April

You are here:
តើមានបំណងប្រាថ្នាធំ ជាការខុសឆ្គងឬ?

តើ​ការ​មាន​បំណ​ងប្រា​ថ្នាខ្ពស់ ជា​ការខុ​ស​ឆ្គ​ង​ឬ​ទេ​? តើ​ខុសដែ​រឬ​ទេ​ ដែល​យើ​ងខំ​ធ្វើ​ឲ្យខ្លួ​ន​ក្លាយ​ជា​មនុស្ស​ដែលលេ​ច​ធ្លោជា​ង​គេ? ជា​ការ​ពិត​ណាស់​ ការទាំ​ង​អ​ស់នេះអាចជា​កា​រ​ខុស​ឆ្គង។ ការ​មាន​បំណ​ងប្រា​ថ្នា​ខ្ព​ស់ អាច​ជា​ការ​ខុសឬ​ត្រូ​វ អាស្រ័យ​ទៅ​លើគោ​លដៅ​ និង​អ្វី​ដែល​ជំរុ​ញ​ចិត្ត​យើង គឺ​យើង​អា​ច​សួ​រខ្លួ​ន​ឯ​ងថា​ យើ​ង​ធ្វើដើ​ម្បីសិ​រីល្អ​ព្រះ ឬដើ​ម្បីភា​ពរុ​ងរឿ​ង​​រ​ប​ស់​ខ្លួន​ឯង។ ក្នុងប​ទ​គម្ពីរ ១ថែស្សាឡូនិច ៤:១ សា​វ័ក​ប៉ុលបា​​ន​ប្រាប់​យើងថា គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​ត្រូវ​តែ​រស់​នៅ “ដើម្បី​បំពេញ​បំណង​ព្រះទ័​យ​ព្រះ”។ អ្នក​ខ្លះ​ចាប់​ផ្តើ​មមាន​បំ​ណង​ចិត្ត​ចង់​បំពេញព្រះ​ទ័យ​ព្រះ​ ពេល​ដែល​ខ្លួន​ទើប​តែទទួលសេ​ចក្តី​សង្រ្គោះ​។ អ្នក​ខ្លះទៀ​ត​បានចំ​ណាយ​ពេល​រៀ​ន​ផ្គាប់​ព្រះ​ទ័យព្រះបន្តិច​ម្តង​ៗ។​ តែទោះ​បីជា​កា​រ​ផ្លា​​​​ស់ប្រែរ​បស់​យើង​ កើតឡើ​ងភ្លាម​ៗ ឬមាន​ដំណើរ​កា​រ​យឺតៗក៏​ដោយ ក៏​ក្នុង​នាម​ជាគ្រីស្ទ​បរិស័ទ យើង​ត្រូវ​តែ​ប្រមុ​លទៅ​មុខ ឆ្ពោះ​ទៅរ​ក​គោលដៅ​ដែល​ព្រះបា​នដា​ក់​ឲ្យ ​គឺមិ​ន​មែ​នដើ​ម្បីបំពេញប្រ​យោជន៍ផ្ទា​ល់ខ្លួ​ននោះ​ឡើយ​។​ ដូច​នេះ បើ​សិន​ជា​យើង​កំ​ពុងនៅ​ក​ន្លែងធ្វើ​ការ នោះយើ​ងអា​ច​សួរ​ថា​ “តើកា​រ​រីក​ចម្រើ​ននៃ​​ការ​ងារ​រ​បស់​ខ្ញុំ​ ជួយឲ្យ​​ខ្ញុំបម្រើអ្ន​កដ​ទៃ និង​ថ្វាយសិ​រីល្អ​ដល់ព្រះ​ឬទេ​?” កាល​ណាយើ​ង​មានបំណង​ប្រា​ថ្នាធំ​សម្រា​ប់ព្រះ នោះ​យើង​ត្រូ​វ​ផ្តោត​ទៅ​លើព្រះអង្គ និង​ទៅលើ​អ្នក​ដ​ទៃ ដែល​នៅខា​ងក្រៅ​ខ្លួ​ន​យើង​ ដោយ​សួរ​ខ្លួន​ឯ​ង​ជានិ​ច្ច​ថា​ ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​អំណោយទា​ន​អ្វី​ខ្លះ​ដល់​យើង​ ហើយ​តើ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​ឲ្យ​យើង​ប្រើដោ​យរ​បៀប​ណា? សាវ័ក​ប៉ុ​​លបា​ន​បង្រៀន​យើង ឲ្យ​ធ្វើ​ការ “ដោយ​ចិត្ត​ស្មោះត្រ​ង់​ ដោយ​កោត​ខ្លាច​ព្រះ” (កូល៉ុស ៣:២២)។ ទោះ​យើង​កំ​ពុ​ង​ធ្វើ​កា​រអ្វី​ក៏​ដោយ មិន​ថា​តែនៅ​ក្នុ​ង​បន្ទ​ប់​កា​រិយ៉ា​ល័យ ឬ​នៅ​ក្នុង​ទូក ឬ​ក៏នៅ​ក​ន្លែង​ណា​ក៏​ដោយ យើង​ត្រូវប​ម្រើអ្ន​កដ​ទៃ​ ដោយគិ​ត​ថា យើង​កំពុង​ធ្វើ​ការ​នេះ​ថ្វាយ​ព្រះ…

Read article
ការពារផ្លាកយីហោរបស់អ្នក

មាន​ហាង​លក់​សំលៀក​បំពាក់​ដែល​ពេញ​និយម​មួយ​កន្លែង បាន​តម្រូវ​ឲ្យអ្ន​ក​លក់​របស់​ខ្លួន​ស្លៀក​ពាក់ ដូចរូ​ប​មនុស្ស​ជ័រ ដែលគេ​ដា​ក់​តាំង​បង្ហាញ​ក្នុង​ទូរ​កញ្ចក់ ផ្សាយ​ពាណិជ្ជ​ក​ម្ម​សំលៀក​បំពាក់​រប​ស់​ហា​ងនេះ​។​ គេ​បាន​ហៅវិធី​សា​ស្រ្តនេះ​​ថា​ “ការ​ការ​ពារ​ផ្លាក​យឺ​ហោ”។ គេ​បាន​អនុ​វត្ត​ដូ​ច​នេះ ដោយ​សារ​គេយ​ល់​ថា​ អ្នក​ទិញ​ឥវ៉ាន់​ងាយ​នឹងទិញ​សំលៀក​បំពាក់ ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ច​ង់​ឲ្យ​ខ្លួន​មាន​រូបសម្បត្តិ ដូច​មនុស្ស​ស្រស់​ស​ង្ហាដែ​លកំ​ពុង​ស្លៀក​អា​វ​​នោះ។​ នៅ​ក្នុង​វប្ប​ធម៌​ដែលផ្តោ​តទៅ​លើអ​តិថិ​ជន មនុស្ស​យើង​នឹង​ត្រូ​វ​គេ​ល្បួង ឲ្យគិ​ត​ថា​ ខ្លួន​អាច “ទិញ” ការ​ទទួលស្គាល់​ពីអ្នក​ដទៃ ដោយ​ស្លៀក​ពាក់​ខោអា​វ ដូច​អ្នក​ដែល​មាន​សម្រស់។ អ្នក​លក់​សំ​លៀក​បំពាក់ធ្វើ​ឲ្យ​យើងជឿ​ថា អ្នកដទៃ​ពេញ​ចិត្ត​យើង ដោយ​សារ​យើ​ងមា​ន​រូប​សម្បត្តិ​ល្អ។ សម្រាប់​យើង​ដែល​ជា​គ្រីស្ទប​រិស័​ទវិ​ញ ជួន​កា​ល​យើង​ថែមទាំងជឿ​ថា ​យើង​អាច​នាំឲ្យ​គេ​ជឿ​ព្រះ ដោយ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្លួន​ឯង​មានភា​ព​ទាក់ទា​ញ​ចំពោះលោ​កិយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​គម្ពី​រ​បា​នចែ​ង​យ៉ា​ង​ច្បាស់ អំពី​​ចំ​ណុ​ចសំ​ខាន់​ៗ​ដែលយើ​ងត្រូ​វ​មា​ន នៅក្នុ​ងការ​នាំគេ​ឲ្យ​ស្គាល់ព្រះ​។ ព្រះ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះទ័យឲ្យ​យើ​ងមា​នលក្ខណៈ​សម្បត្តិដូ​ចព្រះ​យេ​ស៊ូវ។ បាន​សេច​ក្តី​ថា ព្រះយេស៊ូវ​ជា “ផ្លាក​យឺហោ”​របស់​យើង ព្រោះ​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​តម្រូ​វ​ឲ្យ​យើ​ង​ត្រឡប់​ដូច​ជា​រូបអ​ង្គ​រ​បស់​ព្រះ​រា​ជ​បុ​ត្រា​ទ្រ​ង់(រ៉ូម ៨:២៩)។ យើង​ទាក់​ទា​ញអ្នកដ​ទៃ ឲ្យ​ទទួ​ល​ជឿ​ព្រះគ្រីស្ទ ពេលដែ​ល​យើង​មាន​អាកប្ប​កិរិយ៉ាដូច​ទ្រង់ ដែល​រួម​មា​ន ចិត្ត​​ក្តួល​​អាណិត សប្បុ​រស សុភាព សំឡូត និង​​ចិ​ត្ត​​អត់​ធ្មត់ (កូល៉ុស ៣:១២) ហើយ​ដែល​សំខាន់​បំផុត​នោះ គឺ​យើង​ត្រូវមា​ន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ (ខ.១៤)។ យើង​មិ​ន​ត្រូវ​ខំដុស​ខាត់ និង​ការ​ពារ​រូប​អង្គ​រ​បស់យើ​ង​នោះទេ​ ផ្ទុយទៅ​វិញ​ យើង​ត្រូវ​ការ​ពារ…

Read article
ខ្ញុំ-ស្រ-ឡាញ់…

មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំបា​ន​ទៅ​ក​ន្លែង​អា​ងហែ​ល​ទឹ​ក​សាធារណៈជា​មួ​យស្វា​មី​រប​ស់​ខ្ញុំ។​ ពេល​នោះម​នុស្សម្នាដែល​នៅជុំវិញខ្លួ​ន​យើង បាន​នាំ​គ្នាមើ​លទៅ​លើមេឃ។ មានយន្ត​ហោះតូ​ច​មួយ កំពុង​បញ្ចេញ​ផ្សែង​ដែល​មា​នរា​ង​ដូច​អក្សរ។ ពេល​ដែល​យើ​ង​កំ​ពុង​មើ​ល​យន្ត​ហោះ​នោះ​ អ្នក​បើក​យន្ត​ហោះ​នោះ​បា​ន​ប​ញ្ចេញផ្សែ​ង ជា​អ​ក្ស​រ​ភាសា​អង់​គ្លេស ដែល​ប្រែម​ក​ថា “ខ្ញុំ-ស្រ-ឡាញ់”។ អ្នក​ទស្សនាក៏​បា​នស្មានថា​ ប្រហែលជា​គា​ត់​កំ​ពុង​តែ​សុំ​នា​រី​ណាម្នាក់​រៀប​ការ​ហើយ។ ឬប្រហែល​ជា​មាន​បុ​រ​សដ៏​រ៉ូមិន​ទិ​ច​ម្នាក់ បាន​ឲ្យ​គេ​បើកយន្តហោះ​នេះ​ នៅពេ​ល​ដែ​លគា​ត់​កំ​ពុ​ងឈ​រ​ជា​មួ​យ​មិត្តស្រីរបស់ខ្លួ​ន នៅ​ក្បែ​រប​ន្កាន់​ដៃ ហើ​យនឹ​ង​សុំនាង​រៀប​ការ​ហើយមើ​លទៅ​។ យើងក៏​បា​នប​ន្ត​មើ​លទៅលើ​ទៀ​ត ក៏​ឃើញអក្សរចេ​ញ​ម​កទៀ​ត​ថា​ “​ខ្ញុំ​-ស្រ-ឡាញ់-យេ”។ ភ្លាម​នោះ ​ខ្ញុំក៏​ឮ​​សម្លេ​ងក្មេង​ស្រី​ម្នា​ក់និ​យា​យថា​ ពាក្យ​ចុង​ក្រោយ​នោះ ប្រហែលជា​ ​ឈ្មោះរ​ប​ស់​យេ​ន ឬយេ​ស៊ី​កា​។ អ្នក​បើក​យន្តហោះក៏​ប​ន្តប​ញ្ចេ​ញ​អក្សរ​បន្ទាប់​ទៀ​ត ហើយ​គេ​ក៏​ដឹ​ងថា ឈ្មោះ​នោះជា​ព្រះ​នាមរប​ស់​ព្រះ​យេ​ស៊ូវ​សោះ​។ ដូច​នេះ គាត់ចង់ប្រ​កា​ស់​ប្រាប់​ម​នុ​ស្ស​ជា​ច្រើនឲ្យដឹងថា គាត់​ស្រឡា​ញ់​ព្រះ​យេ​ស៊ូ​វ។ មិត្ត​ភ័ក្រ​រ​បស់​ខ្ញុំ​ម្នា​ក់​ច្រើ​ន​តែបញ្ចប់កា​រ​​អ​ធិស្ឋានរប​ស់គា​ត់ ដោយ​​ពាក្យ​ថា​ “ព្រះ​អម្ចាស់​អើយ ទូលប​ង្គំ​ស្រ​ឡា​ញ់ព្រះ​អ​ង្គ”​​។ គាត់​មាន​ប្រ​សាស​ន៍​ថា​ “ខ្ញុំ​មិន​អា​ច​ឃា​ត់​ខ្លួ​ន​ឯ​ង មិន​ឲ្យ​និយាយថា​ ​ខ្ញុំស្រ​ឡា​ញ់​ទ្រ​ង់​បា​ន​ឡើ​យ ព្រោះ​ទ្រង់​បាន​លះ​ប​ង់​ជា​ច្រើនយ៉ា​ង​នេះ​ស​ម្រា​ប់ខ្ញុំ”។ ត្រង់ចំណុចនេះ​ ក្នុងប​ទ​គម្ពី​រ​រ៉ូម ៦:១-១១ សាវ័ក​ប៉ុល​បា​ន​ប្រា​ប់​យើ​ងអំ​ពី​កា​រ​ដែ​ល​ព្រះយេស៊ូវ​បានធ្វើ​ស​ម្រា​ប់​យើង ដែល​សម​នឹ​ងឲ្យ​យើង​ស្រ​ឡា​ញ់​ទ្រង់​ ដែល​ការ​ទាំ​ង​នោះ​មាន​ដូ​ចជា ការ​ជាប់​ឆ្កាង ការ​បញ្ចុះ​ក្នុ​ង​ផ្នូរ និ​ងកា​រ​មា​ន​ព្រះជ​ន្ម​ឡើ​ង​វិ​ញ។ ដោយសារ​ហេតុ​នេះ​ហើ​យ អ្នក​ដែល​បានជឿ​ព្រះយេ​ស៊ូ​វ នោះ​ក៏មា​ន​ជី​វិត​អ​ស់​ក​ល្ប​ជា​និច្ច(ខ.៤)ផងដែរ យើង​មិ​នចាំ​បា​ច់​ត្រូ​វ​រស់​នៅក្រោមកា​រ​គ្រប់​គ្រ​ង​រ​ប​ស់​អំ​ពើ​បាប…

Read article
គ្រោះថ្នាក់ដែលមើលមិនឃើញ

កាល​ខ្ញុំនៅ​ជា​ក្មេ​ងតូ​ច គ្រួសារ​រប​ស់​ខ្ញុំ​ស្ទើ​រ​តែ​ជួ​បសោកនាដ​កម្ម​មួ​យ។ ភាគ​ច្រើន​នៃ​ឧបករណ៍​ប្រើ​ប្រាស់សំ​ខា​ន់ៗ​ក្នុ​ងផ្ទះ ក៏ដូ​​​ចជា​ឡកម្តៅ សុទ្ធ​តែ​ប្រើ​ឧស្ម័ន​ធម្ម​ជាតិ ប៉ុន្តែ មាន​កន្លែង​លិ​​ច​ដ៏តូ​ច​មួយ នៅ​ក្នុង​ទុយោហ្កាស​មួយ​ខ្សែ​ ដែល​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់​ដល់ជីវិត​បាន។ ពេល​ដែល​ហ្កាសសា​យ​ភាយក្នុ​ងផ្ទះ​ដ៏តូ​ច​របស់យើង ចំហាយ​ឧស្ម័ន​ដែល​អាច​គ្រោះថ្នាក់​ដ​​ល់ជី​វិត​នេះ បានធ្វើ​ឲ្យក្រុម​គ្រូសារ​របស់​យើងស​ន្លប់​បាត់​ស្មារតី។​ កាល​នោះ បើសិន​ជាអ្ន​ក​ជិត​ខាង​រ​ប​ស់យើ​ង​ មិន​បាន​ចូ​ល​លេង​ផ្ទះយើងទេ​ នោះ​ក្រុម​គ្រួសា​រ​រប​ស់យើ​ង​ទាំ​ងមូ​ល មុខ​ជា​អាច​ត្រូវស្លាប់​ដោ​យសា​រ​ឧស្ម័ន​ពល់ ដែល​​ជា​​​ខ្មាំ​​ងសត្រូវដ៏​គ្រោះថ្នាក់ ដែលយើ​ង​មើលមិ​នឃើ​ញ​នោះ។ យ៉ាង​ណាមិ​ញ ក្នុង​នាម​យើង​ជាអ្នក​ដើ​រតា​ម​ព្រះ​គ្រីស្ទ យើង​ក៏​អា​ចដឹ​ង​ថា យើង​ម្នាក់​ៗក៏​សុ​ទ្ធតែ​កំពុងហ៊ំ​ព័ទ​ដោយគ្រោះថា្នក់ជា​ច្រើន​ ដែល​យើង​មើ​ល​មិន​ឃើ​ញ។ ភា​ព​ពិត​ដ៏​ពិសពុ​លនៃ​​ការ​ល្បួង និង​ភាព​កម្សោយ​នៃសា​រជា​តិ​របស់​យើង ដែលជា​ម​នុស្ស អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ជីវិត​យើង​ និង​ទំនាក់​ទំនងយើងមា​ន​គ្រោះ​ថ្នា​ក់។ ទោះ​បីជា​យ៉ាងណា​ក៏​ដោ​យ ហ្កាស់​ធម្មជាតិចេ​ញ​ម​ក​ពីប្រ​ភព​ដែល​នៅ​ខាង​ក្រៅខ្លួ​ន​យើ​ង តែគ្រោះ​ថ្នា​ក់ខា​ង​វិញ្ញាណដែ​លយើ​ង​មើល​មិន​ឃើ​ញ​នោះ មិន​ដូច្នោះ​ទេ គឺវា​បានស​ង្ងំ​នៅក្នុង​វិញ្ញាណ​យើង​ម្នាក់ៗ​។ គឺដូ​ច​ដែល​សាវ័ក​យ៉ាកុប​បាន​មានប្រ​សាសន៍​ថា “​ដែល​គ្រប់​គ្នា​​​​កើត​មាន​​សេចក្តី​​ល្បួង នោះ​​គឺ​​ដោយសារ​តែ​សេចក្តី​ប៉ងប្រាថ្នា​របស់​ខ្លួន​ នាំ​ប្រទាញ ហើយ​លួងលោម​ទេ”(យ៉ាកុប ១:១៤)។ តាម​ធម្មតា យើងមាន​ទំ​នោទៅ​រ​ក​អំ​ពើ​បាប ដែល​រួម​ផ្សំ​ជា​មួ​យនឹ​ង​ភា​ព​ងងឹ​ត​ង​ងល់ ដែល​រារាំ​ង​មិន​ឲ្យយើ​ងមើ​ល​ឃើ​ញ​ភាព​ក​ម្សោយរ​បស់​យើង​ ហើយកា​រ​នេះ​អាច​នាំ​ឲ្យ​យើ​ងធ្វើការ​សម្រេច​​ចិត្តដ៏គ្រោះ​ថ្នា​ក់ ដែល​អាច​បំផ្លាញ​ខ្លួន​ឯង។ មាន​តែកា​រ​ចុះចូ​ល និង​​ទុ​ក​ចិត្ត​លើ​ព្រះ​ដ៏​ជា​ម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ដែល​យើ​ងអា​ចធ្វើ​ឲ្យ​ទ្រង់ស​ព្វព្រះ​ទ័​យ​បាន​ ដ្បិត​ទ្រង់​​បង្ហា​ញ​ឲ្យយើ​ងស្គា​ល់​ចិត្តខ្លួន​ឯង តាម​រយៈ​ព្រះបន្ទូ​លទ្រ​ង់ (ខ.២៣-២៥)។–Bill Crowder

Read article
លុតជង្គុងក្នុងគុម្ពផ្កាដាហ្វូឌីល

ពេល​ដែល​ផ្កា​នៃ​រដូវ​ផ្ការី​ក បាន​ចាប់​ផ្តើ​ម​រី​ក​ជា​លើ​ក​ដំបូង ក្នុង​ទីធ្លា​ផ្ទះ​យើ​ង​ កូន​ប្រុ​សរ​ប​ស់​​ខ្ញុំ ដែលមាន​អាយុ៥​ឆ្នាំ បាន​វែក​មើល​គុម្ព​ផ្កាដាហ្វូ​ឌីល។ វា​បាន​កត់​សំគាល់​ឃើញ​ថា​ ស្រទាប់​ដែល​​បា​ន​ដាច់​ធ្លាក់​ចេ​ញពី​ដើម​ផ្កា​ទំាងនោះ​មក បាន​ងាប់​ពីរ​បី​ខែ​ម​ក​ហើយ ហើយវា​ក៏​ប្រាប់​ខ្ញុំថា “ម៉ាក់ ពេល​ដែល​កូ​នឃើ​ញ​អ្វី​មួ​យស្លា​ប់ កូនក៏​នឹក​​ឃើញបុណ្យព្រះ​គ្រី​ស្ទ​​មានព្រះ​ជន្ម​រស់​ឡើ​ង​វិ​ញ ព្រោះ​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​សុគត​នៅ​លើ​ឈើឆ្កា​ង”។ ខ្ញុំក៏​ត​ប​ថា “ពេល​ដែល​ម៉ាក់​ឃើញអ្វី​មួ​យមា​ន​ជី​វិ​តរ​ស់ ដូច​ផ្កាដា​ហ្វូឌីល នោះម៉ា​ក់ក៏​នឹក​ឃើញ​ព្រះយេ​ស៊ូវ ដែល​មា​នព្រះ​ជន្ម​រស់​ឡើ​ង​វិញ”។ យើងដឹ​ង​ថា ព្រះយេ​ស៊ូវ​មា​នព្រះ​ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ ដោយ​ផ្អែក​ទៅ​លើហេ​តុផ​ល​ដូ​ចត​ទៅ : តាម​កណ្ឌ​គ​ម្ពីរ​ដំណឹង​ល្អ​លូកា​​ បា​ន​ឲ្យ​ដឹ​ងថា​ ព្រះយេ​ស៊ូវ​បាន​យាង​ជា​មួយពួកសិ​ស្សពី​រ​នា​ក់ ដែល​កំពុង​ដើរ​ទៅ​ភូមិ​អេម៉ោស បន្ទាប់​ពីទ្រង់បាន​សុ​គត​នៅ​លើឈើឆ្កា​ង​បាន​បី​ថ្ងៃ។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ដើរ​ជាមួយ​ពួក​គេ ទ្រង់​បាន​សោយ​អាហារ​ជា​មួយ​ពួក​គេ ទ្រង់​ថែម​ទាំ​ងបា​ន​បង្រៀនពួ​កគេ អំពី​បទ​ទំនាយ​ក្នុង​ព្រះគម្ពីរ​សញ្ញា​ចាស់ទៀត​ផង (២៤:១៥-២៧)។ ការជួ​បគ្នា​លើ​ក​នោះ បានប​ង្ហាញ​អ្ន​ក​ដំ​ណើរ​ទាំង​ពី​រនា​ក់​ថា​ ព្រះយេស៊ូវបា​ន​ឈ្នះអំ​ពើបា​ប​ហើយ ព្រោះទ្រ​ង់​បា​នមា​ន​ព្រះជ​ន្មរស់ឡើ​ងវិ​ញ។ ដូច​នេះ អ្នក​ទាំង​ពីរក៏បានត្រឡប់​ទៅ​ក្រុងយេរូសាឡិម​វិញ ហើយ​បាន​ប្រាប់​ពួក​សិស្សថា​ “ព្រះ​អម្ចាស់បា​នមា​នព្រះ​ជន្មរស់​​​ឡើង​វិ​ញ​ហើយ!”(ខ.៣៤)។ បើ​ព្រះយេស៊ូវ​មិន​បា​ន​មា​នព្រះ​ជ​ន្មរ​ស់ឡើ​ង​វិ​ញ​ទេ នោះ​ជំនឿដែ​លយើ​ងមា​ន ក្នុង​នាម​ជាគ្រីស្ទប​រិស័ទ គឺគ្មា​ន​ប្រយោ​ជ​ន៍​អ្វី​ទាំង​អ​ស់ ហើយ​យើ​ង​នៅ​តែ​ស្ថិ​ត​នៅក្រោ​មទោ​ស​នៃ​អំពើ​បាបដដែល(១កូរិនថូស ១៥:១៧)។ ទោះ​ជាយ៉ា​ងណា​ក៏​ដោយ ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​ប្រាប់​យើង​ថា ព្រះ “បាន​​ប្រោស​​​ទ្រ​ង់ឲ្យ​​មាន​ព្រះជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ ប្រយោជន៍​ឲ្យ​យើង​រាល់​គ្នា​បាន​រាប់​ជា​សុចរិត”(រ៉ូម ៤:២៥)។ នៅ​ថ្ងៃនេះ​ យើង​អាច​ជានឹ​ងព្រះ…

Read article
អ្នកអាចឈ្នះវាបាន

ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ស្តាប់​កា​រផ្សាយពា​ណិជ្ជក​ម្មតា​ម​វិទ្យុ អំពី​​សិក្ខាសា​លា ដែលនឹ​ង​ម​កដល់​ក្នុង​ពេល​ខាង​មុខ ខ្ញុំមាន​ការ​ចាប់​អារម្មណ៍​យ៉ាង​ខ្លាំង។ អ្នក​ប្រកាស់​អំពី​សិក្ខា​សាលានោះ​ បាន​មាន​ប្រសា​សន៍ថា “អ្នក​អាច​ឈ្នះ​សេចក្តី​ស្លាប់ ​ជារៀង​រ​ហូត! សូ​ម​ចូល​រួម​សិក្ខាសាលាយើ​ង​ខ្ញុំ នោះ​ខ្ញុំនឹ​ងប​ង្ហាញអ្ន​កពី​របៀប​ឈ្នះ​សេចក្តី​ស្លាប់”។ ពេលនោះ​ ខ្ញុំ​ក៏មានចម្ង​ល់មួ​យ​សន្ទុះ អំពី​ការ​ដែល​អ្នក​ប្រ​កាស់​នោះអះ​អាង​ថា គាត់​អាច​ឈ្នះសេ​ចក្តី​ស្លា​ប់ ដូច​នេះ ខ្ញុំច​ង់​ដឹង​ថា គាត់ឈ្នះ​ដោយ​រ​បៀប​ណា​។ ខ្ញុំគិ​ត​ថា ដំណោះស្រា​យ​របស់​គាត់ ​គឺប្រហែល​ជាកា​រត​មអា​ហា​រ ឬ​ហាត់ប្រា​ណ ឬមួ​យ​យ​ករូប​កាយរ​បស់​យើង​ទៅ​ក្លា​សសេឲ្យ​កក​ទេ​ដឹង។ តែ​បន្ទាប់​ពី​ខ្ញុំស្តាប់​បាន​​​យូរបន្តិច ខ្ញុំក៏​បា​នដឹ​ងថា តាម​ពិត​គាត់និ​យាយ​ថា “អ្នកអា​ចឈ្នះ​ការ​ជាប់​បំ​ណល់​ ជា​រៀង​រ​ហូ​ត!”សោះ។​ ទោះ​ជាយ៉ា​ង​ណាក៏ដោ​យ យើង​មាន​ដំ​ណឹង​ដ៏​អ​ស្ចារ្យបំផុត​មួយ ដែល​ថា យើងអាច ឈ្នះ​សេចក្តី​ស្លា​ប់ ព្រោះ​ព្រះយេស៊ូវ​បានស​ងបំ​ណុ​លនៃ​អំ​ពើបា​បយើ​ង​ហើយ!(១កូរិនថូស ១៥:៥៥-៥៧)។ បំណុល​នៃ​អំពើបា​បរ​ប​​ស់យើ​ង បាន​កាត់​ផ្តា​ច់យើ​ង​ចេ​ញពី​ព្រះ​ តែ​ព្រះយេ​ស៊ូវបា​នព្រ​ម​លះ​បង់​ព្រះជន្ម​ទ្រង់ ​ដោយសុ​គត​នៅ​លើ​ឈើ​ឆ្កាង ដើម្បី​បង់​ថ្លៃ​ សម្រាប់​ការ​អ្វីដែ​លយើ​ងបា​ន​ជំ​ពាក់​នោះ។ ពេល​ដែល​នាង​ម៉ា​រា អ្នក​ស្រុក​ម៉ា​ក់ដា​ឡា និង​នាង​ម៉ារា​១​ទៀត បានទៅ​មើល​ផ្នូរ​ នៅថ្ងៃ​ទីបី​ ដើម្បីចាក់ប្រេងក្រអូបពីលើព្រះសពទ្រង់ ស្រាប់​តែមា​នទេ​វតា​មួយ​អង្គ​បា​នប្រា​ប់ពួ​ក​គេ​ថា “​ទ្រង់​មិន​គង់​នៅ​ទី​នេះ​ទេ ដ្បិត​ទ្រង់​មាន​ព្រះជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ​ហើយ ដូច​ជា​ទ្រង់​បាន​មាន​ព្រះបន្ទូល​ទុក”(ម៉ាថាយ ២៨:៦)។ ពួកគេ​​មាន​សេចក្តី​អំណរ​ជា​ខ្លាំង ក៏​រត់​ទៅ​ប្រាប់​ដល់​ពួក​សិស្ស​ទ្រង់។ តែ​កាល​នាង​កំពុង​តែ​ទៅ នោះ​ព្រះយេស៊ូវ​ទ្រង់​យាង​មក​ជួប​​នាង…

Read article
សម្លេងស្រែកនៃជ័យជម្នះ

ថ្មីៗ​នេះ ខ្ញុំ​បាន​អា​នអ​ត្ថ​ប​ទមួ​យ ដែល​និយាយ​អំពី​លោក អើរ៉ុន រ៉ាលស្តុន(Aron Ralston) ដែល​ជាអ្ន​ក​ដើ​រ​ព្រៃម្នាក់ ដែល​បាន​ជា​ប់ខ្លួ​ន​ក្នុង​បា​តជ្រល​ង​ភ្នំ ដែល​នៅដា​ច់​ស្រយ៉ាល ដោយ​សារ​ថ្ម​មួយ​ដុំ​ធំ បានធ្លា​ក់គៀ​ប​ដៃ​គាត់​​ជាប់។ គាត់មិ​នសូ​វ​មា​នស​ង្ឃឹម​ថា​ គេ​នឹង​រ​កគា​ត់​ឃើ​ញឡើ​យ ហើយ​កម្លាំង​រប​ស់គា​ត់​ក៏កំ​ពុ​ងចុះ​ខ្សោយ​ទៅដែ​រ ដូច​នេះ គាត់​ក៏បា​នស​ម្រេច​ចិត្ត​កាត់​ដៃរ​ប​ស់គា​ត់ ដើម្បី​សង្គ្រោះ​ជីវិតខ្លួនឯង។ ក្នុង​អំឡុ​ងពេល ដែល​គាត់​មានកា​រ​ឈឺចា​ប់​ជា​ពន់ពេកនោះ​ គាត់​បាន​ស្រែក​ដោ​យទុ​​ក្ខវេ​ទនា និង​ជ័​យជ​ម្នះ ព្រោះគាត់​បា​ន​រំដោះ​ខ្លួន​ឯ​ងឲ្យ​មាន​សេរី​ភាព ហើយ​មាន​ឱកាសចេ​ញ​ពីជ្រ​លង​ភ្នំ​នោះ ហើយប​ន្ត​រស់​នៅ​ទៀ​ត។​ អ្នក​ដែ​ល​ជាស្ម​រប​ន្ទាល់ នៃកា​រជា​ប់​ឆ្កាង​រ​បស់​ព្រះ​យេស៊ូវ បានឃើ​ញ​ព្រះយេស៊ូវរ​ង​ទុក្ខ​វេទ​នា​អស់ជា​ច្រើ​នម៉ោង ក៏បាន​ឮ​ទ្រង់​ស្រែក​ដោយ​សម្លេ​ង​ដ៏​ឮថា​ “ការ​ចប់​ហើយ!” គឺ​នៅពេ​លដែ​ល​ទ្រង់​បា​នថ្វាយ​វិញ្ញា​ណ​ទ្រង់​ (យ៉ូហាន ១៩:៣០)។ ព្រះប​ន្ទូ​លចុ​ង​ក្រោ​យ ដែលទ្រង់ប្រកាស់ ​នៅលើ​ឈើ​ឆ្កាង មិ​ន​មែន​ជា​សម្លេង​ស្រែក នៃ​បរាជ័យ​ដ៏​ឈឺចា​ប់​នោះ​ទេ តែជាសម្លេង​ស្រែ​ក​នៃ​ជ័យ​ជម្នះ ព្រោះទ្រង់​បាន​ស​ម្រេចកា​រគ្រ​ប់​យ៉ាង ដែលព្រះវ​របិតា​បាន​ចាត់​ទ្រង់​ឲ្យ​ធ្វើហើ​យ។ ពេល​ដែលព្រះ​យេស៊ូវ​សុ​គត ទ្រង់​បាន​ទ​ទួ​ល​រង​នូ​វ​រាល់​ទុក្ខ​វេ​ទនា ដែល​យើងរា​ល់​គ្នា​ត្រូវឆ្លង​កាត់​ក្នុ​ងកា​រ​រ​ស់នៅ​។ តែ​ដែល​លើស​ពីនេះ​ទៅ​ទៀត​នោះ គឺ​ទ្រ​ង់បា​ន​ធ្វើនូ​វ​កា​រអ្វី ដែល​គ្មាន​នរណាម្នា​ក់​អាច​ធ្វើ​បាន។ ទ្រង់​បាន​បង់​ថ្លៃលោះ​បាប​យើង ដើម្បី​ឲ្យយើ​ង​បាន​ទ​ទួល​ការ​អត់​ទោសបា​ប ហើយ​មាន​​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជានិ​ច្ច តា​ម​រ​យៈ​សេចក្តី​ជំនឿ​លើ​ទ្រង់។​ “ការ​ច​ប់ហើ​យ!” គឺដូ​ច​ដែល​ព្រះ​អ​ម្ចាស់​បាន​ស្រែ​ក​ប្រកា​ស់ជ័​យ​ជ​ម្នះ ​ព្រោះ​តាម​រយៈ​ទ្រង់ ​នោះនៅ​ពេ​លនេះ​ យើង​អាច​គេ​ចផុ​ត​ពី​អំណា​ច​នៃ​អំពើ​បា​ប…

Read article
“ពេលនោះ យប់ ហើយ”

ក្នុង​អំឡុង​ពេលដែ​ល​ខ្ញុំធ្វើ​ដំណើរ​សម្រាប់​មុខ​ជំនួ​ញរ​បស់ខ្ញុំ ទៅកា​ន់​ទី​ក្រុងភី​ឡាដេលភា(Philadelphia) ខ្ញុំ​បានចូ​លរួ​ម​កម្ម​វិ​ធីមួ​យ នៅពេ​ល​ល្ងាចថ្ងៃ​ព្រ​ហស្បត្តិ មុនពេល​បុណ្យព្រះ​គ្រីស្ទ​មាន​ព្រះជន្ម​ឡើ​ងវិ​ញ​ម​ក​ដល់។ កម្ម​វិធី​នោះ​ជាក​ម្ម​វិធី​លាង​ព្រះអ​ម្ចាស់ និង​កម្ម​វិធី​ធេនេប្រេ​(ដែលប្រែ​មក​ថា​ភាព​ង​ងឹត) ដែលគេ​បា​នប្រា​ព្ធធ្វើ​ នៅ​ក្នុង​ព្រះ​វិហារ​តូច​មួយ ដែល​មា​ន​ការ​ដុត​ទៀន​បំ​ភ្លឺខា​ង​ក្នុង​។ បន្ទាប់​ពីគេ​បា​នចែ​ក​នំ​ប៉័ង និង​ទឹក​ទំពាំងបា​យជូ​រ​ហើយ គេ​ក៏បា​នអានប​ទគ​ម្ពី​រមួ​យ ក្នុង​កណ្ឌ​ដំ​ណឹង​ល្អ​យ៉ូ​ហានយ៉ា​ង​រំពង គេក៏បា​ន​ពន្ល​ត់​ទៀន​អ​ស់​មួ​យដើ​ម ហើយ​យើង​ក៏​ច្រៀងទំនុក​បរិ​សុទ្ធ​មួ​យ​ល្បះ ដែល​និយាយអំ​ពី​ដំណើរ​រប​ស់​ព្រះយេ​ស៊ូវ​​ឆ្ពោះទៅ​រ​ក​ឈើ​ឆ្កា​ង។ គេ​ក៏បា​ន​អ​នុវ​ត្ត​យ៉ាង​ដូ​ច​នេះ ១៤​លើក​ទៀត​ ដោយព​ន្ល​ត់​ទៀន​ម្ត​ងមួ​យ​ៗរ​ហូ​តទា​ល់​តែព្រះវិហារ​ទាំង​មូ​លស្ថិ​ត​ក្នុង​ភា​ពង​ងឹ​តទាំ​ង​ស្រុ​ង។ យើង​ក៏​បានលុ​តជ​ង្គ​ង់ចុះ​យ៉ា​ងស្ងៀ​ម​ស្ងាត់ អធិ​ស្ឋាន ហើយ​យើង​ក៏​ដើរចេ​ញ​ពី​ព្រះវិហារ​ម្តង​ម្នាក់​ៗ​ យ៉ាង​ស្ងៀម​ស្ងា​ត់។ ភាព​ងងឹត ដែល​មាន​ក្នុ​ង​កម្មវិ​ធីថ្វា​យ​បង្គំ​ប្រភេ​ទ​នេះ អាច​ធ្វើ​ឲ្យយើ​ងនឹ​ក​ចាំអំ​ពីភា​ព​ងងឹ​ត ដែ​លនៅ​ព័​ទ្ធ​ជំវិញ​ការ​សុគត​រប​ស់ព្រះ​យេ​ស៊ូវ​។ សូម​យើង​គិ​តអំ​ពី​ការ​ដែល​ទ្រង់​សោ​យអា​ហា​រ​ជា​លើក​ចុង​​ក្រោយ ជា​មួយពួ​កសិ​ស្សរប​ស់​ទ្រង់ (យ៉ូហាន ១៣:២១-៣០) ដែលពេ​ល​នោះ ទ្រង់​បាន​មា​នប​ន្ទូល អំពីអ្នកដែ​លនឹ​​ងក្ប​ត់ទ្រ​ង់។ កា​លនោះ មាន​តែ​ព្រះយេ​ស៊ូវ​ប៉ុ​ណ្ណោះ ដែល​ជ្រាប​ថា​ យូដាស ជា​អ្នក​ដែលនឹ​ង​ក្បត់​ទ្រង់។ គឺ​ដូច​ដែ​លមា​ន​សេ​ចក្តី​ចែង​ថា​ “កាល​​វា​​បាន​ទទួល​ចំណិត​នំ​នោះ វា​ក៏​ចេញ​ទៅ​ជា​១​រំពេច ពេល​នោះ យប់​ហើយ”(ខ.៣០)។ នៅក្នុង​ពេ​លល្ងា​ចដ៏​ខ្មៅ​ងងឹ​ត​បំ​ផុត នៃ​ព្រះជ​​ន្មរ​ប​ស់ព្រះ​យេ​ស៊ូវ ទ្រង់​មាន​សេចក្តី​ទុក្ខ​ជាខ្លាំង ពេល​ទ្រង់​អធិស្ឋាន​នៅក្នុ​ង​សួនច្បា​រ ហើយទ្រ​ង់​ក៏ត្រូ​វ​គេ​ចា​ប់​ខ្លួន ដោយ​ការ​ចោទ​បង្ខុស ទ្រង់​បាន​ទទួ​ល​រង​កា​របន្ទាប​បន្ថោក​ ពី​ពួក​អ្ន​កដឹ​ក​នាំសា​ស​នា ហើយ​ក៏បា​នទ​ត​ឃើញ​លោក​ពេត្រុស​បដិ​សេធមិ​ន​ទទួ​ល​ស្គាល់​ទ្រ​ង់ទៀ​ត។ តែ​ទ្រង់​នៅ​តែប​ន្ត​ដំណើ​រ​យ៉ាង​ស្មោះ​ត្រ​ង់…

Read article
មិនត្រូវការអ្នកជំនួស

ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ទៅ​លេង​ស្ទីវ(Steve) កូន​របស់​ខ្ញុំ នៅ​ក្រុង​សាន ឌីអេហ្គោ(San Diego) យើង​បាន​ឈ្លាត​ឱកាស​ទៅ​ព្រះវិ​ហារ​សាដូ ម៉ោនធីន(Shadow Mountain) ដើម្បី​ស្តាប់​បណ្ឌិត ដាវីឌ ចេរេមា​អធិប្បាយ​ព្រះបន្ទូល។ កាល​នោះ ខ្ញុំនឹ​ង​កូន​ប្រុស​ខ្ញុំ​បាន​ក្រោក​ពី​ព្រលឹម នៅ​ពេល​ព្រឹ​ក​ថ្ងៃ​អាទិត្យ ហើយ​បាន​បើក​ឡាន​អស់​មួយ​ម៉ោង ទៅ​កាន់​ព្រះ​វិហារ​នោះ។ តែ​ការ​រំពឹង​គិត​របស់​យើង ក៏​បានប្រែ​ក្លាយ​ជា​ការ​ខក​ចិត្ត​ទៅវិ​ញ ពេល​ដែ​ល​យើង​ដឹង​ថា បណ្ឌិត​ដាវីឌ មិន​មាន​វត្ត​មាន​នៅ​ព្រះ​វិហារ​នោះ​ទេ ហើយមាន “អ្នក​ផ្សេង” អធិ​ប្បាយ​ព្រះ​បន្ទូល​ជំនួស​គាត់។ ពីរ​បី​សប្តាហ៍​ក្រោយ​មក គេ​បាន​ឲ្យ​ខ្ញុំរៀ​ប​ចំ​ពេល ដើម្បី​ទៅអ​ធិប្បា​យព្រះ​បន្ទូល​ព្រះ ក្នុង​ព្រះវិ​ហារ​មួ​យ នៅ​ក្រុង​ហ្គ្រែន រេភីត(Grand Rapids) ជា​ព្រះវិហារ​ដែល​ខ្ញុំ​ធ្លាប់​ទៅ​ចូលរួម​ជា​មួយ​ភរិយា​របស់​ខ្ញុំ។ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ឡើ​ង​ទី​ឈរ នៅ​ពីមុខ​ពួក​ជំ​នុំ ខ្ញុំ​ក៏​បា​នដឹ​ង​ថា ពេល​នោះខ្ញុំ​គ្រា​ន់​តែ​ជា “អ្នកផ្សេង” ដែល​មក​អធិប្បាយ​ជំនួ​ស​គ្រូគ​ង្វាល​នៃព្រះ​វិ​ហា​រ​នោះ ហើយ​ពួក​គេប្រ​ហែ​ល​ជាខ​ក​ចិត្ត ព្រោះពួកគេ​បា​ន​ម​ក​ដើ​ម្បី​ស្តាប់​គ្រូគង្វាល​​អធិប្បាយ គឺមិ​ន​មែ​ន​មក​ស្តា​ប់​ខ្ញុំអ​ធិ​ប្បា​យ​ទេ។ ការ​នេះបា​នបង្រៀន​ខ្ញុំថា​ ពេល​ដែលយើ​ង​​ស្វែង​រក​ការ​កម្សាន្តចិ​ត្តពី​ម​នុស្ស ដែល​យើង​ធ្លាប់តែពឹង​ផ្អែក នោះ​នឹង​មា​នពេ​ល​ដែ​ល​អ្នក​នោះ​នឹ​ង​អវត្តមា​ន ហើយ​ត្រូវ​មាន​អ្នក​ដទៃ​ទៀ​ត​មកជំនួស​គាត់​វិញ។​ ​តែ​ព្រះមួ​យអ​ង្គ​ដែ​ល​យើ​ងត្រូ​វ​កា​រ​ជា​ទី​បំ​ផុត​ គឺ​ជា​ព្រះដែ​ល​យើង​ពឹ​ង​ផ្អែ​ក​ពេញ​មួយជី​វិត ដែល​ទ្រង់​តែង​តែ​គង់​នៅ​ជាមួ​យ​យើ​ងមិន​ដែល​ខា​ន​ឡើយ(ទំនុកដំកើង ១៣៩:៧-៨)។ ពេល​ដែល​យើង​មាន​បំណង​ចង់ ចូល​ក្នុង​ព្រះ​វ​ត្ត​មាន​ព្រះ ដោយកា​រ​អធិស្ឋាន នោះ​ទ្រង់​តែងត្រៀ​ម​ខ្លួន​ជា​ស្រេច​សម្រា​ប់យើង គឺ​ដូច​ដែ​ល​មា​ន​សេ​ចក្តី​ចែ​ង​ថា​…

Read article
តើខ្ញុំត្រូវដើរផ្លូវមួយណា?

សូ​ម​យើង​ពិចារណា អំពី​ការ​ចាប់​គូរ​ពិភាក្សា​រវាង​មនុស្ស​ពី​រ​នាក់ដែលមា​នក​ម្រឹត​បញ្ញា​ផ្សេង​គ្នា តាម​របៀ​ប​ដ៏​អាក្រ​ក់​បំផុត​មួយ​។ ឧបម៉ាថា យើង​ឲ្យលោ​កអា​ល់បឺត អាញ​ស្តាញ(Albert Einstein)ដែល​ជា​អ្នក​ប្រាជ្ញ ទៅ​អង្គុយ​ក្នុង​បន្ទប់ ជា​មួយ​ជាកូ​ន​សិស្ស​ថ្នាក់​ទី​មួយ​ ដើម្បី​ជជែក​វែក​ញែក​ពីទ្រឹ​ស្តីនៃ​ទំ​នាក់​ទំនង​រូប​ធាតុ តើនឹ​ងមា​ន​រឿង​អ្វីកើ​ត​ឡើង? ​ចុះ​បើ​យើងឲ្យ​លោក​លោកច​ច វ៉ាស៊ីនតុន ខាវ័រ(George Washington Carver) ជជែក​វែក​ញែក​គ្នាជា​មួ​យសិ​ស្ស​អនុ​វិទ្យាល័យ អំពី​ជីវ​គីមី​វិស្វកម្ម​វិញ​ តើយ៉ា​ង​ម៉េច​ដែរ។ ការ​ចាប់​គូ​ម​នុស្ស​ពីរ​នាក់​ ឲ្យជជែក​ដេញ​ដោល តាម​របៀប​ខាង​លើនេះ គឺជា​ទង្វើដ៏​ល្ង​ង់ខ្លៅ​។ ព្រោះ​ថា​ អ្នក​ម្នាក់​ជា​កំពូល​អ្នក​ប្រាជ្ញ រី​ឯ​ម្នាក់​ទៀត​មាន​ការ​យល់​ដឹង​តិច​ពេក ឬ​មិន​យល់​ទាល់​តែសោះ​អំពីប្រ​ធាន​បទ​នៃកា​រពិ​ភាក្សា។ យ៉ាង​ណា​មិញ បើសិ​ន​ជាយើ​ងចង់​ឲ្យ​ព្រះ​អម្ចាស់​ទៅ​​ ជជែ​កដេញដោ​យ​ជាមួ​យម​នុស្សណា​ម្នា​ក់ ដែល​មិន​យល់ស្រប​ចំពោះ​ផែន​ការណ៍ ដែល​ទ្រង់​មាន​សម្រាប់​មនុ​ស្សជាតិ នោះ​មា​ន​ន័យថា​ យើង​កំពុ​ង​តែចង់​ចាប់គូរ​ពិភាក្សា​ខុស​ហើយ! ប៉ុន្តែ ជា​ញឹក​ញាប់​ យើង​ឮ​គេ​ព្យា​យាម​បក​ស្រាយ អំពី​ប្រាជ្ញា​ដ៏​គ្មាន​គូរ​ប្រៀប​របស់​ព្រះ ​ដោយ​លើក​ឡើង​ថា ផ្លូវ​របស់​ពួក​គេ ល្អ​ជាង​ផ្លូវ​របស់​ព្រះ​ទៅ​វិញ។ ខ្ញុំ​ធ្លាប់​ទទួលសំ​បុត្រ​ពីអ្ន​កទោ​សម្នា​ក់ ដែល​គាត់​​បាន​សរសេរ​​ប្រាប់​ខ្ញុំ​​ថា​ “ខ្ញុំដើ​រ​ដល់​ចំណុច​មួយ ក្នុង​ផ្លូវ​ជីវិត ដែល​នៅ​ទី​បំផុត ខ្ញុំបា​ន​ទទួល​ស្គាល់​ការ​ពិត​ថា ព្រះពិ​តជា​មា​ន​មែ​ន ហើយ​ទ្រង់​ជាព្រះ​អទិក​រដែ​លប​ង្កើត​អ្វី​ៗទាំង​អស់​។ ខ្ញុំ​នឿយ​ណាយ​នឹង​ការ​ខំប្រ​ព្រឹត្ត តាម​ផ្លូវ​រប​ស់​ខ្ញុំ។ ពេល​ខ្ញុំចា​ប់ផ្តើ​ម​បន្ទា​បខ្លួ​ន ហើយ​ទទួល​ព្រះប​ន្ទូល​ទ្រង់ ខ្ញុំ​ក៏បា​នរ​ក​ឃើញច​ម្លើយ​នៃជី​វិត”។ តើ​យើង​ល្ងង់​ដល់​កម្រិ​តណា…

Read article