April

You are here:
ការប្រោសឲ្យជាដែលស៊ីជម្រៅជាង

ទ្រង់​ត្រូវរបួស ដោយ​ព្រោះ​អំពើ​រំលង​របស់​យើង។ អេសាយ ៥៣:៥ នៅ​ថ្ងៃបុណ្យ​ព្រះយេស៊ូវ​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់​ឡើងវិញ ដែល​ត្រូវជា​ថ្ងៃអាទិត្យ ឆ្នាំ២០២០ គេ​បាន​បញ្ចាំង​រូបចម្លាក់​ព្រះគ្រីស្ទ​ជា​ព្រះអង្គ​សង្រ្គោះ ក្នុង​ទីក្រុង​រី​អូ ដេ ជែនេ​រ៉ូ ប្រទេស​ប្រេស៊ីល តាមរបៀប​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​ឃើញ​រូបចម្លាក់​នោះ មាន​សំលៀកបំពាក់​ដូច​គ្រូពេទ្យ។ ការ​បង្ហាញ​រូបចម្លាក់​ព្រះយេស៊ូវ​ ឲ្យ​មាន​លក្ខណៈ​ដូច​គ្រូពេទ្យ គឺ​ដើម្បី​លើកទឹកចិត្ត​គ្រូពេទ្យ ដែល​កំពុង​ប្រយុទ្ធ​ប្រឆាំង​នឹង​ការ​រាត​ត្បាត​នៃ​ជំងឺ​កូ​រ៉ូ​ណា នៅ​សមរភូមិ​មុខ។ ការ​បញ្ចាំង​រូបភាព​ដូចនេះ ក៏បាន​ពិពណ៌នា​អំពី​ព្រះយេស៊ូវ​ ដែល​ជា​គ្រូពេទ្យ​ដ៏​ធំ​​ប្រសើរ(ម៉ាកុស ២:១៧)។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ប្រោសអ្នក​​ជំងឺ​ជា​ច្រើន​ឲ្យ​ជា ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដែល​ព្រះអង្គ​ធ្វើ​ព្រះរាជកិច្ច​របស់​ព្រះអង្គ នៅ​លើ​ផែនដី ដែល​មាន​ដូចជា លោក​បារ​ទី​មេ ជា​មនុស្ស​ពិការ​ភ្នែក(១០:៤៦-៥២) មនុស្ស​កើត​ឃ្លង់(លូកា ៥:១២-១៦) ជន​ពិការ​ដៃជើង(ម៉ាថាយ ៩:១-៨) ជាដើម។ ព្រះអង្គ​ក៏បាន​បង្ហាញ​ព្រះទ័យ​ទុកដាក់​ចំពោះ​សុខភាព​របស់​អ្នកដើរតាម​ព្រះអង្គ ដោយ​ការ​បំបាត់​ការស្រេកឃ្លាន​របស់​ពួក​គេ ដោយធ្វើ​ឲ្យ​អាហារ​តែ​បន្តិច​ក្លាយជា​អាហារ​ជាច្រើន​បរិបូរ ដើម្បី​ចម្អែត​ពួក​គេ(យ៉ូហាន ៦:១-១៣)។ ការ​អស្ចារ្យ​ទាំងនេះ​បាន​បើក​បង្ហាញ​ព្រះ​ចេស្តា និង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ពិតប្រាកដ​របស់​ព្រះអង្គ ដល់​ពួក​បណ្តាជន។ ទោះជាយ៉ាងណា​ក៏ដោយ ការ​ប្រោស​ជំងឺ​ដ៏​អស្ចារ្យ​បំផុត​របស់​ព្រះអង្គ បាន​កើតមាន តាមរយៈ​ការ​សុគត និង​ការ​មាន​ព្រះជន្ម​រស់​ឡើងវិញ ដូចដែល​ហោរា​អេសាយ​បាន​ថ្លែង​ទំនាយ។ គឺ​ដោយសារ​របួស​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​ នោះ​យើង​បាន​ទទួលការ​ប្រោស​ឲ្យ​ជា​ធំ​បំផុត ឲ្យ​រួចផុត​ពី​ការ​ដាច់​ចេញពី​ព្រះ ដែល​ជា​ផលវិបាក​នៃ​​បាប​យើង(អេសាយ ៥៣:៥)។ ទោះ​សុខភាព​របស់​យើង​នៅ​ផែនដី​មិន​អាច​ល្អឥតខ្ចោះ​ក៏ដោយ ក៏​យើង​នៅតែ​អាច​ទុកចិត្ត​ថា…

Read article
រត់ទៅរកព្រះយេស៊ូវ

អ្នក​ទាំង២រត់​ទៅជាមួយ​គ្នា តែ​សិស្ស១នោះ​រត់លឿន​ជាង​ពេត្រុស បាន​ដល់​ផ្នូរ​មុន។ យ៉ូហាន ២០:៤ ក្នុង​ការ​ធ្វើដំណើរ​ទៅ​ទីក្រុង​ប៉ារីស ប៊ែន(Ben) និង​មិត្តភក្តិ​របស់​គាត់​បាន​ទៅ​សារមន្ទីរ​ដ៏​ល្បីល្បាញ​មួយ។ ប៊ែន​មិនដែល​បាន​ទទួលការ​បណ្តុះបណ្តាល​ឲ្យ​ក្លាយជា​វិចិត្រករ​ទេ តែ​គាត់​មានការ​ភ្ញាក់ផ្អើល ពេល​គាត់​មើល​ផ្ទាំងគំនូរ ដែល​មាន​ចំណងជើង​ថា សាវ័ក​ពេត្រុស និង​សាវ័ក​យ៉ូហាន រត់​ទៅ​ផ្នូរ នៅពេល​ព្រឹក​ថ្ងៃ​ព្រះអង្គ​មាន​ព្រះជន្ម​រស់​ឡើងវិញ ដែល​លោក​យូ​ជីន បឺ​នែន(Eugène Burnand)បាន​គូរ។ ទឹកមុខ​របស់​សាវ័ក​ពេត្រុស និង​សាវ័ក​យ៉ូហាន និង​ដៃ​របស់​ពួក​គេ ក្នុង​រូបគំនូរ​នោះ បាន​បង្កប់​អត្ថន័យ​ដ៏​ជ្រាលជ្រៅ ដោយ​អញ្ជើញ​អ្នកទស្សនា​ទាំងឡាយ ឲ្យ​យល់​អំពី​អារម្មណ៍​ដែល​សាវ័ក​ទាំងពីរ មាននៅ​ពេលនោះ។ តាម​បទ​គម្ពីរ​យ៉ូហាន ២០:១-១០ អ្ន​កទំាង​ពីរ​បាន​រត់​ទៅកាន់​ផ្នូរ​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​ ដែល​នៅ​ទទេ(ខ.៤)។ ផ្ទាំងគំនូរ​ដ៏​ល្អឯក​នេះ​បាន​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង អំពី​ភាព​ធ្ងន់ធ្ងរ​នៃ​អារម្មណ៍​របស់​ពួក​គេ។ ពួក​គេ​កំពុង​រត់​ទៅតាម​ទិសដៅ​ដ៏​ត្រឹមត្រូវ ហើយ​ទីបំផុត នៅពេល​ក្រោយមក​ទៀត ព្រះយេស៊ូវ​ក៏​បាន​បង្ហាញ​ព្រះអង្គ​ទ្រង់​ឲ្យ​ពួក​គេ​បានឃើញ(ខ.១៩-២៩)។ ពួក​គេ​បាន​ទៅ​រក​ព្រះយេស៊ូវ​ គឺ​មិន​ខុសពី​អ្នក​ស្វែងរក​ព្រះយេស៊ូវ​ នៅ​សត​វត្សរ៍​ក្រោយៗទៀត។ ទោះ​យើង​មិនបាន​ទៅ​មើល​ផ្នូរ​របស់​ព្រះអង្គ​ដែល​នៅ​ទទេ ឬបានឃើញ​ផ្ទាំងគំនូរ​ដ៏​ល្អឯក ដោយ​ផ្ទាល់​ក៏ដោយ ក៏​យើង​អាច​ឃើញ​ដំណឹងល្អ​យ៉ាង​ច្បាស់។ ព្រះគម្ពីរ​បាន​បណ្តាល​ចិត្ត​យើង ឲ្យ​សង្ឃឹម ស្វែងរក និង​រត់​ទៅ​រក​ព្រះយេស៊ូវ​ និង​ទៅ​រក​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ព្រះអង្គ ទោះ​យើង​មានការ​សង្ស័យ មាន​សំណួរ និង​ភាព​មិន​ច្បាស់លាស់​ក៏ដោយ។ ក្នុង​ការ​ប្រារព្ធ​ថ្ងៃបុណ្យ​ព្រះយេស៊ូវ​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់​ឡើងវិញ សូម​យើង​នឹក​ចាំ​ព្រះបន្ទូល​ព្រះយេស៊ូវ​ ដែល​បាន​ចែងថា…

Read article
ដំណក់ព្រះលោហិត

ទ្រង់​កើតទុក្ខ​ជា​ខ្លាំង បាន​ជា​ទ្រង់​អធិស្ឋាន​ទទូច​រឹតតែ​ខ្លាំង​ឡើង ញើស​ទ្រង់​ក៏​ត្រឡប់​ដូចជា​ដំណក់​ឈាម​ដ៏​ធំៗ ស្រក់​ទៅ​ដី។ លូកា ២២:៤៤ កាល​ខ្ញុំ​ដើរកាត់​តាម​កន្លែង​ដាក់​តាំង​ផ្ទាំងគំនូរ នៅ​ប្រទេស​ស្កុត​ឡង់ ខ្ញុំ​មានការ​ចាប់អារម្មណ៍​ចំពោះ​ផ្ទាំងគំនូរ​រូប​ដើម​អូ​លីវ ដែល​វិចិត្រករ​ហូឡង់ ឈ្មោះ វី​នសិន វ៉ាន់ ហ្ក​ក(Vincent van Gogh)បាន​គូរ។ អ្នក​ប្រវត្តិ​សាស្រ្ត​ជាច្រើន​បាន​ជឿ​ថា ស្នា​ដៃ​សិល្បៈ​នេះ បាន​ទទួលការ​បណ្តាល​ចិត្ត​ពី​រឿង​ក្នុង​ព្រះគម្ពីរ ដែល​បាន​ចែង​អំពី​ពេល​ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​នៅ​សួនច្បារ​កេត​សេ​ម៉ា​នី នៅ​លើ​ភ្នំ​ដើម​អូ​លីវ។ អ្វី​ដែល​ធ្វើឲ្យ​ខ្ញុំ​ចាប់ចិត្ត​ជាពិសេស នៅ​លើ​រូបគំនូរ​នោះ គឺ​ចំណុច​ក្រហម​តូច​មួយ នៅក្នុងចំណោម​រូប​ដើម​អូ​លីវ។ គេ​បាន​ហៅ​ទីនោះ​ថា ភ្នំ​ដើម​អូ​លីវ ព្រោះ​មាន​ដើម​អូ​លីវ​ជាច្រើន​ដុះ​នៅ​ជើងភ្នំ​នោះ។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​យាង​ទៅ​ទីនោះ ដើម្បី​អធិស្ឋាន នៅ​យប់​ដែល​ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ថ្លែង​ទំនាយ​ថា សាវ័ក​យូដាស​នឹង​ក្បត់​ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គ​មាន​ការ​ឈឺចាប់​ក្នុង​ព្រះទ័យ​យ៉ាង​ខ្លាំង ដោយ​ជ្រាប​ថា ការក្បត់​នេះ​នឹង​នាំឲ្យ​ព្រះអង្គ​សុគត​នៅ​លើ​ឈើឆ្កាង។ ពេល​ព្រះអង្គ​អធិស្ឋាន “ទទូច​រឹតតែ​ខ្លាំង​ឡើង ញើស​ទ្រង់​ក៏​ត្រឡប់​ដូចជា​ដំណក់​ឈាម​ដ៏​ធំៗ ស្រក់​ទៅ​ដី”(លូកា ២២:៤៤)។ ការឈឺចាប់​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​ បាន​កើតមាន​ក្នុង​សួនច្បារ​នោះ ខណៈ​ពេល​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ត្រៀម​ទទួលការ​ឈឺចាប់ និង​ការ​បន្ទាបបន្ថោក នៅក្នុង​ការ​កាត់​ទោស​ប្រហារ​ជីវិត​ជា​សាធារណៈ​ដ៏​អយុត្តិធម៌ ដែល​នឹង​នាំឲ្យ​ព្រះអង្គ​ហូរ​ព្រះ​លោហិត នៅ​លើ​ឈើឆ្កាង​រហូត​អស់ព្រះជន្ម នៅពេល​រសៀល​ថ្ងៃសុក្រ​ដ៏​ប្រសើរ​នោះ។ ចំណុច​ពណ៌​ក្រហម នៅ​លើ​ផ្ទាំង​គំនូរ​របស់​លោក វ៉ាន ហ្កក បាន​ធ្វើឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ​ថា ព្រះយេស៊ូវ​ត្រូវ​រង​ទុក្ខ​ជាច្រើន ហើយ​ត្រូវ​គេ​បដិសេធន៍​ផង(ម៉ាកុស…

Read article
ការលើកទឹកចិត្តឲ្យបម្រើ

ដូចជា​កូន​មនុស្ស​បាន​មក មិនមែន​ឲ្យ​គេ​បំរើ​លោក​ទេ គឺ​នឹង​បំរើ​គេ​វិញ។ ម៉ាថាយ ២០:២៨ ដឺ​អេ​វី​យ៉ុន(DeAvion) មាន​អាយុ​តែ១៣ឆ្នាំ​ទេ តែ​គាត់​បាន​ទទួលការ​លើកទឹកចិត្ត​ឲ្យ​បម្រើ​អ្នកដទៃ។ គាត់ និង​ម្តាយ​គាត់ បានឮ​គេ​ចែកចាយ​រឿង អំពី​បុរស​ម្នាក់ ដែល​បាន​ហៅ​ក្មេង​ៗ​ឲ្យ​ស្ម័គ្រចិត្ត​កាត់​ស្មៅ នៅតែ​តាម​ទីធ្លា​ផ្ទះ៥០កន្លែង ក្នុងអំឡុងពេល​សម្រាក​វិស្សមកាល នៅ​រដូវ​ក្តៅ។ ពួក​គេ​បាន​ផ្តោត​ទៅលើ​ការ​ជួយ​អតីត​យុទ្ធជន ស្រ្តី​មេម៉ាយ និង​ជន​ពិការ ឬ​ន​រណា​ក៏ដោយ ដែល​ត្រូវការ​ជំនួយ។ អ្នកបង្កើត​កម្មវិធី​នេះ(ដែល​បាន​កាត់​ស្មៅ​ក្នុង​ទីធ្លា​ផ្ទះ៥០កន្លែង ក្នុង៥០រដ្ឋ) បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ក្មេង​ៗ​ឲ្យ​ចូលរួម ក្នុង​ការបម្រើ​នេះ ដើម្បី​បង្រៀន​ពួក​គេ អំពី​សារៈសំខាន់​នៃ​ក្រមសីលធម៌​​ការងារ និង​ការបម្រើ​សហគមន៍។ ទោះ​អាកាសធាតុ​ក្តៅ ហើយ​ក្មេង​ជំទង់ ដឺ​អេ​វី​យ៉ុន មាន​សកម្មភាព​ផ្សេងទៀត​ជាច្រើន ដែល​អាច​ធ្វើ​បាន ក្នុង​រដូវ​ក្តៅ ក៏​គាត់​នៅតែ​សម្រេចចិត្ត​បម្រើ​អ្នកដទៃ ហើយ​បាន​បំពេញភារៈ​កិច្ច​របស់​ខ្លួន។ ការ​លើកទឹកចិត្ត​ឲ្យ​បម្រើ ក៏​មាន​សម្រាប់​អ្នកជឿ​​ព្រះយេស៊ូវ​ផង​ដែរ។ នៅពេល​ល្ងាច មុន​ថ្ងៃ​ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​សុគត សម្រាប់​មនុស្ស​ទាំងអស់ ព្រះអង្គ​បាន​សោយ​អាហារ​ពេលល្ងាច ជាមួយ​មិត្តសំឡាញ់​របស់​ព្រះអង្គ(យ៉ូហាន ១៣:១-២)។ ព្រះអង្គ​បាន​ជ្រាប អំពី​ទុក្ខវេទនា និង​សេចក្តី​ស្លាប់ ដែល​ព្រះអង្គ​នឹង​ទទួល​នៅ​ពេល​ដ៏​ខ្លី​ខាង​មុខ តែ​ព្រះអង្គ​បាន​ងើបឡើង​ពី​តុ​អាហារ ហើយក៏​បាន​ធ្វើពិធី​លៀង​ជើង​ឲ្យ​ពួក​សាវ័ក(ខ.៣-៥)។ ព្រះអង្គ​ក៏បាន​មាន​បន្ទូល​ថា “ដូច្នេះ បើ​ខ្ញុំ ដែល​ជា​ព្រះអម្ចាស់ ហើយ​ជា​គ្រូ…

Read article
លើសពីផ្នែកដ៏តូចមួយ

បើ​អ្នកណា​ចង់​មក​តាមខ្ញុំ នោះ​ត្រូវឲ្យ​លះ​កាត់ចិត្ត​ខ្លួនឯង​ចោលចេញ ហើយ​ផ្ទុក​ឈើឆ្កាង​ខ្លួន​មក​តាមខ្ញុំ​ចុះ។ ម៉ាថាយ ១៦:២៤ យើង​រាល់គ្នា​សុទ្ធតែ​ត្រូវ​លះបង់​អ្វីមួយ ពេលណា​យើង​ត្រូវ​ផ្លាស់​ទៅ​រស់នៅ​កន្លែង​ថ្មី។ តែ​ដើម្បី​ក្លាយជា​អ្នក​តាំង​ទី​លំនៅ​រយៈ​វែង ក្នុង​ទីក្រុង Villas Las Estrellas ទ្វីបអង់តាកទិក ដែល​មាន​អាកាសធាតុ​ត្រជាក់​ខ្លាំង និង​ដាច់​ស្រយ៉ាល គេ​ត្រូវ​លះបង់​អ្វីមួយ ក្នុង​ន័យត្រង់​តែម្តង។ មន្ទីរពេទ្យ​ដែល​នៅ​ជិត​បំផុត ស្ថិតនៅ​ចម្ងាយ ១ពាន់​គីឡូម៉ែត្រ ដូចនេះ បើ​មាន​នរណា​ម្នាក់​រលាក​ពោះវៀនដុះខ្នែង គាត់​នឹង​មាន​បញ្ហា​ធំ​មិន​ខាន។ ដូចនេះ ពលរដ្ឋ​ម្នាក់​ៗ ត្រូវឲ្យ​គេ​វះកាត់​ខ្នែងពោះវៀន​ចោល​ជាមុន​សិន មុននឹង​អាច​ផ្លាស់ទៅ​រស់នៅ​ទីនោះ។ នេះ​ជា​រឿង​ធ្ងន់ធ្ងរ​ណាស់​មែនទេ? តែ​មិន​ធ្ងន់ធ្ងរ​ដូច​ការ​ក្លាយជា​ពលរដ្ឋ​នៃ​នគរ​ព្រះ​ឡើយ។ ដោយសារ​មនុស្ស​ដើរតាម​ព្រះយេស៊ូវ​ ចូលចិត្ត​ធ្វើ​តាមចិត្ត​របស់​ខ្លួនឯង មិនមែន​តាម​ព្រះទ័យ​ព្រះអង្គ(ម៉ាថាយ ១៦:២៥-២៧) ព្រះអង្គ​ក៏បាន​បកស្រាយ អំពី​អត្ថន័យ​នៃ​ការ​ក្លាយជា​សាវ័ក​របស់​ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា “បើ​អ្នកណា​ចង់​មក​តាមខ្ញុំ នោះ​ត្រូវឲ្យ​លះ​កាត់ចិត្ត​ខ្លួនឯង​ចោលចេញ ហើយ​ផ្ទុក​ឈើឆ្កាង​ខ្លួន​មក​តាមខ្ញុំ​ចុះ”(ខ.២៤)។ ការ​នេះ​ក៏​រាប់​បញ្ចូល​ការ​ត្រៀមខ្លួន​លះ​បង់​អ្វីៗ ដែល​យើង​ស្រឡាញ់​ខ្លាំង​ជាង​ព្រះអង្គ និង​នគរ​ព្រះអង្គ​ផង​ដែរ។ ពេល​ណា​យើង​លី​ឈើ​ឆ្កាង គឺ​យើង​ប្រកាស​ថា យើង​ស្ម័គ្រចិត្ត​ឆ្លងកាត់​ការ​កៀប​សង្កត់​ពីសង្គម គ្រួសារ និង​សូម្បីតែ​ការ​ស្លាប់​ក៏ដោយ ដើម្បី​ព្រះគ្រីស្ទ។ ក្នុង​ការ​កាត់ចិត្ត​ខ្លួនឯង និង​ការ​លីឈើ​ឆ្កាង យើង​ក៏​ត្រូវ​ស្ម័គ្រចិត្ត​ដើរតាម​ព្រះអង្គ​ផង​ដែរ។ នេះ​ជា​ការ​ដើរតាម​ការដឹកនាំ​របស់​ព្រះអង្គ គ្រប់​ពេល​វេលា ខណៈ​ពេល​ដែល​ព្រះអង្គ​ដឹកនាំ​យើង​ឲ្យ​បម្រើ និង​ធ្វើការ​លះបង់។…

Read article
នៅជាប់នឹងព្រះយេស៊ូវ

ចូរ​នៅ​ជាប់នឹង​ខ្ញុំ ហើយ​ខ្ញុំ​ជាប់នឹង​អ្នករាល់គ្នា​ចុះ។ យ៉ូហាន ១៥:៤ កាល​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំមុន យើង​បាន​នាំ​ឆ្មា​ពណ៌ខ្មៅ​មួយ​ក្បាល ឈ្មោះ​ជូ​ណូ(Juno) ពី​កន្លែង​សង្រ្គោះ​សត្វ ចូល​មក​រស់នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​យើង ។ តាមពិត​ទៅ ពី​ដំបូង ខ្ញុំ​គ្រាន់តែ​ចង់​កាត់បន្ថយ​សត្វ​កណ្តុរ នៅផ្ទះ​យើង​ប៉ុណ្ណោះ តែ​ក្រុម​គ្រួសារ​ខ្ញុំ​ចង់បាន​សត្វ​ចិញ្ចឹម។ កន្លែង​សង្គ្រោះ​សត្វ​បាន​ណែនាំ​យ៉ាង​ច្បាស់លាស់ អំពី​របៀប​ឲ្យ​ចំណី នៅ​សប្តាហ៍​ដំបូង ដើម្បី​ឲ្យ​ជូណូ​ដឹង​ថា ផ្ទះ​របស់​យើង​បាន​ក្លាយជា​ផ្ទះ​របស់​វា​ហើយ វា​ជា​សមាជិក​គ្រួសារ​យើង ហើយ​វា​នឹងមាន​អាហារ និង​សុវត្ថិភាព​ជានិច្ច ​ក្នុង​ផ្ទះ​យើង។ ការអនុវត្ត​ន៍​ដូចនេះ នឹង​ធ្វើឲ្យ​វា​ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​វិញ នៅ​ថ្ងៃណា​វា​ដើរចេញ​ទៅ​ត្រាច់ចរ​ខាងក្រៅ។ បើ​យើង​មិនបាន​ដឹង​អំពី​ផ្ទះ​ពិតប្រាកដ​របស់​យើង​ទេ យើង​នឹង​ចាញ់​ការ​ល្បួង ឲ្យ​ដើរ​ត្រាច់ចរ ស្វែងរក​សេចក្តីល្អ សេចក្តី​ស្រឡាញ់ និង​អត្ថន័យ​ជីវិត នៅ​កន្លែង​ខុស។ បើ​យើង​ចង់​រក​ឃើញ​ជីវិត​ពិត ចូរ​យើង​នឹក​ចាំ​ព្រះបន្ទូល​ព្រះយេស៊ូវ​ ដែល​បាន​ប្រាប់​យើង ឲ្យ​នៅ​ជាប់​ព្រះអង្គ(យ៉ូហាន ១៥:៤)។ អ្នកប្រាជ្ញ​ព្រះគម្ពីរ​ឈ្មោះ ហ្វ្រេដឺរិក ដេល ប្រ៊ូន័រ(Frederick Dale Bruner) បាន​និយាយ​សង្កត់ធ្ងន់​ថា ពាក្យ​នៅ​ជាប់ (ស្រដៀង​នឹង​ពាក្យ មាន​ទីលំនៅ) ធ្វើឲ្យ​យើង​នឹក​ចាំ​អំពី​គ្រួសារ និង​ផ្ទះ។ ព្រះយេស៊ូវ​ក៏​បាន​ធ្វើការ​បកស្រាយ ដោយមាន​បន្ទូល​ជា​ពាក្យប្រៀប​ប្រដូច អំពី​ខ្នែង​ដែល​នៅ​ជាប់នឹង​ដើម​ទំពាំងបាយជូរ។ ដើម្បីឲ្យ​ខ្នែង​ទំពាំងបាយជូរ​​រស់…

Read article
ស្វែងរកកម្លាំងក្នុងព្រះ

ខ្ញុំ​នឹង​ស៊ូ​អួត​ពី​សេចក្តី​កំសោយ​របស់ខ្ញុំ ដោយ​អំណរ​ជា​ខ្លាំង ដើម្បីឲ្យ​ព្រះ​ចេស្តា​នៃ​ព្រះគ្រីស្ទ​បាន​សណ្ឋិត​នៅនឹង​ខ្ញុំ។ ២កូរិនថូស ១២:៩ កីឡាករ​បាល់ទាត់​ឈ្មោះ គ្រីស្ទាន ប៉ូលីសិគ(Christian Pulisic) បាន​រង​របួស​ជាច្រើន​ដង ដែល​នាំឲ្យមាន​ផល​ប៉ះពាល់​មក​លើ​អាជីព​របស់​គាត់។ បន្ទាប់ពី​គាត់​បានដឹង​ថា គាត់​នឹង​មិនបាន​ចូលរួម​ប្រកួត​វគ្គ​ពាក់​កណ្តាល​ផ្តាច់​ព្រាត់ គាត់​មាន​ការ​ខកចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង តែ​គាត់​ក៏បាន​ពិពណ៌នា អំពី​របៀប​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បើក​បង្ហាញ​ព្រះអង្គ​ទ្រង់​ដល់​គាត់។ គាត់​ក៏​មានប្រសាសន៍​ថា “ខ្ញុំ​តែងតែ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ព្រះ​វត្ត​មាន​ព្រះ ហើយ​ព្រះអង្គ​ក៏បាន​ប្រទាន​កម្លាំង។ ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា ខ្ញុំ​តែងតែមាន​នរណា​ម្នាក់​នៅ​ក្បែរ​ខ្ញុំ​ជានិច្ច។ បើ​ខ្ញុំ​មិនដឹង​ថា​ព្រះ​ទ្រង់​គង់នៅ​ជាមួយ​ខ្ញុំ​ទេ នោះ​ខ្ញុំ​មិនដឹង​ថា ខ្ញុំ​អាច​ធ្វើការ​ទាំងអស់​នេះ​បាន​ដោយ​របៀបណា​ទេ”។ ទីបំផុត​លោក​ប៉ូលីសិគ​ក៏បាន​ជះឥទ្ធិពល​ដ៏​សំខាន់ ពេល​ដែលគេ​ប្រកួត​ជំនួស​គាត់ ក្នុង​ការប្រកួត​បន្ទាប់។ គាត់​ក៏បាន​នាំ​គេ​ប្រើ​យុទ្ធ​សាស្រ្ត​ដ៏​ឆ្លាត​វ័យ ដែល​នាំឲ្យ​ក្រុម​គាត់​ឈ្នះ​ការប្រកួត ហើយ​បាន​ចូល​ប្រកួត​វគ្គ​ផ្តាច់​ព្រាត់។ បទពិសោធន៍​នេះ បាន​បង្រៀន​គាត់​ថា យើង​តែងតែ​អាច​ចាត់ទុក​ភាព​កម្សោយ​របស់​យើង ជា​ឱកាស​ឲ្យ​ព្រះ​ទ្រង់​បើក​សម្ដែង​ព្រះ​ចេស្ដា​ដែល​មិន​អាច​វាស់​បាន។ លោកិយ​បង្រៀន​យើង​ឲ្យ​ពឹងផ្អែក​ទៅលើ​កម្លាំង​ខ្លួនឯង ពេលណា​យើង​ជួប​បញ្ហា។ ទោះជាយ៉ាងណា​ក៏ដោយ ប្រាជ្ញា​ក្នុង​ព្រះគម្ពីរ​បាន​បង្រៀន​យើង​ថា ព្រះគុណ និង​ព្រះ​ចេស្តា​ព្រះ ជួយ​ឲ្យ​យើង​មាន​កម្លាំង ក្នុង​កាលៈទេសៈ​ដែល​ពិបាក​បំផុត(១កូរិនថូស ១២:៩)។ ដូចនេះ យើង​អាច​បោះជំហាន ដោយ​ទំនុកចិត្ត ដោយ​ទទួលស្គាល់​ថា ព្រះអង្គ​មិនដែល​ឲ្យ​យើង​ប្រឈមមុខ​ដាក់​ទុក្ខ​លំបាក តែម្នាក់ឯង​នោះ​ឡើយ។ “ភាព​កម្សោយ”របស់​យើង ក្លាយជា​ឱកាស ឲ្យ​ព្រះ​ទ្រង់​បង្ហាញ​ព្រះ​ចេស្តា ដោយ​ប្រទាន​កម្លាំង និង​ទ្រទ្រង់​យើង(ខ.៩-១០)។ ដូចនេះ…

Read article
ជួងព្រះវិហារផលិតពីថ្មខៀវ

ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នករាល់គ្នា​ថា បើ​អ្នក​ទាំងនេះ​នៅ​ស្ងៀម នោះ​ថ្ម​នឹង​ស្រែក​ឡើងវិញ។ លូកា ១៩:៤០ ថ្មខៀវ​មាន​ប្រភេទ​ខុស​ៗ​គ្នា ដែល​មាន​លក្ខណៈ​ទាក់ទាញ​យ៉ាង​ខ្លាំង។ ពេលណា​គេ​គោះ​ថ្មខៀវ​ទាំងនោះ ពួក​វា​បញ្ចេញ​សូរ​សម្លេង​ខុសគ្នា។ នៅ​ប្រទេស​វេល មាន​ភូមិ​មួយ​ឈ្មោះ មេ​នក្លូ​ឆុក ដែល​ឈ្មោះ​នេះ​មានន័យថា “ជួង” ឬ “ថ្ម​បញ្ចេញ​សម្លេង”។ នៅ​ទីនោះ គេ​បាន​ប្រើ​ថ្មខៀវ ធ្វើជា​ជួង​ព្រះវិហារ រហូតដល់​សតវត្សរ៍​ទី១៨។ អ្វី​ដែល​គួរឲ្យ​ចាប់អារម្មណ៍​នោះ គឺ​សំណង់​ចាស់​បុរាណ​ស្តូ​នហេង នៅ​ប្រទេស​អង់គ្លេស ដែល​មាន​ថ្ម​ធំៗ​បញ្ឈរ​ជា​រង្វង់ ត្រូវ​បាន​គេ​សង់​ឡើង​ពី​ថ្មខៀវ បាន​ជា​អ្នកខ្លះ​ឆ្ងល់​ថា តើ​នៅ​សម័យ​ដើម គេ​បាន​ប្រើ​សំណង់​នោះ ដើម្បី​ប្រគំ​តន្ត្រី​ឬ​យ៉ាងណា។ អ្នកស្រាវជ្រាវ​ខ្លះ​បាន​អះអាង​ថា ថ្មខៀវ​នៅ​សំណង់​បុរាណ​ស្តូ​នហេង ត្រូវ​បាន​គេ​ដឹក​យក​មក​ពី​តំបន់​នៅ​ក្បែរ​ភូមិ​មេ​នក្លូ​ឆុក ដែល​ស្ថិតនៅ​ចម្ងាយ​ជិត៣០០គីឡូម៉ែត្រ​ពី​ស្តូនហេង​នោះ ដោយសារ​ថ្មខៀវ​ទាំងនោះ មាន​លក្ខណៈ​សម្បត្តិ​ពិសេស​ផ្នែក​តន្រ្តី។ ថ្ម​ដែលគេ​បាន​ប្រើ​ជា​ឧបករណ៍​តន្រ្តី គឺជា​ស្នា​ព្រះហស្ត​របស់​ព្រះ​ផង​ដែរ ហើយ​ថ្ម​ទាំងនោះ​បាន​ធ្វើឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ព្រះបន្ទូល​ព្រះយេស៊ូវ​ ក្នុងអំឡុងពេល​ថ្ងៃអាទិត្យ​នៃ​ស្លឹក​ចាក ដែល​ទ្រង់​យាង​ចូល​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម។ ពេល​ដែល​ពួក​បណ្តាជន​ស្រែក​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះយេស៊ូវ​ អ្នកដឹកនាំ​សាសនា​ក៏បាន​ទាម​ទា​ព្រះអង្គ ឲ្យ​ស្តី​បន្ទោស​ពួក​គេ តែ​ព្រះអង្គ​បាន​ឆ្លើយតប​ថា “ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នករាល់គ្នា​ថា បើ​អ្នក​ទាំងនេះ​នៅ​ស្ងៀម នោះ​ថ្ម​នឹង​ស្រែក​ឡើងវិញ”(លូកា ១៩:៤០)។ បើ​គេ​អាចយក​ថ្មខៀវ​ធ្វើជា​ឧបករណ៍​តន្ត្រី​បាន ហើយ​បើ​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​មាន​បន្ទូល​អំពី​ថ្ម ដែល​នឹង​ធ្វើ​បន្ទាល់​អំពី​ព្រះ​អាទិករ​របស់​ខ្លួន​បាន នោះ​តើ​យើង​អាច​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​ការ​សរសើរ​ដំកើង​របស់​យើង ដល់​ព្រះ​ដែល​បាន​បង្កើត ស្រឡាញ់…

Read article
ស្អាតបរិសុទ្ធពីក្នុងមកក្រៅ

មាន​ពរ​ហើយ មនុស្ស​ណា​ដែល​ការ​រំលង ច្បាប់​របស់​ខ្លួន​បាន​អត់ទោស​ឲ្យ គឺ​ដែល​បាប​របស់​ខ្លួន​បាន​គ្រប​បាំង​ហើយ។ ទំនុកដំកើង ៣២:១ មាន​ពេល​មួយ ​គ្រីស្ទបរិស័ទ​វ័យក្មេង​ម្នាក់ ឈ្មោះ​យ៉ូ​សេ(José) បាន​មក​ចូលរួម​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ​ក្នុង​ព្រះវិហារ​បងប្រុស​គាត់។ ពេល​គាត់​ដើរ​ចូលក្នុង​ព្រះវិហារ មុន​ពេល​កម្ម​វី​ធី​ថ្វាយបង្គំ​ចាប់ផ្តើម បងប្រុស​គាត់​ក៏បាន​ឈ្ងោកមុខ ពេល​បានឃើញ​គាត់។ យ៉ូ​សេ​មាន​សាក់​នៅ​លើ​ដៃ​ទាំងពីរ ដែលគេ​អាច​មើលឃើញ​ច្បាស់ ដោយសារ​គាត់​ពាក់អាវ​យឺត​ដៃខ្លី។ បងប្រុស​គាត់​ក៏បាន​ប្រាប់​គាត់ ឲ្យ​ទៅផ្ទះ​ ហើយ​ពាក់អាវ​ដៃ​វែង​វិញ ព្រោះ​រូប​សាក់​របស់​យ៉ូ​សេ​បាន​ឆ្លុះបញ្ចាំង​អំពី​ផ្លូវ​ដែល​គាត់​ដើរ​កាលពីមុន។ ភ្លាម​ៗ​នោះ យ៉ូ​សេ​មាន​អារម្មណ៍​ថា ខ្លួន​គាត់​មាន​ភាព​កខ្វក់​ស្មោកគ្រោក។ តែ​មាន​បុរស​ម្នាក់​បានឮ​បងប្អូន​ទាំងពីរ​នាក់​ជជែកគ្នា ហើយក៏​បាន​នាំ​យ៉ូ​សេ​ទៅ​ជួប​លោកគ្រូ​គង្វាល ដោយ​ជម្រាប​លោកគ្រូ​គង្វាល​អំពី​រឿង​ដែល​កំពុង​កើតឡើង។ លោកគ្រូ​គង្វាល​ក៏បាន​ញញឹម ហើយ​ដោះ​ឡេវអាវ​គាត់ ដើម្បី​បង្ហាញ​រូប​សាក់​ធំ​មួយ នៅ​លើ​ទ្រូង​គាត់ ដែល​គាត់​មាន​ពី​អតីតកាល​ផង​ដែរ។ គាត់​ក៏បាន​ធានា​ដល់​យ៉ូ​សេ​ថា ដោយសារ​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​សម្អាត​គាត់​ឲ្យ​បរិសុទ្ធ ពី​ក្នុង​មក​ក្រៅ នោះ​គាត់​មិន​ចាំបាច់​ត្រូវ​បិទបាំង​រូប​សាក់​នៅ​លើ​ដៃ​គាត់​ទេ។ ស្តេច​ដាវីឌ​មាន​ក្តី​អំណរ ដោយសារ​ទ្រង់​បាន​ទទួលការ​សម្អាត​ឲ្យ​បរិសុទ្ធ​ពី​ព្រះអម្ចាស់។ បន្ទាប់ពី​ស្តេច​អង្គ​នេះ​បាន​សារភាព​បាប​របស់​ខ្លួន នៅ​ចំពោះ​ព្រះអង្គ​ហើយ ទ្រង់​ក៏បាន​សរសេរ​បទ​ទំនុកដំកើង​ថា “មាន​ពរ​ហើយ មនុស្ស​ណា​ដែល​ការ​រំលង​ច្បាប់​របស់​ខ្លួន​បាន​អត់ទោស​ឲ្យ គឺ​ដែល​បាប​របស់​ខ្លួន​បាន​គ្រប​បាំង​ហើយ”(ទំនុកដំកើង ៣២:១)។ ដូចនេះ ទ្រង់​អាច “ស្រែក​ឡើង​ដោយ​អំណរ” ជាមួយ​អ្នកដទៃ “ដែល​មានចិត្ត​បរិសុទ្ធ”(ខ.១១)។ ក្រោយមក សាវ័ក​ប៉ុល​ក៏បាន​ដកស្រង់​បទ​គម្ពីរ​ទំនុកដំកើង ៣២:១-២ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​រ៉ូម ៤:៧-៨…

Read article
អ្នកបម្រើ នៅពេលយប់

សូម​ឲ្យ​ព្រះយេហូវ៉ា ដែល​ទ្រង់​បង្កើត​ផ្ទៃ​មេឃ និង​ផែនដី ទ្រង់​ប្រទាន​ពរ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា ពី​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​មក​ផង។ ទំនុកដំកើង ១៣៤:៣ នៅ​ម៉ោង​៣​រំលង​អាធ្រាត្រ នៅ​មន្ទីរ​ព្យាបាល​ជំងឺ​កំរិត​ធ្ងន់ អ្នក​ជំងឺ​ម្នាក់​ដែល​កំពុង​មាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ បាន​ចុច​ប៊ូតុង​ហៅ​គ្រូពេទ្យ​៤​ដង ក្នុង​រយៈ​ពេល១ម៉ោង។ អ្នក​គ្រូ​ពេទ្យ​ដែល​នៅ​ប្រចំា​ការ​ពេល​យប់ ក៏​បាន​ឆ្លើយ​តប ដោយ​គ្មាន​ការ​រអ៊ូរទាំ។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន អ្នក​ជំងឺ​ម្នាក់​ទៀត ក៏​បាន​ស្រែក​ឡើង ដើម្បី​ឲ្យ​មាន​គេ​មក​មើល​ខ្លួន។ អ្នក​គ្រូ​ពេទ្យ​មិន​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ទាល់​តែ​សោះ។ នាង​បាន​ស្នើ​សុំ​ឲ្យ​នាង​បាន​ធ្វើ​ការ​ពេល​យប់ តាំង​ពី​៥​ឆ្នាំ​មុន ដើម្បី​ជៀស​វាង​ភាព​រញ៉េរញ៉ៃ​នៅ​ពេល​ថ្ងៃ។ បន្ទាប់​មក នាង​ក៏​បាន​ស្គាល់​ធាតុ​ពិត​នៃ​វេន​យាម​ពេល​យប់។ ការ​ធ្វើការ​ពេល​យប់​នៅ​មន្ទីរ​ពេទ្យ ជា​ញឹក​ញាប់ គឺ​មាន​ន័យ​ថា នាង​ត្រូវ​ធ្វើ​កិច្ចការ​បន្ថែម​ដោយ​ខ្លួន​ឯង ដែល​មាន​ដូច​ជា​ការ​លើក និង​ផ្អៀង​ខ្លួន​អ្នក​ជំងឺ​ជា​ដើម។ ហើយ​ក៏​មាន​ន័យ​ថា នាង​ត្រូវ​តាម​ដាន​ស្ថានភាព​របស់​អ្នក​ជំងឺ​យ៉ាង​ផ្ចិត​ផ្ចង់ ដើម្បី​ធ្វើ​ការ​កត់​ត្រា សម្រាប់​វេជ្ជ​បណ្ឌិត ក្នុង​ពេល​សង្គ្រោះ​បន្ទាន់។ ទោះ​នាង​បាន​ជំនួយ​ពី​មិត្ត​ភាព​ដ៏​ជិត​ស្និទ្ធ​ជា​មួយ​មិត្ត​រួម​ការងារ​នៅ​ពេល​យប់​ក៏​ដោយ ក៏​នាង​នៅ​តែ​ពិបាក​គេង​ឲ្យ​បាន​គ្រប់​គ្រាន់។ ជា​ញឹក​ញាប់ នាង​បាន​សុំ​ឲ្យ​ពួក​ជំនុំ​នាង​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​នាង ដោយ​មើល​ឃើញ​សារៈសំខាន់​នៃ​ការងារ​របស់​នាង។ នាង​ក៏​បាន​និយាយ​ថា “សូម​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះ​អង្គ។ ការ​អធិស្ឋាន​របស់​ពួក​គេ​បាន​នាំ​មក​នូវ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ”។ ការ​សរសើរ​ដំកើង​របស់​នាង ​គឺ​ជា​ទង្វើ​ដ៏​ល្អ និង​ត្រឹម​ត្រូវ សម្រាប់​អ្នក​ធ្វើ​ការ​ពេល​យប់ ក៏​ដូចជា​សម្រាប់​យើង​រាល់​គ្នា។ គឺ​ដូច​ដែល​អ្នក​និពន្ធ​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង​បាន​សរសេរ​ថា “នែ អស់​អ្នក​បំរើ​របស់​ព្រះយេហូវ៉ា ដែល​ឈរ​នៅ​ក្នុង​ដំណាក់​ទ្រង់ នៅ​ពេល​យប់​អើយ ចូរ​ថ្វាយ​ពរ​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា​ចុះ…

Read article