August

You are here:
៨០ភាគរយទៀត

ថ្មីៗនេះ​ ខ្ញុំឃើ​ញ​គេ​សរសេរ​នៅ​លើ​ផ្ទាំង​ប្រកាស​ដ៏​ធំមួយ​ថា ៨០​ភាគ​រយ​នៃជីវិត​ទាំង​អស់ នៅ​លើ​ផែន​ដី​នេះ គឺ​មាន​នៅក្នុ​ង​សមុទ្រ។ តួរ​លេខ​ដ៏ច្រើន​លើស​លប់​បែ​បនេះ គឺ​ពិបាក​នឹ​ងឲ្យ​យើង​ស្វែង​យល់​បាន ព្រោះ​ភាគ​ច្រើន​នៃ​ជីវិត​នៅ​លើផែ​ន​ដី​នេះ មិន​មែនជា​​អ្វីដែ​ល​យើង​មើល​ឃើញនឹង​ភ្នែក​ទទេ។ ពេល​ដែលខ្ញុំ​ពិចារណាអំពី​រឿ​ងនេះ​ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​នឹក​ចាំ​ថា ព្រះ​បាន​បង្កើត​របស់​សព្វ​សារពើ ក្នុង​ចំនួន​ដ៏ច្រើ​ន លើស​ពី​ការ​រំពឹ​ង​គិត​របស់​យើង។ យើងងា​យ​នឹង​មាន​ការ​រំភើប​ចិត្ត ចំពោះ​ទេស​ភាព​ដ៏​ស្រស់​ត្រកាល​នៃជួ​រ​ភ្នំ ឬ​ចំពោះ​ទិដ្ឋ​ភាពថ្ងៃ​លិ​ច ប៉ុន្តែ ទន្ទឹម​នឹង​នោះ មាន​ពេល​ខ្លះ យើង​មិន​បាន​ឃើញ​ភា​ពល​ម្អិត​នៃ​ស្នាព្រះ​ហ​ស្ត​ដ៏អ​ស្ចារ្យ​របស់​ព្រះអ​ង្គ​ទេ ព្រោះ​យើង​មិ​ន​បាន​ធ្វើកា​រ​សិក្សា និង​ពិនិ​ត្យ​ឲ្យកាន់តែ​​ល្អិត​ល្អន់​។ មាន​ស្នា​ព្រះ​ហស្តរ​បស់​ព្រះ​ជាច្រើ​ន ​ក្នុង​មហា​សមុទ្រ ដែល​កំបាំង​ពី​ភ្នែក​យើង ប៉ុន្តែ នៅមា​ន​ស្នា​ព្រះហស្ត​ជា​ច្រើន​ទៀត ដែល​មាន​រូប​រាង្គ​តូ​ច​ពេក មិន​អាច​ឲ្យយើ​ង​មើល​ឃើញ​នឹង​ភ្នែក​ទទេ​បាន។ របស់​សព្វ​សារពើ​ ដែល​រាប់​ចាប់​តាំង​ពីវត្ថុ​ដែល​មាន​ទំហំតូ​ច​ល្អិត រហូត​ដល់​វត្ថុ​ដែលយើង​មិ​នទា​ន់ទៅ​ដ​ល់ ក៏ដូ​ច​ជាមិ​ន​ទាន់​​ស្រា​វជ្រាវ ក្នុង​​ចក្រ​វាល សុទ្ធ​តែ​ជា​ស្នាព្រះ​ហស្ត​នៃព្រះ​អា​ទិក​ររបស់​យើង។ សិរីល្អ​នៃ​ការ​បង្កើត​របស់​ព្រះ បាន​សម្តែង​ឡើង ក្នុង​រចនា​សម្ព័ន្ធ​ដ៏​អស្ចារ្យ​ទាំង​នោះ ទោះជា​​យើង​មើលឃើញ ឬ​មើល​មិន​ឃើញ​ក្តី​(រ៉ូម ១:២០)។ ពេល​ដែល​​យើង​មាន​ការ​យល់​ដឹង​កាន់​តែ​ច្រើន អំពី​ភាព​អស្ចារ្យ​នៃ​ការ​បង្កើត​របស់​ព្រះ​​អាទិករ នោះ​ការ​យល់ដឹង​នេះ តែង​តែ​នាំ​យើង​ឲ្យ​ងាក​បែរ​មក​រ​ក​ព្រះអ​ង្គ ហើយប​ណ្តាល​​ចិ​ត្ត​យើង​ឲ្យច​ង់​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះអ​ង្គ។ គឺ​ដូច​ដែល​អ្ន​ក​និពន្ធ​ទំនុក​ដំកើ​ង​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “ចូរ​​​ឲ្យ​​ផ្ទៃ​មេឃ និង​​ផែនដី ព្រម​​ទាំង​​សមុទ្រ ហើយ​​ស​ត្វ​​ទាំង​​ប៉ុន្មាន ដែល​​រវើក​​នៅ​​ក្នុង​នោះ បាន​សរសើរ​ដល់​ទ្រង់​ចុះ”(ទំនុកដំកើង ៦៩:៣៤)។…

Read article
ចំណាយ​ពេល​ជញ្ជឹង​គិត

ជា​ទូទៅ ឪពុ​ក​ម្តាយ​ចូល​ចិត្ត​នឹកចាំ​ អំពី​ដំណាក់​កាល​សំខា​ន់ៗ​ នៃ​ការ​លូត​លាស់​របស់​កូន​។ ពួក​គេ​ធ្វើការ​កត់​ចំណាំ ពេល​ដែលកូន​តូច​របស់​ខ្លួន ចេះ​ក្រឡាប់ បន្ទាប់​មក ចេះ​វា ហើយ​ក្រោយ​មក ក៏​ចេះក្រោ​ក​ឈរ និង​បោះជំហាន​ដើរ​ជា​លើក​ទី​មួយ។ ឪ​ពុក​ម្តាយ​ដែល​មាន​ម៉ាស៊ីន​ថត ឬ​ទូរស័ព្ទ​ដែល​អាច​ថត​រូប ច្រើន​តែ​ថត​រូប​កូន ព្រម​ទាំង​រក្សាសំលៀក​បំពាក់រ​បស់ពួ​ក​គេទុ​ក ជាអ​នុស្សាវរីយ៍​នៃ​បទ​ពិសោធន៍​ដ៏​មាន​តម្លៃ​ទាំង​នោះ។ ក្នុងប​ទ​គម្ពី​រលូកា ២:១៩ នាង​ម៉ារា ដែល​ជា​មាតារ​បស់​ព្រះយេស៊ូវ ក៏បា​ន​ធ្វើ​ការ​កត់​ចំណាំអំ​ពីព្រះ​អង្គ នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​របស់​នាង។ នាង​បាន​រក្សា​ទុក​ព្រះបន្ទូល​សន្យា អំពី​ព្រះ​យេស៊ូវ ហើយ​បាន “រំពឹងគិ​តតែ​ក្នុ​ង​ចិត្ត”។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ ពាក្យ “រំពឹង​គិត​តែក្នុង​ចិត្ត” ជា​ភាសា​ក្រិក មាន​ន័យ​ថា “យក​មក​ប្រៀប​ធៀប”។ នាងម៉ា​រា​បា​ន​ឮ​ព្រះ​បន្ទូ​លសន្យាដ៏​អស្ចា-រ្យ អំពី​ព្រះយេ​ស៊ូវ ដែល​ពួ​កទេ​វតា និងពួ​កអ្ន​កគង្វាល​បានថ្លែង​ប្រាប់(១:៣២ ២:១៧-១៨)។ ពេល​ដែលព្រះ​អ​ង្គ​មាន​វ័យធំ​ឡើង នាង​ប្រហែល​ជា​បាន​ប្រៀបធៀ​ប ព្រះ​ប​ន្ទូល​សន្យា​ទាំ​ងនោះ នឹង​កិច្ចកា​រដែល​ព្រះ​អង្គ​បាន​ធ្វើ ដែល​បាន​សម្រេច​សេចក្តី​សន្យា​នោះ។ យ៉ាងណាមិញ ពេល​ដែល​យើង​ជញ្ជឹង​គិត​អំពី​ព្រះ​បន្ទូល ដែល​បាន​ចែង​អំ​ពី​ព្រះ ហើយប្រៀ​បធៀប​ព្រះ​បន្ទូល​នោះ និង​កិច្ចការ​ដែល​ព្រះ​អង្គ​បាន​ធ្វើ ​ក្នុង​ជីវិត​យើង នោះសេ​ចក្តី​ជំនឿ​យើង​នឹង​មានភា​ព​រឹង​មាំឡើ​ង ហើយ​យើង​ក៏​នឹង​មានកា​រ​លើក​ទឹក​ចិត្ត(យ៉ូហាន ១៤:២១)។ ព្រះ​អង្គ​ជា​ព្រះដែល​ឆ្លើយ​តប​ការ​​អធិ​ស្ឋាន​របស់​យើង(១យ៉ូហាន ៥:១៤-១៥) ព្រះ​អង្គ​កម្សាន្ត​ចិត្ត​យើង…

Read article
អ្នក​ស្រីខូរិន

ពេល​ដែល​ក្រុម​ការងារ​របស់​យើង កំពុង​ជួយ​រៀប​ចំ​សម្ភារៈ​ជា​ច្រើន​កញ្ចប់ នៅ​ឯ​កម្ម​វិធីនំម៉ាណា​ប្រចាំ​ថ្ងៃ ក្នុង​ក្រុង​អូលែនដូ រដ្ឋ​ផ្លរីដា កាលពីរដូវ​រងា​កាល​ពី​ឆ្នាំ​ទៅ អ្នក​ស្រីខូរីន(Corine)បាន​មក​សួរ​សុខ​ទុក្ខយើ​ង។ ព្រឹកនោះ​ នាង​យល់​ថា យើងប្រា​កដ​ជាឃ្លា​ន ហើយ​ស្រែក​ទឹក​ផង។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ប្រាប់នាង​ថា ពួក​ខ្ញុំ “មិន​អី​ទេ”។ នាងក៏ត​បថា​ “ខ្ញុំ​ដឹង​ថា អ្នក​ទាំង​អស់​គ្មាន​មិន​អី​ទេ តែ​អ្នក​ទាំង​អស់​គ្នា​ត្រូវ​ការ​អីញាំ”។ ពីរ​បីនាទី​ក្រោយ​មក នាង​ក៏​បាន​ត្រឡប់​មកវិញ ដោយ​នាំយ​ក​ទឹក​ត្រជាក់​   និងអា​ហារ​សម្រន់​   មក​ជាមួ​យ​ផង។ ក្នុង​រយៈ​ពេល​ថ្ងៃ​ ដែលយើ​ងធ្វើ​​កម្ម​វិធី​នៅ​ទីនោះ អ្នក​ស្រី​ខូរិន​បាន​មក​មើលយើង ក្រែង​លោ​យើង​ត្រូវ​ការ​អ្វី ហើយ​នាង​បាន​នាំយក​អាហារ ឬទឹ​ក​មក​ជាមួ​យ ព្រម​ទាំង​បាន​ជួយ​ប្រមូលសំ​រាម​ឲ្យ​យើង​ទៀត។ មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំ​ក៏​បានឆ្លៀត​ឱកាស​ថ្លែង​អំណរ​គុណ​នាង ហើយ​ប្រាប់​នាង​ថា “ខូរិន អ្នក​មាន​អំណោយ​ទាន​ខាង​ភាព​ចៅ​រ៉ៅ​!” នាង​ក៏ឱ​នមុ​ខ ហើយ​ឆ្លើយ​ត​បថា “ខ្ញុំ​មិ​នដឹង​ទេ តែលោ​កមា​នអំ​ណោយ​ទាន​ខាង​និពន្ធ​អត្ថបទសៀ​វ​ភៅ​នំម៉ាណា ​ចំណែក​ខ្ញុំ​វិញ​​ខ្ញុំចូល​ចិត្តបោ​ស​សម្អាត។ ដូ​ច​នេះ យើងសុ​ទ្ធ​តែ​ថ្វាយ​សិរីល្អ​ដល់​ព្រះ”។ អ្នក​ស្រី​ខូរិន មាន​បំណង​ចិត្ត​ចង់​ថ្វាយ​សិរីល្អ​ដល់​ព្រះ ដោយ​ជួយ​អ្នក​ដទៃ។ នាង​ពិត​ជា​មាន​អំណោយ​ទាន​ខាង​ភាពចៅ​រ៉ៅ​មែន ហើយ​ក៏​បាន​ប្រើអំណោយ​ទាន​មួយ​នេះ​បាន​ល្អផ​ង។ ​ព្រះ​បា​ន​ប្រទានកូន​របស់​ព្រះអង្គ នូវ​ជំនាញ និង​សមត្ថ​ភាព ដើម្បី​ឲ្យ​ព្រះអង្គ​អាច​ប្រទាន​ពរ​អ្នក​ដទៃ តាម​រយៈ​យើង។ អ្នក​អាច​ស្វែង​យល់​អំពី​អំណោយ​ទាន​ទាំងនោះ​ ដែល​បាន​រៀប​រាប់​ក្នុង បទ​គម្ពីរ…

Read article
ការកម្សាន្តចិត្តអ្នកដទៃ

អស់​រយៈ​ពេល​ជាច្រើន​ឆ្នាំកន្លង​មក​នេះ ខ្ញុំបា​ន​កត់​សម្គាល់​ឃើញ​ថា នៅ​ក្នុង​រូប​កាយ​ព្រះ​គ្រីស្ទ អ្នក​ដែល​ធ្លាប់​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់ ច្រើន​តែ​ជា​អ្នក​ដែលងា​យ​នឹង​កម្សាន្ត​ចិត្ត​អ្នក​ដទៃ ដែល​កំពុ​ង​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់។ ជាក់​ស្តែង មាន​ប្តី​ប្រពន្ធ​វ័យ​ក្មេង​មួយ​គូរ ​បានទ​ទួល​រង​ការ​ឈឺចាប់​ធ្ងន់​ធ្ងរ ដោយសារ​បាត់​បង់​កូន​ជា​ទីស្រឡាញ់​។​ ពេល​នោះ មាន​ប្តី​ប្រពន្ធ​មួយ​គូរ​ទៀត ដែល​ធ្លាប់​បាត់​បង់​កូន​កាលពី​មុន បាន​ចូល​មក​ជួយ​កម្សាន្ត​ចិត្ត។ បើ​សិន​ជា​មាន​ប្តី​ប្រពន្ធ​ណាបា​ត់​បង់​ប្រាក់​ចំណូល​ដ៏សំខាន់​របស់​ខ្លួន នោះ​មាន​ប្តី​ប្រពន្ធ​ផ្សេង​ទៀត បាន​ចូល​មក​ផ្តល់​ជំនួយ​ស្ទើរ​តែ​ភ្លាម​ៗ ដោយ​នឹកចាំ​ថា​ កាល​ពីប៉ុន្មាន​ឆ្នាំមុ​ន ខ្លួន​ក៏ធ្លាប់​ឆ្លង​កាត់​ការ​ខ្វះខា​ត​ផង​ដែរ​។ និយាយ​រួម អវយវៈ​ក្នុង​រូប​កាយ​នៃ​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ បាន​ទ្រទ្រង់​គ្នា និង​លើក​ទឹក​ចិ​ត្ត​គ្នា​ទៅវិ​ញ​ទៅ​មក ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត។ គ្រីស្ទ​បរិស័​ទដែ​ល​ចូល​ចិត្ត​ជួយ​គេបាន​ដឹង​ថា ពួក​គេ​អាច​ប្រើទុ​ក្ខ​លំបាក​ដែល​ពួក​គេ​បាន​ឆ្លង​កាត់ ដើម្បី​ឈោង​ចាប់​អ្នក​ដទៃ ដែល​កំពុង​ឆ្លង​កាត់​ទុក្ខ​លំបាក​ដែល​ស្រដៀង​គ្នា។ តើ​អ្នក​ធ្លាប់​មាន​ជម្ងឺ​ទេ? តើអ្នកធ្លាប់បាត់បង់មនុស្ស​ជាទី​ស្រឡាញ់​ទេ? តើ​អ្នក​ធ្លាប់​ជា​ប់ឃុំឃាំង​ទេ? តើ​អ្នក​ធ្លាប់​ទទួ​លរ​ង​ភាពអយុត្តិ​ធម៌​ទេ? ទោះ​យើង​ធ្លាប់​ជួ​បប្រទះ​ទុក្ខ​លំបាក​ប្រភេទ​ណា​ក៏ដោ​យ សូម​យើង​នឹក​ចាំ​ថា ព្រះ​បាន​សន្យា​ថា នឹង​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ល្អជា​​ច្រើន កើត​ចេញ​ពី​ទុក្ខ​លំបាក​របស់​យើង ​ទោះវា​មាន​សភាព​ងងឹ​ត​យ៉ាង​ណាក៏​ដោយ(យ៉ាកុប ១:២-៤)។ ព្រះ​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ទុក្ខ​លំបាក​យើង​ មាន​ប្រយោជន៍​ជា​ច្រើន ជា​ពិសេស នៅពេ​ល​ដែល​យើង​លើក​ទឹកចិ​ត្តអ្ន​កដ​ទៃ   ដែល​កំពុង​ឆ្លង​កាត់​ទុក្ខ​លំបាក ដូច​ដែល​ព្រះ​អង្គ​បាន​កម្សាន្ត​ចិត្ត​យើង​ដែរ។ គឺ​ដូច​ដែល​សាវ័​កប៉ុល​បាន​ចង្អុល​បង្ហាញ​ក្នុង បទគ​ម្ពីរ ២កូរិនថូស ១:៣-៧ ថា យើង​បាន​ទទួល​កា​រ​កម្សាន្ត​ចិត្ត ពី​ព្រះ​សង្រ្គោះ ដែលស្គាល់ទុក្ខលំបាករបស់យើង ហើយ​យើង​ថ្វាយ​ព្រះ​កិត្តិនាម​ព្រះអ​ង្គ…

Read article
គំនិត​ដែល​គ្រហឹម

ជា​ច្រើន​ឆ្នាំក​ន្លង​ទៅ ខ្ញុំបាន​ដើ​រលេង​ជាមួយឪ​ពុករ​បស់​ខ្ញុំ​ ក្នុង​ឧទ្យាន​ប៊ីក ប៊ែន ក្នុង​រដ្ឋ​តិច​សាស់។ សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ឧទ្យាន​មួយ​នេះបា​ន​ក្លាយ​ជា​ឧទ្យាន​ជាតិ​ហើយ ប៉ុន្តែ កាល​ពី​សម័យមុ​ន យើង​មាន​ការ​ពិបាក​ក្នុង​ការ​ធ្វើដំ​ណើរ​ណាស់។ មាន​ពេល​យប់​មួយ ពេល​ដែល​យើង​កំពុង​រៀប​កន្លែង​គេង មាន​​ប្តី​ប្រពន្ធ​​មួយគូ​របា​នម​កជាមួ​យ​សត្វ​ឆ្កែមួ​យក្បា​ល បាន​សុំបោះ​តង់​នៅក្បែ​រ​យើង​ដែរ គ្រាន់​បាន​ជាគ្នា​។ យើង​ក៏បា​នស្វា​គមន៍​ពួក​គេ ហើយ​ក៏បាន​​ចូល​គេង​រៀង​ៗ​ខ្លួន​។ ពួក​គេ​ក៏បាន​ចងឆ្កែរ​ពួក​គេ នៅក្បែរ​តង់​រ​បស់​ពួ​កគេ​។ ពីរ​បីម៉ោ​ងក្រោ​យ​មក ឪពុក​របស់​ខ្ញុំ​ក៏បា​ន​កេះខ្ញុំ​ឲ្យ​ភ្ញា​ក់ ហើយ​បាន​បញ្ចាំង​ពិល ទៅក​ន្លែង​ងងឹត។ យើង​ក៏​ឃើញ​ពន្លឺ​ពណ៌​លឿង​តូច​ៗ​ដូចពន្លឺ​ភ្លើង​នៃ​ភ្នែក​ជា​ច្រើន​គូរ ដែល​ចាំង​នឹ​ង​ពន្លឺ​ភ្លើង​ពិល​ពី​ចម្ងាយ។ មាន​សត្វ​ឆ្កែចចក​ខៃយ៉ូទីជា​ច្រើន​ក្បាល ​កំពុង​ដើរ​ចូល​មក​រក​សត្វ​ឆ្កែ ដោយ​សំរឹប​ជើង​ជាន់​ស្លឹក​ឈើលាន់​ប្រោកៗ​ ទាំង​គ្រហឹម​ផង។ យើង​ក៏​បាន​ដេញ​ពួក​វា​ចេញ​ទៅ​បាត់​អស់ ហើយ​អ្នក​ជិត​ខាងរបស់​យើង​ ក៏បា​នដាក់​ឆ្កែនៅក្នុ​ង​តង់​របស់​ខ្លួន​ តែ​យ​ប់​នោះ យើង​នៅ​តែ​គេង​ភ្ញាក់​ៗ​ជា​និច្ច។ ខ្ញុំច្រើន​តែ​នឹក​ឃើញ​ហេតុការណ៍​ ដែល​បាន​កើត​ឡើង​យប់​នោះ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​អាន​ទំនុក​ដំកើង​ជំពូក​៥៩ ដែល​ក្នុង​នោះ ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​មានបន្ទូ​ល​ពីរ​ដង​ថា “គេ​​ត្រឡប់​​ម​ក​​វិញ​​រាល់​​តែ​​ល្ងាច គេ​លូ​ដូច​ជា​ឆ្កែ ព្រម​ទាំង​ដើរ​ក្រវែល​ទី​ក្រុង”(ខ.៦,១៤)។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ ស្តេច​ដាវី​ឌ​បាន​មានប​ន្ទូល អំពី​កង​ទ័ព​របស់ស្តេ​ចសូ​ល ដែ​ល​បាន​ដេញ​តាម​ព្រះ​អង្គ។ ទោះ​បី​ជា​យ៉ាង​ណាក៏ដោ​យ សម្រាប់​ខ្លួន​ខ្ញុំ​ផ្ទាល់ បទ​គម្ពីរ​នេះ បាន​ឆ្លុះប​ញ្ចាំង​អំពី​គំនិត​អវិជ្ជ​មាន ដែ​លបំបាក់​ទឹក​ចិត្ត​ខ្លួន​ឯង ដែល​ចេះ​តែ​វិល​ត្រឡប់​មក​គំរាម​កំហែង​ខ្ញុំ​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត គឺ​មិន​ខុសពី​ស​ត្វ​ឆ្កែ​ចចក​ដែល​ចូល​មក​នៅ​ពេល​យប់ ដោ​យ​សំរឹប​ជើង​លាន់​ប្រោក​ៗ ទាំង​គ្រហឹម​​ថា…

Read article
ការប្រែចិត្តទាំងស្រុង

លោក​ប៊ីល(Bill) គឺ​ជា​មិត្ត​ភ័ក្រ​របស់​ខ្ញុំ កាល​រៀន​នៅសា​លា​ព្រះ​គម្ពីរ​ជា​មួយ​គ្នា។ គាត់​បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះ​ ដោយ​លា​ចាក​ពី​ការ​រ​ស់នៅ​ ដែល​ពេញ​ដោយ​អំពើ​បាប​ដ៏​ស្មោក​គ្រោក។ គាត់បា​​នរៀ​ប​រាប់ ​ពីទី​បន្ទាល់​នៃជីវិត​របស់​គាត់ យ៉ាង​ដូច​នេះ​ថា “មាន​ពេល​មួយ ​ខ្ញុំបាន​បើក​បរឡា​ន តាម​ដង​ផ្លូវ ដោយ​មាន​ស្រា​ប្រេន​ឌី​ផឹក នៅ​ក្នុង​ដៃ​ផង ហើយ​មាន​ប្រពន្ធ​របស់​​គេ​ម្នាក់​ អង្គុយ​នៅ​ក្បែរ​ខ្ញុំទៀ​ត។ នៅ​ពេល​ដែ​ល​ខ្ញុំ​ឃើញ​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​មួយ​ចំនួន កំពុង​ផ្សាយ​ដំណឹង​​ល្អ​​ អំពី​​ព្រះ​គ្រីស្ទ ដ​ល់អ្នក​ដំណើរ​នៅតាមចិញ្ចើ​ម​​ផ្លូវ ខ្ញុំក៏​​បាន​បើក​អែ​បពួ​ក​គេ ហើយ​ស្រែក​​​ឲ្យ​ថា ​‘ពួក​អាភ្លើ!’ ប៉ុន្តែ ពីរ​បី​សប្តាហ៍​ក្រោយម​ក ខ្ញុំ​​ក៏​បាន​ទៅ​លុត​ជង្គង់​នៅ​ក្នុង​ព្រះវិហារ ហើយ​អធិ​ស្ឋាន​ទទួ​លព្រះ​​យេស៊ូវ ជា​ព្រះអម្ចាស់ និង​ជា​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះនៃជី​វិត​ខ្ញុំ។” ការ​ប្រែ​ចិត្ត​របស់​លោក​ប៊ីល ក៏​បាន​នាំ​ឲ្យគា​ត់​លះប​ង់ចោ​លជី​វិត​ចាស់​របស់​គាត់ ហើយ​ពិសោធ​នូវ​ជីវិត​ថ្មី​ក្នុង​ព្រះ​គ្រីស្ទ។ នេះ​ជា​ដំណើរ​នៃកា​រ​ផ្លា​ស់​ប្រែ​ជីវិត​ទាំង​ស្រុង។ ការ​ប្រែចិ​ត្ត​ដ៏​ពិត​ប្រាកដកើត​ឡើង ពេលដែល​​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​បណ្តាល​ចិត្ត ហើយ​ក៏​រាប់​បញ្ចូល​ការ​ផ្លាស់​ប្រែ​ទាំង​ស្រុង​ផង​ដែរ។ ជា​ញឹក​ញាប់ ​យើងសង្កេត​ឃើញ​ថា អ្នក​ណាដែ​លមា​ន​ការ​ប្រឆាំ​ងនឹ​ងដំ​ណឹង​ល្អកា​ន់​តែខ្លាំ​ង មុន​ពេល​ប្រែ​ចិត្ត ​អ្នក​នោះច្រើ​នតែ​មា​ន​ការ​ផ្លា​ស់ប្រែ​ ក្នុង​ជីវិត​កាន់​តែ​ខ្លាំង​ផ​ង​ដែរ។ ជាក់​​ស្តែង នៅ​ពេលដែលលោក​សុល ដែល​ជាអ្ន​ក​ស្រុក​តើ​សុស បាន​ជួប​ព្រះ​​គ្រីស្ទ ​​នៅ​​តា​ម​ផ្លូវ​ទៅ​ក្រុង​ដាម៉ាស ជីវិត​គាត់​ក៏បាន​ផ្លា​ស់ប្រែ​ ពីអ្ន​ក​​បៀ​ត​​បៀន ម​កជា​អ្ន​​ក​ប្រកាស​ដំណឹង​ល្អ​វិញ។ បាន​ជា​មាន​មនុស្ស​ជា​ច្រើនបា​នធ្វើ​ការ​ក​​ត់​​​សំគា​ល់​ថា “អ្នក​ដែល​ធ្វើ​ទុក្ខ​គេកាល​ពីដើ​ម ឥឡូវនេះ​កំ​ពុង​ផ្សាយ​ដំណឹង​ពី​សេច​ក្តីជំនឿ​ ដែល​ខ្លួ​នបាន​បំផ្លាញ​ពី​ដើម​នោះ​វិញ”(កាឡាទី ១:២៣)។…

Read article
រ៉ែងយកមាស

ក្នុង​កំឡុ​ង​ពេ​ល​វិស្សម​កាល នៅ​រដ្ឋ​អាឡា​ស​ស្កា យើង​បាន​ទៅ​កន្លែង​ជីក​រ៉ែមា​ស អែល ដូរ៉ាដូ(El Dorado) នៅជិត​ទីក្រុ​ងហ្វ៊ែ​រប៊ែង(Fairbanks)។ គេបា​ន​នាំយើ​​ង​ដើរ​ទស្សនា និង​គេ​បាន​បង្ហាញ​ពី​វិធី​រែង​មាស​ក្នុង​សម័យ​ដែល​មនុ​ស្សផ្អើ​ល​រក​មា​ស។ បន្ទាប់​មក គេក៏​បា​ន​ឲ្យ​យើងចំណាយ​ពេល​បន្តិច ដើម្បីរៀ​ន​រ៉ែង​មាស។ គេបា​ន​​​ឲ្យ​ឆ្នាំង​​ខ្ទះ​​យើង​ម្នាក់​មួ​យៗ​ រួម​ជា​មួយ​នឹង​ដី​ និ​ង​ថ្មតូ​ច​ៗ​ម្នាក់​មួយ​កូន​បាវផង​។ យើង​ក៏​បា​នចា​​ក់​​​ដីចូ​ល​ទៅ​ក្នុង​​ខ្ទះនោះ​ ហើយ​ដួស​ទឹក​ចេញ​ពី​ស្នូ​កចា​ក់​ចូល​ក្នុង​ឆ្នាំ​ង​ខ្ទះ​នោះទៀ​ត។ បន្ទាប់​មក យើង​ក៏រ៉ែ​ង​​ខ្ទះ​​នោះ ដើម្បីធ្វើឲ្យ​ដី​ធ្លា​ក់​ចេញ​ទៅ​ក្រៅ ​ហើយធ្វើ​ឲ្យ​កំទេច​មាស​ដែល​​ធ្ង​​ន់ជា​ងដី​ ធ្លា​ក់​​ចុះ​​​ទៅ​បាត​​ខ្ទះនោះ។ ទោះ​បីជា​យើ​ង​បាន​មើ​លអ្ន​ក​ជំ​នាញ​រ៉ែ​ងមា​ស​​ហើយក៏​​ដោយ​ ក៏យើ​ងនៅ​តែ​​​អា​ច​អនុ​វត្ត​តាម បាន​តែប​ន្តិចបន្តួច​តែប៉ុ​ណ្ណោះ។ តើ​មក​​​ពី​មូ​ល​ហេតុ​អ្វី​? គឺ​ដោយ​សារ​យើង​​ខ្លាចមាសដ៏​មាន​ត​ម្លៃ​ ធ្លាក់​ចេ​ញពី​ខ្ទះ​នោះ​ ជា​​ហេតុ​នាំ​ឲ្យ​យើង​មិ​ន​ព្រ​មឲ្យ​កំ​ទេ​ច​ថ្ម ​ដែល​គ្មាន​តម្លៃ​ជា​ច្រើន ធ្លាក់​ចេញ​ឡើយ។ ការ​នេះបា​ន​រំ​ឭក​ខ្ញុំ​ថា​ ជួនកាល​ យើ​ង​មិន​អា​ចរ​ក​ឃើ​ញ​ទ្រព្យ​ស​ម្បត្តិ​មា​ន​តម្លៃ​ដ៏ពិ​តបាន​ ដោយសា​រ​យើង​មា​នចំ​ណង​នៃ​ទ្រ​ព្យស​ម្ប​ត្តិក្នុ​ង​លោ​​កិយ​​នេះ។ មាន​ពេល​មួ​យ ព្រះ​យេស៊ូវ​​បាន​ជួប​​ជា​​​មួយ​នឹង​អ្ន​កមា​ន​ទ្រព្យ​ស​ម្បត្តិ​ស្តុ​ក​ស្តម្ភ​ម្នាក់ ដែលមិ​ន​អាច​រ​ក​ឃើ​ញទ្រ​ព្យ​សម្បត្តិដ៏​ពិត។ គាត់​បាន​គិត​ថា ​​ទ្រ​ព្យស​ម្ប​ត្តិដែ​ល​គាត់​មា​នក្នុ​ង​លោកិ​យ​នេះ​ មាន​​សា​រៈសំ​ខា​ន់​ជាង​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ខាង​ឯ​វិញ្ញាណ(លូកា ១៨:១៨-៣០)។ ព្រះ​​យេស៊ូវ​ទ្រង់​​​ក៏មា​ន​ប​ន្ទូលថា​ “ដែល​សត្វ​អូដ​នឹ​ង​​ចូល​​ទៅតា​ម​ប្រ​ហោង​ម្ជុល នោះ​ងាយ​ជា​ជា​ង​​អ្ន​ក​មាន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ន​គរ​ព្រះ​ទៅ​​ទៀត”(ខ.២៤)។ ការ​មាន​លុ​យ​កាក់ មិន​មែន​ជា​កា​រ​អាក្រ​ក់​ទេ​ តែ​វាអា​ច​រា​រាំង​មិ​ន​ឲ្យយើ​ង​ទទួ​ល​បាន​នូ​វ​ទ្រព្យ​សម្ប​​ត្តិ​ដ៏ពិ​តជា​ម​រ​ដ​ក ប្រសិន​បើយើ​ងយក​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ ជា​គោល​​ដៅនៃ​ជិ​វិ​ត​របស់យើ​ង​នោះ។ ការ​បង្គរ​ទ្រព្យស​ម្ប​ត្តិទុ​​ក​ក្នុ​ង​​លោកិយ ជា​​ទង្វើ​រ​ដ៏​ល្ងីល្ងឺ​ ដ្បិត មាន​តែសេ​ចក្តីជំ​នឿដ៏​ពិ​ត​ទេ ដែល​អាចជួ​យ​ឲ្យយើ​ងឆ្ល​ងកា​ត់ទុ​ក្ខ​លំ​បាក…

Read article
ទាល់តែអ្នកបានឆ្អែត

មិត្ត​ភក្តិរ​បស់​ខ្ញុំ​ម្នា​ក់ ដែល​រ​ស់នៅ​ក្នុ​ង​ប្រទេស​សឹង្ហ​បូរី បាន​ប្រា​ប់​ខ្ញុំ អំពី​របៀ​ប​សួ​រសុ​ខ​ទុ​ក្ខ​គ្នា ដែល​ជន​ជាតិ​ចិន​ធ្លាប់​មា​នកា​ល​ពី​សម័​យ​មុន​។ ពួក​គេមិ​ន​បា​នសួ​រគ្នា​​ថា ​“តើ​អ្នក​សុ​ខស​ប្បា​យជា​ទេ​?”ឡើយ ផ្ទុយ​ទៅវិ​ញពួ​កគេ​​​សួរ​គ្នា​​ថា “តើ​អ្នក​បា​ន​ញ៉ាំ​បាយ​ឆ្អែ​ត​ឬ​ទេ?” ការ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​គ្នា ​បែប​នេះ ទំនង​ជា​កើត​មា​ន ក្នុង​សម័​យ​ដែល​មាន​កា​រ​ខ្វះ​ខាតអាហារ ដែល​ក្នុង​នោះ មនុស្ស​ជា​ច្រើន​​​មិន​​​ដឹ​ង​ថា ពេល​ណា​ពួក​គេអា​ច​មា​នអា​ហា​រប​រិភោ​គ​ទៀត​ឡើ​យ។ ដូ​ច​នេះ ពេល​ដែល​ពួក​គេ​​មា​ន​អាហា​រ ពួក​គេ​ត្រូវ​ញ៉ាំឲ្យ​ទាល់​​​តែ​​ឆ្អែត។ មាន​ពេល​មួយ​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ធ្វើ​កា​រអ​ស្ចារ្យ ដោយ​ប្រើត្រី​​​ពី​រកន្ទុយ និង​នំបុ័ង​ប្រាំ​ដុំ ដើម្បី​ចម្អែត​មនុស្ស ៥០០០នាក់​(យ៉ូហាន ៦:១-១៣) ក្រោយ​មក ហ្វូងម​នុ​ស្ស​​ដែល​ដើរ​តាម​ទ្រ​ង់ ចង់​បាន​អា​ហា​រ​នោះប​ន្ថែ​ម​ទៀត(ខ.២៤-២៦)។ ព្រះ​អម្ចាស់​ក៏​​មាន​បន្ទូ​លប្រា​ប់ពួ​ក​គេ​ថា “កុំ​ធ្វើ​ការ​​ងារ​ដើម្បី​ឲ្យ​ខំប្រឹង ឲ្យ​តែ​​បា​ន​​តែចំ​ណីអា​ហារ ដែល​តែង​តែ​ពុក​រលួយ​នោះ​​ឡើយ ចូរ​ខំ​ឲ្យ​បាន​​​អាហារ ​​ដែល​ស្ថិ​ត​ស្ថេរ​ដរាប​ដល់​ជី​វិត​អ​ស់​កល្ប​ជានិ​ច្ច​​វិញ ជាអា​ហារ​ដែល​​កូ​ន​​ម​នុស្សនឹ​ងឲ្យ​មក​អ្ន​ក​រាល់​គ្នា​ . . . ខ្ញុំជា​នំ​បុ័ង​ជី​វិត អ្នក​​ណា​​ដែ​ល​ម​កឯ​ខ្ញុំ​ នោះនឹង​មិន​ឃ្លាន​ទៀត​ឡើយ ហើយ​អ្នក​ណាដែ​លជឿ​​​ដល់​​ខ្ញុំ​​​​ក៏​​មិ​នត្រូ​វ​​ស្រេក​ដែរ”(ខ.២៧,៣៥)។ ក្នុង​នាម​ជាអ្ន​ក​ដើរ​តាម​ព្រះគ្រី​ស្ទ យើងគួ​រ​តែ​ជួយ​ដល់​អស់​អ្នក​ដែ​ល​ខ្វះ​​ចំណី​អាហារ​​ខាង​​សាច់​ឈាម។ លើសពី​នេះ​ទៅទៀ​ត យើង​អាច​ផ្សា​យដំ​ណឹ​ងល្អ​​ ដើ​ម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​ដឹ​ង​ថា មាន​តែ​ព្រះគ្រី​ស្ទដ៏​ជា​អ​ម្ចាស់​ប៉ុណ្ណោះ​ ដែលអា​ចច​ម្អែត​ការ​ស្រេក​ឃ្លានស​ន្តិភា​ព​នៅក្នុ​ង​ចិត្ត ការ​ស្រេក​ឃ្លាន​កា​រអ​ត់​ទោស​បា​ប និង​សេចក្តី​​ស​ង្ឃឹម​ក្នុង​ជី​វិត។ ព្រះ​យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ជា​នំបុ័​ង​ជី​វិត ទ្រង់​បា​នត្រា​ស​ហៅ​យើង ឲ្យ​ចូល​ម​ក​ឯ​ទ្រង់…

Read article
បម្រើឲ្យបានល្អ ដោយអំណរ

កាល​ពី១១​ឆ្នាំមុ​ន ថ្ងៃ​២៨ សីហា គឺ​ជា​ថ្ងៃ ដែល​មិត្ត​សម្លាញ់រ​បស់​ខ្ញុំ គឺលោ​ក ខឺត ឌើហាន(Kurt De Haan)បាន​ចេញ​ទៅក្រៅ​ ដើម្បីរត់ហា​ត់​​ប្រាណ​ នៅ​ពេល​បាយ​ថ្ងៃត្រ​ង់ ហើយ​គាត់​ក៏បា​ន​លាចា​កលោក​ លែង​ត្រឡប់​មក​វិញ ជារៀ​ង​រហូត។ គាត់ជា​អ្ន​កគ្រ​ប់គ្រ​ង ផ្នែក​កែសម្រួលអត្ថប​ទនៃ​ សៀវ​ភៅនំ​ម៉ា​ណា​ប្រចាំ​ថ្ងៃ ។ គាត់​បាន​ទទួល​មរណៈ​ភាព ដោយសារ​ជម្ងឺ​គាំង​បេះដូ​ង នៅថ្ងៃ​អ​ង្គារ៍ នា​រដូវ​​ក្តៅ។ ក្នុង​ចំណោម​ពួក​យើង​ ដែល​ធ្លាប់​ធ្វើកា​រ​ជាមួ​យ​លោកខឺត មាន​អ្នក​ខ្លះ នៅ​តែដា​ក់​តាំ​ង​វត្ថុ​អនុស្សាវ​រីយ​​រ​បស់​គាត់នៅក្នុង​ការិ​យាល័យ ដើម្បីនឹ​ក​ចាំពី​គាត់។ តួយ៉ា​ង ​​នៅលើ​ជញ្ជាំ​ងខ័​ណ្ឌនៃ​កូ​នប​ន្ទ​ប់​ធ្វើ​ការ​រ​បស់​ខ្ញុំ ​ខ្ញុំ​បាន​ដា​ក់តាំ​ង​វត្ថុ​​អ​នុស្សាវរីយ​ចុង​ក្រោយ​ ​ដែល​​​​ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​ពីលោ​ក​ខឺត កាល​គាត់​នៅ​រ​ស់។ វា​បា​ន​រំឭក​ខ្ញុំ អំពី​ភាព​ហ្មត់​​ច​ត់​ដែល​គា​ត់​មាន​ ក្នុង​នាម​ជាអ្ន​ក​កែសម្រួល​អត្ថ​បទ​ម្នាក់ ដែល​​ច​ង់ប​កស្រា​យព្រះ​​​បន្ទូ​ល​​​​ព្រះ ឲ្យ​ត្រឹម​ត្រូវ និង​ល្អប្រសើរ។ មិត្ត​រួម​ការងាររ​បស់​យើង​ម្នា​ក់ទៀ​ត ក៏បា​ន​​ដា​ក់​​តាំ​ងសំ​ណុំស​ន្លឹក​សៀវ​ភៅ​ចុង​ក្រោយ​មួយ​ដុំ ដែល​លោក​ខឺត​បា​ន​ឆ្មូល ហើយ​បោះទៅ​កន្លែ​ងធ្វើ​កា​រ​រប​ស់​នាង ហើយ​សំណុំ​ក្រដាស់​មួយ​នោះ បាន​ធ្វើឲ្យ​នា​ងនឹ​កចាំ​ថា​ គាត់​ជាម​នុ​ស្សដែ​ល​ចូ​លចិ​ត្ត​ភាព​រី​ក​រា​យក្នុ​ង​ជីវិត។ គ្រប់​ពេល​ដែល​យើ​ងនិ​យា​យគ្នា អំពី​លោក​ខឺ​ត និង​អំពី​ទំ​ហំនៃ​ការ​​​នឹក​​រឭក ដែល​យើង​មាន​ចំពោះគា​ត់ យើង​ក៏បា​ន​ពិភា​ក្សាគ្នា​ អំពី​ការ​ដែល​គា​ត់មា​នបុ​គ្គ​លិក​លក្ខណៈ​ចូល​ចិត្ត​ភាព​រីក​រាយ ​ទន្ទឹម​នឹង​ពេ​លដែ​ល​គាត់​ខំ​សង្វា​ត​ធ្វើកា​រ​ឲ្យបា​ន​ល្អប្រ​សើរ​បំផុត។ គាត់​ខិត​ខំ​ធ្វើ​ការ​ងារ ហើយ​ក៏​ស្រឡាញ់​ជីវិ​ត​រ​បស់​គាត់​ផង​ដែរ​។…

Read article
ភាពធម្មតាបែបថ្មី

គ្រូគង្វាលម្នាក់ ដែលបានទទួលការបណ្តុះបណ្តាលផ្នែកប្រឹក្សាយោបល់ អំពីរបួសផ្លូវចិត្តធ្ងន់ធ្ងរ និងការសោកសង្រេង បានបញ្ចេញមតិរបស់គាត់ថា ជាញឹកញាប់ការឈឺចាប់ ដែលកើតមានភ្លាមៗ បន្ទាប់ពីមានការបាត់បង់មិនមែនជាឧបស័គ្គដ៏ធំបំផុត ក្នុងការរស់នៅរបស់អ្នកមានរបួសផ្លូវចិត្តឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ បញ្ហាដ៏ធំបំផុត ដែលពួកគេជួប គឺការសម្របខ្លួននឹងការរស់នៅបែបផ្សេង បន្ទាប់ពីមានវិបត្តិផ្លូវចិត្តនោះហើយ។ អ្វីដែលធ្លាប់តែជាការធម្មតា ប្រហែល​ជាមិន​អាចក្លាយជាការធម្មតាទៀតឡើយ។ ដូច្នេះ អ្វីដែលអ្នកប្រឹក្សាយោបល់ ត្រូវធ្វើសម្រាប់អ្នកជម្ងឺផ្លូវចិត្ត គឺត្រូវជួយពួកគេឲ្យមាន “ភាពធម្មតាបែបថ្មី”។ ភាពធម្មតាបែបថ្មីនេះ ប្រហែលជា​មិន​រាប់បញ្ចូលសុខភាពដ៏ម៉ាំមួន ទំនាក់ទំនងដ៏ល្អ ឬក៏ការងារដ៏ល្អដែលពួកគេធ្លាប់មាន។ ម្យ៉ាងទៀត ភាពធម្មតាបែបថ្មីនេះ អាចជាការទម្លាប់រស់នៅ ដោយគ្មានអ្នកជាទីស្រឡាញ់ ដែលបាន​លា​ចាក​​លោក​ទៅហើយ​​ជាដើម។ ដោយសារការបាត់បង់នោះ មានសភាពធ្ងន់ធ្ងរខ្លាំង នោះយើងត្រូវបង្ខំចិត្ត​រស់​នៅ ​ក្នុង​ជីវិតបែបថ្មី ទោះបីជាមានការពិបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ។ ពេលដែល យើងមាន “ភាពធម្មតាបែបថ្មី”ហើយ យើងងាយនឹងគិតថា គ្មាននរណាម្នាក់យល់ពីអារម្មណ៍របស់យើងឡើយ។ ប៉ុន្តែ ការគិតបែបនេះ គឺមិនត្រឹមត្រូវទេ។ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានយាងមកចាប់កំណើតជាមនុស្ស ក៏ដើម្បីពិសោធនឹងការពិបាកក្នុងការរស់នៅ ក្នុងចំណោមមនុស្សជាតិផងដែរ ហើយការនេះបាននាំឲ្យទ្រង់មាននាទីដ៏សំខាន់មួយ គឺដូចដែលមានសេចក្តីចែងថា “ដ្បិត សំដេចសង្ឃនៃយើង ទ្រង់មិនមែនមិន​អាច​នឹងអាណិតអាសូ ដល់​សេច​ក្តីកំសោយរបស់យើងរាល់គ្នានោះទេ ព្រោះទ្រង់បានត្រូវសេចក្តី​ល្បួង​គ្រប់យ៉ាងដូចជាយើងរាល់គ្នាដែរ តែឥតដែលធ្វើបាបឡើយ​”(ហេព្រើរ ៤:១៥)។…

Read article