នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ

You are here:
ចិត្ត​ដែល​កែ​ប្រែ

យេរេមា ៤:‌១-៤ ឱ​ពួក​អ៊ីស្រាអែលអើយ បើឯង​នឹងមកឯអញ​វិញ ហើយ​នឹង​លះបង់​អំពើ​គួរ​ស្អប់​ខ្ពើម​របស់ឯង​ចេញ​ពីមុខអញ​ទៅ នោះឯង​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​បំបរបង់​ទេ​។ យេរេមា ៤:‌១ មិត្ត​ភក្តិ​របស់​ខ្ញុំ​ម្នាក់ បាន​បំពាន​ពាក្យ​សន្យា ដែល​គាត់​ធ្លាប់​បាន​ប្រកាស ក្នុង​ពិធី​មង្គល​ការ​របស់​គាត់​។ ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ឈឺ​ចាប់​ក្នុង​ចិត្ត​ណាស់ ពេល​ដែល​បាន​ឃើញ​គាត់​បំផ្លាញ​គ្រួសារ​របស់​គាត់​។ ពេល​គាត់​ស្វែងរក​ការ​ផ្សះផ្សា​ជាមួយ​ភរិយា​គាត់ គាត់​ក៏​បាន​សុំ​ការ​ប្រឹក្សា​យោបល់​ពី​ខ្ញុំ​។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ប្រាប់​គាត់​ថា គាត់​ចាំបាច់​ត្រូវ​ផ្តល់​ឲ្យ​ភរិយា​គាត់ លើស​ពី​ពាក្យ​សម្តី​របស់​គាត់ បាន​សេចក្តី​ថា គាត់​ចាំបាច់​ត្រូវ​បង្ហាញ​ការ​កែ​ប្រែ ក្នុង​ការ​បង្ហាញ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ចំពោះ​ភរិយា​របស់​គាត់ ហើយ​ត្រូវ​លប់​បំបាត់ដាន​នៃ​អំពើបាប​ទាំង​អស់​ដែល​គាត់​មាន​។ ហោរា​យេរេមា​ក៏បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​នូវ​យោបល់​ស្រដៀង​នេះ ដល់​អ្នក​ដែល​បាន​បំពាន​សេចក្តី​សញ្ញា ដែល​ពួកគេ​បាន​តាំង​ជាមួយ​ព្រះអម្ចាស់ ហើយ​ងាក​ទៅដើរ​តាម​ព្រះ​ដទៃ​។ បើ​គ្រាន់​តែ​ងាក​ទៅ​រក​ព្រះអង្គ(យេរេមា ៤:‌១) នោះ​មិន​ទាន់​គ្រប់​គ្រាន់​នៅឡើយ​ទេ ទោះ​នេះ​ជា​ជំហាន​ទីមួយ​ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​ការ​ផ្សះផ្សា​ក៏ដោយ​។ ពួកគេ​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​កែ​ប្រែ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​របស់​ខ្លួន ឲ្យ​ស្រប​តាម​ការ​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត​របស់​ពួកគេ​។ បាន​សេចក្តី​ថា ពួកគេ​ត្រូវ​លះបង់​ចោល​ការ​ថ្វាយបង្គំ​រូប​ព្រះ​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ស្អប់​ខ្ពើម​នោះ(ខ.១)។ ហោរា​យេរេមា​មាន​ប្រសាសន៍​ថា បើ​ពួកគេ​ធ្វើ​ការ​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត ដោយ​ពិត​ត្រង់ យុត្តិ​ធម៌ និង​សុចរិត ព្រះអម្ចាស់​នឹង​ប្រទាន​ពរ​​ដល់​ប្រជា​ជាតិ​ទាំងឡាយ(ខ.២)។ បញ្ហា​ស្ថិត​នៅ​ត្រង់ថា ពួកគេ​កំពុង​ធ្វើ​ការ​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត​តែ​បបូរ​មាត់ គឺ​មិន​បាន​សន្យា​ឲ្យ​អស់ពី​ចិត្ត​ទេ​។ ព្រះអម្ចាស់​មិន​សព្វ​ព្រះទ័យ នឹង​ការ​សន្យា​តែ​បបូរ​មាត់ ព្រះអង្គ​សព្វ​ព្រះទ័យ​ឲ្យ​យើង​ថ្វាយ​ចិត្ត​ដាច់​ដល់​ព្រះអង្គ​។ គឺ​ដូច​ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​មាន​បន្ទូល​ថា “មាត់​តែង​និយាយ តាម​សេចក្តី​បរិបូរ​ដែល​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត”(ម៉ាថាយ ១២:៣៤)។ ហេតុ​នេះ​ហើយ ហោរា​យេរេមា​ក៏បាន​បន្ត​លើក​ទឹក​ចិត្ត​អ្នក​ដែល​ស្តាប់​គាត់ ដើម្បី​ឲ្យ​ពួកគេ​ភ្ជួរ​បំបែក​ដីរឹង​នៃ​ចិត្ត​របស់​ពួកគេ ហើយ​កុំ​ឲ្យ​ព្រោះ​គ្រាប់ពូជ​ក្នុង​គុម្ព​បន្លា​ឡើយ(យេរេមា…

Read article
ផ្ទេរ​ទុក្ខ​ព្រួយ​របស់​អ្នក​ដល់​ព្រះអម្ចាស់

ទំនុក​ដំកើង ៥៥:១៦-២៣ ចូរ​ផ្ទេរ​បន្ទុក​របស់​អ្នក​ទៅលើ​ព្រះយេហូវ៉ា នោះ​ទ្រង់​នឹង​ជួយ​ទប់ទល់​អ្នក​។ ទំនុក​ដំកើង ៥៥:២២ ស្រ្តី​ជា​ម្តាយ​ម្នាក់​បាន​អធិស្ឋាន​អស់​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ ខណៈ​ពេល​ដែល​គាត់​នាំ​កូន​ស្រី​គាត់ ជា​មនុស្ស​ពេញវ័យ ទៅ​ទទួល​ការ​ព្យាបាល​ជំងឺ និង​ស្វែងរក​ការ​ប្រឹក្សា​យោបល់ និង​ថ្នាំ​ពេទ្យ​ដែល​ល្អ​បំផុត​។ សុខ​ភាព​របស់​កូន​គាត់​មាន​ការ​ឡើង​ចុះៗ​យ៉ាង​ខ្លាំង ជា​បន្ទុក​ដ៏​ធ្ងន់​ក្នុង​ចិត្ត​គាត់​ពី​មួយ​ថ្ងៃ​ទៅ​មួយ​ថ្ងៃ​។ ជា​ញឹក​ញាប់ គាត់​មាន​ភាព​ហត់​នឿយ​យ៉ាង​ខ្លាំង ដោយសារ​ទុក្ខ​ព្រួយ ហើយ​គាត់​ក៏បាន​ដឹង​ផង​ដែរ​ថា គាត់​ត្រូវ​ថែទាំ​សុខ​ភាព​ខ្លួនឯង​។ មិត្ត​ភក្តិ​របស់​គាត់​ម្នាក់​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​គាត់ ឲ្យ​សរសេរ​អំពី​ទុក្ខ​ព្រួយ និង​បញ្ហា​ដែល​គាត់​មិន​អាច​គ្រប់​គ្រង​បាន នៅ​លើ​ក្រដាស​មួយ​សន្លឹក​តូច ដាក់​នៅ​ក្នុង​ចាន​សំប៉ែត​មួយ នៅ​ក្បែរ​គ្រែ​គេង​របស់​គាត់​។ ការ​អនុវត្តន៍​ដ៏​សាមញ្ញ​នេះ​មិន​បាន​លប់​បំបាត់​ទុក្ខ​ព្រួយ​របស់​គាត់​ទាំង​អស់​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ ពេល​គាត់​ឃើញ​ចាន​នោះ គាត់​ក៏បាន​នឹក​ចាំ​ថា គាត់​ត្រូវ​ផ្ទេរ​ទុក្ខ​ព្រួយ​របស់​គាត់​ដល់​ព្រះអង្គ​។ នៅ​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ស្តេច​ដាវីឌ​ក៏បាន​បង្ហាញ​អំពី​របៀប​ដែល​ទ្រង់​រៀបរាប់​អំពី​ទុក្ខ​ព្រួយ​របស់​ទ្រង់ ដល់​ព្រះអម្ចាស់(ទំនុក​ដំកើង ៥៥:១,១៦-១៧)។ កាល​ព្រះ​អម្ចាស់​អាប់សាឡំម ជា​បុត្រា​ទ្រង់​ប៉ុនប៉ង​​ដណ្តើម​រាជ្យ​ទ្រង់ លោក​អ័ហ៊ីថូផែល ជា​មិត្តសំឡាញ់​របស់​ទ្រង់ ក៏បាន​ក្បត់​ទ្រង់ ហើយ​ផ្សំ​គំនិត​រៀប​គម្រោង​ធ្វើ​គុត​ទ្រង់​ផង​ដែរ(២សាំយ៉ូអែល ១៥-១៦)។ ហេតុ​នេះ​ហើយ ស្តេច​ដាវីឌ​ក៏​បាន​ទួញ​យំ​ទាំង​យប់​ថ្ងៃ ដោយ​ទុក្ខ​ព្រួយ​យ៉ាង​ខ្លាំង ហើយ​ព្រះអម្ចាស់​ក៏​បានឮ​ពាក្យ​ទ្រង់​អធិស្ឋាន(ទំនុក​ដំកើង ៥៥:១-២,១៦-១៧)។ ទ្រង់​បាន​សម្រេច​ព្រះទ័យ​ថ្វាយ​ទុក្ខ​ព្រួយ​របស់​ទ្រង់ ដល់​ព្រះអម្ចាស់ ហើយក៏​បាន​ដក​ពិសោធន៍​ជាមួយនឹង​ការ​ថែរក្សា​របស់​ព្រះអម្ចាស់(ខ.២២)។ យើង​អាច​ទទួល​ស្គាល់​ដោយ​ស្មោះ​ត្រង់ថា យើង​រាល់​គ្នា​សុទ្ធតែ​ធ្លាប់​មាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ និង​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​។ ហើយ​ប្រហែល​ជា​ធ្លាប់​គិត​ដូច​ស្តេច​ដាវីឌ​ថា “ឱ​បើសិនណា​ជា​មាន​ស្លាប​ដូចជា​ព្រាប​ទៅ​រ៉ា នោះអញ​នឹង​ហើរ​ចេញទៅ…

Read article
រស់នៅ​ដើម្បី​ថ្វាយ​សិរី​ល្អ​ដល់​ព្រះ

រ៉ូម ១៥:១-៦ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ព្រម​ព្រៀង​មូល​មាត់​តែមួយ​នឹង​សរសើរ​ដំកើង ដល់​ព្រះ​ដ៏​ជា​ព្រះវរបិតា​នៃ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជា​ព្រះអម្ចាស់​នៃ​យើង​រាល់​គ្នា​។ រ៉ូម ១៥:៦ លោក​ចេម អ៊ីននេល ភែឃ័រ(James Innell Packer) បាន​លាក​ចាក​លោក កាលពី​ឆ្នាំ២០២០ បន្ទាប់​ពី​ថ្ងៃ​ខួប​កំណើត​របស់​គាត់ គំរប់​អាយុ៩៤ឆ្នាំ បាន​កន្លង​ផុត​ទៅតែ៥ថ្ងៃ​ប៉ុណ្ណោះ​។ ក្នុង​នាម​គាត់​ជា​អ្នក​សិក្សា​ជ្រៅ​ជ្រះ និង​ជា​អ្នក​និពន្ធ សៀវភៅ​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ ​មាន​ចំណង​ជើង​ថា ការ​ស្គាល់​ព្រះ បាន​លក់​ដាច់​ជាង១.៥លាន​ក្បាល ចាប់​តាំងពី​ពេល​បោះពុម្ព​ផ្សាយ​។ លោក​ភែឃ័រ​បាន​ផ្តោត​ការ​បង្រៀន​របស់​គាត់ ទៅលើ​អំណាច​នៃ​ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប និង​ការ​បង្កើត​សិស្ស ហើយ​បាន​ជំរុញ​អ្នកជឿ​ព្រះគ្រីស្ទ គ្រប់​ទិសទី ឲ្យ​រស់នៅ​ថ្វាយ​ព្រះយេស៊ូវ ដោយ​ចិត្ត​ឆេះឆួល​។ គេ​បាន​សុំ​ឲ្យ​គាត់​មាន​ប្រសាសន៍​ជា​ពាក្យ​ផ្តាំ​ផ្ញើ​ចុង​ក្រោយ សម្រាប់​ពួក​ជំនុំ ក្នុង​ពេល​ដែល​គាត់​មាន​វ័យ​ចាស់​។ ពេល​នោះ គាត់​គ្រាន់តែ​និយាយ​ពាក្យ​មួយ​ឃ្លា​ប៉ុណ្ណោះ​ថា “ចូរ​ថ្វាយ​សិរី​ល្អ​ដល់​ព្រះគ្រីស្ទ ក្នុង​គ្រប់​ការ​ទាំង​អស់”។ ពាក្យ​សម្តី​នេះ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ការ​រស់នៅ​របស់​សាវ័ក​ប៉ុល ដែល​បន្ទាប់ពី​គាត់​បាន​ប្រែ​ចិត្តជឿ​ព្រះ ដោយ​ការ​អស្ចារ្យ គាត់​ក៏បាន​ចេញទៅ​ធ្វើ​ការ​បម្រើ​ព្រះអង្គ ដោយ​ចិត្ត​ស្មោះ​ត្រង់ ហើយក៏​បាន​ថ្វាយ​លទ្ធផល​នៃ​ការងារ​របស់​គាត់ ទុក​ឲ្យ​ព្រះអង្គ​ជា​អ្នក​សម្រេច​។ ការ​បង្រៀន​របស់​សាវ័ក​ប៉ុល ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​រ៉ូម ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​ការ​បង្រៀន ដែល​មាន​លក្ខណៈ​ទេវសាស្ត្រ​ច្រើន​បំផុត ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​សញ្ញា​ថ្មី ហើយ​គាត់​ក៏​បាន​ទូល​សូម​ព្រះ​អម្ចាស់​ជួយ​យើង​ឲ្យ​មាន​ចិត្ត​គំនិត​តែមួយ តាម​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ឲ្យ​យើង​ថ្វាយ​សិរី​ល្អ​ដល់​ព្រះ​ដ៏​ជា​ព្រះវរបិតា​នៃ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ…

Read article
ឥទ្ធិពល​របស់​យើង​មកលើ​អ្នក​ដទៃ

៣យ៉ូហាន ១:១-៨ ដ្បិត​ខ្ញុំ​បាន​អរ​ជា​ខ្លាំង​ណាស់ ដោយ​មាន​បង​ប្អូន​មក​ធ្វើ​បន្ទាល់ ពី​សេចក្តី​ពិត​ដែល​នៅ​ក្នុង​អ្នក​។ ៣យ៉ូហាន ១:៣ លោក​បណ្ឌិត លី(Dr. Lee) ជា​សាស្ត្រាចារ្យ​នៅ​សាលា​ព្រះ​គម្ពីរ​របស់​ខ្ញុំ បាន​កត់​សំគាល់​ឃើញថា លោក​ប៊ែនជេ(Benjie) ជា​អ្នកបោសសម្អាត​សាលា មាន​ភាពយឺត​យ៉ាវ ក្នុង​ការ​​មក​ចូល​រួម​ការ​ជួបជុំ​គ្នា ដើម្បី​បរិភោគ​អាហារ​ពេល​ល្ងាច ដូច​នេះ គាត់​ក៏បាន​រំលែក​ម្ហូប​អាហារ​មួយ​ចាន​ទុក​ឲ្យ​លោក​បេនជេ​។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​ជជែក​គ្នា​លេង​ជាមួយ​មិត្ត​រួម​ថ្នាក់ លោក​បណ្ឌិត​លី​ក៏បាន​ចាប់​នំ​ទ្រាបបាយ​​​ដុំ​ចុង​ក្រោយ ដាក់​ចូល​ក្នុង​ចាន​ទុក​ឲ្យ​លោក​បេនជេ យ៉ាង​ស្ងៀម​ស្ងាត់ ដោយ​បន្ថែម​ដូង និង​រោយ​ល្ង​ដ៏​ឈ្ងុយ​ឆ្ងាញ់​ពី​លើ​ផង​។ ខ្ញុំ​យល់​ឃើញថា ទង្វើ​ដ៏​សប្បុរស​នេះ ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​ការ​ល្អជា​ច្រើន ដែល​សាស្ត្រាចារ្យ​មុខ​វិជ្ជា​ទេវសាស្ត្រ​រូប​នេះ​បាន​ធ្វើ​សម្រាប់​អ្នក​ដទៃ ជា​ការ​បង្ហូរ​ចេញ​នូវ​សេចក្តី​សប្បុរស​របស់​ព្រះអម្ចាស់ តាមរយៈ​ជីវិត​គាត់​។ ២០ឆ្នាំ​ក្រោយមក ខ្ញុំ​នៅតែ​មាន​ចិត្ត​ស្ញប់​ស្ញែង​ចំពោះ​ទី​បន្ទាល់​របស់​គាត់​។ សាវ័ក​យ៉ូហាន ក៏​មាន​មិត្ត​ជិត​ស្និទ្ធ​ម្នាក់ ដែល​បាន​បន្សល់​ទុក​នូវ​ភាព​ស្ញប់​ស្ញែង នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​អ្នកជឿ​ព្រះ​ជា​ច្រើន​។ ពួកគេ​បាន​ធ្វើ​បន្ទាល់​ថា លោក​កៃយុស​ជា​មនុស្ស​ស្មោះ​ត្រង់ ចំពោះ​ព្រះ និង​ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប ដោយ​បន្ត​ដើរ​ក្នុង “សេចក្តី​ពិត”(៣យ៉ូហាន ១:៣)។ លោក​កៃយុស​បាន​ទទួល​អ្នក​ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ​យ៉ាង​រាក់ទាក់ ទោះ​ពួកគេ​មិន​ស្គាល់​គ្នា​ក៏ដោយ(ខ.៥)។ ហេតុ​នេះ​ហើយ សាវ័ក​យ៉ូហាន​ក៏​បាន​រៀប​រាប់​ថា គេ​បាន​ធ្វើ​បន្ទាល់​ពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​លោក​កៃយុស(ខ.៦)។ សេចក្តី​ស្មោះ​ត្រង់​ដែល​លោក​កៃយុស​មាន​ចំពោះ​ព្រះ និង​ចំពោះ​អ្នកជឿ​ដទៃ​ទៀត មាន​ប្រយោជន៍​ចំពោះ​ការ​ផ្សព្វផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ​។ ឥទ្ធិពល​ដែល​គ្រូ​របស់​ខ្ញុំ​មាន​មក​លើ​ខ្ញុំ និង​ឥទ្ធិពល​ដែល​លោក​កៃយុស​មាន​មក​លើ​មនុស្ស​នៅ​សម័យ​គាត់ គឺជា​ការ​ក្រើន​រំឭក​ដ៏​មាន​អំណាច​ថា…

Read article
ពេល​ដែល​ទូល​បង្គំ​ស្ថិត​ក្នុង​ភាព​ងងឹត

២សាំយូអែល ២២:១-៧,២៩-៣០ ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​បំភ្លឺ ក្នុង​ទី​ងងឹត​នៃ​ទូល​បង្គំ​។ ២សាំយូអែល ២២:២៩ កងទ័ព​អាមេរិក​មិន​បាន​ផ្តល់​ឱកាស ឲ្យ​លោក​ថូនី វ៉ាខារ៉ូ(Tony Vaccaro) ចូល​បម្រើ​ការ​ងារ​ជា​អ្នក​ថតរូប​របស់​កងទ័ព​ទេ ប៉ុន្តែ បញ្ហា​នេះ​មិន​បាន​រា​រាំង​គាត់​មិន​ឲ្យ​ទៅ​ថតរូប​នៅ​សមរ​ភូមិ​ឡើយ​។ ក្នុង​ពេល​ដែល​គួរ​ឲ្យ​តក់​ស្លុត ខណៈ​ពេល​ដែល​ទាហាន​ទាំងឡាយ​កំពុង​គេច​ពី​គ្រាប់​ផ្លោង និង​អំបែង​គ្រាប់​ដែល​ហាក់​ដូចជា​ធ្លាក់​ចុះ​មក​ដូច​ទឹក​ភ្លៀង គាត់​នៅតែ​បន្ត​ថតរូប​ ដោយ​មិន​រួញរា។ បន្ទាប់មក នៅពេល​ដែល​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​គាត់​កំពុង​គេង​លង់​លក់ នៅ​ពេលយប់ គាត់​ក៏​បាន​ប្រើ​មួក​ដែក​របស់​គាត់ ដើម្បី​លាយ​ទឹក​ជា​មួយ​សារ​ធាតុ​សម្រាប់​ផ្ដិត​រូប ដែល​គាត់​ថត​បាន​។ ព្រៃឈើ​នៅ​ពេលយប់​ងងឹត​ប្រៀប​ដូចជា​បន្ទប់​ងងឹត​សម្រាប់​ឲ្យ​ជាង​ថតរូប​នេះ ផ្ដិត​រូប​ថត​នៃ​ការ​ប្រយុទ្ធ​គ្នា​មួយ ក្នុង​ព្រៃ​ហូតហ្គិន ក្នុង​សម័យ​សង្រ្គាម​លោក​លើក​ទីពីរ​។ ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​ឆ្លង​កាត់​សង្គ្រាម និង​ពេល​ដ៏​ងងឹត​ផង​ដែរ​។ បទ​គម្ពីរ ២សាំយូអែល ២២ បាន​ចែងថា “រីឯ​នៅ​ថ្ងៃ ដែល​ព្រះយេហូវ៉ា​បាន​ជួយ​សង្គ្រោះ​ដាវីឌ ឲ្យ​រួចពី​កណ្តាប់​ដៃ​នៃ​ពួក​ខ្មាំង​សត្រូវ​ទ្រង់​ទាំង​ប៉ុន្មាន ហើយពី​កណ្តាប់​ដៃ​នៃ​សូល”(ខ.១)។ តាម​រយៈ​បទ​ពិសោធន៍​នៅពេល​នោះ ស្តេច​ដាវីឌ​ក៏បាន​និពន្ធ​ទំនុក​ដំកើង ប្រកាស​អំពី​សេចក្តី​ស្មោះ​ត្រង់​របស់​ព្រះអម្ចាស់​។ ទ្រង់​ពោល​ថា “ដ្បិត​រលក​នៃ​សេចក្តី​ស្លាប់​បាន​ព័ទ្ធ​ជុំវិញ​ទូល​បង្គំ សេចក្តី​ទុច្ចរិត​បាន​ហូរ​ជន់​ឡើង បំភ័យ​ទូល​បង្គំ”(ខ.៥)។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន ស្តេច​ដាវីឌ​ក៏បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​ពី​ភាព​ទាល់​ច្រក ទៅជា​មាន​សង្ឃឹម គឺ​ដូច​ដែល​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ថា “នៅ​គ្រា​មាន​សេចក្តី​វេទនា នោះ​ទូល​បង្គំ​បាន​អំពាវនាវ​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា គឺ​បាន​ស្រែក​រក​ព្រះ​នៃ​ទូល​បង្គំ ទ្រង់​ក៏​ឮ​សំឡេង​នៃ​ទូល​បង្គំ​ពី​ក្នុង​ព្រះវិហារ​ទ្រង់”(ខ.៧)។ ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​ប្ដេជ្ញា​ចិត្ត​ថា ទ្រង់​នឹង​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះអម្ចាស់…

Read article
ស្ថាន​សួគ៌​បន្លឺ​សម្លេង​ច្រៀង​ដោយ​អំណរ

វិវរណៈ ១៩:១-៨ ពួក​ចាស់​ទុំ​ទាំង២៤នាក់ និង​តួ​មាន​ជីវិត​ទាំង៤ ក៏​ទំលាក់​ខ្លួន​ក្រាប​ចុះ​ថ្វាយបង្គំ​ចំពោះ​ព្រះ ដែល​គង់​នៅ​លើ​បល្ល័ង្ក ដោយ​និយាយ​ថា អាម៉ែន ហាលេលូយ៉ា​។ វិវរណៈ ១៩:៤ មាន​ពេល​មួយ​ខ្ញុំ​បាន​ស្តាប់​ក្រុម​ចម្រៀង​វិទ្យាល័យ ច្រៀង​បទ​ជា​ភាសា​អាហ្សង់ទីន​មាន​ចំណង​ជើង​ថា “El Cielo Canta Alegría”។ តាមរយៈ​សម្លេង​ច្រៀង​របស់​ពួកគេ ខ្ញុំ​អាច​ដឹង​ថា ពួក​គេ​កំពុងតែ​ច្រៀង​ដោយ​អំណរ​។ ខ្ញុំ​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​ការ​សម្ដែង​របស់​ពួកគេ តែ​មិន​អាច​យល់​ពាក្យពេចន៍​ដែល​ពួកគេ​ច្រៀង ព្រោះ​ខ្ញុំ​មិន​ចេះ​ភាសា​អេស្ប៉ាញ​។ ប៉ុន្តែ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន ខ្ញុំ​ក៏បាន​ស្គាល់​ពាក្យ​មួយ នៅពេល​ដែល​ក្រុម​ចម្រៀង​នេះ​បាន​ដំឡើង​សម្លេង​ច្រៀង​ដោយ​អំណរ​ថា “អាលេលូយ៉ា!” ។ ខ្ញុំ​ក៏​បានឮ​ពាក្យ “អាលេលូយ៉ា” ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត ជា​ពាក្យ​ប្រកាស​នូវ​ការ​សរសើរ​តម្កើង​ដល់​ព្រះ ដែល​មាន​សំនៀង​ស្រដៀង​នឹង​ពាក្យ ក្នុង​ភាសា​ដទៃ​ទៀត នៅ​ជុំ​វិញ​ពិភពលោក ដែល​​​​​​​​​​​​អាន​ថា “ហាលេលូយ៉ា”។ ពេល​នោះ ខ្ញុំ​ពិតជា​ចង់​ដឹង​អំពី​អត្ថន័យ​របស់​បទ​នេះ​ណាស់ បាន​ជា​ខ្ញុំ​បើក​រក​មើល​បទ​ចម្រៀង​នេះ ក្នុង​បណ្ដាញ​អ៊ីនធឺណិត បន្ទាប់ពី​ការ​ប្រគំ​តន្ត្រី​បាន​បញ្ចប់ ហើយ​ក៏​បាន​រក​ឃើញ​ចំណង​ជើង​ដែល​បក​ប្រែ​មក​ថា “ស្ថាន​សួគ៌​កំពុង​ច្រៀង​ដោយ​អំណរ”។ បទចម្រៀង​នេះ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ការ​ពិពណ៌នា​អំពី​ក្តី​អំណរ​ដែល​កើត​មាន​ពេញ​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌ ដូច​មាន​ចែង​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​វិវរណៈ​ជំពូក១៩​។ ក្នុង​ការ​បើក​សម្ដែង​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ទទួល អំពី​ពេល​អនាគត ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ចុង​ក្រោយ​នៃ​ព្រះ​គម្ពីរ​សញ្ញា​ថ្មី គាត់​បាន​ឃើញ​ការ​ជួប​ជុំ​ដ៏​ធំ​សម្បើម​របស់​មនុស្ស និង​ពួក​ទេវតា ក្នុង​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌…

Read article
គិត​ប្រយោជន៍​អ្នក​ដទៃ​លើស​ខ្លួនឯង

ភីលីព ២:១-៥ កុំ​ឲ្យ​ធ្វើ​អ្វី ដោយ​ទាស់ទែង​គ្នា ឬ​ដោយ​សេចក្តី​អំនួត​ឥត​ប្រយោជន៍​ឡើយ តែ​ចូរ​រាប់អាន​គេ​ឲ្យលើស​ជាង​ខ្លួន​ដោយ​ចិត្ត​សុភាព​វិញ​។ ភីលីព ២:៣ កាល​ក្រុម​កីឡា​បាល់បោះ មក​ពី​សកលវិទ្យាល័យ ហ្វ៊ែរឡៃ ឌីឃិនសិន ដើរ​ចូល​ក្នុង​ទីលាន​ប្រកួត​កីឡា​បាល់​បោះ​មហាវិទ្យាល័យ ទស្សនិកជន​ជា​អ្នក​គាំទ្រ​នៅ​កន្លែង​អង្គុយ ក៏​បាន​ស្រែក​ហ៊ោរ​ឲ្យ​ក្រុម​កីឡា​មួយ​នេះ​។ គេ​មិន​រំពឹង​ថា ក្រុម​នេះ​នឹង​អាច​ឆ្លង​ផុត​ជុំ​ទីមួយ​ឡើយ ប៉ុន្តែ ពួកគេ​បាន​ឆ្លងផុត​។ ហើយ​ពួកគេ​ក៏​បានឮ​ក្រុម​ភ្លេង​លេង​បទ​ចម្រៀង​ប្រយុទ្ធ​របស់​ពួក​គេ​ពី​កន្លែង​អង្គុយ​មក តែ​ពួកគេ​មិន​ដែល​មាន​ក្រុម​ភ្លេង​ផ្ទាល់​ខ្លួន​ឡើយ​។ ក្រុម​ភ្លេង​មក​ពី​សកលវិទ្យាល័យ​ដេយតុន បាន​រៀន​ចេះ​បទ​ចម្រៀង​របស់​កីឡាករ​មួយ​ក្រុម​នេះ រយៈ​ពេលតែ​ប៉ុន្មាន​នាទី​មុន​ពេល​ការ​ប្រកួត​ចាប់​ផ្តើម​។ ក្រុម​ភ្លេង​នេះ​អាច​លេង​បទ​ដែល​ពួកគេ​ចេះ​ចាំ​ស្ទាត់ តែ​ពួកគេ​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​លេង​បទ​ចម្រៀង​នេះ ដើម្បី​ជួយ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​សាលា​ដទៃ​ទៀត និង​ក្រុម​កីឡាករ​ដទៃ​ទៀត​។ សកម្មភាព​របស់​ក្រុម​ភ្លេង​នេះ អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​នឹក​ចាំ អំពី​ការ​រួបរួម ដែល​មាន​ចែង​ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ភីលីព​។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ប្រាប់​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​ភីលីព ក៏​ដូចជា​យើង​ក្នុង​ពេល​សព្វថ្ងៃ ឲ្យ​រស់នៅ​ដោយ​ការ​រួបរួម ដោយ “ចិត្ត​គំនិត​តែមួយ”(ភីលីព ២:២) ជា​ពិសេស ដោយសារ​ព្រះគ្រីស្ទ​បាន​បង្រួប​បង្រួម​ពួកគេ​ហើយ​។ ដើម្បី​ឲ្យ​ពួកគេ​រួបរួម​គ្នា សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពួកគេ ឲ្យ​លះ​បង់​ចោល​ចិត្ត​អាត្មា​និយម ហើយ​គិត​ប្រយោជន៍​អ្នក​ដទៃ ជា​សំខាន់​ជាង​ខ្លួនឯង​។ ការ​ឲ្យ​តម្លៃ​អ្នក​ដទៃ ខ្លាំង​ជាង​ខ្លួនឯង ប្រហែល​មិន​កើត​មាន​ដោយ​ឯកឯង​ឡើយ ប៉ុន្តែ ការ​ឲ្យ​តម្លៃ​អ្នក​ដទៃ​យ៉ាង​ដូច​នេះ គឺជា​ការ​យក​តម្រាប់​តាម​ព្រះគ្រីស្ទ​។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បង្រៀន​យើង​ថា “កុំ​ឲ្យ​ធ្វើ​អ្វី ដោយ​ទាស់ទែង​គ្នា ឬ​ដោយ​សេចក្តី​អំនួត​ឥត​ប្រយោជន៍​ឡើយ…

Read article
លើស​ពី​បង​ប្រុស

ម៉ាកុស ៦:១-៦ អ្នក​ទាំង​នោះ​ក៏​អាក់អន់​ចិត្ត​នឹង​ទ្រង់​។ ម៉ាកុស ៦:៣ លោកចន(Jon) បាន​ទទួល​ការ​តែងតាំង​ជា​សាស្ដាចារ្យ ធ្វើ​ការ​ពេញ​ពេល ក្នុង​មហាវិទ្យាល័យ​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ​មួយ​។ លោក​ដាវីឌ ជា​បង​ប្រុស​របស់​គាត់ មាន​ចិត្ត​រីករាយ​ចំពោះ​គាត់ ប៉ុន្តែ មិន​អាច​ឃាត់​ចិត្ត​ខ្លួនឯង មិន​ឲ្យ​និយាយ​បង្អាប់​លោក​ចន អំពី​រឿង​ដែល​ពួក​គេ​ធ្លាប់​បោក​ចំបាប់​គ្នា​នៅ​លើ​ដី កាលពី​ក្មេង​។ លោក​ចន​មាន​ភាព​ថ្កុំ​ថ្កើង​ក្នុង​ជីវិត ប៉ុន្តែ គាត់​នៅតែ​ជា​ប្អូន​ប្រុស​របស់​លោក​ដាវីឌ​។ ពេល​ខ្លះ​សាច់​ញាតិ​របស់​យើង​មិន​ងាយ​មាន​ចិត្ត​ស្ញប់​ស្ញែង ចំពោះ​ភាព​ជោគជ័យ​របស់​យើង ហើយ​សូម្បីតែ​ព្រះ​មែស៊ី​ក៏​ធ្លាប់​ជួប​រឿង​នេះ​ផង​ដែរ​។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ចម្រើន​វ័យ​ធំឡើង ក្នុង​ចំណោម​ប្រជាជន​នៅ​ស្រុក​ណាសារ៉ែត ដូច​នេះ ពួកគេ​ពិបាក​នឹង​ជឿ​ថា ព្រះអង្គ​មាន​អ្វី​ដែល​ពិសេស​ខុស​ពី​ធម្មតា។ ប៉ុន្តែ ពួកគេ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល ចំពោះ​ការ​អ្វី​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ធ្វើ និង​មាន​បន្ទូល​។ បានជា​ពួកគេ​សួរ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​ថា “អ្នក​នេះ​បាន​សេចក្តី​ទាំង​នេះ​ពីណា​មក ចំណេះ​ណា​ហ្ន ដែល​បាន​ឲ្យ​មក​គាត់ បានជា​មាន​ការ​ឫទ្ធិ​បារមី​យ៉ាង​នេះ​កើតមក ដោយសារ​ដៃ​គាត់​ដូច្នេះ តើ​គាត់​មិនមែន​ជា​ជាងឈើ ជា​កូន​នៃ​នាង​ម៉ារា…ទេ​ឬ​អី?”(ម៉ាកុស ៦:២-៣)។ ព្រះយេស៊ូវ​ក៏បាន​មាន​បន្ទូល​កត់​សំ​គាល់​ថា “ហោរា​មិនមែន​ឥត​គេ​រាប់អាន​ទេ លើកតែ​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ខ្លួន ឬ​ក្នុង​ពួក​ញាតិ​សន្តាន ហើយ​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​ខ្លួន​ចេញ”(ខ.៤)។ អ្នក​ទាំង​នោះ​ស្គាល់​ព្រះយេស៊ូវ​ច្បាស់ ប៉ុន្តែ ពួកគេ​មិន​អាច​ជឿ​ទេ​ថា ព្រះអង្គ​ជា​ព្រះរាជបុត្រា​នៃ​ព្រះ​។ ទោះ​អ្នក​ធ្លាប់​បាន​ទទួល​ការ​ចិញ្ចឹម​បីបាច់​ក្នុង​គ្រួសារ​ដែល​កោត​ខ្លាច​ព្រះ​ឬ​អត់ ឬ​ធ្លាប់​បាន​ទៅ​ព្រះវិហារ ច្រៀង​សរសើរ​ព្រះ កាលពី​ក្មេង​ឬ​អត់ ព្រះយេស៊ូវ​តែងតែ​ចាត់​ទុក​អ្នក​ជា​សមាជិក​គ្រួសារ​របស់​ព្រះអង្គ…

Read article
បណ្តាល​ចិត្ត​ឲ្យ​ទទួល​ស្គាល់​កំហុស

ទំនុក​ដំកើង ៣២:១-៧ ទូល​បង្គំ​បាន​រ៉ាប់​ទទួល​អំពើបាប​របស់ ទូល​បង្គំ​នៅ​ចំពោះ​ទ្រង់​។ ទំនុក​ដំកើង ៣២:៥ កាល​ខ្ញុំ​នៅ​រៀន ក្នុង​ថ្នាក់​អនុវិទ្យាល័យ ខ្ញុំ​បាន​ចូល​រួម​ជាមួយ​សិស្ស​មួយ​ក្រុម ដែល​នាំ​គ្នា​លេង​បាញ់​គ្រាប់​ធ្វើ​ពី​ក្រដាស ដោយ​ប្រើ​បំពង់​ទុយោ​ផ្លុំ ឲ្យ​ត្រូវ​ខ្នង​របស់​សមាជិក​ក្រុម​តន្ត្រី​របស់​សាលា ខណៈ​ពេល​ដែល​ពួកគេ​កំពុង​សម្ដែង​។ ខ្ញុំ​បាន​និយាយ​កុហក​គេ​ថា ខ្ញុំ​មិនមែន​ជា​អ្នក​ធ្វើ​ទេ​។ ខ្ញុំ​ស្ទើរតែ​រួច​ខ្លួន​ទៅ​ហើយ តែ​ព្រះអម្ចាស់​ក៏បាន​បញ្ឈប់​ខ្ញុំ​ទាន់​។ នាយក​សាលា​របស់​យើង ជា​អតីត​យោធា​ជើង​ទឹក ហើយ​គេ​ឮ​ល្បី​ថា គាត់​ពូកែ​ដាក់​ពិន័យ​មក​លើ​សិស្ស​ខូច ហើយ​ខ្ញុំ​ពិតជា​ខ្លាច​គាត់​ណាស់​។ ដូច​នេះ នៅពេល​មិត្ត​ភក្តិ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ឃុបឃិត​ជាមួយ បាន​សារភាព​ថា ខ្ញុំ​ក៏បាន​ចូល​រួម​ជាមួយ​ពួកគេ​ដែរ ខ្ញុំ​ក៏បាន​កុហក​គាត់​ថា ខ្ញុំ​មិន​មែន​ជា​អ្នក​ធ្វើ​ទេ​។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំ​ក៏​បាន​កុហក​ឪពុក​ខ្ញុំ​ផង​ដែរ​។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​អម្ចាស់​មិន​បណ្តោយ​ឲ្យ​ការ​កុហក​នេះ ចេះតែ​បន្ត​ទៅមុខ​ទៀត​ទេ​។ ព្រះអង្គ​ក៏​បាន​បណ្តាល​ចិត្ត​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ប្រកាន់​ទោស​ខ្លួនឯង​។ បន្ទាប់ពី​ខ្ញុំ​បាន​ព្យាយាម​ប្រឆាំង​ព្រះអង្គ​អស់​ជា​ច្រើន​សប្តាហ៍ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ទទួល​ស្គាល់​កំហុស​។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ទូល​សូម​ការ​អត់​ទោស​ពី​ព្រះអង្គ និង​ពី​ឪពុក​របស់​ខ្ញុំ​។ មួយ​រយៈ​ក្រោយមក ខ្ញុំ​ក៏បាន​ទៅ​ផ្ទះ​របស់​នាយក​សាលា ហើយក៏​បាន​សារភាព​កំហុស ទាំង​ទឹក​ភ្នែក​។ អរ​ព្រះគុណ​ព្រះអង្គ ដែល​គាត់​ជា​មនុស្ស​ចិត្ត​ល្អ និង​មាន​ការ​អត់​ទោស​។ ខ្ញុំ​មិន​ដែល​ភ្លេច​អារម្មណ៍​ធូរ​ស្រាល​ដែល​ខ្ញុំ​ទទួល​បាន បន្ទាប់ពី​បន្ទុក​នោះ​ត្រូវ​បាន​លើក​ចេញ នៅ​ថ្ងៃ​នោះ​។ ខ្ញុំ​មាន​សេរី​ភាព​រួច​ផុត​ពី​ទម្ងន់​នៃ​ការ​ប្រកាន់​ទោស​ខ្លួនឯង ហើយ​មាន​ចិត្ត​រីករាយ​ឡើង​វិញ បន្ទាប់ពី​ខ្ញុំ​មាន​ការ​ពិបាក​ចិត្ត​អស់​ជា​ច្រើន​សប្តាហ៍​។ ស្តេច​ដាវីឌ​ក៏បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ពេល​ដែល​ទ្រង់​បាន​ទទួល​ការ​បណ្តាល​ចិត្ត​ឲ្យ​ទទួល​ស្គាល់​កំហុស និង​បាន​សារភាព​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ ក្នុង​ជីវិត​ទ្រង់​ផង​ដែរ​។…

Read article
សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​សប្បុរស​របស់​ព្រះអង្គ

កូល៉ុស ៣:១២-១៧ ចូរអត់​ទោស​ឲ្យ​គេ​ចុះ ដូចជា​ព្រះគ្រីស្ទ​បាន​អត់​ទោស​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ​។ កូល៉ុស ៣:១៣ លោក​ឧត្តមសេនីយ៍ វីលៀម មែករេវិន(William McRaven) ជា​អតីត​យោធា ក្នុង​កងពល​ពិសេស​ដែល​បាន​ចូល​និវត្តន៍​។ ក្នុង​ការ​ថ្លែង​សន្ទរកថា ក្នុង​ពិធី​ចែក​សញ្ញា​ប័ត្រ គាត់​បាន​ចែកចាយ​អំពី​កិច្ច​ការ​សំខាន់ៗ​ដែល​យើង​ត្រូវ​ធ្វើ​មុន​ពេល​ចូល​គេង​។ វីដេអូ​អំពី​ការ​ថ្លែង​សន្ទរកថា នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ត្រូវ​បាន​គេ​យក​ទៅ​បង្ហោះ​នៅ​តាម​បណ្ដាញ​សង្គម ហើយ​មាន​អ្នក​មើល​ជាង១០០លាន​នាក់​។ ប៉ុន្តែ គាត់​ក៏​បាន​ចែកចាយ​នូវ​មេរៀន​មួយ​ទៀត ដែល​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង​ផង​ដែរ​។ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ប្រតិបត្តិការ​សឹក ក្នុង​តំបន់​មជ្ឈិម​បូព៌ា គាត់​បាន​ទទួល​ស្គាល់​យ៉ាង​សោកសៅ​ថា មាន​សមាជិក​មួយ​ចំនួន ក្នុង​គ្រួសារ​ដ៏​ស្លូត​ត្រង់​មួយ បាន​បាត់បង់​ជីវិត ដោយសារ​ការ​យល់​ច្រឡំ​របស់​កងទ័ព​គាត់​។ គាត់​ជឿ​ថា គាត់​នៅ​ជំពាក់​ការ​សុំ​ទោស ចំពោះ​គ្រួសារ​មួយ​នេះ​។ គាត់​ក៏​បាន​ទៅ​សុំ​ទោស​បុរស​ជា​ឪពុក​របស់​គ្រួសារ​នេះ ដោយ​គ្មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​។ គាត់​ក៏បាន​ប្រាប់​បុរស​ជា​ឪពុក តាមរយៈ​អ្នក​បក​ប្រែ​ថា “ខ្ញុំ​គ្រាន់តែ​ជា​ទាហាន​ដែល​ធ្វើ​ការ​តាម​បញ្ជា​ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​ក៏​មាន​កូន​ដែរ ដូច​នេះ ខ្ញុំ​យល់​អំពី​អារម្មណ៍​របស់​អ្នក ចិត្ត​របស់​ខ្ញុំ​ពិតជា​សោកសៅ ចំពោះ​អ្នក​ណាស់”។ តើ​បុរស​នោះ​បាន​ឆ្លើយតប​ដូច​ម្តេច? បុរស​នោះ​ក៏បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​គាត់​នូវ​ការ​អត់ឱន​ទោស ជា​អំណោយ​ដ៏​សប្បុរស​។ កូន​ប្រុស​ម្នាក់​ទៀត​របស់​បុរស​នោះ ដែល​រួចពី​សេចក្តី​ស្លាប់​ ក៏​បាន​ប្រាប់​គាត់​ថា “ខ្ញុំ​សូម​អរគុណ​អ្នក​ខ្លាំង​ណាស់​។ គ្រួសារ​របស់​ខ្ញុំ​បាន​អត់​ទោស​ឲ្យ​អ្នក​ហើយ ចិត្ត​របស់​យើង​នឹង​មិន​ចង​កំហឹង​ចំពោះ​អ្នក​ទេ”។ សាវ័ក​ប៉ុល​ក៏បាន​បង្រៀន​អំពី​ការ​អត់​ទោស ដោយ​ចិត្ត​សប្បុរស យ៉ាង​ដូច​នេះ​ថា…

Read article