នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ

You are here:
ព្រះ​ចេ​ស្តា​របស់​ព្រះ​ខ្លាំង​ពូកែ​ជាង

ពួក​ចៅហ្វាយ ៧:៧-៨,១៦-២២ ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​ប្រាប់​លោក​ថា ចូរ​ក្រោក​ឡើង​ចុះ​ទៅ​ឯ​ទីបោះទ័ព​របស់​គេ​ទៅ ដ្បិត​អញ​បាន​ប្រគល់​គេ​មក​ក្នុង​កណ្តាប់​ដៃ​ឯង​ហើយ​។ ពួក​ចៅហ្វាយ ៧:៩ កាលពី​ឆ្នាំ ១៩៤៥ “កងទ័ព​ខ្មោច” បាន​ជួយ​កងទ័ព​អាមេរិក ឲ្យ​ទទួល​បាន​ជ័យ​ជម្នះ​នៅ​ក្នុង​ការ​ឆ្លង​កាត់​ទន្លេ​រ៉ាញ ​ចូល​ទឹកដី​ប្រទេស​អាឡឺម៉ង់ ដោយ​បាន​ជួយ​ឲ្យ​កងទ័ព​សម្ព័ន្ធ​មិត្ត ទទួល​បាន​មូលដ្ឋាន​កងទ័ព​ដ៏​សំខាន់ នៅ​ក្នុង​ប្រតិបត្តិ​ការណ៍​សឹក នៅ​សមរ​ភូមិ​ខាងលិច នៃ​សង្គ្រាម​លោក​លើកទី២​។ តាម​ពិត កងទ័ព​ទាំង​នោះ​សុទ្ធតែ​ជា​មនុស្ស មិនមែន​ជា​ខ្មោច​ឡើយ ដែល​​ជា​ផ្នែក​មួយ​របស់​ទី​បញ្ជាការ​កងទ័ព​ពិសេសទី២៣​។ កាល​នោះ កងទ័ព​ដែល​មាន​គ្នា១១០០នាក់ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​សត្រូវ​យល់​ឃើញថា ពួកគេ​មាន​គ្នា៣ម៉ឺន​នាក់ ដោយ​ពួក​គេ​ប្រើ​រថ​ក្រោះ​ក្លែងក្លាយ និង​ចាក់​មេ​ក្រូ​បញ្ចេញ​សូរ​សន្ធឹក​កងទ័ព និង​យានយន្ត​ជា​ច្រើន​គ្រឿង​បន្លាស់​ទី ។​ល​។ ដូច​នេះ សមាជិក​របស់​កងទ័ព​ខ្មោច ដែល​មាន​គ្នា​តិច​ជាង​សត្រូវ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​សត្រូវ​ជឿ​ថា ពួកគេ​មាន​គ្នា​​ច្រើន​សន្ធឹក​។ ពួក​សាសន៍​ម៉ាឌាន និង​សម្ព័ន្ធ​មិត្ត​របស់​ពួកគេ ក៏​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​ផង​ដែរ នៅ​ចំពោះ​សត្រូវ​ដែល​មាន​គ្នា​តិច ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​គិត​ស្មានថា ពួកគេ​មាន​គ្នា​ច្រើន(ពួក​ចៅហ្វាយ ៧:៨-២២)។ ព្រះអម្ចាស់​បាន​ប្រើ​លោក​គេឌាន ជា​ពួក​ចៅហ្វាយ ជា​ហោរា និង​ជា​អ្នក​ដឹកនាំ​កងទ័ព​អ៊ីស្រាអែល ឲ្យ​ប្រើ​ប្រាស់​កងទ័ព​ដ៏​តូច​របស់​គាត់ ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ប្រភព​នៃ​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​របស់​ពួក​ខ្មាំង​សត្រូវ​។ ពួកគេ​ក៏បាន​ប្រើ​សម្លេង​ផ្លុំ​ត្រែ សម្លេង​បោ​កក្អម និង​សម្លេង​មនុស្ស និង​រូប​ភាព​បន្លាច ដោយ​ដុត​ភ្លើង​ចន្លុះ​ភ្លឺ​ចិញ្ចាច ធ្វើ​ឲ្យ​សត្រូវ​គិត​ស្មានថា ពួកគេ​មាន​គ្នា​ច្រើន…

Read article
ព្រះ​វត្ត​មាន​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​យើង

អេភេសូរ ៣:១៤-២០ ឲ្យ​ព្រះគ្រីស្ទ​បាន​សណ្ឋិត​ក្នុង​ចិត្ត​អ្នក​រាល់​គ្នា ដោយសារ​សេចក្តី​ជំនឿ​។ អេភេសូរ ៣:១៧ ខណៈ​ពេល​ដែល​អាកាស​ធាតុ​ត្រជាក់​ខ្លាំង​បាន​វាយ​ប្រហារ​មក​លើ​រដ្ឋ​របស់​ខ្ញុំ នៅ​ភាគ​ខាងលិច​នៃ​សហរដ្ឋអាមេរិក ម្តាយ​របស់​ខ្ញុំ​ជា​ស្រ្តី​មេម៉ាយ បាន​ព្រម​មក​ស្នាក់​នៅ​ជាមួយ​គ្រួសារ​ខ្ញុំ ទំរាំ​ខ្យល់​ព្យុះ​ទឹកកក​កន្លង​ផុត​ទៅ​។ ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ បន្ទាប់ពី​គ្រោះ​ធម្មជាតិ​នេះ​បាន​កន្លង​ផុត​ទៅ គាត់​មិន​ដែល​បាន​ត្រឡប់​ទៅ​ផ្ទះ​គាត់​វិញ​ទេ​។ គាត់​បាន​ផ្លាស់មក​រស់នៅ​ជាមួយ​គ្រួសារ​ខ្ញុំ​អស់​មួយ​ជីវិត​។ វត្ត​មាន​របស់​គាត់​បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​ក្រុម​គ្រួសារ​ខ្ញុំ តាម​របៀប​វិជ្ជមាន​ជា​ច្រើន​។ ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ គាត់​តែងតែ​មាន​ពេល​ចែក​ចាយ​ប្រាជ្ញា ផ្តល់​យោបល់​ល្អៗ​ដល់​សមាជិក​គ្រួសារ និង​ចែក​ចាយ​អំពី​រឿង​របស់​បុព្វ​បុរស​របស់​យើង​។ គាត់​និង​ស្វាមី​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ក្លាយ​ជា​មិត្ត​ល្អ​បំផុត ដោយ​ពួកគេ​ចូល​ចិត្ត​រឿង​កំប្លែង និង​មើល​កីឡា​ដូច​គ្នា​។ គាត់​មិនមែន​ជា​ភ្ញៀវ​របស់​គ្រួសារ​យើង​ទេ តែ​ជា​សមាជិក​គ្រួសារ​អចិន្ត្រៃយ៍​ដ៏​សំខាន់ ដែល​នាំមក​នូវ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ ក្នុង​ចិត្ត​គំនិត​យើង តាំង​ពីមុន​ពេល​ព្រះ​ទ្រង់​យក​គាត់​ទៅជា​មួយ​ព្រះអង្គ​។ អនុស្សាវរីយ៍​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ការ​ពិពណ៌នា​របស់​សាវ័ក​យ៉ូហាន អំពី​ព្រះ​យេស៊ូវ​ថា ព្រះអង្គ“ស្នាក់​នៅ​ជាមួយនឹង​យើង​រាល់​គ្នា”(យ៉ូហាន ១:‌១៤)។ នេះ​ជា​ការ​ពិពណ៌នា​ដែល​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង ព្រោះ​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​ដើម​ភាសាក្រិក ពាក្យ ស្នាក់​នៅ​ជាមួយ គឺ​មានន័យថា “តាំង​ទី​លំនៅ​ជាមួយ”។ យើង​ទទួល​ព្រះយេស៊ូវ​ដោយ​ជំនឿ ជា​ព្រះ​ដែល​គង់នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​យើង​។ គឺ​ដូច​ដែល​សាវ័ក​ប៉ូល​បាន​បង្រៀន​ថា “ដើម្បី​ឲ្យ​ទ្រង់​បាន​ប្រោស​ប្រទាន ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ព្រះ​ចេស្តា ចំរើន​កំឡាំង​នៃ​មនុស្ស​ខាង​ក្នុង ដោយសារ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​ទ្រង់ តាម​សិរី​ល្អ​នៃ​ទ្រង់​ដ៏​ប្រសើរ​ក្រៃ​លែង ឲ្យ​ព្រះគ្រីស្ទ​បាន​សណ្ឋិត​ក្នុង​ចិត្ត​អ្នក​រាល់​គ្នា ដោយសារ​សេចក្តី​ជំនឿ ប្រយោជន៍​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ចាក់ឫស ហើយ​តាំង​មាំមួន​ក្នុង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់”(អេភេសូរ ៣:១៦-១៧)។ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​យាង​មក​គង់នៅ​ជាមួយ​យើង គឺ​មិនមែន​ជា​ភ្ញៀវ​របស់​យើង​នោះ​ទេ​។…

Read article
ចិត្ត​ដែល​ស្រឡាញ់​ព្រះគ្រីស្ទ

ម៉ាថាយ ១៥:៧-២០ ដ្បិត​គឺពី​ក្នុង​ចិត្ត​នោះ​ឯង​ដែល​ចេញ​អស់​ទាំង​គំនិត​អាក្រក់ … សេចក្តី​ទាំង​នោះ​ទើប​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ស្មោក​គ្រោកមែន​។ ម៉ាថាយ ១៥:១៩-២០ ខ្ញុំ​ធ្លាប់​និយាយ​ប្រាប់​ខ្លួន​ឯង​ថា ដរាបណា​ខ្ញុំ​បិទ​មាត់​មិន​និយាយ​អ្វី​សោះ ខ្ញុំ​នឹង​មិន​ធ្វើ​អ្វី​ខុស​ឡើយ​។ កាល​នោះ ខ្ញុំ​កំពុង​តែ​ទប់​កំហឹង ចំពោះ​មិត្ត​រួម​ការងារ​ម្នាក់ បន្ទាប់ពី​ខ្ញុំ​មាន​ការ​យល់​ច្រឡំ​ចំពោះ​ពាក្យ​សម្តី​របស់​គាត់​។ ដោយសារ​យើង​ត្រូវ​ជួប​គ្នា​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ នៅ​កន្លែង​ធ្វើ​ការ ខ្ញុំ​ក៏បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ថា ខ្ញុំ​នឹង​កាត់​បន្ថយ​ការ​និយាយ​ស្តី ដោយ​និយាយ​តែ​ពេល​ដែល​ចាំបាច់​ប៉ុណ្ណោះ( ដើម្បី​សងសឹក ដោយ​ការ​មិន​និយាយរក​គាត់)។ តើ​ការ​បង្ហាញ​ចេញ​អាកប្ប​កិរិយា​ដ៏​ស្ងាត់​ស្ងៀម​ដូច​នេះ ជា​ទង្វើ​ត្រឹម​ត្រូវ​ដែរ​ឬ​ទេ? ព្រះយេស៊ូវ​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា អំពើ​បាប​កើត​ចេញពី​ចិត្ត​របស់​យើង(ម៉ាថាយ ១៥:១៩-២០)។ ការ​ស្ងាត់​ស្ងៀម​របស់​ខ្ញុំ​អាច​កុហក​អ្នក​ដទៃ ឲ្យ​គិតថា ខ្ញុំ​មិន​មាន​បញ្ហា​អ្វី​ទេ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​មិន​អាច​កុហក​ព្រះ​បាន​ឡើយ​។ ព្រះ​អង្គ​ជ្រាប​ថា ខ្ញុំ​កំពុង​លាក់​កំហឹង​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​ខ្ញុំ​។ ខ្ញុំ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ពួក​ផារិ​ស៊ី ដែល​ថ្វាយ​ព្រះ​កិត្តិនាម​ដល់​ព្រះអម្ចាស់ តែ​បបូរ​មាត់ តែ​មិន​បាន​គោរព​ប្រតិបត្តិ​ព្រះអង្គ​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​ទេ(ខ.៨)។ ទោះ​សប្ប​ក​ក្រៅ​របស់​ខ្ញុំ​មិន​បាន​បង្ហាញ​អារម្មណ៍​ពិត​របស់​ខ្ញុំ​ក៏ដោយ ក៏​ភាព​ជូរ​ល្វីង​កំពុង​តែ​រីក​ធំ​ឡើង ក្នុង​ចិត្ត​ខ្ញុំ​។ ក្តី​អំណរ និង​ភាព​ជិត​ស្និទ្ធ​ដែល​ខ្ញុំ​មាន​ជាមួយ​ព្រះវរបិតា​ដែល​គង់នៅ​ស្ថាន​សួគ៌ ក៏បាន​រលាយ​បាត់​អស់​។ នេះ​ជា​ផល​វិបាក​នៃ​ការ​ចិញ្ចឹម​ចិត្ត និង​ការ​លាក់​បាំង​អំពើបាប​នៃ​ការ​មិន​អត់​ទោស​ឲ្យ​គេ​។ ដោយសារ​ព្រះគុណ​ព្រះ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ប្រាប់​មិត្ត​រួម​ការងារ​ខ្ញុំ អំពី​អារម្មណ៍​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​ក៏​បាន​សុំ​ទោស​គាត់​។ គាត់​ក៏​បាន​អត់​ទោស​ឲ្យ​ខ្ញុំ ហើយ​ទី​បំផុត​យើង​ក៏បាន​ក្លាយ​ជា​មិត្ត​ល្អ​។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា “ដ្បិត​គឺពី​ក្នុង​ចិត្ត​នោះ​ឯង​ដែល​ចេញ​អស់​ទាំង​គំនិត​អាក្រក់”(ខ.១៩)។ ភាព​ជ្រះ​ស្រឡះ​ក្នុង​ចិត្ត​យើង​ពិតជា​សំខាន់ ព្រោះ​ការ​អាក្រក់​ដែល​លាក់​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​យើង…

Read article
ចែកចាយ​ព្រះបន្ទូល​ព្រះអង្គ

អេសេគាល ១:២២-២៨ កាលណា​បាន​ឈប់​សំរប​ស្លាប​ចុះ​មកវិញ​ហើយ នោះ​មាន​ឮ​សំឡេង​ពី​ផ្ទៃ​មេឃ ដែល​នៅ​ពីលើ​ក្បាល​តួ​ទាំង​នោះ​។ អេសេគាល ១:២៥ តាម​ធម្មតា គេ​មិន​គិត​ឃើញថា សត្វ​មេអំបៅ​ជា​សត្វ​ដែល​បញ្ចេញ​សម្លេង​ឮ​ខ្លាំង​នោះ​ទេ​។ ជាក់​ស្តែង សម្លេង​ទទះ​ស្លាប​របស់​សត្វ​មេអំបៅ​ស្តេច គឺ​ពិតជា​ស្ងាត់​ខ្លាំង​ណាស់ បានជា​គេ​មិន​អាច​ឮ​សម្លេង​បាន​។ ប៉ុន្តែ ក្នុង​ព្រៃ​ទឹក​ភ្លៀង​នៅ​ប្រទេស​មិច​ស៊ីកូ ជា​កន្លែង​ដែល​ពួកវា​ចាប់​ផ្តើម​ជីវិត​ដ៏​ខ្លី​របស់​ពួកវា ពេលណា​ពួកវា​ទទះ​ស្លាប​ហើរ​ទាំង​ហ្វូង​ក្នុង​ពេល​តែមួយ សម្លេង​ទទះ​ស្លាប​ព្រម​គ្នា​បាន​លាន់ឮ​ខ្លាំង ដែល​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​យ៉ាង​ខ្លាំង​។ ពេល​ដែល​សត្វ​មេអំបៅ​ស្តេច​រាប់​លាន​ក្បាល​ទទះ​ស្លាប​ហើរ ក្នុង​ពេល​តែមួយ ពួកវា​បង្កើត​បាន​សម្លេង ដែល​លាន់ឮ​ខ្លាំង​ដូច​សម្លេង​ទឹកធ្លាក់​យ៉ាង​គំហុក​។ រឿង​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ការ​ពិពណ៌នា អំពី​តួ​មាន​ជីវិត​ដែល​មាន​ស្លាប៤ ក្នុង​ការ​បើក​សម្ដែង​ដែល​ហោរា​អេសេគាល​​បាន​ទទួល។ ទោះ​តួ​មាន​ជីវិត​ទាំង​នោះ​មាន​ចំនួន​តិច​ជាង​សត្វ​មេអំបៅ​ស្តេច ហោរា​អេសេគាល​បាន​ប្រៀប​ប្រដូច​សម្លេង​ទទះ​ស្លាប​របស់​ពួកគេ ទៅ​នឹង “សូរ​នៃ​ទឹកធំ” (អេសេគាល ១:២៤)។ ពេល​ដែល​តួ​មាន​ជីវិត​នោះ​ឈរ​នៅ​ត្រឹង​មួយ​កន្លែង ហើយ​សម្រប​ស្លាប​ចុះ ហោរា​អេសេគាល​ក៏​បានឮ​សម្លេង​ព្រះអម្ចាស់ ត្រាស់​បង្គាប់​គាត់ ឲ្យ​ថ្លែង​ព្រះបន្ទូល​ព្រះអង្គ ទៅ​កាន់​ប្រជាជន​អ៊ីស្រាអែល(២:៧)។ ហោរា​អេសេគាល មិន​ខុសពី​ហោរា​ដទៃ​ទៀត ដែល​មាន​តួនាទី​ប្រកាស​សេចក្តី​ពិត​របស់​ព្រះអម្ចាស់ ដល់​រាស្រ្ត​ព្រះអង្គ​។ សព្វថ្ងៃ​នេះ ព្រះអម្ចាស់​បាន​បង្គាប់​យើង ឲ្យ​ចែក​ចាយ​សេចក្តី​ពិត​នៃ​ការ​ល្អ​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ធ្វើ​ក្នុង​ជីវិត​យើង ទៅដល់​មនុស្ស​នៅ​ជុំ​វិញ​យើង​ផង​ដែរ​(១ពេត្រុស ៣:១៥)។ ជួនកាល ព្រះអង្គ​ឲ្យ​យើង​ប្រកា​ស​ព្រះបន្ទូល​ព្រះអង្គ ដោយ​សម្លេង​ឮ​ៗ ដូច​សន្ធឹក​ទឹកធ្លាក់​។ ជួនកាល ព្រះអង្គ​ឲ្យ​យើង​ចែក​ចាយ​ព្រះបន្ទូល…

Read article
តើ​យើង​ជា​ម្ចាស់ ឬ​ជា​អ្នក​ទទួល​បញ្ញើ?

ទំនុក​ដំកើង ៥០:៧-១៥ ដ្បិត​អស់​ទាំង​សត្វ​នៅ​ព្រៃ​សុទ្ធតែ​របស់​អញ​។ ទំនុក​ដំកើង ៥០:១០ មាន​ពេល​មួយ នាយក​ប្រតិបត្តិ​ម្នាក់​របស់​ក្រុម​ហ៊ុន ដែល​មាន​ប្រាក់​ពាន់​លាន បាន​ថ្លឹង​ថ្លែង​អំពី​អ្វីៗ​ដែល​ល្អ​បំផុត​សម្រាប់​គ្រួសារ​គាត់ ហើយក៏​បាន​សួរ​ខ្លួន​ឯង​ថា “តើ​ខ្ញុំ​ជា​ម្ចាស់​របស់​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ទាំង​នេះ ឬ​ព្រះ​ទ្រង់​គ្រាន់តែ​បាន​ផ្ញើ​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ទាំង​នេះ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ថែរក្សា?” គាត់​មាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ អំពី​ការ​ល្បួង​ដែល​អាច​កើត​មាន ដោយសារ​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​មហា​សាល​នោះ ដូច​នេះ គាត់​មិន​ចង់​ឲ្យ​កូនៗ​របស់​គាត់​មាន​បន្ទុក ដោយសារ​បញ្ហា​ប្រឈម​នេះ​ទេ​។ គាត់​ក៏បាន​លះបង់​ភាព​ជា​ម្ចាស់​កម្មសិទ្ធិ​របស់​ក្រុម​ហ៊ុន​គាត់ ហើយក៏​បាន​ប្រគល់​ភាគ​ហ៊ុន​របស់​គាត់ ឲ្យ​ទៅ​អង្គការ​មនុស្ស​ធម៌១រយ​ភាគរយ​។ គាត់​ទទួល​ស្គាល់​ថា អ្វីៗ​គ្រប់​យ៉ាង​ដែល​គាត់​មាន សុទ្ធតែ​ជា​កម្មសិទ្ធិ​របស់​ព្រះ បានជា​គាត់​ធ្វើ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ឲ្យ​ក្រុម​គ្រួសារ​គាត់ ធ្វើ​ការ​រកស៊ី​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​ដោយ​ខ្លួនឯង ហើយ​បរិច្ចាគ​ប្រាក់​ចំណេញ​នៅពេល​អនាគត ឲ្យ​ទៅ​អង្គការ​គ្រីស្ទបរិស័ទ​។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ទំនុក​ដំកើង ៥០:១០ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រាប់​រាស្រ្ត​ព្រះ​អង្គ​ថា ដ្បិត​អស់​ទាំង​សត្វ​នៅ​ព្រៃ​សុទ្ធតែ​ជា​កម្មសិទ្ធិ​របស់​ព្រះអង្គ ព្រម​ទាំង​ហ្វូង​សត្វ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នៅ​លើ​ភ្នំ​ទាំង​ពាន់​ផង​។ ក្នុង​នាម​ព្រះអង្គ​ជា​ព្រះអាទិករ ដែល​បាន​បង្កើត​របស់​សព្វ​សារពើ​មក ព្រះអង្គ​មិន​បាន​ជំពាក់​អ្វី​នឹង​យើង​ទេ ហើយក៏​មិន​ត្រូវ​ការ​អ្វី​មួយ​ពី​យើង​ដែរ​។ គឺ​ដូច​ដែល​ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា “អញ​មិន​យក​គោ​ឈ្មោល​ពី​ផ្ទះ​ឯង ឬ​ពពែ​ឈ្មោល​ពី​ក្រោល​ឯង​ឡើយ”(ខ.៩)។ ដោយ​ព្រះទ័យ​សប្បុរស ព្រះអង្គ​ប្រទាន​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ ដែល​យើង​មាន និង​ប្រើ​ប្រាស់ ក៏​ដូចជា​កម្លាំង និង​សមត្ថភាព​ក្នុង​ការ​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​។ ដោយសារ​ព្រះអង្គ​បាន​ប្រទាន ដូច​ដែល​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង​បាន​បង្ហាញ​យើង​ស្រាប់ នោះ​ព្រះអង្គ​ក៏​សក្តិ​សមនឹង​ឲ្យ​យើង​ថ្វាយបង្គំ​អស់ពី​ចិត្ត​។ ព្រះ​ទ្រង់​ជា​ម្ចាស់​លើ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​។ ប៉ុន្តែ ដោយសារ​សេចក្តី​ល្អ​របស់​ព្រះអង្គ ព្រះ​អង្គ​ថែម​ទាំង​បាន​បន្ទាប​ព្រះ​កាយ ដើម្បី​មាន​ការ​ប្រកប​ទាក់ទង…

Read article
ត្រូវ​អាន​កណ្ឌ​លេវី​វិន័យ​ផង​ដែរ

លេវី​វិន័យ ១៣:១-៨ ត្រូវ​ឲ្យ​ឯង​រាល់​គ្នា​បាន​បរិសុទ្ធ​ដល់​អញ ដ្បិត​អញ​នេះ គឺ​ព្រះយេហូវ៉ា អញ​បរិសុទ្ធ​។ លេវី​វិន័យ ២០:២៦ កាលពី​មុន ខ្ញុំ​បាន​ចូល​រួម​ក្រុម​សិក្សា​ព្រះ​គម្ពីរ​មួយ​។ មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំ​សារភាព​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា ខ្ញុំ​បាន​អាន​រំលង​ខ​គម្ពីរ​ជា​ច្រើន ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​លេវី​វិន័យ ព្រោះ​ខ្ញុំ​មិន​ចង់​អាន​ចំណុច​ដែល​និយាយ​អំពី​ជំងឺ​សើស្បែក​ម្តង​ទៀត​។ ពេល​នោះ លោកដេវ(Dave) ជា​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ចែក​ចាយ​ថា គាត់​ស្គាល់​បុរស​ម្នាក់ ដែល​បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ ដោយសារ​បទ​គម្ពីរ​នោះ​។ គាត់​ក៏​បាន​ពន្យល់​ថា មិត្ត​ភក្តិ​របស់​គាត់​ជា​វេជ្ជ​បណ្ឌិត ដែល​មិន​ជឿ​ថាព្រះពិតជា​មាន​មែន​។ មិត្ត​ភក្តិ​គាត់​ម្នាក់​នោះ​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ថា មុន​ពេល​គាត់​បដិសេធន៍​មិន​ជឿ​ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប​ទាំងស្រុង យកល្អ​គាត់​គួរ​តែ​អាន​ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប​ជា​មុន​សិន​។ ខ​គម្ពីរ​ដែល​បាន​ចែង​អំពី​ជំងឺ​សើស្បែក ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​លេវី​វិន័យ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង​។ ខ​គម្ពីរ​នោះ​មាន​ការ​បក​ស្រាយ​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ភ្ញាក់​ផ្អើល អំពី​ដំបៅ​ដែល​ឆ្លង និង​ដំបៅ​ដែល​មិន​ឆ្លង(១៣:១-៤៦) និង​អំពី​របៀប​ព្យាបាល​ដំបៅ​ទាំង​នោះ(១៤:៨-៩)។ គាត់​ដឹង​ថា ការ​ព្យាបាល និង​ថែទាំ​ជំងឺ​ដែល​មាន​ចែង​ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​លេវី​វិន័យ មាន​ភាព​ជឿ​លឿន​លើស​ចំណេះ​ដឹង​ផ្នែក​វេជ្ជ​សាស្រ្ត​របស់​មនុស្ស​នៅ​សម័យ​នោះ​។ គាត់​គិតថា លោក​ម៉ូសេ​មិន​អាច​មាន​សមត្ថភាព​យល់​ដឹង​ច្រើន​យ៉ាង​នេះ​បានទេ​។ គាត់​ក៏បាន​ចាប់​ផ្តើម​ពិចារណា អំពី​ការ​ដែល​លោក​ម៉ូសេ​ពិតជា​បាន​ទទួល​ចំណេះ​ដឹង​ទាំង​អស់​នេះ​ពី​ព្រះអម្ចាស់​។ ទី​បំផុត គាត់​ក៏​បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​។ បើ​អ្នក​មាន​អារម្មណ៍​ធុញ​ទ្រាន់​នឹង​ខ​គម្ពីរ​ណាមួយ​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប នោះ​មិនមែន​មានតែ​អ្នក​ទេ ដែល​មាន​បញ្ហា​នេះ​។ ប៉ុន្តែ អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ដែល​មាន​ចែង​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប សុទ្ធតែ​មាន​មូល​ហេតុ និង​មាន​ប្រយោជន៍​។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​លេវី​វិន័យ​ត្រូវ​បាន​និពន្ធ​ឡើង ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​បាន​ដឹង អំពី​របៀប​រស់នៅ​ថ្វាយ​ព្រះ និង​ជាមួយ​ព្រះអង្គ​។…

Read article
សូម​ព្រះ​អង្គ​ជួយ​ឲ្យ​យើង​ជឿ

ម៉ាកុស ៩:១៤-២៤ ស្រាប់តែ​ឪពុក​របស់​កូន​នោះ ក៏​បន្លឺ​វាចា​ឡើង​ទាំង​ទឹក​ភ្នែក​ថា ខ្ញុំ​ជឿ​ហើយ លោក​ម្ចាស់​អើយ សូម​ជួយ​ចំពោះ​សេចក្តី​ណា​ដែល​ខ្ញុំ​មិន​ជឿ​ផង​។ ម៉ាកុស ៩:២៤ “តើ​ឯណា​សេចក្តី​ជំនឿ​របស់​ខ្ញុំ? សូម្បីតែ​ក្នុង​ជម្រៅ​ចិត្ត​ខ្ញុំ ក៏​ខ្ញុំ​មិន​អាច​រក​ឃើញ​អ្វី ក្រៅ​ពី​ភាព​ចន្លោះ​ប្រហោង និង​ភាព​ងងឹត… បើ​ព្រះ​ទ្រង់​ពិត​ជា​មាន​មែន សូម​ព្រះ​អង្គ​អត់​ទោស​ឲ្យ​ទូល​បង្គំ​ផង”។ អ្នក​ប្រហែល​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ពេល​ដែល​បាន​ដឹង​ថា អ្នក​ម្តាយ ថេរីសា (Mother Teresa) គឺជា​អ្នក​សរសេរ​ពាក្យ​ពេចន៍​ទាំង​អស់​នេះ​។ គាត់​ជា​អ្នក​បម្រើ​ព្រះ​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ និង​គ្មាន​ការ​ហត់នឿយ សម្រាប់​អ្នកក្រ នៅ​ទីក្រុង​កាល់គុត្តា ប្រទេស​ឥណ្ឌា​។ តែ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​មិន​ដឹង​ទេ​ថា គាត់​បាន​ត​យុទ្ធ​នឹង​សង្គ្រាម​ខាង​សេចក្តី​ជំនឿ ដោយ​ការ​លំបាក​ជា​ខ្លាំង អស់​រយៈ​ពេល​ជាង៥ទសវត្សរ៍​។ បន្ទាប់ពី​គាត់​បាន​លាចាក​លោក ក្នុង​ឆ្នាំ១៩៩៧ គេ​ក៏បាន​ដឹង​អំពី​ការ​តស៊ូ​នេះ នៅពេល​ដែល​គេ​យក​សៀវភៅ​កំណត់​ត្រា​របស់​គាត់​មួយ​ផ្នែក មក​បោះពុម្ព​ផ្សាយ ក្នុង​សៀវភៅ​មាន​ចំណង​ជើង​ថា សូម​ព្រះអង្គ​ធ្វើ​ជា​ពន្លឺ​របស់​ទូល​បង្គំ​។ តើ​យើង​ត្រូវ​ធ្វើ​ដូច​ម្តេច ពេល​យើង​មាន​ការ​សង្ស័យ ឬ​មាន​អារម្មណ៍​ថា ព្រះអង្គ​មិន​គង់នៅ​ក្បែរ​យើង? អ្នកជឿ​ខ្លះ​មាន​បញ្ហា​នេះ​ញឹក​ញាប់​ជាង​អ្នកជឿ​ដទៃ​ទៀត​។ ប៉ុន្តែ អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​ដ៏​ស្មោះ​ត្រង់​ជា​ច្រើន​បាន​ដក​ពិសោធន៍​ជាមួយនឹង​ពេល ឬ​រដូវ​កាល​នៃ​ការ​សង្ស័យ ក្នុង​ចំណុច​ណាមួយ​នៃ​ជីវិត​របស់​ពួកគេ​។ ខ្ញុំ​សូម​អរ​ព្រះគុណ​ព្រះអង្គ ដែល​ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​យើង​នូវ​លំនាំ​នៃ​ការ​អធិស្ឋាន​ដ៏​មានន័យ ដែល​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​សេចក្តី​ជំនឿ និង​ការ​ខ្វះ​ជំនឿ​។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ម៉ាកុស ជំពូក៩ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ជួប​បុរស​ម្នាក់ ដែល​កូន​របស់​គាត់​ត្រូវ​អារក្ស​ចូល…

Read article
មានតែ​ព្រះ​យេស៊ូវ​ស្តាប់​យើង​ឮ

លូកា ១៨:៣៥-៤៣ នោះ​ព្រះយេស៊ូវ​ទ្រង់​ក៏​ឈប់ ហើយ​បង្គាប់​ឲ្យ​គេ​នាំ​គាត់​មក​។ លូកា ១៨:៤០ គេ​បាន​យកកូន​ឆ្មា​ដែល​មាន​សភាព​ទន់​ខ្សោយ​ដាក់​ក្នុង​កេស យក​មក​ទុកចោល​នៅ​ក្បែរ​កន្លែង​ធ្វើ​ការ​ខ្ញុំ ជា​ច្រើន​ថ្ងៃ​ហើយ​។ គេ​បាន​បោះបង់​សត្វ​ឆ្មា​នេះ ឲ្យ​រស់នៅ​អនាថា ហើយ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​មិន​ចាប់​អារម្មណ៍​ចំពោះ​វា ពេល​ដើរ​កាត់​ពី​មុខ​វា តែ​លោក​ជូន(Jun)បាន​យក​ចិត្ត​ទុកដាក់​ចំពោះ​វា​។ អ្នក​បោស​ថ្នល់​រូប​នោះ​ក៏​បាន​យក​សត្វ​មួយ​ក្បាល​នេះ​ទៅ​ផ្ទះ ជា​កន្លែង​ដែល​គាត់​កំពុង​រស់នៅ​ជាមួយ​សត្វ​ឆ្កែ​ពីរ​ក្បាល ដែល​ជា​ឆ្កែ​អនាថា​ផង​ដែរ​។ លោក​ជូន​ក៏​បាន​និយាយ​ថា គាត់​ថែរក្សា​សត្វ​ទាំង​នោះ ព្រោះ​ពួកវា​ជា​សត្វ​ដែល​គ្មាន​នរណា​យក​ចិត្ត​ទុកដាក់​។ គាត់​ថា គាត់​មើល​ឃើញ​ជីវិត​គាត់​ដូច​សត្វ​អនាថា​ទាំង​នោះ​ផង​ដែរ ហើយ​គ្មាន​នរណា​យក​ចិត្ត​ទុកដាក់​ចំពោះ​អ្នក​បោស​ថ្នល់​ដូច​គាត់​ទេ​។ កាល​ព្រះយេស៊ូវ​ដើរ​ទៅ​ទីក្រុង​យេរីខូរ តាម​ផ្លូវ​ទៅ​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម មាន​ជន​ពិការ​ភ្នែក​ម្នាក់​កំពុង​អង្គុយ​សុំ​ទាន នៅ​លើ​ចិញ្ចើម​ផ្លូវ​។ គាត់​ក៏​មាន​អារម្មណ៍​ថា គ្មាន​នរណា​យក​ចិត្ត​ទុកដាក់​ចំពោះ​គាត់​ទេ​។ ហើយ​នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ជា​ពិសេស នៅពេល​ដែល​មនុស្ស​មួយ​ហ្វូង​ដើរ​កាត់​តាម​នោះ ហើយ​គ្រប់​គ្នា​ផ្ដោត​ចិត្ត​ទៅលើ​ព្រះគ្រីស្ទ គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​ឈប់ ដើម្បី​ជួយ​អ្នកសុំ​ទាន​នោះ​ទេ​។ មានតែ​ព្រះយេស៊ូវ​ទេ ដែល​បាន​ស្តាប់​ឮ​សម្លេង​បុរស​នោះ​ស្រែកហៅ​ព្រះអង្គ ក្នុង​កណ្តាល​ហ្វូង​មនុស្ស​។ ព្រះអង្គ​ក៏បាន​សួរ​គាត់​ថា “តើ​ចង់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ធ្វើ​អ្វី​ឲ្យ​អ្នក?” គាត់​ទូល​ថា “ឱ​ព្រះ​អម្ចាស់​អើយ សូម​ឲ្យ​ភ្នែក​ទូល​បង្គំ​បាន​ភ្លឺ​ឡើង”។ បន្ទាប់មក​ព្រះយេស៊ូវ​មាន​បន្ទូល​ថា “ឲ្យ​ភ្លឺ​ចុះ សេចក្តី​ជំនឿ​អ្នក​បាន​ជួយ​សង្គ្រោះ​អ្នក​ហើយ”។ ស្រាប់តែ​ភ្នែក​គាត់​បាន​ភ្លឺ​ភ្លាម(លូកា ១៨:៤១-៤២)។ តើ​យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា គេ​មិន​យក​ចិត្ត​ទុកដាក់​ចំពោះ​យើង នៅពេល​ខ្លះ​ទេ? តើ​យើង​ស្រែក​មិនឮ ដោយសារ​មាន​មនុស្ស​ជា​ច្រើន ដែល​ហាក់​ដូចជា​សំខាន់​ជាង​យើង​ឬ? ព្រះ​អង្គ​សង្គ្រោះ​យើង​យក​ព្រះទ័យ​ទុកដាក់​ចំពោះ​មនុស្ស…

Read article
គេ​ងលក់​យ៉ាង​សុខ​សាន្ត ពេល​មាន​បញ្ហា

ទំនុក​ដំកើង ៣ ខ្ញុំ​បាន​ដេក​លក់​ទៅ ហើយក៏​ភ្ញាក់​ឡើង​វិញ ដ្បិត​ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​ទប់ទល់​ខ្ញុំ​។ ទំនុក​ដំកើង ៣:៥ ការ​នឹក​ឃើញ​រឿង​អាក្រក់ៗ និង​ពាក្យចោទ​ប្រកាន់ បាន​ជន់​ជោរ​នៅ​ក្នុង​គំនិត​របស់​លោក​សាល(Sal)។ គាត់​គេង​មិន​លក់ ខណៈ​ពេល​ដែល​ចិត្ត​គាត់​មាន​ពេញ​ដោយ​ការ​ភ័យ​ខ្លាច ហើយ​គាត់​បែក​ញើស​ជោគ​ខ្លួន​។ កាល​នោះ គឺ​នៅ​ពេលយប់​មុន​ពេល​គាត់​ទទួល​បុណ្យ​ជ្រមុជ​ទឹក ហើយ​គាត់​មិន​អាច​បញ្ឈប់​ការ​គិត​ដ៏​ខ្មៅ​ងងឹត​នោះ​បាន​។ លោក​សាល បាន​ទទួល​សេចក្តី​សង្គ្រោះ​របស់​ព្រះយេស៊ូវ ហើយក៏​បាន​ដឹង​ថា ព្រះ​អង្គ​បាន​អត់​ទោស​ឲ្យ​បាប​របស់​គាត់​ហើយ តែ​សង្គ្រាម​ខាង​វិញ្ញាណ​នៅតែ​បន្ត​។ នៅពេល​នោះ ភរិយា​គាត់​ក៏​បាន​ចាប់ដៃ​គាត់ ហើយ​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​គាត់​។ មួយ​សន្ទុះ​ក្រោយមក សន្តិភាព​ក៏​បាន​ចូល​មក​ជំនួស​ការ​ភ័យ​ខ្លាច ក្នុង​ចិត្ត​របស់​លោក​សាល​។ គាត់​ក៏បាន​ក្រោក​ឡើង ហើយក៏​បាន​សរសេរ​ពាក្យ​ពេចន៍ ដែល​គាត់​ចង់​ចែក​ចាយ មុន​ពេល​គាត់​ទទួល​បុណ្យ​ជ្រមុជ​ទឹក ជា​អ្វី​ដែល​គាត់​មិន​អាច​ធ្វើ​បាន កាលពី​មុន​។ ក្រោយមក គាត់​ក៏​បាន​គេង​លក់​យ៉ាង​សុខ​សាន្ត​។ ស្តេច​ដាវីឌ​ក៏​បាន​ជ្រាប​ថា ការ​គេង​មិន​លក់​នៅ​ពេលយប់ មាន​អារម្មណ៍​ដូច​ម្តេច​។ កាល​ទ្រង់​កំពុង​រត់​គេច​ពី​បុត្រា​ទ្រង់ ព្រះ​នាម​អាប់សាឡំម ដែល​ចង់​ដណ្តើម​រាជ​ទ្រង់(២សាំយ៉ូអែល ១៥-១៧) ទ្រង់​ជ្រាប​ថា មាន​មនុស្ស​ទាំង​សល់​សែន ដែល​បាន​តាំង​ខ្លួន​ព័ទ្ធ​ជុំ​វិញ​ទាស់​នឹង​ទ្រង់(ទំនុក​ដំកើង ៣:៦)។ ទ្រង់​ក៏បាន​ពោល​ទំនួញ​ថា “ឱ​ព្រះយេហូវ៉ា​អើយ ពួក​ខ្មាំង​នៃ​ទូល​បង្គំ​មាន គ្នា​កាន់តែ​ច្រើន​ឡើង​យ៉ាងណា”(ខ.‌១)។ ទោះ​ទ្រង់​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច និង​ការ​សង្ស័យ​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ ក៏​ទ្រង់​បាន​ស្រែក​រក​ព្រះអម្ចាស់ ជា​ខែល​របស់​ទ្រង់(ខ.៣)។ ក្រោយមក…

Read article
មិនមែន​មាន​សំណាង តែ​ដោយសារ​ព្រះយេស៊ូវ

កូល៉ុស ១:១៥-២០ ទ្រង់​គង់នៅ​មុន​ទាំង​អស់ ហើយ​របស់​ទាំង​អស់​ក៏​ស្ថិត​ស្ថេរ ដោយសារ​ទ្រង់​។ កូល៉ុស ១:១៧ ទស្សនាវដី្ត​ការ​រុករក​ឃើញ បាន​លើក​ឡើង​ថា ក្នុង​ចក្រវាល​របស់​យើង មាន​ភព​ចំនួន​ប្រហែល ៧00 គ្វីនទ្រីលាន(គឺ​ចំនួន​ចាប់​ផ្តើម​ដោយ​លេខ ៧ មាន​លេខ​សូន្យ២០ខ្ទង់​ខាង​ក្រោយ)។ ប៉ុន្តែ មាន​តែ​ភព​មួយ​ទេ ដែល​មាន​លក្ខណៈ​ដូច​ផែនដី​។ លោក​អេរិក ហ្សាគ្រីសិន(Erik Zackrisson) ជា​អ្នក​ប្រាជ្ញ​រូប​វិទ្យា​ផ្នែក​អវកាស បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា លក្ខ​ខណ្ឌ​មួយ ដែល​តម្រូវ​ឲ្យ​ភព​មួយ អាច​ទ្រទ្រង់​ជីវិត​បាន គឺ​ភព​នោះ​ត្រូវតែ​ស្ថិត​នៅ​លើ​គន្លង ដែល​មិន​ឆ្ងាយ​ពេក ហើយក៏​មិន​ជិត​ពេក​ពី​ព្រះ​អា​ទិត្យ គឺ​ក្នុង​តំបន់​ដែល​មាន​សីតុណ្ហភាព​ល្អ ល្មម​នឹង​អាច​មាន​ទឹក​បាន​។ ក្នុង​ចំណោម​ភាព៧០០គ្វីនទ្រីលាន ហាក់​ដូចជា​មានតែ​ភព​ផែន​ដី​ទេ ដែល​អាច​បំពេញ​តាម​លក្ខ​ខណ្ឌ​នេះ​បាន​ត្រឹម​ត្រូវ​។ លោក​ហ្សាគ្រីសិន​ក៏​បាន​សន្និដ្ឋាន​ថា ផែនដី​ពិតជា​មាន​សំណាង​ណាស់​។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បញ្ជាក់​ដល់​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​កូល៉ុស​ថា ចក្រវាល​ពិត​ជា​មាន​មែន តែ​មិនមែន​ដោយសារ​ចក្រ​វាល​មាន​សំណាង​នោះ​ទេ ផ្ទុយ​ទៅវិញ គឺ​ដោយសារ​ការ​រៀបចំ​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ហៅ​ព្រះគ្រីស្ទ​ថា ព្រះអាទិករ​ដែល​បាន​បង្កើត​ពិភពលោក​។ គឺ​ដូច​គាត់​បាន​បង្រៀន​ថា “ដ្បិត​គឺ​ទ្រង់​ហើយ ដែល​បង្កើត​គ្រប់​ទាំង​អស់”(កូល៉ុស ១:១៦)។ ព្រះយេស៊ូវ​មិន​គ្រាន់តែ​ជា​ព្រះ​ដែល​បាន​បង្កើត​ផែនដី ដោយ​ព្រះ​ចេស្តា តែ​ព្រះ​អង្គ​ថែម​ទាំង​បាន​ទ្រទ្រង់​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ឲ្យ​ស្ថិត​ស្ថេរ(ខ.១៧) ក្នុង​ផែនដី​ដែល​មិន​ក្តៅ​ពេក និង​មិន​ត្រជាក់​ពេក តែ​មាន​អាកាស​ធាតុ​ល្មម​នឹង​អាច​ឲ្យ​មនុស្ស​រស់នៅ​បាន​។ អ្វី​ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​បង្កើត នោះ​ព្រះអង្គ​ក៏បាន​ទ្រទ្រង់…

Read article