នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ

You are here:
មាន​កម្លាំង​ឡើង​វិញ ដោយសារ​ការ​អរ​ព្រះគុណ

ទំនុក​ដំកើង ១០៣:១-៨,១៧ ព្រលឹង​អញ​អើយ ចូរ​សរសើរ​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា​ចុះ ហើយ​កុំ​ឲ្យ​ភ្លេច​បណ្តា​ព្រះគុណ​ណាមួយ​របស់​ទ្រង់​ឡើយ​។ ទំនុក​ដំកើង ១០៣:២ បន្ទាប់ពី​អ្នក​ស្រី​គ្រីស្ទីណា ខូ​ស្តា(Christina Costa) បាន​ទៅ​ពិនិត្យ​សុខ​ភាព​រក​ឃើញថា គាត់​មាន​ដុំ​សាច់​ក្នុង​ខួរ​ក្បាល គាត់​បាន​កត់​សំ​គាល់​ឃើញថា ភាគ​ច្រើន​នៃ​ការ​ជជែក​គ្នា​អំពី​ការ​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​ជំងឺ​មហារីក ត្រូវ​បាន​គ្រប​ដណ្តប់​ទៅ​ដោយ​ការ​និយាយ​អំពី​ការ​ប្រយុទ្ធ​តទល់​នឹង​ជំងឺ​មហារីក​។ គាត់​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ការ​មាន​ផ្នត់​គំនិត​ដូច​នេះ បាន​នាំ​ឲ្យ​គាត់​មាន​អារម្មណ៍​ហត់​នឿយ​យ៉ាង​ខ្លាំង​។ គាត់​មិន​ចង់​ចំណាយ​ពេល​ជាង១ឆ្នាំ ដើម្បី​ធ្វើសង្គ្រាម​ជាមួយនឹង​ជំងឺ​មហារីក​ក្នុង​រូបកាយ​របស់​គាត់​ទេ​។ ផ្ទុយ​ទៅវិញ គាត់​ក៏​បាន​រក​ឃើញថា ដំណោះ​ស្រាយ​ដែល​មាន​ប្រយោជន៍​បំផុត គឺជា​ការ​អនុវត្តន៍​នូវ​ការ​អរ​ព្រះគុណ​ព្រះ ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ដែល​បាន​ប្រទាន​ឲ្យ​គាត់​មាន​គ្រូ​ពេទ្យ​ព្យាបាល​គាត់ និងប្រទាន​​​ការ​ប្រោស​ឲ្យ​ជា​ដែល​កំពុង​កើត​មាន​ក្នុង​ខួរ​ក្បាល និង​រូបកាយ​គាត់​។ គាត់​បាន​ដក​ពិសោធន៍​នឹង​ការ​ពិត​ដែល​ថា ទោះ​យើង​ជួប​ការ​លំបាក​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ ការ​អនុវត្តន៍​នូវ​ការ​អរ​ព្រះគុណ​ព្រះ អាច​ជួយ​យើង​ជម្នះ​ការ​ធ្លាក់​ទឹក​ចិត្ត និង​ជួយ​យើង​ឲ្យ​មាន​ទឹក​ចិត្ត​ក្នុង​ការ​ស៊ូ​ទ្រាំ​នឹង​ទុក្ខ​លំបាក​។ រឿង​របស់​អ្នក​ស្រី​ខូស្តា​បាន​រំឭក​ខ្ញុំ​ថា ការ​អនុវត្តន៍​នូវ​ការ​អរ​ព្រះគុណ​ព្រះ មិន​គ្រាន់តែ​ជា​កាតព្វកិច្ច​របស់​អ្នកជឿ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ​។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ ព្រះ​ទ្រង់​សក្តិ​សមនឹង​ឲ្យ​យើង​ដឹង​គុណ តែ​ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ ការ​អរ​ព្រះគុណ​មាន​ប្រយោជន៍​ចំពោះ​យើង​ណាស់​។ ពេលណា​យើង​ប្រាប់​ខ្លួន​ឯង​ថា “ព្រលឹង​អញ​អើយ ចូរ​សរសើរ​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា​ចុះ ហើយ​កុំ​ឲ្យ​ភ្លេច​បណ្តា​ព្រះគុណ​ណាមួយ​របស់​ទ្រង់​ឡើយ”(ទំនុក​ដំកើង ១០៣:២) យើង​នឹក​ចាំ​ថា ព្រះអម្ចាស់​បាន​ធ្វើ​ការ​ក្នុង​ជីវិត​យើង​តាម​របៀប​ជា​ច្រើន​រាប់​មិន​អស់ ដោយ​ធានា​ដល់​យើង​ថា ព្រះ​អង្គ​នឹង​អត់​ទោស​ឲ្យ​យើង និង​ធ្វើ​ការ​ប្រោស​ឲ្យ​ជា​ក្នុង​រូបកាយ និង​ចិត្ត​យើង ហើយ​ឲ្យ​យើង​ដក​ពិសោធន៍​នឹង “សេចក្តី​ស្រឡាញ់ និង​សេចក្តី​អាណិត” របស់​ព្រះអង្គ…

Read article
ឲ្យ​អំណោយ​ដោយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់

សុភាសិត ១១:២៤-២៥ មាន​មនុស្ស​ដែល​ចែក​ផ្សាយ​ទ្រព្យ តែ​ចេះតែ​ចំរើន​កើន​។ សុភាសិត ១១:២៤ នៅ​ថ្ងៃ​ដែល​អ្នក​ស្រី ឃ្វែនដូលីន ស្ទូលជីស(Gwendolyn Stulgis) រៀប​អាពាហ៍ពិពាហ៍ គាត់​បាន​ស្លៀក​រ៉ូប​រៀប​ការ ដូច​ដែល​គាត់​បាន​ស្រមៃ​ចង់​បាន​។ ក្រោយមក គាត់​ក៏​បាន​យក​រ៉ូប​ដែល​គាត់​បាន​ប្រើ​ហើយ​នោះ​ ទៅ​ឲ្យ​មនុស្ស​ម្នាក់​ដែល​គាត់​មិន​ដែល​ស្គាល់​។ គាត់​ជឿ​ថា រ៉ូប​របស់​គាត់​មិន​សមនឹង​ឲ្យ​គាត់​ព្យួរ​ចោល​ក្នុង​ទូ​ខោអាវ ឲ្យ​ប្រឡាក់​ធូលី​ដី​នោះ​ទេ​។ កូន​ក្រមុំ​ដទៃ​ទៀត​ដែល​រៀប​ការ​ថ្មោង​ថ្មី​ក៏​យល់​ឃើញ​ដូច​គាត់​ផង​ដែរ​។ សព្វថ្ងៃ​នេះ មាន​ស្ត្រី​កាន់​តែ​ច្រើន​បាន​ចូល​រួម​ជាមួយ​ទំព័រ​បណ្ដាញ​សង្គម​របស់​គាត់ ដើម្បី​បរិច្ចាគ ឬ​ទទួល​រ៉ូប​កូន​ក្រមុំ​ដែលគេ​ប្រើ​ហើយ​។ មាន​អ្នក​បរិច្ចាគ​ម្នាក់​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “ខ្ញុំ​សង្ឃឹមថា គេ​នឹង​យក​រ៉ូប​នេះ​ទៅ​ឲ្យ​កូន​ក្រមុំ​ផ្សេង​ទៀត​ត​គ្នា​ពី​ម្នាក់​ទៅ​ម្នាក់​ទៀត ទាល់​តែ​វា​រហែក​ប្រើ​លែង​កើត ដោយសារ​ការ​អបអរ ដែល​មាន​ក្នុង​ការ​ប្រើ​ប្រាស់​រ៉ូប​នេះ”។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ ការ​ចែករំលែក​ដោយ​ចិត្ត​ជ្រះ​ថ្លា អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​មាន​អារម្មណ៍​រីករាយ​។ គឺ​ដូច​មាន​សេចក្តី​ចែង​មក​ថា “មាន​មនុស្ស​ដែល​ចែក​ផ្សាយ​ទ្រព្យ តែ​ចេះតែ​ចំរើន​កើន​ឡើង ក៏​មាន​មនុស្ស​ដែល​ហួងហែង​ហួស​ខ្នាត តែ​គេ​ចេះតែ​ខ្វះខាត​វិញ​។ មនុស្ស​ដែល​មាន​ចិត្ត​សុទ្ធា នឹង​បាន​បរិបូរ ហើយ​អ្នកណា​ដែល​ស្រោច​ទឹក​ដល់​គេ នោះ​នឹង​បាន​គេ​ស្រោច​ទឹក​ដល់​ខ្លួន​ដែរ”(សុភាសិត ១១:២៤-២៥)។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បង្រៀន​គោលការណ៍​នេះ ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​សញ្ញា​ថ្មី​ផង​ដែរ​។ កាល​គាត់​និយាយ​ពាក្យ​លា​គ្នា ទៅ​កាន់​អ្នកជឿ​ព្រះ នៅ​ទីក្រុង​អេភេសូរ គាត់​ក៏បាន​ជូនពរ​ពួកគេ(កិច្ចការ ២០:៣២) ហើយ​បាន​រំឭក​ពួកគេ អំពី​សារៈ​សំខាន់​នៃ​សេចក្តី​សប្បុរស​។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​លើក​ឡើង​អំពី​ក្រម​សីលធម៌​នៃ​ការងារ​របស់​គាត់ ធ្វើ​ជា​គំរូ​សម្រាប់​ឲ្យ​ពួក​គេ​យក​តម្រាប់​តាម​។ គឺ​ដូច​គាត់​មាន​ប្រសាសន៍​ថា…

Read article
មិត្តភាព​ដ៏​ជ្រាល​ជ្រៅ​ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ

២សាំយ៉ូអែល ១:២៣-២៧ អញ្ជើញ​អ្នក​ទៅ​ឲ្យ​ប្រកប​ដោយ​សេចក្តី​សុខ​ចុះ ដ្បិត​យើង​ទាំង២នាក់​បាន​ស្បថ​គ្នា ដោយនូវ​ព្រះ​នាម​ព្រះយេហូវ៉ា​ហើយ​។ ១សាំយ៉ូអែល ២០:៤២ នៅ​ក្នុង​ព្រះ​វិហារ​នៃ​មហាវិទ្យាល័យ​ព្រះគ្រីស្ទ នៅ​ទីក្រុង​ខេមប្រ៊ីជ ប្រទេស​អង់គ្លេស មាន​វិមាន​មួយ​ដែល​គេ​បាន​សាង​សង់​ឡើង ជា​ការ​រំឭក​ដល់​គ្រូ​ពេទ្យ​ពីរ​នាក់​គឺ​លោក ចន ហ្វីញ(John Finch) និង លោក ថូ​ម៉ាស បេន(Thomas Baines)។ គេ​បាន​ដាក់​រហ័ស​នាម​ឲ្យ​អ្នក​ទាំង​ពីរ​ថា “មិត្ត​ភក្តិ​ដែល​គ្មាន​អ្វី​អាច​បំបែក​បាន”។ លោក ហ្វ៊ីញ និង​លោក បេន បាន​រួម​គ្នា​ធ្វើ​ការ​ស្រាវជ្រាវ​ផ្នែក​វេជ្ជ​សាស្រ្ត និង​ធ្វើ​ដំណើរ​ជាមួយ​គ្នា ជា​លក្ខណៈ​ការទូត​។ កាល​លោក​បេន លាចាក​លោក ក្នុង​ឆ្នាំ១៦៨០ លោក​ហ្វីញ ក៏បាន​ពោល​ទំនួញ អំពី “មិត្ត​ភក្តិ​ចិត្ត​មួយ​ថ្លើម​មួយ” ដែល​គ្មាន​អ្វី​អាច​បំបែក​បាន​រយៈ​ពេល៣៦ឆ្នាំ​កន្លងមក​។ មិត្តភាព​របស់​ពួកគេ​មាន​ពេញ​ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់ ភាព​ស្មោះ​ត្រង់ និង​ការ​ប្តូរ​ផ្តាច់​។ រឿង​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ មិត្តភាព​ដ៏​រឹងមាំ​រវាង​ស្តេច​ដាវីឌ និង​ព្រះ​អង្គ​ម្ចាស់​យ៉ូណាថាន​។ ពួក​គេ​មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​ជ្រាល​ជ្រៅ ចំពោះ​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក(១សាំយ៉ូអែល ២០:៤១) ហើយ​ថែម​ទាំង​បាន​ធ្វើ​ពាក្យ​សម្បថ​ដើម្បី​ប្ដេជ្ញា​ចិត្ត​ចំពោះ​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក(ខ.៨,១៧,៤២)។ មិត្តភាព​របស់​ពួកគេ​មាន​ភាព​ស្មោះ​ត្រង់​យ៉ាង​ខ្លាំង(១សាំយ៉ូអែល ១៩:១-២ ២០:១៣) ដោយ​ព្រះ​អង្គ​ម្ចាស់​យ៉ូណាថាន ថែម​ទាំង​បាន​លះបង់​សិទ្ធិ​ស្នង​រាជ​សម្បត្តិ ដើម្បី​ឲ្យ​ស្តេច​ដាវីឌ​អាច​ក្លាយ​ជា​ស្តេច(២០:៣០-៣១ មើល ២៣:១៥-១៨)។…

Read article
គំរូ​នៃ​ការ​បន្ទាប​ខ្លួន ដោយ​ការ​លះបង់

ភីលីព ២:១-៨ គឺ​ទ្រង់​បាន​លះបង់​ព្រះអង្គ​ទ្រង់ មក​យក​រូប​ភាព​ជា​បាវ​បំរើ​វិញ ព្រម​ទាំង​ប្រសូត​មក​មាន​រូប​ជា​មនុស្ស​ផង​។ ភីលីព ២:៧ បន្ទាប់ពី​ការ​ប្រកួត​ចប់ កីឡាករ​បាល់​បោះ​មហាវិទ្យាល័យ​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ​ម្នាក់ មិន​បាន​ចេញ​ទៅណា​ទេ​។ គាត់​បាន​ជួយ​អ្នក​បោស​សម្អាត​រើស​សម្បក​ដប និង​កញ្ចប់​អាហារ​ដែល​ទស្សនិកជន​បាន​ចោល​ នៅ​កន្លែង​អង្គុយ។ ពេល​ដែល​អ្នក​គាំទ្រ​របស់​គាត់​ម្នាក់​បាន​បង្ហោះ​វីដេអូ​សកម្មភាព​របស់​គាត់ មាន​មនុស្ស៨ម៉ឺន​នាក់​បាន​មើល​វីដេអូ​នោះ​។ ក្នុង​ចំណោម​ពួកគេ មាន​មនុស្ស​ម្នាក់​សរសេរ​ថា “យុវជន​ម្នាក់​នេះ ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​មនុស្ស​ដែល​បន្ទាប​ខ្លួន​បំផុត ដែល​អ្នក​ធ្លាប់​បាន​ជួប​ក្នុង​ជីវិត​អ្នក”។ សម្រាប់​កីឡាករ​បាល់បោះ​ម្នាក់​នេះ ការ​ចេញទៅ​ជាមួយ​ក្រុម​របស់​ខ្លួន ដើម្បី​អបអរ​ជ័យ​ជម្នះ​ក្នុង​ការ​ប្រកួត គឺ​មាន​ភាព​ងាយ​ស្រួល​ជាង​ការ​ដើរ​រើស​សំរាម​។ តែ​ផ្ទុយ​ទៅវិញ គាត់​បាន​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​ធ្វើ​កិច្ចការ​ដ៏​ពិបាក​ដែលគេ​រាល់​គ្នា​មើល​រំលង​។ ព្រះយេស៊ូវ​ក៏បាន​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​ការ​បន្ទាប​ខ្លួន​ ដោយ​ព្រះអង្គ​បាន​លះបង់​កន្លែង​ដ៏​ខ្ពង់ខ្ពស់ ក្នុង​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌ ដើម្បី​ទទួលយក​តួនាទី​ជា​អ្នក​បម្រើ​នៅ​លើ​ផែនដី(ភីលីព ២:៧)។ ព្រះអង្គ​បាន​ស្ម័គ្រ​ព្រះទ័យ​បន្ទាប​ព្រះ​កាយ​ចុះ ដើម្បី​យើង​រាល់​គ្នា​។ ព្រះ​រាជ​កិច្ច​របស់​ព្រះ​អង្គ​នៅ​លើ​ផែនដី​ក៏បាន​រាប់​បញ្ចូល​ការ​បង្រៀន ការ​ប្រោស​ជំងឺ និង​ការ​ស្រឡាញ់​មនុស្ស​ទាំង​អស់ ហើយ​បេសកកម្ម​ធំ​បំផុត​របស់​ព្រះអង្គ គឺ​ការ​សុគត និង​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ ដើម្បី​សង្គ្រោះ​ពួកគេ​ឲ្យ​រួច​ពី​បាប​។ ទោះ​គំរូ​របស់​ព្រះគ្រីស្ទ​អាច​បណ្តាល​ចិត្ត​យើង​ឲ្យ​រើស​សំរាម ជូត​សម្អាត​តុ ឬ​លើក​អាហារ​ឲ្យ​គេ តែ​គំរូ​ព្រះអង្គ​មាន​អំណាច​បំផុត​ក្នុង​ជីវិត​យើង នៅ​ពេលណា​យើង​កែ​ប្រែ​អាកប្ប​កិរិយា​របស់​យើង ចំពោះ​អ្នក​ដទៃ​។ ការ​បន្ទាប​ខ្លួន​ពិត​ប្រាកដ គឺជា​លក្ខណៈ​សម្បត្តិ​នៅ​ខាង​ក្នុង ដែល​មិន​គ្រាន់​តែ​កែ​ប្រែ​សកម្មភាព​របស់​យើង​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​ក៏​កែ​ប្រែ​ចិត្ត​គំនិត​យើង​ផង​ដែរ​។ គំរូ​របស់​ព្រះអង្គ​បាន​បណ្តាល​ចិត្ត​យើង​ឲ្យ ចេះ​ឲ្យ​តម្លៃ​អ្នក​ដទៃ​លើស​ខ្លួនឯង(ខ.៣)។ លោក​អេនឌ្រូ មួរេយ(Andrew Murray)…

Read article
បាន​ចុះ​ចូល​ព្រះយេស៊ូវ​ទាំងស្រុង

និក្ខមនំ ២៥-២៦ និង ម៉ាថាយ ២០:១៧-២៤ ម៉ាកុស ៨:៣៤-៣៨ ដ្បិត​បើ​មនុស្ស​ណា​នឹង​បាន​លោកីយ៍​ទាំងមូល តែ​បាត់​ព្រលឹង​ទៅ នោះ​តើមាន​ប្រយោជន៍​អ្វី​ដល់​អ្នក​នោះ? ម៉ាកុស ៨:៣៦ កាលពី​ឆ្នាំ១៩២០ លោក​ចន ស៊ុង(John Sung) ជា​កូនទី៦ របស់​គ្រូ​គង្វាល​ជនជាតិ​ចិន បាន​ទទួល​អាហារ​រូបករណ៍ ទៅរៀន​នៅ​សាកល​វិទ្យាល័យ​មួយ ក្នុង​សហរដ្ឋអាមេរិក​។ គាត់​បាន​បញ្ចប់​ការ​សិក្សា ដោយ​ទទួល​សញ្ញា​ប័ត្រ​កិត្តិយស​ដ៏​ខ្ពង់ខ្ពស់​បំផុត ហើយក៏​បាន​បញ្ចប់​ថ្នាក់​អនុបណ្ឌិត ព្រម​ទាំង​ថ្នាក់​បណ្ឌិត​ផង​ដែរ​។ ខណៈ​ពេល​ដែល​គាត់​កំពុង​បន្ត​ការ​សិក្សា​នៅ​ថ្នាក់​ខ្ពស់ គាត់​ក៏បាន​ដើរ​ចេញ​ឆ្ងាយ​ពី​ព្រះអម្ចាស់​។ ក្រោយមក នៅ​ពេលយប់​មួយ ក្នុង​ឆ្នាំ១៩២៧ គាត់​ក៏បាន​ថ្វាយ​ជីវិត​គាត់​ដាច់​ដល់​ព្រះគ្រីស្ទ ហើយក៏​បាន​ទទួល​ការ​ត្រាស់ហៅ​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​គ្រូ​អធិប្បាយ​។ គាត់​មាន​ឱកាស​ជា​ច្រើន ដើម្បី​ស្វែងរក​ការងារ​ដែល​មាន​ប្រាក់​កំរៃ​ខ្ពស់ ក្នុង​ប្រទេស​ចិន តែ​ក្នុង​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​តាម​កប៉ាល់​ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​វិញ គាត់​បាន​ទទួល​ការ​បណ្តាល​ចិត្ត ឲ្យ​លះចោល​បំណង​ប្រាថ្នា​របស់​គាត់​។ គាត់​ក៏​បាន​បោះ​សញ្ញា​ប័ត្រ​ទាំង​អស់​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទឹកស​មុទ្រ ជា​និមិត្ត​សញ្ញា​នៃ​ការ​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត ដោយ​ទុក​តែ​សញ្ញា​ប័ត្រ​បណ្ឌិត​ជូន​ឪពុក​ម្តាយ​របស់​គាត់ ដោយ​ការ​គោរព​។ លោក​ចន ស៊ុង បាន​យល់​អំពី​អត្ថន័យ​នៃ​ការ​ក្លាយ​ជា​សិស្ស​ព្រះអង្គ​។ គឺ​ដូច​ដែល​ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា “ដ្បិត​បើ​មនុស្ស​ណា​នឹង​បាន​លោកីយ៍​ទាំងមូល តែ​បាត់​ព្រលឹង​ទៅ នោះ​តើមាន​ប្រយោជន៍​អ្វី​ដល់​អ្នក​នោះ?”(ម៉ាកុស ៨:៣៦)។ ពេលណា​យើង​បដិសេធន៍​ខ្លួនឯង ហើយ​បោះបង់ចោល​ជីវិត​ចាស់ ដើម្បី​ដើរ​តាម​ព្រះគ្រីស្ទ និង​ការ​ដឹកនាំ​របស់​ព្រះអង្គ(ខ.៣៤-៣៥) គឺ​អាច​មានន័យថា…

Read article
ព្រះយេស៊ូវ​ប្រទាន​ទន្លេ​ជីវិត

និក្ខមនំ ២៣-២៤ និង ម៉ាថាយ ២០:១-១៦ អេសាយ ៣២:១-៨ មើល នឹង​មាន​ស្តេច១អង្គ​សោយរាជ្យ​ដោយ​សុ​ចរិត … ដូច​ផ្លូវ​ទឹក​ហូរ​នៅ​ទី​ហួតហែង​។ អេសាយ ៣២:១-២ ខណៈ​ពេល​ដែល​គេ​កំពុង​ខួង​ដី​រករ៉ែ​ប្រេងឆៅ ក្នុង​ប្រទេស​មួយ ក្នុង​ចំណោម​ប្រទេស​ដែល​មាន​អាកាស​ធាតុ​ក្តៅ​ហួតហែង​បំផុត នៅ​លើ​ពិភពលោក ក្រុម​ការងារ​នោះ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​យ៉ាង​ខ្លាំង ពេល​ដែល​បាន​រក​ឃើញ​ប្រព័ន្ធ​ទឹក​ក្រោម​ដី​ដ៏​ធំ​សម្បើម​មួយ​។ ដូច​នេះ នៅ​ឆ្នាំ១៩៨៣ គេ​ក៏បាន​ចាប់​ផ្តើម​អនុវត្ត​គម្រោង “ទន្លេ​សប្ប​និមិត្ត” ខ្នាត​ធំ ដោយ​ដាក់​ប្រព័ន្ធ​ទុយោ​ទឹក ដើម្បី​នាំ​ទឹក​មាន​គុណ​ភាព​ខ្ពស់ ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទីក្រុង​មួយ​ចំនួន ដែល​កំពុង​ត្រូវ​ការ​ទឹក​។ នៅ​ក្បែរ​កន្លែង​ដែល​គេ​បង្កើត​គម្រោង​នេះ មាន​ផ្លាក​មួយ ដែល​មាន​អក្សរ​សរសេរ​ពី​លើ​ថា “មាន​សរសៃឈាម​ជីវិត​ហូរ​ចេញពី​កន្លែង​នេះ”។ ហោរា​អេសាយ​បាន​ប្រើ​ពាក្យ​ប្រៀប​ប្រដូច ​អំពី​ទឹក​ក្នុង​វាល​រហោស្ថាន ដើម្បី​ពិពណ៌នា​អំពី​ក្សត្រ​ដ៏​សុចរិត​មួយ​អង្គ ដែល​នឹង​យាង​មក(អេសាយ ៣២)។ ស្តេច ឬ​អ្នក​ដឹកនាំ​ដែល​គ្រប់​គ្រង ដោយ​សេចក្តី​យុត្តិធម៌ និង​សេចក្តី​សុចរិត គឺ​ប្រៀប​ដូចជា “ផ្លូវ​ទឹក​ហូរ​នៅ​ទី​ហួត​ហែង ហើយ​ដូចជា​ម្លប់​នៃ​ថ្មដា​យ៉ាង​ធំ​នៅ​ទី​ខ្សោះ​ល្វើយ”(ខ.២)។ អ្នក​ដឹកនាំ​ខ្លះ​ជ្រើស​រើស​យក​ការ​ទទួល ជាជាង​ការ​ឲ្យ​។ ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ សញ្ញា​សំ​គាល់​របស់​អ្នក​ដឹកនាំ​ដែល​ថ្វាយ​ព្រះ​កិត្តិនាម​ដល់​ព្រះ គឺជា​អ្នក​ដែល​ផ្តល់​ឲ្យ​នូវ​ជម្រក ទី​ជ្រកកោន ភាព​ស្រស់​ថ្លា និង​ការ​ការពារ​។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​អេសាយ​បាន​ចែងថា “ឯ​ការ​នៃ​សេចក្តី​សុចរិត នោះ​នឹង​បានជា​សន្តិ​សុខ…

Read article
ចែកចាយ តាម​ការ​ដឹកនាំ​របស់​ព្រះ​វិញ្ញាណ

និក្ខមនំ ២១-២២ និង ម៉ាថាយ ១៩ កាឡាទី ៥:១៤-១៥,២២-២៦ «ចូរ​ឯង​ស្រឡាញ់​អ្នក​ជិត​ខាង ដូច​ខ្លួនឯង»។ កាឡាទី ៥:១៤ គ្រូ​គង្វាល​វ័យ​ក្មេង​ម្នាក់​មាន​ទម្លាប់​អធិស្ឋាន​រៀង​រាល់​ពេល​ព្រឹក ទូល​សូម​ព្រះ​ទ្រង់​ប្រើ​គាត់​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ព្រះពរ​សម្រាប់​អ្នក​ដទៃ​។ ជា​ញឹក​ញាប់ គាត់​មាន​អំណរ ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​ប្រទាន​ឱកាស​ឲ្យ​គាត់​រស់នៅ​ជា​ព្រះពរ​។ ថ្ងៃ​មួយ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​សម្រាក​ពី​ការងារ​ទីពីរ​របស់​គាត់ គាត់​ក៏បាន​អង្គុយ​នៅ​ខាង​ក្រៅ ជាមួយ​មិត្ត​រួម​ការងារ​ម្នាក់​ដែល​បាន​សួរ​គាត់​អំពី​ព្រះយេស៊ូវ​។ លោក​គ្រូ​គង្វាល​ក៏បាន​ឆ្លើយ​សំណួរ​ទាំង​ប៉ុន្មាន ដែល​បុរស​នោះ​មាន​។ គាត់​មិន​បាន​ប្រកែក​គ្នា ឬ​និយាយ​ខ្លាំងៗ​ដាក់​គេ​ឡើយ​។ លោក​គ្រូ​គង្វាល​ក៏បាន​លើក​ឡើង​ថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ​បាន​ដឹកនាំ​គាត់ ឲ្យ​មាន​ឱកាស​ជជែក​គ្នា​ជាមួយ​អ្នក​ដទៃ​ នៅពេល​ខ្លះ ប្រកបដោយ​ប្រសិទ្ធភាព និង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​។ គាត់​ក៏​រកបាន​មិត្ត​ភក្តិ​ថ្មី​ម្នាក់​ទៀត​នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ជា​មនុស្ស​ដែល​មាន​ចិត្ត​ស្រេក​ឃ្លាន​ចង់​ស្វែង​យល់​បន្ថែម​អំពី​ព្រះ​។ ការ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​ដឹកនាំ​យើង ជា​វិធី​ល្អ​បំផុត​ដើម្បី​នាំ​អ្នក​ដទៃ ឲ្យ​ស្គាល់​ព្រះយេស៊ូវ​។ គឺ​ដូច​ដែល​ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ប្រាប់​ពួក​សាវ័ក​ថា “កាលណា​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​បាន​មក​សណ្ឋិត​លើ​អ្នក​រាល់​គ្នា នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បាន​ព្រះ​ចេស្តា ហើយ​និង​ធ្វើ​ជាទី​បន្ទាល់​ពី​ខ្ញុំ នៅ​ក្រុង​យេរូសាឡិម ព្រម​ទាំង​ស្រុក​យូដា និង​ស្រុក​សាម៉ារី​ទាំងមូល ហើយ​រហូត​ដល់​ចុង​ផែនដី​បំផុត​ផង”​(កិច្ចការ ១:៨)។ ផល​ផ្លែ​នៃ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​នោះ​គឺ “សេចក្តី​ស្រឡាញ់ អំណរ​អរ មេ​ត្រី​ភាព អត់​ធ្មត់ សុភាព សប្បុរស ស្មោះ​ត្រង់ ស្លូតបូត ហើយ​ដឹង​ខ្នាត”(កាឡាទី…

Read article
អំណោយ​នៃ​ព្រះគុណ​របស់​ព្រះអម្ចាស់

និក្ខមនំ ១៩-២០ និង ម៉ាថាយ ១៨:២១-៣៥ អេភេសូរ ៤:៤-៨ តែ​មាន​ព្រះ​គុណ​ផ្តល់​មក​យើង​រាល់​គ្នា​រៀង​រាល់​ខ្លួន តាម​ខ្នាត​អំណោយ​ទាន​នៃ​ព្រះគ្រីស្ទ​។ អេភេសូរ ៤:៧ ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​កែ​ក្រដាស​ប្រឡង​សំណេរ​អត្ថបទ​របស់​និស្សិត ដែល​ខ្ញុំ​បង្រៀន​នៅ​មហាវិទ្យាល័យ ខ្ញុំ​មាន​ការ​ស្ញប់​ស្ញែង​ចំពោះ​អត្ថបទ​ដែល​សិស្ស​ម្នាក់​បាន​សរសេរ​។ គាត់​សរសេរ​បាន​ល្អ​ណាស់! មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា សំណេរ​នោះ​ល្អ​ពេក គាត់​មិន​ទំនងជា​បាន​សរសេរ​ដោយ​សមត្ថ​ភាព​ខ្លួនឯង​ទេ​។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ធ្វើ​ការ​ស្រាវជ្រាវ​បន្តិច​បន្តួច ក៏​បាន​ដឹង​ថា តាម​ពិត គាត់​បាន​ចម្លង​អត្ថបទ​នោះ​ពី​ប្រភព​នៅ​តាម​អនឡាញ​។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ផ្ញើ​អ៊ីមែល​ទៅ​សិស្ស​ម្នាក់​នោះ ដើម្បី​ឲ្យ​នាង​បាន​ដឹង​អំពី​កំហុស​របស់​នាង​។ នាង​នឹង​ទទួល​បាន​ពិន្ទុ​សូន្យ សម្រាប់​អត្ថបទ​នោះ តែ​នាង​អាច​សរសេរ​អត្ថបទ​ថ្មី​មួយ​ទៀត ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​ពិន្ទុ​ខ្លះ​។ នាង​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​តប​ថា នាង​មាន​ការ​សោក​ស្តាយ​ចំពោះ​កំហុស​របស់​នាង ហើយក៏​បាន​អរគុណ​ខ្ញុំ ដែល​បាន​ផ្តល់​ឱកាស​ឲ្យ​នាង ទោះ​នាង​មិន​សមនឹង​ទទួល​ឱកាស​នោះ​ក៏ដោយ​។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ប្រាប់​នាង​ថា យើង​រាល់​គ្នា​សុទ្ធតែ​ទទួល​ព្រះ​គុណ​ពី​ព្រះយេស៊ូវ​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ដូច​នេះ ខ្ញុំ​មិន​អាច​បដិសេធន៍​មិន​ព្រម​ផ្តល់​ឱកាស​ឲ្យ​នាង​ឡើយ​។ ព្រះគុណ​ព្រះ​បាន​ជួយ​ឲ្យ​ជីវិត​យើង​មាន​ភាព​ល្អ​ប្រសើរ​ឡើង​តាម​មធ្យោបាយ​ជា​ច្រើន ហើយ​ប្រោស​លោះ​យើង​ឲ្យ​រួច​​ពី​បាប​។ លោក​ពេត្រុស​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “យើង​ជឿ​ថា បាន​សង្គ្រោះ​ដោយ​ព្រះគុណ​នៃ​ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ ដូចជា​គេ​ដែរ”(កិច្ចការ ១៥:១១)។ ដូច​នេះ ព្រះគុណ​ព្រះ​បាន​នាំមក​នូវ​សេចក្តី​សង្គ្រោះ​។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បង្រៀន​ផង​ដែរ​ថា “ដ្បិត​បាប​មិន​ត្រូវ​មាន​អំណាច​លើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៀត​ឡើយ ដោយ​ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​នៅ​ក្រោម​ក្រឹត្យ​វិន័យ គឺ​នៅ​ក្រោម​ព្រះគុណ​វិញ”(រ៉ូម ៦:១៤)។ បាន​សេចក្តី​ថា ព្រះគុណ​ព្រះ​អង្គ​ជួយ​យើង មិន​ឲ្យ​រស់នៅ​ក្រោម​អំណាច​របស់​បាប​ទៀត​ទេ​។…

Read article
ពាក្យ​សម្ដី​នាំមក​នូវ​ចិត្ត​ស្រស់​ថ្លា

និក្ខមនំ ១៦-១៨ និង ម៉ាថាយ ១៨:១-២០ សុភាសិត ២៥:២៣-២៧ ទឹក​បាន​ត្រជាក់​ដល់​ព្រលឹង​មនុស្ស​ល្វឹងល្វើយ​ជា​យ៉ាងណា នោះ​ដំណឹង​ល្អ​ដែល​មកពី​ស្រុក​ឆ្ងាយ​ក៏​យ៉ាង​នោះ​ដែរ​។ សុភាសិត ២៥:២៥ កាល​ខ្ញុំ​កំពុង​ឈរ​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​បាយ កូន​ស្រី​ខ្ញុំ​ស្រាប់តែ​លាន់​មាត់​ថា មាន​សត្វ​រុយ​មួយ​ក្បាល​នៅ​ក្នុង​ទឹក​ឃ្មុំ។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​និយាយ​លេង​ជាមួយ​នាង ដោយ​ដក​ស្រង់​ពាក្យ​ស្លោក​មួយ ដែល​ពោល​ថា យើង​អាច​ប្រទះ​ឃើញ​សត្វ​រុយ​នៅ​ក្នុង​ទឹក​ឃ្មុំ ច្រើន​ជាង​នៅ​ក្នុង​ទឹក​ខ្មេះ​។ កាល​នោះ ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​សត្វ​រុយ​នៅ​ក្នុង​ទឹក​ឃ្មុំ​ជា​លើក​ដំបូង តែ​ខ្ញុំ​បាន​ដក​ស្រង់​ពាក្យ​ស្លោក​នេះ ដោយសារ​វា​បាន​បង្រៀន​យើង​ថា ការ​ស្នើសុំ​ដ៏​សុភាព​អាច​បញ្ចុះ​បញ្ចូល​អ្នក​ដទៃ បាន​ច្រើន​ជាង​ការ​ស្នើសុំ​ដោយ​អាកប្ប​កិរិយា​ជូរ​ល្វីង​។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​សុភាសិត​បាន​ប្រមូល​ផ្តុំ​សុភាសិត​ប្រកបដោយ​ប្រាជ្ញា​ជា​ច្រើន ដែល​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​តែង​។ សុភាសិត​ទាំង​នេះ​ដឹកនាំ និង​បង្រៀន​យើង នូវ​សេចក្តី​ពិត​ដ៏​សំខាន់ អំពី​របៀប​រស់នៅ ដែល​ថ្វាយ​ព្រះ​កិត្តិនាម​ដល់​ព្រះ​។ សុភាសិត​ជា​ច្រើន​ផ្ដោត​ទៅលើ​ទំនាក់​ទំនងជា​មួយ​មនុស្ស​និង​មនុស្ស ដោយ​រាប់​បញ្ចូល​ទាំង​ផល​ប៉ះ​ពាល់ ដែល​ពាក្យ​សម្ដី​របស់​យើង​អាច​មាន​មក​លើ​អ្នក​ដទៃ​។ ក្នុង​សុភាសិត​របស់​ស្តេច​សាឡូម៉ូន ទ្រង់​បាន​ដាស់​តឿន​យើង មិន​ឲ្យ​និយាយ​ពាក្យ​មិន​ពិត​មក​លើ​អ្នក​ដទៃ(សុភាសិត ២៥:១៨)។ ទ្រង់​បាន​បង្រៀន​ថា “អណ្តាត​ដែល​និយាយ​ដើម​គេ” នាំ​ឲ្យ​មាន​ភាព​ល្អក់កករ​នៅ​ក្នុង​ទំនាក់​ទំនង(ខ.២៣)។ ទ្រង់​ក៏បាន​ដាស់តឿន អំពី​ផល​ប៉ះ​ពាល់​នៃ​ការ​រអ៊ូរទាំ​ផង​ដែរ(ខ.២៤)។ ហើយ​ទ្រង់​ក៏បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​អ្នកអាន​កណ្ឌ​គម្ពីរ​សុភា​សិត​ ពាក្យ​សម្តី​ដែល​នាំ​ដំណឹង​ល្អ គឺជា​ព្រះពរ​ដល់​អ្នក​ស្តាប់(ខ.២៥)។ ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​ព្យាយាម​យក​សេចក្តី​ពិត​នេះ​មក​អនុវត្តន៍​តាម សូម​ព្រះ​វិញ្ញាណ​ប្រទាន​យើង នូវ​ចម្លើយ​ដ៏​សម​រម្យ(១៦:១)។ ព្រះ​អង្គ​អាច​ជួយ​ឲ្យ​ពាក្យ​សម្ដី​របស់​យើង​មាន​រស់​ជាតិ​ផ្អែម ក៏​ដូចជា​នាំមក​នូវ​ភាព​ស្រស់​ថ្លា​ក្នុង​ចិត្ត​។—Lisa M. Samra តើ​អ្នក​បាន​ឃើញ​ផល​ប៉ះ​ពាល់​នៃ​ពាក្យ​សម្ដី…

Read article
មិន​វិនិច្ឆ័យ​តែ​សម្បក​ក្រៅ

និក្ខមនំ ១៤-១៥ និង ម៉ាថាយ ១៧ ១សាំយ៉ូអែល ១៦:១-៧ មនុស្ស​លោក តែង​មើលតែ​ឫកពា​ខាង​ក្រៅ​ប៉ុណ្ណោះ តែ​ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់ទត​ចំពោះ​ក្នុង​ចិត្ត​វិញ​។ ១សាំយ៉ូអែល ១៦:៧ ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​មុន អ្នក​ស្រីជូលី លែនស៍មែន(Julie Landsman) បាន​ចូល​រួម​ការ​ប្រកួត​ផ្លុំ​ត្រែ​បារាំង សម្រាប់​មហោស្រព​អូប៉ែរ៉ា​មេត្រូប៉ូលិស នៅ​ទីក្រុង​ញូយ៉ក​។ ក្នុង​កម្មវិធី​ប្រកួត​នេះ បេក្ខជន​ម្នាក់ៗ​ត្រូវ​ផ្លុំ​ត្រែ​បារាំង​របស់​ខ្លួន នៅ​ក្រោយ​កញ្ចក់​កុំ​ឲ្យ​គណៈកម្មការ​ឃើញ​មុខ ដើម្បី​ជៀសវាង​ការ​លំអៀង ដោយសារ​ពួក​គេ​សុទ្ធតែ​ជា​មនុស្ស​ប្រុស​។ អ្នក​ស្រី​ជូលី​ផ្លុំ​ត្រែ​បាន​ល្អ​ជាងគេ ហើយក៏​បាន​ឈ្នះ​ការ​ប្រកួត​នោះ​។ ប៉ុន្តែ ពេល​នាង​បោះ​ជំហាន​ចេញពី​ក្រោយ​កញ្ចក់ គណ​កម្ម​ការ​ខ្លះ​បាន​ដើរ​គេចមុខ​នាង ទៅ​ខាង​ក្រោយ​បន្ទប់។ ពួកគេ​ប្រាកដ​មិន​ចង់​ឲ្យ​មនុស្ស​ស្រី​មាន​សមត្ថភាព​ធ្វើ​បាន​ល្អ​ដូច​នេះ​ទេ​។ កាល​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​ទូល​សូម​ព្រះអម្ចាស់ ប្រទាន​ស្តេច​មួយ​អង្គ​ឲ្យ​គ្រប់​គ្រង​ពួកគេ ព្រះអង្គ​ក៏​បាន​ឆ្លើយតប ដោយ​ប្រទាន​បុរស​ម្នាក់ ដែល​មាន​កាយ​សម្បទា​ល្អ ធ្វើ​ជា​ស្តេច ដូច​ជាតិ​សាសន៍​ដទៃ(១សាំយ៉ូអែល ៨:៥ ៩:២)។ ប៉ុន្តែ ដោយសារ​ស្តេច​សូល​បាន​សោយ​រាជ ដោយ​ព្រះទ័យ​មិន​ស្មោះ​ត្រង់ និង​មិន​ស្តាប់​បង្គាប់​ព្រះ ព្រះអង្គ​ក៏បាន​ចាត់​លោក​សាំយូអែល​ឲ្យ​ទៅ​ភូមិ​បេថ្លេហិម ដើម្បី​ចាក់​ប្រេង​តាំង​មនុស្ស​ម្នាក់​ទៀត ឲ្យ​ឡើង​គ្រង​រាជ(១៦:១-១៣)។ ពេល​លោក​សាំយូអែល​ឃើញ​លោក​អេលាប ជា​កូន​ច្បង គាត់​ក៏​បាន​សន្និដ្ឋាន​ថា ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ជ្រើសរើស​គាត់​ឲ្យ​ធើ្វ​ស្តេច ព្រោះ​គាត់​មាន​កាយ​សម្បទា​គួរ​ឲ្យ​ស្ញប់​ស្ញែង​។ តែ​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្រៀន​លោក​ហោរា​ឲ្យ​គិតថា “ឯ​មនុស្ស​លោក តែង​មើលតែ​ឫកពា​ខាង​ក្រៅ​ប៉ុណ្ណោះ…

Read article