នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ

You are here:
ស្មើ​ភាព​គ្នា នៅ​ចំពោះ​ព្រះ

រ៉ូម ៣:២១-២៦ ពួក​អ្នក​មាន និង​ពួក​អ្នក​ក្រ​តែង​តែ​ប្រទះ​គ្នា គឺ​ព្រះយេហូវ៉ា​ដែល​ទ្រង់​បង្កើត​គេ​គ្រប់​គ្នា​។ សុភាសិត ២២:២ កាល​ខ្ញុំ និង​ភរិយា​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ដំណើរ​កម្សាន្ត​វិស្សម​កាល យើង​ចូល​ចិត្ត​ជិះ​កង់ នៅពេល​ព្រឹក​ព្រលឹម​។ មាន​ផ្លូវ​មួយ​កាត់​តាម​តំបន់​ដែល​មាន​ផ្ទះ​តម្លៃ​រាប់​លាន​ដុល្លា​។ យើង​បាន​ឃើញ​មនុស្ស​មាន​សកម្ម​ភាព​ផ្សេងៗ​គ្នា​។ ខ្លះ​បណ្តើរ​សត្វ​ឆ្កែ ខ្លះ​ជិះ​កង់ ហើយ​មាន​កម្មករ​កំពុង​សាង​សង់ផ្ទះ​ថ្មីៗ ឬ​កំពុង​ថែ​សួន​ជាដើម​។ មនុស្ស​មាន​ថានៈ​ខុស​គ្នា កំពុង​រស់នៅ​ចម្រុះ​គ្នា ក្នុង​តំបន់​តែមួយ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏បាន​នឹក​ចាំ​អំពី​ការ​ពិត​ដ៏​មាន​តម្លៃ​ដែល​ថា យើង​មាន​ចំណុច​ដែល​ដូច​គ្នា ទោះ​យើង​មាន​ឬ​ក្រ មាន​ប្រាក់​ចំណូល​ខុស​គ្នា​យ៉ាងណា ហើយ​មាន​គេ​ស្គាល់ ឬ​មិន​ស្គាល់​ក្តី​។ មនុស្ស​ទាំង​អស់​នៅ​លើ​ផ្លូវ នៅពេល​ព្រឹក​នោះ សុទ្ធតែ​មាន​ចំណុច​ដូច​គ្នា ​ត្រង់​ចំណុច​ដែល​ថា ពួក​គេ​សុទ្ធតែ​ជា​ស្នា​ព្រះ​ហស្ត​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​បង្កើត(សុភាសិត ២២:២)។ ទោះ​យើង​មាន​ចំណុច​ខុស​គ្នា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្កើត​យើង​រាល់​គ្នា​មក ឲ្យ​ដូច​រូប​អង្គ​ទ្រង់(លោកុប្បតិ្ត ១:២៧)។ ជាង​នេះ​ទៅទៀត ភាព​ស្មើ​គ្នា​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ ក៏​មានន័យថា ទោះ​យើង​មាន​ស្ថានភាព​សេដ្ឋកិច្ច ថានៈ​ក្នុង​សង្គម ឬ​ជាតិ​សាសន៍​ខុស​គ្នា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ ក៏​យើង​រាល់​គ្នា​សុទ្ធតែ​មាន​បាប​ពី​កំណើត គឺ​ដូច​មាន​សេចក្តី​ចែងថា “គ្រប់​គ្នា​បាន​ធ្វើបាប ហើយ​ខ្វះ​មិន​ដល់​សិរី​ល្អ​នៃ​ព្រះ”(រ៉ូម ៣:២៣)។ យើង​រាល់​គ្នា​សុទ្ធតែ​មិន​ស្តាប់​បង្គាប់​ព្រះ និង​មាន​ទោស​ស្មើ​គ្នា នៅ​ចំពោះ​ព្រះអង្គ ហើយ​យើង​ត្រូវ​ការ​ព្រះយេស៊ូវ​សង្គ្រោះ​យើង​ឲ្យ​រួច​ពី​បាប និង​កែ​ប្រែ​ជីវិត​យើង។ ជា​ញឹក​ញាប់ យើង​បាន​បែង​ចែក​មនុស្ស​ជា​ក្រុម​ផ្សេង​គ្នា ដោយសារ​ហេតុផល​ផ្សេងៗ​។…

Read article
ការ​មុជ​ឲ្យ​ជ្រៅ ឲ្យ​វិញ្ញាណ​ស្កប់​ស្កល់

ទំនុក​ដំកើង ១៣១ ទូល​បង្គំ​បាន​រំ​ងាប់ ហើយ​ព្រលូង​ព្រលឹង​ទូល​បង្គំ​ជា​ស្រេច … ព្រលឹង​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន​ទូល​បង្គំ ប្រៀប​ដូចជា​កូន​ដែល​លែងដោះ​ហើយ​។ ទំនុក​ដំកើង ១៣១:២ មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំ​បាន​ដាក់​ទូរស័ព្ទ​ចុះ ដោយ​ចិត្ត​ហត់​នឿយ ចំពោះ​រូប​ភាព គំនិត និង​ការ​ជូន​ដំណឹង ដែល​បាន​លោត​ឡើង​នៅ​លើ​អេ​ក្រង់​ទូរស័ព្ទ​ឥត​ឈប់ឈរ​។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំ​ក៏​បាន​លើក​វា​ឡើង ហើយ​បើក​វា​មើល​ទៀត​។ តើ​មកពី​ហេតុ​អ្វី? ក្នុង​សៀវភៅ​ដែល​លោក​នី​កូឡាស ខារ(Nicholas Carr) បាន​និពន្ធ​មាន​ចំណង​ជើង​ថា ភាព​រាក់​កំផែល គាត់​បាន​ពិពណ៌នា អំពី​របៀប​ដែល​ប្រព័ន្ធ​អ៊ីនធឺណិត បាន​ជះ​ឥទ្ធិពល​មក​លើ​ការ​ចំណាយ​ពេល​ស្ងាត់​ស្ងៀម​របស់​យើង​។ គាត់​បាន​សរសេរ​ថា “ប្រព័ន្ធ​អ៊ីនធឺណិត​ហាក់​ដូច​ជា​កំពុងតែ​កាត់​បន្ថយ​សមត្ថភាព​របស់​ខ្ញុំ នៅ​ក្នុង​ការ​ផ្តោត​អារម្មណ៍ និង​ការ​ជញ្ជឹង​គិត​។ ទោះ​ខ្ញុំ​កំពុង​ចំណាយ​ពេល​អនឡាញ ឬ​អត់ សព្វថ្ងៃ​នេះ គំនិត​ខ្ញុំ​​រំពឹង​ចង់​បាន​ព័ត៌មាន តាម​របៀប​ដែល​ប្រព័ន្ធ​អ៊ីនធឺណិត​បាន​ចែក​ផ្សាយ​មក​ខ្ញុំ គឺ​ប្រៀប​ដូចជា​ទឹកធ្លាក់ ដែល​ហូរ​នាំ​ភាគ​តូច​ល្អិត​យ៉ាង​ឆាប់​រហ័ស​។ កាលពី​មុន ខ្ញុំ​ប្រៀប​ដូច​ជា​អ្នក​មុជ​ចូល​ជ្រៅ​ក្នុង​សមុទ្រ​នៃ​ពាក្យ​ពេចន៍​ដែលគេ​សរសេរ​។ តែ​ឥឡូវ ខ្ញុំ​ប្រៀប​ដូច​ជា​អ្នក​ជិះ​ម៉ូតូ​ទឹក​នៅ​លើ​ផ្ទៃ​ទឹកស​មុទ្រ​នោះ ដោយ​ល្បឿន​ដ៏​លឿន”។ ការ​រស់នៅ ដោយ​ចិត្ត​ដែល​មិន​បាន​គិត​ស៊ី​ជម្រៅ ដូច​ម៉ូតូ​ទឹក​បើក​នៅ​លើ​ផ្ទៃ​ទឹក​ក្នុង​ល្បឿន​លឿន មិន​សូវ​មាន​ប្រយោជន៍​សម្រាប់​យើង​ទេ​។ ប៉ុន្តែ តើ​យើង​អាច​ចាប់​ផ្តើម​បន្ថយ​ល្បឿន​ដូច​ម្តេច​ខ្លះ ហើយ​មុជ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទឹក​ខាង​វិញ្ញាណ​ឲ្យ​បាន​ជ្រៅ ដោយ​របៀបណា? ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ជំពូក១៣១ ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​សរសេរ​ថា…

Read article
ការ​ជម្នះ​ទុក្ខ​លំបាក

លោកុប្បត្ដិ ៥០:១៥-២១ អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​គិត​ធ្វើ​អាក្រក់​ដល់​ខ្ញុំ តែ​ព្រះ​ទ្រង់​សំរេច​ជា​ការ​ល្អ​វិញ ដើម្បី​នឹង​សង្គ្រោះ​ដល់​ជីវិត​នៃ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​។ លោកុប្បត្ដិ ៥០:២០ អ្នក​ស្រី​អ៊ែន(Anne) បាន​ចម្រើន​វ័យ​ធំឡើង នៅ​ក្នុង​ភាព​ក្រីក្រ និង​ការ​ឈឺ​ជាប់​។ បង​ប្អូន​បង្កើត​របស់​គាត់​ពីរ​នាក់​បាន​ស្លាប់ មុន​ពេល​ពួកគេ​មាន​អាយុ១ឆ្នាំ​។ ពេល​គាត់​មាន​អាយុ៥ឆ្នាំ ជំងឺ​ភ្នែក​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ភ្នែក​គាត់​ខ្វាក់​ស្ទើរ​ទាំងស្រុង បានជា​គាត់​មិន​អាច​រៀន​អាន ឬ​សរសេរ​កើត​។ ពេល​គាត់​មាន​អាយុ៨ឆ្នាំ ម្តាយ​របស់​គាត់​ក៏បាន​បាត់បង់​ជីវិត​ដោយសារ​ជំងឺ​របេង​។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន ឪពុក​របស់​គាត់​ដែល​ចូល​ចិត្ត​ប្រើ​អំពើ​ហិង្សា​មក​លើ​គ្រួសារ ក៏​បាន​បោះបង់ចោល​កូនទំាង៣នាក់ ដែល​កំពុង​រស់នៅ​យ៉ាង​ត្រដាបត្រដួស​។ សាច់​ញាតិ​របស់​គាត់​ក៏​បាន​យក​កូន​ពៅ​ទៅ​នៅ​ជាមួយ តែ​អ្នក​ស្រី​អ៊ែន និង​ប្អូន​ប្រុស​គាត់​ឈ្មោះ ជីមមី(Jimmie) បាន​ទៅ​រស់នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​ចាស់​ទ្រុឌ​ទ្រោម​ដែល​មាន​មនុស្ស​រស់នៅ​ប្រជ្រៀត​គ្នា ក្នុង​តំបន់​ធូកបឺរី អាមហោស​។ ពីរ​បី​ខែ​ក្រោយមក ជីមមី​ក៏​បាន​ស្លាប់​ចោល​គាត់​ទៀត​។ ពេល​គាត់​មាន​អាយុ១៤ឆ្នាំ កាលៈទេសៈ​របស់​គាត់​ក៏បាន​ប្រែ​ជា​មាន​ភាព​ភ្លឺ​ស្វាង​ឡើង​។ គេ​បាន​បញ្ជូន​គាត់​ឲ្យ​ទៅរៀន​នៅ​សាលា​សម្រាប់​ជន​ពិការ​ភ្នែក ដែល​នៅ​ទីនោះ គាត់​ក៏បាន​ទទួល​ការវះកាត់​ភ្នែក ដើម្បី​ឲ្យ​អាច​មើល​ច្បាស់​ជាង​មុន ហើយក៏​បាន​រៀន​អាន និង​សរសេរ​។ គាត់​មាន​ការ​ពិបាក​ក្នុង​ការ​សម្រប​ខ្លួន​នៅ​ទីនោះ តែ​ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ គាត់​រៀន​ពូកែ ហើយក៏​បាន​បញ្ចប់​ការ​សិក្សា ដោយ​ពិន្ទុ​ខ្ពស់​បំផុត​។ ក្រោយមក អ្នក​ស្រី​អ៊ែន ស៊ូលីវ៉ន(Anne Sullivan) ក៏បាន​ក្លាយ​ជា​គ្រូ​បង្រៀន និង​គូកន​របស់​កញ្ញា​ហេឡិន ឃែរល័រ(Helen Keller)។ ដោយសារ​ការ​ប្រឹង​ប្រែង ការ​អត់​ធ្មត់…

Read article
ពឹង​ផ្អែកលើ​ព្រះអម្ចាស់

សុភាសិត ១៨:១០-១៥ ព្រះ​នាម​ព្រះយេហូវ៉ា ជាប់​ប៉ម​មាំមួន មនុស្ស​សុ​ចរិត​រត់​ចូល​ទៅ​ពឹង​ជ្រក ហើយ​មាន​សេចក្តី​សុខ​។ សុភាសិត ១៨:១០ កាល​ខ្ញុំ​ទៅ​លេង​សួន​ទឹក ជាមួយ​មិត្ត​ភក្តិ​មួយ​ចំនួន យើង​បាន​លេង​ល្បែង​កម្សាន្ត ដោយ​ឆ្លង​កាត់​ឧបសគ្គ​​ជា​ទម្រ​ដែល​គេ​សប់​ខ្យល់​ឲ្យ​ប៉ោង ឲ្យ​អាច​ដើរ​ពីលើ​បាន​។ ទម្រ​ទាំង​នោះ​មាន​រូប​រាង​ប៉ោងៗ និង​រអិល ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ស្ទើរតែ​មិន​អាច​ដើរ​ត្រង់​ខ្លួន​។ ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​ផ្លាស់ទី​ទៅ​មុខ​ញ័រ​ៗ កាត់​តាម​ច្រក ជ្រលង និង​ស្ពាន​មួយ​ចំនួន យើង​ក៏បាន​ស្រែក​ឡើង​ភ្លាត់​មាត់ ពេល​ដែល​យើង​ធ្លាក់​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទឹក​ភ្លាមៗ ដោយ​មិន​ដឹង​ខ្លួន​។ បន្ទាប់​ពី​បាន​បញ្ចប់​ការ​ឆ្លង​កាត់​ឧបសគ្គ​បាន​មួយ​វគ្គ​ហើយ មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​ហត់​យ៉ាង​ខ្លាំង បានជា​គាត់​ផ្អែក​ទៅលើ “ប៉ម” ដើម្បី​ដក​ដង្ហើម​ឲ្យ​បាត់​ហត់​។ ភ្លាមៗ​នោះ វា​ក៏​បាន​បត់​ទៅ​ក្រោយ ដោយសារ​ទម្ងន់​ខ្លួន​របស់​គាត់ ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​ធ្លាក់​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទឹក​ម្តង​ទៀត​។ ប៉ម​នៅ​សួន​ទឹក ត្រូវ​គេ​បញ្ចូល​ខ្យល់​ឲ្យ​ប៉ោង​សម្រាប់​ការ​កម្សាន្ត​សប្បាយ តែ​នៅ​ក្នុង​សម័យ​ព្រះ​គម្ពីរ ប៉ម​គឺជា​សំណង់​ដ៏​រឹងមាំ សម្រាប់​ការ​ការពារ ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​ខ្មាំង​សត្រូវ​។ បទ​គម្ពីរ​ពួក​ចៅហ្វាយ ៩:៥០-៥១ បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ការ​ដែល​អ្នក​ក្រុង​ថេបេស​បាន​រត់​ចូល​ទៅ​ជ្រក ក្នុង “ប៉ម​ដ៏​រឹងមាំ​មួយ” ដើម្បី​ការពារ​ខ្លួន​ពី​ការ​វាយ​ប្រហារ​របស់​ស្តេច​អ័ប៊ីម៉្មាឡិច មក​លើ​ទីក្រុង​របស់​ពួកគេ​។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​សុភាសិត ១៨:១០ អ្នក​និពន្ធ​បាន​និយាយ​អំពី​ប៉ម​ដ៏​រឹងមាំ ដើម្បី​ពិពណ៌នា​ឲ្យ​គេ​ដឹង​ថា ព្រះអម្ចាស់​ជា​នរណា គឺជា​អ្នក​ដែល​ជួយ​សង្គ្រោះ​អស់អ្នក​ដែល​ទុកចិត្ត​ព្រះអង្គ​។ ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ ជួនកាល យើង​មិន​បាន​ពឹង​ផ្អែក​ទៅ​លើ​ប៉ម​ដ៏​រឹងមាំ​របស់​ព្រះអម្ចាស់…

Read article
ព្រះទ្រង់លើសពីគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់យើង

នាងរស់ ៤:៩-១៧ ឯពួកស្រីជាអ្នកជិតខាង គេក៏ដាក់ឈ្មោះកូននោះថា អូបិឌ ដោយថា មានកូនប្រុស១កើតមកឲ្យន៉ាអូមី។ នាងរស់ ៤:១៧ អ្នកស្រីអ៊ែលិន(Ellen) មានថវិកាតិចតួច សម្រាប់ចំណាយក្នុងរដូវកាលនៃបុណ្យណូអែល ដូចនេះ នាងមានចិត្តរីករាយណាស់ ពេលដែលបានទទួលប្រាក់រង្វាន់នៅកន្លែងធ្វើការ សម្រាប់ថ្ងៃណូអែល។ នាងគិតថា នាងមានប្រាក់គ្រប់គ្រាន់សម្រាប់បង់ធនាគារហើយ តែពេលនាងទៅដាក់លុយ នៅក្នុងធនាគារ នាងបានទទួលដំណឹងភ្ញាក់ផ្អើលមួយទៀត។ បុគ្គលិកធនាគារបានប្រាប់នាងថា ធនាគារបានធ្វើអំណោយសម្រាប់ថ្ងៃណូអែលដល់នាង ដោយបានបង់ធនាគារជំនួសនាង សម្រាប់ខែមករាហើយ។ ដូចនេះ នាង និងលោកត្រេយ(Trey) ជាស្វាមី អាចបង់ថ្លៃចំណាយផ្សេងទៀត ព្រមទាំងធ្វើអំណោយដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើល សម្រាប់អ្នកដទៃទៀត នៅថ្ងៃណូអែល។ ព្រះទ្រង់អាចប្រទានពរយើង តាមរបៀបដែលយើងមិននឹកស្មានដល់។ នាងណាអូមីមានចិត្តជូរល្វីង និងខ្ទេចខ្ទាំ ដោយសារការស្លាប់របស់ស្វាមី និងកូនប្រុសរបស់នាង(នាងរស់ ១:២០-២១)។ ក្រោយមក លោកបូអូសក៏បានជួយស្រោចស្រង់ស្ថានភាពដ៏ត្រដាបត្រដួសរបស់នាង បន្ទាប់ពីគាត់បានរៀបការជាមួយកូនប្រសាស្រីរបស់នាង ហើយក៏បានផ្តល់កន្លែងស្នាក់នៅឲ្យនាងផងដែរ(៤:១០)។ នាងណាអូមីប្រហែលជាមិនសង្ឃឹមចង់បានអ្វីលើសពីនេះទេ។ តែក្រោយមក ព្រះទ្រង់ក៏បានប្រទានពរនាងរស់ និងលោកបូអូស ឲ្យមានកូនប្រុសម្នាក់។ ដូចនេះ នាងណាអូមីមានចៅប្រុសមួយ ដែលនឹងជួយឲ្យជីវិតនាងមានលំនឹងឡើងវិញ ហើយនឹងចិញ្ចឹមនាង ក្នុងកាលដែលចាស់ផង(ខ.‍១៥)។ ព្រះពរនេះគួរតែគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់នាងហើយ។…

Read article
ព្រះទ្រង់មិនដែលភ្លេចអ្នកឡើយ

អេសាយ ៤៩:១៣-១៨ អញ​មិន​ដែល​ភ្លេច​ឯង​ឡើយ! អេសាយ ៤៩:១៥ កាលពី​ក្មេង ខ្ញុំ​ចូល​ចិត្ត​ប្រមូល​តែម ដែលគេ​ប្រើ​សម្រាប់​បិទ​ស្រោម​សំបុត្រ​។ ពេល​ដែល​ជីតា​ខ្ញុំ​បាន​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​មាន​ចំណង់​ចំណូល​ចិត្ត​ដូច​នេះ គាត់​ក៏បាន​ចាប់​ផ្តើម​សន្សំ​តែម ដែល​គាត់​បក​ពី​ស្រោម​សំបុត្រ ក្នុង​ការិយាល័យ​របស់​គាត់ ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​។ ពេលណា​ខ្ញុំ​បាន​ទៅលេង​ផ្ទះ​គាត់ គាត់​ក៏​បាន​យក​ស្រោម​សំបុត្រ​មួយ​មក​ឲ្យ​ខ្ញុំ ដែល​នៅ​ក្នុង​នោះ មាន​តែម​ស្អាតៗ​ជា​ច្រើន​ប្រភេទ​។ គាត់​ធ្លាប់​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា ទោះ​គាត់​តែងតែ​រវល់​ធ្វើ​ការងារ​ក៏ដោយ ក៏​គាត់​មិន​ដែល​ភ្លេច​ខ្ញុំ​ដែរ​​។ ជីតា​របស់​ខ្ញុំ​មិន​បាន​បង្ហាញ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​តែ​សម្បក​ក្រៅ​នោះ​ទេ តែ​ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា គាត់​មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​ជ្រាល​ជ្រៅ​ចំពោះ​ខ្ញុំ​។ ព្រះអម្ចាស់​បាន​បង្ហាញ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ដែល​ជ្រាល​ជ្រៅ​ជាង​នេះ​ទៀត ដល់​ពួក​អ៊ីស្រាអែល ដោយ​ប្រកា​ស​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា ព្រះអង្គ​មិន​ដែល​ភ្លេច​ពួកគេ​ឡើយ(អេសាយ ៤៩:‌១៥)។ រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ​អង្គ​បាន​រង​ទុក្ខ​វេទនា​នៅ​ក្នុង​ចក្រ​ភព​បាប៊ីឡូន ដោយសារ​ពួកគេ​បាន​ថ្វាយបង្គំ​រូប​ព្រះ និង​មិន​ស្តាប់​បង្គាប់​ព្រះអង្គ កាលពី​មុន​។ ពួកគេ​ក៏បាន​ពោល​ទំនួញ​ថា ព្រះអម្ចាស់​បាន​ភ្លេច​ពួកគេ​ហើយ(ខ.‌១៤)។ តែ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដែល​ព្រះអង្គ​មាន​ចំពោះ​រាស្រ្ត​ព្រះអង្គ មិន​ដែល​ប្រែ​ប្រួល​ឡើយ​។ ព្រះអង្គ​បាន​សន្យា​ថា នឹង​អត់​ទោស​ឲ្យ ហើយ​ស្អាង​ពួកគេ​ឡើង​វិញ(ខ.៨-១៣)។ ព្រះអង្គ​បាន​ប្រាប់​ពួកគេ ក៏​ដូចជា​ប្រាប់​យើង​ក្នុង​ពេល​បច្ចុប្បន្ន​ថា ព្រះអង្គ​បាន​ឆ្លាក់​ឈ្មោះ​យើង នៅ​លើ​បាទ​ព្រះ​ហស្ត​ព្រះអង្គ​ហើយ(ខ.‌១៦)។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ពិចារណា អំពី​ពាក្យ​ធានា​នេះ ខ្ញុំ​ក៏បាន​នឹក​ចាំ អំពី​ព្រះ​ហស្ត​ព្រះយេស៊ូវ ដែល​ធ្លាប់​មាន​របួស​ដោយសារ​ដែកគោល ដែល​គេ​បាន​ដំជាប់​នឹង​ឈើ​ឆ្កាង ដោយសារ​ព្រះ​អង្គ​មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ចំពោះ​យើង និង​ដើម្បី​សង្គ្រោះ​យើង​ឲ្យ​រួច​ពី​បាប(យ៉ូហាន ២០:២៤-២៧)។ ព្រះ​អង្គ​បាន​លា​ព្រះ​ហស្ត​នៃ​ការ​អត់​ទោស​មក​រក​ខ្ញុំ…

Read article
រស់នៅជាពួកជំនុំឲ្យបានត្រឹមត្រូវ

ហេព្រើរ ១០:១៩-២៥ ត្រូវ​ឲ្យ​យើង​ពិចារណា​មើល​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក​ដែរ ដើម្បី​នឹង​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ … ឥត​លែង​ប្រជុំ​គ្នា ដូចជា​អ្នក​ខ្លះ​ធ្លាប់​នោះ​ឡើយ​។ ហេព្រើរ ១០:២៤-២៥ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ជំងឺកូវីដ១៩កំពុង​រាតត្បាត លោកដេវ(Dave) និង​អ្នក​ស្រី​ខាឡា(Carla) បាន​ចំណាយ​ពេល​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ ដើម្បី​ស្វែងរក​ព្រះវិហារ​ថ្វាយបង្គំ​នៅ​ផ្ទះ​។ ប៉ុន្តែ ការ​ណែ​នាំ​ពី​ស្ថាប័ន​សុខាភិបាល ដែល​បាន​រា​រាំង​ការ​ជួបជុំ​គ្នា​ដោយ​ផ្ទាល់ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួកគេ​មាន​ការ​លំបាក​កាន់តែ​ខ្លាំង​។ ពួកគេ​ចង់​តភ្ជាប់​ទំនាក់​ទំនងជា​មួយ​អ្នកជឿ​ដទៃ​ទៀត​។ អ្នក​ស្រី​ខា​ឡា​បាន​ផ្ញើ​អ៊ីមែល​មក​ខ្ញុំ​ថា ពេល​នោះ ជា​ពេល​ពិបាក​ស្វែងរក​ព្រះវិហារ​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ​។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​នឹក​ចាំ​ថា ខ្ញុំ​ក៏​ចង់​មាន​ការ​ជួបជុំ​ឡើង​វិញ ជាមួយ​គ្រួសារ​នៃ​ពួក​ជំនុំ​របស់​ខ្ញុំ​ផង​ដែរ​។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ឆ្លើយតប​ទៅ​គាត់​វិញ​ថា ពេល​នោះ​ជា​ពេល​ដែល​ពិបាក​រស់នៅ​ជា​ពួក​ជំនុំ​។ ក្នុង​រដូវ​កាល​នោះ ពួក​ជំនុំ​របស់​ខ្ញុំ មិន​មាន​ការ​ជួប​ជុំ​គ្នា​ដោយ​ផ្ទាល់​ទេ តែ​បាន​ចែក​អាហារ ក្នុង​តំបន់​ជិត​ខាង ធ្វើ​កម្មវិធី​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ​តាម​អនឡាញ ហើយក៏​បាន​ទូរស័ព្ទ​ទៅ​សមាជិក​នីមួយៗ ដើម្បី​លើក​ទឹក​ចិត្ត និង​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក​។ ខ្ញុំ​និង​ស្វាមី​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ចូល​រួម​ក្នុង​កម្មវិធី​ទាំង​អស់​នេះ តែ​យើង​ក៏បាន​ឆ្ងល់​ផង​ដែរ​ថា តើមាន​អ្វី​ផ្សេង​ទៀត​ដែល​យើង​ត្រូវ​ធ្វើ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​នៅតែ​អាច​ធ្វើ​ជា​ពួក​ជំនុំ នៅ​ក្នុង​លោកិយ​ដែល​មាន​ការ​ប្រែ​ប្រួល​។ បទ​គម្ពីរ​ហេព្រើរ ១០:២៥ បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង មិន​ឲ្យ​ព្រងើយ​កន្តើយ ចំពោះ​ការ​ជួប​ជុំ​គ្នា ដូច​អ្នក​ខ្លះ​ធ្លាប់​ធ្វើ​នោះ​ឡើយ តែ​ឲ្យ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​គ្នា​វិញ​។ ប្រហែល​មកពី​ការ​បៀតបៀន(ខ.៣២-៣៤) ឬ​មកពី​ការ​ហត់​នឿយ(១២:៣) ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះអង្គ​ជំរុញ ឲ្យ​ពួក​ជំនុំ​ដើម​ដំបូង​ឲ្យ​បន្ត​មាន​ការ​ជួប​ជុំ​គ្នា​ជា​ពួក​ជំនុំ​។ សព្វថ្ងៃ​នេះ ខ្ញុំ​ក៏​ត្រូវ​ការ​ការ​ជំរុញ​ផង​ដែរ​។ ចុះ​អ្នក​វិញ?…

Read article
គំនិតលំអៀង និងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ

យ៉ូហាន ១:៤៣-៥១ តើមាន​អ្វី​ដ៏​ល្អ អាច​ចេញ​ពីណា​សា​រ៉ែត​មក​បាន​ឬ​ទេ? យ៉ូហាន ១:៤៦ មាន​ពេល​មួយ​មាន​យុវជន​ម្នាក់​និយាយ​មក​ខ្ញុំ​ថា ខ្ញុំ​មាន​លក្ខណៈ​ខុសពី​ការ​រំពឹង​គិត​របស់​គាត់​។ គាត់​គិតថា គាត់​គួរតែ​ស្អប់​ខ្ញុំ តែ​គាត់​មិន​បាន​ស្អប់​ខ្ញុំ​ទេ​។ ពាក្យ​សម្ដី​របស់​គាត់​ហាក់​ដូចជា​ធ្ងន់​បន្តិច តែ​តាម​ពិត គាត់​កំពុង​ព្យាយាម​បង្ហាញ​បំណង​ល្អ​របស់​គាត់​។ កាល​នោះ ខ្ញុំ​កំពុង​បន្ត​ការ​សិក្សា នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ដែល​ធ្លាប់​មាន​សង្គ្រាម​ជាមួយ​ប្រទេស​ខ្ញុំ កាល​ប៉ុន្មាន​ទសវត្សរ៍​មុន​។ ខ្ញុំ​បាន​ចូល​រួម​ការ​ពិភាក្សា​ជា​ក្រុម​ជា​មួយ​គាត់ ហើយ​ក៏​បាន​កត់​សំ​គាល់​ឃើញថា គាត់​ហាក់​ដូចជា​មិន​ចង់​និយាយរក​ខ្ញុំ​។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​សួរ​គាត់​ថា តើ​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​អ្វី​ខុស​មក​លើ​គាត់​ទេ គាត់​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​តប​ថា ខ្ញុំ​មិន​បាន​ធ្វើ​អ្វី​ខុស​ទេ តែ​ជីតា​របស់​គាត់​បាន​ស្លាប់​នៅ​ក្នុង​សង្គ្រាម​ជាមួយ​ប្រទេស​ខ្ញុំ ហើយ​គាត់​ក៏បាន​ស្អប់​ប្រជាជន និង​ប្រទេស​ខ្ញុំ ដោយសារ​រឿង​នេះ​។ ប៉ុន្តែ ឥឡូវ​នេះ គាត់​បាន​មើល​ឃើញថា យើង​មាន​ចំណុច​ដូច​គ្នា​ជា​ច្រើន ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​។ គាត់​មិន​ឃើញ​មូល​ហេតុ​ដែល​យើង​មិន​អាច​រាប់អាន​គ្នា​នោះ​ឡើយ​។ បុរេវិនិច្ឆ័យ ឬ​គំនិត​លំអៀង បាន​កើត​មាន​គ្រប់​សម័យ​កាល​របស់​មនុស្ស​ជាតិ​។ កាលពី​ជាង២ពាន់​ឆ្នាំ​មុន ពេល​ដែល​លោក​ណាថាណែល​បាន​ទទួល​ឮ​ល្បី​ថា ព្រះ​យេស៊ូវ​យាង​មកពី​ភូមិ​ណាសារ៉ែត គាត់​ក៏បាន​លាន់​មាត់​ថា “តើមាន​អ្វី​ដ៏​ល្អ អាច​ចេញ​ពីណា​សា​រ៉ែត​មក​បាន​ឬ​ទេ?”(យ៉ូហាន ១:៤៦)។ កាល​នោះ គាត់​បាន​និយាយ​ចេញ​មក ដោយ​ចិត្ត​លំអៀង​។ គាត់​បាន​រស់នៅ​ក្នុង​តំបន់​កាលីឡេ ដូច​ព្រះយេស៊ូវ​ផង​ដែរ​។ គាត់​ទំនងជា​គិតថា ព្រះ​មែស៊ី​យាង​មក​ចាប់​កំណើត​នៅ​តំបន់​ផ្សេង​។ សូម្បីតែ​អ្នក​ដទៃ​ទៀត​ដែល​រស់នៅ​ក្នុង​ស្រុក​កាលីឡេ ក៏​មើលងាយ​អ្នក​ភូមិ​ណាសា​រ៉ែត​​ដែរ ព្រោះ​​ភូមិ​នេះ​តូច​…

Read article
ការលះបង់តាមគំរូព្រះគ្រីស្ទ

រ៉ូម ១២:១-៣ ឲ្យ​បាន​ថ្វាយ​រូបកាយ​ទុកជា​យញ្ញ​បូជា​រស់ ហើយ​បរិសុទ្ធ ដែល​គាប់​ព្រះហឫទ័យ​ដល់​ព្រះ ជា​ការ​គោរព​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ដែល​មាន​ទំនង​។ រ៉ូម ១២:១ អ្នក​និពន្ធ​ជនជាតិ​អាមេរិក ឈ្មោះ អូ ហេនរី(O. Henry) សរសេរ​អំពី​រឿង​ថ្ងៃ​ណូអែល នៅ​ឆ្នាំ១៩០៥ ជា​រឿង​ដ៏​ពេញ​និយម មាន​ចំណង​ជើង​ថា “អំណោយ​របស់​ពួក​ហោរ”។ កាល​នោះ គាត់​កំពុងតែ​មាន​បញ្ហា​ផ្ទាល់​ខ្លួន ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​ដួល​ចុះ ពិបាក​ក្រោកឈរ​ឡើង​វិញ​។ តែ​គាត់​នៅតែ​បាន​និពន្ធ​រឿង​ដែល​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​មនុស្ស​ជា​ច្រើន ដោយ​បាន​ផ្ដោត​ទៅ​លើ​តួ​អង្គ​ដែល​មាន​ចារិក​លក្ខណៈ​ដូច​ព្រះគ្រីស្ទ នៅ​ត្រង់​ការ​លះបង់​។ ក្នុង​រឿង​នេះ ស្ត្រី​ជា​ភរិយា​ក្រី​ក្រ​ម្នាក់​បាន​លក់​សក់​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត​របស់​ខ្លួន នៅពេល​ល្ងាច​មុន​ថ្ងៃ​ណូអែល​ចូល​មកដល់ ដើម្បី​ទិញ​ខ្សែ​មាស​សម្រាប់​ដាក់​នាឡិ​ការ​របស់​ស្វាមី​គាត់​។ ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ ក្រោយមក នាង​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ស្វាមី​របស់​នាង​បាន​លក់​នាឡិ​ការ​របស់​គាត់ ដើម្បី​ទិញ​ក្រាស់​សិត​សក់​សម្រាប់​សក់​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត​របស់​នាង​។ ក្នុង​រឿង​នេះ ការ​លះបង់​គឺជា​អំណោយ​ដែល​មាន​តម្លៃ​បំផុត ដែល​ពួកគេ​បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក​។ កាយ​វិការ​នៃ​ការ​លះបង់​របស់​អ្នក​ទាំង​ពីរ សុទ្ធតែ​បាន​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​អស្ចារ្យ​។ រឿង​នេះ​បាន​រំឭក​យើង អំពី​អំណោយ​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ដែល​ហោ​រទាំង៣(ឬ​អ្នក​ប្រាជ្ញ​ទាំង​បី) បាន​យក​មក​ថ្វាយ​ព្រះយេស៊ូវ បន្ទាប់​ពី​ព្រះអង្គ​ទើបតែ​បាន​ប្រសូត ដោយ​សេចក្តី​បរិសុទ្ធ(មើល ម៉ាថាយ ២:១,១១)។ ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ ក្រោយមក ព្រះអង្គ​ក៏​បាន​ចម្រើន​វ័យ​ធំឡើង ហើយក៏​បាន​លះបង់​ព្រះ​ជន្ម​ព្រះអង្គ សម្រាប់​លោកិយ​ទាំងមូល​។ ក្នុង​ការ​រស់នៅ​របស់​យើង​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ជា​អ្នកជឿ​ព្រះគ្រីស្ទ​…

Read article
អំណោយដែលល្អបំផុត

“មើល នាង​ព្រហ្ម​ចារី​នឹង​មានគភ៌​ប្រសូត​បាន​បុត្រា១ ហើយ​ព្រះ​នាម​បុត្រ​នោះ​ត្រូវ​ហៅថា អេម៉ាញូអែល” ដែល​ប្រែ​ថា ព្រះ​អង្គ​ទ្រង់​គង់​ជាមួយនឹង​យើង​ខ្ញុំ​។ ម៉ាថាយ ១:២៣

Read article