នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ

You are here:
ធ្វើការល្អដោយមិនជិនណាយ

កាឡាទី ៦:២-១០ កុំ​ឲ្យ​យើង​ណាយ​ចិត្ត​នឹង​ធ្វើ​ការ​ល្អ​ឡើយ​។ កាឡាទី ៦:៩ កាល​លោក​អ៊ី​ប្រាហ៊ីម(Ibrahim) មាន​អាយុ១២ឆ្នាំ គាត់​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ពី​តំបន់​អាហ្វ្រិក​ខាងលិច មកដល់​ប្រទេស​អ៊ីតាលី ដោយ​មិន​ចេះ​ភាសា​អ៊ីតាលី​សូម្បី​មួយ​ម៉ាត់​។ គាត់​ក៏​មាន​ការ​ពិបាក​ក្នុង​ការ​និយាយ ដោយសារ​គាត់​និយាយ​ត្រដិត ហើយ​គាត់​​ក៏​ត្រូវ​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​ពាក្យ​សម្តី​ដែល​ប្រឆាំង​នឹង​ជន​អន្តោ​ប្រវេសន៍​។ ឧបសគ្គ​ទាំង​អស់​នេះ​មិន​អាច​រា​រាំង​យុវជន​ដ៏​ឧស្សាហ៍​ម្នាក់​នេះ ឲ្យ​បើក​ហាង​លក់​នំ​ភីហ្សា ក្នុង​ទីក្រុង​ត្រេនតូ ប្រទេស​អ៊ីតាលី ពេល​គាត់​មាន​អាយុ​ជាង២០ឆ្នាំ​។ មាន​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​មិន​ជឿ​ថា គាត់​អាច​មាន​ជោគជ័យ​ក្នុង​មុខរបរ​នេះ​ឡើយ តែ​ហាង​លក់​នំភីហ្សា​របស់​គាត់​ត្រូវ​បាន​គេ​រាប់​បញ្ចូល ក្នុង​ចំណោម​ហាង​លក់ភីហ្សា៥០កន្លែង ដែល​ល្បី​បំផុត​ក្នុង​ពិភពលោក​។ គាត់​សង្ឃឹមថា គាត់​នឹង​អាច​ជួយ​ក្មេង​អនាថា កំពុង​ស្រេក​ឃ្លាន​អាហារ នៅ​តាម​ចិញ្ចើម​ផ្លូវ នៅ​ប្រទេស​អ៊ីតាលី​។ ដូច​នេះ គាត់​ក៏បាន​បង្កើត “កម្មវិធី​មនុស្ស​ធម៌​នំ​ភីហ្សា” ដោយ​ធ្វើ​បន្ថែម​ពីលើ​ប្រពៃណី​របស់​ខេត្ត​នេភល ដោយ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​អតិថិជន​ឲ្យ​ទិញ​កាហ្វេ​មួយ​កែវ បន្ថែម​ពី​លើ​នំ​ភីហ្សា​ដែល​ពួកគេ​បាន​បញ្ជាទិញ ហើយ​គាត់​បាន​យក​ចំណែក​នៃ​ប្រាក់​ចំណេញ​នោះ​ទៅ​ជួយ​ក្មេង​ក្រី​ក្រទាំង​នោះ​។ គាត់​ក៏បាន​ជំរុញ​ក្មេង​អន្តោ​ប្រវេសន៍​ទាំងឡាយ ឲ្យ​ជម្នះ​ការ​រើសអើង ហើយ​ឲ្យ​បន្ត​ជួយ​យក​អសារ​អ្នក​ដទៃ ដោយ​មិន​រសាយ​ចិត្ត​។ ការ​តស៊ូ​យ៉ាង​ដូច​នេះ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ការ​បង្រៀន​របស់​សាវ័ក​ប៉ុល ដល់​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​កាឡាទី ឲ្យ​បន្ត​ធ្វើ​ការ​ល្អ ដោយ​មិន​រសាយ​ចិត្ត​ដល់​មនុស្ស​ទាំង​អស់​។ គឺ​ដូច​គាត់​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “កុំ​ឲ្យ​យើង​ណាយ​ចិត្ត​នឹង​ធ្វើ​ការ​ល្អ​ឡើយ ដ្បិត​បើ​មិន​រសាយ​ចិត្ត​ទេ នោះ​ដល់​កំណត់ យើង​នឹង​ច្រូត​បាន​ហើយ”(កាឡាទី ៦:៩)។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ទៀត​ថា “ដូច្នេះ កាលណា​យើង​មាន​ឱកាស នោះ​ត្រូវ​ធ្វើ​ល្អ​ដល់​មនុស្ស​ទាំង​អស់…

Read article
ព្រះទ្រង់បានហៅយើងថា កូនព្រះអង្គ

១យ៉ូហាន ៣:១-៣ មើល សេចក្តី​ស្រឡាញ់​យ៉ាង​ណា​ហ្ន៍ ដែល​ព្រះវរបិតា​បាន​ផ្តល់​មក​យើង​រាល់​គ្នា ឲ្យ​យើង​បាន​ហៅថា​ជា​កូន​របស់​ព្រះ​ដូច្នេះ​។ ១យ៉ូហាន ៣:១ បន្ទាប់ពី​លោក​ស័រ​មិន ស្មីត(Sherman Smith) បាន​ជ្រើសរើស​លោក​ដេលិន មែកឃូឡូ(Deland McCullough) ចូល​ប្រកួត​កីឡា​បាល់​ទាល់​អាមេរិក ឲ្យ​សកលវិទ្យាល័យ​ម៉ៃអាមី គាត់​ក៏បាន​ចាប់​ផ្តើម​អាណិត​ស្រឡាញ់​លោក​ដេលិន ហើយ​បាន​ក្លាយ​ជា​ឪពុក​ដ៏​ល្អ​ដែល​ដេលិន​មិន​ធ្លាប់​មាន​។ លោក​ដេលិន​មាន​ការ​ស្ញប់​ស្ញែង​ចំពោះ​លោក​ស័រ​មិន​យ៉ាង​ខ្លាំង ហើយ​មាន​បំណង​ចង់​យក​តម្រាប់​តាម​លោក​ស័រ​មិន​។ ប៉ុន្មាន​ទសវត្សរ៍​ក្រោយមក លោក​ដេលិន​ក៏បាន​ស្វែងរក​ម្តាយ​បង្កើត​របស់​គាត់ ហើយ​ម្តាយ​គាត់​ក៏បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល ដោយ​ប្រាប់​គាត់​ថា ឪពុក​បង្កើត​របស់​គាត់​ឈ្មោះ​ស័រ​មិន ស្មីត​។ លោក​គ្រូ​បង្វឹក​ស្មីត​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល ពេល​ដែល​បាន​ដឹង​ថា ខ្លួន​មាន​កូន​ប្រុស​បង្កើត​ម្នាក់ ហើយ​ដេលិន​ក៏បាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ពេល​ដែល​បាន​ដឹង​ថា តាម​ពិត បុរស​ដែល​បាន​ធ្វើ​ជា​គំរូ​ឪពុក​សម្រាប់​គាត់ គឺជា​ឪពុក​បង្កើត​របស់​គាត់​។ ពេល​ពួក​គេ​ជួប​គ្នា​លើក​ក្រោយ លោក​ស័រ​មិន ក៏​បាន​ឱប​លោក​ដេលិន ហើយ​ក៏​បាន​ហៅ​គាត់​ថា កូន​ប្រុស​របស់​គាត់​។ នេះ​ជា​លើក​ទីមួយ ដែល​លោក​ដេលិន​បានឮ​ពាក្យ​នេះ​ពី​ឪពុក​របស់​គាត់​។ គាត់​បាន​ដឹង​ថា លោក​ស័រ​មិន​ប្រើ​ពាក្យ​នេះ ដោយ​មោទនភាព ដូច​នេះ គាត់​មាន​ចិត្ត​រីករាយ​ក្រៃ​លែង​។ យើង​ក៏​គួរតែ​មាន​ចិត្ត​រីករាយ​ក្រៃ​លែង ចំពោះ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​ឥត​ខ្ចោះ របស់​ព្រះវរបិតា​ដែល​គង់នៅ​ស្ថាន​សួគ៌​ផង​ដែរ​។ សាវ័ក​យ៉ូហាន​បាន​បង្រៀន​យើង​ថា “មើល សេចក្តី​ស្រឡាញ់​យ៉ាង​ណា​ហ្ន៍ ដែល​ព្រះវរបិតា​បាន​ផ្តល់​មក​យើង​រាល់​គ្នា ឲ្យ​យើង​បាន​ហៅថា​ជា​កូន​របស់​ព្រះ​ដូច្នេះ”(១យ៉ូហាន ៣:១)។ យើង​ក៏​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ដូច​លោក​ដេលិន​ផង​ដែរ…

Read article
ព្រះអង្គស្រង់យើងចេញពីភក់ស្អិត

ទំនុក​ដំកើង ៤០:១-៤ ទ្រង់​បាន​ស្រង់​ខ្ញុំ​ចេញពី​អន្លង់​គួរ​ស្បើម ឲ្យ​រួច​ពី​ភក់​ស្អិត ក៏​ដាក់​ជើង​ខ្ញុំ​លើ​ថ្មដា ព្រម​ទាំង​តាំង​ជំហាន​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ខ្ជាប់ខ្ជួន​។ ទំនុក​ដំកើង ៤០:២ កាល​លោក​ជេក ម៉ាណា(Jake Manna) កំពុង​ដំឡើង​ផ្ទាំង​សូឡា ក្នុង​ការដ្ឋាន​របស់​គាត់ គាត់​ក៏បាន​ទទួល​ដំណឹង​ថា មាន​ក្មេង​ស្រី​អាយុ៥ឆ្នាំ​ម្នាក់​​បាត់​ខ្លួន​។ ខណៈ​ពេល​ដែល​អ្នក​ជិត​ខាង​បាន​ស្វែងរក​ក្មេង​ស្រី​នោះ នៅ​តាម​បន្ទប់​ដាក់​រថយន្ត និង​ទី​ធ្លា​ផ្ទះ លោក​ម៉ាណា​ក៏បាន​ចេញទៅ​តាម​ផ្លូវ​មួយ ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​តំបន់​ព្រៃឈើ​នៅ​ក្បែរ​នោះ ហើយ​ក៏​បាន​រក​ឃើញ​ក្មេង​ស្រី​កំពុង​វង្វេង​ម្នាក់ឯង នៅ​ក្នុង​ព្រៃ​លិច​ទឹក​ត្រឹម​ចង្កេះ​។ គាត់​ក៏​បាន​លុយ​ទឹក ដែល​មាន​ភក់​ជាប់​ស្អិត​យ៉ាង​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​ទៅ​រក​នាង ហើយ​បាន​ស្រង់​នាង​ចេញពី​ស្ថានភាព​ដ៏​ពិបាក​នោះ​។ គាត់​ក៏បាន​នាំ​នាង​ត្រឡប់​ទៅ​ម្តាយ​របស់​នាង ទាំង​ខោអាវ​នៅ​សើម ដោយ​សុវត្ថិភាព​។ ម្តាយ​របស់​នាង​មាន​ការ​ដឹង​គុណ​ចំពោះ​គាត់​យ៉ាង​ខ្លាំង​។ ស្តេច​ដាវីឌ​ក៏បាន​ដក​ពិសោធន៍​នឹង​ការ​ជួយ​សង្គ្រោះ ឲ្យ​រួចពី​គ្រោះ​ថ្នាក់ ដូច​ក្មេង​ស្រី​នោះ​ផង​ដែរ​។ ក្នុង​បទ​ទំនុក​ដំកើង ដែល​ទ្រង់​បាន​ច្រៀង​ថ្វាយ​ព្រះអម្ចាស់ ទ្រង់​បាន​រង់​ចាំ​ដោយ​ការ​អត់​ធ្មត់ ចំពោះ​ការ​ឆ្លើយតប​របស់​ព្រះ​អម្ចាស់ ចំពោះ​ការ​ស្រែក​សូម​ក្តី​មេត្តា​របស់​ទ្រង់(ទំនុក​ដំកើង ៤០:១)។ ហើយ​ព្រះអម្ចាស់​ក៏​បាន​ឆ្លើយតប និង​យាង​ចូល​មក​ជិត​ទ្រង់ ដោយ​យក​ព្រះទ័យ​ទុកដាក់​យ៉ាង​ជិត​ស្និទ្ធ​ចំពោះ​សម្លេង​ស្រែក​របស់​ស្តេច​ដាវីឌ​សូម​ជំនួយ ហើយក៏​បាន​ឆ្លើយតប ដោយ​សង្គ្រោះ​ទ្រង់​ឲ្យ​រួច​កាលៈទេសៈ​ដ៏​ពិបាក ប្រៀប​ដូចជា “អន្លង់​គួរ​ស្បើម ឲ្យ​រួចពី​ភក់​ស្អិត”(ខ.២) ដោយ​ប្រទាន​កន្លែង​ឈរ​ដ៏​រឹងមាំ សម្រាប់​ជីវិត​របស់​ស្តេច​ដាវីឌ​។ ដោយសារ​ទ្រង់​បាន​ទទួល​ការ​ស្រោច​ស្រង់​ចេញ​ពី​ភក់​ស្អិត​នៃ​ជីវិត ទ្រង់​មាន​ព្រះទ័យ​កាន់តែ​ចង់​ច្រៀង​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះអម្ចាស់ ហើយ​ទុកចិត្ត​ព្រះអម្ចាស់​នៅពេល​អនាគត ហើយ​ចែក​ចាយ​រឿង​របស់​ព្រះអម្ចាស់​ដល់​អ្នក​ដទៃ(ខ.៣-៤)។ ពេលណា​ជីវិត​របស់​យើង​ជួប​បញ្ហា​ប្រឈម ដែល​មាន​ដូចជា​ទុក្ខ​លំបាក​ផ្នែក​ហិរញ្ញ​វត្ថុ បញ្ហា​ទំនាក់​ទំនង​ប្តី​ប្រពន្ធ…

Read article
បញ្ចេញពន្លឺនៃព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ

ម៉ាថាយ ៥:១៤-១៦ អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ពន្លឺ​នៃ​លោកីយ៍ ឯ​ទីក្រុង​ណា​ដែល​នៅ​លើ​ភ្នំ នោះ​លាក់​មិន​កំបាំង​ទេ​។ ម៉ាថាយ ៥:១៤ បន្ទាប់ពី​ខ្ញុំ​មាន​ការ​ប៉ះ​ទង្គិច​គ្នា​ជាមួយ​ម្តាយ​ខ្ញុំ ទី​បំផុត​គាត់​ក៏បាន​ព្រម​ទៅ​ជួប​ខ្ញុំ។ ​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ធ្វើ​ដំណើរ​ចេញពី​ផ្ទះ ដោយ​ចំណាយ​ពេល​ជាង២ម៉ោង​។ តែ​ពេល​ខ្ញុំ​ទៅដល់ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា គាត់​បាន​ចាក​ចេញ មុន​ពេល​ខ្ញុំ​មកដល់​។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​សរសេរ​សារ​ផ្ញើ​ទៅ​គាត់ ទាំង​កំហឹង​។ តែ​មុន​ពេល​ខ្ញុំ​ផ្ញើ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​កែ​សម្រួល​ពាក្យ​ពេចន៍​របស់​ខ្ញុំ បន្ទាប់​ពី​បាន​ទទួល​ការ​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​ពី​ព្រះអង្គ ឲ្យ​ឆ្លើយតប​ចំពោះ​គាត់ ដោយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​។ បន្ទាប់ពី​ម្តាយ​ខ្ញុំ​បាន​អាន​សារ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​កែសម្រួល​នោះ​ហើយ គាត់​ក៏​បាន​ទូរស័ព្ទ​មក​ខ្ញុំ​។ គាត់​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា ខ្ញុំ​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ខុសពី​មុន​។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រើ​សារ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​សរសេរ​នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ដើម្បី​នាំ​ម្តាយ​ខ្ញុំ ឲ្យ​ចោទ​សួរ​ខ្ញុំ​អំពី​ព្រះយេស៊ូវ ហើយ​ទី​បំផុត គាត់​ក៏​បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះអង្គ​ជា​ព្រះ​អង្គ​សង្គ្រោះ​ផ្ទាល់​ខ្លួន​។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ម៉ាថាយ ជំពូក៥ ព្រះអង្គ​បាន​បញ្ជាក់​ថា សិស្ស​របស់​ព្រះអង្គ​ជា​ពន្លឺ​នៃ​លោកិយ(ខ.១៤)។ ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា ចូរ​ឲ្យ​ពន្លឺ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា បាន​ភ្លឺ​នៅមុខ​មនុស្ស​លោក​យ៉ាង​នោះ​ដែរ ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​ឃើញ​ការ​ល្អ ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត រួច​សរសើរ​ដំកើង ដល់​ព្រះវរបិតា​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​គង់នៅ​ស្ថាន​សួគ៌”(ខ.១៦)។ ពេលណា​យើង​ទទួល​ជឿ​ព្រះគ្រីស្ទ ជា​ព្រះ​អង្គ​សង្គ្រោះ​របស់​យើង យើង​ទទួល​អំណាច​នៃ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​។ ព្រះ​អង្គ​កែ​ប្រែ​យើង ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​អាច​ធ្វើ​ជា​ស្មរ​បន្ទាល់​ដ៏​ភ្លឺ​ចិញ្ចែង​នៃ​សេចក្តី​ពិត និង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះអង្គ នៅ​កន្លែងណា​ដែល​យើង​ទៅ​ដល់​។ ដោយ​អំណាច​នៃ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ យើង​អាច​ធ្វើ​ជា​ពន្លឺ​នៃ​សេចក្តី​សង្ឃឹម និង​សន្តិភាព ដោយ​អំណរ ដោយ​មាន​លក្ខណៈ​កាន់តែ​ដូច​ព្រះយេស៊ូវ​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​។ ពេល​នោះ…

Read article
មនុស្សម្នាក់ៗសុទ្ធតែថ្វាយបង្គំអ្វីមួយ

កិច្ចការ ១៧:២៤-៣២ ឱ​ពួក​អ្នក​នៅ​ក្រុង​អាថែន​អើយ ក្នុង​ការ​ទាំង​អស់​ខ្ញុំ​យល់​ឃើញថា អ្នក​រាល់​គ្នា​ឧស្សាហ៍​ខ្នះខ្នែង​កាន់​សាសនា​ណាស់​។ កិច្ចការ ១៧:២២ កាលពី​ពេល​ថ្មីៗ​នេះ ខ្ញុំ​បាន​ទៅលេង​ទីក្រុង​អាថែន ប្រទេស​ក្រិក​។ ខ្ញុំ​បាន​ដើរ​មើល​កន្លែង​ទី​ប្រជុំជន​បុរាណ ជាទី​ផ្សារ ដែល​កាល​សម័យ​មុន ពួក​ទស្សន​វិទូ​ធ្លាប់​ឈរ​បង្រៀន ហើយ​អ្នក​ក្រុង​អាថែន​ធ្លាប់​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏បាន​ឃើញ​អាសនា​របស់​ព្រះ​អាប៉ូឡូ និង​ព្រះ​ហ្ស៊ូស នៅ​ក្រោម​ម្លប់​នៃ​ព្រះ​វិហារ​អាក្រូ​ប៉ូលិស ដែល​ធ្លាប់​មាន​រូប​ចម្លាក់​ព្រះ​នាង​អាធីណា​ឈរ នៅ​ទីនោះ​។ សព្វថ្ងៃ​នេះ យើង​មិន​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ​អាប៉ូឡូ ឬ​ព្រះហ្ស៊ូស​ទៀត​ទេ តែ​សង្គម​មនុស្ស នៅតែ​បន្ត​ថ្វាយបង្គំ​រូប​ព្រះ ឬ​ព្រះ​ក្លែងក្លាយ មិន​ចាញ់​សម័យ​មុន​ឡើយ​។ អ្នក​និពន្ធ​រឿង​ប្រលោមលោក ឈ្មោះ ដេវីឌ ហ្វូស្ទ័រ វ័រលេស(David Foster Wallace) បាន​ដាស់​តឿន​ថា “មនុស្ស​ម្នាក់ៗ​សុទ្ធតែ​ថ្វាយបង្គំ​អ្វីមួយ​។ បើ​អ្នក​ថ្វាយ​បង្គំ​លុយ និង​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ … អ្នក​នឹង​មិន​ដែល​មាន​អារម្មណ៍​ស្កប់​ស្កល់​ឡើយ … បើ​អ្នក​ថ្វាយបង្គំ​រូបកាយ និង​សម្រស់​របស់​អ្នក … អ្នក​នឹង​មិន​ចេះ​ស្កប់​ចិត្ត​នឹង​សម្រស់​ខ្លួនឯង​ដែរ .. បើ​អ្នក​ថ្វាយបង្គំ​ចំណេះ​ដឹង … អ្នក​នឹង​មាន​អារម្មណ៍​ថា ខ្លួនឯង​ល្ងង់​មិនខាន​”។ យុគ​សម័យ​របស់​មនុស្ស​ដែល​មិន​ជឿ​ព្រះ នៅតែ​មាន​រូប​ព្រះ​របស់​ខ្លួន​សម្រាប់​ថ្វាយបង្គំ ហើយ​វា​មិនមែន​ជា​រឿង​ចម្លែក​ទេ​។ កាល​សាវ័ក​ប៉ុល​ទៅ​មើល​ទី​ប្រជុំជន​នៅ​ទីក្រុង​អាថែន គាត់​បាន​​ប្រកា​ស​ប្រាប់​ហ្វូង​មនុស្ស​នៅ​ទីនោះ​ថា…

Read article
ដើរតាមព្រះយេស៊ូវ ដោយមិនស្តាយក្រោយ

លូកា ១៤:២៥-៣៣ អស់​អ្នកណា​ក្នុង​ពួក​អ្នក​រាល់​គ្នា ដែល​មិន​លះ​អាល័យ​ពី​របស់​ទ្រព្យ​ខ្លួន​ទាំង​អស់ នោះ​ធ្វើ​ជា​សិស្ស​ខ្ញុំ​មិន​បានទេ​។ លូកា ១៤:៣៣ រ៉ូនីត(Ronit) បាន​ចម្រើន​វ័យ​ធំឡើង ក្នុង​គ្រួសារ​មាន​ជំនឿ​សាសនា ដែល​មិនមែន​ជា​គ្រីស្ទបរិស័ទ​ទេ​។ ក្រុម​គ្រួសារ​នាង​មិន​ចំណាប់​អារម្មណ៍​នៅ​ក្នុង​ការ​ពិភាក្សា​អំពី​រឿង​ខាង​វិញ្ញាណ​នោះ​ទេ​។ នាង​បាន​និយាយ​ថា នាង​បាន​អធិស្ឋាន​សព្វ​បែបយ៉ាង តែ​នាង​មិន​ដែល​បានឮ​ព្រះ​មាន​បន្ទូល​មក​កាន់​នាង​ទេ​។ នាង​ក៏បាន​ចាប់​ផ្តើម​រៀន​ព្រះ​គម្ពីរ​ ហើយ​ក៏បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​បន្តិច​ម្តងៗ ទៅ​រក​ការ​ទទួល​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ ជា​ព្រះ​មែស៊ី​។ រ៉ូនីត​ក៏បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ពេល​ដ៏​មានន័យ ដែល​នាង​បាន​ទទួល​ការ​បណ្តាល​ចិត្ត​ពី​ព្រះអង្គ ឲ្យ​ទទួល​ជឿ​ព្រះអង្គ ដោយ​គ្មាន​ការ​ស្ទាក់ស្ទើរ​ទៀត​។ តែ​នាង​មាន​បញ្ហា​ជាមួយ​ឪពុក​របស់​នាង​។ នាង​នឹក​ចាំ​ថា កាល​នោះ​កំហឹង​របស់​ឪពុក​នាង​ក៏បាន​ផ្ទុះ​ឡើង​។ កាល​ព្រះយេស៊ូវ​កំពុង​បំពេញ​ព្រះ​រាជ​កិច្ច​នៅ​ផែនដី​នេះ មាន​មនុស្ស​ដើរ​តាម​ព្រះអង្គ ទាំង​ហ្វូងៗ(លូកា ១៤:២៥)។ យើង​មិន​ដឹង​ច្បាស់​ថា ពួក​គេ​កំពុងតែ​ដើរ​តាម​ព្រះអង្គ ក្នុង​គោលបំណង​ស្វែងរក​អ្វី​ទេ តែ​យើង​ដឹង​ច្បាស់​ថា ព្រះអង្គ​កំពុង​ស្វែងរក​មនុស្ស​ធ្វើ​ជា​សិស្ស​ព្រះអង្គ​។ ហើយ​ដើម្បី​ធ្វើ​ជា​សិស្ស​ព្រះអង្គ គេ​ត្រូវ​មាន​ការ​លះបង់ គឺ​ដូច​ដែល​ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា “បើ​អ្នក​ណា​មក​ឯ​ខ្ញុំ ដោយ​មិន​បាន​លះ​អាល័យ​ពី​ឪពុក​ម្តាយ ប្រពន្ធ​កូន បង​ប្អូន​ប្រុស​ស្រី និង​ជីវិត​ខ្លួន​ឯង​ផង អ្នក​នោះ​នឹង​ធ្វើ​ជា​សិស្ស​ខ្ញុំ​មិន​បានទេ”(ខ.២៦)។ ព្រះអង្គ​ក៏បាន​សួរ​គេ​ថា “ដ្បិត​ក្នុង​ពួក​អ្នក​រាល់​គ្នា បើ​មាន​អ្នកណា​ចង់​សង់​ផ្ទះ​ពី​ថ្ម តើ​មិន​អង្គុយ​លៃលក​មើល​ជា​មុន​ទេ​ឬ​អី ដើម្បី​ឲ្យ​ដឹង​ជា​មាន​ល្មម​នឹង​ធ្វើ​បង្ហើយ​បាន​ឬ​មិន​បាន?”(ខ.២៨)។ ព្រះយេស៊ូវ​មិន​បាន​មាន​​បន្ទូល​ក្នុង​ន័យ​ត្រង់ថា យើង​ត្រូវតែ​ស្អប់​ក្រុម​គ្រួសារ​យើង​នោះ​ទេ តែ​ផ្ទុយ​ទៅវិញ យើង​ត្រូវតែ​ជ្រើស​រើស​យក​ព្រះអង្គ​ជា​សំខាន់​លើស​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​។ គឺ​ដូច​ដែល​ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា…

Read article
ជ្រកក្រោមស្លាបព្រះអង្គ

ទំនុក​ដំកើង ៦១ ទូល​បង្គំ​នឹង​អាស្រ័យ​នៅ​ក្នុង​ពន្លា​របស់​ទ្រង់​ជានិច្ច ទូល​បង្គំ​នឹង​ជ្រក​នៅ​ទី​កំបាំង ក្រោម​ស្លាប​ទ្រង់​។ ទំនុក​ដំកើង ៦១:៤ មាន​សត្វ​ក្ងាន​ព្រៃ​កាណាដា​បួន​ប្រាំ​គ្រួសារ មាន​កូន​ក្ងាន​តូច​ៗ ក្នុង​ស្រះ នៅ​ក្បែរ​តំបន់​ដែល​ខ្ញុំ​រស់នៅ​។ កូន​ក្ងាន​តូចៗ​ទាំង​នោះ​មាន​រោម​ស្រមូវៗ និង​គួរ​ឲ្យ​ស្រឡាញ់​ណាស់​។ ​ខ្ញុំ​ពិបាក​ឃាត់​ខ្លួនឯង​មិន​ឲ្យ​មើល​ពួកវា ពេល​ណា​ខ្ញុំ​ដើរ​លេង ឬ​រត់​ហាត់​ប្រាណ​នៅ​ជុំវិញ​ស្រះ​ទឹក​នោះ​។ តែ​ខ្ញុំ​បាន​រៀន​ជៀស​វាង​ការ​មើល​ពួក​វា​ចំ​ភ្នែក និង​ព្យាយាម​នៅ​ឲ្យ​ឆ្ងាយ​ពី​ពួកវា ពុំ​នោះ​ទេ មេបា​របស់​ពួកវា​អាច​សង្ស័យ​ថា ខ្ញុំ​មាន​បំណង​មិន​ល្អ អាច​នាំ​ឲ្យ​ពួកវា​នឹង​បញ្ចេញ​សម្លេង​គំរាម ហើយ​ដេញ​ខ្ញុំ​។ ព្រះ​គម្ពីរ​ក៏បាន​ប្រើ​ទិដ្ឋភាព​របស់​សត្វ​ការពារ​កូន​តូច​របស់​ខ្លួន ដើម្បី​ពិពណ៌នា អំពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ដែល​មាន​ភាព​ស្រទន់ និង​មាន​ការ​ការពារ សម្រាប់​កូន​ព្រះអង្គ(ទំនុក​ដំកើង ៩១:៤)។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ទំនុក​ដំកើង ជំពូក៦១ ស្តេច​ដាវីឌ​ហាក់​ដូចជា​កំពុង​ស្រេក​ឃ្លាន​ការ​ថែរក្សា​របស់​ព្រះអង្គ​យ៉ាង​ដូច​នេះ​ផង​ដែរ​។ ទ្រង់​បាន​ពិពណ៌នា​ថា ព្រះអម្ចាស់​ជា “ជាទី​ជ្រក​ឲ្យ​ទូល​បង្គំ គឺ​ជា​ប៉ម​យ៉ាង​មាំ” (ខ.៣) តែ​កាលណា​ចិត្ត​ទ្រង់​ត្រូវ​បង្គ្រប នោះ​ទ្រង់​​ពោល​ថា “ទូល​បង្គំ​នឹង​អំពាវនាវ​ដល់​ទ្រង់​ពី​ចុង​ផែន​ដី​ផង សូម​នាំ​ទូល​បង្គំ​ទៅ​ឯ​ថ្មដា​ដែល​ខ្ពស់​ជាង​ទូល​បង្គំ”(ខ.២)។ ទ្រង់​ចង់​ជ្រក​នៅ​ទី​កំបាំង ក្រោម​ស្លាប​ព្រះ​អម្ចាស់​សារ​ជា​ថ្មី(ខ.៤)។ ពេល​ដែល​ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​ថ្វាយ​ដល់​ព្រះអម្ចាស់ នូវ​ការ​ឈឺ​ចាប់ និង​ការ​ស្រេក​ឃ្លាន​ការ​ប្រោស​ឲ្យ​ជា ទ្រង់​ក៏​មាន​ការ​កម្សាន្ត​ចិត្ត ដោយ​បាន​ដឹង​ថា ព្រះ​អម្ចាស់​ស្តាប់​ឮ​ទ្រង់​អធិស្ឋាន(ខ.៥)។ ដោយសារ​សេចក្តី​ស្មោះ​ត្រង់​របស់​ព្រះអម្ចាស់ នោះ​ទ្រង់​ដឹង​ថា ទ្រង់​នឹង​ច្រៀង​សរសើរ​ដល់​ព្រះ​នាម​ព្រះអម្ចាស់​ជា​ដរាប(ខ.៨)។ ពេលណា​យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា…

Read article
សេចក្តីអាណិតក្នុងការប្រើទូរស័ព្ទ

និក្ខមនំ ៣៤:១-៨ យេហូវ៉ា គឺ​យេហូវ៉ា​ដ៏​ជា​ព្រះ​ទ្រង់​មាន​ព្រះហឫទ័យ​មេត្តា​ករុណា ហើយ​ទន់​សន្តោស ទ្រង់​យឺ​តនឹង​ខ្ញាល់ ហើយ​មាន​សេចក្តី​សប្បុរស និង​សេចក្តី​ទៀង​ត្រង់ ជា​បរិបូរ​។ និក្ខមនំ ៣៤:៦ តើ​អ្នក​ដឹក​ជញ្ជូន មាន​ភាពយឺត​យ៉ាវ ក្នុង​ការ​ដឹក​ជញ្ជូន​អាហារ​ឲ្យ​អ្នក​ទេ? អ្នក​អាច​ប្រើ​ទូរស័ព្ទ​ដៃ​របស់​អ្នក ដើម្បី​វាយ​តម្លៃ ដោយ​ដាក់​ពិន្ទុ​ឲ្យ​គាត់​តែ​១​ប៉ុណ្ណោះ​។ តើ​ម្ចាស់​ហាង​នោះ ខ្វះ​ការ​គួរសម​ចំពោះ​អ្នក​ទេ? អ្នក​អាច​សរសេរ​រិះ​គន់ នៅ​លើ​ផេក​របស់​គាត់​បាន​។ សព្វថ្ងៃ​នេះ យើង​អាច​ប្រើ​ទូរស័ព្ទ​វ័យ​ឆ្លាត ដើម្បី​ទិញ​ទំនិញ​តាម​អនឡាញ ទំនាក់​ទំនងជា​មួយ​មិត្ត​ភក្តិ ឬ​សាច់​ញាតិ ។​ល​។ តែ​វា​ក៏បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​យើង​នូវ​ឱកាស ដើម្បី​វាយ​តម្លៃ​​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក ជា​សាធារណៈ​ផង​ដែរ​។ ហើយ​រឿង​នេះ​បាន​ក្លាយ​ជា​បញ្ហា​។ ការ​វាយ​តម្លៃ​ឲ្យ​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក យ៉ាង​ដូច​នេះ អាច​នាំ​ឲ្យ​មាន​បញ្ហា ព្រោះ​មនុស្ស​អាច​ធ្វើ​ការ​វិនិច្ឆ័យ ដោយ​មិន​បាន​យល់​អំពី​បរិបទ​។ ឧទាហរណ៍ អ្នក​ដឹកជញ្ជូន​ត្រូវ​គេ​វាយ​តម្លៃ​មិន​ល្អ ដោយសារ​គាត់​ដឹក​អាហារ​ឲ្យ​គេ​យឺត តែ​គេ​មិន​បាន​ដឹង​ទេ​ថា គាត់​យឺត​ដោយសារ​ការ​ស្ទះ​ចរាចរណ៍ ជា​បញ្ហា​ដែល​គាត់​មិន​អាច​គ្រប់​គ្រង​បាន​។ ម្ចាស់ហាង​ត្រូវ​គេ​ធ្វើ​ការរិះគន់​អវិជ្ជមាន​នៅ​លើ​ផេក​គាត់ ដោយសារ​គាត់​ឆ្លើយតប​ចំពោះ​គេ​មិន​បាន​ល្អ តែ​គេ​មិន​បាន​ដឹង​ទេ​ថា គាត់​មិន​បាន​គេង​ពេញ​មួយ​យប់ ដោយសារ​កូន​ឈឺ​។ តើ​ធ្វើ​ដូច​ម្តេច ឲ្យ​យើង​អាច​ជៀសវាង​ការ​វាយ​តម្លៃ យ៉ាង​អយុត្តិធម៌​ដូច​នេះ? គឺ​ដោយ​យក​តម្រាប់​តាម​ចារិក​លក្ខណៈ​របស់​ព្រះអម្ចាស់​។ បទ​គម្ពីរ និក្ខមនំ ៣៤:៦-៧ បាន​ពិពណ៌នា​ថា…

Read article
អ្នកអាចទុកចិត្តព្រះអង្គបាន

ទំនុក​ដំកើង ៩:៧-១០ ឯ​អស់អ្នក​ដែល​ស្គាល់​ព្រះ​នាម​ទ្រង់ គេ​នឹង​ទុកចិត្ត​ដល់​ទ្រង់​។ ទំនុក​ដំកើង ៩:១០ កាល​ឆ្មា​ខ្ញុំ​ឈ្មោះ​មីគគី(Mickey) មាន​ជំងឺ​ឈឺ​ភ្នែក ខ្ញុំ​បាន​បន្តក់ថ្នាំ​ភ្នែក​ឲ្យ​វា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​។ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ដាក់​វា​នៅ​លើ​ឡាបូ​លាងដៃ ក្នុង​បន្ទប់​ទឹក វា​ក៏បាន​អង្គុយ​មើល​មក​ខ្ញុំ ដោយ​កែវ​ភ្នែក​បង្ហាញ​ការ​ភ័យ​ខ្លាច ហើយ​បាន​ត្រៀម​ខ្លួន​ដើម្បី​ទទួល​ថ្នាំ​បន្តក់​ភ្នែក​។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​សរសើរ​វា​ថា “ឆ្មា​ល្អ”។ ទោះ​វា​មិន​យល់ថា ខ្ញុំ​កំពុង​ធ្វើ​អ្វី​ក៏ដោយ វា​មិន​បាន​លោត​ចុះ​ពី​ឡាបូ​លាងដៃ គ្រហឹម​ដាក់​ខ្ញុំ ឬ​ខ្វាច​ដៃ​ខ្ញុំ​ទេ។ ផ្ទុយ​ទៅវិញ វា​បាន​ត្រដុស​ខ្លួន​វា​នឹង​ខ្ញុំ​កាន់តែ​ខ្លាំង ព្រោះ​វា​ដឹង​ថា វា​អាច​ទុកចិត្ត​ខ្ញុំ​។ កាល​ស្តេច​ដាវីឌ​និពន្ធ​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង​ជំពូក៩ ទ្រង់​ប្រាកដ​ជា​បាន​ដក​ពិសោធន៍​ជា​មួយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ និង​សេចក្តី​ស្មោះ​ត្រង់​របស់​ព្រះអម្ចាស់ ជា​ច្រើន​មក​ហើយ​។ ទ្រង់​បាន​ងាក​ទៅ​រក​ព្រះអម្ចាស់ ដើម្បី​ទទួល​ការ​ការពារ​ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​ខ្មាំង​សត្រូវ​ទ្រង់ ហើយ​ព្រះអម្ចាស់​ក៏​បាន​ជួយ​ទ្រង់(ខ.៣-៦)។ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដែល​ស្តេច​ដាវីឌ​ត្រូវ​ការ​ជំនួយ ព្រះអម្ចាស់​មិន​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ទ្រង់​ខក​ចិត្ត​ឡើយ​។ ជា​លទ្ធផល ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​ស្គាល់​ព្រះអម្ចាស់​កាន់តែ​ច្បាស់​។ ទ្រង់​ជ្រាប​ថា ព្រះអម្ចាស់​មាន​ព្រះ​ចេ​ស្តា សុ​ចរិត មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ហើយ​ស្មោះ​ត្រង់​។ ហេតុ​នេះ​ហើយ ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​ទុកចិត្ត​ព្រះអម្ចាស់​។ ទ្រង់​ជ្រាប​ថា ទ្រង់​អាច​ទុកចិត្ត​ព្រះអម្ចាស់​បាន​។ ខ្ញុំ​បាន​មើលថែ​ឆ្មា​ខ្ញុំ ពេល​វា​មាន​ជំងឺ​ច្រើន​ដង​ហើយ ចាប់​តាំងពី​ពេលយប់​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​វា ជា​កូន​ឆ្មា​ដែល​កំពុង​ស្រេក​ឃ្លាន​អាហារ​នៅ​លើ​ចិញ្ចើម​ផ្លូវ​។ វា​ដឹង​ថា វា​អាច​ទុកចិត្ត​ខ្ញុំ ទោះ​វា​មិន​យល់ អំពី​ការ​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​ធ្វើ​សម្រាប់​វា​ក៏ដោយ​។ ស្រដៀង​គ្នា​នេះ​ដែរ ការ​នឹក​ចាំ​ពី​សេចក្តី​ស្មោះ​ត្រង់​ដែល​ព្រះអង្គ​មាន​ចំពោះ​យើង…

Read article
នៅពេលដែលគេមិនស្គាល់តម្លៃព្រះអង្គ

១ពេត្រុស ២:៤-១០ ឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា ដែល​កំពុង​តែ​មក​ឯ​ទ្រង់​ដ៏​ជា​ថ្ម​រស់ ដែល​មនុស្ស​បាន​បោះបង់ចោល​ចេញ តែ​ព្រះ​បាន​ជ្រើសរើស ហើយ​រាប់​ជា​វិសេស​វិញ​។ ១ពេត្រុស ២:៤ តើ​អ្នក​ធ្លាប់​ទៅ​កន្លែង​លក់​ទំនិញ​មួយ​ទឹក មាន​តម្លៃថោកៗ ហើយ​ស្រមៃ​ថា អ្នក​អាច​រកបាន​វត្ថុ​ដែល​មាន​តម្លៃ​យ៉ាង​ខ្លាំង? រឿង​នេះ​បាន​កើត​ឡើង ក្នុង​រដ្ឋ​ខុននែកធី​ខាត់ នៅពេល​ដែល​គេ​បាន​ទិញ​ចាន​បុរាណ​ចិន​មួយ មាន​រូប​ផ្កា ក្នុង​តម្លៃ​តែ​៣៥ដុល្លា នៅ​កន្លែង​លក់​ទំនិញ​មួយ​ទឹក ហើយ​នៅ​ក្នុង​ការ​ដាក់​ដេញ​ថ្លៃ នៅ​ឆ្នាំ២០២១ គេ​បាន​លក់​ចាន​បុរាណ​នោះ ក្នុង​តម្លៃ​ជាង​៧០​ម៉ឺន​ដុល្លា​។ តាម​ពិត ចាន​មួយ​នោះ ជា​ចាន​គោម​ដ៏​កម្រ និង​ជា​វត្ថុ​បុរាណ ដែល​មាន​សារៈសំខាន់​ផ្នែក​ប្រវត្តិ​សាស្រ្ត ដែលគេ​បាន​ផលិត​នៅ​សតវត្សរ៍ទី១៥​។ រឿង​នេះ​បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​នូវ​ការ​ក្រើន​រំឭក​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ថា របស់​អ្វី​ដែលគេ​មិន​សូវ​ឲ្យ​តម្លៃ អាច​ជា​វត្ថុ​ដែល​មាន​តម្លៃ​យ៉ាង​ខ្លាំង​។ កាល​សាវ័ក​ពេត្រុស​សរសេរ​សំបុត្រ ផ្ញើ​ទៅ​អ្នកជឿ ដែល​រស់នៅ ដោយ​ការ​បែក​ខ្ញែក​គ្នា ក្នុង​សម័យ​ដើម ជំនឿ​ដែល​ពួកគេ​មាន​ចំពោះ​ព្រះយេស៊ូវ គឺជា​ជំនឿ​លើ​ព្រះ​មួយ​អង្គ ដែល​លោកិយ​បាន​បដិសេធន៍​។ ទោះ​អ្នក​ដឹកនាំ​សាសនា​យូដា​ភាគ​ច្រើន​បាន​ស្អប់​ខ្ពើម​ព្រះគ្រីស្ទ ហើយ​ពួក​អ្នក​ដឹកនាំ​របស់​ចក្រភព​រ៉ូម៉ាំង​បាន​ឆ្កាង​ព្រះអង្គ​ក៏​ដោយ ក៏​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​មិន​បាន​ឲ្យ​តម្លៃ​ព្រះអង្គ​ ព្រោះ​ព្រះអង្គ​មិន​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ត្រូវ​តាម​ការ​រំពឹង​ចង់​បាន​របស់​ពួកគេ​។ ទោះ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​មិន​ទទួល​ស្គាល់​តម្លៃ​ព្រះអង្គ ព្រះវរបិតា​បាន​ជ្រើសរើស និង​រាប់​ព្រះ​អង្គ​ថា​មាន​តម្លៃ​ដ៏​វិសេស(១ពេត្រុស ២:៤)។ តម្លៃ​ដែល​ព្រះអង្គ​មាន​សម្រាប់​យើង គឺ​លើស​មាស​ប្រាក់​ទៅទៀត(១:១៨-១៩)។ ហើយ​យើង​មាន​ការ​ធានា​ថា អស់អ្នក​ដើរ​តាម​ព្រះយេស៊ូវ នឹង​មិន​មាន​សេចក្តី​ខ្មាស ដែល​បាន​សម្រេច​ចិត្តជឿ​ព្រះអង្គ​ឡើយ(២:៦)។ ពេល​អ្នក​ដទៃ​មិន​ឲ្យ​តម្លៃ​ព្រះយេស៊ូវ…

Read article