នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ

You are here:
ចូរជ្រើសរើសយកជីវិត

ចោទិយកថា ៣០:១៥-២០ អញ​បាន​ដាក់​សំញែង​ទាំង​ជីវិត និង​សេចក្តី​ស្លាប់ ទាំង​ព្រះពរ និង​សេចក្តី​បណ្តាសា នៅ​មុខ​ឯង​រាល់​គ្នា ដូច្នេះ​ចូរ​រើស​យក​ជីវិត​ចុះ​។ ចោទិយកថា ៣០:១៩ បន្ទាប់ពី​មិត្ត​ជិត​ស្និទ្ធ​របស់​ខ្ញុំ​ម្នាក់​បាន​ទទួល​មរណៈ​ភាព​បាន​ពីរបី​សប្តាហ៍ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ទៅ​សួរ​សុខ​ទុក​ម្តាយ​គាត់​។ ពេល​នោះ ខ្ញុំ​មាន​ការ​ស្ទាក់ស្ទើរ ក្នុង​ការ​សួរ​គាត់​ថា តើ​អ៊ំស្រី​សុខ​សប្បាយ​ជា​ទេ? ព្រោះ​ខ្ញុំ​គិតថា វា​ជា​សំណួរ​មិន​សម​រម្យ ក្នុង​ពេល​ដែល​គាត់​កំពុង​កាន់​ទុក្ខ​។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ជម្នះ​ការ​ស្ទាក់ស្ទើរ ហើយក៏​បាន​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​គាត់​តែ​ម្តង​។ គាត់​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​ថា គាត់​បាន​ជ្រើសរើស​យក​ក្តី​អំណរ ក្នុង​ពេល​ដែល​គាត់​កំពុង​កាន់​ទុក្ខ​។ ពាក្យ​សម្តី​របស់​គាត់​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ខ្ញុំ នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​ព្យាយាម​ឆ្លង​កាត់​កាលៈទេសៈ​ដ៏​ពិបាក ក្នុង​ជីវិត​ខ្លួនឯង​។ ហើយ​ពាក្យ​សម្តី​របស់​គាត់​ក៏បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ​សេចក្តី​បង្គាប់​របស់​លោក​ម៉ូសេ ទៅ​កាន់​ពួក​អ៊ីស្រាអែល នៅ​ចុង​បញ្ចប់​នៃ​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ចោទិយកថា​។ មុន​ពេល​លោក​ម៉ូសេ​ស្លាប់ ហើយ​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​ត្រូវ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទឹកដី​សន្យា ព្រះ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះទ័យ​នឹង​ឲ្យ​ពួកគេ​បាន​ដឹង​ថា ពួកគេ​ត្រូវ​ធ្វើ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ដ៏​សំខាន់​មួយ​។ លោក​ម៉ូសេ​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “អញ​បាន​ដាក់​សំញែង​ទាំង​ជីវិត និង​សេចក្តី​ស្លាប់ ទាំង​ព្រះពរ និង​សេចក្តី​បណ្តាសា នៅ​មុខ​ឯង​រាល់​គ្នា ដូច្នេះ​ចូរ​រើស​យក​ជីវិត”(ចោទិយកថា ៣០:១៩)។ ពួកគេ​អាច​ដើរ​តាម​ក្រឹត្យ​វិន័យ​របស់​ព្រះ ដើម្បី​រស់នៅ​ឲ្យ​បាន​ល្អ ពុំ​នោះ​ទេ ពួក​គេ​អាច​ងាក​ចេញពី​ព្រះអង្គ ហើយ​រស់នៅ ដោយ​ទទួល​លទ្ធផល​នៃ​សេចក្តី​ស្លាប់ និង​សេចក្តី​ហិន​វិនាស(ខ.១៥)។ យើង​ក៏​ត្រូវ​ជ្រើស​រើស​យក​ជីវិត​ដែល​ព្រះអង្គ​ប្រទាន​ផង​ដែរ​។ យើង​ក៏​អាច​ជ្រើស​រើស​យក​ក្តី​អំណរ ដោយ​ជឿ និង​ទុកចិត្ត​ព្រះបន្ទូល​សន្យា​របស់​ព្រះអង្គ…

Read article
តើមានកិច្ចការអ្វីដែលល្អជាង?

១ធីម៉ូថេ ៤:៦-១៦ ដ្បិតគឺ​ដោយហេតុ​នោះ​បានជា​យើង​ខ្ញុំខំ​ធ្វើ​ការ ទាំង​ត្រូវ​គេ​ត្មះ​តិះដៀល ពីព្រោះ​យើង​ខ្ញុំ​មាន​សេចក្តី​សង្ឃឹម ដល់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់​។ ១ធីម៉ូថេ ៤:១០ កាល​លោក​អេរិក(Eric) ស្ថិត​ក្នុង​វ័យ​ជាង២០ឆ្នាំ គាត់​បានឮ​គេ​ចែក​ចាយ​ថា ព្រះយេស៊ូវ​ស្រឡាញ់​គាត់​។ គាត់​ក៏បាន​ចាប់​ផ្តើម​ចូល​រួម​កម្មវិធី​ថ្វាយបង្គំ​នៅ​ព្រះវិហារ ដែល​នៅ​ទីនោះ គាត់​ក៏​បាន​ជួប​មនុស្ស​ម្នាក់ ដែល​បាន​ជួយ​គាត់​ឲ្យ​លូត​លាស់ និង​ស្គាល់​ព្រះគ្រីស្ទ​កាន់តែ​ច្បាស់​។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន គ្រូ​បង្គោល​របស់​គាត់​ក៏បាន​ចាត់​តាំង​គាត់ ឲ្យ​បង្រៀន​ក្មេង​ប្រុសៗ ក្នុង​ក្រុម​តូច​មួយ នៅ​ព្រះវិហារ​។ ក្នុងរយៈ​ពេល​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​នោះ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បណ្តាល​ចិត្ត​អេរិក ឲ្យ​ជួយ​យុវជន​ដែល​ងាយ​រង​គ្រោះ ក្នុង​ទីក្រុង​របស់​គាត់ និង​ទៅ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​មនុស្ស​ចាស់ ហើយក៏​បាន​បង្ហាញ​ភាព​រួសរាយ ចំពោះ​អ្នក​ជិត​ខាង​របស់​គាត់ ដើម្បី​ថ្វាយ​ព្រះ​កិត្តិនាម​ដល់​ព្រះអង្គ​។ សព្វថ្ងៃ​នេះ ក្នុង​វ័យ​ជិត៦០ឆ្នាំ លោក​អេរិក​បាន​បង្ហាញ​ការ​ដឹង​គុណ ចំពោះ​ព្រះអម្ចាស់​ដែល​បាន​បង្រៀន​គាត់ ឲ្យ​ចេះ​បម្រើ​អ្នក​ដទៃ កាល​គាត់​នៅ​ក្មេង​។ គឺ​ដូច​ដែល​គាត់​បាន​បក​ស្រាយ​ថា គាត់​មាន​ចិត្ត​ឆេះ​ឆួល​ចង់​ចែក​ចាយ អំពី​សេចក្តី​សង្ឃឹម ដែល​គាត់​បាន​រក​ឃើញ​ក្នុង​ព្រះយេស៊ូវ​។ តើមាន​អ្វី​ដែល​ប្រសើរ​ជាង​ការ​បម្រើ​ព្រះអង្គ? ម្តាយ និង​ជីដូន​របស់​លោក​ធីម៉ូថេ​បាន​ចែកចាយ​សេចក្តី​ជំនឿ​ដល់​គាត់ តាំងពី​គាត់​នៅ​ក្មេង(២ធីម៉ូថេ ១:៥)។ គាត់​ទំនងជា​ស្ថិត​ក្នុង​វ័យ​ជំទង់ កាល​គាត់​បាន​ជួប​សាវ័ក​ប៉ុល ដែល​បាន​មើល​ឃើញ​សក្ដានុពល​របស់​ការងារ​ដែល​គាត់​ធ្វើ​ថ្វាយ​ព្រះគ្រីស្ទ ហើយ​ក៏​បាន​នាំ​គាត់ ទៅ​ធ្វើ​ដំណើរ​បេសកកម្ម(កិច្ចការ ១៦:១-៣)។ សាវ័ក​ប៉ុល​ក៏បាន​ក្លាយ​ជា​គ្រូ​បង្គោល​របស់​គាត់ ក្នុង​ការងារ​បម្រើ​ព្រះ និង​ការ​រស់នៅ​។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​គាត់…

Read article
បានត្រៀមខ្លួនទៅរស់នៅជាមួយព្រះអង្គ

ភីលីព ១:២១-៣០ ខ្ញុំ​មាន​សេចក្តី​បណ្តាល​ទាំង​សងខាង ក៏​មាន​ចិត្ត​ចង់​ចេញទៅ​នៅ​ជាមួយនឹង​ព្រះគ្រីស្ទ ដែល​ល្អជា​ជាង​នោះ​ផង តែបើ​ខ្ញុំ​នៅ​ក្នុង​សាច់ឈាម​ត​ទៅទៀត នោះ​មាន​ប្រយោជន៍​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជាជាង​។ ភីលីព ១:២៣-២៤ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​នៃ​ការ​រីក​រាលដាល​របស់​វីរុស​កូរ៉ូណា មនុស្ស​ជា​ច្រើន​បាន​បាត់បង់​មនុស្ស​ជាទី​ស្រឡាញ់​។ នៅ​ថ្ងៃទី២៧ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២០ ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​ខ្ញុំ​ក៏​មាន​ទុក្ខ​ជា​ទំងន់​ផង​ដែរ នៅពេល​ដែល​អ្នក​ស្រី ប៊ី ក្រោឌ័រ ជា​ម្តាយ​​ខ្ញុំ បាន​លាចាក​លោក នៅ​អាយុ៩៥ឆ្នាំ ទោះ​មិនមែន​ដោយសារ​ជំងឺកូវីដ១៩ក៏ដោយ​។ ពេល​នោះ យើង​មិន​អាច​ជួបជុំ​គ្នា ដើម្បី​កាន់​ទុក្ខ ចំពោះ​ការ​ស្លាប់​របស់​គាត់ ឬ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក គឺ​មិន​ខុសពី​ក្រុម​គ្រួសារ​ជា​ច្រើន​ទៀត​ឡើយ​។ ផ្ទុយ​ទៅវិញ យើង​បាន​ប្រើ​មធ្យោបាយ​ផ្សេង​ទៀត ដើម្បី​រួម​គ្នា​អបអរ​ឥទ្ធិពល​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​គាត់ ហើយ​យើង​ក៏​បាន​រក​ឃើញ​ការ​កម្សាន្ត​ចិត្ត​ដ៏​មានន័យ ពី​ពាក្យ​ផ្តាំ​ផ្ញើ​របស់​គាត់ ដែល​បាន​បន្ត​រំឭក​យើង​ថា បើ​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ហៅ​គាត់​ទៅ​នៅ​ជាមួយ​ព្រះអង្គ នោះ​គាត់​បាន​ត្រៀម​ខ្លួន​ជា​ស្រេច ហើយក៏​មាន​ចិត្ត​អន្ទះសារ​​ចង់ទៅ​នៅ​ជាមួយ​ព្រះអង្គ​ផង​ដែរ​។ ក្តី​សង្ឃឹម​ដែល​មាន​ទំនុក​ចិត្ត​នេះ គឺ​បាន​បង្ហាញ​ចេញ​មក​ជា​ញឹក​ញាប់ នៅ​ក្នុង​របៀប​នៃ​ការ​រស់នៅ​របស់​ម្តាយ​ខ្ញុំ ក៏​ដូចជា​ក្នុង​របៀប​ដែល​គាត់​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​សេចក្តី​ស្លាប់​។ កាល​សាវ័ក​ប៉ុល​កំពុង​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​សេចក្តី​ស្លាប់ គាត់​ក៏បាន​សរសេរ​ក្នុង​សំបុត្រ​របស់​គាត់​ថា “ដ្បិត​ឯ​ខ្ញុំ ដែល​ខ្ញុំ​រស់នៅ នោះ​គឺ​សំរាប់​ព្រះគ្រីស្ទ​ទេ ហើយ​ដែល​ស្លាប់​ទៅ នោះ​ជា​កំរៃ​វិញ … ខ្ញុំ​មាន​សេចក្តី​បណ្តាល​ទាំង​សងខាង ក៏​មាន​ចិត្ត​ចង់​ចេញទៅ​នៅ​ជាមួយនឹង​ព្រះគ្រីស្ទ ដែល​ល្អជា​ជាង​នោះ​ផង តែបើ​ខ្ញុំ​នៅ​ក្នុង​សាច់​ឈាម​ត​ទៅទៀត នោះ​មាន​ប្រយោជន៍​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជាជាង” (ភីលីព…

Read article
អ្នកដែលរកបានជីវិតអស់កល្ប

១យ៉ូហាន ៥:១-៥ អស់​អ្នកណា​ដែល​ជឿ​ថា ព្រះយេស៊ូវ​ជា​ព្រះគ្រីស្ទ អ្នក​នោះ​បាន​កើត​ពី​ព្រះ​មក​។ ១យ៉ូហាន ៥:១ វា​មិនមែន​ជា​រឿង​ចម្លែក​ទេ ដែល​ប្រេត(Brett) បាន​ទៅ​រៀន​នៅ​មហាវិទ្យាល័យ​របស់​គ្រីស្ទបរិស័ទ និង​បាន​ចូល​រួម​ការ​សិក្សា​ព្រះ​គម្ពីរ​។ គាត់​បាន​នៅ​ក្បែរ​មនុស្ស​ដែល​ស្គាល់​ព្រះយេស៊ូវ ពេញ​មួយ​ជីវិត​គាត់​ហើយ ទោះ​នៅ​ផ្ទះ នៅ​សាលា​រៀន និង​នៅ​ព្រះវិហារ​ក្តី​។ គាត់​ថែម​ទាំង​បាន​ទៅ​រៀន​នៅ​មហាវិទ្យាល័យ ក្នុង​គោលបំណង ដើម្បី​ទៅ​ធ្វើ “ការងារ​គ្រីស្ទបរិស័ទ” នៅពេល​អនាគត​ផង​ដែរ​។ ប៉ុន្តែ ពេល​គាត់​មាន​អាយុ២១ឆ្នាំ គាត់​បាន​ទៅ​ចូល​រួម​កម្មវិធី​ថ្វាយបង្គំ ជាមួយ​ពួក​ជំនុំ​តូច​មួយ ក្នុង​ព្រះវិហារ​ជនបទ​ចាស់​មួយ​ខ្នង ហើយក៏​បាន​ស្តាប់​គ្រូ​គង្វាល​ចែក​ចាយ​ព្រះបន្ទូល ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​យ៉ូហាន​ខ្សែទី១ ហើយក៏​មាន​ការ​ភ្ញាក់រឭក​។ គាត់​ក៏​បាន​ដឹង​ថា គាត់​កំពុង​តែ​ពឹង​ផ្អែក​ទៅលើ​ចំណេះ​ដឹង និង​ការ​បង្រៀន​របស់​សាសនា ហើយ​មិន​ដែល​ទទួល​សេចក្តី​សង្រ្គោះ​ពិត​ប្រាកដ​ឡើយ​។ គាត់​មាន​អារម្មណ៍​ថា ព្រះ​យេស៊ូវ​កំពុងតែ​មាន​បន្ទូល​មក​កាន់​ចិត្ត​គាត់​នៅ​ថ្ងៃ​នោះ យ៉ាង​ស្ងាត់​ស្ងៀម​ថា គាត់​មិន​ទាន់​បាន​ស្គាល់​ព្រះអង្គ​នៅឡើយ​ទេ​។ សាវ័ក​យ៉ូហាន​បាន​បង្រៀន​យ៉ាង​ច្បាស់​ថា “អស់​អ្នកណា​ដែល​ជឿ​ថា ព្រះយេស៊ូវ​ជា​ព្រះគ្រីស្ទ អ្នក​នោះ​បាន​កើត​ពី​ព្រះ​មក”(១យ៉ូហាន ៥:១)។ យើង​អាច “ឈ្នះ​លោកិយ” ដោយ​ជំនឿ​លើ​ព្រះយេស៊ូវ គឺ​ដូច​ដែល​សាវ័ក​យ៉ូហាន​បាន​បង្រៀន​ហើយ(ខ.៤)។ គឺ​មិនមែន​ដោយ​ចំណេះ​ដឹង​អំពី​ព្រះអង្គ តែ​ដោយ​ជំនឿ​ដ៏​ជ្រាល​ជ្រៅ និង​ស្មោះ​ត្រង់ គឺ​ជំនឿ​ទៅលើ​ការ​អ្វី​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ធ្វើ​សម្រាប់​យើង នៅ​លើ​ឈើ​ឆ្កាង​។ នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ប្រេត​ក៏​បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះគ្រីស្ទ​ជា​ព្រះអម្ចាស់ និង​ព្រះ​អង្គ​សង្រ្គោះ​។ សព្វថ្ងៃ​នេះ…

Read article
ពេលដែលយើងបានឃើញព្រះអង្គ

១កូរិនថូស ១៣:៤-១៣ ដ្បិត​ឥឡូវ​នេះ យើង​មើល​ឃើញ​បែប​ស្រអាប់ ដូចជា​ដោយសារ​កញ្ចក់ តែ​នៅ​វេលា​នោះ នឹង​ឃើញ​មុខ​ទល់​នឹង​មុខ​។ ១កូរិនថូស ១៣:១២ គ្រូ​ពេទ្យ​ឯកទេស​ពិនិត្យ​ភ្នែក​បាន​ជួយ​អ៊ែនឌ្រា(Andreas) ជា​ក្មេង​អាយុ៣ឆ្នាំ ឲ្យ​រៀន​ប្រើ​វ៉ែនតា​ដំបូង​របស់​គាត់​។ គ្រូ​ពេទ្យ​ក៏បាន​ប្រាប់​នាង​ឲ្យ​មើលទៅ​កញ្ចក់​ឆ្លុះ​មុខ​។ អ៊ែនឌ្រា​ក៏បាន​មើលទៅ​រូប​ខ្លួន​ឯង នៅ​ក្នុង​កញ្ចក់ រួច​បែរ​មក​រក​ឪពុក​គាត់ ដោយ​ទឹក​មុខ​ញញឹម ដោយ​អំណរ និង​ក្តី​ស្រឡាញ់​។ បន្ទាប់មក ឪពុក​របស់​អ៊ែនឌ្រា​ក៏​បាន​ជូត​ទឹក​ភ្នែក​ឲ្យ​អ៊ែនឌ្រា​ថ្នមៗ ហើយ​សួរ​គាត់​ថា “ហេតុ​អ្វី​កូន​យំ?” អ៊ែនឌ្រា​ក៏​បាន​ឱប​ក​របស់​ឪពុក​គាត់ ហើយ​ឆ្លើយ​ថា “កូន​យំ ព្រោះ​កូន​អាច​មើល​ប៉ា​ឃើញ”។ គាត់​ក៏​បាន​ថយ​ក្រោយ ហើយ​ងើយ​ទៅលើ​បន្តិច មើល​ចំ​ភ្នែក​របស់​ប៉ា​គាត់ ហើយ​និយាយ​ថា “កូន​អាច​មើល​ប៉ា​ឃើញ​ហើយ”។ ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​សិក្សា​ព្រះ​គម្ពីរ ដោយ​ការ​អធិស្ឋាន ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ប្រទាន​យើង​នូវ​ភ្នែក ឲ្យ​មើល​ឃើញ​ព្រះយេស៊ូវ “ជា​រូប​អង្គ​នៃ​ព្រះ​ដ៏​មើល​មិន​ឃើញ”(កូល៉ុស ១:១៥)។ ទោះ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បាន​ជួយ​ឲ្យ​ភ្នែក​ខាង​វិញ្ញាណ​របស់​យើង​មើល​ឃើញ​ច្បាស់ តាមរយៈ​ការ​ចម្រើន​ឡើង​ផ្នែក​ចំណេះ​ដឹង តាមរយៈ​ព្រះ​គម្ពីរ ក៏​យើង​គ្រាន់តែ​អាច​មើល​ឃើញ​ផ្នែក​តូច​មួយ​នៃ​វិសាល​ភាព​ដែល​គ្មាន​ព្រំដែន​របស់​ព្រះអង្គ នៅ​ចុង​ម្ខាង​នៃ​ភាព​អស់​កល្ប​។ ពេលណា​ពេល​វេលា​របស់​យើង​នៅ​លើ​ផែនដី​នេះ​លែង​មាន​ទៀត ឬ​នៅពេល​ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​យាង​ត្រឡប់​មកវិញ តាម​ព្រះ​បន្ទូល​សន្យា យើង​នឹង​បាន​ឃើញ​ព្រះអង្គ​ច្បាស់(១កូរិនថូស ១៣១២)។ ពេល​នោះ យើង​នឹង​មិន​ត្រូវ​ការ​វ៉ែនតា​ជា​ជំនួយ​ក្នុង​ការ​មើល ក្នុង​ពេល​ដែល​ពេញ​ដោយ​អំណរ ដែល​យើង​នឹង​បាន​ឃើញ​ព្រះគ្រីស្ទ​មុខ​ទល់​នឹង​មុខ ហើយ​ស្គាល់​ព្រះអង្គ​ច្បាស់ ដូច​ដែល​ព្រះអង្គ​ស្គាល់​យើង​ម្នាក់ៗ​ជា​សមាជិក​ជាទី​ស្រឡាញ់​នៃ​រូបកាយ​ព្រះគ្រីស្ទ​ដែល​ជា​ពួក​ជំនុំ​។ ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​នឹង​បំពេញ​យើង…

Read article
យើងជាស្នាដៃល្អឯករបស់ព្រះអង្គ

អេភេសូរ ២:១-១០ ដ្បិត​យើង​រាល់​គ្នា​ជា​ស្នាដៃ ដែល​ទ្រង់​បង្កើត​ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ​យេស៊ូវ​សំរាប់​ការ​ល្អ ដែល​ព្រះ​បាន​រៀបចំ​ជាមុន ឲ្យ​យើង​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត​តាម​។ អេភេសូរ ២:១០ ក្នុង​សៀវភៅ ដែល​លោក អាធ័រ ស៊ី ប្រ៊ូក(Arthur C. Brooks) បាន​និពន្ធ​មាន​ចំណង​ជើង​ថា នគរ​អាត្លង់ទិច គាត់​បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ពេល​ដែល​គាត់​បាន​ទៅ​ទស្សនា​សារៈ​មន្ទីរ​រាជ​វាំង​ជាតិ ក្នុង​ប្រទេស​តៃវ៉ាន់ ដែល​មាន​ការ​ប្រមូល​ផ្តុំ​នូវ នៃ​ស្នាដៃ​សិល្បៈ​ចិន មាន​ចំនួន​ច្រើន​ជាង​គេ​នៅ​លើ​ពិភពលោក​។ អ្នក​នាំ​ភ្ញៀវ​ចូល​ទស្សនា​បាន​សុំ​ឲ្យ​គាត់​គិត​ អំពី​របស់​អ្វីមួយ​ដែលគេ​មិន​ទាន់​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​វា​ក្លាយ​ជា​ស្នាដៃ​សិល្បៈ​។ គាត់​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​ថា ពេល​នោះ​គាត់​បាន​គិត​អំពី​ផ្ទាំង​ក្រណាត់​ទ​ទេ ដែល​មិន​ទាន់​មាន​រូប​គំនូរ​។ អ្នក​នាំ​ភ្ញៀវ​រូប​នោះ​ក៏​បាន​តប​ថា យើង​អាច​មើល​ផ្ទាំង​ក្រណាត់​ទទេ តាម​របៀប​មួយ​ទៀត ដោយ​ស្រមៃ​ថា រូប​គំនូរ​គឺ​មាននៅ​ក្នុង​គំនិត​របស់​វិចិត្រករ​រួច​ជា​ស្រេច​ហើយ គឺ​គ្រាន់តែ​គាត់​មិន​ទាន់​បាន​បង្ហាញ​ចេញ​មក​ឲ្យ​គេ​ឃើញ នៅ​លើ​ផ្ទាំង​ក្រ​ណាត់​នោះ​។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​អេភេសូរ ២:១០ ពាក្យ ស្នាដៃ​ដែល​ទ្រង់​បង្កើត   ឬ​ស្នា​ដៃឯក ជា​ពាក្យ​ដែល​បាន​បក​ប្រែ​ពី​ពាក្យ poiēma ជា​ភាសាក្រិក ដែល​ជា​ឫស​នៃ​ពាក្យ កំណាព្យ ក្នុង​ភាសា​អង់គ្លេស​។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្កើត​យើង​មក​ជា​ស្នាដៃ​សិល្បៈ ឬ​បទ​កំណាព្យ​ដ៏​រស់​។ ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ ស្នាដៃ​សិល្បៈ​នោះ​បាន​ខូច ព្រោះ “ពីដើម អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ស្លាប់​ក្នុង​ការ​រំលង ហើយ​ក្នុង​អំពើបាប​ដែរ”(ខ.‌១)។ បាន​សេចក្តី​ថា…

Read article
ការរចនាដ៏ប្រណិតរបស់ព្រះអង្គ

លោកុប្បត្ដិ ១:១៤-២៣ ព្រះ​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ថា “ចូរ​ឲ្យ​មាន​មច្ឆា​ជាតិ​រវើក​នៅ​ក្នុង​ទឹកជា​បរិបូរ និង​បក្សី​ជាតិ​ហើរ​លើ​ដី​នៅ​នា​អាកាស”។ លោកុប្បត្ដិ ១:២០ អ្នក​ស្រាវជ្រាវ​អន្តរជាតិ​មួយ​ក្រុម​បាន​បង្កើត​ដ្រូន ឬ​យន្តហោះ​គ្មាន​មនុស្ស​បើក​តូច​មួយ ដែល​ចេះ​ទទះ​ស្លាប់ តាម​គំរូ​របស់​សត្វ​ត្រចៀកកាំ​។ សត្វ​ត្រចៀកកាំ​អាច​ហោះ​ហើរ ដោយ​ល្បឿន១៤០គីឡូម៉ែត្រ​ក្នុង​មួយ​ម៉ោង ហើយ​អាច​សំកាំង ហោះ​ដាំ​ក្បាល​ចុះ​មក​ក្រោម ហើយ​បត់​ចុះ​ឡើង​យ៉ាង​ឆាប់​រហ័ស ហើយ​ក៏​អាច​ឈប់​ភ្លាមៗ​។ ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ ដ្រូន​ដែលគេ​បាន​ផលិត​ឲ្យ​ចេះ​ហោះ​ដូច​សត្វ​ត្រចៀក​កាំ​នោះ មិន​មាន​សមត្ថភាព​ដូច​សត្វ​ត្រចៀក​កាំ​ឡើយ​។ អ្នក​ស្រាវជ្រាវ​ម្នាក់​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា សត្វ​បក្សី​មាន​សាច់ដុំ​ជា​ច្រើន​ប្រភេទ ដែល​ជួយ​ឲ្យ​ពួកវា​អាច​ហោះ​ហើយ​បាន​លឿន អាច​បត់​ស្លាប ហើរ​បង្វិល​ខ្លួន និង​បើក​ស្លាប​ឲ្យ​ធំ​សំកាំង​ខ្លួន​នៅ​លើ​អាកាស ដើម្បី​សន្សំ​ថាមពល​របស់​ពួកវា​។ គាត់​បាន​ទទួល​ស្គាល់​ថា ការ​ប្រឹង​ប្រែង​របស់​ក្រុម​ការងារ​របស់​គាត់ អាច​ផលិត​ដ្រូន​នោះ ដោយ​យក​គំរូ​បាន​ការហោះហើរ​របស់​សត្វ​ត្រចៀកកាំ បាន​តែ​១០​ភាគរយ​ប៉ុណ្ណោះ​។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​សមត្ថភាព​ដ៏​អស្ចារ្យ​គ្រប់​ប្រភេទ ដល់​សត្វ​ទាំងអស់​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​បង្កើត​ក្នុង​ពិភពលោក​។ ការ​សង្កេត​មើល​ពួកវា និង​ពិចារណា អំពី​សមត្ថភាព និង​ចារិក​លក្ខណៈ​របស់​ពួកវា អាច​ក្លាយ​ជា​ប្រភព​នៃ​ប្រាជ្ញា​សម្រាប់​យើង​។ ឧទាហរណ៍ សត្វ​ស្រមោច​បង្រៀន​យើង អំពី​ការ​សន្សំ​ស្បៀង​អាហារ សត្វ​ទន្សាយ​ថ្ម​បាន​បង្ហាញ​យើង​អំពី​តម្លៃ​នៃ​ការ​ស្វែងរក​ជម្រក ដែល​អាច​ពឹង​ផ្អែក​បាន ហើយ​សត្វ​កណ្តូប​មាន​កម្លាំង​ខ្លាំង​ដោយសារ​ការ​សាមគ្គី​គ្នា(សុភាសិត ៣០:២៥-២៧)។ ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​ប្រាប់​យើង​ថា “ទ្រង់​បាន​តាំង​លោកីយ៍​ឡើង ដោយសារ​ប្រាជ្ញា​របស់​ទ្រង់”(យេរេមា ១០:១២) ហើយ​នៅ​ចុង​បញ្ចប់​នៃ​ជំហាន​នីមួយៗ​នៃ​ដំណើរ​ការ​នៃ​ការ​បង្កើត​របស់​ព្រះអង្គ ព្រះអង្គ​បាន​មាន​បន្ទូល​បញ្ជាក់​ថា ការ​អ្វី​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ធ្វើ​គឺ​សុទ្ធតែ “ល្អ”(លោកុប្បត្តិ ១:៤,១០,១២,១៨,២១,២៥,៣១)។…

Read article
មានលក្ខណៈសម្បត្តិមិនសក្ដិសម

សូមអាន : អេសាយ ២:១-៤,៩-១៤ ដ្បិត​ព្រះយេហូវ៉ា ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ទ្រង់​ជា​ព្រះ​លើ​ស្ថាន​សួគ៌ ហើយ​ជា​ព្រះ​លើ​ផែន​ដីផង​។ យ៉ូស្វេ ២:១១ នៅ​ក្នុង​ខ្សែ​ភាព​យន្ត​ហូលីវូដ​ជា​ច្រើន យើង​សង្កេត​ឃើញ​តួ​អង្គ​ចារបុរស ចារនារី បាន​ទាក់ទាញ​ការ​ចាប់​អារម្មណ៍​យ៉ាង​ខ្លាំង ដោយ​ពួកគេ​​មាន​ភាព​​ឆ្លាតវៃ​អស្ចារ្យ ហើយ​អាច​បើកឡាន​ទំនើប​លឿនៗ ក្នុង​ស្ថានភាព​គ្រោះ​ថ្នាក់​បំផុត​។ តែ​អ្នក​ស្រី​យ៉ូណា មែនដេស(Jonna Mendez) ជា​អតីត​ប្រធាន​ភ្នាក់ងារ​ចារ​កម្ម​ស៊ីអាយអេ បាន​ធ្វើ​ការ​លើក​ឡើងជា​វិជ្ជមាន អំពី​រឿង​ពិត​ដែល​បាន​កើត​ឡើង​។ គាត់​មាន​ប្រសាសន៍​ថា ភ្នាក់ងារ​ចារ​កម្ម “ត្រូវតែ​មាន​រូប​សម្បត្តិ​ខាង​ក្រៅ ដែល​មិន​ទាក់ទាញ​ការ​ចាប់​អារម្មណ៍​ពី​មនុស្ស​នៅ​ជុំ​វិញ​ពួកគេ ហើយ​អ្នក​ដទៃ​មិន​គិតថា ពួកគេ​ជា​មនុស្ស​ឆ្លាត”។ ភ្នាក់ងារ​សម្ងាត់​ដែល​ល្អ​បំផុត មាន​លក្ខណៈ​សម្បត្តិ​ខាង​ក្រៅ​តិច​បំផុត​ដែល​សក្តិ​សមជា​ភ្នាក់ងារ​សម្ងាត់​។ ពេល​ដែល​ពួក​អ្នក​ស៊ើប​ការ​ពីរ​នាក់​របស់​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល បាន​បន្លំ​ខ្លួន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទីក្រុង​យេរីខូ នាង​រ៉ាហាប​ក៏​បាន​ជួយ​លាក់​បំពួន​ពួកគេ កុំ​ឲ្យ​ទាហាន​របស់​ស្តេច​រក​ឃើញ(យ៉ូស្វេ ២:៤)។ នាង​ហាក់​ដូចជា​មាន​លក្ខណៈ​សម្បត្តិ​តិច​បំផុត ដែល​សក្តិ​សមជា​មនុស្ស​ដែល​ព្រះ​អាច​ប្រើ ជា​ភ្នាក់ងារ​សម្ងាត់ ព្រោះ​នាង​មាន​ចំណុច​ខ្វះខាត​ធំៗ​បី ដែល​មាន​ដូចជា នាង​ជា​ជនជាតិ​កាណាន នាង​ជា​មនុស្ស​ស្រី និង​ជា​ស្រី​រកស៊ី​ផ្លូវភេទ​។ តែ​នាង​រ៉ាហាប​បាន​ជឿ​ថា ព្រះ​របស់​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល “ទ្រង់​ជា​ព្រះ​លើ​ស្ថាន​សួគ៌”(ខ.១១)។ នាង​បាន​លាក់​បំពួន​អ្នក​ស៊ើប​ការ​របស់​ព្រះ នៅ​លើ​ដំបូល​ផ្ទះ​របស់​នាង ហើយ​ក៏​បាន​ជួយ​ពួកគេ​គេច​ខ្លួន ដោយ​សុវត្ថិភាព​។ ព្រះ​ទ្រង់​ក៏បាន​ប្រទាន​រង្វាន់ សម្រាប់​សេចក្តី​ជំនឿ​របស់​នាង ដោយ​លោក​យ៉ូស្វេ​បាន​ទុក​ជីវិត​ឲ្យ​នាង និង​គ្រួសារ​នាង(៦:២៥)។…

Read article
ចិត្តដែលចូលចិត្តចែករំលែក

សូមអាន : សុភាសិត ១១:១៥-២៥ មនុស្ស​ដែល​មាន​ចិត្ត​សទ្ធា នឹង​បាន​បរិបូរ ហើយ​អ្នកណា​ដែល​ស្រោច​ទឹក​ដល់​គេ នោះ​នឹង​បាន​គេ​ស្រោច​ទឹក​ដល់​ខ្លួន​ដែរ​។ សុភាសិត ១១:២៥ នៅ​ថ្ងៃ​ចុង​ក្រោយ នៃ​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​ក្នុង​រដ្ឋ​វីសខុនសិន មិត្ត​ភក្តិ​របស់​ខ្ញុំ​បាន​មក​ជូន​ដំណើរ​ខ្ញុំ ជាមួយ​កូន​ស្រី​របស់​គាត់​អាយុ៤ឆ្នាំ ឈ្មោះ​ឃីនស្ល៊ី(Kinslee)។ ឃីនស្ល៊ី​បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា នាង​មិន​ចង់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ត្រឡប់​ទៅវិញ​ទេ​។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ឱប​នាង ហើយ​ឲ្យ​ផ្លិត​មួយ​ទៅ​នាង ជា​ផ្លិត​ក្រ​ណាត់​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ផាត់​ពណ៌​ដោយដៃ និង​បាន​ប្រមូល​ទុក​។ ខ្ញុំ​ប្រាប់​នាង​ថា ពេលណា​នាង​នឹក​ខ្ញុំ អ្នក​អាច​ប្រើ​ផ្លិត​នេះ ហើយ​នឹក​ចាំ​ថា ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់​នាង​។ នាង​ក៏បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា នាង​ចង់​បាន​ផ្លិត​មួយ​ទៀត​ជាង​ផ្លិត​មួយ​នេះ ជា​ផ្លិត​ធ្វើ​ពី​ក្រដាស​នៅ​ក្នុង​កាបូប​របស់​ខ្ញុំ​។ ខ្ញុំ​ប្រាប់​នាង​ថា ផ្លិត​នោះ​ខូច​ហើយ​។ ខ្ញុំ​ចង់​ឲ្យ​ផ្លិត​ដែល​ល្អ​ជាងគេ​ទៅ​នាង​។ ខ្ញុំ​មិន​បាន​ស្តាយ​ក្រោយ​ទេ ដែល​បាន​ឲ្យ​ផ្លិត​ដែល​ខ្ញុំ​ចូល​ចិត្ត​ជាង​គេ​ទៅ​ឃីនស្ល៊ី​។ ពេល​ខ្ញុំ​ឃើញ​នាង​សប្បាយ​ចិត្ត ខ្ញុំ​កាន់តែ​សប្បាយ​ចិត្ត​។ ក្រោយមក ឃីនស្ល៊ី​ក៏បាន​ប្រាប់​ម្តាយ​នាង​ថា នាង​មិន​សប្បាយ​ចិត្ត ពេល​បាន​ឃើញ​ខ្ញុំ​រក្សា​ទុក​ផ្លិត​ដែល​បាន​ខូច​។ ពួកគេ​ក៏បាន​ផ្ញើ​ផ្លិត​ថ្មី​មួយ ដ៏​ប្រណិត​មក​ឲ្យ​ខ្ញុំ​។ បន្ទាប់​ពី​ឃីនស្ល៊ី​បាន​ឲ្យ​អំណោយ​នេះ​ម​ក​ខ្ញុំ​ដោយ​ចិត្ត​សប្បុរស​ហើយ គាត់​ក៏​មាន​អារម្មណ៍​សប្បាយ​ចិត្ត​ឡើង​វិញ​។ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​សប្បាយ​ចិត្ត​ដែរ​។ នៅ​ក្នុង​ពិភពលោក​ដែល​លើក​ទឹក​ចិត្ត​មនុស្ស​ឲ្យ​ធ្វើ​អ្វីៗ​ដើម្បី​បំពេញ​ចិត្ត​ខ្លួនឯង ហើយ​ការពារ​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន យើង​ងាយ​នឹង​ជួប​ការ​ល្បួង​ឲ្យ​ប្រមូល​ទ្រព្យ​ទុក​សម្រាប់​ខ្លួនឯង ជាជាង​រស់នៅ​ដោយ​ចិត្ត​ដែល​ចូល​ចិត្ត​ចែករំលែក​។ ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​ចែងថា មនុស្ស​ដែល “ចែក​ផ្សាយ​ទ្រព្យ តែ​ចេះតែ​ចំរើន​កើន​ឡើង”(សុភាសិត ១១:២៤)។…

Read article
មិនឲ្យកូនចចកចូលមកបំផ្លាញទំនាក់ទំនង

សូមអាន : បទចម្រៀងសាឡូម៉ូន ២:៨-១៧ ចូរ​យើង​ទៅ​ចាប់​ចចក គឺជា​កូន​ចចក​ទាំង​ប៉ុន្មាន ដែល​បំផ្លាញ​ចំការ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​ទៅ​។ បទចម្រៀងសាឡូម៉ូន ២:១៥ មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំ​មាន​ចិត្ត​រំភើប​រីករាយ​ណាស់ ដែល​បាន​ដាំ​ដំណាំ​ហូប​ផ្លែ និង​ដាំ​បន្លែ ក្នុង​ទី​ធ្លា​ក្រោយ​ផ្ទះ​។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំ​ក៏​បាន​កត់សំ​គាល់​ឃើញ​រន្ធ​តូចៗ នៅ​ក្នុង​ដី​។ ពេល​ដែល​ដើម​ស្តូបឺរី​ចេញ​ផ្លែ​ដំបូង​មិន​ទាន់​ទំ​ផង ផ្លែ​ទាំង​នោះ​ក៏បាន​បាត់​។ ថ្ងៃ​មួយ ខ្ញុំ​មាន​ការ​បាក់​ទឹក​ចិត្ត ពេល​ដែល​រក​ឃើញថា ដើម​ស្តូបឺរី​ដែល​ធំជាង​គេ​បាន​រលើង​ឫស​ទាំងស្រុង ហើយក៏​បាន​ក្រៀម​ស្វិត​អស់ នៅ​ក្រោម​កម្តៅ​ថ្ងៃ ដោយសារ​សត្វ​ទន្សាយ​មួយ​ក្បាល ដែល​កំពុង​រស់នៅ​ក្នុង​រន្ធ​ក្រោយ​ផ្ទះ​ខ្ញុំ​។ ខ្ញុំ​មាន​ការ​សោក​ស្តាយ ដែល​មិន​បាន​យក​ចិត្ត​ទុកដាក់ ចំពោះ​រន្ធ​តូចៗ​ជា​សញ្ញា​ដាស់តឿន ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​នៅ​ថ្ងៃ​មុន​។ បទ​កំណាព្យ​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​មានន័យ ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​បទចម្រៀងសាឡូម៉ូន បាន​កត់ទុក​នូវ​ការ​សន្ទនា​រវាង​បុរស និង​នារី​វ័យ​ក្មេង​មួយគូ​។ បុរស​នោះ​ក៏បាន​ដាស់តឿន​នារី​ជាទី​ស្រឡាញ់​របស់​ខ្លួន អំពី​សត្វ​ចង្រៃ​ដែល​នឹង​មក​បំផ្លាញ​សួន​ច្បារ​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ពួកគេ ជា​ពាក្យ​ប្រៀប​ប្រដូច​អំពី​ទំនាក់​ទំនង​របស់​ពួកគេ​។ គឺ​ដូច​ដែល​គាត់​បាន​ពោល​ថា “ចូរ​យើង​ទៅ​ចាប់​ចចក គឺជា​កូន​ចចក​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​បំផ្លាញ​ចំការ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​ទៅ ដ្បិត​ទំពាំងបាយជូរ​របស់​យើង​កំពុងតែ​ផ្កា​ហើយ”(បទចម្រៀងសាឡូម៉ូន ២:១៥)។ គាត់​ប្រហែល​ជា​បាន​ឃើញ​តម្រុយ​អំពី​សត្វ​ចចក ដែល​អាច​មក​បំផ្លាញ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ពួកគេ ដែល​មាន​ដូចជា​ការ​ច្រណែន កំហឹង ការ​កុហក ឬ​ការ​ព្រងើយ​កន្តើយ​។ ព្រោះ​គាត់​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​សម្រស់​របស់​កូន​ក្រមុំ​គាត់(ខ.១៤) បានជា​គាត់​មិន​បណ្តោយ​ឲ្យ​មាន​វត្ត​មាន​នៃ​សេចក្តី​អាក្រក់​ឡើយ​។ នាង​មាន​តម្លៃ​យ៉ាង​ខ្លាំង​ចំពោះ​គាត់ ប្រៀប​ដូចជា “ផ្កា​កំភ្លឹង​ដុះ​នៅ​កណ្តាល​គុម្ព​បន្លា”(ខ.២)។ ហេតុ​នេះ​ហើយ​គាត់​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​ធ្វើ​ការ​ការពារ​ទំនាក់​ទំនង​របស់​គាត់​។…

Read article