នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ

You are here:
គ្រីស្ទបរិស័ទដែលខ្វះព្រះគុណ

ដ្បិត​គឺ​ដោយ​ព្រះគុណ ដែល​អ្នករាល់គ្នា​បាន​សង្គ្រោះ ដោយសារ​សេចក្តី​ជំនឿ …មិនមែន​ដោយ​ការប្រព្រឹត្ត។ អេភេសូរ ២:៨-៩ ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​ធ្វើការ​តុបតែង សម្រាប់​កម្ម​វី​ធី​ពិសេស​នៅ​ព្រះវិហារ ស្រ្តី​ដែល​ជា​អ្នកមើល​ការខុសត្រូវ បាន​រអ៊ូរទាំ​ថា ខ្ញុំ​ខ្វះ​បទពិសោធន៍។ បន្ទាប់ពី​គាត់​ដើរចេញ​ទៅបាត់ ស្រ្តី​ម្នាក់ទៀត​ក៏បាន​ដើរមក​រក​ខ្ញុំ ហើយ​ប្រាប់​ខ្ញុំ កុំ​ឲ្យ​ព្រួយបារម្ភ​អំពី​ពាក្យ​សម្តី​របស់​គាត់​អី ហើយ​ថា គាត់​ជា​គ្រីស្ទបរិស័ទ​ដែល​ខ្វះ​ព្រះគុណ​ព្រះ។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​អស់សំណើច។ មិនយូរ​ប៉ុន្មាន ខ្ញុំ​ក៏បាន​ចាប់ផ្តើម​ប្រើ​ពាក្យ​នេះ ចំពោះ​អ្នក​ដែល​មាន​ជម្លោះ​ជាមួយ​ខ្ញុំ។ ជាច្រើន​ឆ្នាំក្រោយ​មក ពេល​ខ្ញុំ​ទៅ​ចូលរួម​ថ្វាយបង្គំ​ក្នុង​ព្រះវិហារ​ដដែល​នោះ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ឮ​គេ​ជូនដំណឹង​មរណៈ​ភាព​របស់​គាត់។ លោកគ្រូ​គង្វាល​បាន​ចែកចាយ អំពី​របៀប​ដែល​គាត់​បាន​បម្រើ​ព្រះ ដោយ​មិន​ចេញមុខមាត់ ហើយ​បាន​ដាក់​ដង្វាយ​ដោយចិត្ត​សប្បុរស​ដល់​អ្នកដទៃ។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ទូល​សូម​ព្រះអង្គ​អត់ទោស​ឲ្យ​ខ្ញុំ ដែល​បាន​វិនិច្ឆ័យ និង​និយាយដើម​គាត់ និង​អ្នកដទៃ​ទៀត កាលពីមុន ដោយ​គិតថា ពួក​គេ​ខ្វះ​ព្រះគុណ​ព្រះអង្គ។ សរុប​មក ក៏​ត្រូវការ​ព្រះគុណ​ព្រះ ដូច​អ្នកជឿ​ដទៃទៀត​ផង​ដែរ។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ អេភេសូរ ជំពូក២ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​លើកឡើង​ថា “តាម​កំណើត​យើង នោះ​យើង​ជា​មនុស្ស​ជាប់​ក្នុង​សេចក្តី​ខ្ញាល់ ដូចជា​មនុស្ស​ឯទៀត​ដែរ”(ខ.៣)។ តែ​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​យើង​នូវ​អំណោយ​នៃ​សេចក្តី​សង្គ្រោះ ជាអំណោយ​ដែល​យើង​មិន​សមនឹង​ទទួល ហើយ​យើង​មិន​អាច​ធ្វើអ្វី​មួយ ដើម្បីឲ្យ​ទទួល​បាន​សេចក្តី​សង្គ្រោះ​នោះ​ឡើយ ពុំ​នោះ​ទេ យើង​នឹង​អួតខ្លួន​មិន​ខាន(ខ.៩)។ កាលណា​យើង​ចុះចូល​នឹង​ព្រះ ពី​ពេល​មួយ​ទៅ​ពេល​មួយ ក្នុង​ដំណើរ​ជីវិត​របស់​យើង ព្រះវិញ្ញាណ​នឹង​ធ្វើការ…

Read article
សេចក្តីជំនឿ ដែលជួយគ្នាទៅវិញទៅមក

រី​ឯ​ចុង​បំផុត​នៃ​របស់​ទាំងអស់ នោះ​ជិតដល់​ហើយ ដូច្នេះ ចូរ​ឲ្យ​មានគំនិត​នឹងធឹង ហើយ​ចាំយាម​ក្នុង​សេចក្តី​អធិស្ឋាន​ចុះ។ ១ពេត្រុស ៤:៧ នៅ​ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៦៥ ក្មេង​ជំទង់៦នាក់ នៅក្នុង​ប្រទេស​តុង​ហ្កាន បាន​ជិះទូក​ក្តោង​ចេញពី​កោះ ដែល​ជា​ស្រុកកំណើត​របស់​ខ្លួន ដើម្បី​ធ្វើដំណើរ​ផ្សងព្រេង។ តែ​នៅពេល​ដែល​ខ្យល់ព្យុះ​បក់​បោក​មក នៅ​យប់​ដំបូង ​ដងក្តោង និង​កន្សៃ​របស់​ទូក​របស់​ពួក​គេ​ក៏​បាន​បាក់ ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​រសាត់​អណ្ដែត​អស់​ជាច្រើន​ថ្ងៃ ក្នុង​សមុទ្រ ដោយ​គ្មាន​អាហារ និង​ទឹក​បរិភោគ រហូតដល់​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​បាន​ទៅដល់​កោះ​អា​តា ជា​កោះ​ដែល​គ្មាន​មនុស្ស​រស់នៅ។ ១៥ខែក្រោយ​មក គេ​ក៏បាន​រក​ឃើញ​ក្មេង​ជំទង់​ទាំង​៦​នាក់ នៅ​លើ​កោះ​នោះ។ ក្មេង​ប្រុស​ទំាង​នោះ​បាន​ធ្វើការ​រួមគ្នា នៅ​លើ​កោះ​នោះ ដើម្បីឲ្យ​អាច​មានជីវិត​រស់ ដោយ​បង្កើត​ច្បារ​ដំណាំ​តូច​មួយ និង​ចោះប្រហោង​នៅក្នុង​គល់​ឈើ ដើម្បី​រក្សា​ទុក​ទឹកភ្លៀង ហើយ​ថែមទាំង​បង្កើត​កន្លែង​ហាត់ប្រាណ​ទៀត​ផង។ ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ម្នាក់​បាន​បាក់ជើង ដោយសារ​ធ្លាក់​ពីលើ​ជ្រោះ ក្មេង​ដទៃទៀត​ក៏បាន​ព្យាបាល​ជើង​គាត់ ដោយ​ប្រើ​មែក​ឈើ និង​ស្លឹកឈើ​ចង​អប​ជើង​ឲ្យ​គាត់។ ពួក​គេ​បាន​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​ជម្លោះ​ផ្សេងៗ ដោយ​ការផ្សះផ្សា​គ្នា តាមច្បាប់​ដែល​ពួក​គេ​បាន​បង្កើត ហើយ​ថ្ងៃ​នី​មួយ​ៗ​បាន​ចាប់ផ្តើម និង​បញ្ចប់​ទៅវិញ ដោយ​ការ​ច្រៀង​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះ និង​ការអធិស្ឋាន។ ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​ពួក​គេ​បាន​ធ្វើពិធី​បុណ្យសព​ឲ្យ​ពួក​គេ​នៅ​ស្រុកកំណើត ដោយ​មិនបាន​ដឹង​ថា ពួក​គេ​នៅ​មានជីវិត​នោះ​ឡើយ។ កាល​គេ​រក​ឃើញ​ពួក​គេ​នៅ​លើ​កោះ​នោះ ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​ពួក​គេ​មានការ​ភ្ញាក់ផ្អើល​យ៉ាង​ខ្លាំង ពេល​ដែល​បានឃើញ​ពួក​គេ​មាន​សុខភាព​ល្អ។ ការរស់នៅ​ជា​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​ នៅ​សតវត្សរ៍​ទី១ អាច​នាំ​ឲ្យ​មាន​អារម្មណ៍​ឯកោ​ផង​ដែរ។…

Read article
ព្រះអង្គទតឃើញការសោកសង្រេងរបស់យើង

ព្រះ​ទ្រង់​នឹង​ជូត​អស់ទាំង​ទឹកភ្នែក ពី​ភ្នែក​គេ​ចេញ។ វិវរណៈ ២១:៤ កវី​កំណាព្យ​នៅ​សតវត្សរ៍​ទី១៩ ឈ្មោះ អេ​មី​លី ឌី​កឃី​នសិន(Emily Dickinson) បាន​សរសេរ​ថា “ខ្ញុំ​បាន​វាស់​ស្ទង់​ការ​សោកសង្រេង​នីមួយៗ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ជួប ខ្ញុំ​ខំ​បើកភ្នែក​មើល​វា ហើយ​ឆ្ងល់​ថា វា​មាន​ទម្ងន់​ធ្ងន់​ដូច​ខ្ញុំ​ទេ ឬ​វា​មាន​ទំហំ​តូចជាង​ខ្ញុំ”។ បទ​កំណាព្យ​នេះ បាន​ឆ្លុះបញ្ចាំង​អំពី​របៀប​ដែល​មនុស្ស​មើលឃើញ​ស្នាមរបួស ដែល​អ្នកដទៃ​បាន​ធ្វើ​មក​លើ​ខ្លួន ពេញ​មួយ​ជីវិត​ពួក​គេ។ អ្នក​ស្រី​ឌី​ឃិ​នសិន ក៏បាន​សន្និដ្ឋាន ដោយ​ការកម្សាន្ត​ចិត្ត ពេល​បាន​មើលទៅ​កាល់​វ៉ា​រី នាង​ឃើញ​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ​ទទួលយក​ស្នាមរបួស​របស់​នាង ដោយ​ព្រះអង្គ​បាន​រងទុក្ខ​នៅ​លើ​ឈើឆ្កាង​រហូត​អស់ព្រះជន្ម។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​វិវរណៈ​បាន​ពិពណ៌នា​អំពី​ព្រះយេស៊ូវ​ ជា​ព្រះអង្គ​សង្រ្គោះ​របស់​យើង​ថា ព្រះអង្គ​ជា “កូនចៀម១ ដែល​មើលទៅដូចជា​បាន​សំឡាប់​ហើយ”(៥:៦ និង​មើល ខ.១២)។ ពេល​នោះ គេ​នៅ​អាច​មើល​ឃើញ​ស្នាម​របួស​របស់​ព្រះ​អង្គ។ គឺ​របួស​ដែល​កើតឡើង​ពី​ការ​ផ្ទុក​ពីលើ​អង្គ​ទ្រង់ នូវ​អំពើបាប និង​ភាព​អស់សង្ឃឹម​របស់​រាស្រ្ត​ព្រះអង្គ(១ពេត្រុស ២:២៤-២៥) ដើម្បីឲ្យ​ពួក​គេ​អាច​មានជីវិត និង​ក្តី​សង្ឃឹម​ថ្មី។ ហើយ​កណ្ឌ​គម្ពីរ​វិវរណៈ ក៏បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ពេល​ដែល​ព្រះអង្គ​សង្រ្គោះ នឹង “ជូត​ទឹកភ្នែក” ចេញពី​ភ្នែក​កូន​ព្រះអង្គ(២១:៤)។ សព្វថ្ងៃ​នេះ ព្រះយេស៊ូវ​មិន​បាន​កាត់​បន្ថយ​ការ​ឈឺចាប់​របស់​ពួក​គេ ឲ្យ​នៅ​តិច​បំផុត តែ​ព្រះអង្គ​ពិតជា​ទតមើល និង​យក​ព្រះទ័យ​ទុកដាក់​ចំពោះ​ការ​សោកសង្រេង​របស់​មនុស្ស​ម្នាក់​ៗ ដោយ​អញ្ជើញ​ពួក​គេ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ជីវិត​ថ្មី ដែល​មានការ​ប្រោស​ឲ្យ​ជា ក្នុង​នគរ​ព្រះអង្គ ដែល​គ្មាន​សេចក្តី​ស្លាប់…

Read article
រកឃើញក្តីសង្ឃឹមក្នុងពេលសោកសង្រេង

ក្រែង​អ្នករាល់គ្នា​កើតទុក្ខ​ព្រួយ ដូចជា​អ្នកឯទៀត ដែល​គ្មាន​សង្ឃឹម។ ១ថែ​ស្សា​ឡូ​និច ៤:១៣ លូ​អ៊ី​ស(Louise) ជា​ក្មេងស្រី​សកម្ម គួរ​ឲ្យ​ស្រឡាញ់ ដែល​បាន​នាំមក​នូវ​ទឹកមុខ​ញញឹម ដល់​មនុស្ស​ទាំង​អស់​ដែល​នាង​បាន​ជួប។ កាល​នាង​មាន​អាយុ៥ឆ្នាំ នាង​មាន​ជំងឺ​ដ៏​កម្រ​មួយ។ ការបាត់បង់​ជីវិត​របស់​នាង ក្នុងរយៈពេល​ដ៏​ខ្លី បាន​នាំមក​នូវ​អារម្មណ៍​តក់ស្លុត ដល់​អ្នកស្រី ដេយ ដេយ(Day Day) និង​លោក​ភី​ធ័រ(Peter) ជា​ឪពុក​ម្តាយ ក៏ដូចជា​មិត្ត​រួមការ​ងារ​ទាំងអស់។ យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​បាន​សោក​សង្រេង​ជាមួយ​ពួក​គាត់ ក្នុង​សោកនាដកម្ម​នេះ។ ប៉ុន្តែ អ្ន​កស្រី​ដេយ ដេយ និង​លោក​ភី​ធ័រ បាន​រក​ឃើញ​កម្លាំង ដើម្បី​បន្តដំណើរ​ទៅមុខ​ទៀត។ ពេល​ខ្ញុំ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​អ្នក​ស្រី​ដេយដេយ គាត់​បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា គាត់​និង​ស្វាមី​គាត់​បាន​រក​ឃើញ​កម្លាំង ក្នុង​ព្រះអម្ចាស់ ដោយ​ផ្តោត​ចិត្ត​ទៅលើ​សេចក្តី​ពិត​ដែល​ថា សព្វថ្ងៃ​នេះ លូអ៊ីស​កំពុង​តែ​ស្ថិតនៅ​ក្នុង​ព្រះហស្ត​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​ នៅ​នគរ​ស្ថានសួគ៌។ គាត់​ថា “យើង​មាន​អំណរ ព្រោះ​ពេលវេលា​ដែល​កូនស្រី​របស់​យើង​មាននៅ​លើ​ផែនដី​នេះ​បាន​អស់ ហើយ​នាង​បាន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​ហើយ។ ដោយសារ​ព្រះគុណ និង​កម្លាំង​មក​ពី​ព្រះអម្ចាស់ យើង​អាច​ឆ្លងកាត់​ការ​សោកសង្រេង ហើយ​បន្ត​ធ្វើ​កិច្ចការ​អ្វី ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ត្រាស់​ហៅ​ឲ្យ​យើង​ធ្វើ”។ អ្នកស្រី​ដេយ ដេយ បាន​រក​ឃើញ​ការកម្សាន្ត​ចិត្ត នៅក្នុង​ការ​ទុកចិត្ត​លើ​ព្រះទ័យ​របស់​ព្រះ ដែល​បាន​បើក​បង្ហាញ​អង្គ​ទ្រង់ ក្នុង​ព្រះយេស៊ូវ​។ សេចក្តី​សង្ឃឹម​ស្របតាម​ព្រះគម្ពីរ គឺ​លើស​ពី​ការ​មានគំនិត​វិជ្ជមាន…

Read article
តែងតែនឹកចាំអធិស្ឋានឲ្យ

ខ្ញុំ​អរព្រះគុណ​ដល់​ព្រះ​នៃ​ខ្ញុំ ទាំង​ដំណាល​ពី​អ្នកជា​និច្ច ក្នុង​កាលដែល​ខ្ញុំ​អធិស្ឋាន​ផង។ ភីលេម៉ូន ១:៤ លោក​ម៉ាល​ខុម ខ្លោត(Malcolm Cloutt) បាន​ក្លាយជា​អ្នកទទួល​រង្វាន់​កិត្តិយស Maundy Money ឆ្នាំ២០២១ ពី​ក្សត្រី​អេលីហ្សាប៊ែត ទី២(Elizabet II) ជា​កម្មវិធី​ដែលគេ​ប្រារព្ធ​ធ្វើ​ប្រចាំឆ្នាំ ដើម្បីឲ្យ​រង្វាន់​ដល់​បុរស ឬ​ស្រ្តី​អង់គ្លេស​ណា​ដែល​មាន​ភាព​លេចធ្លោ។ នៅ​ថ្ងៃ​ទទួល​រង្វាន់​នោះ លោក​ខ្លោត​មាន​អាយុ១០០ឆ្នាំ​ហើយ។ គាត់​បាន​ទទួល​រង្វាន់​កិត្តិយស​នេះ ដោយសារ​គាត់​បាន​ចែក​ព្រះគម្ពីរ​ដោយ​ផ្ទាល់ដៃ បាន១ពាន់​ក្បាល ក្នុង​មួយ​ជីវិត​គាត់។ លោក​ខ្លោត​ក៏បាន​ធ្វើការ​កត់ត្រា អំពី​អ្នក​ដែល​បាន​ទទួល​ព្រះគម្ពីរ១ក្បាល​ពី​គាត់ ហើយក៏​បាន​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​ពួក​គេ​ជា​ទៀងទាត់។ ភាព​ស្មោះត្រង់​របស់​លោក​ខ្លោត ក្នុង​ការអធិស្ឋាន ជា​គំរូ​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​មានអំណាច ដែល​យើង​ឃើញ​មាន ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​សំបុត្រ​របស់​សាវ័ក​ប៉ុល ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរសញ្ញាថ្មី។ ជា​ញឹកញាប់ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​លើកទឹកចិត្ត​អ្នកទទួល​សំបុត្រ​របស់​គាត់​ថា គាត់​បាន​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​ពួក​គេ​ជា​ទៀងទាត់។ ក្នុង​សំបុត្រ​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ផ្ញើ​ទៅ​មិត្តសំឡាញ់​គាត់ ឈ្មោះ ភីលេម៉ូន គាត់​បាន​សរសេរ​ថា “ខ្ញុំ​អរព្រះគុណ​ដល់​ព្រះ​នៃ​ខ្ញុំ ទាំង​ដំណាល​ពី​អ្នកជា​និច្ច ក្នុង​កាលដែល​ខ្ញុំ​អធិស្ឋាន​ផង”(ភីលេម៉ូន ១:៤)។ ក្នុង​សំបុត្រ​ដែល​គាត់​សេរ​សេរ​ផ្ញើ​ទៅ​លោក​ធីម៉ូថេ គាត់​សរសេរ​ថា “ខ្ញុំ​អរព្រះគុណ​ដល់​ព្រះ ដែល​ខ្ញុំបំរើ​ដោយ​បញ្ញា​ចិត្ត​ដ៏​បរិសុទ្ធ ដូចជា​ពួក​ឰយុកោ​ខ្ញុំ​ដែរ ដោយ​ព្រោះ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ​ពី​អ្នកជា​និច្ច ក្នុង​កាលដែល​ខ្ញុំ​ទូល​អង្វរ ទាំងយប់​ទាំង​ថ្ងៃ”(២ធីម៉ូថេ ១:៣)។ ក្នុង​សំបុត្រ​ដែល​គាត់​បាន​ផ្ញើ​ទៅ​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​រ៉ូម គាត់​បាន​និយាយ​សង្កត់ធ្ងន់​ថា…

Read article
បានពេញដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ

កុំ​ឲ្យ​ស្រវឹងស្រា​ដែល​នាំឲ្យ​ព្រើល​ចិត្ត​ឡើយ តែ​ចូរ​ឲ្យបាន​ពេញជា​ព្រះវិញ្ញាណ​វិញ។ អេភេសូរ ៥:១៨ អ្នកនិពន្ធ​ឈ្មោះ ស្កុត មែកណៃ(Scot McKnight) បាន​ចែកចាយ​ទីបន្ទាល់​របស់​គាត់ អំពី “ការ​ពេញដោយ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ” កាល​គាត់​រៀន​នៅ​វិទ្យាល័យ។ ពេល​គាត់​ចូលរួម​កម្មវិធី​បោះ​ជំរុំ គ្រូ​អធិប្បាយ​បាន​លើកទឹកចិត្ត​គាត់ ឲ្យ​បើក​ចិត្ត ទទួល​ព្រះគ្រីស្ទ​គ្រងរាជ្យ​​ក្នុង​ជីវិត​គាត់ ដោយ​ចុះចូល​នឹង​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ។ ក្រោយមក គាត់​ក៏បាន​អង្គុយ​នៅ​ក្រោម​ដើមឈើ​មួយ ហើយក៏​បាន​អធិស្ឋាន​ថា “ឱ​ព្រះ​វរបិតា សូម​ព្រះអង្គ​អត់ទោស​បាប​ឲ្យ​ទូលបង្គំ។ សូម​ព្រះអង្គ​ជួយ​ទូលបង្គំ ឲ្យ​ពេញដោយ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ”។ គាត់​ថា ការ​អស្ចារ្យ​ក៏បាន​កើតឡើង។ ចាប់តាំងពី​ពេលនោះ​មក ជីវិត​គាត់​បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​ទាំងស្រុង។ មិនបាន​ល្អឥតខ្ចោះ តែ​ខុសប្លែក​ពីមុន។ ភ្លាម​ៗ​នោះ គាត់​ក៏​មានចិត្តចង់​អាន​ព្រះគម្ពីរ អធិស្ឋាន និង​ជួប​អ្នកជឿ​ដទៃទៀត ហើយ​បម្រើ​ព្រះ។ មុន​ពេល ព្រះយេស៊ូវ​យាង​ឡើង​ស្ថានសួគ៌​វិញ បន្ទាប់ពី​ព្រះអង្គ​មាន​ព្រះជន្ម​រស់​ឡើងវិញ ព្រះអង្គ“ហាមមិនឲ្យ​គេ​ចេញពី​ក្រុង​យេរូសាឡិម​ឡើយ ដោយ​ព្រះបន្ទូល​ថា ត្រូវឲ្យ​នៅចាំ​សេចក្តី​សន្យា​នៃ​ព្រះវរបិតា ដែល​អ្នករាល់គ្នា​បានឮ​ខ្ញុំ​ថ្លែងប្រាប់​ហើយ”(កិច្ចការ ១:៤)។ ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ទៀត​ថា “កាលណា​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​បាន​មក​សណ្ឋិត​លើ​អ្នករាល់គ្នា នោះ​អ្នករាល់គ្នា​នឹង​បាន​ព្រះ​ចេស្តា ហើយនិង​ធ្វើជា​ទីបន្ទាល់​ពី​ខ្ញុំ នៅ​ក្រុង​យេរូសាឡិម ព្រមទាំង​ស្រុក​យូដា និង​ស្រុក​សាម៉ារី​ទាំងមូល ហើយ​រហូតដល់​ចុង​ផែនដី​បំផុត​ផង”(ខ.៨)។ ព្រះ​ទ្រង់ប្រទាន​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ឲ្យគង់​នៅក្នុង​អ្នក​ដែល​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​។ ការ​ពេញដោយ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​បាន​កើតឡើង​ជាលើកដំបូង​នៅ​ថ្ងៃបុណ្យ​ទី៥០(មើល​កិច្ចការ ជំពូក២)…

Read article
ការស្រេកឃ្លានភាពស្ងប់ស្ងាត់

ក្រោយពី​ភ្លើង​នោះ​មក មាន​ឮ​សំឡេង​តូច​រហៀងៗ។ ១ពង្សាវតា​ក្សត្រ ១៩:១២ បើ​អ្នកចូលចិត្ត​ភាព​ស្ងប់ស្ងាត់ មាន​បន្ទប់​មួយ ក្នុង​ទីក្រុង​មីនាប៉ូលីស រដ្ឋ​មីនេសូតា ដែល​អ្នក​នឹង​ចូលចិត្ត។ បន្ទប់​នោះ​អាច​ស្រូប​សម្លេង​គ្រប់​ប្រភេទ បាន៩៩.៩៩ភាគរយ! បន្ទប់​ដ៏​ល្បីល្បាញ​នោះ ជា​បន្ទប់​ដែល​គ្មាន​សម្លេង​ឡង ក្នុង​មន្ទីរ​ពិសោធ​ន៍​អ័រហ្វៀល ត្រូវ​បាន​គេ​ហៅថា “កន្លែង​ដែល​ស្ងប់ស្ងាត់​បំផុត នៅ​លើ​ផែនដី”។ មនុស្ស​ដែល​ចង់បាន​កន្លែង​ស្ងាត់​គ្មាន​សម្លេង​រំខាន ក្នុង​បន្ទប់​នោះ ត្រូវ​គេ​តម្រូវឲ្យ​អង្គុយ​ចុះ ដើម្បី​ជៀសវាង​ការ​វិលមុខ ដោយសារ​នៅ​ទីនោះ​ស្ងប់ស្ងាត់​ពេក។ រហូតមកដល់​ពេលនេះ គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​អាច​ចំណាយពេល​ក្នុង​បន្ទប់​នោះ លើស៤៥នាទី​ឡើយ។ មាន​មនុស្ស​តិចណាស់ ដែល​ត្រូវការ​ភាព​ស្ងប់ស្ងាត់​ខ្លាំង​យ៉ាងនេះ។ តែ​ជួនកាល យើង​ប្រាថ្នា​ចង់បាន​ភាព​ស្ងប់ស្ងាត់​បន្តិច ក្នុង​ពិភពលោក​ដែល​មាន​ពេញ​ទៅ​ដោយ​សម្លេង​រំខាន។ សូម្បីតែ​ពត៌មាន​ដែល​យើង​ទស្សនា និង​បណ្ដាញ​សង្គម ដែល​យើង​បាន​ចំណាយពេល​ជាមួយ បាន​នំា​មក​នូវ​សម្លេង​រំខាន ដែល​ធ្វើឲ្យ​យើង​ពិបាក​ផ្តោត​អារម្មណ៍​ទៅលើ​ការងារ ឬ​ការ​សិក្សា។ យើង​ច្រើនតែ​ឃើញ​គេ​ប្រើ​ពាក្យ​សម្តី និង​រូបភាព ដែល​នាំឲ្យ​យើង​មាន​អារម្មណ៍​អវិជ្ជមាន។ សម្លេង​រំខាន​ទាំងអស់​នោះ អាច​ធ្វើឲ្យ​យើង​ពិបាក​ស្តាប់​ព្រះ​សូរ្យ​សៀង​ព្រះ។ កាល​ហោរា​អេលីយ៉ា​ចេញទៅ​ជួប​ព្រះអម្ចាស់ នៅ​លើ​ភ្នំ​ហូរ៉ែប គាត់​មិនបាន​រក​ឃើញ​ព្រះអង្គ នៅក្នុង​កន្លែង​ដែល​មានសម្លេង​ឮខ្លាំង មាន​ខ្យល់ព្យុះ ឬ​មាន​ភ្នំភ្លើង ឬក៏​ភ្លើង​ឆេះ​នោះ​ឡើយ(១ពង្សាវតា​ក្សត្រ ១៩:១១-១២)។ ទាល់តែ​លោក​អេលីយ៉ា​បានឮ​សម្លេង​តូច​រហៀងៗ ទើប​គាត់​យក​ក្រ​ម៉ា​គ្រលុំ​មុខ រួច​ដើរចេញ​ពី​រូងភ្នំ ហើយក៏​បាន​ជួប “ព្រះ​ដ៏​មាន​គ្រប់​ចេស្តា”(ខ.១២-១៤)។ វិញ្ញាណ​របស់​អ្នក​ប្រហែល​កំពុង​ស្រេកឃ្លាន​ភាព​ស្ងប់ស្ងាត់​ផង​ដែរ…

Read article
ការស្រេកឃ្លានភាពស្ងប់ស្ងាត់

ក្រោយពី​ភ្លើង​នោះ​មក មាន​ឮ​សំឡេង​តូច​រហៀងៗ។ ១ពង្សាវតា​ក្សត្រ ១៩:១២ បើ​អ្នកចូលចិត្ត​ភាព​ស្ងប់ស្ងាត់ មាន​បន្ទប់​មួយ ក្នុង​ទីក្រុង​មីនាប៉ូលីស រដ្ឋ​មីនេសូតា ដែល​អ្នក​នឹង​ចូលចិត្ត។ បន្ទប់​នោះ​អាច​ស្រូប​សម្លេង​គ្រប់​ប្រភេទ បាន៩៩.៩៩ភាគរយ! បន្ទប់​ដ៏​ល្បីល្បាញ​នោះ ជា​បន្ទប់​ដែល​គ្មាន​សម្លេង​ឡង ក្នុង​មន្ទីរ​ពិសោធ​ន៍​អ័រហ្វៀល ត្រូវ​បាន​គេ​ហៅថា “កន្លែង​ដែល​ស្ងប់ស្ងាត់​បំផុត នៅ​លើ​ផែនដី”។ មនុស្ស​ដែល​ចង់បាន​កន្លែង​ស្ងាត់​គ្មាន​សម្លេង​រំខាន ក្នុង​បន្ទប់​នោះ ត្រូវ​គេ​តម្រូវឲ្យ​អង្គុយ​ចុះ ដើម្បី​ជៀសវាង​ការ​វិលមុខ ដោយសារ​នៅ​ទីនោះ​ស្ងប់ស្ងាត់​ពេក។ រហូតមកដល់​ពេលនេះ គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​អាច​ចំណាយពេល​ក្នុង​បន្ទប់​នោះ លើស៤៥នាទី​ឡើយ។ មាន​មនុស្ស​តិចណាស់ ដែល​ត្រូវការ​ភាព​ស្ងប់ស្ងាត់​ខ្លាំង​យ៉ាងនេះ។ តែ​ជួនកាល យើង​ប្រាថ្នា​ចង់បាន​ភាព​ស្ងប់ស្ងាត់​បន្តិច ក្នុង​ពិភពលោក​ដែល​មាន​ពេញ​ទៅ​ដោយ​សម្លេង​រំខាន។ សូម្បីតែ​ពត៌មាន​ដែល​យើង​ទស្សនា និង​បណ្ដាញ​សង្គម ដែល​យើង​បាន​ចំណាយពេល​ជាមួយ បាន​នំា​មក​នូវ​សម្លេង​រំខាន ដែល​ធ្វើឲ្យ​យើង​ពិបាក​ផ្តោត​អារម្មណ៍​ទៅលើ​ការងារ ឬ​ការ​សិក្សា។ យើង​ច្រើនតែ​ឃើញ​គេ​ប្រើ​ពាក្យ​សម្តី និង​រូបភាព ដែល​នាំឲ្យ​យើង​មាន​អារម្មណ៍​អវិជ្ជមាន។ សម្លេង​រំខាន​ទាំងអស់​នោះ អាច​ធ្វើឲ្យ​យើង​ពិបាក​ស្តាប់​ព្រះ​សូរ្យ​សៀង​ព្រះ។ កាល​ហោរា​អេលីយ៉ា​ចេញទៅ​ជួប​ព្រះអម្ចាស់ នៅ​លើ​ភ្នំ​ហូរ៉ែប គាត់​មិនបាន​រក​ឃើញ​ព្រះអង្គ នៅក្នុង​កន្លែង​ដែល​មានសម្លេង​ឮខ្លាំង មាន​ខ្យល់ព្យុះ ឬ​មាន​ភ្នំភ្លើង ឬក៏​ភ្លើង​ឆេះ​នោះ​ឡើយ(១ពង្សាវតា​ក្សត្រ ១៩:១១-១២)។ ទាល់តែ​លោក​អេលីយ៉ា​បានឮ​សម្លេង​តូច​រហៀងៗ ទើប​គាត់​យក​ក្រ​ម៉ា​គ្រលុំ​មុខ រួច​ដើរចេញ​ពី​រូងភ្នំ ហើយក៏​បាន​ជួប “ព្រះ​ដ៏​មាន​គ្រប់​ចេស្តា”(ខ.១២-១៤)។ វិញ្ញាណ​របស់​អ្នក​ប្រហែល​កំពុង​ស្រេកឃ្លាន​ភាព​ស្ងប់ស្ងាត់​ផង​ដែរ…

Read article
បន្ទាបខ្លួនបម្រើ តាមគំរូព្រះអង្គ

គឺ​ទ្រង់​បាន​លះបង់​ព្រះអង្គ​ទ្រង់ មក​យក​រូបភាព​ជា​បាវបំរើ​វិញ ព្រមទាំង​ប្រសូត​មក​មាន​រូប​ជា​មនុស្ស​ផង។ ភីលីព ២:៧ ក្នុង​កម្មវិធី​ទូរទស្សន៍​មួយ មាន​ចំណងជើង​ថា ចៅហ្វាយនាយ​បន្លំ​ខ្លួន មាន​នាយក​ប្រតិបត្តិ​ម្នាក់​របស់​ក្រុមហ៊ុន​លក់​ការ៉េម​ដ៏​ល្បីល្បាញ បាន​បន្លំ​ខ្លួន ធ្វើជា​បុគ្គលិក នៅក្នុង​ហាង​លក់​ការ៉េម​មួយ​របស់​ក្រុមហ៊ុន។ គាត់​បាន​ពាក់​សក់​ក្លែងក្លាយ និង​តុបតែង​មុខ កុំ​ឲ្យ​គេ​មើល​គាត់​ស្គាល់ ក្នុង​ការ​ធ្វើការ​ជា​បុគ្គលិក​ថ្មី​ម្នាក់។ គោលដៅ​របស់​គាត់ គឺ​ដើម្បី​មើល​ដំណើរការ​ក្នុង​ក្រុមហ៊ុន​ចាប់តាំងពី​ថ្នាក់​ទាប ដល់​ថ្នាក់លើ។ ផ្អែក​ទៅលើ​ការសង្កេត​របស់​គាត់ គាត់​អាច​រក​ឃើញ​ដំណោះស្រាយ សម្រាប់​បញ្ហា​មួយចំនួន ដែល​ហាង​នោះ​កំពុង​ជួបប្រទះ។ រឿង​នេះ​បាន​ធ្វើឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចំា​ព្រះយេស៊ូវ​ ដែល​បាន​លះបង់​ព្រះអង្គ​ទ្រង់ មក​យក​ភាពជា​អ្នកបម្រើ(ភីលីព ២:៧) ដើម្បី​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​របស់​យើង។ ព្រះអង្គ​បាន​យកកំណើត​ជា​មនុស្ស ដោយ​ដើរ​នៅ​លើ​ដី បង្រៀន​យើង​អំពី​ព្រះ​ពិត ហើយ​ទីបំផុត ក៏បាន​សុគត​នៅ​លើ​ឈើឆ្កាង ដើម្បី​លោះ​បាប​យើង(ខ.៨)។ ការ​លះបង់​នេះ​បាន​បង្ហាញ​ការ​បន្ទាប​ព្រះ​កាយ​របស់​ព្រះអង្គ ខណៈ​ពេល​ដែល​ព្រះអង្គ​លះបង់​ព្រះជន្ម ដោយ​ការ​ស្តាប់​បង្គាប់​ព្រះវរបិតា ធ្វើជា​ដង្វាយ​លោះ​បាប​យើង។ ព្រះអង្គ​បាន​ដើរ​នៅ​លើ​ដី ដូច​មនុស្ស​ធម្មតា ហើយក៏​បាន​ដកពិសោធន៍​ដោយ​ផ្ទាល់ ជាមួយនឹង​បញ្ហា​ដែល​យើង​ជួបប្រទះ។ ក្នុងនាម​យើង​ជា​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​ ព្រះអង្គ​បាន​ត្រាស់​ហៅ​យើង ឲ្យ​យកតម្រាប់តាម​ព្រះអង្គ​ ជា​ព្រះ​សង្រ្គោះ​យើង ជាពិសេស ក្នុង​ទំនាក់ទំនង​របស់​យើង ជាមួយ​អ្នកជឿ​ដទៃទៀត(ខ.៥)។ ព្រះ​ទ្រង់​ជួយ​យើង ឲ្យ​មានការ​បន្ទាបខ្លួន(ខ.៣) ហើយ​មានគំនិត​គិត​ដូច​ព្រះគ្រីស្ទ(ខ.៥)។ ព្រះអង្គ​ជំរុញ​យើង ឲ្យ​រស់នៅ ជា​អ្នកបម្រើ…

Read article
ដើរលបៗជាមួយអំពើបាបចេញតាមទ្វារ

អ្នកណា​ដែល​គ្រប់​បាំង​ការ​រំលង​របស់​ខ្លួន នោះ​នឹង​មិន​ចំរើន​ឡើង​ទេ តែ​អ្នកណា​ដែល​លន់តួ ហើយ​លះបង់​អំពើ​នោះ នឹង​ប្រទះ​បាន​សេចក្តី​មេត្តាករុណា​វិញ។ សុភាសិត ២៨:១៣ សត្វ​ឆ្កែ​ខ្ញុំ​ឈ្មោះ វី​នស្តុ​ន(Winston) ដឹង​ថា វា​មិន​ត្រូវ​ខាំ​ស្បែកជើង​ទេ។ ដូចនេះ វា​ក៏បាន​ប្រើ​ល្បិច​បន្លំ​ភ្នែក ដោយ​ដើរ​លបៗ។ ពេល​ដែល​វីនស្តុន​ឃើញ​ស្បែកជើង ដែល​យើង​ទុកចោល វា​ក៏បាន​ដើរ​យឺតៗ ទៅ​រក​ស្បែកជើង​នោះ។ វា​ក៏បាន​ពាំ​ស្បែកជើង​នោះ ហើយ​បន្ត​ដើរ​យឺត​ៗ​ទៅ​មុខ​ទៀត។ រួច​វា​ក៏​ចេញតាមទ្វារ​ទៅក្រៅ បើសិនជា​គ្មាន​នរណា​ឃើញ​វា​ទេ។ ជួនកាល យើង​គិតថា យើង​អាច​ដើរ​លប​ៗ​ជាមួយ​អំពើបាប​របស់​យើង ដោយ​ព្រះអង្គ​មិនបាន​ទតមើល​យើង។ យើង​ចង់​គិត​ថា ព្រះអង្គ​នឹង​មិន​កត់សម្គាល់​ឡើយ។ យើង​លើក​ហេតុផល​ថា អំពើបាប​នោះ​គ្មានអ្វី​ធំដុំ​ទេ។ តែ​ទន្ទឹម​នឹង​នោះ យើង​ក៏​ត្រូវតែ​ដឹងផង​ដែរ​ថា ព្រះ​ទ្រង់​មិន​សព្វព្រះទ័យ​ឲ្យ​យើង​សម្រេចចិត្ត​ប្រព្រឹត្ត​ដូចនេះ​ឡើយ។ បទ​គម្ពីរ​សុភាសិត ២៨:១៣ បាន​ចែងថា “អ្នកណា​ដែល​គ្រប់​បាំង​ការ​រំលង​របស់​ខ្លួន នោះ​នឹង​មិន​ចំរើន​ឡើង​ទេ តែ​អ្នកណា​ដែល​លន់តួ ហើយ​លះបង់​អំពើ​នោះ នឹង​ប្រទះ​បាន​សេចក្តី​មេត្តាករុណា​វិញ”។ យើង​មិន​ចាំបាច់​ត្រូវ​ដើរ​លប​ៗ ជាមួយ​អំពើបាប​របស់​យើង ហើយ​សង្ឃឹមថា គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​កត់សំគាល់​នោះ​ទេ។ ពេលណា​យើង​សារភាព​ប្រាប់​ការពិត​អំពី​កំហុស​យើង ដល់​ខ្លួន​យើង ដល់​ព្រះអម្ចាស់ និង​ដល់​មិត្ត​ភក្តិ​ដែល​យើង​អាច​ទុកចិត្ត យើង​អាច​រក​ឃើញ​សេរីភាព​រួចផុត​ពី​ការ​ប្រកាន់ទោស​ខ្លួនឯង និង​ក្តី​អា​ម៉ាស​ដោយសារ​ការ​បន្ត​រស់​ក្នុង​អំពើបាប ដែល​លាក់កំបាំង(១យ៉ូហាន ១:៩)។—ADAM R. HOLZ…

Read article