នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ

You are here:
ការលេងផ្លូវកាត់ឲ្យបានផលចំណេញលឿន

សម្បត្តិ​ទ្រព្យរបស់​អ្នក​ស្ថិតនៅ​កន្លែងណា នោះ​ចិត្ត​អ្នក​ក៏​នឹង​នៅកន្លែង​នោះ​ដែរ។ ម៉ាថាយ ៦:២១ កាលពី​ចុង​ទស​វស្ស​រ៍​ឆ្នាំ១៧០០ យុវជន​ម្នាក់​បានឃើញ​ដី​បាក់​ស្រុត​យ៉ាង​អាថ៌កំបាំង នៅ​លើ​កោះ​អូក ក្នុង​ប្រជុំ​កោះ​ណូវ៉ា ស្កូ​ធា។ គាត់​គិតស្មាន​ថា ពួក​ចោរសមុទ្រ​ គឺ​​ប្រហែល​លោក​កា​ពី​ទែន ឃីដ(Kidd) បាន​កប់​កំណប់​នៅ​ទីនោះ​ដោយ​ផ្ទាល់ដៃ។ ដូចនេះ គាត់​និង​គ្នា​គាត់​បួន​ប្រាំ​នាក់ ក៏បាន​ចាប់ផ្តើម​ជីក​រក​កំណប់។ ពួក​គេ​មិនបាន​រក​ឃើញ​កំណប់​អ្វី​ឡើយ តែ​ពាក្យ​ចចាមអារ៉ាម​អំពី​កំណប់​នោះ​ចេះតែ​បន្ត​ឮ​សុះសាយ។ ប៉ុន្មាន​សតវត្សរ៍​ក្រោយមក អ្នកដទៃ​នៅតែ​បន្ត​ជីក​រក​កំណប់​នៅកន្លែង​នោះ ដោយ​ចំណាយពេល​វេលា និង​ប្រាក់​កាស់​ជាច្រើន។ សព្វថ្ងៃ​នេះ រណ្តៅ​ដែលគេ​បាន​ជីក​នោះ​មាន​ជម្រៅ​ជាង៣០ម៉ែត្រ។ ការ​ងប់ងុល​នឹង​ទ្រព្យសម្បត្តិ​យ៉ាងដូច​នេះ គឺ​ជា​អំពើ​ក្បត់​ មក​លើ​ចន្លោះប្រហោង នៅក្នុង​ចិត្ត​របស់​មនុស្ស។ ក្នុង​ព្រះគម្ពីរ​មានរឿង​មួយ​ដែល​បាន​បង្ហាញ​ឲ្យ​យើង​ដឹង​ថា អាកប្ប​កិរិយា​របស់​មនុស្ស​ម្នាក់​បាន​ឆ្លុះបញ្ចាំង​អំពី​ចន្លោះប្រហោង​នៅក្នុង​ចិត្ត​របស់​គាត់។ កេហា​ស៊ី​ជា​អ្នកបម្រើ​ដ៏​ស្មោះត្រង់​របស់​ហោរា​អេ​លី​សេ​ជាយូរមកហើយ។ តែ​ពេល​ដែល​ហោរា​អេ​លី​សេ​បដិសេធន៍​មិនព្រម​ទទួលអំណោយ​ដ៏​មានតម្លៃ​របស់​មេទ័ព​ម្នាក់ ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រោស​ឲ្យ​ជា​ពី​ជំងឺឃ្លង់​តាមរយៈ​គាត់ កេ​ហា​ស៊ី​ក៏បាន​ប្រឌិត​រឿង ដើម្បីឲ្យ​បានផល​ចំណេញ​ពី​លោក​មេទ័ព​រូប​នោះ(២ពង្សាវតា​ក្សត្រ ៥:២២)។ ពេល​កេ​ហា​ស៊ី​ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​វិញ គាត់​បាន​និ​យាយ​កុហក​លោក​ហោរា(ខ.២៥)។ តែ​លោក​អេ​លី​សេ​បានដឹង ហើយ​សួរ​គាត់​ថា “តើ​វិញ្ញាណ​អញ​មិនបាន​ទៅតាម​ឯង ក្នុង​កាលដែល​លោក​នោះ​ចុះពី​រទេះ​មក​ទទួល​ឯង​ទេ​ឬអី?”(ខ.២៦)។ ទីបំផុត កេ​ហា​ស៊ី​ក៏បាន​កើត​ឃ្លង់​ទាំង​គ្រួសារ ហើយ​បាត់បង់​ការអ្វី​ដែល​ពិតជា​សំខាន់​ចំពោះ​គាត់(ខ.២៧)។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​បង្រៀន​យើង មិន​ឲ្យ​ដេញ​តាម​ទ្រព្យសម្បត្តិ​របស់​លោកិយ តែ​ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គ​បង្គាប់​ឲ្យ​យើង “ប្រមូល​ទ្រព្យសម្បត្តិ ទុក​សំរាប់​ខ្លួន នៅ​ឯ​ស្ថានសួគ៌​វិញ”(ម៉ាថាយ ៦:២០)។ ចូរ​យើង​ប្រុងប្រយ័ត្ន​ចំពោះ​ការ​លេង​ផ្លូវកាត់…

Read article
នឹកចាំអំពីការលះបង់របស់ព្រះយេស៊ូវ

ដ្បិត​រាល់វេលា​ណា ដែល​អ្នករាល់គ្នា​បរិភោគ​នំបុ័ង​នេះ ហើយ​ផឹក​ពី​ពែង​នេះ នោះ​ឈ្មោះថា​សំដែង​ពី​សេចក្តី​សុគត​របស់​ផង​ព្រះអម្ចាស់ ដរាបដល់​ទ្រង់​យាង​មក។ ១កូរិនថូស ១១:២៦ បន្ទាប់ពី​កម្មវិធី​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ នៅពេល​ព្រឹក​ថ្ងៃអាទិត្យ មិត្តភក្ដិ​ខ្ញុំ​នៅ​ទីក្រុង​មូស្គូ​បាន​នាំ​ខ្ញុំ​ទៅ​ញាំ​អាហារ​ថ្ងៃត្រង់ ក្នុង​ភោជនីយដ្ឋាន​មួយ នៅ​ក្រៅ​វិមាន​គ្រិមលីន។ ពេល​យើង​ទៅដល់ យើង​សង្កេតឃើញ​គូ​ស្វាមីភរិយា​ថ្មី​ជាច្រើន​គូរ ដែល ស្លៀកពាក់​ឈុត​អាពាហ៍​ពិពាហ៍ បាន​ដើរទៅ​រក​ផ្នូរ​របស់​ទាហាន​ដែលគេ​មិន​ស្គាល់ឈ្មោះ នៅ​ក្រៅ​កំផែង​វិមាន​គ្រិមលីន។ សុភមង្គល​នៅ​ថ្ងៃ​អាពាហ៍​ពិពាហ៍​របស់​ពួក​គេ ក៏បាន​រាប់បញ្ចូល​ការ​នឹក​ចាំ អំពី​ការ​លះបង់​របស់​អ្នកដទៃ ដែល​បាន​ជួយ​ឲ្យ​ពួក​គេ​មាន​ថ្ងៃ​នោះ។ នេះ​ជា​ទិដ្ឋភាព​ដែល​មានន័យ​ណាស់ ខណៈ​ពេល​ដែល​គូ​ស្វាមីភរិយា​ទាំងនោះ​បាន​ថតរូប នៅ​ក្បែរ​កន្លែង​រំឭក​របស់​ជន​ពលី មុន​ពេល​ពួក​គេ​ដាក់​បាច់​ផ្កា​អាពាហ៍​ពិពាហ៍ នៅ​លើ​ខឿន​នៃ​ទីកន្លែង​នោះ។ យើង​ម្នាក់​ៗ​សុទ្ធតែ​មានហេតុ​ផល​ដែល​ត្រូវ​អរព្រះគុណ​ព្រះ ដោយសារ​អ្នកដទៃ​ដែល​បាន​ធ្វើការ​លះបង់ ដើម្បី​នាំមក​នូវ​អ្វីៗ​ដែល​យើង​មាន​សព្វថ្ងៃ។ ការ​លះបង់​ទាំងនោះ​សុទ្ធតែ​សំខាន់ តែ​មិនមែន​ជា​ការ​លះបង់​ដែល​សំខាន់​បំផុត​នោះ​ឡើយ។ ទាល់តែ​យើង​បាន​យល់​អំពី​ការ​លះបង់​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​នៅ​លើ​ឈើឆ្កាង ទើប​យើង​អាច​ដឹង​ថា ជីវិត​របស់​យើង​បាន​ជាប់ជំពាក់​ព្រះគុណ​របស់​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ​ច្រើន​ប៉ុណ្ណា។ ពេលណា​យើង​ប្រារព្ធ​ពិធី​លៀង​ព្រះអម្ចាស់ យើង​ត្រូវ​នឹក​ចាំ អំពី​ការ​លះបង់​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​ ដែល​មាន​ចំណិត​នំប៉័ង និង​ទឹក​ទំពាំងបាយជូរ​ជា​តំណាង។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បង្រៀន​ថា “ដ្បិត​រាល់វេលា​ណា ដែល​អ្នករាល់គ្នា​បរិភោគ​នំបុ័ង​នេះ ហើយ​ផឹក​ពី​ពែង​នេះ នោះ​ឈ្មោះថា​សំដែង​ពី​សេចក្តី​សុគត​របស់​ផង​ព្រះអម្ចាស់ ដរាបដល់​ទ្រង់​យាង​មក”(១កូរិនថូស ១១:២៦)។ សូមឲ្យ​ពិធី​លៀង​ព្រះអម្ចាស់​ក្រើន​រំឭក​យើង ឲ្យ​រស់នៅ ដោយ​ការ​នឹក​ចាំ និង​ការ​ដឹងគុណ ចំពោះ​ការ​គ្រប់យ៉ាង​ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ធ្វើ​នៅក្នុង និង​ដើម្បី​យើង។—BILL CROWDER ពេល​អ្នក​ប្រារព្ធ​ពិធី​លៀង​ព្រះអម្ចាស់…

Read article
ព្រះអង្គកែប្រែជីវិតយើងឲ្យថ្មីឡើង

ចូរ​ប្រមូល​ចំណិត​ដែល​សល់​នៅ ដើម្បីកុំឲ្យ​បាត់​អ្វី​ឡើយ។ យ៉ូហាន ៦:១២ ក្នុងនាម​លោក​សន សេ​ភ្ល័រ(Shawn Seipler) ជា​អ្នកចាត់ចែង​ការ​ធ្វើដំណើរ​ឲ្យ​អ្នក​ដំណើរ​ទាំង​ឡាយ គាត់​មាន​សំណួរ​ចម្លែក​មួយ ដែល​គាត់​ពិបាក​ស្វែងរក​ចម្លើយ។ គាត់​ឆ្ងល់​ថា តើ​គេ​យក​សាប៊ូ ដែលគេ​ប្រើ​សល់ ក្នុង​បន្ទប់​សណ្ឋាគារ ទៅ​ធ្វើអ្វី? គេ​បាន​យក​សាប៊ូ​ដែល​ភ្ញៀវ​សណ្ឋាគារ​បាន​ប្រើ​សល់ ទៅ​បោះចោល​ដូច​សំរាម​ធម្មតា​។ តែ​លោក​សេ​ភ្ល័រ​ជឿ​ថា គេ​អាច​យក​ដុំ​សាប៊ូ​ដែលគេ​ប្រើ​សល់​រាប់​លាន​ដុំ ទៅ​កែច្នៃ​ជាដុំ​សា​ប៊ូ​ថ្មីៗ។ ដូចនេះ គាត់​ក៏បាន​បង្កើត​គម្រោង​កែ​ឆ្នៃ​មួយ ដែល​មានឈ្មោះ​ថា គម្រោង​សម្អាត​ពិភពលោក ដែល​ធ្វើការ​ជាមួយ​សណ្ឋាគារ នាវា​កម្សាន្ត​ធំៗ និង​រីស៊ត​៨​ពាន់​កន្លែង ដើម្បី​កែច្នៃ​ដុំ​សាប៊ូ​រាប់​លាន​គីឡូ ទៅជា​ដុំ​សាប៊ូ ដែល​បាន​ចាក់​ពុម្ព​ថ្មីៗ និង​បាន​សម្លាប់​មេរោគ។ គេ​ក៏បាន​ផ្ញើ​សាប៊ូ​កែច្នៃ​នោះ​ទៅ​អ្នក​ទាល់ក្រ ក្នុង១០០ប្រទេស ដោយ​បាន​ជួយ​បង្ការ​ជំងឺ និង​ការ​ស្លាប់ ដែល​បណ្តាល​មក​ពី​ការ​ខ្វះ​អនាម័យ។ គឺ​ដូចដែល​លោក​សេភ្ល័រ​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “ខ្ញុំ​ដឹង​ថា រឿង​នេះ​ស្តាប់​ទៅ​ដូច​កំប្លែង តែ​ដុំ​សាប៊ូ​នៅក្នុង​បន្ទប់ទឹក ក្នុង​បន្ទប់​សណ្ឋាគារ​ដែល​អ្នក​ធ្លាប់​ស្នាក់នៅ​ពិតជា​អាច​ជួយ​សង្រ្គោះ​ជីវិត​មនុស្ស”។ ការ​ប្រមូលរបស់​អ្វី​ដែលគេ​ប្រើ​ហើយ ឬ​មិន​ស្អាត ដើម្បី​កែប្រែ​ជា​របស់​ថ្មី ក៏​ជា​លក្ខណៈ​សម្បត្តិ​ដែល​គួរឲ្យ​ស្រឡាញ់​បំផុត​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​ ជា​ព្រះអង្គ​សង្រ្គោះ​របស់​យើង។ បន្ទាប់ពី​ព្រះអង្គ​បាន​ប្រទាន​អាហារ​ដល់​មនុស្ស​ជាង៥ពាន់​នាក់ ដោយ​ប្រើ​នំ​ប៉័ង​តូចៗ៥ដុំ និង​ត្រី២កន្ទុយ ព្រះអង្គ​បាន​ប្រាប់​ពួក​សាវ័ក​ថា “ចូរ​ប្រមូល​ចំណិត​ដែល​សល់​នៅ ដើម្បីកុំឲ្យ​បាត់​អ្វី​ឡើយ”(យ៉ូហាន ៦:១២)។ ក្នុង​ជីវិត​របស់​យើង ពេលណា​យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា…

Read article
ព្រះចេស្តារបស់ព្រះ បានបង្ហាញចេញមក

ក៏បាន​ឃើញ​ការ​យ៉ាង​ធំ​ដែល​ស្នាដៃ​នៃ​ព្រះយេហូវ៉ា​បាន​ធ្វើ​ដល់​សាសន៍​អេស៊ីព្ទ នោះ​គេ​ក៏​មាន​សេចក្តី​កោតខ្លាច​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា។ និក្ខមនំ ១៤:៣១ រឿង​ដែល​ហាក់ដូចជា​មិន​អាច​កើតឡើង បាន​កើតឡើង ពេល​ដែល​កម្លាំង​ខ្យល់ព្យុះ​កំបុតត្បូង​បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​ចរន្តទឹក​ទន្លេ​មី​ស៊ី​ស៊ី​ពី ជា​ទន្លេ​ដ៏​ធំ​មួយ​នៅ​សហរដ្ឋអាមេរិក។ នៅ​ខែសីហា ឆ្នាំ២០២១ ខ្យល់ព្យុះ​កំបុតត្បូង​អ៊ី​ដា​ បាន​វាយប្រហារ​មក​លើ​តំបន់ឆ្នេរ​នៅ​រដ្ឋ​លូ​វី​ស៊ី​អាណា ហើយ​បណ្តាល​ឲ្យ​មានរឿង​ដែល​គួរឲ្យ​ភ្ញាក់ផ្អើល​កើតឡើង ដោយធ្វើ​ទឹកទន្លេ​ហូរ​បញ្ច្រាស​អស់​រយៈពេល​ជាច្រើន​ម៉ោង។ អ្នកជំនាញ​បាន​ប៉ាន់​ប្រមាណ​ថា នៅក្នុង​វដ្ដ​នី​មួយ​ៗ​នៃ​ខ្យល់ព្យុះ​កំបុតត្បូង​នៅ​អាមេរិក វា​អាច​ពង្រីក​កម្លាំង​របស់​វា ដែល​ស្មើនឹង​កម្លាំង​គ្រាប់បែក​នុយក្លេអ៊ែរ១ម៉ឺន​គ្រាប់។ កម្លាំង​ខ្លាំង​មិន​គួរឲ្យ​ជឿ​នេះ​បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​ចរន្តទឹក ហើយក៏​បាន​ជួយ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​យល់ អំពី​ការ​ឆ្លើយតប​របស់​ពួក​អ៊ីស្រាអែល ចំពោះ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ចរន្តទឹក​ដ៏​សំខាន់ ដែល​មាន​កត់ទុក​ក្នុង​កណ្ឌ​​គម្ពីរ​និក្ខមនំ។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​រត់គេច​ពី​ពួក​អេស៊ីព្ទ ដែល​បាន​ចាប់​ពួក​គេ​ធ្វើជា​ទាសករ​អស់​ជាច្រើន​សតវត្សរ៍ ពួក​គេ​ក៏បាន​ទៅដល់​សមុទ្រ​ក្រហម។ នៅ​ពីមុខ​ពួក​គេ​មាន​សមុទ្រ​ក្រហម​ដ៏​ធំ​ល្វឹង​ល្វើយ ហើយ​នៅ​ពីក្រោយ​ពួក​គេ​មាន​កងទ័ព​អេស៊ីព្ទ​ដ៏​ខ្លាំងពូកែ។ នៅក្នុង​ស្ថានភាព​ដែល​ហាក់ដូចជា​ទាល់ច្រក​នោះ “ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​ច្រាន​ផាត់​សមុទ្រ​ចេញ ដោយ​កំឡាំង​ខ្យល់​ពី​ខាងកើត ដែល​បក់​យ៉ាង​ខ្លាំង​ពេញ១យប់​នោះ ទ្រង់​ធ្វើឲ្យ​ទឹកបាន​ញែកចេញ​ពី​គ្នា ឲ្យ​សមុទ្រ​ទៅជា​គោក​វិញ រួច​ពួក​កូនចៅ​អ៊ីស្រាអែល គេ​ក៏​ចូល​ទៅ​នា​កណ្តាល​សមុទ្រ តាម​ដីគោក ហើយ​មាន​ទឹកជា​កំផែង​នៅ​ខាងស្តាំ និង​ខាងឆ្វេង​គេ”(និក្ខមនំ ១៤:២១-២២)។ បន្ទាប់ពី​ពួក​គេ​បាន​ទទួលការ​រំដោះ​ពី​ព្រះអម្ចាស់ ដោយ​ការ​បង្ហាញ​ព្រះ​ចេស្តា​តាមរបៀប​ដ៏​អស្ចារ្យ​នេះ “ពួក​គេ​ក៏​មាន​សេចក្តី​កោតខ្លាច​ព្រះអម្ចាស់”(ខ.៣១)។ ការ​ឆ្លើយតប​ដោយចិត្ត​ស្ញប់ស្ញែង គឺជា​រឿង​ដែល​កើតមាន​ជា​ធម្មតា បន្ទាប់ពី​មនុស្ស​បានឃើញ​ព្រះ​ទ្រង់​បង្ហាញ​ព្រះ​ចេស្តា។ ប៉ុន្តែ ការ​នេះ​ក៏បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​ពួក​គេ​​ទុកចិត្ត​ព្រះអង្គ​ផង​ដែរ(ខ.៣១)។ ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​បាន​ដកពិសោធន៍​នឹង​ព្រះ​ចេស្តា​ព្រះ ក្នុង​ស្នា​ព្រះហស្ត​ព្រះអង្គ យើង​ក៏​អាច​ឈរ​ស្ញែង​ខ្លាច ចំពោះ​ព្រះ​ចេស្ដា ហើយ​ទុកចិត្ត​ព្រះអង្គ​ផង​ដែរ។—LISA M. SAMRA…

Read article
សេចក្តីជំនឿបានមកពីការស្តាប់ឮ

ដូច្នេះ សេចក្តី​ជំនឿ​កើតឡើង​ដោយ​ឮ ហើយដែល​ឮ​នោះ គឺ​ដោយសារ​ព្រះបន្ទូល​នៃ​ព្រះ។ រ៉ូម ១០:១៧ ពេល​ដែល​លោកគ្រូ​គង្វាល បប់(Bob) មានរបួស ដែល​មានផល​ប៉ះពាល់​មក​លើ​ការ​បញ្ចេញ​សម្លេង​របស់​គាត់ គាត់​បាន​ធ្លាក់​ចូល​ទៅ​ក្នុង​វិបត្តិ​ផ្លូវចិត្ត និង​ការ​ធ្លាក់ទឹក​ចិត្ត​អស់១៥ឆ្នាំ។ គាត់​ឆ្ងល់​ថា តើ​គ្រូគង្វាល​ដែល​មិន​អាច​និយាយ​កើត មានប្រយោជន៍​អ្វី ចំពោះ​ពួក​ជំនុំ? គាត់​មានការ​ពិបាក​យ៉ាង​ខ្លាំង ក្នុង​ការស្វែងរក​ចម្លើយ​សម្រាប់​សំណួរ​នេះ ដោយ​បាន​ទូល​ថ្វាយ​ការ​សោកសង្រេង និង​ការ​ភ័ន្តភាំង​របស់​គាត់ ដល់​ព្រះអម្ចាស់។ គាត់​ក៏បាន​មានប្រសាសន៍​ថា “ខ្ញុំ​គ្រាន់តែ​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​ត្រូវតែ​ខំធ្វើ​តាម​ព្រះបន្ទូល​ព្រះ”។ ពេល​គាត់​ចំណាយពេល​អាន​ព្រះគម្ពីរ សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដែល​គាត់​មាន​ចំពោះ​ព្រះ​ក៏បាន​កើនឡើង។ គាត់​ថា “ខ្ញុំ​បាន​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត​ថា នឹង​ទទួលយក​ព្រះបន្ទូល​ព្រះអង្គ ឲ្យបាន​ជ្រួតជ្រាប​ជីវិត​របស់ខ្ញុំ ព្រោះ​សេចក្តី​ជំនឿ​កើតឡើង​ពី​ការ​ឮ គឺ​ឮ​ព្រះបន្ទូល​ព្រះ”។ យើង​ឃើញ​ឃ្លា “សេចក្តី​ជំនឿ​កើតឡើង​ពី​ការ​ឮ” ក្នុង​សំបុត្រ​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​សរសេរ​ផ្ញើ​ទៅ​ពួក​ជំនុំ នៅ​ទីក្រុង​រ៉ូម។ សាវ័ក​ប៉ុល​ចង់​ឲ្យ​ជនជាតិយូដា ជា​ជនរួមជាតិ​របស់​គាត់ ទទួល​ជឿ​ព្រះគ្រីស្ទ ហើយ​បាន​សង្គ្រោះ​ដូច​គាត់​ដែរ(រ៉ូម ១០:៩)។ តើ​ពួក​គេ​អាច​ជឿ​ដោយ​របៀបណា? គឺ​តាមរយៈ​ការ​ឮ​ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះគ្រីស្ទ(ខ.‌១៧)។ លោក​គ្រូ​បប់ បាន​ខិតខំ​ទទួល និង​ជឿ​ព្រះបន្ទូល​ព្រះគ្រីស្ទ ជា​ពិសេស ពេល​ដែល​គាត់​អាន​ព្រះគម្ពីរ។ គាត់​អាច​និយាយ​បានតែ១ម៉ោង​ប៉ុណ្ណោះ ក្នុង១ថ្ងៃ ហើយ​មានការ​ឈឺចាប់​ជាប់​ជានិច្ច ពេល​គាត់​ព្យាយាម​និយាយ តែ​គាត់​បាន​បន្ត​រក​ឃើញ​សន្តិភាព និង​ការ​ស្កប់ចិត្ត ពី​ព្រះ…

Read article
ការរួបរួម ដោយភាពខុសប្លែកគ្នា

មើល ដែល​បងប្អូន​នៅ​មូល​ជាមួយគ្នា ដោយចិត្ត​ព្រមព្រៀង នោះ​ជាការល្អ ហើយ​សមគួរ​យ៉ាងណា​ទៅ។ ទំនុកដំកើង ១៣៣:១ មាន​កីឡាករ១២ក្រុម​បាន​មក​ចូលរួម​ប្រកួត​រត់​ប្រ​ណាំង ដោយក្រុម​នីមួយ​ៗ​មាន​មនុស្ស​បី​នាក់ ដែល​ឈរ​ប្រកៀក​ស្មា​គ្នា ដោយ​មិត្ត​រួម​ក្រុម​នៅ​សង្ខាង​ចងជើង​ម្ខាង​ជាប់ជើង​ម្ខាងទៀត​របស់​កីឡាករ​នៅ​កណ្តាល​គេ នៅត្រង់​ជង្គង់ និង​កជើង ដែល​មើលទៅ​ក្រុម​នីមួយ​ៗ​ហាក់​ដូចជា​មាន​ជើង​តែ៤សម្រាប់​រត់។ ភ្នែក​របស់​អ្នក​ទាំង​បី សុទ្ធតែ​បាន​ផ្ដោត​ទៅលើ​ទី​ផ្តាច់​ព្រាត់។ ពេល​គេ​ផ្លុំ​កញ្ចែ ក្រុម​ទាំង​ឡាយ​ក៏បាន​ស្ទុះ​រត់​ទៅមុខ។ ក្រុម​ភាគច្រើន​បាន​ដួល ហើយក៏​បាន​ព្យាយាម​ងើបឡើង​វិញ​យ៉ាង​ពិបាក។ មាន​ពីរបី​ក្រុម​ដែល​បានសម្រេច​ចិត្ត​លោត​ទៅមុខ ជាជាង​ដើរ។ ក្រុម​ខ្លះ​ក៏បាន​បោះបង់​ចោល​ការប្រកួត។ តែ​មាន​ក្រុម​មួយ​បាន​ពន្យារពេល ក្នុង​ការ​ចាប់ផ្តើម​ដើរទៅ​មុខ ហើយក៏​បាន​ស្រុះ​ស្រួល​គ្នា​ធ្វើ​តាម​ផែនការ​របស់​ខ្លួន និង​បាន​ទំនាក់ទំនង​គ្នា​ទៅវិញទៅមក ខណៈ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​បោះជំហាន​ទៅមុខ។ ពួក​គេ​បាន​ដួល នៅ​តាមផ្លូវ តែ​បាន​ក្រោក​ឈរ​វិញ ហើយ​ខំ​មមុល​ទៅមុខ ហើយ​មិនយូរ​ប៉ុន្មាន​ក៏បាន​វ៉ា​ដាច់​ក្រុម​ទាំងអស់។ ការដែល​ពួក​គេ​ស្ម័គ្រចិត្ត​សហការ​គ្នា ហើយ​បោះជំហាន​ម្តង​មួយៗ បាន​ជួយ​ពួក​គេ​ឆ្លងផុត​ទី​ផ្តាច់​ព្រាត់​ជាមួយគ្នា។ ការរស់នៅ​ថ្វាយព្រះ ក្នុង​សហគមន៍​នៃ​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​ ច្រើនតែ​មាន​អារម្មណ៍​នឿយ​ណាយ ដូច​ការ​ព្យាយាម​បោះជំហាន​ទៅ​មុន ក្នុង​ការ​រត់​ប្រណាំង​ជើង​បួន។ យើង​ច្រើនតែ​មានការ​ជំពប់​ដួល ពេល​យើង​ទំនាក់ទំនង​ជាមួយ​អ្នក​ដែល​មាន​ទស្សនៈ​ខុសពី​យើង។ សាវ័ក​ពេត្រុស​បាន​បង្រៀន​យើង ឲ្យ​អធិស្ឋាន មាន​ភាព​ចៅ​វ៉ៅ និង​ប្រើ​អំណោយទាន​របស់​យើង ដើម្បី​សម្រប​ខ្លួន​ឲ្យ​មានការ​រួបរួម សម្រាប់​ការរស់នៅ​ក្នុង​ពេល​អនាគត។ គាត់​បាន​ជំរុញ​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​ឲ្យ “ស្រឡាញ់​គ្នា​ឲ្យអស់​ពីចិត្ត” (១ពេត្រុស ៤:៨) និង​ប្រព្រឹត្ត​នឹងគ្នា​ដោយ​សេចក្តី​ចៅរ៉ៅ ឥតមាន​ត្អូញត្អែរ…

Read article
សាសនាដែលបរិសុទ្ធ

ឯ​សាសនា​ដែល​បរិសុទ្ធ ហើយ​ឥត​សៅហ្មង នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​ដ៏​ជា​ព្រះវរបិតា នោះ​គឺ​ឲ្យ​ទៅ​សួរ​ពួក​កំព្រា និង​ពួក​មេម៉ាយ ក្នុង​កាលដែល​គេ​មាន​សេចក្តី​វេទនា ហើយ​ឲ្យ​រក្សាខ្លួន មិន​ឲ្យ​ប្រឡាក់​ដោយ​លោកីយ៍​នេះ​ឡើយ។ យ៉ាកុប ១:២៧ កាល​ខ្ញុំ​កំពុង​រៀន​នៅ​មហាវិទ្យាល័យ ក្នុង​ឆ្នាំទី២ នៅក្នុង​វិស្សមកាល​រដូវ​ក្តៅ មិត្ត​រួម​ថ្នាក់​របស់ខ្ញុំ​ម្នាក់​បាន​ស្លាប់​បាត់បង់​ជីវិត​ភ្លាមៗ។ រយៈពេល​ពីរបី​ថ្ងៃ មុន​ពេល​គាត់​លាចាក​លោក មើលទៅ​គាត់ ហាក់ដូចជា​សុខសប្បាយ​ធម្មតា​ទេ។ កាលនោះ យើង​ទាំងពីរ​សុទ្ធតែ​នៅក្មេង ហើយ​គិតថា យើង​កំពុង​ស្ថិត​ក្នុង​វ័យ​ល្អ​បំផុត​នៃ​ជីវិត​យើង ដោយ​បាន​ក្លាយជា​បងប្អូន​ប្រុសស្រី បន្ទាប់ពី​បាន​ប្រកាស​អំពី​ភាព​ស្មោះស្ម័គ្រ ចំពោះ​ក្រុម​យុវជន និង​ក្រុម​យុវនារី​រៀងៗខ្លួន។ តែ​ពេល​មិត្ត​រួម​ថ្នាក់​របស់ខ្ញុំ​បាន​លាចាក​លោក អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​នឹក​ចាំ​អំពី​គាត់​ខ្លាំង​បំផុត គឺ​ការដែល​មិត្ត​ភក្តិ​របស់ខ្ញុំ ក្នុង​ក្រុម​ប្រុសៗ​បាន​រស់នៅ ដោយ​គំរូ​ល្អ ដូចដែល​សាវ័ក​យ៉ាកុប​បាន​បង្រៀន(យ៉ាកុប ១:២៧)។ ពួក​ប្រុស​ៗ​ក្នុង​ក្រុម​យុវជន​បាន​ក្លាយជា​បងប្រុស​ដ៏​ល្អ​របស់​ប្អូនស្រី របស់​យុវជន​ដែល​បាន​បាត់បង់ជីវិត។ ពួក​គេ​បាន​ទៅ​ចូលរួម​ពិធី​មង្គលការ ក៏ដូចជា​ពិធី​ជប់​លៀង​របស់​កូន​នាង រយៈពេល​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ បន្ទាប់ពី​បងប្រុស​របស់​នាង​បាន​លាចាក​លោក។ ពួក​គេ​ម្នាក់​ថែមទាំង​បាន​ឲ្យ​ទូរស័ព្ទ​មួយ​ទៅ​នាង ទុក​ឲ្យ​នាង​ទាក់ទង​ទៅ​គាត់ ពេល​នាង​ត្រូវការ​ឲ្យ​គាត់​ជួយ។ សាវ័ក​យ៉ាកុប​មានប្រសាសន៍​ថា “ឯ​សាសនា​ដែល​បរិសុទ្ធ ហើយ​ឥត​សៅហ្មង នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​ដ៏​ជា​ព្រះវរបិតា នោះ​គឺ​ឲ្យ​ទៅ​សួរ​ពួក​កំព្រា និង​ពួក​មេម៉ាយ ក្នុង​កាលដែល​គេ​មាន​សេចក្តី​វេទនា”(ខ.២៧)។ ប្អូនស្រី​របស់​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​មិនបាន​ក្លាយជា​ក្មេងកំព្រា​នៅពេល​នោះ​ តែ​នាង​បាន​បាត់បង់​បងប្រុស​ជាទីស្រឡាញ់​របស់​នាង។ ហើយ​ពួក​គេ​បាន​ជួយ​បំពេញ​តួនាទី​ជា​បងប្រុស​របស់​នាង ដោយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់។ យើង​រាល់គ្នា​ក៏​អាច​រស់នៅ​ជា​គំរូ​ល្អ ក្នុង​ជីវិត​ដ៏​បរិសុទ្ធ…

Read article
ការរស់នៅ ក្នុងសេរីភាព

ព្រះគ្រីស្ទ​បាន​ប្រោស​យើង​ឲ្យ​រួចហើយ ដូច្នេះ ចូរ​អ្នករាល់គ្នា​ឈរ​ឲ្យ​មាំមួន ក្នុង​សេរីភាព​នោះ​ចុះ កុំ​ឲ្យ​ត្រូវ​ជាប់ចំណង​ជា​បាវបំរើ​ទៀត​ឡើយ។ កាឡាទី ៥:‌១ ខ្ញុំ​បាន​ចម្រើន​វ័យ​ធំឡើង ក្នុង​រដ្ឋ​តិច​សាស់ ដែល​នៅ​ទីនោះ គេ​មាន​ពិធីបុណ្យ​ដើរ​ដង្ហែ​នៅ​តាមផ្លូវ និង​មានការ​ជួបជុំគ្នា​ញាំ​អាហារ​ពិចនិច ក្នុង​តំបន់​សហគមន៍​ជនជាតិ​អាមេរិក​ស្បែក​ខ្មៅ នៅ​ថ្ងៃទី១៩ខែមិថុនា រៀងរាល់​ឆ្នាំ។ ទាល់តែ​ខ្ញុំ​បាន​ឈាន​ចូល​ដល់​វ័យ​ជំទង់ ទើប​ខ្ញុំ​បានដឹង អំពី​អត្ថន័យ​ដ៏​ឈឺចាប់​នៃ​ការ​ប្រារព្ធ​ធ្វើពិធី​បុណ្យ នៅ​ថ្ងៃទី​១៩​ខែ​មិថុនា​នោះ។ ទិវា​នេះ​ជា​ការ​រំឭក​អំពី​ថ្ងៃ ក្នុង​ឆ្នាំ១៨៦៥ គឺ​នៅពេល​ដែល​ទាសករ​នៅ​រដ្ឋ​តិចសាស់ បាន​ទទួល​ដំណឹង​ថា លោក​ប្រធានាធិបតី​អ័​ប្រា​ហាំ លីនខិន(Abraham Lincoln) បាន​ចុះហត្ថលេខា នៅ​លើ​សេចក្តី​ប្រកាស​ដោះលែង​ពួក​គេ​ឲ្យ​មាន​សេរីភាព តាំងពី​ជាង​២​ឆ្នាំ​កន្លះ​មុន។ ដូចនេះ ក្នុង​រយៈ​ពេល​ជាង​២​ឆ្នាំ​នោះ ជនជាតិ​អាមេរិក​ស្បែក​ខ្មៅ​នៅ​រដ្ឋ​តិចសាស់​បាន​បន្ត​រស់នៅ ជា​ទាសករ ព្រោះ​ពួក​គេ​មិន​បាន​ដឹង​សោះ​ថា ខ្លួន​មាន​សេរីភាព​រួចពី​ភាពជា​ទាសករ។ មាន​មនុស្សជា​ច្រើន ដែល​​បន្ត​រស់នៅ​ជា​ទាសករ បន្ទាប់ពី​ពួក​គេ​បាន​ទទួល​សេរីភាព​ហើយ។ ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​កាឡាទី សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​និយាយ​អំពី​ភាពជា​ទាសករ​មួយ​បែប​ទៀត គឺ​ការ​បន្ត​រស់នៅ​ក្រោម​ក្រឹត្យវិន័យ។ ក្នុង​ខគម្ពីរ​គន្លឹះ​នេះ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​លើកទឹកចិត្ត​អ្នកអាន​សំបុត្រ​គាត់​ថា “ព្រះគ្រីស្ទ​បាន​ប្រោស​យើង​ឲ្យ​រួចហើយ ដូច្នេះ ចូរ​អ្នករាល់គ្នា​ឈរ​ឲ្យ​មាំមួន ក្នុង​សេរីភាព​នោះ​ចុះ កុំ​ឲ្យ​ត្រូវ​ជាប់ចំណង​ជា​បាវបំរើ​ទៀត​ឡើយ”(កាឡាទី ៥:‌១)។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​រំដោះ​អ្នកជឿ​ទ្រង់ ឲ្យ​រួចពី​ក្រឹត្យវិន័យ​ហើយ ដែល​រាប់បញ្ចូល​ទាំង​ក្រឹត្យវិន័យ​អំពី​ចំណីអាហារ និង​ការ​រាប់​អាន​គ្នា​ជាដើម។ ទោះជាយ៉ាងណា​ក៏ដោយ មនុស្សជា​ច្រើន​នៅតែ​បន្ត​រស់នៅ​ជា​ទាសករ។…

Read article
យកគំរូតាមព្រះអង្គ ក្នុងការចិញ្ចឹមកូន

ដោយហេតុ​នោះ​បាន​ជា​ខ្ញុំ​លុតជង្គង់ នៅ​ចំពោះ​ព្រះវរបិតា​នៃ​ព្រះយេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ជា​ព្រះអម្ចាស់​នៃ​យើង​រាល់គ្នា ដែល​គ្រប់​ទាំង​គ្រួ​នៅ​ស្ថានសួគ៌ ហើយ​នៅ​ផែនដី មាន​នាមត្រកូល​ពី​ទ្រង់​មក។ អេភេសូរ ៣:១៤-១៥ បន្ទប់​ដាក់​ឡាន នៅក្នុង​ផ្ទះ​ដែល​ខ្ញុំ​ធ្លាប់​រស់នៅ​កាលពីក្មេង បាន​បន្សល់ទុក​នូវ​អនុស្សាវរីយ​ជាច្រើន។ នៅពេល​ព្រឹក ថ្ងៃសៅរ៍​មួយ​នោះ ប៉ា​របស់ខ្ញុំ​បាន​យក​ឡាន​គាត់​ចេញពី​ក្នុង​បន្ទប់​ដាក់​ឡាន ដើម្បីឲ្យ​យើង​មាន​កន្លែង​សម្រាប់​ជួសជុល​កូនឡាន​ប្រណាំង​ខ្នាត​តូច ដែល​យើង​រើស​បាន។ យើង​បាន​ដាក់​កង់​ថ្មី ហើយ​បាន​ដំឡើង​កញ្ចក់​ផ្លា​ស្ទីក​ខាងមុខ ពីលើ​ឡាន​នោះ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំ​បាន​ប្រញាប់​បើក​កូនឡាន​នោះ​ចេញពី​ក្នុង​បន្ទប់​ដាក់​ឡាន តាមផ្លូវ​ចេញពីផ្ទះ ដោយ​ប៉ា​ខ្ញុំ​ជួយ​មើលផ្លូវ​ឲ្យ​ខ្ញុំ។ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​រំឭក​រឿង​នេះ ខ្ញុំ​មិនគ្រាន់​តែ​បាន​នឹក​ចាំ​អំពី​ការ​ជួសជុល​កូនឡាន​ប្រណាំង​ប៉ុណ្ណោះទេ តែ​ខ្ញុំ​ថែមទាំង​បាន​ចាំ​ថា កាលនោះ ខ្ញុំ​ជា​ក្មេងប្រុស​ម្នាក់​ដែល​កំពុង​ទទួលការ​បង្រៀន​ពី​ឪពុក​ខ្ញុំ ហើយក៏​បានដឹង​ថា ព្រះ​ទ្រង់​កំពុងធ្វើការ​របស់​ទ្រង់ ក្នុង​ជីវិត​ខ្ញុំ ក្នុង​ពេលនោះ​ផង​ដែរ។ មនុស្សជាតិ​ត្រូវ​បាន​ព្រះ​ទ្រង់​បង្កើត​មក តាម​គំរូ​នៃ​លក្ខណៈ​សម្បត្តិ​របស់​ព្រះអង្គ(លោកុប្បត្តិ ១:២៧-២៨)។ ការ​ចិញ្ចឹម​កូន​ ក៏​មាន​ដើមកំណើត​នៅក្នុង​ព្រះអង្គ​ផង​ដែរ ដ្បិត​ព្រះអង្គ​ជា​ព្រះវរបិតា​ដែល “គ្រប់​ទាំង​គ្រួ​នៅ​ស្ថានសួគ៌ ហើយ​នៅ​ផែនដី មាន​នាមត្រកូល​ពី​ទ្រង់​មក”(អេភេសូរ ៣:១៤-១៥)។ ដែល​ឪពុក​ម្តាយ​ទាំងឡាយ​បាន​យក​គំរូ​តាម​ព្រះ ក្នុង​ការ​ចិញ្ចឹម និង​ថែរក្សា​ការពារ​កូន​ក្នុង​លោកិយ​នេះ​ជា​យ៉ាងណា ​នោះ​ពួក​គេ​ក៏បាន​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​លក្ខណៈ​សម្បត្តិ ដែល​មិន​មាន​ប្រភព​ក្នុង​ខ្លួន​ពួក​គេ​នោះ​ទេ តែ​នៅក្នុង​ព្រះវរបិតា។ ព្រះអង្គ​ជា​គំរូ​សម្រាប់​ការ​ចិញ្ចឹម និង​ថែរក្សា​ការពារ​កូន។ ប៉ា​របស់ខ្ញុំ​មិនល្អ​ឥត​ខ្ចោះ ហើយ​គាត់​មិន​ខុសពី​ឪពុក​ម្តាយ​ដទៃ​ឡើយ។ នៅពេល​ខ្លះ ការ​ចិញ្ចឹម​កូន​របស់​គាត់​ក៏​មាន​កំហុសឆ្គង ដោយ​មិនបាន​ធ្វើតាម​គំរូ​ដែល​មក​ពី​ស្ថានសួគ៌។…

Read article
អំណាចនៃពាក្យសម្តី

មើល អញ​បាន​ដាក់ពាក្យ​របស់​អញ​នៅក្នុង​មាត់​ឯង​ហើយ។ យេរេមា ១:៩ វាគ្មិន​ដែល​មានអំណាច​បំផុត​ក្នុង​ប្រវត្តិ​សាស្ត្រ ច្រើនតែ​ជា​អ្នកដឹកនាំ ដែល​បាន​ប្រើ​ពាក្យ​សម្តី​របស់​ខ្លួន ដើម្បី​នាំមក​នូវ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ជា​វិជ្ជមាន។ សូម​យើង​ពិចារណា​អំពី​លោក​ហ្វ្រេ​ឌ្រិ​ក ដូ​ក្លា​ស(Frederick Douglass) ចុះ ព្រោះ​​សន្ទរកថា​ដែល​គាត់​បាន​ថ្លែង​ជា​សាធារណៈ អំពី​ការ​លប់​បំបាត់​របប​ទាសភាព និង​អំពី​សេរីភាព បាន​ជំរុញ​ឲ្យ​មាន​ចលនា​មួយ ដែល​បាន​នាំឲ្យមាន​ការ​បញ្ចប់​របប​ទាសភាព ក្នុង​សហរដ្ឋអាមេរិក។ ចុះបើ​សិន​ជា​គាត់​សម្រេចចិត្ត​នៅ​ស្ងៀម​មិន​និយាយ​អ្វី​សោះ? យើង​រាល់គ្នា​សុទ្ធតែ​មាន​សមត្ថភាព​ប្រើ​ពាក្យ​សម្តី​របស់​យើង ដើម្បី​លើកទឹកចិត្ត និង​ជួយ​អ្នកដទៃ តែ​ការភ័យខ្លាច​មិន​ហ៊ាន​និយាយ​ស្តី អាច​ធ្វើឲ្យ​យើង​មិន​អាច​និយាយ​អ្វី​កើត។ ក្នុង​ពេល​បែប​នោះ ពេលណា​ការភ័យខ្លាច​គ្រប​សង្កត់​យើង យើង​អាច​មើលទៅ​ព្រះអម្ចាស់ ដែល​ជា​ប្រភព​នៃ​ប្រាជ្ញា និង​ការ​លើកទឹកចិត្ត​មក​ពី​ស្ថានសួគ៌។ កាល​ព្រះ​ទ្រង់​ត្រាស់​ហៅ​លោក​យេរេមា ឲ្យ​ធ្វើជា​ហោរា ដើម្បី​ប្រកាស​ព្រះបន្ទូល​ព្រះអង្គ ភ្លាមៗ​នោះ គាត់​ចាប់ផ្តើម​មានការ​មិន​ទុកចិត្ត​សមត្ថភាព​ខ្លួនឯង។ គាត់​ក៏បាន​ស្រែក​ឡើង​ថា “មើល ទូលបង្គំ​គ្មាន​វោហារ​អធិប្បាយ​ទេ ដ្បិត​ទូលបង្គំ​ជា​មនុស្សក្មេង​សុទ្ធ”(យេរេមា ១:៦)។ តែ​ព្រះអង្គ​មិន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ការភ័យខ្លាច​របស់​លោក​យេរេមា ក្លាយ​ជា​ឧបសគ្គ​រារាំង​ការ​ត្រាស់​ហៅ​របស់​ព្រះអង្គ ឲ្យ​នាំ​ព្រះបន្ទូល​ទៅកាន់​មនុស្ស​មួយ​ជំនាន់ តាមរយៈ​មាត់​របស់​គាត់។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គ​បាន​បង្គាប់​លោក​ហោរា​ឲ្យ​ទុកចិត្ត​ព្រះអង្គ ដោយ​និយាយ និង​ធ្វើការ​អ្វី​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​បង្គាប់(ខ.៧)។ ព្រះអង្គ​មិនគ្រាន់​តែ​បាន​មាន​បន្ទូល​បញ្ជាក់​ដល់​លោក​យេរេមា​ប៉ុណ្ណោះទេ តែ​ថែមទាំង​បាន​ប្រទាន​គាត់​នូវ​លទ្ធភាព។ គឺ​ដូច​ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា ព្រះអង្គ​បាន​ដាក់​ព្រះបន្ទូល​ព្រះអង្គ​ក្នុង​មាត់​របស់​គាត់​ហើយ(ខ.៩)។ ពេល​ណា​យើង​ទូល​សូម​សួរ​ព្រះអង្គ​ថា តើ​ព្រះអង្គ​សព្វព្រះទ័យ​នឹង​ប្រើប្រាស់​យើង​ដូចម្តេច​ខ្លះ ព្រះអង្គ​នឹង​ប្រទាន​យើង​នូវ​លទ្ធភាព ដើម្បី​សម្រេច​គោលបំណង​របស់​ព្រះអង្គ។…

Read article