នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ

You are here:
ការ​ចែក​ចាយ​អំពី​ភាព​ឆេះឆួល​ចំពោះ​ព្រះគ្រីស្ទ

រ៉ូម ១២:៩-១៦ ខាង​ឯ​សេចក្តី​ឧស្សាហ៍ នោះ​កុំ​ឲ្យ​ខ្ជិល​ឡើយ ខាងឯ​វិញ្ញាណ នោះ​ក៏ចូរ​ព្យាយាម​ចុះ ដោយខំ​ប្រឹង​បំរើ​ព្រះអម្ចាស់​។ រ៉ូម ១២:១១ កាល​យើង​បាន​ជួប​លោក​ហេនរី(Henry) ជា​អ្នក​ជិត​ខាង ​លើក​ដំបូង គាត់​បាន​ដក​ព្រះ​គម្ពីរ​ចាស់​ដាច់​រហែក​មួយ​ក្បាល ចេញពី​កាបូប​ដែល​គាត់​តែងតែ​ស្ពាយ​ជា​ប្រចាំ​។ គាត់​មើល​មក​យើង​ដោយ​ទឹក​មុខ​រីករាយ ហើយ​សួរ​យើង​ថា តើ​យើង​ចង់​ជជែក​គ្នា​ជាមួយ​គាត់ អំពី​ព្រះ​គម្ពីរ​ដែរ​ឬ​ទេ​។ យើង​ក៏​បាន​ងក់​ក្បាល ហើយ​គាត់​ក៏​បាន​បើក​ទៅ​កាន់​ទំព័រ​ដែល​គាត់​បាន​គូស​ចំណាំ​នៅ​លើ​ខ​គម្ពីរ​មួយ​ចំនួន​។ គាត់​ក៏បាន​បង្ហាញ​សៀវភៅ​កត់​ត្រា​មួយ​ក្បាល ដែល​គាត់​បាន​កត់ទុក​អំពី​អ្វី​ដែល​គាត់​រៀន​បាន​ពី​ព្រះ​គម្ពីរ ហើយក៏​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា គាត់​បាន​បង្កើត​មេ​រៀន​ក្នុង​កុំព្យូទ័រ ដែល​មាន​ពេញ​ទៅ​ដោយ​ឯកសារយោង​ដទៃ​ទៀត​។ លោក​ហេនរី​ក៏​បាន​ចែក​ចាយ អំពី​ពេល​ដែល​គាត់​បាន​ចេញពី​ស្ថានភាព​គ្រួសារ​ដ៏​ពិបាក ហើយ​បន្ទាប់មក កាល​គាត់​កំពុង​ស្ថិត​ក្នុង​ស្ថាន​ភាព​ឯកោ និង​ពិបាក​បំផុត គាត់​ក៏​បាន​ទទួលយក​ការ​សុគត និង​ការ​មាន​ព្រះ​ជន្ម​ឡើង​វិញ​របស់​ព្រះយេស៊ូវ ធ្វើ​ជា​មូលដ្ឋាន​គ្រឹះ​នៃ​សេចក្តី​ជំនឿ​របស់​គាត់(កិច្ចការ ៤:១២)។ ជីវិត​គាត់​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ ខណៈ​ពេល​ដែល​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បាន​ជួយ​គាត់ ឲ្យ​ដើរ​តាម​គោលការណ៍​របស់​ព្រះ​គម្ពីរ​។ ទោះ​លោក​ហេនរី​បាន​ថ្វាយ​ជីវិត​គាត់​ដល់​ព្រះអង្គ​កាល​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​មុន​ក៏​ដោយ ក៏​ភាព​ក្លៀវក្លា​របស់​គាត់​នៅតែ​ថ្មី​ជានិច្ច ហើយ​បាន​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​ណាស់​។ ភាព​ឧស្សាហ៍​របស់​លោក​ហេនរី​បាន​បណ្តាល​ចិត្ត​ខ្ញុំ ជា​អ្នក​ដើរ​តាម​ព្រះយេស៊ូវ​អស់​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ ឲ្យ​ពិចារណា​អំពី​ភាព​ឆេះឆួល​ខាង​វិញ្ញាណ​របស់​ខ្ញុំ​ផង​ដែរ​។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បង្រៀន​យើង​ថា “ខាង​ឯសេចក្តី​ឧស្សាហ៍ នោះ​កុំ​ឲ្យ​ខ្ជិល​ឡើយ ខាង​ឯ​វិញ្ញាណ នោះ​ក៏​ចូរ​ព្យាយាម​ចុះ ដោយ​ខំ​ប្រឹង​បំរើ​ព្រះអម្ចាស់”(រ៉ូម ១២:១១)។ ការ​បង្រៀន​នេះ​មិន​ពិបាក​ឲ្យ​យើង​អនុវត្តន៍​តាម​ទេ បើសិន​ជា​យើង​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ព្រះ​បន្ទូល​កែ​ប្រែ​យើង ឲ្យ​មាន​អាកប្ប​កិរិយា ដែល​អរ​ព្រះគុណ​ព្រះអង្គ សម្រាប់​ការ​គ្រប់​យ៉ាង…

Read article
ប្រើ​អ្វី​ក៏ដោយ ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន

និក្ខមនំ ៤:១-៥ នោះ​ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​តប​ថា “តើមាន​អ្វី​នៅ​ដៃ​ឯង​នោះ លោក​ទូល​ឆ្លើយ​ថា មាន​ដំបង?”។ និក្ខមនំ ៤:២ អាគារ​សាលា​ក្រុង នៅ​ទីក្រុង​ប្រ៊ីសបេន ប្រទេស​អូស្ត្រាលី ត្រូវ​បាន​សាង​សង់ ក្នុង​ទសវត្សរ៍​ឆ្នាំ១៩២០​។ គេ​ធ្វើ​កាំ​ជណ្តើរ​របស់​អគារ​នោះ ពី​ថ្ម​ម៉ាប​ដ៏​ប្រណិត ដែល​មាន​ប្រភព​នៅ​ក្នុង​កន្លែង​យក​ថ្ម ដែល​លោក​ម៉ៃឃលអេនជេឡូ(Michelangelo) បាន​ប្រើ​ប្រាស់ ក្នុង​ការ​ឆ្លាក់​រូប​ចម្លាក់​ស្តេច​ដាវីឌ​។ ប៉ម​របស់​សាលា​ក្រុង​នោះ​បាន​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង អំពី​ព្រះវិហារ​ធំ នៅ​ទីក្រុង​វេនីស ប្រទេស​អ៊ីតាលី ដែល​មាន​ដំបូង​ធ្វើ​ពី​ទង់ដែង​ធំ​បំផុត ក្នុង​តំបន់​ខាង​ត្បូង​នៃ​ផែនដី​។ ពួក​អ្នក​សាង​សង់​ចង់​សាងសង់​រូប​ចម្លាក់​តំណាង​ឲ្យ​សន្តិភាព ដើម្បី​តុប​តែង​កំពូល​ប៉ម តែ​ពួកគេ​មិន​មាន​ថវិកា​​សម្រាប់​ការសាងសង់​។ កាល​នោះ លោក​ហ្វ្រេត ចនសិន(Fred Johnson) ជា​ជាង​ត​បណ្តេញ​ទឹក ក៏​បាន​ជួយ​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​នេះ​។ គាត់​បាន​ប្រើ​ធុង​ទឹក​បង្គន់ បង្គោល​ភ្លើង​ចាស់​មួយ​ដើម និង​កំទេច​ដែក​តូចៗ មក​កែ​ឆ្នៃ​ធ្វើ​រូប​ដុំ​មូល ប្រៀប​ដូចជា​មកុដ​នៅ​លើ​កំពូល​ប៉ម​នោះ អស់​រយៈ​ពេល​ជាង១រយ​ឆ្នាំ​ហើយ​។ ការ​ដែល​លោក​ហ្វ្រេដ ចនសិន​បាន​ប្រើ​របស់​អ្វី​ដែល​គាត់​មាន ដើម្បី​សម្រេច​កិច្ចការ​ដ៏​សំខាន់​នោះ គឺ​បាន​រំឭក​យើង​ថា យើង​ក៏​អាច​ចូល​រួម​ក្នុង​កិច្ចការ​របស់​ព្រះអម្ចាស់ ដោយ​ប្រើ​ការ​អ្វី​ដែល​យើង​មាន ទោះ​តូច​ឬ​ធំ​ក្តី​។ កាល​ព្រះអង្គ​បង្គាប់​លោក​ម៉ូសេ​ឲ្យ​ដឹកនាំ​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​ចេញពី​ទឹកដី​អេស៊ីព្ទ លោក​ម៉ូសេ​បាន​ប្រកែក​ថា “មើល គេ​នឹង​មិន​ជឿ​ទូល​បង្គំ ឬ​ស្តាប់​តាម​ទូល​បង្គំ​ទេ”(៤:១)។ ព្រះអង្គ​ក៏​បាន​ឆ្លើយតប ដោយ​សំណួរ​ដ៏​សាមញ្ញ​ថា “តើមាន​អ្វី​នៅ​ដៃ​ឯង​នោះ?”(ខ.២)…

Read article
ព្រះ​ដែល​ជា​កន្លែង​ជ្រកកោន​របស់​យើង

សុភាសិត ១៨:១០-១២ ព្រះ​នាម​ព្រះយេហូវ៉ា ជា​ប៉ម​មាំមួន មនុស្ស​សុ​ចរិត​រត់​ចូល​ទៅ​ពឹង​ជ្រក ហើយ​មាន​សេចក្តី​សុខ​។ សុភាសិត ១៨:១០ ខ្សែ​ភាពយន្ត​ដែល​គួរ​ឲ្យ​កត់​សំគាល់ នៅ​ឆ្នាំ២០១៩ មាន​ចំណង​ជើង​ថា ស្រ្តី​តូចតាច បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​សៀវភៅ​រឿង​ប្រលោមលោក​ចាស់​មួយ​ក្បាល​ដែល​បាន​ដាច់ដោច ជា​ពិសេស​គឺ​ពាក្យ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​របស់​តួ​អង្គ​ឈ្មោះ ម៉ាមី(Marmee) ជា​ម្តាយ​ដែល​មាន​ប្រាជ្ញា និង​មាន​ចិត្ត​សុភាព​។ ខ្ញុំ​មាន​ការ​ចាប់​អារម្មណ៍​ចំពោះ​ការ​ពិពណ៌នា​របស់​សៀវភៅ​ប្រលោមលោក​នេះ អំពី​សេចក្តី​ជំនឿ​ដ៏​រឹងមាំ​របស់​គាត់ ដែល​បាន​បង្កប់​នៅ​ក្នុង​ពាក្យ​សម្តី​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ជា​ច្រើន ទៅ​កាន់ កូន​ស្រី​ទាំង​អស់​របស់​គាត់​។ ខ្ញុំ​មាន​ការ​ចាប់​អារម្មណ៍​បំផុត ចំពោះ​ពាក្យ​សម្តី​របស់​គាត់ ដែល​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ថា “អ្នក​អាច​ជួប … បញ្ហា និង​ការ​ល្បួង​ជា​ច្រើន ប៉ុន្តែ អ្នក​អាច​ជម្នះ​បញ្ហា និង​ការ​ល្បួង​ទាំង​អស់ បើសិន​ជា​អ្នក​រៀន​ទទួល​កម្លាំង និង​ភាព​ស្រទន់​ពី​ព្រះវរបិតា​របស់​អ្នក​ដែល​គង់នៅ​ស្ថាន​សួគ៌”។ សម្រង់​សម្តី​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​សេចក្តី​ពិត ដែល​បាន​ចែង​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​សុភាសិត​ថា “ព្រះ​នាម​ព្រះយេហូវ៉ា ជា​ប៉ម​មាំមួន មនុស្ស​សុ​ចរិត​រត់​ចូល​ទៅ​ពឹង​ជ្រក ហើយ​មាន​សេចក្តី​សុខ”(១៨:១០)។ គេ​សង់​ប៉ម​ក្នុង​ទីក្រុង នៅ​សម័យ​បុរាណ ធ្វើ​ជា​កន្លែង​ជ្រក​កោន ក្នុង​ពេល​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់ ប្រហែល​ដោយសារ​ការ​វាយ​ប្រហារ​ពី​សត្រូវ​។ ដូច​គ្នា​នេះ​ដែរ គឺ​តាមរយៈ​ការ​រត់​ទៅ​រក​ព្រះ ដែល​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ អាច​ដក​ពិសោធន៍​នឹង​សន្តិភាព ក្នុង​ការ​ថែរក្សា​របស់​ព្រះអង្គ ដែល​ជាទី​ជ្រកកោន និង​កម្លាំង​របស់​យើង(ទំនុក​ដំកើង ៤៦:១)។…

Read article
ធ្វើ​ការ​ល្អ​ថ្វាយ​ព្រះអង្គ

ទីតុស ៣:៤-៨ ចូរ​រំឭក​គេ ឲ្យ​ចុះ​ចូល​នឹង​ពួក​នាម៉ឺន ហើយ​និង​ពួក​មាន​អំណាច​ទាំង​អស់ ព្រម​ទាំង​ស្តាប់​បង្គាប់ ហើយ​ប្រុង​ប្រៀប​ធ្វើ​គ្រប់​ទាំង​ការ​ល្អ​។ ទីតុស ៣:១ តាម​ធម្មតា លោកផាទ្រីក(Patrick) មិន​ដាក់លុយ​ជាប់​ខ្លួន​ច្រើន​ទេ តែ​ថ្ងៃ​មួយ គាត់​ក៏​មាន​អារម្មណ៍​ថា គាត់​គួរតែ​ដាក់លុយ៥ដុល្លា​ក្នុង​ហោប៉ៅ​គាត់ មុន​ពេល​ចាក​ចេញពី​ផ្ទះ​។ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​អាហារ​ថ្ងៃ​ត្រង់ នៅ​សាលា​រៀន​ដែល​គាត់​ធ្វើ​ការ គាត់​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ព្រះ​ទ្រង់​បាន​រៀបចំ​ខ្លួន​គាត់ ដើម្បី​បំពេញ​តម្រូវការ​បន្ទាន់​របស់​មនុស្ស​ម្នាក់​។ នៅពេល​អាហារ​ថ្ងៃ​ត្រង់ នៅ​កន្លែង​លក់​អាហារ គាត់​ក៏​បានឮ​គេ​និយាយ​គ្នា​ថា ក្មេង​ប្រុស​ម្នាក់​ឈ្នះ​ស្កត់ធី(Scotty) កំពុង​ត្រូវ​ការលុយ៥ដុល្លា ដើម្បី​បង់​ថ្លៃ​អាហារ ដើម្បី​ឲ្យ​អាច​ញាំ​អាហារ​ថ្ងៃ​ត្រង់​បាន​ពេញ​មួយ​សប្តាហ៍​។ សូម​យើង​ស្រមៃ​ថា លោក​ផាទ្រីក​មាន​អារម្មណ៍​យ៉ាងណា នៅពេល​ដែល​គាត់​បាន​ឲ្យ​លុយ​គាត់ ទៅ​ស្កត់ធី! ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ទីតុស សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​រំឭក​អ្នកជឿ​ព្រះ​យេស៊ូវ​ថា ពួក​គេ​បាន​សង្រ្គោះ មិនមែន​ដោយសារ​ការ​ល្អ ដែល​ពួកគេ​បាន​ធ្វើ (៣:៥) តែ​ពួកគេ​គួរតែ “ប្រុង​ប្រៀប​ធ្វើ​គ្រប់​ទាំង​ការ​ល្អ”(ខ.៨ ខ.១៤)។ ជីវិត​របស់​យើង​អាច​មាន​ពេញ​ដោយ​ការ​ជាប់​រវល់ និង​ភាព​ប្រញាប់​ប្រញាល់​។ ពេល​ខ្លះ​យើង​ប្រហែល​មាន​អារម្មណ៍​ពិបាក​ខ្លាំង​ពេក ក្នុង​ការ​ព្យាយាម​បំពេញ​តម្រូវការ​ខ្លួនឯង​។ ប៉ុន្តែ ក្នុង​នាម​យើង​ជា​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ យើង​ត្រូវតែ​ត្រៀម​ខ្លួន​ជា​ស្រេច ដើម្បី “ធ្វើ​ការ​ល្អ”។ យើង​មិន​ត្រូវ​មាន​អារម្មណ៍​ពិបាក​ពេក ដោយសារ​ការ​អ្វី​ដែល​យើង​មិន​មាន ឬ​មិន​អាច​ធ្វើ​បាន តែ​ចូរ​យើង​គិត​អំពី​ការ​អ្វី​ដែល​យើង​ពិតជា​មាន និង​អាច​ធ្វើ​បាន…

Read article
ព្រះ​ចេ​ស្តា​របស់​ព្រះ​ខ្លាំង​ពូកែ​ជាង

ពួក​ចៅហ្វាយ ៧:៧-៨,១៦-២២ ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​ប្រាប់​លោក​ថា ចូរ​ក្រោក​ឡើង​ចុះ​ទៅ​ឯ​ទីបោះទ័ព​របស់​គេ​ទៅ ដ្បិត​អញ​បាន​ប្រគល់​គេ​មក​ក្នុង​កណ្តាប់​ដៃ​ឯង​ហើយ​។ ពួក​ចៅហ្វាយ ៧:៩ កាលពី​ឆ្នាំ ១៩៤៥ “កងទ័ព​ខ្មោច” បាន​ជួយ​កងទ័ព​អាមេរិក ឲ្យ​ទទួល​បាន​ជ័យ​ជម្នះ​នៅ​ក្នុង​ការ​ឆ្លង​កាត់​ទន្លេ​រ៉ាញ ​ចូល​ទឹកដី​ប្រទេស​អាឡឺម៉ង់ ដោយ​បាន​ជួយ​ឲ្យ​កងទ័ព​សម្ព័ន្ធ​មិត្ត ទទួល​បាន​មូលដ្ឋាន​កងទ័ព​ដ៏​សំខាន់ នៅ​ក្នុង​ប្រតិបត្តិ​ការណ៍​សឹក នៅ​សមរ​ភូមិ​ខាងលិច នៃ​សង្គ្រាម​លោក​លើកទី២​។ តាម​ពិត កងទ័ព​ទាំង​នោះ​សុទ្ធតែ​ជា​មនុស្ស មិនមែន​ជា​ខ្មោច​ឡើយ ដែល​​ជា​ផ្នែក​មួយ​របស់​ទី​បញ្ជាការ​កងទ័ព​ពិសេសទី២៣​។ កាល​នោះ កងទ័ព​ដែល​មាន​គ្នា១១០០នាក់ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​សត្រូវ​យល់​ឃើញថា ពួកគេ​មាន​គ្នា៣ម៉ឺន​នាក់ ដោយ​ពួក​គេ​ប្រើ​រថ​ក្រោះ​ក្លែងក្លាយ និង​ចាក់​មេ​ក្រូ​បញ្ចេញ​សូរ​សន្ធឹក​កងទ័ព និង​យានយន្ត​ជា​ច្រើន​គ្រឿង​បន្លាស់​ទី ។​ល​។ ដូច​នេះ សមាជិក​របស់​កងទ័ព​ខ្មោច ដែល​មាន​គ្នា​តិច​ជាង​សត្រូវ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​សត្រូវ​ជឿ​ថា ពួកគេ​មាន​គ្នា​​ច្រើន​សន្ធឹក​។ ពួក​សាសន៍​ម៉ាឌាន និង​សម្ព័ន្ធ​មិត្ត​របស់​ពួកគេ ក៏​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​ផង​ដែរ នៅ​ចំពោះ​សត្រូវ​ដែល​មាន​គ្នា​តិច ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​គិត​ស្មានថា ពួកគេ​មាន​គ្នា​ច្រើន(ពួក​ចៅហ្វាយ ៧:៨-២២)។ ព្រះអម្ចាស់​បាន​ប្រើ​លោក​គេឌាន ជា​ពួក​ចៅហ្វាយ ជា​ហោរា និង​ជា​អ្នក​ដឹកនាំ​កងទ័ព​អ៊ីស្រាអែល ឲ្យ​ប្រើ​ប្រាស់​កងទ័ព​ដ៏​តូច​របស់​គាត់ ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ប្រភព​នៃ​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​របស់​ពួក​ខ្មាំង​សត្រូវ​។ ពួកគេ​ក៏បាន​ប្រើ​សម្លេង​ផ្លុំ​ត្រែ សម្លេង​បោ​កក្អម និង​សម្លេង​មនុស្ស និង​រូប​ភាព​បន្លាច ដោយ​ដុត​ភ្លើង​ចន្លុះ​ភ្លឺ​ចិញ្ចាច ធ្វើ​ឲ្យ​សត្រូវ​គិត​ស្មានថា ពួកគេ​មាន​គ្នា​ច្រើន…

Read article
ព្រះ​វត្ត​មាន​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​យើង

អេភេសូរ ៣:១៤-២០ ឲ្យ​ព្រះគ្រីស្ទ​បាន​សណ្ឋិត​ក្នុង​ចិត្ត​អ្នក​រាល់​គ្នា ដោយសារ​សេចក្តី​ជំនឿ​។ អេភេសូរ ៣:១៧ ខណៈ​ពេល​ដែល​អាកាស​ធាតុ​ត្រជាក់​ខ្លាំង​បាន​វាយ​ប្រហារ​មក​លើ​រដ្ឋ​របស់​ខ្ញុំ នៅ​ភាគ​ខាងលិច​នៃ​សហរដ្ឋអាមេរិក ម្តាយ​របស់​ខ្ញុំ​ជា​ស្រ្តី​មេម៉ាយ បាន​ព្រម​មក​ស្នាក់​នៅ​ជាមួយ​គ្រួសារ​ខ្ញុំ ទំរាំ​ខ្យល់​ព្យុះ​ទឹកកក​កន្លង​ផុត​ទៅ​។ ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ បន្ទាប់ពី​គ្រោះ​ធម្មជាតិ​នេះ​បាន​កន្លង​ផុត​ទៅ គាត់​មិន​ដែល​បាន​ត្រឡប់​ទៅ​ផ្ទះ​គាត់​វិញ​ទេ​។ គាត់​បាន​ផ្លាស់មក​រស់នៅ​ជាមួយ​គ្រួសារ​ខ្ញុំ​អស់​មួយ​ជីវិត​។ វត្ត​មាន​របស់​គាត់​បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​ក្រុម​គ្រួសារ​ខ្ញុំ តាម​របៀប​វិជ្ជមាន​ជា​ច្រើន​។ ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ គាត់​តែងតែ​មាន​ពេល​ចែក​ចាយ​ប្រាជ្ញា ផ្តល់​យោបល់​ល្អៗ​ដល់​សមាជិក​គ្រួសារ និង​ចែក​ចាយ​អំពី​រឿង​របស់​បុព្វ​បុរស​របស់​យើង​។ គាត់​និង​ស្វាមី​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ក្លាយ​ជា​មិត្ត​ល្អ​បំផុត ដោយ​ពួកគេ​ចូល​ចិត្ត​រឿង​កំប្លែង និង​មើល​កីឡា​ដូច​គ្នា​។ គាត់​មិនមែន​ជា​ភ្ញៀវ​របស់​គ្រួសារ​យើង​ទេ តែ​ជា​សមាជិក​គ្រួសារ​អចិន្ត្រៃយ៍​ដ៏​សំខាន់ ដែល​នាំមក​នូវ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ ក្នុង​ចិត្ត​គំនិត​យើង តាំង​ពីមុន​ពេល​ព្រះ​ទ្រង់​យក​គាត់​ទៅជា​មួយ​ព្រះអង្គ​។ អនុស្សាវរីយ៍​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ការ​ពិពណ៌នា​របស់​សាវ័ក​យ៉ូហាន អំពី​ព្រះ​យេស៊ូវ​ថា ព្រះអង្គ“ស្នាក់​នៅ​ជាមួយនឹង​យើង​រាល់​គ្នា”(យ៉ូហាន ១:‌១៤)។ នេះ​ជា​ការ​ពិពណ៌នា​ដែល​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង ព្រោះ​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​ដើម​ភាសាក្រិក ពាក្យ ស្នាក់​នៅ​ជាមួយ គឺ​មានន័យថា “តាំង​ទី​លំនៅ​ជាមួយ”។ យើង​ទទួល​ព្រះយេស៊ូវ​ដោយ​ជំនឿ ជា​ព្រះ​ដែល​គង់នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​យើង​។ គឺ​ដូច​ដែល​សាវ័ក​ប៉ូល​បាន​បង្រៀន​ថា “ដើម្បី​ឲ្យ​ទ្រង់​បាន​ប្រោស​ប្រទាន ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ព្រះ​ចេស្តា ចំរើន​កំឡាំង​នៃ​មនុស្ស​ខាង​ក្នុង ដោយសារ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​ទ្រង់ តាម​សិរី​ល្អ​នៃ​ទ្រង់​ដ៏​ប្រសើរ​ក្រៃ​លែង ឲ្យ​ព្រះគ្រីស្ទ​បាន​សណ្ឋិត​ក្នុង​ចិត្ត​អ្នក​រាល់​គ្នា ដោយសារ​សេចក្តី​ជំនឿ ប្រយោជន៍​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ចាក់ឫស ហើយ​តាំង​មាំមួន​ក្នុង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់”(អេភេសូរ ៣:១៦-១៧)។ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​យាង​មក​គង់នៅ​ជាមួយ​យើង គឺ​មិនមែន​ជា​ភ្ញៀវ​របស់​យើង​នោះ​ទេ​។…

Read article
ចិត្ត​ដែល​ស្រឡាញ់​ព្រះគ្រីស្ទ

ម៉ាថាយ ១៥:៧-២០ ដ្បិត​គឺពី​ក្នុង​ចិត្ត​នោះ​ឯង​ដែល​ចេញ​អស់​ទាំង​គំនិត​អាក្រក់ … សេចក្តី​ទាំង​នោះ​ទើប​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ស្មោក​គ្រោកមែន​។ ម៉ាថាយ ១៥:១៩-២០ ខ្ញុំ​ធ្លាប់​និយាយ​ប្រាប់​ខ្លួន​ឯង​ថា ដរាបណា​ខ្ញុំ​បិទ​មាត់​មិន​និយាយ​អ្វី​សោះ ខ្ញុំ​នឹង​មិន​ធ្វើ​អ្វី​ខុស​ឡើយ​។ កាល​នោះ ខ្ញុំ​កំពុង​តែ​ទប់​កំហឹង ចំពោះ​មិត្ត​រួម​ការងារ​ម្នាក់ បន្ទាប់ពី​ខ្ញុំ​មាន​ការ​យល់​ច្រឡំ​ចំពោះ​ពាក្យ​សម្តី​របស់​គាត់​។ ដោយសារ​យើង​ត្រូវ​ជួប​គ្នា​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ នៅ​កន្លែង​ធ្វើ​ការ ខ្ញុំ​ក៏បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ថា ខ្ញុំ​នឹង​កាត់​បន្ថយ​ការ​និយាយ​ស្តី ដោយ​និយាយ​តែ​ពេល​ដែល​ចាំបាច់​ប៉ុណ្ណោះ( ដើម្បី​សងសឹក ដោយ​ការ​មិន​និយាយរក​គាត់)។ តើ​ការ​បង្ហាញ​ចេញ​អាកប្ប​កិរិយា​ដ៏​ស្ងាត់​ស្ងៀម​ដូច​នេះ ជា​ទង្វើ​ត្រឹម​ត្រូវ​ដែរ​ឬ​ទេ? ព្រះយេស៊ូវ​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា អំពើ​បាប​កើត​ចេញពី​ចិត្ត​របស់​យើង(ម៉ាថាយ ១៥:១៩-២០)។ ការ​ស្ងាត់​ស្ងៀម​របស់​ខ្ញុំ​អាច​កុហក​អ្នក​ដទៃ ឲ្យ​គិតថា ខ្ញុំ​មិន​មាន​បញ្ហា​អ្វី​ទេ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​មិន​អាច​កុហក​ព្រះ​បាន​ឡើយ​។ ព្រះ​អង្គ​ជ្រាប​ថា ខ្ញុំ​កំពុង​លាក់​កំហឹង​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​ខ្ញុំ​។ ខ្ញុំ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ពួក​ផារិ​ស៊ី ដែល​ថ្វាយ​ព្រះ​កិត្តិនាម​ដល់​ព្រះអម្ចាស់ តែ​បបូរ​មាត់ តែ​មិន​បាន​គោរព​ប្រតិបត្តិ​ព្រះអង្គ​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​ទេ(ខ.៨)។ ទោះ​សប្ប​ក​ក្រៅ​របស់​ខ្ញុំ​មិន​បាន​បង្ហាញ​អារម្មណ៍​ពិត​របស់​ខ្ញុំ​ក៏ដោយ ក៏​ភាព​ជូរ​ល្វីង​កំពុង​តែ​រីក​ធំ​ឡើង ក្នុង​ចិត្ត​ខ្ញុំ​។ ក្តី​អំណរ និង​ភាព​ជិត​ស្និទ្ធ​ដែល​ខ្ញុំ​មាន​ជាមួយ​ព្រះវរបិតា​ដែល​គង់នៅ​ស្ថាន​សួគ៌ ក៏បាន​រលាយ​បាត់​អស់​។ នេះ​ជា​ផល​វិបាក​នៃ​ការ​ចិញ្ចឹម​ចិត្ត និង​ការ​លាក់​បាំង​អំពើបាប​នៃ​ការ​មិន​អត់​ទោស​ឲ្យ​គេ​។ ដោយសារ​ព្រះគុណ​ព្រះ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ប្រាប់​មិត្ត​រួម​ការងារ​ខ្ញុំ អំពី​អារម្មណ៍​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​ក៏​បាន​សុំ​ទោស​គាត់​។ គាត់​ក៏​បាន​អត់​ទោស​ឲ្យ​ខ្ញុំ ហើយ​ទី​បំផុត​យើង​ក៏បាន​ក្លាយ​ជា​មិត្ត​ល្អ​។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា “ដ្បិត​គឺពី​ក្នុង​ចិត្ត​នោះ​ឯង​ដែល​ចេញ​អស់​ទាំង​គំនិត​អាក្រក់”(ខ.១៩)។ ភាព​ជ្រះ​ស្រឡះ​ក្នុង​ចិត្ត​យើង​ពិតជា​សំខាន់ ព្រោះ​ការ​អាក្រក់​ដែល​លាក់​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​យើង…

Read article
ចែកចាយ​ព្រះបន្ទូល​ព្រះអង្គ

អេសេគាល ១:២២-២៨ កាលណា​បាន​ឈប់​សំរប​ស្លាប​ចុះ​មកវិញ​ហើយ នោះ​មាន​ឮ​សំឡេង​ពី​ផ្ទៃ​មេឃ ដែល​នៅ​ពីលើ​ក្បាល​តួ​ទាំង​នោះ​។ អេសេគាល ១:២៥ តាម​ធម្មតា គេ​មិន​គិត​ឃើញថា សត្វ​មេអំបៅ​ជា​សត្វ​ដែល​បញ្ចេញ​សម្លេង​ឮ​ខ្លាំង​នោះ​ទេ​។ ជាក់​ស្តែង សម្លេង​ទទះ​ស្លាប​របស់​សត្វ​មេអំបៅ​ស្តេច គឺ​ពិតជា​ស្ងាត់​ខ្លាំង​ណាស់ បានជា​គេ​មិន​អាច​ឮ​សម្លេង​បាន​។ ប៉ុន្តែ ក្នុង​ព្រៃ​ទឹក​ភ្លៀង​នៅ​ប្រទេស​មិច​ស៊ីកូ ជា​កន្លែង​ដែល​ពួកវា​ចាប់​ផ្តើម​ជីវិត​ដ៏​ខ្លី​របស់​ពួកវា ពេលណា​ពួកវា​ទទះ​ស្លាប​ហើរ​ទាំង​ហ្វូង​ក្នុង​ពេល​តែមួយ សម្លេង​ទទះ​ស្លាប​ព្រម​គ្នា​បាន​លាន់ឮ​ខ្លាំង ដែល​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​យ៉ាង​ខ្លាំង​។ ពេល​ដែល​សត្វ​មេអំបៅ​ស្តេច​រាប់​លាន​ក្បាល​ទទះ​ស្លាប​ហើរ ក្នុង​ពេល​តែមួយ ពួកវា​បង្កើត​បាន​សម្លេង ដែល​លាន់ឮ​ខ្លាំង​ដូច​សម្លេង​ទឹកធ្លាក់​យ៉ាង​គំហុក​។ រឿង​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ការ​ពិពណ៌នា អំពី​តួ​មាន​ជីវិត​ដែល​មាន​ស្លាប៤ ក្នុង​ការ​បើក​សម្ដែង​ដែល​ហោរា​អេសេគាល​​បាន​ទទួល។ ទោះ​តួ​មាន​ជីវិត​ទាំង​នោះ​មាន​ចំនួន​តិច​ជាង​សត្វ​មេអំបៅ​ស្តេច ហោរា​អេសេគាល​បាន​ប្រៀប​ប្រដូច​សម្លេង​ទទះ​ស្លាប​របស់​ពួកគេ ទៅ​នឹង “សូរ​នៃ​ទឹកធំ” (អេសេគាល ១:២៤)។ ពេល​ដែល​តួ​មាន​ជីវិត​នោះ​ឈរ​នៅ​ត្រឹង​មួយ​កន្លែង ហើយ​សម្រប​ស្លាប​ចុះ ហោរា​អេសេគាល​ក៏​បានឮ​សម្លេង​ព្រះអម្ចាស់ ត្រាស់​បង្គាប់​គាត់ ឲ្យ​ថ្លែង​ព្រះបន្ទូល​ព្រះអង្គ ទៅ​កាន់​ប្រជាជន​អ៊ីស្រាអែល(២:៧)។ ហោរា​អេសេគាល មិន​ខុសពី​ហោរា​ដទៃ​ទៀត ដែល​មាន​តួនាទី​ប្រកាស​សេចក្តី​ពិត​របស់​ព្រះអម្ចាស់ ដល់​រាស្រ្ត​ព្រះអង្គ​។ សព្វថ្ងៃ​នេះ ព្រះអម្ចាស់​បាន​បង្គាប់​យើង ឲ្យ​ចែក​ចាយ​សេចក្តី​ពិត​នៃ​ការ​ល្អ​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ធ្វើ​ក្នុង​ជីវិត​យើង ទៅដល់​មនុស្ស​នៅ​ជុំ​វិញ​យើង​ផង​ដែរ​(១ពេត្រុស ៣:១៥)។ ជួនកាល ព្រះអង្គ​ឲ្យ​យើង​ប្រកា​ស​ព្រះបន្ទូល​ព្រះអង្គ ដោយ​សម្លេង​ឮ​ៗ ដូច​សន្ធឹក​ទឹកធ្លាក់​។ ជួនកាល ព្រះអង្គ​ឲ្យ​យើង​ចែក​ចាយ​ព្រះបន្ទូល…

Read article
តើ​យើង​ជា​ម្ចាស់ ឬ​ជា​អ្នក​ទទួល​បញ្ញើ?

ទំនុក​ដំកើង ៥០:៧-១៥ ដ្បិត​អស់​ទាំង​សត្វ​នៅ​ព្រៃ​សុទ្ធតែ​របស់​អញ​។ ទំនុក​ដំកើង ៥០:១០ មាន​ពេល​មួយ នាយក​ប្រតិបត្តិ​ម្នាក់​របស់​ក្រុម​ហ៊ុន ដែល​មាន​ប្រាក់​ពាន់​លាន បាន​ថ្លឹង​ថ្លែង​អំពី​អ្វីៗ​ដែល​ល្អ​បំផុត​សម្រាប់​គ្រួសារ​គាត់ ហើយក៏​បាន​សួរ​ខ្លួន​ឯង​ថា “តើ​ខ្ញុំ​ជា​ម្ចាស់​របស់​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ទាំង​នេះ ឬ​ព្រះ​ទ្រង់​គ្រាន់តែ​បាន​ផ្ញើ​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ទាំង​នេះ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ថែរក្សា?” គាត់​មាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ អំពី​ការ​ល្បួង​ដែល​អាច​កើត​មាន ដោយសារ​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​មហា​សាល​នោះ ដូច​នេះ គាត់​មិន​ចង់​ឲ្យ​កូនៗ​របស់​គាត់​មាន​បន្ទុក ដោយសារ​បញ្ហា​ប្រឈម​នេះ​ទេ​។ គាត់​ក៏បាន​លះបង់​ភាព​ជា​ម្ចាស់​កម្មសិទ្ធិ​របស់​ក្រុម​ហ៊ុន​គាត់ ហើយក៏​បាន​ប្រគល់​ភាគ​ហ៊ុន​របស់​គាត់ ឲ្យ​ទៅ​អង្គការ​មនុស្ស​ធម៌១រយ​ភាគរយ​។ គាត់​ទទួល​ស្គាល់​ថា អ្វីៗ​គ្រប់​យ៉ាង​ដែល​គាត់​មាន សុទ្ធតែ​ជា​កម្មសិទ្ធិ​របស់​ព្រះ បានជា​គាត់​ធ្វើ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ឲ្យ​ក្រុម​គ្រួសារ​គាត់ ធ្វើ​ការ​រកស៊ី​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​ដោយ​ខ្លួនឯង ហើយ​បរិច្ចាគ​ប្រាក់​ចំណេញ​នៅពេល​អនាគត ឲ្យ​ទៅ​អង្គការ​គ្រីស្ទបរិស័ទ​។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ទំនុក​ដំកើង ៥០:១០ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រាប់​រាស្រ្ត​ព្រះ​អង្គ​ថា ដ្បិត​អស់​ទាំង​សត្វ​នៅ​ព្រៃ​សុទ្ធតែ​ជា​កម្មសិទ្ធិ​របស់​ព្រះអង្គ ព្រម​ទាំង​ហ្វូង​សត្វ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នៅ​លើ​ភ្នំ​ទាំង​ពាន់​ផង​។ ក្នុង​នាម​ព្រះអង្គ​ជា​ព្រះអាទិករ ដែល​បាន​បង្កើត​របស់​សព្វ​សារពើ​មក ព្រះអង្គ​មិន​បាន​ជំពាក់​អ្វី​នឹង​យើង​ទេ ហើយក៏​មិន​ត្រូវ​ការ​អ្វី​មួយ​ពី​យើង​ដែរ​។ គឺ​ដូច​ដែល​ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា “អញ​មិន​យក​គោ​ឈ្មោល​ពី​ផ្ទះ​ឯង ឬ​ពពែ​ឈ្មោល​ពី​ក្រោល​ឯង​ឡើយ”(ខ.៩)។ ដោយ​ព្រះទ័យ​សប្បុរស ព្រះអង្គ​ប្រទាន​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ ដែល​យើង​មាន និង​ប្រើ​ប្រាស់ ក៏​ដូចជា​កម្លាំង និង​សមត្ថភាព​ក្នុង​ការ​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​។ ដោយសារ​ព្រះអង្គ​បាន​ប្រទាន ដូច​ដែល​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង​បាន​បង្ហាញ​យើង​ស្រាប់ នោះ​ព្រះអង្គ​ក៏​សក្តិ​សមនឹង​ឲ្យ​យើង​ថ្វាយបង្គំ​អស់ពី​ចិត្ត​។ ព្រះ​ទ្រង់​ជា​ម្ចាស់​លើ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​។ ប៉ុន្តែ ដោយសារ​សេចក្តី​ល្អ​របស់​ព្រះអង្គ ព្រះ​អង្គ​ថែម​ទាំង​បាន​បន្ទាប​ព្រះ​កាយ ដើម្បី​មាន​ការ​ប្រកប​ទាក់ទង…

Read article
ត្រូវ​អាន​កណ្ឌ​លេវី​វិន័យ​ផង​ដែរ

លេវី​វិន័យ ១៣:១-៨ ត្រូវ​ឲ្យ​ឯង​រាល់​គ្នា​បាន​បរិសុទ្ធ​ដល់​អញ ដ្បិត​អញ​នេះ គឺ​ព្រះយេហូវ៉ា អញ​បរិសុទ្ធ​។ លេវី​វិន័យ ២០:២៦ កាលពី​មុន ខ្ញុំ​បាន​ចូល​រួម​ក្រុម​សិក្សា​ព្រះ​គម្ពីរ​មួយ​។ មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំ​សារភាព​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា ខ្ញុំ​បាន​អាន​រំលង​ខ​គម្ពីរ​ជា​ច្រើន ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​លេវី​វិន័យ ព្រោះ​ខ្ញុំ​មិន​ចង់​អាន​ចំណុច​ដែល​និយាយ​អំពី​ជំងឺ​សើស្បែក​ម្តង​ទៀត​។ ពេល​នោះ លោកដេវ(Dave) ជា​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ចែក​ចាយ​ថា គាត់​ស្គាល់​បុរស​ម្នាក់ ដែល​បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ ដោយសារ​បទ​គម្ពីរ​នោះ​។ គាត់​ក៏​បាន​ពន្យល់​ថា មិត្ត​ភក្តិ​របស់​គាត់​ជា​វេជ្ជ​បណ្ឌិត ដែល​មិន​ជឿ​ថាព្រះពិតជា​មាន​មែន​។ មិត្ត​ភក្តិ​គាត់​ម្នាក់​នោះ​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ថា មុន​ពេល​គាត់​បដិសេធន៍​មិន​ជឿ​ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប​ទាំងស្រុង យកល្អ​គាត់​គួរ​តែ​អាន​ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប​ជា​មុន​សិន​។ ខ​គម្ពីរ​ដែល​បាន​ចែង​អំពី​ជំងឺ​សើស្បែក ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​លេវី​វិន័យ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង​។ ខ​គម្ពីរ​នោះ​មាន​ការ​បក​ស្រាយ​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ភ្ញាក់​ផ្អើល អំពី​ដំបៅ​ដែល​ឆ្លង និង​ដំបៅ​ដែល​មិន​ឆ្លង(១៣:១-៤៦) និង​អំពី​របៀប​ព្យាបាល​ដំបៅ​ទាំង​នោះ(១៤:៨-៩)។ គាត់​ដឹង​ថា ការ​ព្យាបាល និង​ថែទាំ​ជំងឺ​ដែល​មាន​ចែង​ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​លេវី​វិន័យ មាន​ភាព​ជឿ​លឿន​លើស​ចំណេះ​ដឹង​ផ្នែក​វេជ្ជ​សាស្រ្ត​របស់​មនុស្ស​នៅ​សម័យ​នោះ​។ គាត់​គិតថា លោក​ម៉ូសេ​មិន​អាច​មាន​សមត្ថភាព​យល់​ដឹង​ច្រើន​យ៉ាង​នេះ​បានទេ​។ គាត់​ក៏បាន​ចាប់​ផ្តើម​ពិចារណា អំពី​ការ​ដែល​លោក​ម៉ូសេ​ពិតជា​បាន​ទទួល​ចំណេះ​ដឹង​ទាំង​អស់​នេះ​ពី​ព្រះអម្ចាស់​។ ទី​បំផុត គាត់​ក៏​បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​។ បើ​អ្នក​មាន​អារម្មណ៍​ធុញ​ទ្រាន់​នឹង​ខ​គម្ពីរ​ណាមួយ​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប នោះ​មិនមែន​មានតែ​អ្នក​ទេ ដែល​មាន​បញ្ហា​នេះ​។ ប៉ុន្តែ អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ដែល​មាន​ចែង​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប សុទ្ធតែ​មាន​មូល​ហេតុ និង​មាន​ប្រយោជន៍​។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​លេវី​វិន័យ​ត្រូវ​បាន​និពន្ធ​ឡើង ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​បាន​ដឹង អំពី​របៀប​រស់នៅ​ថ្វាយ​ព្រះ និង​ជាមួយ​ព្រះអង្គ​។…

Read article