ការអ្វីដែលពិតជាចាំបាច់
ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាលះចោលបញ្ញត្តរបស់ព្រះ ទៅកាន់តាមសណ្តាប់មនុស្សវិញ។ ម៉ាកុស ៧:៨ មានពេលមួយ ស្ត្រីជាម្តាយវ័យក្មេងម្នាក់បានកាត់សាច់អាំងធំមួយដុំ ជាពីរ មុនពេលនាងដាក់វាចូលទៅក្នុងឆ្នាំងធំមួយ។ ស្វាមីរបស់នាងក៏បានសួរនាងថា ហេតុអ្វីនាងចាំបាច់កាត់សាច់នោះជាពីរ។ នាងក៏បានឆ្លើយថា នាងកាត់វាជាពីរ គឺដោយសារម្តាយនាងតែងតែធ្វើដូចនេះដែរ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សំណួររបស់ស្វាមីនាងក៏បានធ្វើឲ្យនាងចាប់ផ្តើមមានចម្ងល់ អំពីទំនៀមទម្លាប់មួយនេះ។ ដូចនេះ នាងបានសួរម្តាយនាង។ នាងមានការភ្ញាក់ផ្អើល ពេលបានដឹងថា តាមពិត ម្តាយនាងមានទម្លាប់កាត់សាច់អាំងនោះជាពីរ គឺដោយសារឆ្នាំងរបស់គាត់តូចពេក មិនអាចដាក់សាច់ធំទាំងមូលចូលបាន។ ហើយដោយសារកូនស្រីគាត់មានឆ្នាំងធំៗច្រើន នាងមិនចាំបាច់ត្រូវការកាត់សាច់ជាពីរទៀតទេ។ មានប្រពៃណីជាច្រើនបានកើតមាន ផ្អែកទៅលើកាលៈទេសៈដ៏ចាំបាច់ តែអ្នកជំនាន់ក្រោយបានបន្តកាន់តាមប្រពៃណីនោះ ដោយមិនបានចោទសួរអ្វីឡើយ វាបានក្លាយជារបៀបដែលពួកគេធ្វើអ្វីមួយ។ វាជារឿងធម្មតាទេ ដែលមនុស្សចង់បន្តកាន់តាមប្រពៃណីដែលអ្នកជំនាន់មុនបានបង្កើត។ ពួកផារិស៊ីក៏ខំរក្សាប្រពៃណី ក្នុងសម័យរបស់ពួកគេផងដែរ(ម៉ាកុស ៧:១-២) តែពួកគេបានយកប្រពៃណីទាំងនោះមកបន្ថែមពីលើបន្ទុកនៃក្រឹត្យវិន័យ។ ព្រះយេស៊ូវក៏បានស្តីបន្ទោសពួកផារិស៊ីថា “ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាលះចោលបញ្ញត្តរបស់ព្រះ ទៅកាន់តាមសណ្ដាប់មនុស្សវិញ” ម៉ាកុស ៧:៨។ ព្រះអង្គក៏បានបើកសម្ដែងឲ្យគេដឹងថា គេមិនត្រូវយកប្រពៃណីមកជំនួសឲ្យប្រាជ្ញាក្នុងព្រះគម្ពីរនោះឡើយ។ អ្នកដែលពិតជាមានចិត្តចង់ដើរតាមព្រះ(ខ.៦-៧) ផ្តោតចិត្តទៅលើសណ្ឋាននៃចិត្តរបស់ខ្លួន ជាជាងប្រឹងកាន់តាមក្រឹត្យវិន័យ ឬប្រពៃណី ឲ្យល្អមើលតែសម្បកក្រៅ។ យើងចាំបាច់ត្រូវធ្វើការវាយតម្លៃមកលើទំនៀមទម្លាប់ ឲ្យបានទៀងទាត់ ជាពិសេសទំនៀមទម្លាប់ដែលយើងស្រឡាញ់ និងកាន់តាមយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន។ ព្រះទ្រង់បានបើកសម្ដែងឲ្យយើងដឹងថា មានការអ្វីខ្លះដែលយើងពិតជាត្រូវការ…
Read article
