នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ

You are here:
បាន​ផ្លា​ស​ប្រែ​ពី​ខាង​ក្នុង​មក

ម៉ាថាយ ២៣:២៣-៣៣ ដ្បិត​អ្នក​រាល់​គ្នា​លាង​ចាន​លាង​ថាស​តែ​ខាង​ក្រៅ ឯខាង​ក្នុង​វិញ នោះ​ពេញ​ដោយ​អំពើ​ប្លន់ និង​សេចក្តី​ហួស​ខ្នាត​ទទេ​។ ម៉ាថាយ ២៣:២៥ ថ្ងៃ​មួយ អគ្គីភ័យ​បាន​លេប​ត្របាក់​អាគារ​ខ្ពស់​គ្រេន​ហ្វេល ដែល​មាន​កម្ពស់២៤ជាន់ នៅ​ភាគ​ខាងលិច​នៃ​ទីក្រុង​ឡុង បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​មនុស្ស៧០នាក់​បាត់បង់​ជីវិត ក្នុង​ឧប​ទេវ​ហេតុ​នៃ​អគ្គីភ័យ​អាក្រក់​បំផុត ក្នុង​ប្រទេស​អង់គ្លេស ចាប់​តាំងពី​សម័យ​សង្គ្រាម​លោក​លើកទី២មក​។ តាម​ការ​ស៊ើប​អង្កេត បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា មូល​ហេតុ​ចម្បង​ដែល​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​ភ្លើង​ឆេះ​រាលដាល យ៉ាង​ចាប់​រហ័ស​ដូច​នេះ គឺ​ដោយសារ​គេ​បាន​ដំឡើង​បន្ទះ​ស្រោប​អាគារ ដើម្បី​លម្អ​សោភ័ណភាព នៅ​ខាង​ក្រៅ​អាគារ​នោះ​។ សម្ភារៈ​ដែលគេ​បាន​ប្រើ​ស្រោប​អាគារ​នោះ ត្រូវ​បាន​ផលិត​ពី​អាលុយមីញ៉ូម​ស្រោប​ជុំវិញ​ស្នូល​ធ្វើ​ពី​ជ័រ​ផ្លា​ស្ទីក​ដែល​ងាយ​ឆាប​ឆេះ​យ៉ាង​ខ្លាំង​។ ហេតុ​អ្វី​បានជា​គេ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​សម្ភារៈ​ដ៏​គ្រោះ​ថ្នាក់​ដូច​នេះ មាន​ដាក់​លក់ និង​ប្រើ​ប្រាស់​នៅ​លើ​អាគារ? ក្រុម​ហ៊ុន​ដែល​បាន​លក់​សម្ភារៈ​នោះ មិន​បាន​បើក​បង្ហាញ​ឲ្យ​គេ​ដឹង​ជាមុន អំពី​លទ្ធផល​នៃ​ការ​ធ្វើ​តេស្ដ​អំពី​សុវត្ថិភាព​របស់​សម្ភារៈ​ដែល​ងាយ​ឆាប់​ឆេះ​ឡើយ​។ អ្នកទិញ​មាន​ការ​ទាក់ទាញ​ចំពោះ​តម្លៃថោក​របស់​វា ដោយ​មិន​បាន​គិត​អំពី​ផ្លាក​សញ្ញា​ដាស់តឿន​អំពី​គ្រោះ​ថ្នាក់​។ បន្ទះ​ស្រាប​អាគារ​នោះ មាន​ពណ៌​ទឹក​ប្រាក់​ចែងចាំង​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត​តែ​សម្បក​ក្រៅ​ប៉ុណ្ណោះ​។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​មាន​បន្ទូល​ធ្ងន់ៗ​បំផុត សំដៅ​ទៅលើ​ពួក​គ្រូ​សាសនា ដែល​បាន​លាក់​បាំង​ភាព​ពុក​រលួយ​នៅ​ខាង​ក្នុង ហើយ​ល្អ​តែ​សម្បក​ក្រៅ​។ ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា ពួកគេ​ប្រៀប “ដូចជា​ម៉ុង​ខ្មោច​ដែល​លាប​ស ឯ​ខាង​ក្រៅ​ល្អ​មើល​ពិតមែន តែ​ខាង​ក្នុង​មាន​ពេញ​ដោយ​ឆ្អឹង​ខ្មោច និង​សេចក្តី​ស្មោកគ្រោក​គ្រប់​មុខ​វិញ”(ម៉ាថាយ ២៣:២៧)។ ពួកគេ​មិន​បាន​ដេញ​តាម “សេចក្តី​សំខាន់​ជាង ដែល​នៅ​ក្នុង​ក្រឹត្យ​វិន័យ​ ដូច​ជា​សេចក្តី​យុត្តិធម៌ សេចក្តី​មេត្តា​ករុណា នឹង​សេចក្តី​ជំនឿ”(ខ.២៣) ដោយ​ពួក​គេ​ផ្ដោត​ទៅលើ​សម្បក​ក្រៅ ដោយ​លាងចាន​លាង​ថាស​តែ​ខាង​ក្រៅ តែ​មិន​បាន​លាង​ជម្រះ​ភាព​លោភលន់…

Read article
ព្រះអង្គ​តែងតែ​សម្រេច​ព្រះបន្ទូល​សន្យា

យេរេមា ៣៣:១៤-១៦ អញ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​លំពង់​ដ៏​សុ​ចរិត​ពន្លក​ឡើង​ដល់​ដាវីឌ លំពង់​នោះ​ទ្រង់​នឹង​សំរេច​សេចក្តី​យុត្តិ​ធម៌ និង​សេចក្តី​សុ​ចរិត​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​។ យេរេមា ៣៣:១៥ ព្រះ​វិហារ​ឈើ​ឆ្កាង​បរិសុទ្ធ ជា​សំណង់​អាគារ​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត នៅ​ក្នុង​តំបន់​ជួរ​ភ្នំ​ក្រហម សេដូណា រដ្ឋ​អារីហ្សូណា​។ ពេល​ខ្ញុំ​ដើរ​ចូល​ព្រះវិហារ​តូច​មួយ​នោះ ភ្លាមៗ​នោះ ខ្ញុំ​ក៏​មាន​ការ​ចាប់​អារម្មណ៍​យ៉ាង​ខ្លាំង ចំពោះ​រូប​ចម្លាក់​ព្រះ​យេស៊ូវ​ជាប់​នៅ​ឈើ​ឆ្កាង ដែល​មាន​រូបរាង​​ចម្លែក​ដូច​ដើម​ឈើ​ពីរ​ដើម តែ​មិន​ដូច​ឈើ​ឆ្កាង​ធម្មតា​។ ដើមឈើ​មួយ​ដើម​​ដែល​ងាប់​​មាន​រាង​ផ្តេក ជា​តំណាង​ឲ្យ​ពូជ​អំបូរ​របស់​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល ក្នុង​គ្រា​សញ្ញា​ចាស់ ដែល​បាន​បដិសេធន៍​ព្រះ​។ ដើមឈើ​មួយ​ដើម​ទៀត​ដែល​មាន​រាង​បញ្ឈរ​ទៅលើ មាន​មែក​បែក​ទៅ​សងខាង ជា​និមិត្ត​សញ្ញា​តំណាង​ឲ្យ​ពូជ​អំបូរ​យូដា​ដ៏​រុងរឿង និង​ខ្សែ​លោហិត​របស់​ស្តេច​ដាវីឌ​។ យើង​មិន​ថ្វាយបង្គំ​រូប​ព្រះ​ទេ ប៉ុន្តែ មាន​និមិត្ត​សញ្ញា​ខ្លះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​នឹក​ចាំ អំពី​បទ​ទំនាយ​សំខាន់ៗ ក្នុង​គ្រា​សញ្ញា​ចាស់ អំពី​ព្រះយេស៊ូវ​។ ទោះ​ពូជ​អំបូរ​យូដា​កំពុង​រស់នៅ ក្នុង​នាម​ជា​ឈ្លើយសឹក ក្នុង​ទឹកដី​សាសន៍​ដទៃ​ក៏ដោយ ហោរា​យេរេមា​បាន​នាំ​ព្រះ​រាជសារ​នៃ​ក្តី​សង្ឃឹម មកពី​ព្រះអម្ចាស់​យ៉ាង​ដូច​នេះ​ថា “ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ថា មើល នឹង​មាន​គ្រា​មកដល់ ដែល​អញ​នឹង​សំរេច​តាម​ពាក្យ​ល្អ ដែល​អញ​បាន​និយាយ​ពី​ដំណើរ​ពួក​វង្ស​អ៊ីស្រាអែល និង​ពួក​វង្ស​យូដា”(យេរេមា ៣៣:‌១៤) ពាក្យ​ល្អ​នោះ គឺជា​ព្រះ​បន្ទូល​សន្យា​ថា នឹង​ប្រទាន​ព្រះ​អង្គ​សង្គ្រោះ​មួយ​អង្គ ដែល​នឹង “សំរេច​សេចក្តី​យុត្តិធម៌ និង​សេចក្តី​សុចរិត​នៅ​ក្នុង​ស្រុក”(ខ.‌១៥)។ គេ​អាច​ស្គាល់​អត្ត​សញ្ញាណ​របស់​ព្រះ​អង្គ​សង្គ្រោះ​នោះ ដោយសារ​ទ្រង់ “ពន្លក​ឡើង​ដល់​ដាវីឌ”(ខ.១៥) បាន​សេចក្តី​ថា ទ្រង់​ជា​កូនចៅ​ជំនាន់​ក្រោយ​របស់​ស្តេច​ដាវីឌ​។…

Read article
ការ​អ្វី​ដែល​មាន​ប្រយោជន៍

សា​ស្តា ២:១-៥,១១-១៧ ចូរ​ស្វែង​រក​នគរ និង​សេចក្តី​សុចរិត​នៃ​ព្រះ​ជា​មុន​សិន ទើប​គ្រប់​របស់​ទាំង​នោះ នឹង​បាន​ប្រទាន​មក​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថែម​ទៀត​ផង​។ ម៉ាថាយ ៦:៣៣ លោក​ស៊ែម រ៉ូឌា(Sam Rodia) បាន​ចាប់​ផ្តើម​ការ​សាង​សង់​ប៉ម​មួយ​ចំនួន ដែល​មាន​រាង​ស្ដួច និង​កំពូល​ស្រួចៗ ចាប់​តាំងពី​ឆ្នាំ១៩២១​។ ៣៣ឆ្នាំ​ក្រោយមក ប៉ម​ដែល​ជា​រូប​ចម្លាក់​ចំនួន១៧ បាន​លេច​ឡើង​កម្ពស់​ដល់៣០ម៉ែត្រ នៅ​ទីក្រុង​ឡូសអេនជេលេស​។ លោក​ជើរី ហ្កាសៀ(Jerry Garcia) ជា​តន្ត្រីករ​ដែល​មិន​ឲ្យ​តម្លៃ​មក​លើ​ស្នាដៃ​សិល្បៈ​ដែល​លោក​រ៉ូឌា​បាន​ចំណាយ​សាងសង់​ពេញ​មួយ​ជីវិត​នោះ​ទេ​។ លោក​ហ្កាសៀ​បាន​និយាយ​ថា ប៉ម​ទាំង​នោះ​ក្លាយ​ជា​វត្ថុ​មាន​ប្រយោជន៍ បន្ទាប់ពី​លោក​រូឌា​បាន​ស្លាប់​ទៅ ប៉ុន្តែ លោក​ហ្កាសៀ​មិន​ចង់​ធ្វើ​អ្វីមួយ​ដែល​មាន​ប្រយោជន៍ តែ​នៅពេល​ដែល​ខ្លួន​គាត់​បាន​ស្លាប់​ហើយ ដូច​លោក​រ៉ូឌា​នោះ​ទេ​។ ដូច​នេះ តើមាន​អ្វី​ខ្លះ​ដែល​មាន​ប្រយោជន៍​សម្រាប់​គាត់? លោក​បប់ វេរ(Bob Weir) ដែល​ជា​មិត្ត​រួម​ក្រុម​តន្ត្រី​របស់​គាត់ បាន​បក​ស្រាយ​អំពី​ទស្សន​វិជ្ជា​របស់​ពួកគេ​ជា​សរុប​ថា “ក្នុង​ពេល​អស់​កល្ប​ជា​និច្ច​បន្ទាប់​ពី​អ្នក​ស្លាប់​ទៅ គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​នឹក​ចាំ​អំពី​អ្នក​ទៀត​ទេ​។ ដូច​នេះ ចូរ​យើង​ធ្វើ​រឿង​ដែល​សប្បាយៗ​ទាន់​នៅ​រស់?” បុរស​មាន​ប្រាជ្ញា និង​មាន​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ស្តុកស្តម្ភ​ម្នាក់​ធ្លាប់​ព្យាយាម​ស្វែងរក “ការ​អ្វី​ដែល​មាន​ប្រយោជន៍” ដោយ​ធ្វើ​អ្វីៗ​ដែល​គាត់​អាច​ធ្វើ​បាន​។ គឺ​ដូច​ដែល​គាត់​បាន​បង្រៀន​ថា “មក​ចុះ យើង​នឹង​ល្បងល​ឯង​ដោយ​ការ​អរ​សប្បាយ ឯង​នឹង​បាន​គ្រឹក​គ្រេង​សប្បាយ​ទ​ទេ តែ​មើល ការ​នោះ​ក៏​ឥត​ប្រយោជន៍​ដែរ”(សា​ស្តា ២:‌១)។ ប៉ុន្តែ គាត់​ក៏​បាន​កត់​សំ​គាល់​ឃើញថា “ពីព្រោះ​អ្នក​មាន​ប្រាជ្ញា…

Read article
ដើម្បី​ផ្គាប់​ព្រះទ័យ​ព្រះ​អង្គ​តែ​ប៉ុណ្ណោះ

កូល៉ុស ៣:១៧,២៣-២៤ ហើយ​ការ​អ្វី​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ​ក៏ដោយ ចូរ​ធ្វើ​ឲ្យ​អស់ពី​ចិត្ត ទុក​ដូចជា​ធ្វើ​ថ្វាយ​ដល់​ព្រះអម្ចាស់ មិនមែន​ដល់​មនុស្ស​ទេ​។ កូល៉ុស ៣:២៣ លោក​ខាល ស្ពែលល័រ(Kyle Speller) មាន​កេរ្តិ៍​ឈ្មោះ​ល្បី​ល្បាញ​បំផុត ដោយសារ​គាត់​មាន​សមត្ថភាព​និយាយ ក្នុង​ការ​ប្រកាស​ជា​សាធារណៈ ដោយ​សម្លេង​ប្រកបដោយ​ភាព​ក្លៀវក្លា ក្នុង​អំឡុង​ពេល​នៃ​ការ​ប្រកួត​កីឡា​បាល់បោះ​​ស្វែងរក​ជើងឯក​។ រៀង​រាល់​ពេល​ដែល​គាត់​ចាប់​ផ្តើម​ប្រកាស​ដាក់​ក្បាល​មេក្រូ ដោយ​សម្លេង​ដែល​កន្ត្រាក់​អារម្មណ៍​របស់​អ្នក​គាំទ្រ​រាប់​ពាន់​នាក់ នៅ​ក្នុង​ទីលាន​ប្រកួត​របស់NBA បូក​រួម​ទាំង​ទស្សនិកជន​រាប់​លាន​នាក់​កំពុង​ទស្សនា ឬ​ស្តាប់​តាម​ទូរទស្សន៍ និង​វិទ្យុ ជា​ហេតុ​នាំ​ឲ្យ​គេ​ជ្រើសរើស​គាត់ ឲ្យ​ឈរ​ឈ្មោះ​សម្រាប់​ការ​ប្រកួត ស្វែងរក​អ្នក​អត្ថាធិប្បាយ​សម្រាប់​ការ​ប្រកួត​កីឡា​ដែល​ល្បី​ល្បាញ​ជាង​គេ​បំផុត ប្រចាំ​ឆ្នាំ២០២២​។ គាត់​ថា គាត់​យល់​អំពី​អារម្មណ៍​របស់​ទស្សនិកជន ហេតុ​នេះ​ហើយ គាត់​ក៏បាន​បង្កើត​បរិយាកាស​ដ៏​រីករាយ សម្រាប់​អ្នក​គាំទ្រ​របស់​ក្រុម​កីឡាករ​ដែល​ជា​ម្ចាស់​ផ្ទះ​។ ប៉ុន្តែ ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ គ្រប់​ពាក្យ​ពេចន៍​ដែល​គាត់​បាន​និយាយ​យ៉ាង​ប៉ិន​ប្រសប់ ដែលគេ​បាន​ចាក់​បញ្ចាំង​ជា​ពិសេស​នៅ​លើ​កញ្ចក់​ទូរទស្សន៍ និង​ចាក់​ផ្សាយ​នៅ​តាម​វិទ្យុ គឺ​សុទ្ធតែ​ដើម្បី​ថ្វាយ​សិរី​ល្អ​ដល់​ព្រះ​។ គាត់​ថា គ្រប់​កិច្ចការ​ដែល​គាត់​ធ្វើ គឺ​សុទ្ធតែ​ដើម្បី​ផ្គាប់​ព្រះទ័យ​ព្រះ​ប៉ុណ្ណោះ ដែល​ព្រះអង្គ​ក៏​ជា​ទស្សនិកជន​របស់​គាត់​​។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​និយាយ​សង្កត់​ធ្ងន់ អំពី​ក្រម​សីលធម៌​ស្រដៀង​នេះ ទៅ​កាន់​ពួក​ជំនុំ​ នៅ​ទីក្រុង​កូល៉ុស​ផង​ដែរ ដែល​នៅ​ទីនោះ សមាជិក​ពួក​ជំនុំ​ខ្លះ​មាន​ការ​សង្ស័យ​អំពី​ភាពជា​ព្រះ និង​អំណាច​គ្រប់​គ្រង​របស់​ព្រះគ្រីស្ទ ហើយ​បាន​បណ្តោយ​ឲ្យ​ការ​សង្ស័យ​នេះ​ជ្រាប​ចូល​ក្នុង​ការ​រស់នៅ​របស់​ពួកគេ​។ ផ្ទុយ​ទៅវិញ សាវ័ក​ប៉ុល​ក៏បាន​បង្រៀន​ពួក​គេ​ថា “ក្នុង​គ្រប់​ទាំង​អស់ ទោះបើ​ការ​អ្វី​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ធ្វើ ដោយ​ពាក្យ​សំដី ឬ​កិរិយា​ក៏ដោយ…

Read article
ពេល​ដែល​យើង​ខ្សោះ​អស់​កម្លាំង

១ពង្សាវតាក្សត្រ ១៩:១-៨ ល្មម​ហើយ ឱ​ព្រះយេហូវ៉ា​អើយ សូម​យក​ព្រលឹង​ទូល​បង្គំ​ទៅ​ឥឡូវ​ចុះ ដ្បិត​ទូល​បង្គំ​មិន​វិសេស​ជាង​ពួក​ឰយុកោ​ទូល​បង្គំ​ទេ​។ ១ពង្សាវតាក្សត្រ ១៩:៤ ក្នុង​ខ្សែ​ភាពយន្ត​មាន​ចំណង​ជើង​ថា “ម្ចាស់​របស់​ចិញ្ចៀន” ដែល​លោក​ថូលខិន(Tolkien) បាន​និពន្ធ តួ​អង្គ​ឈ្មោះ​ប៊ីលបូ(Bilbo) ចាប់​ផ្តើម​បង្ហាញ​អំពី​ផល​វិបាក​នៃ​ការ​ដាក់​ចិញ្ចៀន​មួយ​វង់ជាប់​​ខ្លួន​ អស់​រយៈ​ពេល៦ទសវត្សរ៍​។ ចិញ្ចៀន​នោះ​មាន​អំណាច​នៃ​សេចក្តី​ងងឹត ដែល​បាន​ក្លាយ​ជា​បន្ទុក​ដ៏​ធ្ងន់ ដែល​ស៊ី​បំផ្លាញ​គាត់​បន្តិច​ម្តងៗ​។ បានជា​គាត់​និយាយ​ទៅ​កាន់​លោក​ហ្កន់ដហ្វ(Gandalf) ថា “ហេតុ​អ្វី​ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា ខ្ញុំ​មាន​ភាព​ស្គម​ស្គាំង និង​ហត់នឿយ​យ៉ាង​នេះ? បើ​អ្នក​យល់​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​និយាយ​ អ្នក​នឹង​បាន​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​មិន​ខុស​ពី​ដុំ​ប័រ ដែល​ត្រូវ​គេ​កោស​ច្រើន​ពេក ដាក់​ពីលើ​នំ​ប៉័ង”។ គាត់​ក៏បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ចាក​ចេញពី​ផ្ទះ ដើម្បី​ស្វែងរក​កន្លែង​សម្រាក នៅ​កន្លែង​ដែល​មាន​ភាព​ស្ងប់​សុខ ដោយ​គ្មាន​ញាតិ​មិត្ត​ណា​មក​រំខាន​គាត់​។ រឿង​និទាន​របស់​លោក​ថូលខិន ត្រង់​វគ្គ​នេះ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ​អំពី​ទុក្ខ​លំបាក​របស់​ហោរា​ម្នាក់ នៅ​គ្រា​សញ្ញា​ចាស់​។ នៅ​ក្នុង​ការ​រត់​គេច​ពី​ការ​តាម​សម្លាប់​របស់​ក្សត្រី​យេសិបិល និង​បន្ទាប់ពី​ការ​ត​យុទ្ធ​នឹង​ហោរា​ក្លែង​ក្លាយ​យ៉ាង​ហត់​នឿយ ហោរា​អេលីយ៉ា​ត្រូវ​ការ​ការ​សម្រាក លើស​ពេលណា​ទាំង​អស់​។ គាត់​មាន​អារម្មណ៍​ថា​អស់​កម្លាំង ទាំង​កាយ​និង​ចិត្ត បាន​ជា​គាត់​ទូល​អង្វរ​ព្រះ​អម្ចាស់​ថា “ល្មម​ហើយ ឱ​ព្រះយេហូវ៉ា​អើយ សូម​យក​ព្រលឹង​ទូល​បង្គំ​ទៅ​ឥឡូវ​ចុះ”(១ពង្សាវតាក្សត្រ ១៩:៤)។ បន្ទាប់ពី​គាត់​គេង​លក់ ទេវតា​របស់​ព្រះអម្ចាស់​ក៏បាន​ដាស់​គាត់ ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​អាច​បរិភោគ​អាហារ និង​ទឹក​។ គាត់​ក៏​បាន​គេង​ម្តង​ទៀត ហើយ​បន្ទាប់មក ក៏បាន​បរិភោគ​អាហារ​ដែល​ទេវតា​បាន​ប្រទាន​ឲ្យ​គាត់​។ បន្ទាប់ពី​គាត់​មាន​កម្លាំង​ឡើង​វិញ…

Read article
ព្រះ​អង្គ​តែង​តែ​ផ្គត់ផ្គង់

និក្ខមនំ ១៦:១១-១៩ រួច​ម៉ូសេ​ប្រាប់​ថា នេះ​គឺ​ជា​នំ​បុ័ង​ដែល​ព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់​ប្រទាន​មក​អ្នក​រាល់​គ្នា ទុកជា​អាហារ​ហើយ​។ និក្ខមនំ ១៦:១៥ ពិភពលោក​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល នៅពេល​ដែល​គេ​បាន​រក​ឃើញ​បង​ប្អូន៤នាក់ អាយុ​ចាប់ពី​មួយ​ឆ្នាំ​ដល់១៣ឆ្នាំ នៅ​មាន​ជីវិត ក្នុង​ព្រះ​អាម៉ាហ្សូន ក្នុង​ប្រទេស​កូឡំប៊ី កាល​ពី​ខែ​មិថុនា ឆ្នាំ២០២៣​។ បង​ប្អូន៤នាក់​នេះ​បាន​រស់នៅ​ក្នុង​ព្រៃ អស់​រយៈ​ពេល៤០ថ្ងៃ បន្ទាប់ពី​យន្តហោះ​បាន​ធ្លាក់ ដែល​បណ្តាល​ឲ្យ​ម្តាយ​របស់​ពួកគេ​បាត់បង់​ជីវិត​។ ក្មេង​ទាំង​នោះ​ស្គាល់​សណ្ឋានដី​ដ៏​ពិបាក​របស់​ព្រៃ​អាម៉ាហ្សូន ពួកគេ​បាន​លាក់​ខ្លួន​នៅ​ក្នុង​ដើមឈើ​ឲ្យ​រួច​ពី​សត្វ​សាហាវ និង​បាន​ទៅ​ដង​ទឹក​ពី​ក្នុង​អូរ និង​ត្រង​ទឹក​ភ្លៀង​ទុក​ផឹក ហើយក៏​បាន​បរិភោគ​អាហារ ដែល​មាន​ដូច​ជា​ម្សៅ​ដំឡូង​មី ដែល​ពួក​គេ​រើស​បាន​ក្នុង​បំណែក​យន្តហោះ​។ ពួកគេ​ក៏​ស្គាល់​ផ្លែឈើ​ព្រៃ និង​គ្រាប់​ធញ្ញជាតិ នៅ​ក្នុង​ព្រៃ​ដែល​ពួកគេ​អាច​បរិភោគ​បាន​។ និយាយ​ឲ្យ​ខ្លី ព្រះ​បាន​ទ្រទ្រង់​ជីវិត​របស់​បង​ប្អូន​ទាំង៤នាក់​នោះ​។ រឿង​ដែល​មិន​គួរ​ឲ្យ​ជឿ​នោះ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​របៀប​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​ផ្គត់ផ្គង់​តម្រូវការ​របស់​ពួក​អ៊ីស្រាអែល ក្នុង​វាល​រហោស្ថាន ​អស់​រយៈពេល​៤០​ឆ្នាំ ដូច​មាន​ចែង​ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​និក្ខមនំ និង​ជន​គណនា ហើយ​បាន​ចែង​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប​ទាំងមូល​ផង​ដែរ​។ ព្រះអង្គ​បាន​រក្សា​ជីវិត​របស់​ពួកគេ ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​ដឹង​ថា ព្រះអង្គ​ជា​ព្រះ​របស់​ពួកគេ​។ កាល​នោះ​ព្រះអម្ចាស់​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ទឹកផុស​ដែល​មាន​រស់​ជាតិ​ល្វីង ប្រែ​ក្លាយ​ជា​ទឹកសាប​ដែល​អាច​ផឹក​បាន និង​បាន​ប្រទាន​ទឹក​ចេញពី​ផ្ទាំង​ថ្ម​ពីរ​លើក ហើយ​បាន​ដឹកនាំ​រាស្រ្ត​ព្រះអង្គ ដោយ​ប្រើ​បង្គោល​ពពក​នៅ​ពេល​ថ្ងៃ និង​បង្គោល​ភ្លើង​នៅ​ពេលយប់​។ ព្រះអង្គ​ក៏​បាន​ប្រទាន​នំ​ម៉ាណា​ដល់​ពួកគេ​ផង​ដែរ​។ លោក​ម៉ូសេ​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា “នេះ​គឺ​ជា​នំបុ័ង​ដែល​ព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់​ប្រទាន​មក​អ្នក​រាល់​គ្នា ទុកជា​អាហារ​ហើយ”។ “នេះ​ហើយ…

Read article
ដោយ​ល្បឿន​នៃ​ក្តី​អំណរ

យ៉ូហាន ១៥:៩-១១ ខ្ញុំ​បាន​និយាយ​សេចក្តី​ទាំង​នេះ ប្រាប់​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា ដើម្បី​ឲ្យ​សេចក្តី​អំណរ​របស់​ខ្ញុំ បាន​នៅ​ជាប់​ក្នុង​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​ឲ្យ​សេចក្តី​អំណរ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ពោរ​ពេញ​ផង​។ យ៉ូហាន ១៥:១១ នៅពេល​ព្រឹក​ថ្ងៃ​មួយ ខ្ញុំ​កំពុង​ពិចារណា ដោយ​ការ​អធិស្ឋាន​ក្នុង​ចិត្ត​ អំពី​ពេល​ឆ្នាំ​ក្រោយ​ដែល​ត្រូវ​មកដល់ ខ្ញុំ​ក៏បាន​នឹក​ចាំ​ពាក្យ​មួយ​ឃ្លា ដែល​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ធ្វើ​ការងារ​តាម​ល្បឿន​នៃ​ក្តី​អំណរ ហើយ​ឃើញថា ពាក្យ​មួយ​ឃ្លា​នេះ​មាន​អត្ថន័យ​ត្រូវ​នឹង​ស្ថានភាព​របស់​ខ្ញុំ​ណាស់​។ ខ្ញុំ​មាន​ទម្លាប់​ធ្វើ​ការ​លើស​ម៉ោង ដែល​ច្រើនតែ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​បាត់​បង់​ក្តី​អំណរ​។ ដូច​នេះ ពាក្យ​មួយ​ឃ្លា​នេះ​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ប្ដេជ្ញា​ចិត្ត​ធ្វើ​ការងារ ដោយ​ល្បឿន​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​អំណរ នៅ​ក្នុង​ឆ្នាំ​ក្រោយ ដោយ​ចំណាយ​ពេល​ជាមួយ​មិត្ត​ភក្តិ និង​ចំណាយ​ពេល​ធ្វើ​រឿង​ដែល​នាំ​ឲ្យ​មាន​អំណរ​។ ផែនការ​នេះ​មាន​ដំណើរ​ការ​ល្អ តែ​នៅ​ខែ​មីនា ខ្ញុំ​មិន​អាច​អនុវត្តន៍​ដូច​នេះ​បាន​ទៀត​ទេ​។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំ​ក៏បាន​ធ្វើ​ការ​ជា​ដៃ​គូរ​ជា​មួយ​សកលវិទ្យាល័យ​មួយ ដើម្បី​មើល​ការ​ខុស​ត្រូវ​មក​លើ​កា​រសាក​ល្បង​វគ្គ​សិក្សា​មួយ ដែល​ខ្ញុំ​បាន​បង្កើត​។ នៅពេល​ដែល​មាន​និស្សិត​ចុះ​ឈ្មោះ​ចូល​រៀន ហើយ​ខ្ញុំ​ត្រូវ​បង្រៀន​ពួកគេ​ដោយ​ផ្ទាល់ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន ខ្ញុំ​ក៏បាន​ធ្វើ​ការ​លើស​ម៉ោង ដើម្បី​ឲ្យ​កម្មវិធី​នេះ​មាន​ដំណើរ​ការ​ល្អ​។ ដូច​នេះ តើ​ខ្ញុំ​អាច​បន្ត​ធ្វើ​ការ ដោយ​ល្បឿន​ដែល​នាំ​ឲ្យ​មាន​អំណរ នៅពេល​នោះ ដោយ​របៀបណា? ព្រះយេស៊ូវ​បាន​សន្យា​ប្រទាន​ក្តី​អំណរ ដល់​អ្នកជឿ​ព្រះអង្គ គឺ​អំណរ​ដែល​កើត​មាន តាមរយៈ​ការ​នៅ​ជាប់​ក្នុង​ក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះអង្គ(យ៉ូហាន ១៥:៩) និង​ការ​ទូល​សូម​ព្រះអង្គ​បំពេញ​តម្រូវការ​របស់​យើង(១៦:២៤)។ ព្រះអង្គ​ក៏​មាន​បន្ទូល​ផង​ដែរ​ថា “ខ្ញុំ​បាន​និយាយ​សេចក្តី​ទាំង​នេះ ប្រាប់​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា ដើម្បី​ឲ្យ​សេចក្តី​អំណរ​របស់​ខ្ញុំ បាន​នៅ​ជាប់​ក្នុង​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​ឲ្យ​សេចក្តី​អំណរ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ពោរ​ពេញ​ផង”(១៥:១១)។ ក្តី​អំណរ​នេះ​គឺជា​អំណោយ​មកពី​ព្រះ​វិញ្ញាណ​របស់​ព្រះអង្គ…

Read article
ជីវិត​ដែល​លត់​ដុំ ថ្វាយ​ព្រះ

១កូរិនថូស ៩:២៤-២៧ គឺ​ខ្ញុំ​វាយដំ​រូបកាយ​ខ្ញុំ ទាំង​បង្ខំ​ឲ្យ​ចុះ​ចូល​។ ១កូរិនថូស ៩:២៧ នៅ​ខែ​មេសា ឆ្នាំ២០១៦ ចក្រភព​អង់គ្លេស​បាន​ប្រារព្ធ​ពិធី​ខួប​កំណើត​គំរប់៩០ព្រះ​វស្សា ថ្វាយ​មហាក្សត្រី​អេលីហ្សាប៊ែត​។ ព្រះ​នាង​បាន​គង់​នៅ​លើ​រទេះ​សេះ គ្រវី​ព្រះ​ហស្ត​ដាក់​ហ្វូង​មនុស្ស ខណៈ​ពេល​ដែល​រទេះ​សេះ​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​កាត់​ពីមុខ​ទាហាន​មាន​ឯក​សណ្ឋាន​ពណ៌​ក្រហម​ឈរ​ជាជួរ​ត្រង់​ភ្លឹង ដោយ​ការ​ប្រុង​ស្មារតី​។ ថ្ងៃ​នោះ ប្រទេស​អង់គ្លេស​មាន​អាកាស​ធាតុ​ក្តៅ​ខ្លាំង។ ពួក​ទាហាន​ស្លៀកខោ​ពណ៌​ខ្មៅ​ធ្វើ​ពី​រោម​ចៀម អាវ​ក្រៅ​ដៃ​វែង​ពណ៌​ក្រហម មាន​ឡេវ​បិទ​កអាវ​រហូត​ដល់​ចង្កា ហើយ​ពាក់មួក​មាន​ទំហំ​ធំ​ខ្លាំង ធ្វើ​ពី​រោម​សត្វ​ខ្លា​ឃ្មុំ​។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ពួក​ទាហាន​ទាំង​នោះ កំពុង​ឈរ​ជាជួរ​យ៉ាង​រឹងមាំ នៅ​ក្រោម​កម្តៅ​ថ្ងៃ មាន​ទាហាន​ម្នាក់​ចាប់​ផ្តើម​ងងឹត​មុខ​ដួល​។ អ្វី​ដែល​គួរ​ឲ្យ​កត់​សំគាល់​នោះ គាត់​ក៏​បាន​ប្រកាន់​ខ្ជាប់​វិន័យ​ដ៏​តឹង​រឹង ហើយ​ក៏​បាន​ដួល​ផ្កាប់​មុខ​ពី​លើ​ដី​មាន​គ្រោះ​ល្អិតៗ ដោយដៃ​និង​ជើង​គាត់​នៅតែ​ត្រង់​ភ្លឹង​ដួច​ក្តា​បន្ទះ​។ គាត់​ក៏​បាន​ដេកដួល​នៅ​លើ​ដី​នោះ ដោយ​ខ្លួន​នៅតែ​ត្រង់​ភ្លឹង ដូច​កាល​គាត់​ឈរ​។ ទាហាន​ម្នាក់​នេះ បាន​ចំណាយ​ពេល​ហ្វឹក​ហាត់ និង​លត់ដំ​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​អាច​គ្រប់​គ្រង​ខ្លួនឯង ដោយ​ខ្លួន​គាត់​នៅតែ​ត្រង់​ភ្លឹង​នៅ​លើ​ដី ទោះ​គាត់​បាន​ងងឹត​មុខ​ដួល​ក៏ដោយ​។ រឿង​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ​អំពី​ការ​បង្រៀន​របស់​សាវ័ក​ប៉ុល អំពី​ការ​ហ្វឹក​ហាត់​យ៉ាង​ដូច​នេះ​ថា “គឺ​ខ្ញុំ​វាយដំ​រូបកាយ​ខ្ញុំ ទាំង​បង្ខំ​ឲ្យ​ចុះ​ចូល ក្រែង​ក្រោយ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ប្រដៅ​មនុស្ស​ឯទៀត​ហើយ នោះ​ខ្លួន​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ចោល​ចេញ​វិញ”(១កូរិនថូស ៩:២៧)។ ហើយ​គាត់​ក៏បាន​ទទួល​ស្គាល់​ផង​ដែរ​ថា កីឡាករ​ដែល​ត្រូវ​ប្រកួត បាន​ហ្វឹក​ហាត់​ដោយ​ខំអត់​សង្កត់​ចិត្ត​គ្រប់​ជំពូក(ខ.២៥)។ កិច្ចការ​ទាំង​អស់​ដែល​យើង​សម្រេច​បាន គឺ​ដោយសារ​ព្រះគុណ​ព្រះ មិនមែន​ដោយសារ​ការ​ប្រឹង​ប្រែង​របស់​យើង​តែ​ម្យ៉ាង​​ទេ ប៉ុន្តែ ជីវិត​ខាង​វិញ្ញាណ​របស់​យើង ចាំបាច់​ត្រូវ​មាន​ការ​ហ្វឹក​ហាត់​ដ៏​តឹង​រឹង​។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​ជួយ​យើង…

Read article
អំពើ​សប្បុរស​ធម៌​ដ៏​សាមញ្ញ

នាងរស់ ២:១-២,៥-១១ ដូច្នេះ ចូរ​ប្រដាប់​កាយ ដោយ​ចិត្ត​ក្ដួល​អាណិត សប្បុរស សុភាព សំឡូត និង​ចិត្ត​អត់​ធ្មត់​។ កូល៉ុស ៣:១២ កាល​ម្តាយ​របស់​ខ្ញុំ​ចូល​សម្រាក​ព្យាបាល​ជំងឺ ក្នុង​មន្ទីរ​ពេទ្យ ហើយ​ជិត​ដល់​ថ្ងៃ​ចុង​ក្រោយ​នៃ​ជីវិត​របស់​គាត់ នៅ​លើ​ផែនដី ខ្ញុំ​មាន​ការ​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង ចំពោះ​សេចក្តី​សប្បុរស​ពិត​ប្រាកដ ដែល​អ្នក​ថែទាំ​គាត់​បាន​បង្ហាញ​ចេញ​មក​។ គាត់​បាន​លើក​ម្តាយ​ខ្ញុំ​ចេញ​ពី​កៅអី​យឺត​ៗ ហើយ​ដាក់​ម្តាយ​ខ្ញុំ​នៅ​លើ​គ្រែ​គេង​ថ្នមៗ ហើយក៏​បាន​និយាយ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ម្តាយ​ខ្ញុំ ដោយ​ពាក្យ​សម្តី​ដ៏​ស្រទន់​។ បន្ទាប់មក គាត់​ក៏បាន​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​ខ្ញុំ​។ សេចក្តី​សប្បុរស​របស់​គាត់​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត ​រហូត​ដល់​ស្រក់​ទឹក​ភ្នែក ហើយ​សព្វថ្ងៃ​នេះ ខ្ញុំ​នៅតែ​ស្រក់​ទឹក​ភ្នែក ពេល​ដែល​បាន​នឹក​ចាំ​អំពី​រឿង​នេះ​។ ការ​ថែទាំ​ដែល​គាត់​បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​ម្តាយ​ខ្ញុំ គឺជា​អំពើ​សប្បុរស​ធម៌​ដ៏​សាមញ្ញ តែ​ក៏​ជា​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ការ​ នៅពេល​នោះ​ផង​ដែរ​។ ការ​នេះ​ក៏បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ខ្ញុំ ក្នុង​ពេល​ដ៏​ពិបាក​ ដោយ​ដឹង​ថា ក្នុង​កែវ​ភ្នែក​របស់​ស្ត្រី​ម្នាក់​នេះ ម្តាយ​ខ្ញុំ​មិន​គ្រាន់តែ​ជា​អ្នក​ជំងឺ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ​។ គាត់​បាន​ថែទាំ​ម្តាយ​ខ្ញុំ ហើយ​បាន​ចាត់​ទុក​ម្តាយ​ខ្ញុំ​ជា​មនុស្ស​ដែល​មាន​តម្លៃ​។ កាល​នាង​ន៉ាអូមី និង​នាងរស់​បាន​ជួប​ភាព​ទាល់ក្រ បន្ទាប់ពី​ពួក​គាត់​សុទ្ធតែ​បាន​បាត់បង់​ស្វាមី​រៀង​ខ្លួន លោក​បូអូស​ក៏បាន​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​ចិត្ត​សប្បុរស ដោយ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​នាងរស់ ទៅ​ដើរ​រើស​កួរ​ស្រូវ ដែល​អ្នក​ច្រូត​កាត់​បាន​ជ្រុះ​ ក្នុង​ស្រែ​គាត់។ គាត់​ថែម​ទាំង​បាន​ប្រាប់​ពួក​ប្រុសៗ ជា​អ្នក​ច្រូត​កាត់​មិន​ឲ្យ​ប៉ះ​ពាល់​នាង​ឡើយ(នាងរស់ ២:៨-៩)។ សេចក្តី​សប្បុរស​របស់​គាត់ បាន​ទទួល​ការ​បណ្តាល​ចិត្ត ពី​របៀប​ដែល​នាងរស់​បាន​ថែទាំ​នាង​ន៉ាអូមី ព្រោះ​គាត់​បាន​និយាយ​ថា…

Read article
ធ្វើ​ដំណើរ​ផ្លូវ​ឆ្ងាយ​ជាមួយ​គ្នា

១សាំយ៉ូអែល ២០:៣៥-៤២ អញ្ជើញ​អ្នក​ទៅ​ឲ្យ​ប្រកប​ដោយ​សេចក្តី​សុខ​ចុះ ដ្បិត​យើង​ទាំង២នាក់​បាន​ស្បថ​គ្នា ដោយនូវ​ព្រះ​នាម​ព្រះយេហូវ៉ា​ហើយ​។ ១សាំយ៉ូអែល ២០:៤២ អ្នក​ប្រហែល​ជា​ធ្លាប់​បាន​ឃើញ ឬឮ​ពាក្យ​ស្លោក​មួយ​ឃ្លា ដែល​បាន​ពោល​ថា “បើ​អ្នក​ចង់​ទៅ​លឿន ចូរ​ទៅ​ម្នាក់​ចុះ​។ ប៉ុន្តែ បើ​អ្នក​ចង់ទៅ​បាន​ឆ្ងាយ ចូរ​យើង​ទៅ​ជាមួយ​គ្នា”។ ពាក្យ​ស្លោក​នេះ​ពិត​ជា​មានន័យ​ណាស់​មែនទេ? ប៉ុន្តែ តើមាន​ការ​ស្រាវជ្រាវ​ច្បាស់​លាស់​ណាមួយ ដែល​បាន​ធានា​ដល់​យើង​ថា ពាក្យ​ស្លោក​នេះ​មិន​គ្រាន់តែ​មានន័យ​នោះ​ទេ តែ​ក៏បាន​និយាយ​ត្រូវ​ផង​ដែរ? តាម​ពិត អ្នក​ស្រាវជ្រាវ​ជា​ជនជាតិ​អាមេរិក និង​អង់គ្លេស បាន​ធ្វើ​ការ​សិក្សា​អំពី​ពាក្យ​ស្លោក​នេះ ហើយ​បាន​ធ្វើ​ការ​បក​ស្រាយ​ថា ពេលណា​មនុស្ស​ឈរ​ម្នាក់​ឯ​ង ពួកគេ​បាន​ប៉ាន់​ប្រមាណ​ទំហំ​របស់​ភ្នំ​ឃើញថា វា​មាន​ទំហំ​ធំ​ជាង តែ​ពេលណា​ពួក​គេ​នៅ​ជុំ​គ្នា ពួកគេ​យល់​ឃើញថា ភ្នំ​នោះ​មាន​ទំហំ​តូច​ជាង​។ អាច​និយាយ​ម្យ៉ាង​ទៀត​ថា “ការ​គាំទ្រ​ពី​អ្នក​ដទៃ” ពិតជា​មាន​សារៈសំខាន់​ណាស់ បានជា​ការ​គាំទ្រ​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ភ្នំ​មាន​ទំហំ​តូច​ជាង នៅ​ក្នុង​គំនិត​របស់​យើង​។ ស្តេច​ដាវីឌ​ក៏បាន​ឲ្យ​តម្លៃ​មក​លើ​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត នៅ​ក្នុង​មិត្តភាព​ជាមួយ​ព្រះ​អង្គ​ម្ចាស់​យ៉ូណាថាន ដោយ​ទ្រង់​យល់​ឃើញថា ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​នោះ​បាន​ធ្វើ​ឡើង ដោយ​ស្មោះ​អស់ពី​ចិត្ត​។ កំហឹង​របស់​ស្តេច​សូល ដែល​កើត​ចេញពី​ការ​ច្រណែន បាន​រីក​ធំ​ឡើយ​ដូច​ភ្នំ នៅ​ក្នុង​រឿង​របស់​ស្តេច​ដាវីឌ ដោយ​បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​ទ្រង់​រត់​គេច​ខ្លួន​ឲ្យ​រួចពី​សេចក្តី​ស្លាប់(១សាំយ៉ូអែល ១៩:៩-១៨)។ បើ​គ្មាន​ការ​គាំទ្រ ពី​មិត្តសំឡាញ់​របស់​ទ្រង់​ទេ រឿង​របស់​ទ្រង់​នឹង​បាន​បញ្ចប់​ខុសពី​នេះ​។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​អង្គ​ម្ចាស់​យ៉ូណាថាន​សោក​ស្តាយ ចំពោះ​ទង្វើ​ដ៏​ថោក​ទាប ដែល​បិតា​ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​មក​លើ​ស្តេច​ដាវីឌ(២០:៣៤)…

Read article