ការថែរក្សាដ៏ឥតខ្ចោះរបស់ព្រះអង្គ (សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ)
១សាំយ៉ូអែល ២៥:២៨-៣១ គង់តែជីវិតលោកម្ចាស់នៃខ្ញុំ នឹងបានចងជាប់ក្នុងបាច់នៃជីវិត ជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃលោកដែរ។ ១សាំយ៉ូអែល ២៥:២៩ កុមារាឈ្មោះ ដាវីឌ វេតទ័រ(David Vetter) បានលាចាកលោក ក្នុងអាយុ១២ឆ្នាំ បន្ទាប់ពីគាត់បានរស់នៅពេញមួយជីវិតក្នុងឈុតខោអាវការពារមេរោគ ដែលមានថង់ផ្លាស្ទីកមានរាងមូលថ្លាដូចពពុះគ្របពីលើក្បាលគាត់។ គាត់បានដាក់រហ័សនាមឲ្យគាត់ថា “ក្មេងប្រុសពពុះ”។ គាត់មានជំងឺខ្សោយប្រព័ន្ធការពាររាងកាយពីកំណើត។ បងប្រុសរបស់គាត់ជាកូនទីមួយក្នុងគ្រួសារបានបាត់បង់ជីវិត ដោយសារជំងឺនេះ ដូចនេះ ឪពុកម្តាយគាត់ក៏បានប្តេជ្ញាចិត្តការពារគាត់ ជាកូនទីពីរ។ ដើម្បីពន្យារជីវិតគាត់ ក្រុមវិស្វកររបស់អង្គការណាសា ក៏បានច្នៃបង្កើតគំរបការពារក្បាលគាត់ ធ្វើពីផ្លាស្ទីករាងមូលថ្លាដូចពពុះ និងបង្កើតឈុតខោអាវរបស់អវកាសយានិក សម្រាប់ឲ្យគាត់ពាក់ ដើម្បីឲ្យឪពុកម្តាយគាត់អាចនាំគាត់ ចេញទៅខាងក្រៅ។ ជាការពិតណាស់ នរណាក៏ចង់ការពារមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្លួនដែរ! នៅគ្រាសញ្ញាចាស់ លោកណាបាលជាប្តីរបស់នាងអ័ប៊ីកែល បានធ្វើខុសមកលើស្តេចដាវីឌ។ ក្នុងពេលដ៏ក្តៅក្រហាយនោះ ស្តេចដាវីឌបានស្វែងរកឱកាសសងសឹក ដោយផ្ទាល់ដៃ។ នាងអ័ប៊ីកែលក៏បានប្រញាប់ទៅជួបទ្រង់ ដោយការក្រើនរំឭកប្រកបដោយប្រាជ្ញាថា “ទោះបើមានមនុស្សលើកដេញ តាមរកប្រហារជីវិតរបស់លោកក៏ដោយ គង់តែជីវិតលោកម្ចាស់នៃខ្ញុំ នឹងបានចងជាប់ក្នុងបាច់នៃជីវិត ជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃលោកដែរ”(១សាំយ៉ូអែល ២៥:២៩)។ ពាក្យ “ចងជាប់ក្នុងបាច់” គឺបានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីការប្រមូលវត្ថុមានតម្លៃមកចងចូលគ្នាជាបាច់ ដើម្បីឲ្យគេអាចដឹកជញ្ជូនពួកវាដោយសុវត្ថិភាព។ ត្រង់ចំណុចនេះ នាងអ័ប៊ីកែលបានរំឭកស្តេចដាវីឌថា…
Read article
