នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ

You are here:
ឈប់បង្អង់សិនដើម្បីអធិស្ឋាន

នោះ​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​ក៏​ទទួល​បរិភោគ​ពី​ស្បៀង​អាហារ​គេ ឥត​ទូល​សួរ​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា​ឡើយ។ យ៉ូស្វេ ៩:១៤ ក្បាល​ម៉ាស៊ីន​ទឹក​សម្រាប់​រថយន្ត​ពន្លត់​អគ្គីភ័យ បាន​បាញ់​ទឹក​បាច​សាច​ដាក់​ផ្លូវ​ថ្នល់។ មាន​ឡាន​ជា​ច្រើន​គ្រឿង​បាន​បើក​កាត់​តាម​នោះ នៅ​ខាង​មុខ​ខ្ញុំ ហើយ​ខ្ញុំ​គិត​ថា បើ​ខ្ញុំ​បើក​កាត់​ពី​មុខ​ក្បាល​ម៉ាស៊ីន​ទឹក​នោះ ខ្ញុំ​នឹង​បាន​លាង​ឡាន​ដោយ​ឥត​គិត​ថ្លៃ នេះ​ជា​ឱកាស​ល្អ​ណាស់!  វា​ប្រឡាក់​ដី​ក្រាស់​បន្តិច​ ដោយសារ​ខ្ញុំ​មិន​បាន​លាង​វា​ប្រហែល​១​ខែ​ហើយ។ ដូចនេះ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​បញ្ឆេះ​ម៉ាស៊ីន​ឡាន ​បើក​ចូល​ទៅ​ក្នុង​កន្លែង​ដែល​មាន​ទឹក​បាញ់​សាច​នោះ។ ពន្លឺ​ថ្ងៃ​បាន​ចាំង​មក​លើ​ឡាន​របស់​ខ្ញុំ ដែល​មាន​ពណ៌​ខ្មៅ ពេញ​មួយ​ព្រឹក​ហើយ ធ្វើ​ឲ្យ​កញ្ចក់ និង​ផ្ទៃខាង​ក្នុង​របស់​វា​មាន​កម្តៅ​ក្តៅ។ តែ​ទឹក​ដែល​បាន​បាញ់​ចេញ​មក ជា​ទឹក​ត្រជាក់។ គ្រាន់​តែ​ទឹក​ត្រជាក់​បាន​បាញ់​ប៉ះ​ចំ​កញ្ចក់​ខាង​មុខ​ដែល​មាន​កម្តៅ​ក្តៅ​ភ្លាម ស្នាម​ប្រេះ​បាន​លេច​ឡើង យ៉ាង​លឿន​ដូច​ផ្លេក​បន្ទោរ នៅ​លើ​កញ្ចក់​នោះ ពី​លើ​មក​ក្រោម។ ការ​លាង​ឡាន​ដោយ​ឥត​គិត​ថ្លៃ​នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ប្រែ​ក្លាយ​ជា​ការ​បង់​ប្រាក់​ជា​ច្រើន ដើម្បី​ជួស​ជុល​កញ្ចក់​ឡាន។ បើ​ខ្ញុំ​បាន​ “ឈប់​បង្អង់​សិន” ដើម្បី​គិត​ពិចារណា ឬ​អធិស្ឋាន មុន​នឹង​សម្រេច​ចិត្ត​បើក​ឡាន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​កន្លែង​ទឹក​បាញ់​សាច់​នោះ ម្ល៉េះ​ខ្ញុំ​ក៏​មិន​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​ជួស​ជុល​កញ្ចក់​ឡាន​ដែរ។ តើ​អ្នក​ធ្លាប់​ជួប​រឿង​បែប​នេះ​ទេ? ប្រជាជន​អ៊ីស្រាអែល​ធ្លាប់​ជួប​រឿង​ដូចនេះ ក្នុង​កាលៈទេសៈ ដែល​ធ្ងន់​ធ្ងរ​ជាង​នេះ។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​សន្យា​ថា នឹង​ជួយ​ពួកគេ​បណ្តេញ​ជាតិ​សាសន៍​ដទៃ ខណៈ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ចូល​ទឹក​ដី​សន្យា ដែល​ព្រះអង្គ​នឹង​ប្រទាន​ពួក​គេ(​យ៉ូស្វេ ៣:១០) ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ជួប​ការ​ល្បួង ឲ្យ​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ​ក្លែង​ក្លាយ(ចោទិយកថា ២០:១៦-១៨)។ តែ​មាន​ជាតិ​សាសន៍​មួយ បាន​ឃើញ​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​មាន​ជ័យ​ជម្នះ​ក្នុង​សង្គ្រាម​ជា​ច្រើនដង ក៏​បាន​ប្រើ​នំប៉័ង​ដែល​ខូច​ដុះ​ផ្សិត មក​បញ្ឆោត​ពួក​គេ​ឲ្យ​ជឿ​ថា ខ្លួន​ជា​ប្រជាជន​ដែល​មក​ពី​ស្រុក​ឆ្ងាយ។…

Read article
ហាងកាហ្វេទ្វារចង្អៀត

ចូរ​ខំ​ប្រឹង​យ៉ាង​អស់​ពី​ចិត្ត ឲ្យ​បាន​ចូល​ទៅ​តាម​ទ្វារ​ចង្អៀត។ លូកា ១៣:២៤ នំ​ក្រូសង់ មីគាវ សម្ល​ការី​សាច់​ជ្រូក និង​អាហារ​ឈ្ងុយ​ឆ្ងាញ់​គ្រប់​ប្រភេទ កំពុង​រង់​ចាំ អ្នក​ដែល​រក​ឃើញ និង​បាន​ចូល​ទៅ​ដល់​ខាង​ក្នុង​ហាង​កាហ្វេ​ទ្វារ​ចង្អៀត។ ហាង​កាហ្វេ​នេះ​មាន​ទីតាំង នៅ​ទីក្រុង​តៃណាន ប្រទេស​តៃវ៉ាន់។ ហាង​នេះ​មាន​ច្រក​ចូល​តាម​ផ្លូវ​ដឿងហែម​តូច​ចង្អៀត​មួយ ដែល​មាន​ទទឹង​ប្រហែល​៤០​សង់ទីម៉ែត្រ គឺ​ល្មម​នឹង​ឲ្យ​មនុស្ស​ដែល​មាន​មាឌ​មធ្យម ប្រជ្រៀត​ខ្លួន​ចូល​តាម​ច្រក​ទ្វារ​នោះ​បាន! តែ​ទោះ​ជា​មាន​បញ្ហា​ប្រឈម​មួយ​នេះ​ក៏ដោយ ក៏​ហាង​កាហ្វេ​ដ៏​ពិសេស​មួយ​នេះ បាន​ទាក់​ទាញ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន ចូល​ទិញ​អាហារ និង​ភេសជ្ជៈ​ដ៏​ឆ្ងាញ់​ពិសារ។ តើ​ទ្វារ​ចង្អៀត​ដែល​បាន​ពិពណ៌នា នៅ​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ លូកា ១៣:២២-៣០ មាន​លក្ខណៈ​ដូច​នេះ​ដែរ​ទេ? មាន​ពេល​មួយ គេ​បាន​សួរ​ព្រះ​យេស៊ូវ​ថា “តើ​មនុស្ស​ដែល​បាន​សង្គ្រោះ មាន​គ្នា​តែ​បន្តិច​ទេ​ឬ​អី?”(ខ.២៣)។ ព្រះ​អង្គ​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​ថា “ចូរ​ខំ​ប្រឹង​យ៉ាង​អស់​ពី​ចិត្ត ឲ្យ​បាន​ចូល​ទៅ​តាម​ទ្វារ​ចង្អៀត ដ្បិត​ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា នឹង​មាន​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ខំ​ប្រឹង​រក​ចូល​ដែរ តែ​ចូល​មិន​បាន​ទេ”(ខ.២៤)។ ព្រះ​អង្គ​បាន​ប្រើ​ពាក្យ​ប្រៀប​ប្រដូច​នេះ ក៏​ដើម្បី​ជំរុញ​ពួក​សាសន៍​យូដា កុំ​ឲ្យ​ធ្វើ​ការ​សន្និដ្ឋាន​ខុស។ មាន​ពួក​សាសន៍​យូដា​ជា​ច្រើន​ជឿ​ថា ពួកគេ​នឹង​បាន​ចូល​នគរ​ព្រះ ព្រោះ​ពួក​គេ​ជា​កូន​ចៅ​ជំនាន់​ក្រោយ​របស់​លោក​អ័ប្រាហាំ ឬ​ពួក​គេ​បាន​កាន់​តាម​ក្រឹត្យ​វិន័យ។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ជំរុញ​ពួក​គេ ឲ្យ​ខំ​ចូល​តាម​ទ្វារ​ចង្អៀត​នោះ “មុន​ពេល​ម្ចាស់​ផ្ទះ​បិទ​ទ្វារ”(ខ.២៥)។ ប្រវត្តិ​គ្រួសារ ឬ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ល្អ​របស់​យើង មិន​អាច​ជួយ​យើង​ឲ្យ​ជា​នឹង​ព្រះ​នោះ​ឡើយ។ មាន​តែ​ជំនឿ​លើ​ព្រះយេស៊ូវ​ប៉ុណ្ណោះ ដែល​អាច​ជួយ​សង្រ្គោះ​យើង ឲ្យ​រួច​ពី​បាប…

Read article
ការផ្លាស់ប្តូរទស្សនៈ ចំពោះមនុស្សអាក្រក់

តើ​មិន​គួរ​ឲ្យ​អញ​អាល័យ​ចំពោះ​ក្រុង​នីនីវេ ជា​ទី​ក្រុង​យ៉ាង​ធំ​នេះ? យ៉ូណាស ៤:១១ កាលពីឆ្នាំ១៨៥៤ មេ​បញ្ជាការ​កង​កាំភ្លើង​ធំ​រុស្ស៊ី​ដ៏​ក្មេង​វ័យ​ម្នាក់ បាន​មើល​ការ​ប្រយុទ្ធ​គ្នា​ពី​ចម្ងាយ ពី​ទីតាំង​កាំភ្លើង​ធំ​របស់​គាត់ នៅ​លើ​កំពូល​ភ្នំ។ លោក​ឡេអូ ថូលស្តយ(Leo Tolstoy) ក៏​បាន​សរសេរ​ក្នុង​កំណត់​ហេតុ​របស់​គាត់​ថា “ការ​មើល​មនុស្ស​កាប់​សម្លាប់​គ្នា គឺ​ជា​ការ​សប្បាយ​ម្យ៉ាង​ដែរ តែ​រៀង​រាល់​ពេល​ព្រឹក និង​ពេល​ល្ងាច ខ្ញុំ​តែង​តែ​ចំណាយ​ពេល​ជា​ច្រើន​ម៉ោង ​មើល​គេ​ប្រយុទ្ធ​គ្នា ពី​ចម្ងាយ”។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន​ទស្សនៈ​របស់​លោក​ថូលស្តយ​ក៏​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ។ បន្ទាប់​ពី​គាត់​បាន​ចូល​ទៅ​ដល់​ទីក្រុង​សេវ៉ាស្តូប៉ូល​ដោយ​ផ្ទាល់ ឃើញ​ភាព​ហិន​វិនាស និង​ទុក្ខវេទនា​នៅ​ទីនោះ គាត់​ក៏​បាន​សរសេរ​ថា “ពេល​អ្នក​បាន​ទៅ​ដល់​កន្លែង​នោះ​ដោយ​ផ្ទាល់ អ្នក​នឹង​បាន​យល់ ហើយ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ការ​គិត​ខុស​ពី​មុន អំពី​សម្លេង​បាញ់​គ្នា​ក្នុង​ទីក្រុង ដែល​អ្នក​បាន​ឮ​ពី​ចម្ងាយ”។ ហោរា​យ៉ូណាស​ធ្លាប់​ឡើង​ភ្នំ ដើម្បី​រង់​ចាំ​មើល​សេចក្តី​ហិនវិនាស​ធ្លាក់​មក​លើ​ទីក្រុង​នីនីវេ(យ៉ូណាស ៤:៥)។ គាត់​ទើប​តែ​បាន​ព្រមាន​ទីក្រុង​ដ៏​កាច​សាហាវ​នេះ អំពី​ការ​ជំនុំ​ជម្រះ​របស់​ព្រះ ដែល​ជិត​មក​ដល់។ តែ​ពួក​អ្នក​ក្រុង​នីនីវេ​បាន​ប្រែ​ចិត្ត ហើយ​លោក​យ៉ូណាស​មិន​បាន​ឃើញ​សេចក្តី​ហិនវិនាស​ធ្លាក់​មក​លើ​ទីក្រុង​នេះ​ឡើយ។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ទីក្រុង​នេះ​បាន​ធ្លាក់​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ការ​អាក្រក់​ជា​ថ្មី មួយ​សតវត្សរ៍​ក្រោយ​មក ហោរា​ណាហ៊ុម​ក៏​បាន​ពិពណ៌នា អំពី​សេចក្តី​ហិនវិនាស​របស់​ទីក្រុង​នេះ​ថា “ឯ​ខែល​របស់​មនុស្ស​ខ្លាំង​ពូកែ​បាន​ប្រឡាក់​ក្រហម ពួក​មនុស្ស​ក្លាហាន​ស្លៀកពាក់​ក្រហម​ឆ្អៅ ឯ​រទេះ​ចំបាំង ក៏​ភ្លឺផ្លេកៗ​នៅ​ថ្ងៃ​រៀបចំ ហើយ​គេ​ងា​លំពែង​ដង​កកោះ​យ៉ាង​គួរ​ស្ញែង”(ណាហ៊ុម ២:៣)។ ដោយសារ​ទីក្រុង​នីនីវេ​នៅ​តែ​បន្ត​ធ្វើ​អំពើ​បាប​នៅ​ពេល​ក្រោយ​ៗ​ទៀត ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​បាន​ដាក់​ទោស​ទីក្រុង​នេះ។ តែ​ព្រះអង្គ​បាន​ប្រាប់​លោក​យ៉ូណាស​ថា “តើ​មិន​គួរ​ឲ្យ​អញ​អាល័យ​ចំពោះ​ក្រុង​នីនីវេ ជា​ទី​ក្រុង​យ៉ាង​ធំ​នេះ ដែល​មាន​មនុស្ស​ជាង​១​សែន​២​ម៉ឺន​នាក់…

Read article
បង្កើនកម្តៅ ឲ្យក្តៅឡើង

ចូរ​មាន​ចិត្ត​ឧស្សាហ៍ ហើយ​ប្រែ​ចិត្ត​ចុះ។ វិវរណៈ ៣:១៩ សីតុណ្ហភាព នៅ​រដ្ឋ​ខូឡូរ៉ាដូ អាច​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​យ៉ាង​ឆាប់​រហ័ស ដែល​ជួន​កាល វា​ឡើង ឬ​ចុះ​ភ្លាម​ៗ ក្នុង​រយៈ​ពេល​តែ​ពីរបី​នាទី​ប៉ុណ្ណោះ។ ដូច​នេះ​ស្វាមី​ខ្ញុំ​ចង់​ដឹង​ថា សីតុណ្ហភាព នៅ​ក្នុង និង​នៅ​ក្រៅ​ផ្ទះ​យើង មាន​ភាព​ខុស​គ្នា​យ៉ាង​ណា។ ក្នុង​នាម​គាត់​ជា​អ្នក​ចូល​ចិត្ត​ប្រើ​ឧបករណ៍​វាស់​ស្ទង់ គាត់​មាន​ចិត្ត​រីក​រាយ នៅ​ក្នុង​ការ​បើក​យក “គ្រឿង​លេង” ថ្មី​បំផុត​របស់​គាត់ ចេញ​ពី​ប្រអប់​មក​ប្រើ។ វា​ជា​ទែរម៉ូមែត្រ​មួយ​ប្រភេទ ដែល​អាច​វាស់​កម្តៅ នៅ​៤​កន្លែង​ផ្សេង​គ្នា នៅ​ក្នុង​បរិវេណ​ផ្ទះ។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​និយាយ​លេង​ថា វា​ជា​ឧបករណ៍​ដែល​គួរ​ឲ្យ​អស់​សំណើច តែ​ក្រោយ​មក ខ្ញុំ​ក៏​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល ពេល​ដែល​បាន​ដឹង​ថា ខ្លួន​ឯង​ក៏​បាន​ទៅ​មើល​ទែរម៉ូមែត្រ​នោះ​ជា​ញឹក​ញាប់​ផង​ដែរ។ ខ្ញុំ​ក៏​មាន​ការ​ចាប់​អារម្មណ៍​យ៉ាង​ខ្លាំង ចំពោះ​ភាព​ខុស​គ្នា​នៃ​កម្តៅ​ក្នុង​ផ្ទះ និង​កម្តៅ​នៅ​ក្រៅ​ផ្ទះ។ ព្រះយេស៊ូវ​ក៏​បាន​មាន​បន្ទូល អំពី​កម្តៅ​ផង​ដែរ ដើម្បី​ពិពណ៌នា អំពី ពួក​ជំនុំ “ក្តៅ​មិន​ក្តៅ ត្រជាក់​មិន​ត្រជាក់” នៅ​ទីក្រុង​ឡៅឌីសេ ដែល​ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​ទីក្រុង​ទាំង​៧ ដែល​សម្បូរសប្បាយ​ជាង​គេ ដែល​មាន​ចែង​ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​វិវរណៈ។ ទីក្រុង​នេះ​មាន​ប្រព័ន្ធ​ធនាគារ​ដែល​រីក​ចម្រើន ប្រជាជន​មាន​សំលៀក​បំពាក់​ល្អ​ៗ ហើយ​ក៏​សំបូរ​ថ្នាំ​សង្កូវ តែ​ទីក្រុង​នេះ បាន​ជួប​ការ​លំបាក ដោយសារ​ប្រព័ន្ធ​ផ្គត់ផ្គង់​ទឹក​ខ្សោយ ដូចនេះ គេ​ត្រូវ​សង់​ប្រឡាយ​ទឹក​អាកាស ដើម្បី​បង្ហូរ​ទឹក​មក​ពី​កន្លែង​​មាន​ទឹកផុស…

Read article
រត់គេចពីអំពើហឹង្សា

បើ​យ៉ាង​នោះ ធ្វើ​ដូច​ម្តេច​នឹង​បាន​សំរេច​តាម​គម្ពីរ ដែល​ថា​ត្រូវ​តែ​កើត​មាន​ដូច្នេះ។ ម៉ាថាយ ២៦:៥៤ ក្បាច់​គុណ​អៃគីដូ ​ជា​ក្បាច់​គុណ​របស់​ជន​ជាតិ​ជប៉ុន។ មេរៀន​ដំបូង​របស់​ក្បាច់​គុណ មាន​ការ​បង្រៀន​ដែល​ខុស​ពី​ការ​រំពឹង​ទុក​របស់​អ្នក​ដែល​ចង់​ហាត់​វា​។ គ្រូ​បង្វឹក​បាន​ប្រាប់​យើង​ថា ពេល​ណា​មាន​នរណា​ម្នាក់​ចង់​ប្រើ​ហឹង្សា​មក​លើ​យើង យើង​គួរ​តែ​ឆ្លើយ​តប​ទៅ​វិញ ដោយ “ការ​រត់​គេច​ឲ្យ​ឆ្ងាយ” ពី​អ្នក​នោះ។ គាត់​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “អ្នក​គួរ​តែ​ប្រយុទ្ធ​ដើម្បី​ការពារ​ខ្លួន ​នៅ​ពេល​ដែល​អ្នក​មិន​អាច​រត់​គេច​ប៉ុណ្ណោះ”។ តើ​យើង​គួរតែ​រត់​គេច​មែន​ឬ? ខ្ញុំ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ពេល​ដែល​បាន​ឮ​គាត់​និយាយ​ដូច​នេះ។ ហេតុ​អ្វី​គ្រូបង្វឹក​ក្បាច់​គុណ​ដ៏​ចំណាន​ម្នាក់​នេះ​ ប្រាប់​យើង​ឲ្យ​រត់​គេច​ពី​ការ​វាយ​តប់​គ្នា? ស្តាប់​មើល​ទៅ ដូច​ជា​ផ្ទុយ​នឹង​សភាវគតិ​របស់​យើង តែ​ក្រោយ​មក គាត់​ពន្យល់​ថា វិធី​ការពារ​ខ្លួន​ល្អ​បំផុត គឺ​ជា​ការ​ជៀស​វាង​ការ​វាយ​តប់​គ្នា។ នេះ​ជា​ការ​ពិត​មែន! ពេល​ដែល​មនុស្ស​មួយ​ក្រុម​មក​ចាប់​ព្រះ​កាយ​ព្រះ​យេស៊ូវ លោក​ពេត្រុស​បាន​ឆ្លើយ​តប ប្រហែល​ដូច​ជា​អ្នក​ខ្លះ​ក្នុង​ចំណោម​យើង​ដែរ ដោយ​ដក​ដាវ​​កាប់​ត្រូវ​បាវ​បម្រើ​សម្តេច​សង្ឃ(ម៉ាថាយ ២៦:៥១ និង​យ៉ូហាន ១៨:១០)។ តែ​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ប្រាប់​គាត់​ឲ្យ​ស៊ក​ដាវ​ទៅ​ក្នុង​ស្រោម​វិញ ហើយ​មាន​បន្ទូល​ថា “បើ​យ៉ាង​នោះ ធ្វើ​ដូចម្តេច​នឹង​បាន​សំរេច​តាម​គម្ពីរ ដែល​ថា​ត្រូវ​តែ​កើត​មាន​ដូច្នេះ”(ម៉ាថាយ ២៦:៥៤)។ ការ​ការពារ​យុត្តិធម៌​គឺ​ជា​រឿង​សំខាន់ តែ​យើង​ក៏​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​យល់ អំពី​បំណង​ព្រះ​ទ័យ​ព្រះ និង​នគរ​របស់​ព្រះ​អង្គ ដែល​មាន​លក្ខណៈ​ផ្ទុយ​ពី​លោកិយ ដោយ​បង្គាប់​យើង​ឲ្យ​ស្រឡាញ់​ខ្មាំង​សត្រូវ ហើយ​ធ្វើ​អំពើ​ល្អ តប​នឹង​ការ​អាក្រក់(៥:៤៤)។ នេះ​ជា​ការ​ឆ្លើយ​តប ដែល​ខុស​ពី​លោកិយ ហើយ​ព្រះអង្គ​ក៏​សព្វ​ព្រះទ័យ​ឲ្យ​ការ​នេះ​ចម្រើន​ឡើង​នៅ​ក្នុង​យើង​ផង​ដែរ។ បទ​គម្ពីរ​លូកា ២២:៥១…

Read article
ការឲ្យដោយចិត្តសប្បុរស

ក៏​មិន​ត្រូវ​សន្សំ​បេះ​ផ្លែ​ទំពាំងបាយជូរ ឬ​រើស​ផ្លែ​ដែល​ជ្រុះ​នៅ​ចំការ​របស់​ឯង​ដែរ ត្រូវ​ទុក​សំរាប់​ឲ្យ​ពួក​អ្នក​ក្រ និង​ពួក​អ្នក​ស្នាក់​វិញ អញ​នេះ គឺ​យេហូវ៉ា ជា​ព្រះ​នៃ​ឯង​រាល់​គ្នា។ លេវីវិន័យ ១៩:១០ លោក​ឧត្តម​សេនី ឆាល ហ្គរឌិន(Charles Gordonឆ្នាំ ១៨៣៣ ដល់១៨៨៥) បាន​ធ្វើ​ការ​បម្រើ​ក្សត្រី​វិចតូរីយ៉ា នៅ​ប្រទេស​ចិន និង​នៅ​កន្លែង​ផ្សេង​ទៀត តែ​ក្នុង​អំឡុង​ពេល​គាត់​វិល​ត្រឡប់​មក​រស់​នៅ​ក្នុង​ចក្រភព​អង់គ្លេស​វិញ គាត់​បាន​បរិច្ចាគ​ប្រាក់​ខែ អស់​៩០​ភាគរយ។ ពេល​គាត់​បាន​ទទួល​ដំណឹង​ថា មាន​គ្រោះ​អត់​ឃ្លាន​នៅ​ខេត្ត​លែនខាសៀរ គាត់​ក៏​បាន​យក​មេដាយ​មាស ធ្វើ​ពី​មាស​សុទ្ធ ដែល​គាត់​បាន​ទទួល​ពី​អ្នក​ដឹកនាំ​ពិភពលោក ផ្ញើ​ទៅ​តំបន់​ខាង​ជើង ដោយ​ប្រាប់​គេ​ឲ្យ​រំលាយ​មេដាយ​មាស​នោះ យក​ទៅ​លក់​យក​ប្រាក់​ទិញ​នំប៉័ង​ចែក​អ្នក​ក្រ។ នៅ​ថ្ងៃ​នោះ គាត់​ក៏​បាន​សរសេរ​ក្នុង​សៀវភៅ​កំណត់​ហេតុ​របស់​គាត់​ថា “របស់​ចុង​ក្រោយ ដែល​ខ្ញុំ​មាន​ក្នុង​លោកិយ​នេះ និង​បាន​ឲ្យ​តម្លៃ គឺ​ខ្ញុំ​បាន​ថ្វាយ​ដល់​ព្រះអម្ចាស់​យេស៊ូវ​ហើយ”។ កំរិត​នៃ​ភាព​សប្បុរស​របស់​ឧត្តមសេនីយ៍​ហ្គរឌិន ហាក់​ដូចជា​លើស​ពី​លទ្ធភាព​ដែល​យើង​អាច​ធ្វើ​បាន តែ​ព្រះ​ទ្រង់​តែង​តែ​ត្រាស់​ហៅ​រាស្រ្ត​ទ្រង់ ឲ្យ​ជួយ​ទំនុក​បម្រុង​អ្នក​ដែល​ខ្វះ​ខាត។ នៅ​ក្នុង​ក្រឹត្យវិន័យ​មួយ​ចំនួន ដែល​ព្រះអង្គ​ប្រទាន តាម​រយៈ​លោក​ម៉ូសេ ព្រះ​អង្គ​បាន​បង្គាប់​រាស្ត្រ​ព្រះ​អង្គ មិន​ឲ្យ​រើស​ផល​ដំណាំ​ខ្លះ ដែល​ជ្រុះ​នៅ​ក្នុង​ស្រែ​ចំការ ឬ​មិន​ឲ្យ​ប្រមូល​ផល​ដំណាំង​ទាំង​ស្រុង​ឡើយ។ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ប្រមូល​ផល​ដំណាំ ព្រះ​អង្គ​បាន​ប្រាប់​ពួកគេ​ឲ្យ​ទុក​ផ្លែ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ ដែល​បាន​ជ្រុះ សម្រាប់​អ្នក​ក្រីក្រ និង​ជន​បរទេស​រើស(លេវីវិន័យ ១៩:១០)។ ព្រះ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះទ័យ​ឲ្យ​រាស្រ្ត​ព្រះ​អង្គ យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ចំពោះ​ជន​ដែល​ងាយ​រង​គ្រោះ…

Read article
ការបញ្ចប់ដ៏ល្អ

ខ្ញុំ​បាន​តយុទ្ធ​យ៉ាង​ល្អ ខ្ញុំ​បាន​រត់​ប្រណាំង​ជា​ស្រេច ខ្ញុំ​បាន​រក្សា​សេចក្តី​ជំនឿ​ទៅ​ហើយ។ ២ធីម៉ូថេ ៤:៧ ជា​ញឹក​ញាប់ ខ្ញុំ​មាន​ឯកសិទ្ធិ ក្នុង​ការ​ដឹកនាំ​កម្មវិធី​ជួប​ជុំ​អធិស្ឋាន។ យើង​ម្នាក់​ៗ​ដែល​ចូល​រួម​ក្នុង​កម្ម​វិធី​នេះ សុទ្ធ​តែ​បាន​ចាក​ចេញពី​ផ្ទះ​ពីរ​បី​ថ្ងៃ ដើម្បី​អធិស្ឋាន និង​ធ្វើ​ការ​ជញ្ជឹង​គិត ដែល​ពិត​ជា​អាច​មាន​ប្រយោជន៍​ខាង​វិញ្ញាណ​ណាស់ បាន​ជា​ក្នុង​អំឡុង​ពេល​នោះ ជួន​កាល ខ្ញុំ​ឲ្យ​អ្នក​ចូល​រួម​ធ្វើ​លំហាត់ ដោយ​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា “សូម​ស្រមៃ​ថា ជីវិត​របស់​អ្នក​បាន​បញ្ចប់ ហើយ​កាសែត​បាន​ចុះ​ផ្សាយ​ដំណឹង​មរណៈ​ភាព​របស់​អ្នក។ តើ​អ្នក​ចង់​ឲ្យ​កាសែត​ចុះ​ផ្សាយ​ដូចម្តេច​ខ្លះ អំពី​ខ្លួន​អ្នក?” សំណួរ​នេះ បាន​នាំ​ឲ្យ​អ្នក​ចូល​រួម​ខ្លះ បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​អាទិភាព​ក្នុង​ការ​រស់​នៅ ដោយ​ដាក់​គោល​ដៅ​ឲ្យ​ជីវិត​របស់​ខ្លួន​មាន​ការ​បញ្ចប់​ដ៏​ល្អ។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​ធីម៉ូថេ​ទី​២ គឺ​ជា​សំណេរ​ចុង​ក្រោយ​របស់​សាវ័ក​ប៉ុល។ កាល​នោះ គាត់​មាន​អាយុ​ជាង​៦០​ឆ្នាំ​ ហើយ​ទោះ​គាត់​បាន​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​សេចក្តី​ស្លាប់​​ក៏​ដោយ ក៏​នៅ​ពេល​នោះ គាត់​បាន​ដឹង​ថា ជីវិត​គាត់​កាន់​តែ​ជិត​ដល់​ទី​បញ្ចប់​ហើយ(២ធីម៉ូថេ ៤:៦)។ គាត់​នឹង​មិន​ធ្វើ​ដំណើរ​បេសកកម្ម ហើយ​ក៏​មិន​សរសេរ​សំបុត្រ​ផ្ញើ​ទៅ​ពួក​ជំនុំ​របស់​គាត់​ទៀត​ឡើយ។ គាត់​បាន​ក្រឡេក​មក​មើល​ជីវិត​ខ្លួន​ឯង ហើយ​និយាយ​ថា “ខ្ញុំ​បាន​តយុទ្ធ​យ៉ាង​ល្អ ខ្ញុំ​បាន​រត់​ប្រណាំង​ជា​ស្រេច ខ្ញុំ​បាន​រក្សា​សេចក្តី​ជំនឿ​ទៅ​ហើយ”(ខ.៧)។ គាត់​មិន​មាន​ភាព​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​នោះ​ទេ(១ធីម៉ូថេ ១:១៥-១៦) តែ​គាត់​បាន​ពិនិត្យ​មើល​ជីវិត​ខ្លួន​ឯង ឃើញ​ថា ខ្លួន​គាត់​បាន​នៅ​ជាប់​ក្នុង​ព្រះ និង​ដំណឹង​ល្អ​យ៉ាង​ត្រឹម​ត្រូវ។ គេ​បាន​និយាយ​ត​ពី​មាត់​មួយ​ទៅ​មាត់​មួយ តាំង​ពី​សម័យ​ដើម​ថា បន្ទាប់​ពី​គាត់​បាន​ផ្ញើ​សំបុត្រ​នេះ​រួច​ហើយ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន គាត់​ក៏​បាន​បាត់​បង់​ជីវិត ដោយ​សារ​ជំនឿ។ ការ​ជញ្ជឹង​គិត​អំពី​ចុង​បញ្ចប់​នៃ​ជីវិត​របស់​យើង…

Read article
រឿងដ៏ជ្រាលជ្រៅ ដែលចងភ្ជាប់មនុស្សទាំងអស់

ទ្រង់​ក៏​បង្កើត​មនុស្ស​ឲ្យ​ដូច​រូប​អង្គ​ទ្រង់ គឺ​បាន​បង្កើត​គេ​ឲ្យ​ចំ​នឹង​រូប​អង្គ​ទ្រង់​នោះ​ឯង ក៏​បង្កើត​គេ​ឡើង​ជា​ប្រុស​ជា​ស្រី។ លោកុប្បត្តិ ១:២៧ អាមីណា (Amina) ជា​ជន​អន្តោប្រវេសន៍​មក​ពី​ប្រទេស​អ៊ីរ៉ាក់​បាន​ចូល​រួម​បាតុកម្ម​តវ៉ា​រឿង​នយោបាយ ហើយ​យ៉ូសែប(Joseph) ក៏​បាន​ចូល​រួម​ជា​មួយ​ក្រុម​មួយ​ទៀត ជា​គូរ​បដិបក្ខ​របស់​ក្រុម​នាង ដែល​កំពុង​ធ្វើ​បាតុកម្ម​តវ៉ា​ទល់​មុខ​គ្នា។ គេ​បាន​បង្រៀន​យើង​ឲ្យ​ជឿ​ថា មនុស្ស​ដែល​នៅ​ក្រុម​ពីរ​ផ្សេង​គ្នា ​មាន​ជម្លោះ ដោយសារ​មាន​ជាតិ​សាសន៍ និង​និន្នាការ​នយោបាយ​ខុស​គ្នា គឺ​ជា​សត្រូវ​នឹង​គ្នា។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ នៅ​ពេល​ដែល​មនុស្ស​ខូច​មួយ​ក្រុម​ចូល​ទៅ​ជិត​យ៉ូសែប ហើយ​ព្យាយាម​ដុត​អាវ​របស់​គាត់ នាង​ក៏​បាន​ប្រញាប់​ទៅ​ជួយ​ការពារ​គាត់។ ក្រោយ​មក លោក​យ៉ូសែប​ក៏​បាន​ប្រាប់​អ្នក​យក​ព័ត៌មាន​ថា “ខ្ញុំ​គិត​ថា ក្នុង​នាម​យើង​ជា​មនុស្ស យើង​មិន​អាច​មាន​ការ​ប្រកាន់​ជាតិ​សាសន៍​ទៀត​ទេ ប៉ុន្តែ សូម​យើង​កុំ​គិត​ថា វា​មិន​អី”។ ដូចនេះ មាន​រឿង​ជ្រាល​ជ្រៅ​ជាង​រឿង​នយោបាយ​ទៅ​ទៀត ដែល​បាន​បង្រួប​បង្រួម​អាមីណា និង​យ៉ូសែប។ ជា​ញឹក​ញាប់ យើង​មាន​ការ​មិន​ចុះ​សម្រុង​គ្នា ដោយសារ​ការ​ខ្វែង​គំនិត​គ្នា ដែល​យើង​មិន​អាច​មើល​រំលង ប៉ុន្តែ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ មាន​រឿង​ដែល​ស៊ី​ជម្រៅ​ជាង​នោះ​ទៀត ដែល​បាន​បង្រួប​បង្រួម​យើង។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្កើត​យើង​រាល់​គ្នា ហើយ​ចង​ភ្ជាប់​ទំនាក់​ទំនង​យើង ដោយ​ចំណង​នៃ​គ្រួសារ​មនុស្ស​ជាតិ​ជា​ទីស្រឡាញ់។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្កើត​យើង​ម្នាក់​ៗ ឲ្យ​ចំ​នឹង​រូប​អង្គ​ទ្រង់ (លោកុប្បត្តិ ១:២៧) ដោយ​មិន​ប្រកាន់​ភេទ ជាតិ​សាសន៍ ឋានៈ ឬ​និន្នាការ​នយោបាយ។ ជាង​នេះ​ទៅ​ទៀត ព្រះ​អង្គ​មាន​គោលបំណង…

Read article
ផលផ្លែដែលនាំឲ្យគេចង់ទៅរកប្រភព

តែ​ឯ​ផល​ផ្លែ​នៃ​ព្រះវិញ្ញាណ​វិញ នោះ​គឺ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ អំណរ​អរ មេត្រីភាព អត់ធ្មត់ សុភាព សប្បុរស ស្មោះត្រង់ ស្លូតបូត ហើយ​ដឹង​ខ្នាត។ កាឡាទី ៥:២២-២៣ មាន​ស្រ្តី​ម្នាក់ ដែល​ជា​ម្ចាស់​កន្លែង​មើល​ក្មេង បាន​ព្យាយាម​លក់​ដើម​ប៉ែស​ជា​ច្រើន​ដើម។ គាត់​បាន​គិត​ឃើញ​វិធី​សាស្រ្ត​ខុស​ៗ​គ្នា ដើម្បី​លក់​ដើម​ទាំង​នោះ​។ តើ​គាត់​គួរ​តែ​យក​កូន​ដើម​ប៉ែស​ដែល​មាន​ស្លឹក​ច្រើន​ ទៅ​ដាក់​តាំង​ឲ្យ​មាន​ភាព​ទាក់​ទាញ? ឬ​គាត់​គួរ​តែ​ដាក់​តាំង​រូបថត​ដើម​ប៉ែស ក្នុង​កាតាឡុក ដោយ​បង្ហាញ​រដូវកាល​ខុស​ៗ​គ្នា​នៃ​ការ​លូតលាស់​របស់​ដើម​ប៉ែស?​ យ៉ាង​ហោច​ណាស់ គាត់​បាន​ដឹង​ថា មាន​កត្តា​អ្វី​ដែល​ពិត​ជា​ជួយ​ឲ្យ​គាត់​អាច​លក់​ដើម​ប៉ែស​ដាច់។ គឺ​ផ្លែ​ប៉ែស ដែល​មាន​ក្លិន​ក្រអូប ពណ៌​លឿង​ទុំ និង​សម្បករ​លោង ស្រដៀង​ផ្លែ​សូដា។ វិធី​ល្អ​បំផុត ដើម្បី​លក់​ដើម​ប៉ែស គឺ​ត្រូវ​យក​ផ្លែ​ប៉ែស​ទុំ​មួយ​ផ្លែ​មក​ដាក់​តាំង​បង្ហាញ ដោយ​កាត់​វា​មួយ​ចំណិត ​ធ្វើ​ឲ្យ​ទឹក​វា​ស្រក់​ចុះ​ពី​ផ្លែ​មក ហើយ​ឲ្យ​ភ្ញៀវ​ភ្លក់​រស់​ជាតិ​ចំណិត​ផ្លែ​ប៉ែស​នោះ។ ពេល​ដែល​ពួក​គេ​បាន​ភ្លក់​រស់​ជាតិ​ផ្លែ​វា​ហើយ ពួក​គេ​នឹង​ចង់​ទិញ​ដើម​របស់​វា​មិន​ខាន។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្ហាញ​អង្គ​ទ្រង់ តាម​រយៈ​ផល​ផ្លែ​នៃ​ព្រះ​វិញ្ញាណ នៅ​ក្នុង​អ្នក​ដើរ​តាម​ព្រះ​អង្គ ដែល​មាន​ដូច​ជា សេចក្តី​ស្រឡាញ់ អំណរ​អរ មេត្រីភាព អត់ធ្មត់ សុភាព សប្បុរស ស្មោះត្រង់ ស្លូតបូត ហើយ​ដឹង​ខ្នាត (កាឡាទី ៥:២២-២៣)។ ពេល​ណា​អ្នក​ជឿ​ព្រះ​យេស៊ូវ បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​ផល​ផ្លែ​នៃ​ព្រះ​វិញ្ញាណ…

Read article
មានចិត្តលំហើយ នៅផ្ទះរបស់លោកសាយមិន

គេ​បាន​លំហើយ​ចិត្ត​ខ្ញុំ និង​ចិត្ត​អ្នក​រាល់​គ្នា​ផង ដូច្នេះ ចូរ​រាប់​អាន​មនុស្ស​យ៉ាង​នោះ​ចុះ។ ១កូរិនថូស ១៦:១៨ មាន​ពេល​មួយ​ខ្ញុំ​បាន​ទៅ​លេង​ផ្ទះ​របស់​លោក​សាយមិន(Simon)។ វា​ជា​បទ​ពិសោធន៍​ដែល​ខ្ញុំ​មិន​អាច​បំភ្លេច​បាន​ឡើយ។ យើង​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ដល់​ផ្ទះ​ដ៏​តូច​ទាប​របស់​គាត់ ដើម្បី​ញាំ​អាហារ​ពេល​ល្ងាច នៅ​ក្រោម​ស្បៃ​រាត្រី​ដែល​មាន​ផ្កាយ​រះ​ពេញ​មេឃ នៅ​តំបន់​យ៉ាហ៊ូរូរូ ប្រទេស​កេនយ៉ា។ ផ្ទះ​គាត់​មាន​ដី​ជា​កម្រាល​ឥដ្ឋ ហើយ​ពន្លឺ​ភ្លើង​ចង្កៀង​បាន​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង អំពី​លទ្ធភាព​របស់​លោក​សាយមិន ដែល​មាន​កំណត់។ ខ្ញុំ​មិន​បាន​ចាំ​ថា យើង​ញាំ​អាហារ​អ្វី​ជា​មួយ​គ្នា នៅ​យប់​នោះ​ទេ តែ​ខ្ញុំ​មិន​អាច​បំភ្លេច​ក្តី​អំណរ​ដែល​លោក​សាយ​ម៉ុន​មាន ដោយសារ​យើង​បាន​ទៅ​លេង​ផ្ទះ​គាត់។ គាត់​បាន​ទទួល​ស្វាគមន៍​ភ្ញៀវ តាម​គំរូ​ព្រះយេស៊ូវ ដោយ​គ្មាន​ចិត្ត​អាត្មា​និយម នាំ​ឲ្យ​ប៉ះ​ពាល់​ជីវិត និង​នាំ​ឲ្យ​មាន​អារម្មណ៍​ស្រស់​ថ្លា។​ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ១កូរិនថូស ១៦:១៥-១៨ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​និយាយ អំពី​គ្រួសារ​របស់​លោក​ស្ទេផានាស(ខ.១៥) ដែល​មាន​ឈ្មោះ​ល្បី​ខាង​ផ្នែក​មើល​ថែ​អ្នក​ដទៃ។ ពួកគេ​មាន​ការ​ប្តូរ​ផ្តាច់ ក្នុង​ការ​បម្រើ​រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ​អម្ចាស់(ខ.១៥)។ ការ​បម្រើ​របស់​ពួក​គេ​ទំនង​ជា​រាប់​បញ្ចូល​កិច្ចការ​ជាក់​ស្តែង ដែល​ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ(ខ.១៧) តែ​មាន​ឥទ្ធិពល​យ៉ាង​ខ្លាំង​មក​លើ​អ្នក​ដទៃ បាន​ជា​សាវ័ក​ប៉ុល​​សរសេរ​ថា “គេ​បាន​លំហើយ​ចិត្ត​ខ្ញុំ និង​ចិត្ត​អ្នក​រាល់​គ្នា​ផង”(ខ.១៨)។ ពេល​ដែល​យើង​មាន​ឱកាស​បម្រើ​អ្នក​ដទៃ វា​ជា​ការ​ត្រឹម​ត្រូវ​ណាស់ ដែល​យើង​គិត​ដល់​រឿង​អាហារ ការ​រៀប​ចំ និង​រឿង​ផ្សេង​ទៀត ដែល​មាន​ភាព​សមរម្យ​សម្រាប់​ពេល​ដូច​នោះ។ តែ​ជួន​កាល យើង​ភ្លេច​ថា អ្វី​ដែល​យើង​អាច​ប្រើ និង​ទីកន្លែង​ដែល​យើង​មាន គឺ​ជា​រឿង​សំខាន់ តែ​មិន​សំខាន់​បំផុត​នោះ​ទេ។ អាហារ​ដែល​មិន​អាច​បំភ្លេច​បាន និង​ការ​រៀប​ចំ​ដ៏​សោមនស្ស មាន​ភាព​ចាំបាច់…

Read article