ស្តង់ដារនៃសេចក្តីបរិសុទ្ធ (សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ)
លេវីវិន័យ ២២:១-៩ អញនេះ ជាព្រះយេហូវ៉ាដែលញែកគេចេញជាបរិសុទ្ធ។ លេវីវិន័យ ២២:៩ បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានទៅទស្សនារូបចម្លាក់សេរ៉ាមិច លំដាក់ពិភពលោក នៅក្នុងសារមន្ទីរសិល្បៈ គេក៏បានអញ្ជើញខ្ញុំឲ្យសូនក្អមតូចមួយ ពីដីឥដ្ឋដែលអាចរឹង នៅពេលត្រូវខ្យល់។ ខ្ញុំក៏បានចំណាយពេល២ម៉ោង នៅក្នុងការសូនក្អមតូចមួយ ដោយមានឆ្លាក់រូប និងដាក់ពណ៌ពីលើផង។ លទ្ធផលដែលខ្ញុំទទួលបានពីការប្រឹងប្រែងនោះ គឺមិនមានអ្វីគួរឲ្យស្ញប់ស្ញែងទេ ដោយខ្ញុំសូនបានក្អមតូចមួយ ខូចទ្រង់ទ្រាយ និងមានពណ៌មិនស្មើ។ គេមិនយកក្អមនេះ ទៅដាក់ក្នុងសារមន្ទីរឡើយ។ ការរស់នៅ ដោយខំប្រឹងធ្វើឲ្យដល់ស្តង់ដារខ្ពស់ណាមួយ អាចមានការពិបាកខ្លាំង។ ពួកសង្ឃរបស់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានជួបរឿងនេះ ខណៈពេលដែលពួកគេព្យាយាម ធ្វើតាមបង្គាប់របស់ព្រះ ឲ្យសម្អាតខ្លួនតាមក្រឹត្យវិន័យ(លេវីវិន័យ ២២:១-៨) និងធ្វើតាមការបង្គាប់ជាបន្ថែមទៀត ទាក់ទងនឹងការថ្វាយយញ្ញបូជា(ខ.១០-៣៣)។ ការងាររបស់ពួកសង្ឃត្រូវតែមានភាពបរិសុទ្ធ ដោយការញែកចេញ តែទោះពួកគេបានខិតខំយ៉ាងណា ក៏ពួកគេនៅតែមានចំណុចខ្វះខាតជាញឹកញាប់។ ហេតុនេះហើយ ទីបំផុត ព្រះទ្រង់ក៏បានដាក់ការទទួលខុសត្រូវចំពោះសេចក្តីសុចរិតរបស់ពួកគេ មកលើស្មារបស់ព្រះអង្គ។ គឺដូចដែលព្រះអង្គបានប្រាប់លោកម៉ូសេថា ព្រះអង្គគឺជាព្រះយេហូវ៉ា គឺជាព្រះដែលញែកពួកគេចេញជាបរិសុទ្ធ(២២:៩,១៦,៣២)។ ព្រះយេស៊ូវគឺជាសម្តេចសង្ឃរបស់យើង ហើយមានតែព្រះអង្គទេ ដែលអាចថ្វាយដង្វាយលោះបាបដែលបរិសុទ្ធ និងអាចទទួលយកបាន ត្រូវតាមស្តង់ដាររបស់ព្រះមួយរយភាគរយ តាមរយៈការសុគតរបស់ព្រះអង្គ នៅលើឈើឆ្កាង។ ព្រះអង្គបានអធិស្ឋានថា “ឯទូលបង្គំក៏ញែកខ្លួនចេញជាបរិសុទ្ធដោយយល់ដល់គេ ដើម្បីឲ្យគេបានញែកចេញជាបរិសុទ្ធ ដោយសារសេចក្តីពិតដែរ”(យ៉ូហាន…
Read article
