July

You are here:
ការបម្រើដោយមិនគិតប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន

មាន​មនុស្ស​មួយ​ក្រុម​តូច កំពុង​តែ​ឈរ​ផ្តុំ​គ្នា តែ​មើល​ទៅ នៅ​ឃើញ​តូច បើ​ធៀប​នឹង​ដើម​ឈើ​ដ៏​ធំ​មួយ​ដើម កំពុង​តែដេក​ដួល​នៅ​ក្នុង​ទីធ្លា​ផ្ទះ។ ដូន​ចាស់​ម្នាក់​កំពុង​ឈរ​ទប់​ខ្លួន នឹង​ឈើ​ច្រត់ ក៏​បាន​រៀបរាប់​អំពី​ហេតុ​ការណ៍ ដែល​គាត់​បាន​មើល​ឃើញ​ខ្យល់​ព្យុះ​កាល​ពី​ពេល​យប់​ម្សិល​មិញ បក់​បោក​មក​លើ ដើម​អ៊ែម​ដ៏​ធំ​សម្បើម​របស់​គាត់ ធ្វើ​ឲ្យ​វា​ដួល​រលំ​។ គាត់​ក៏​បាន​និយាយ​បន្ត​ទៀត ដោយ​សម្លេង​អួល​ដើម​ករ​ថា អ្វី​ដែល​អាក្រក់​បំផុត​នោះ គឺ​វា​បាន​បំផ្លាញ​របង​ថ្ម​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ស្រឡាញ​របស់​គាត់​ផង​ដែរ។ ស្វាមី​របស់​គាត់​បាន​សាង​សង់​របង​ថ្ម​នោះ ពេល​ដែល​ពួក​គាត់​ទើប​តែ​រៀប​ការ​ថ្មី​ៗ​។ ស្វាមី​គាត់​ស្រឡាញ់​របង​ថ្ម​នោះ​ណាស់។ គាត់​ក៏​ស្រឡាញ់​របង​ថ្ម​នោះ​ដែរ។ តែ​វា​បាន​ខូច​ហើយ គឺ​មិន​ខុស​ពី​ស្វាមី​គាត់​ទេ។ នៅ​ពេល​ព្រឹក​បន្ទាប់ ខណៈ​ពេល​ដែល​គាត់​កំពុង​តែ​លប​មើល​កម្មករ​របស់​ក្រុម​ហ៊ុន​ដាំ​ដើម​ឈើ កំពុង​តែ​យក​ដើមឈើ​ដែល​បាន​រំលំ​នោះ​ចេញ​ពី​ទីធ្លា​ផ្ទះ​គាត់ ស្នាម​ញញឹម​ដ៏​ធំ​មួយ ក៏​បាន​លេច​ឡើង​នៅ​លើ​ផ្ទៃ​មុខ​គាត់។ នៅ​ចន្លោះ​មែក​ឈើ​ទាំង​នោះ គាត់​សង្កេត​ឃើញ​មនុស្ស​ពេញ​វ័យ​ពីរ​នាក់ និង​ក្មេង​ប្រុស​ម្នាក់ បាន​កាត់​ស្មៅ​ឲ្យ​គាត់ ដោយ​ធ្វើ​ការ​វាស់​វែង​យ៉ាង​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន ដើម្បី​សាង​សង់​របង​ថ្ម​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ស្រឡាញ់​របស់​គាត់​ឡើង​វិញ។ ហោរា​អេសាយ​បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ប្រភេទ​នៃ​ការ​បម្រើ ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ គឺ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ដែល​កម្សាន្ត​ចិត្ត​អ្នក​ដែល​នៅ​ក្បែរ​យើង ដែល​មាន​ដូច​ជា​ការ​ជួយ​ជួស​ជុល​របង​ថ្ម ឲ្យ​ដូន​ចាស់​នោះ​ជា​ដើម។ បទ​គម្ពីរ​នេះ​បាន​បង្រៀន​យើង​ថា សម្រាប់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់ ការ​បម្រើ​អ្នក​ដទៃ ដោយ​មិន​គិត​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន គឺ​មាន​តម្លៃ​ជាង​ការ​ធ្វើ​ពីធី​បុណ្យ​ខាង​វិញ្ញាណ។ តាម​ពិត ព្រះ​ទ្រង់​មាន​ព្រះពរ​ពីរ​យ៉ាង សម្រាប់​ការ​បម្រើ​របស់​កូន​ទ្រង់ ដែល​មិន​គិត​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន​។ ទី​មួយ ទ្រង់​ប្រើ​ការ​បម្រើ​ដោយ​ស្ម័គ្រ​ពី​ចិត្ត​របស់​យើង ដើម្បី​ជួយ​ដល់​អ្នក​ដែល​គេ​គាប​សង្កត់ និង​ខ្វះ​ខាត​(អេសាយ ៥៨:៧-១០)។ ទីពីរ…

Read article
ភាពល្អឥតខ្ចោះ ដែលមិនល្អឥតខ្ចោះ

កាល​ខ្ញុំ​នៅ​រៀន​នៅ​សកល​វិទ្យាល័យ សាស្រ្តា​ចារ្យ​របស់​ខ្ញុំ​ម្នាក់ បាន​សង្កេត​ឃើញ​ថា ខ្ញុំ​មាន​ភាព​សុក្រឹត​និយម ឬ​ភាពល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​និយម ដែល​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ពន្យា​ពេល​ជា​ញឹក​ញាប់។ គាត់​ក៏​បាន​ផ្តល់​យោបល​ខ្លះ​ៗ ប្រកប​ដោយ​ប្រាជ្ញា​ដល់​ខ្ញុំ។ គាត់​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “ចូរ​កុំ​បណ្តោយ​ឲ្យ​ភាព​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ ធ្វើ​ជា​សត្រូវ​របស់​ភាព​ល្អ”។ គាត់​ពន្យល់​ថា ការព្យាយាម​ធ្វើ​កិច្ចការ​ឲ្យ​បាន​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ អាច​រារាំង​ការ​ប្រថុយ ដែល​ចាំ​បាច់​សម្រាប់​ការ​លូត​លាស់។ ប៉ុន្តែ ការ​ទទួល​ស្គាល់​ថា​ កិច្ចការ​របស់​ខ្ញុំ មិន​តែង​តែ​មាន​ភាព​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ នាំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​សេរីភាព នៅ​ក្នុង​ការ​បន្ត​លូត​លាស់។ យ៉ាង​ណា​មិញ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ពន្យល់​ថា យើង​ត្រូវ​ឈប់​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្លួន​ឯង​មាន​ភាព​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ នៅ​លើ​ផែន​ដី ពុំ​នោះ​ទេ​ វានឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ភ្លេច​ថា យើង​ត្រូវ​ការ​ជំនួយ​ពី​ព្រះ​គ្រីស្ទ។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​រៀន​សូត្រ​អំពី​បញ្ហា​នេះ ដោយ​ឆ្លង​កាត់​ការ​ពិបាក​ជា​ច្រើន។ ពី​ដំបូង​គាត់​បាន​ព្យាយាម​អនុវត្ត​តាម​ក្រឹត្យ​វិន័យ​របស់​ព្រះ ឲ្យ​បាន​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ ប៉ុន្តែ បន្ទាប់​ពី​គាត់​បាន​ជួប​ព្រះ​យេស៊ូវ​ហើយ អ្វី​ៗ​ក៏​បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​(កាឡាទី ១:១១-១៦)។ សាវ័ក​ប៉ុល​ក៏​បាន​ដឹង​ថា បើ​សិន​ជា​គាត់​អាច​ជួយ​ខ្លួន​ឯង ឲ្យ​បាន​រួច​ពី​បាប ហើយ​ជា​នឹង​ព្រះ ដោយ​ខំ​កាន់​តាម​ក្រឹត្យ​វិន័យ នោះ “ព្រះយេស៊ូវ​មិន​ចំា​បាច់​ត្រូវ​យាង​មក​សុគត​ឡើយ”(២:២១)។  មាន​តែការ​ឈប់​ពឹង​កម្លាំង​ខ្លួន​ឯង​ទេ  ដែល​អាច​ជួយ​ឲ្យ​គាត់​បាន​ពិសោធន៍​នឹង​ព្រះ​វត្ត​មាន​នៃ​ព្រះ​យេស៊ូវ​រស់ នៅ​ក្នុង​គាត់(ខ.២០)។ មាន​តែ​នៅ​ក្នុង​ភាព​មិនល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​របស់​គាត់​ទេ ដែល​អាច​ឲ្យ​គាត់​ពិសោធន៍​នឹង​អំណាច​ដ៏​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះរបស់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់។ ការ​នេះ​មិន​មាន​ន័យ​ថា ​យើង​មិន​គួរ​ប្រឆាំង​នឹង​អំពើ​បាប(ខ.១៧)​ នោះ​ឡើយ វា​មាន​ន័យ​ថា យើង​ត្រូវ​ឈប់​ពឹង​ផ្អែកលើ​កម្លាំង​ខ្លួន​ឯង ដើម្បី​លូត​លាស់​ខាង​វិញ្ញាណ(ខ.២០)។ ក្នុង​មួយ​ជីវិត​នេះ…

Read article
ព្រះយេស៊ូវជ្រាបថា ហេតុអ្វី?

ខ្ញុំ​មាន​មិត្ត​ភក្តិ​ម្នាក់ ដែល​មាន​ការ​ធូរ​ស្បើយ​ខ្លះ​ៗ ពី​ជម្ងឺ ប៉ុន្តែ នៅ​តែ​តយុទ្ធ​នឹង​ផ្នែក​ដ៏​ឈឺ​ចាប់ នៃ​ជម្ងឺ​របស់​ខ្លួន។ មិត្ត​ភក្តិ​ដទៃ​ទៀត​បាន​ជា​ពី​ការញៀន​ថ្នាំ ប៉ុន្តែ នៅ​តែ​មាន​អារម្មណ៍​ថា មិន​មាន​ភាព​គ្រប់​គ្រាន់ ហើយ​ក៏​ស្អប់​ខ្លួន​ឯង។ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ឆ្ងល់​ថា ហេតុអ្វី​បាន​ជា​ព្រះ​ទ្រង់​មិន​ប្រោស​ពួក​គេ​ឲ្យ​បាន​ជា​ទាំង​ស្រុង គឺ​ប្រោស​ឲ្យ​បាន​ជា​ម្តង​ជា​សម្រេច? បទ​គម្ពីរ​ម៉ាកុស ៨:២២-២៦ បាន​ចែង​អំពី​ព្រឹត្តិការ​ដែល​ព្រះ​យេស៊ូវ​ប្រោស​បុរស​ពិការ​ភ្នែក​ម្នាក់ ឲ្យ​មើល​ឃើញ។ ពី​ដំបូង​ទ្រង់​នាំ​បុរស​នោះ ទៅ​ឆ្ងាយ​ពី​ភូមិ។ បន្ទាប់​មក ទ្រង់​ក៏​បាន​ស្តោះ​ពី​លើ​ភ្នែក​របស់​បុរស​នោះ ហើយ​ក៏​បាន “ដាក់ព្រះ​ហស្ត​ទ្រង់​ពី​លើ​គាត់”។ បុរស​នោះ​ក៏​បាន​និយាយ​ថា គាត់​មើល​ឃើញ​មនុស្ស​ដើរ “មើល​ទៅ​ដូច​ជា​ដើម​ឈើ”។ បន្ទាប់​មក ទ្រង់​ក៏​បាន​ពាល់​ភ្នែក​គាត់​ម្តង​ទៀត ហើយ​លើក​នេះ ​ភ្នែក​គាត់​បាន​ភ្លឺ​ឡើង “ឃើញ​ច្បាស់​ទាំង​អស់”។ នៅ​ក្នុង​ព្រះ​រាជ​កិច្ច​របស់​ព្រះ​យេស៊ូវ ព្រះ​បន្ទូល និង​កិច្ចការ​ដែល​ទ្រង់​បាន​ធ្វើ ច្រើន​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​បណ្តា​ជន និង​សិស្ស​ទ្រង់​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​(ម៉ាថាយ ៧:២៨ លូកា ៨:១០​ ១១:១៤) ហើយ​ពួក​សិស្ស​ជា​ច្រើន​ក៏​បាន​ដក​ខ្លួន​ថយ​ចេញ មិន​តាម​ទ្រង់​ទៀត ដោយ​សារ​ស្តាប់​មិន​យល់ (យ៉ូហាន ៦:៦០-៦៦)។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ ការ​អស្ចារ្យ​ដែល​មាន​ពីរ​ផ្នែក​នេះ ក៏​បាន​នាំ​ឲ្យ​គេ​មាន​ការ​ភ័ន្ត​ច្រឡំ​ផង​ដែរ។ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ទ្រង់​មិន​ប្រោស​បុរស​ម្នាក់​នោះ ភ្លាម​ៗ​ តែ​ម្តង ឲ្យ​ជា ដោយ​មិន​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​ប្រោស​គាត់​ពីរ​ដង? យើង​មិន​ដឹង​ថា…

Read article
ការមើលថែរយ៉ាងម៉ដ្តចត់

មុន​ពេល​កូន​ប្រុស​ខ្ញុំ​ប្រញាប់​រត់​ចេញ​តាម​ទ្វារ ឆ្ពោះ​ទៅ​សាលា​រៀន ខ្ញុំ​ក៏​បាន​សួរ​គាត់​ថា តើ​គាត់​បាន​ដុះ​ធ្មេញ​ហើយ​ឬ​នៅ? ខ្ញុំ​ក៏​បាន​សួរ​គាត់​ម្តង​ទៀត ដើម្បី​រំឭក​គាត់​ថា ការ​និយាយ​ការ​ពិត មាន​សារៈ​សំខាន់​ប៉ុណ្ណា។​ ការ​ដាស់​តឿន​ដ៏សុភាព មិន​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​ផ្លាស់​ប្តូរ​អត្តចរិក​ឡើយ បាន​ជា​គាត់​និយាយ​បែប​លេង​សើច​ថា ខ្ញុំ​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​ដាក់​កាំ​មីរ៉ាសុវត្ថិ​ភាព​នៅ​បន្ទប់​ទឹក។ ហើយ​បន្ទាប់​មក ខ្ញុំ​អាច​បើក​វីដេអូ​ក្នុង​កំាមីរ៉ា មើល​ដោយ​ខ្លួន​ឯង ដើម្បី​ឲ្យ​ដឹង​ថា គាត់​បាន​ដុះ​ធ្មេញ​ឬ​អត់ ហើយ​គាត់​ក៏​នឹងលែង​ចង់​និយាយ​កុហក់​ខ្ញុំ​ទៀត។ វត្ត​មាន​នៃ​កាំមីរ៉ា​សុវត្ថិ​ភាព អាច​ជួយ​ក្រើន​រំឭក​យើង ឲ្យ​មាន​វិន័យ ឬ​អនុវត្ត​តាម​ច្បាប់ ឬ​បទ​បញ្ជា នៅ​កន្លែង​ដែល​គេបាន​បំពាក់​កាំមីរ៉ា​សុវត្ថិភាព​នោះ ប៉ុន្តែ នៅ​មាន​កន្លែង​ដែល​យើង​អាច​ធ្វើ​អ្វី​ៗ ដោយ​គ្មាន​គេ​ចាំ​ឃ្លាំ​មើល ឬ​មាន​វិធី​ដែលយើង​អាច​ជៀស​វាង មិន​ឲ្យ​គេ​ឃើញ​យើង។ ទោះ​បី​ជា​យើង​អាច​គេច​ចេញ ឬ​ប្រើ​ល្បិច​ដាក់​កាំមីរ៉ា​សុវត្ថិភាព​ក្តី ក៏​យើង​នៅតែ​មិន​អាច​កុហក់​ខ្លួន​ឯង​បាន​ឡើយ​ថា យើង​អាច​គេច​ចេញ​ផុត​ពី​ព្រះ​នេត្រ​របស់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់។ គឺ​ដូច​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​សួរ​ថា តើ​មាន​អ្នក​ណា​នឹង​ពួន​ខ្លួន​នៅ​ទី​សំងាត់​ឯ​ណា ឲ្យទ្រង់មើល​មិន​ឃើញ​បាន​ឬទេ?(យេរេមា ២៣:២៤)។ សំណួរ​នេះ មាន​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត ក៏ដូច​ជា​ការ​ដាស់​តឿន។ បទ​គម្ពីរ​នេះ​ដាស់​តឿន​យើង​ថា យើង​មិន​អាច​លាក់​ខ្លួន ផុត​ពី​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ឡើយ។ យើង​មិន​អាច​រត់​គេច​ពី​ទ្រង់ ឬ​បញ្ឆោត​ទ្រង់​បាន​ឡើយ។ ការ​អ្វី​ក៏​ដោយ ដែល​យើង​ធ្វើ គឺ​ទ្រង់​សុទ្ធ​តែ​ទត​ឃើញ​ទាំង​អស់។ បទ​គម្ពីរ​នេះ​ក៏​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង​ផង​ដែរ​ថា គ្មាន​កន្លែង​ណា នៅ​លើ​ផែន​ដី​នេះ ឬ​នៅ​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌ ដែល​យើង​អាច​គេច​ផុត​ពី​ការ​មើល​ថែរ​របស់​ព្រះ​វរបិតា​នៃ​យើង ដែល​គង់​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌​ឡើយ។ សូម្បី​តែ​នៅ​ពេល​ដែល​យើង​មានអារម្មណ៍​ឯក​កោ…

Read article
នៅតែមានសេចក្តីសង្ឃឹម

ក្នុង​ចំណោម​អត្ថ​បទ​រាប់​រយ ដែល​ខ្ញុំ​បាន​និពន្ធ សម្រាប់​សៀវភៅ​នំម៉ាណា​ប្រចាំ​ថ្ងៃ ចាប់​តាំង​ពី​ឆ្នាំ ១៩៨៨ មាន​អត្ថ​បទ​តិច​ទេ ដែល​នៅ​ដក់​ជាប់​ក្នុង​គំនិត​ខ្ញុំ។ ដែល​ក្នុង​នោះ មាន​ដូច​ជា​អត្ថ​បទ ដែល​និយាយ​អំពី​កាល​ដែល កូន​ស្រី​ទាំង​ពីរ ​របស់​ខ្ញុំ និង​ម្តាយ​របស់​ពួក​គេ បាន​ចេញ​ទៅ​បោះ​ជំរុំ​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​ផ្ទះ ឬ​កំពុង​ធ្វើ​ដំណើរ​បេសក​កម្ម នៅ​ទសវត្សរ៍​ឆ្នាំ ​១៩៩០ ហើយ​ខ្ញុំ ក៏​បាន​នៅ​ផ្ទះ​តែ​ពីរ​នាក់ ជា​មួយ​ស្ទីវ(Steve) កូន​ប្រុស​ខ្ញុំ ដែល​មាន​អាយុ​៦​ឆ្នាំ​នៅ​ឡើយ។ ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​កំពុង​តែ​អរ​សប្បាយ​នឹង​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​អាកាស​យាន្ត​ដ្ឋាន ស្ទីវ​ក៏​បាន​ងាក​មក​ខ្ញុំ រួច​និយាយ​ថា “បង​មែលីស្សា​អត់​នៅ​ចឹង ដូច​មិន​សូវ​សប្បាយ​ទេ”។ មែលីស្សា​ជា​បង​ស្រី​អាយុ​៨​ឆ្នាំ​របស់​គាត់ ដែល​បាន​ជួយ​គាត់​ជា​ច្រើន។​ កាល​នោះ យើង​ទំាង​ពីរ​នាក់ មិន​បាន​ដឹង​ទេ​ថា ពាក្យ​សម្តី​នេះ នឹង​មាន​ន័យ​ចាក់​ដោត​ចិត្ត​យើង​យ៉ាង​ណា​នៅ​ពេល​ក្រោយ​មក​ទៀត។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ ក្រោយ​មក ការ​រស់​នៅ​របស់​យើង “មិន​សប្បាយ​ដូច​មុន” អស់​រយៈ​ពេល​ជាច្រើន​ឆ្នាំ បន្ទាប់​ពី​មែលីស្សា​បាន​លា​ចាក​លោក​ទៅ ដោយ​សារ​គ្រោះ​ថ្នាក់​ចរាចរណ៍ ពេល​នាង​ស្ថិត​ក្នុង​វ័យ​ជំទង់។ ពេល​វេលា​ដែល​បាន​កន្លង​ផុត​ទៅ អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ការ​ឈឺ​ចាប់​របស់​យើង​ថយ​ចុះ ប៉ុន្តែ គ្មាន​អ្វី​ដក​ការ​ឈឺ​ចាប់​ចេញ​ពី​យើង​ទាំង​ស្រុង​ឡើយ។ ពេល​វេលា​មិន​អាច​ព្យាបាល​របួស​ក្នុង​ចិត្ត​បាន​ឡើយ។ ប៉ុន្តែ យើង​អាច​ព្យាបាល​របួស​នោះ​បាន ដោយ​ស្តាប់​ព្រះ​បន្ទូល​សន្យា​ដ៏​កម្សាន្ត​ចិត្ត ហើយ​យក​មក​ជញ្ជឹង​គិត និង​ក្រេប​យក ដាក់​ក្នុង​ចិត្ត​យើង។ ចូរ​យើង​ស្តាប់ ដោយ​ដឹង​ថា“កុំ​តែ​មាន​សេចក្តី​សប្បុរស​របស់​ព្រះយេហូវ៉ា…

Read article
ជម្រកពេលមានព្យុះភ្លៀង

កាល​ខ្ញុំ​រស់​នៅ ក្នុង​រដ្ឋ​អូក្លាហូម៉ា ខ្ញុំ​មាន​មិត្ត​ភក្តិ​ម្នាក់ ដែល​ចូល​ចិត្ត​ដេញ​តាម​ខ្យល់​កូច​យក្ស​ថូនេដូ។ លោក​ចន បានតាម​ដាន​ខ្យល់​កួច​យក្ស យ៉ាង​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន តាម​រយៈ​ការ​ទំនាក់​ទំនង ជា​មួយ​អ្នក​ដេញ​តាម​ខ្យល់​កួច​យក្ស​ដទៃ​ទៀត និងពឹង​ផ្អែក​លើ​រ៉ាដា​ប្រចំា​តំបន់ ដោយ​ព្យាយាម​នៅ​ចម្ងាយ​ដែល​មាន​សុវត្តិ​ភាព ពី​ខ្យល់​កួច​យក្ស​នោះ ខណៈ​ពេលដែល​គាត់​សង្កេត​មើល​ដំណើរ​ដ៏​ហិន​ហោច​របស់​វា ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​អាច​រាយការណ៍​ដល់​ប្រជា​ជន អំពី​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ភ្លាម​ៗ​របស់​វា ដែល​អាច​នាំ​ឲ្យ​មាន​គ្រោះ​មហន្ត​រាយ។ ថ្ងៃ​មួយ ខ្យល់​កួច​យក្ស​ដែល​កំពុង​កួច​នាំ​ពពក​យ៉ាង​ខ្មួច​ខ្មាញ់ ស្រាប់​តែ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ទិស​ដៅ​ភ្លាម​ៗ ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​ចន​ប្រញាប់​រត់​គេច​ចេញ​ពី​គ្រោះ​ថ្នាក់។ អរ​គុណ​ព្រះ​អង្គ​ ដែល​គាត់​បាន​រក​ឃើញ​ជម្រក ហើយ​ក៏​បាន​រួច​ជីវិត។ បទ​ពិសោធន៍​ដែល​លោក​ចន​បាន​ជួប​កាល​ពី​រសៀល​ថ្ងៃ​នោះ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​គិត អំពី​ផ្លូវ​ដ៏​គ្រោះ​ថ្នាក់​មួយ​ទៀត គឺ អំពើ​បាប ក្នុង​ជីវិត​យើង។ ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​ប្រាប់​យើង​ថា “ដែល​គ្រប់​គ្នា​កើត​មាន​សេចក្តី​ល្បួង នោះ​គឺ​ដោយសារ​តែ​សេចក្តី​ប៉ងប្រាថ្នា​របស់​ខ្លួន​នាំ​ប្រទាញ ហើយ​លួង​លោម​ទេ។ រួច​កាល​ណា​សេចក្តី​ប៉ងប្រាថ្នា​ជាប់​មាន​ជា​ផ្ទៃ នោះ​សំរាល​ចេញ​មក​ជា​អំពើ​បាប ហើយ​កាល​ណា​បាប​បាន​ពោរពេញ​ឡើង នោះ​ក៏​បង្កើត​ជា​សេចក្តី​ស្លាប់”(យ៉ាកុប ១:១៤-១៥)។ ការ​ល្បួង​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ។ ពី​ដំបូង យើង​គិត​ថា វា​ហាក់​ដូច​ជា​គ្មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់​អ្វី​ទេ ប៉ុន្តែ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន វា​អាច​ធ្វើ​ឲ្យមាន​ភាព​ក្រឡាប់​ចក្រ និង​ច្របូក​ច្របល់ ក្នុង​ជីវិត​យើង។ ប៉ុន្តែ ពេល​ដែល​ការ​ល្បួង​គំរាម​កំហែង​ជីវិត​យើង ព្រះ​ទ្រង់​ប្រទាន​ឲ្យ​យើង​មាន​ជម្រក ដើម្បី​ការពារ​ខ្យល់​ព្យុះ​ដ៏​សាហាវ​នោះ​បាន។ ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះ បាន​ប្រាប់​យើង​ថា ទ្រង់​នឹង​មិន​ដែល​ល្បួង​យើង​ឡើង ហើយ​ពេល​យើង​ចាញ់​ល្បួង…

Read article
ផ្ទះដ៏ពិត ដ៏កក់ក្តៅ

មាន​ពេល​មួយ កូន​ប្រុស​ខ្ញុំ​សួរ​ថា “ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​យើង​ត្រូវ​ចាក​ចេញ​ពី​ផ្ទះ​យើង ហើយ​ផ្លាស់​ទៅ​នៅ​កន្លែង​ផ្សេង?” ស្ថិត​ក្នុង​ពេល​នោះ ខ្ញុំ​ត្រូវ​ពន្យល់​ប្រាប់​គាត់​ថា យើង​ចាក​ចេញ​ពី​ផ្ទះ​យើង តែ​មិន​មែន​ចាក​ចេញ​ពី​ផ្ទះ​ដ៏​កក់​ក្តៅ​របស់​យើង​ទេ។ ក្នុង​ផ្ទះ​ដ៏​កក់​ក្តៅ​របស់​យើង គឺ​ជា​កន្លែង​ដែល​មាន​មនុស្ស​ជា​ទីស្រឡាញ់​របស់​យើង។ វា​ជា​កន្លែង​ដែល​យើងចង់​វិល​ត្រឡប់​មក​រក បន្ទាប់​ពី​យើង​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ដ៏​វែង​ឆ្ងាយ ឬ​បន្ទាប់​ពី​ការ​ធ្វើ​ការ​ពេញ​មួយ​ថ្ងៃ។ ពេល​ដែល​ព្រះ​យេស៊ូវ គង់​នៅ​បន្ទប់​ខាង​លើ មុន​ពេល​ទ្រង់​សុគត នៅ​ពេល​ប៉ុន្មាន​ក្រោយ​មក​ទៀត ទ្រង់​បាន​ប្រាប់​ពួកសិស្ស​ទ្រង់​ថា “កុំ​ឲ្យ​ចិត្ត​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថប់​បារម្ភ​ឡើយ”(យ៉ូហាន ១៤:១)។ ពួក​សាវ័ក​មិន​ដឹង​ច្បាស់ អំពី​អនា​គត​របស់​ខ្លួន ព្រោះ​ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ថ្លែង​ទំនាយ អំពី​ការ​សុគត​របស់​ទ្រង់។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ធានា​ដល់​ពួក​គេ​ អំពី​ព្រះវត្ត​មាន​ទ្រង់ ហើយ​បាន​រំឭក​ពួក​គេ​ថា ពួក​គេ​នឹង​បាន​ជួប​ទ្រង់​ទៀត។ គឺ​ដូច​ដែល​ទ្រង់​បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា “នៅ​ក្នុង​ដំណាក់​នៃ​ព្រះវរបិតា​ខ្ញុំ មាន​ទី​លំនៅ​ជា​ច្រើន ពុំ​នោះ ខ្ញុំ​បាន​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហើយ ខ្ញុំ​ទៅ​រៀប​កន្លែង​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា”(ខ.២)។ ទ្រង់​អាច​ប្រើ​ពាក្យ​ផ្សេង​ទៀត ដើម្បី​ពិពណ៌នា អំពី​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ទ្រង់​បាន​ជ្រើស​រើស​ពាក្យ ដែល​ពិពណ៌នា​ អំពី​កន្លែង​ដែល​ព្រះ​ដែល​យើង​ស្រឡាញ់ គង់​នៅ គឺ​ព្រះ​អម្ចាស់ យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ។ លោកស៊ី អេស លូអ៊ីស(C. S. Lewis) បាន​ពិពណ៌នា​ក្នុង​សៀវភៅ​របស់​គាត់​ថា “ព្រះ​វរបិតា​យើង ប្រទាន​ពរ​ឲ្យ​យើង​មាន​ភាព​ស្រស់​ស្រាយ នៅ​ក្នុង​ដំណើរ​ជីវិត​យើង ដោយ​ឲ្យ​យើង​មាន​ផ្ទះ​សំណាក់​ដ៏​ល្អ…

Read article
តាមរយៈឈើឆ្កាង

លោក​ថម(Tom) ដែល​ជា​មិត្ត​រួម​ការងារ​របស់​ខ្ញុំ មាន​ឈើ​ឆ្កាង​តូច​មួយ​ធ្វើ​ពី​កញ្ចក់។ គាត់​បាន​ដាក់​ឈើ​ឆ្កាង​នោះ នៅ​លើ​តុ​ការិយ៉ាល័យ​គាត់។ លោកភីល(Phil)  ដែល​ជា​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​គាត់ ក៏​ជា​អ្នក​ដែល​បាន​រួច​ជីវិត​ពី​ជម្ងឺ​មហា​រីក​ផង​ដែរ​។ លោក​ភីល​បាន​ឲ្យ​ឈើ​ឆ្កាង​កញ្ចក់​នេះ ទៅ​លោក​ថម ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​មើល​ឃើញ​អ្វី​ៗ​គ្រប់​យ៉ាង “តាម​រយៈ​ឈើ​ឆ្កាង​នោះ”។ ឈើ​ឆ្កាង​កញ្ចក់​នោះ បាន​ធ្វើ​ជា​ការ​រំឭក អំពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់ និង​បំណង​ព្រះ​ទ័យ​ដ៏​ល្អ ​ដែល​ទ្រង់​មាន​សម្រាប់​គាត់។ អ្នក​ជឿ​ព្រះ​ទាំង​អស់​មិន​ងាយ​នឹក​ចាំ អំពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ និង​បំណង​ព្រះ​ទ័យ​ដ៏​ល្អ​របស់​ទ្រង់​ជា​និច្ច​ឡើយ ជា​ពិសេស នៅ​ពេល​ដែល​មាន​ទុក្ខ​លំបាក។ ស្ថិត​ក្នុង​ពេល​បែប​នោះ យើង​ងាយ​នឹង​ផ្តោត​ទៅ​លើ​បញ្ហា​របស់​យើង ជា​ជាង​ផ្តោត​ទៅ​លើ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់។ យ៉ាង​ណា​មិញ ដំណើរ​ជីវិត​របស់​សាវ័ក​ប៉ុល បាន​ធ្វើ​ជា​គំរូ​នៃ​ការ​មាន​ទស្សនៈ ដោយ​មើល​ឃើញ​តាម​រយៈ​ឈើ​ឆ្កាង។ ក្នុង​ពេល​ដែល​គាត់​ជួប​ទុក្ខ​លំបាក គាត់​បាន​រៀប​រាប់​ថា គាត់ “មាន​គេ​ធ្វើ​ទុក្ខ តែ​មិន​មែន​ត្រូវ​ចោល​នៅ​ម្នាក់​ឯង​ទេ ត្រូវ​គេ​វាយ​ដួល​ស្តូក តែ​មិន​ស្លាប់​ទេ”(២កូរិនថូស ៤:៩)។ គាត់​ជឿ​ថា ក្នុង​ពេល​ដ៏​លំបាក​លំបិន ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​កំពុង​តែ​ធ្វើ​ការ​របស់​ទ្រង់ ដើម្បី“បង្កើត​ឲ្យ​យើង​​មាន​សិរីល្អ​យ៉ាង​ធ្ងន់​លើស​លប់ ដ៏​នៅ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​វិញ ដោយ​យើង​​មិន​រាប់​អាន​របស់​ដែល​មើល​ឃើញ​ឡើយ គឺ​រាប់​អាន​តែ​របស់​ដែល​មើល​មិន​ឃើញ​វិញ”(ខ.១៧-១៨)។ ការ “មើល​ផ្តោត ទៅ​រក​របស់​អ្វី​ដែល​មើល​មិន​ឃើញ” គឺ​មិន​មាន​ន័យ​ថា យើង​នឹង​បាន​កាត់​បន្ថយ​បញ្ហា​យើង ឲ្យ​នៅ​តិច​បំផុត​នោះ​ទេ។ លោក​ផល បានេត(Paul Barnett) បាន​បក​ស្រាយ នៅ​ក្នុង​សេចក្តី​អធិប្បាយ​របស់​គាត់​ថា…

Read article
តើអ្នកមានសេចក្តីប្រាថ្នាអ្វី?

បុគ្គ​លិក​ធនាគារ​ម្នាក់​បាន​បិទ​រូប​ឡានសេលប៊ី ខូប្រា(Shelby Cobra) នៅ​លើ​បង្អួច​បន្ទប់​ធ្វើ​ការ​របស់​គាត់។(ឡានម៉ាកខូប្រា ជា​រថយន្ត​ដែល​បំពេញ​មុខ​ងារ​ខ្ពស់ ដែល​ក្រុមហ៊ុន ហ្វ៊ត ម៉ូតូ បាន​ផលិត)។ ថ្ងៃ​មួយ ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​បំពេញ​មុខ​ជំនួញ នៅ​ធនាគារ​នោះ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​សួរ​គាត់​ថា តើ​ឡាន​នៅ​ក្នុង​រូប​ថត​នោះ ជា​ឡាន​របស់​គាត់​ឬ? គាត់​ក៏​បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា វា​មិន​មែន​ជា​ឡាន​របស់​គាត់​ទេ។ វា​ជា​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​របស់​គាត។ វា​ជា​មូល​ហេតុ​ដែល​គាត់​ក្រោក​ពី​គេង ទៅ​ធ្វើ​ការ​ជា​រៀង​រាល់​ពេល​ព្រឹក។ គាត់​នឹង​មាន​លុយ​ទិញ​ឡាន​ខូប្រា​មួយ​គ្រឿង នៅ​ថ្ងៃ​ណា​មួយ។ ខ្ញុំ​យល់​អំពី​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​របស់​គាត់។ មិត្ត​ភក្តិ​របស់​ខ្ញុំ​ម្នាក់ មាន​ឡាន​ខូប្រា​មួយ​គ្រឿង ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​ធ្លាប់​បាន​បើក​វា​ម្តង​ដែរ​។ វា​មាន​ម៉ាស៊ីន​ខ្លាំង! ប៉ុន្តែ វា​មិន​សក្តិ​សម​នឹង​ឲ្យ​យើង​រស់​នៅ​ដើម្បី​វា​ឡើយ។ និយាយ​រួម របស់​អ្វី​ផ្សេង​ទៀត ក្នុង​ពិភ​ពលោក​នេះ ក៏​អញ្ចឹង​ដែរ។ អ្នក​និពន្ធ​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “អ្នក​ដែល​ទុក​ចិត្ត​លើ​របស់​អ្វី ក្រៅ​ពីព្រះ​ជា​ម្ចាស់ នឹង​ត្រូវ​ឱន ហើយ​ដួល​ចុះ”(ទំនុកដំកើង ២០:៨)។ ពីព្រោះ​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្កើត​យើង​មក សម្រាប់​ព្រះ​អង្គ​ទ្រង់ គឺ​មិន​មែន​សម្រាប់​ការ​អ្វី​ផ្សេង​ទៀត​ឡើយ។ នេះ​ជា​សេចក្តី​ពិត ដែល​យើង​ត្រូវ​ប្រកាន់​ខ្ជាប់ ដើម្បី​ឆែក​ពិនិត្យ​មើល​អ្វី​ដែល​យើង​ធ្វើ​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ។ យើង​ប្រហែល​ជា​ទិញ​របស់​អ្វីមួយ ដោយ​សារ​យើង​គិត​ថា វា​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​សប្បាយ​ចិត្ត ប៉ុន្តែ ដូច​ក្មេង​តូច​ម្នាក់ ដែល​បាន​ទទួល​អំណោយ​បុណ្យណូអែល​មួយ​ឡូ យើង​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​សួរ​ខ្លួន​ឯង​ថា “តើ​យើង​មាន​ហេតុ​ផល​តែ​ប៉ុណ្ណេះ​ទេ​ឬ?” យើង​បាន​មើល​រំលង​ចំណុច​មួយ​នេះ។ គ្មាន​របស់​អ្វី​មួយ…

Read article
ខ្ញុំមិនអាចធ្វើវាបានទេ!

សិស្ស​ម្នាក់​បាន​និយាយ​ទាំង​ពិបាក​ចិត្ត​ថា “ខ្ញុំ​មិន​អាច​ធ្វើ​វា​បាន​ទេ!”​។ ​នៅ​លើ​ក្រដាស់​លំហាត់ គាត់​មើល​ឃើញ​តែ​អក្សរ​ដែល​គេ​បោះ​ពុម្ភ និង​គំនិត​ដែល​ពិបាក​យល់ ព្រមទាំង​ថ្ងៃ​កំណត់​ដែល​គ្មាន​ការ​លើក​លែង។ គាត់​ត្រូវ​ការ​ជំនួយ​របស់​គ្រូ​បង្រៀន​របស់​គាត់។ យើង​ប្រហែល​ជា​មាន​អារម្មណ៍​ពិបាក​ស្រដៀង​គាត់​ផង​ដែរ ពេល​ដែល​យើង​អាន​សេចក្តី​អធិប្បាយ​ព្រះ​បន្ទូល​នៅ​លើ​ភ្នំ​របស់​ព្រះ​យេស៊ូវ។ គឺ​ដូច​ដែល​ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា “ចូរ​ស្រឡាញ់​ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​អ្នក”(ម៉ាថាយ ៥:៤៤)។ កំហឹង​គឺ​អាក្រក់​ដូច​ការ​សម្លាប់​មនុស្ស​ដែរ​(ខ.២២)។ ការ​ត្រេក​ត្រអាល គឺ​មាន​ទោស​ស្មើរ​នឹង​ការ​ផឹត​ក្បត់​(ខ.២៨)។ ហើយបើ​យើង​គិត​ថា​ យើង​អាច​រស់​នៅ ត្រូវ​តាម​ខ្នាត​គំរូ ឬ​ស្តង់​ដា​ទាំង​នេះ នោះ​យើង​នឹង​សួរ​ខ្លួន​ឯង​ថា តើ​យើង​អាច​ធ្វើ​បាន​ទេ ពេល​ដែល​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ថា “ចូរ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​គ្រប់​លក្ខណ៍ ដូច​ព្រះវរបិតា​នៃ​អ្នក ដែល​គង់​នៅ​ស្ថានសួគ៌ ទ្រង់​គ្រប់​លក្ខណ៍​ដែរ”(ខ.៤៨)។ លោក​អូសវល ឆេមប័រ(Oswald Chambers) បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “ពេល​យើង​អាន​សេចក្តី​អធិប្បាយ​ព្រះ​បន្ទូល​នៅ​លើ​ភ្នំ​របស់​ព្រះ​យេស៊ូវ យើង​អាច​មាន​អារម្មណ៍​ថា យើង​គ្មាន​សង្ឃឹម​នឹង​អាច​ធ្វើ​តាម​ព្រះ​បន្ទូល​ទ្រង់​បាន​ឡើយ”។ ប៉ុន្តែ គាត់​បាន​មើល​ឃើញ​អត្ថ​ប្រយោជន៍​នៃ​ការ​អាន​សេចក្តី​អធិប្បាយ​ព្រះ​បន្ទូល​នេះ ព្រោះ​ពេល​ដែល​យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា គ្មាន​សង្ឃឹម​នឹង​អាច​ធ្វើ​តាម​បាន យើង​នឹង​មាន​ចិត្ត​ចង់​ចូល​ទៅ​រក​ព្រះ​យេស៊ូវ ដូច​ជា​អ្នក​ទាល់​ក្រ សូម​ទទួល​ជំនួយ​ពី​ទ្រង់ ដើម្បី​ឲ្យ​អាច​ធ្វើ​តាម​ព្រះ​បន្ទូល​ទ្រង់​កើត”។ ព្រះ​ទ្រង់​ច្រើន​តែ​ធ្វើ​ការ​របស់​ទ្រង់ តាម​របៀប​ដែល​ខុស​ពី​ការ​រំពឹង​គិត​របស់​យើង។ ជាក់​ស្តែង អ្នក​ដែល​ដឹង​ថា ខ្លួន​មិន​អាច​ធ្វើ​តាម​ព្រះ​បន្ទូល​ទ្រង់ ដោយ​ពឹង​កម្លាំង​ខ្លួន​ឯង គឺ​ជា​អ្នក​ដែល​ទទួល​ព្រះ​គុណ​ទ្រង់។ គឺ​ដូច​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បានបក​ស្រាយ​ថា “ឱ​បង​ប្អូន​អើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​ឃើញ​ថា ក្នុង​ពួក​អ្នក​ដែល​ទ្រង់​បាន​ហៅ មិនសូវ​មាន​អ្នក​ប្រាជ្ញ​ច្រើន​ខាង​ឯ​សាច់​ឈាម …ព្រះ​ទ្រង់​បាន​រើស​ពួក​ល្ងង់ល្ងើ​នៅ​លោកីយ៍​នេះ ដើម្បី​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ប្រាជ្ញ​មាន​សេចក្តី​ខ្មាស​វិញ”(១កូរិនថូស…

Read article