July

You are here:
របស់ល្អបំផុតក្នុងជីវិត

មាន​ពាក្យ​ស្លោក​ពី​បុរាណ​មួយ បាន​ពោល​ថា “របស់​ល្អបំ​ផុត​នៅក្នុ​ង​ជីវិត គឺ​ជា​របស់​ដែល​យើង​ទទួល​ដោយ​ឥត​គិត​ថ្លៃ”។ ក្នុង​ពាក្យ​ស្លោក​នេះ ចំណុច​ជា​ច្រើន ដែល​ជា​​កា​រ​​ពិត​។ ទោះជា​យ៉ាង​ណាក៏​ដោ​យ អ្នក​ខ្លះជឿ​ថា របស់​ល្អបំ​ផុ​ត​ក្នុង​ជីវិត គឺ​ជារ​ប​ស់​ដែល​ថ្លៃ​ ឬប្រហែ​ល​​ជារបស់​ដែល​ពិ​បាក​ស្វែ​ង​រក។ ថ្មី​ៗ​នេះ ខ្ញុំ​បាន​ឃើ​ញ​ផ្លាក​ស​ញ្ញា​មួយ ដែ​ល​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ញញឹម ហើយ​គិត​ពីអ​ត្ថន័​យរ​ប​ស់វា​។ នៅ​លើ​ផ្លាក​សញ្ញានោះ គេ​បាន​ស​រសេ​រ​ថា “របស់ល្អបំផុតក្នុងជីវិត មិនមែនជារបស់ឡើយ”។ នេះ​ជា​ការសរសេរ​បាន​ល្អណា​ស់! ព្រោះ​ថា ​ពេល​ដែល​យើង​ស្គាល់​តម្លៃ​នៃគ្រួ​សារ មិត្ត​ភាព និង​សេចក្តី​ជំនឿ​ហើយ នោះ​យើង​ក៏នឹ​ងបា​ន​ដឹង​ថា ការ​អ្វី​ដែល​សំខាន់​បំផុត​ក្នុង​ជីវិត ​គឺ​ជាចំ​ណង​​​ទាក់​ទងរវាងម​នុស្ស និង​ព្រះអ​ម្ចាស់។ ស្តេច​សាឡូម៉ូន​ជាអ្នកដែលសមនឹង​​និយាយ​​អំ​ពី​​របស់​​ទ្រព្យ ព្រោះ​ទ្រង់ “មាន​ទ្រព្យសម្បត្តិ និង​ប្រាជ្ញា​លើស​ជាង​អស់​ទាំង​ស្តេច​នៅ​ផែនដី”(១ពង្សាវតាក្សត្រ ១០:២៣)។ តើ​ទ្រង់​បាន​ផ្តល់​យោបល់​អ្វី​ខ្លះ អំពី​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ? ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា “កុំ​ឲ្យ​​នឿយ​ហត់​ដល់​ខ្លួន ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​ជា​អ្នក​មាន​ឡើយ ក៏​កុំ​ឲ្យ​ប្រើ​ប្រាជ្ញា​ឲ្យ​បាន​មាន​ឡើង​ដែរ តើ​ចង់​ភ្ជាប់​ភ្នែក​តាម​របស់​ដែល​សោះ​សូន្យ ឬ​ដ្បិត​ទ្រព្យ​សម្បត្តិតែង​តែ​ដុះ​ស្លាប​ជា​មិន​ខាន ក៏​នឹង​ហើរ​ទៅ​លើ​មេឃបែប​ដូច​ជា​ឥន្ទ្រី” (សុភាសិត ២៣:៤-៥)។ ហើយ​ទ្រង់​លើកទឹ​កចិ​ត្តយើ​ង​ឲ្យ​ផ្ចង់​​ចិ​ត្ត​ ​​ចំពោះ​សេ​ចក្តី​​ប្រៀនប្រដៅ ហើយ​ផ្ទៀង​ត្រចៀក​ចំពោះ​ពាក្យ​ដែល​ប្រកប​ដោយ​តម្រិះ។ ដ្បិត​​នឹ​ង​មាន​រង្វាន់​ជា​មិន​ខាន ហើយ​សេចក្តី​សង្ឃឹម​របស់យើង​​នឹង​មិន​កាត់​បង់​ឡើយ(ខ.១២,១៨)។ របស់​ល្អបំ​ផុត​ក្នុង​ជីវិត គឺ​ជាទ្រ​ព្យស​ម្បត្តិ​ដ៏​នៅ​អស់​កល្បជា​និច្ច ដែល​កើត​ចេញ​ពី​សេចក្តី​ល្អ និ​ង​ព្រះ​គុណ​រប​ស់​ព្រះ ដែលមានក្នុងអង្គព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។…

Read article
បណ្តាលមកពីអ្វី?

មាន​ពេល​មួយ ទី​ធ្លាខា​ង​មុខ​ផ្ទះ​រ​បស់​ខ្ញុំបា​ន​ជួប​បញ្ហា​មួយ។ ខ្ញុំ​មិន​អាច​មើល​ដឹង​ថា​ វា​កំពុង​មាន​បញ្ហា​អ្វីទេ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​ដឹង​ថា មាន​អ្វី​ម្យ៉ាង​កំពុង​បង្ករ​ឲ្យ​មាន​ការ​ខូច​ខាត​នេះ។ បន្ទាប់​ពី​បាន​តាម​ដាន​មើ​ល​យ៉ាង​ដិត​ដល់ ខ្ញុំ​ក៏​រក​ឃើញ​ថា បញ្ហានោះ​​គឺ​កំពុង​តែ​បង្ក​រ​ឡើងដោ​យព​ពួ​ក​សត្វកំពីង​ដូង។ កាល​ពីពេ​ល​កន្ល​ង​ម​ក ​​ខ្ញុំ​បា​​ន​កា​ត់​​តម្រឹម​​ស្មៅក្នុងទីធ្លា​រប​ស់ខ្ញុំ​បា​នយ៉ា​ង​ស្អាត តែ​ពពួក​សត្វ​ដែល​កំពុង​ស្រេក​ឃ្លាន​អាហារ​ទាំង​នោះ បាន​វា​ចុះឡើ​ង​ៗ​ស្វែង​រកអាហារ​ ក្នុង​រន្ធ​ក្រោម​​ទីធ្លា​នោះ​ ធ្វើ​ឲ្យខូច​ស្មៅរ​បស់​ខ្ញុំ​។ យ៉ាង​ណាមិ​ញ ពួ​ក​កូន​ចៅ​អ៊ីស្រាអែល​ក៏​ធ្លាប់​ជួប​បញ្ហា ដែល​បង្ករ​ឡើង ​ដោយ​ការ​អ្វី​ដែល​គេ​បាន​ធ្វើ​ ដោយ​លាក់កំបាំង​ផង​ដែ​រ(យ៉ូស្វេ ៧)។ ពេល​ដែល​ពួក​គេ​កំពុង​ប្រឈម​មុន​នឹង​បញ្ហា​នោះ​ ពួក​គេ​មិន​អាច​មើល​ដឹង​ថា មូល​ហេតុ​ បណ្តាល​មក​​ពី​​​អ្វី​​ទេ។ មាន​ការ​អ្វី​មួ​យ ដែល​ត្រូវ​បាន​ធ្វើ​ដោយ​កំបាំង​ពី​ភ្នែ​កពួ​ក​គេ ដែល​កំពុង​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​ការ​ខូច​ខាត​ដ៏​ធ្ងន់​ធ្ងរ។ បញ្ហា​នោះ​​មា​​ន​ល​ក្ខណៈ​គួ​រ​​ឲ្យ​ចាប់​អារម្មណ៍ ពេល​​ដែល​​លោ​ក​​យ៉ូស្វេ​​បា​ន​បញ្ជូន​​ទ័ព​​៣ពាន់​នាក់ ចូល​វាយ​លុក​ស្រុក​អៃយ។ ទោះ​ពួក​គេមា​ន​​គ្មាន​ល្មម​នឹង​អាច​វាយ​ឈ្នះក​ងទ័​ព​ដ៏​តូច​របស់​សាសន៍​អៃយ​ក៏​ដោយ ក៏ពួ​កគេ​នៅ​តែ​ទ​ទួលបរា​ជ័យ​ដដែល។ ពួក​សាសន៍​អៃយក៏​បាន​ស្ទាក់​វាយ​ពួក​អ៊ីស្រាអែល ធ្វើឲ្យ​ពួ​កគេ​ស្លា​ប់អ​ស់​៣៦​នាក់ ហើយ​ក៏បា​នប​ណ្តេញ​ពួក​គេ​ឲ្យ​ត្រ​ឡប់​ទៅវិ​ញ។ ពេល​នោះ លោក​យ៉ូស្វេមិ​នបា​ន​ដឹង​ថា ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​មាន​រឿង​បែ​ប​នេះកើ​ត​ឡើងទេ។ បន្ទា​ប់ម​ក ​ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​បាន​ព​ន្យល់​អំ​ពីបញ្ហា​លា​ក់កំ​បាំង​នោះ​ថា ​ក្នុង​ចំណោម​ទ័ព​របស់​គាត់ មានបុ​រសម្នា​ក់​ឈ្មោះ អេកាន បាន​បំពា​នព្រះ​រាជ​​បញ្ជា​ដែ​ល​បា​ន​ដា​ក់​ចេញ​យ៉ាង​ច្បាស់ ហើយ​បាន​លួច​យក “រប​ស់​ដែល​ត្រូវ​បណ្តា​សារ” ​ពីក្រុ​ង​យេ​រី​ខូម​ក(យ៉ូស្វេ ៧:១១)។ ដូច​នេះ ទាល់​តែ​ពួក​គេបា​ន​រក​ឃើ​ញ​អំពើ​បាប​ដែល​បា​នលា​ក់កំ​បាំ​ងនោះ​ ហើយ​យក​វាម​កដោះ​ស្រា​យ ទើប​ពួក​អ៊ីស្រាអែ​ល​ទទួល​បាន​ជ័យ​ជម្នះ។ អំពើ​បាប​ដែល​លាក់​កំបាំង…

Read article
ការរៀននិយាយ

លោកបណ្ឌិត ដេប រ៉យ(Deb Roy) គឺជាអ្នកស្រាវ​ជ្រាវ និង​អ្នក​វិទ្យា​សាស្រ្ត​ផ្នែក​ការ​យល់ដឹង នៅ​​វិទ្យា​ស្ថាន​បច្ចេក​វិទ្យា​នៃ​រដ្ឋ​ម៉ាសាឈូសេត។ គាត់​បាន​​​ថត​​​សម្លេង និង​វីដេអូ​នៃ​សកម្ម​ភាព​ជីវិត​របស់​កូន​គាត់ ចាប់​តាំង​ពី​ពេល​ដែល​វា​កើត រហូត​ដល់​ពេល​​វា​មាន​អាយុ​បី​ឆ្នាំ ដើម្បី​សិក្សា​អំពី​របៀប​ដែល​មនុស្សយើ​ង​រៀន​ភាសា។ គាត់និងភរិយារបស់គាត់បានដំឡើងម៉ាស៊ីន សម្រាប់ថតសម្លេង និង​វីដេអូ នៅ​ក្នុង​ផ្ទះរ​ប​ស់ខ្លួ​ន ហើយ​ពួក​គេ​ក៏​បាន​ថតស​ម្លេង និង​វីដេ​អូ ដែល​មាន​រយៈ​ពេល​ជាង​​២​សែនម៉ោង​ជា​សរុប។ តាម​រយៈ​ការ​ចំណាយ​ពេ​ល​ជាច្រើ​ន ដើម្បី​ប្រមូ​ល​ផ្តុំ បង្រួញ និង​កែ​សម្រួល​សម្លេង​ដែល​បាន​ថត​នោះ ​ពួក​គេក៏​អា​ច​ស្តាប់​ឮ​ទារក​របស់ពួ​ក​គេ បញ្ចេញ​សម្លេង “កាកា” ដែល​ប្រែ​ក្លា​យ​ជា​ពាក្យ​ “ទឹក” ជា​ដើម។ បើ​មាន​នរណាម្នា​ក់ច​ង់​ធ្វើ​ការ​ស្រាវ​ជ្រាវ​​ ដោយ​ថត​សម្លេង នៅ​ក្នុង​ផ្ទះរ​បស់​អ្នក តើអ្ន​ក​នឹង​ចូល​រួម​ជា​មួយ​ពួ​កគេ​ឬ​ទេ បើ​សិ​ន​​ជាអ្ន​កបា​ន​ដឹង​ថា គេ​នឹង​ថត​ពាក្យ​គ្រប់​ម៉ាត់ ហើយ​យក​មក​ធ្វើ​ការ​វិភា​គ​​នោះ? តើ​ការ​សិក្សារ​បស់​ពួក​គេនឹ​ងប​ង្ហាញ​ចេញ​នូវ​លទ្ធផល​យ៉ា​ងដូ​ច​ម្តេច​ខ្លះ? យ៉ាង​ណាមិ​ញ បទ​គម្ពីរ​សុភាសិត ជំពូក១៨ បាន​ផ្តល់​ឲ្យនូ​វ​ចម្លើយ ចំពោះ​សំណួរ​នេះ ដោយ​លើក​ឡើង​ អំពីការ​និយ​ម​ប្រើពា​ក្យ​សម្តី ដោយ​គ្មាន​ប្រាជ្ញា។ អ្នក​និពន្ធ​នៃប​ទ​គម្ពី​រ​ខាង​លើ​បាន​កត់​​សំគាល់​​ឃើ​ញ​​ថា មនុស្ស​​ល្ងី​ល្ងើ​ចូល​ចិត្ត​សម្តែង​គំនិត​របស់​ខ្លួន ជា​ជាង​ព្យាយា​ម​ស្តាប់​យោល​របស់​អ្នក​ដទៃ​ឲ្យយ​ល់(ខ.២)។ តើយើ​ង​មាន​អត្ត​ចរិត​បែប​នេះឬ​? តើ​មាន​ពេល​ខ្លះ យើង​នាំ​ឲ្យ​មាន​ជម្លោះ ដោយសារ​ពាក្យ​សម្តី​របស់​យើង​ឬ(ខ.៧) ឬ​​យើង​ចូល​ចិត្ត​និយាយ​ដោយ​ឥត​បើ​គិត ហើយ“ឆ្លើយ​មុន ដែល​បាន​ស្តាប់​រឿ​ង”?(ខ.១៣)។…

Read article
ការបើកទ្វារផ្ទះរបស់យើង​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ

សៀវ​ភៅ​ដែ​ល​មាន​ចំណង​ជើង​ថា “ចូរ​មាន​ជីវិត​កាន់​តែ​ប្រ​សើរឡើង​” ជា​ស្នាដៃនិ​ពន្ធ​របស់​លោក​ម៉ាក លូកាដូ(Max Lucado) ដែល​ក្នុង​នោះ​គាត់​បាន​សរសេរ​ថា “ការ​ទ​ទួល​ស្វា​គមន៍ គឺ​ជា​ការ​បើក​ទ្វារ សម្រាប់​សហគមន៍​ដទៃ​។ វា​មិ​ន​មែ​ន​ជារឿ​ង​ចៃដន្យ​ទេ ដែល​នៅ​ក្នុង​ភាសា​ឡាតាំង ពាក្យ ទទួល​ស្វាគមន៍ និង​ពាក្យមន្ទី​រពេទ្យ គឺ​ជា​​ពាក្យ​តែ​មួយ ​ព្រោះ​​ពាក្យ​​ទាំង​​ពីរ គឺ​សុទ្ធ​តែនាំ​ឲ្យ​មាន​​លទ្ធ​ផល​មួយ​ដូច​គ្នាគឺ: ការ​ប្រោស​ឲ្យ​ជា។ ការ​បើក​ទ្វា​រ​ឲ្យ​នរណា​ម្នាក់​ចូល គឺ​មិន​ខុស​ពី​ការ​​និយាយ​ប្រាប់​អ្នក​នោះ​ថា : អ្នក​សំខាន់​ចំពោះ​ខ្ញុំ និង​ចំពោះ​ព្រះ ។ អ្នក​ប្រហែល​ជា​និយាយ​ទៅកា​ន់ភ្ញៀ​វ​ថា សូម​អញ្ជើញ​ចូល​ខាងក្នុង ហើយ​ពេល​នោះ គាត់​ក៏គិ​តថា​ ខ្ញុំ​សម​នឹង​ទទួល​ការស្វាគមន៍ ។ សាវ័ក​ប៉ុល​ប្រាកដ​ជា​បាន​ស្តាប់​ឮ​ពាក្យ​ដូច​នេះ ឬ​មាន​អារម្មណ៍​បែប​នេះ​ដែរ ពេល​ដែល​លោក​អ័គីឡា និង​អ្នក​ស្រី​ព្រីស៊ីល​បាន​បើក​ចំហរ​ទ្វា​រ​ផ្ទះ​ទទួល​ស្វាគម​គាត់។ ពេល​គាត់​ធ្វើ​ដំណើរ​មក​ដល់​ទីក្រុង​កូរិន​ថូស ​គាត់​ប្រហែល​ជា​មាន​ការ​អស់​កម្លាំង ដោយសារ​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​ពី​ក្រុង​អាថែន។ គាត់​ក៏ប្រ​ហែល​ជា​មាន​ការ​មិន​សប្បាយ​ចិត្ត ដោយសារ​ការ​ងារ​បម្រើ​ព្រះ​នៅ​ទីនោះ​ ហាក់​ដូច​ជាមិ​ន​បាន​ជោគ​ជ័យ (កិច្ចការ ១៧:១៦-៣៤)។ ក្រោយ​មក គាត់​ក៏​បាន​សរសេរ​នៅ​ក្នុង​សំបុត្រ​ថា “ខ្ញុំ​​​ក៏​​បាន​​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា ទាំង​មាន​សេចក្តី​កំសោយ​ភិតភ័យ ហើយ​ញាប់ញ័រ​ជា​ច្រើន​ដែរ”(១កូរិនថូស ២:៣)។ លោក​អ័គីឡា និង​អ្នក​ស្រីព្រីស៊ីលប្រហែល​ជាបា​នជួ​ប​សាវ័​កប៉ុ​ល នៅ​ទីផ្សារ ក្នុង​ក្រុង កូរិនថូស ហើយ​បាន​បើក​ទ្វាផ្ទះ​​ទទួ​លគា​ត់។ ពួក​គេ​ក៏បា​នផ្ត​ល់កា​រក​ម្សាន្តចិ​ត្ត​ខាងវិញ្ញា​ណដ​ល់​សាវ័ក​ប៉ុល…

Read article
មេរៀនទាំងពីរ

មាន​ពេល​មួយ​ខ្ញុំបា​ននិ​ពន្ធ​អត្ថបទ​មួយ​ទំព័រ សម្រាប់​សៀវភៅនំម៉ាណា​ប្រចាំ​ថ្ងៃ ដែល​អត្ថ​បទ​នោះ​និយាយ​អំពី​សារៈ​សំខាន់​នៃ​ការ​គោរព​ច្បាប់។ ពីរ​បី​សប្តាហ៍​ក្រោយ​មក ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​កំសាន្ត ក្នុង​ចម្ងាយ​ផ្លូវ ១៣៦៧ គីឡូមែត្រ ដោយ​ការ​តាំង​ចិត្ត​ថា ខ្ញុំនឹ​ងបើ​កបរ​តាម​ល្បឿនដែល​បាន​កំណត់​ដោយ​ផ្លាក​សញ្ញា​ចរាចរណ៍។ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​បើក​បរ​ចេញ​ពី​ក្រុង​ដ៏តូ​ច​មួយ នៅ​ក្នុង​រដ្ឋ​ញូមិច​ស៊ិច​កូ សហរដ្ឋអាមេរិក ខ្ញុំ​មា​​នកា​រ​ផ្តោត​អា​រម្មណ៍​ទៅ​លើកា​រ​បើក​កញ្ចប់​នំសាំង​វិច ខ្លាំង​ជាង​ការ​មើល​ផ្លាក​សញ្ញា​តាម​ផ្លូវ ជាហេតុ​បណ្តាល​ឲ្យ​​​​​ខ្ញុំ​ទទួល​សំបុត្រ​ផាក​ពិន័យ ចំពោះ​ការ​បើក​បរ​ហួស​ល្បឿន​កំណត់។ មេរៀន​ទី​មួយ ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​នៅ​ថ្ងៃ​នោះ​គឺ: ការ​មិន​បាន​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ចំពោះច្បា​ប់​ចរាចរណ៍ គឺមិ​ន​​ខុ​ស​​ពី​ការ​មិន​គោរព​​ច្បាប់​ចរាចរណ៍​ឡើយ។ ទន្ទឹម​នឹង​នោះ ខ្ញុំ​នៅ​មាន​ចម្ងាយ​ផ្លូវ ១១២៦គីឡូ​មែត្រ​ទៀត! មេរៀន​ទីពី​រ​ដែល​ខ្ញុំទ​ទួល​បាន​គឺ : ព្រះ​តែង​តែល្បង​ល​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​របស់​យើង​ជា​និច្ច។ ខ្ញុំ​បាន​នឹក​ចាំ​ថា ពេល​ដែល​រាស្រ្ត​រប​ស់​ព្រះ​ត្រៀមខ្លួន​ចូល​ទឹក​ដី​​សន្យា​ ​​លោក​​ម៉ូសេ​និយាយ​ទៅ​កាន់​​ពួក​គេ​ថា “ត្រូវ​ឲ្យ​ឯង​នឹក​ចាំ​ពី​អស់​ទាំង​ការ ដែល​កើត​មាន​តាម​ផ្លូវ ដែល​ព្រះយេហូវ៉ា ជា​ព្រះ​នៃ​ឯង ទ្រង់​បាន​នាំ​ឯង​នៅ​ក្នុង​ទី​រហោស្ថាន ក្នុង​រវាង​៤០​ឆ្នាំ​នេះ ដើម្បី​នឹង​បន្ទាប​ចិត្ត​ឯង ហើយ​នឹង​ល្បងល​ឯង​ឲ្យ​ដឹង​ជា​សេចក្តី​ណា ដែល​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​ឯង គឺ​បើ​នឹង​កាន់ តាម​បញ្ញត្ត​ទ្រង់​ឬ​ទេ”(ចោទិយកថា ៨:២)។ លោក​យូជិន ភីធ័រសាន់(Eugene Peterson) ជា​គ្រូ​គង្វាល និង​អ្នក​និពន្ធ​ម្នាក់ ដែល​បាន​ហៅ​ការ​ដើរ​តាម​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ថាជា “ការ​ស្តាប់​បង្គាប់​ដ៏យូ​រអ​ង្វែង តាម​ទិស​ដៅ​ដដែល”។ មាន​ន័យ​ថា រៀងរា​ល់ពេ​ល​យើង​សម្រេច​ចិត្ត​​​ស្តាប់​បង្គាប់​ព្រះ យើងក៏ត្រូវសម្រេចចិត្តផងដែរថា នឹងបន្តស្តាប់​បង្គាប់​ទ្រង់​ជា​រៀង​រហូត។ តាម​រយៈ​មេរៀន​ខាង​លើនេះ​…

Read article
ការស្វែងយល់ពីសត្វស្រម៉ោច

លោក​ម៉ាក ម៉ូហ្វេត(Mark Moffett) គឺ​ជា​អ្នក​ និពន្ធ​សៀវ​ភៅរឿ​ង ដំណើរ​ផ្សង​ព្រេង​ជា​មួយហ្វូង​ស្រម៉ោច : ដំណើររ​កមើ​ល​សត្វ​ស្រម៉ោច​ទូទាំង​ពិភព​លោក ដែល​មាន​សត្វ​ស្រម៉ោច​រាប់​សែន​កោដិ​ដើរ​តួរ។ រឿង​នេះ​បាន​ឆ្លុះប​ញ្ចាំង អំ​​ពីចំ​ណង់​​ចំណូល​ចិត្តដែ​ល​គាត់​មាន​ចំពោះ​សត្វ​ស្រម៉ោច ពេល​គាត់​នៅក្មេ​ង ហើយ​ទោះ​ជា​គាត់​បាន​ចម្រើន​វ័យ​ធំឡើ​ង ក៏​គា​ត់​នៅ​តែ​មាន​ចំណង់​ចំណូល​ចិត្ត​បែប​នេះ​ដដែល។ ការ​វក់​ចិត្ត​នឹង​សត្វ​ស្រម៉ោច​នេះ បាន​នាំ​ឲ្យ​គាត់​ខំសិ​ក្សាស្រា​វជ្រាវ រហូត​ទទួល​បា​ន​សញ្ញា​ប័ត្រ​បណ្ឌិត នៅ​សកល​វិទ្យា​ល័យ​ហាវើត(Harvard) ហើយ​គាត់​ក៏បា​ន​ធ្វើ​ដំណើរ​ទូទាំង​ពិភ​ព​លោក ក្នុង​នាម​ជា​អ្នក​ជំនាញ នៅ​ក្នុង​មុខ​វិជ្ជា​មួយ​នេះ។ ការ​សិក្សា​របស់​គាត់​បាន​នាំ​ឲ្យ​​គាត់​ទទួល​បាន​ការ​យល់​ដឹង​ដ៏​អស្ចារ្យ អំពី​ស​ត្វ​ដ៏​ឧស្សាហ៍​ទាំង​អស់​នោះ។ តាំង​ពី​យូរ​មក​ហើយ​ មុន​ពេល​ដែល​លោក​ម៉ូហ្វេត​រុក​រក​ឃើញ​ភាព​អស្ចារ្យ​ខ្លះ​ៗ នៃ​ពិភពសត្វ​ស្រម៉ោច ព្រះ​គម្ពី​របា​នចែ​ងអំ​ពី​ភាព​ឆ្លាត​វ័យ និង​សីល​ធម៌​ការងារ​នៃ​សត្វ​ល្អិត​ដ៏​តូច​មួយ​ប្រភេទ​នេះ។​ ស្តេច​សាឡូ​ម៉ូន​ដ៏មា​ន​ប្រាជ្ញា ទ្រង់​បាន​យក​សត្វ​ស្រម៉ោច​ធ្វើ​ជា​ឧទាហរណ៍​គំរូ​នៃ​​ភាព​ឧស្សាហ៍​ព្យា​យាម សម្រាប់​ឲ្យ​មនុស្ស​ខ្ចិល​ទាំង​ឡាយ​យក​តម្រាប់​តាម គឺ​ដូច​ដែល​ទ្រង់​បាន​ចែង​ថា “ឱ​​មនុស្ស​​ខ្ជិ​ល​ច្រអូស​អើយ ចូរ​ទៅ​មើល​ស្រមោច​ចុះ ចូរ​ពិចារណា​ផ្លូវ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​របស់​វា ហើយ​មាន ប្រាជ្ញា​ឡើង វា​គ្មាន​នាយ គ្មាន​អ្នក​កាន់​កាប់​ការ ឬ​អ្នក​គ្រប់គ្រង​ឡើយ គង់​តែ​វា​ផ្គត់ផ្គង់​អាហារ​វា​នៅ​ខែ​ប្រាំង ហើយ​ក៏​ប្រមូល​ស្បៀង​ទុក ​ក្នុង​រដូវ​ចំរូត​ផង”(សុភាសិត ៦:៦-៨)។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ពិពណ៌នា​អំពី​ស្នា​ព្រះ​ហស្ថ​ដ៏​អស្ចារ្យ​របស់​ទ្រង់ ដោយ​ប្រើ​សត្វ​ដែល​ទ្រង់​បាន​​បង្កើត​ដើម្បី​បង្រៀន​យើង។ ជាក់​ស្តែង តាម​រយៈ​កា​រ​បង្រៀន​​អំពី​ស​​ត្វ​ស្រម៉ោច យើងអាច​មើល​ឃើញ​សារៈ​សំខាន់​នៃ​ការ​ធ្វើ​ផែនការ​ទុក​ជា​មុ​ន និង​ការ​ត្រៀម​​ស្បៀង​សម្រាប់​ផ្គ​ត់​ផ្គង់​​នៅ​​ពេ​ល​​អនា​គត(៣០:២៥)។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រើ​ធម្ម​ជាតិ ដើម្បី​ចង​ក្រង​មេរៀន​ខាង​វិញ្ញាណ ហើយ​សូម្បី​តែស​ត្វស្រ​ម៉ោច​ដ៏​តូច​ល្ងិត ក៏​អាច​ឲ្យ​យើ​ង​រៀន​សូត្រ​ពី​ពួក​វាបា​ន​ដែរ។—Dennis Fisher

Read article
ភាពមិនអាចមើលឃើញ ដ៏អាថ៌កំបាំង

នៅ​ទូ​ទាំង​សហ​រដ្ឋ​អាមេរិក និង​​​ពិភព​លោកទាំង​មូល ​ជា​ញឹក​ញាប់ យើង​ជួប​ប្រទះ​ផល​ប៉ះ​ពាល់​នៃ​​គ្រោះ​មហន្ត​រាយ ដែល​គ្មាន​នរណា​អាច​មើល​ឃើញ។ ឧទា​ហរណ៍ ក្នុង​ឆ្នាំ២​០១១ នៅ​សហ​រដ្ឋ​អាមេរិក មាន​ទីក្រុង​មួយ​ចំនួន បាន​ទ​ទួល​រង​ការ​បំផ្លាញ​ពី​ខ្យល់​កួច​យក្ស​ថូនេដូ ដែល​បាន​បក់​គួច​បំផ្លាញលំ​​នៅ​ដ្ឋាន និង​ទី​ប្រជុំ​ជន​ អស់​ជា​ច្រើន​កន្លែង​។ ហើយ​ក្នុង​​​រដូវ​ខ្យល់​ព្យុះ​កំបុត​ត្បូង​ម្តង​ៗ យើង​មាន​ការ​រន្ធត់​ចិត្ត ចំពោះ​ខ្យល់​ដែល​បក់​បោក​ក្នុង​ល្បឿន​ជាង ១៦០​គីឡូម៉ែ​ត្រ ក្នុង​មួយ​ម៉ោង ដែល​បាន​គំរា​ម​បំផ្លាញ​អ្វី​ៗ​ដែល​យើង​បាន​កសាង​មក​នោះ។ ទាំង​អស់​នេះ​គឺ​បាន​បង្ករ​ឡើង​ ដោយ​អំណាច​ដែលយើង​មិន​អាច​មើល​ឃើញ។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ យើង​អាច​មើល​ឃើញ​ស្លឹក​ឈើ​បក់ ឬ​កំទេច​កំទី​ប៉ើង ដោយ​សារ​ខ្យល់​​បក់ តែ​យើង​មិន​អាច​មើល​ឃើញ​ខ្យល់​បាន​ឡើយ។ ការ​នេះ​កើត​ឡើង​តាម​របៀប​ដ៏អាថ៌​កំបាំង​​​ដែល​យើង​មើល​មិន​ឃើញ។ តាម​ន័យ​ធៀប យើង​ក៏​មិន​អាច​មើល​ឃើញ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​ប​រិសុទ្ធ​បាន​ដែរ។ តាម​បទ​គម្ពី​រ​កិច្ច​ការ​ជំពូក​២ ពេល​អ្នក​ជឿ​ព្រះ​បាន​ពិសោធន៍​នឹង​ការ​ពេញ​ដោយ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ នៅ​ថ្ងៃ​បុណ្យ​ទី​៥០ “ស្រាប់​​តែ​​មាន​ឮ​សូរ​ពី​លើ​មេឃ ដូច​ជា​ខ្យល់​បក់​គំហុក​យ៉ាង​ខ្លាំង មក​ពេញ​ក្នុង​ផ្ទះ​ដែល​គេ​អង្គុយ​នៅ”(កិច្ចការ ២:២)។ ខ្យល់​ដែល​បក់​មក​នោះ បាន​បង្ហាញ​ឲ្យ​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​សម័យ​ដើម​ទាំង​នោះ​​បាន​ដឹង​ អំពី​ការ​យាង​មក​នៃ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ចូល​សណ្ឋិត​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​ពួក​គេ ដើម្បី​ធ្វើ​កិច្ច​ការ​របស់​ទ្រង់។ ហើ​យ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ទ្រង់​ក៏​នៅ​តែ​ធ្វើ​ការ​នេះ នៅ​ក្នុង​ជីវិត​យើង​ផង​ដែរ! បើ​អ្នក​ជា​អ្ន​កដើរ​តាម​ព្រះ​គ្រីស្ទ នោះ​ចូរ​ត្រេក​អរ​ចុះ។ ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​បង្កើ​ត​ផល​ផ្លែ ក្នុង​ជីវិ​ត​អ្នក(កាឡាទី ៥:២២-២៣) បង្រួប​បង្រួម​អ្នក​ជឿ​ព្រះ ក្នុង​រូប​កាយ​តែ​មួយ​នៃ​ព្រះ​គ្រីស្ទ(១កូរិនថូស ១២:១៣) ហើយ​ទ្រង់​ជួយ​ឲ្យ​អ្នក​បាន​ដឹង​ច្បាស់ អំពី​ព្រះ​វត្ត​មាន​នៃ​ព្រះ(១យ៉ូហាន ៣:២៤)។…

Read article
ការគេងលក់ដ៏ផ្អែមល្ហែម

អ្នក​ស្រី​អានេ ហ្គេដេស(Anne Geddes) ជា​អ្នក​ថត​រូបម្នាក់ ដែល​បាន​បង្កើត​ទម្រង់​សិល្បៈ​នៃ​ការ​ថត​រូប​ទារក​ដែល​កំពុង​គេង។ នាង​បាន​នាំ​ឲ្យ​មាន​ស្នាម​ញញឹម នៅ​លើ​ផ្ទៃ​មុ​ខ​របស់​អ្នក​ដែល​បាន​មើល​រូប​ថតទារក ដែល​​នាង​បាន​ថត​​នោះ។ គ្មាន​រូប​ភាព​អ្វី​ដែល​អាច​បង្ហាញ​ពី​សន្តិ​ភាព បាន​ប្រសើរ​ជាង​រូ​ប​ថត​ទារក​ដែល​កំពុ​ង​គេង​ឡើយ។ ប៉ុន្តែ រវាង​ការ​គេង​មួយ​ស្របក់​នៅ​ពេល​ថ្ងៃ និង​ការ​គេង​នៅពេ​ល​យប់ ការ​មើល​ថែរ​ក្មេង គឺ​ជា​ការ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ ដែល​គេ​ត្រូវ​ប្រកាន់​ខ្ជាប់​ជា​និច្ច និង​មាន​ការ​​នឿយ​ហត់​ផង​​ដែរ។ ពេល​ដែល​ក្មេង​នៅ​តូច​មិន​ទាន់​ដឹង​អី ហើយ​រពឹស​ច្រើន ពួក​គេ​អាច​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់​ដល់​ជីវិត នៅ​គ្រប់​ពេល​។ ឪពុក​ម្តាយ​ងោក​ងុយ​យ៉ាង​ខ្លាំង បន្ទាប់​ពី​រវល់​ធ្វើ​កិច្ច​ការ​ជា​ច្រើន​សម្រាប់​កូន​តូច​ៗ ដូច​ជា ការ​រត់​តាម ការ​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​​កម្សាន្ត​សប្បាយ ការ​ការ​ពារ ការ​បញ្ចុក​អាហារ និង​ការ​ស្លៀក​ពាក់​ឲ្យ​ពួក​គេ ព្រម​ទាំង​កា​រនៅ​យាម ការ​ណែ​នាំ និង​ការ​ផ្សៈ​ផ្សា​កូន​ៗ​ដែល​ឈ្លោះគ្នាជា​ដើ​ម។ បន្ទាប់​ពី​ពួក​គាត់​បាន​យក​គ្រឿង​លេង​របស់​កូន​ទៅទុ​ក ហើយស្លៀក​ខោអា​វសម្រាប់​គេង​ឲ្យ​ពួក​គេ​ហើ​យ ភាព​រ​ពឹស​របស់​ពួក​គេក៏​បា​នថ​យ​ចុះ ហើយ​ពួក​គាត់​ដែល​ជា​ឪពុក​ឬ​ម្តាយក៏​បី​វា ហើយដា​ក់​ឲ្យ​វា​គេង ដោយ​ការ​និទាន​រឿង​ឲ្យ​វា​ស្តាប់ រហូត​ដល់​វា​គេង​លក់។ ក្រោយ​មក មុន​ពេល​ពួ​កគា​ត់ចូ​លគេ​ង ពួក​គាត់​ក៏​បាន​ទៅមើ​ល​កូន​របស់​ខ្លួន​ ជា​ថ្មី​ម្តង​ទៀត ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​ដឹង​ច្បាស់​ថា អ្វី​ៗ​គ្រប់​យ៉ាង​មាន​ភាព​សុខ​ស្រួល នៅ​ក្នុង​ពិភព​នៃ​សុ​បិន្ត​ហើយ។ សម្រស់​ដ៏​ស្រទ​ន់នៃ​ក្មេង​ដែលកំ​ពុង​គេង បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ឪពុក​ម្តាយ​​មិន​ស្តាយ​កម្លាំង ឬ​ពេល​វេលា​ដែល​បាន​ចំណាយ ដោយ​​ភាព​នឿយ​ហត់​កាល​ពី​ពេល​ថ្ងៃ​ឡើយ។ តាម​ព្រះ​គ​ម្ពីរ​បាន​ប្រាប់​យើង​​ថា ព្រះ​​ទ្រង់​​សព្វ​​ព្រះទ័​យ​ឲ្យ​​កូ​ន​ស្ងួនភ្ញាររបស់​ទ្រង់​មាន​សន្តិ​ភាព ឬ​ភាព​សុខ​សាន្ត(លេវីវិន័យ ២៦:៦) ប៉ុន្តែ…

Read article
ការមានសំណួរជារឿងធម្មតា

វាជា​រឿង​ធម្មតា​ទេ ដែល​សេច​ក្តី​ភ័យខ្លា​ច និង​ការ​សង្ស័យ​កើត​មាន​​​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​រ​បស់​យើង​ នៅ​ពេល​ខ្លះនោះ​។ យើង​ប្រហែល​​ជា​សង្ស័យ​ថា “ចុះ​បើ​សិន​ជា​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌​មិន​មាន ដូច​ដែល​យើង​ជឿទេ​នោះ តើយើងនឹងទៅជាយ៉ាងណា?” ឬ​សង្ស័យថា “តើ​ព្រះ​យេស៊ូវ​ពិ​ត​ជាផ្លូ​វតែ​មួ​យ ទៅ​កា​ន់​ព្រះ​មែន​ឬ?” ហើយ “តើ​នៅ​ទីប​ញ្ចប់ ខ្ញុំ​នឹង​ជួប​ការ​ជំនុំជ​ម្រះ ដោយ​សារ​ការ​ប្រព្រឹត្តរ​បស់​ខ្ញុំ​ឬ?” សំណួរ​បែប​នេះ គួរ​តែ​ទទួល​បាន​នូវ​ចម្លើយ​ដ៏​ក្បោះក្បា​យ ពោល​គឺ​គេ​មិន​គួរ​ប្រញាប់​ឆ្លើយ​ពេកឡើយ។ លោក​យ៉ូហាន បាទីស្ទ គឺជា​អ្ន​ក​ដែល​ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ហៅថា​ ពួក​ហោរា​ដ៏​អស្ចារ្យ​បំផុត​(លូកា ៧:២៨)។ មុន​ពេល​គេ​យក​គាត់​ទៅ​ប្រ​ហារ​ជីវិត គាត់​ក៏​បាន​ទូល​សួ​រ​ព្រះ​យេស៊ូវ​នូវ​សំណួរ​ខ្លះៗ​ផ​ងដែ​រ(ខ.១៩)។ គាត់​ចង់​ដឹង​ច្បាស់ ​ថាតើ​ព្រះ​យេស៊ូ​វ​ពិត​ព្រះ​មែស៊ី​មែន​ឬ ព្រោះ​បើ​ទ្រង់​មិន​មែន​ជា​ព្រះ​មែ​ស៊ី​ទេ នោះ​ការ​ងារ​ដែ​លគាត់​បា​ន​ធ្វើ​ថ្វាយ​ព្រះ​ក៏​គ្មាន​ប្រយោជន៍​ដែរ។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ ព្រះយេ​ស៊ូវ​ទ្រង់​បាន​ឆ្លើយ​តប តាម​របៀបដែ​ល​លើក​ទឹក​ចិត្ត ដែល​យើង​គួរ​យក​តម្រាប់​តាម។ ព្រះ​យេស៊ូវ​ទ្រង់​មិន​បាន​ស្តីប​ន្ទោស ឬ​រិះគ​ន់គា​ត់ ដោយ​សារ​ចម្ងល់​របស់​គាត់​ឡើយ​ ផ្ទុយ​ទៅវិ​ញ​ទ្រង់​បាន​បញ្ជា​ក់ថា​ ទ្រ​ង់ពិត​ជា​ព្រះមែ​ស៊ី​មែន ដោយ​សម្អា​ងទៅ​លើ​កា​រអ​ស្ចារ្យដែ​ល​ទ្រង់​កំពុង​ធ្វើ។ ក្នុង​​នាម​​ជា​​​សាក្សី​ដែ​លបា​ន​ឃើញ​ការ​អស្ចារ្យ​របស់​ទ្រង់ សិស្ស​របស់​លោក​យ៉ូហាន​ អាច​វិល​ត្រឡ​ប់ម​ក ជ​ម្រាប​គ្រូរប​ស់​ខ្លួន​វិញថា ​ទ្រង់​ពិ​តជា​ព្រះ​មែស៊ី​មែ​ន។ ជា​កា​រពិត​ណាស់ ទ្រង់​ក៏​បាន​ធ្វើ​ការ​ជាច្រើ​ន​ទៀត ដូច​ជា​ការ​ប្រើ​ពា​ក្យ និង​បទ​គម្ពីរ(ខ.២២) ដែល​ដក​ស្រង់​ចេញ​ពី​បទ​ទំ​នាយ ដែល​ហោរា​អេសាយ​បានថ្លែង អំ​ពី​ការ​យាងម​ក​នៃ​ព្រះ​មែស៊ី​(អេសាយ ៣៥:៤-៦ ៦១:១) ហើយ​លោ​ក​យ៉ូហា​ក៏ពិ​តជា​បា​នដឹ​ងច្បា​ស់​ អំពី​បទទំ​នាយ​នោះ​ផ​ង​ដែរ។…

Read article
តើនរណានៅពីក្រោយការនោះ?

នៅក្នុង​ពិធី​តាំង​​បង្ហាញ​វប្ប​ធម៌​ នៅឯ​​ទីក្រុង​បាន​ឌុង(Bandung) ប្រទេស​ឥណ្ឌូនេស៊ី យើង​បានកម្សាន្ត​សប្បាយ​នឹង​ការ​ប្រគុំ​តន្រ្តីដ៏​​អស្ចារ្យ​មួយ។ មុន​ពេល​កម្ម​វិធី​ត្រូវ​បាន​បញ្ចប់ ក្នុង​ចំណោម​ទស្សនិ​ក​ជន​ទាំង​អស់​មាន​មនុស្ស​២០​០នា​ក់ បាន​ទទួល​ឧបករ​ណ៍ភ្លេ​ងអ​ន្លូ​ង(Anglung)ម្នាក់​មួ​យៗ​ ដែល​ឧបករ​ណ៍ភ្លេ​​ងនោះ ត្រូវ​បានគេ​​ផលិត​ពី​ឫស្សី។ គេ​បានប​ង្រៀន​យើង ឲ្យ​ចេះ​អង្រួន​វា តាម​ចង្វាក់ តាម​ការ​បញ្ជារ​បស់​អ្ន​ក​នាំវ​ង់​ភ្លេង។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន យើង​ក៏បា​នគិ​ត​ថា យើង​កំពុង​តែ​ប្រគុំ​ភ្លេ​ងដូ​ចវ​ង់ភ្លេង​ដែរ ពោល​គឺ​យើង​មាន​មោទនៈ​ភាព ពេល​បាន​ដឹង​ថា​យើង​ធ្វើបា​នល្អ​​ប៉ុណ្ណា! បន្ទាប់​មក ខ្ញុំ​ក៏​ចាប់​ផ្តើម​យល់​ថា យើង​មិន​មែន​ជា​អ្នក​ប្រគុំបា​នល្អ​ទេ អ្នក​ដែល​សម​នឹង​ទទួល​ការ​សរសើរ គឺ​អ្ន​ក​ដឹក​នាំវ​ង់​ភ្លេង​ឯ​ណោះ​ទេ។ យ៉ាង​ណាមិ​ញ ពេល​ដែល​អ្វីៗ​​គ្រប់​យ៉ាង​មាន​ភាព​ល្អប្រសើរ ក្នុង​​ជីវិត​របស់​យើង យើង​ងាយ​នឹង​មាន​មោទន​​ភាពចំពោះ​ខ្លួន​ឯង។ យើង​ត្រូវ​បាន​ល្បួង​ឲ្យ​គិត​ថា យើង​ធ្វើ​បាន​ល្អ ហើយ​យើង​បាន​ទទួ​លជោ​គជ័​យ ដោយ​សារ​សមត្ថ​ភាព​របស់​យើង។ នៅ​ពេល​នោះ យើង​ច្រើន​តែ​ភ្លេច​ថា នៅ​ពី​ក្រោយ​ការ​ទាំ​ង​អស់នោះ​ គឺមា​នព្រះ​ជា​អ្នក​បណ្តាល​ចិត្ត​យើង គាំ​ពារ ផ្គត់​​ផ្គង់ និ​ង​កា​រពា​រ​យើង។ ស្តេច​ដាវី​ឌបា​ន​ចង​ចាំសេ​ចក្តី​ពិត​នេះ គឺ​ដូច​ដែល​មាន​សេចក្តី​ចែង​មក​ថា “ស្តេច​​ដាវីឌ​​ទ្រង់​ចូល​ទៅ​គង់​នៅ​​ចំពោះ​​ព្រះយេហូវ៉ា ទូល​ថា ឱ​ព្រះយេហូវ៉ា​ដ៏​ជា​ព្រះ​អើយ តើ​ទូលបង្គំ​ជា​អ្វី តើ​កូន​ចៅ​ទូលបង្គំ​ជា​អ្វី បាន​ជា​ទ្រង់​ប្រោស​ឲ្យ​ទូលបង្គំ​បាន​ដល់​ត្រឹម​នេះ”(១របាក្សត្រ ១៧:១៦)។ ស្តេច​ដាវី​ឌមាន​ព្រះទ័​យអ​រស​ប្បាយ​យ៉ាង​ខ្លាំង នៅ​ក្នុង​ការ​ពោលស​រសើរ​សេចក្តី​ល្អរ​បស់​ព្រះ។ នៅ​ពេល​ក្រោយ ពេ​លដែ​ល​យើង​ត្រូវ​បាន​ល្បួង​ឲ្យសរសើរ​​ខ្លួន​ឯង សម្រាប់​ព្រះពរ​ដែល​យើង​បាន​ទទួល សូម​យើងបង្អ​ង់​ឈប់​សិ​ន ហើ​យសូ​ម​ចង​ចាំថា​ តាម​ពិត​គឺ​ព្រះ​អម្ចាស់​ទេ…

Read article