ក្រោកឡើង ហើយបន្តរស់នៅថ្វាយព្រះ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«គ្រានោះនាង រស់ ជាសាសន៍ម៉ូអាប់ នាងនិយាយនឹងន៉ាអូមីថា ឥឡូវនេះ សូមបើកឲ្យខ្ញុំទៅឯស្រែ ដើម្បីនឹងរើសសន្សំស្រូវ តាមអ្នកណាដែលអាណិតមេត្តាដល់ខ្ញុំ រួចគាត់ប្រាប់ថា ទៅចុះ កូនអើយ» (នាងរស់ ២:២)។ នៅពេលអ្នកភ្ញាក់ពីដំណេកពេលព្រឹក តើអ្នកធ្លាប់គេងគិតនៅលើគ្រែ អំពីពេលអនាគត និងអ្វីៗដែលកំពុងកើតឡើងឬទេ? តើអ្នកមានអារម្មណ៍ថា ពិបាកពេក ដោយសារបញ្ហាប្រឈមនៅថ្ងៃបន្ទាប់ ឬពិបាកពេក ដោយសារបញ្ហាដែលកើតឡើងម្តងហើយម្តងទៀតឬទេ? នៅពេលដែលនាង រស់ ក្រោកពីគេង នៅរយៈពេលប៉ុន្មានថ្ងៃដំបូងនៃការរស់នៅរបស់នាងនៅភូមិបេថ្លេហិម នាងទំនងជាចំណាយពេលមួយភ្លែត ដើម្បីរម្លឹកខ្លួនឯងថា នាងកំពុងនៅកន្លែងណា ហើយពេលនាងគិតអំពីអ្វីៗដែលបានកើតឡើង នាងនឹកចាំថា៖ ប្ដីរបស់ខ្ញុំស្លាប់ហើយ។ ខ្ញុំកំពុងរស់នៅក្នុងទឹកដីបរទេសជាមួយម្តាយក្មេកខ្ញុំ។ ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តចាកចេញ តែខ្ញុំសង្ឃឹមថា ខ្ញុំបានធ្វើរឿងដ៏ត្រឹមត្រូវ។ តើពេលនេះ ខ្ញុំត្រូវគិតយ៉ាងណា? នាង រស់ មិនបានអង្គុយស្ងៀម ដោយរង់ចាំការអស្ចារ្យ មុននឹងបន្តសកម្មភាពនៃការរស់នៅនោះទេ។ ទេសម្រាប់នាង រស់ ការមានសុភវិនិច្ឆ័យនាំឲ្យនាងមានការគិតយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន ហើយការគិតដោយប្រុងប្រយ័ត្ននាំឲ្យមានការអនុវត្តតាមស្ថានភាពជាក់ស្ដែង។ នាង រស់ ដឹងថា នាង និងម្តាយក្មេកនាងត្រូវការស្បៀងអាហារ ហើយនាងក៏ដឹងថា នាងអាចធ្វើការងារបាន។…
Read article
