នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ legacy

You are here:
កុំបន្តជម្នះបញ្ហាតែម្នាក់ឯង

គេ​នឹង​រត់​ទៅ​ឥត​ដែល​ហត់ ហើយនឹង​ដើរ​ឥត​ដែល​ល្វើយ​ឡើយ។ អេសាយ ៤០:៣១ មាន​ពេល​មួយ​មិត្តភក្ដិ​ខ្ញុំ​ម្នាក់​បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា គាត់​មិន​អាច​បន្ត​ធ្វើការងារ​របស់​គាត់​បាន​ទៀត​ទេ។ គាត់​បាន​និយាយ​ទាំង​ទឹកភ្នែក ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​ជជែកគ្នា អំពី​ស្ថានភាព​ដ៏​អស់សង្ឃឹម ដែល​នាង​កំពុង​ជួបប្រទះ ក្នុង​ការងារ​ជា​ពេទ្យ ក្នុង​អង្គការ​អន្តរជាតិ។ គាត់​សារភាព​ថា គាត់​បានដឹង​ថា ព្រះ​បាន​ត្រាស់​ហៅ​គាត់ ឲ្យ​ធ្វើការ​ជា​ពេទ្យ តែ​គាត់​មាន​អារម្មណ៍​ថា ពិបាក​ខ្លាំងពេក ហើយក៏​អស់​ទឹកចិត្ត​ធ្វើការ។ ខ្ញុំ​ក៏​សង្កេតឃើញ​ពពក​នៃ​ភាព​ហត់នឿយ​កំពុង​គ្រប​សង្កត់ពីលើ​គាត់​ផង​ដែរ បាន​ជា​ខ្ញុំ​ប្រាប់​គាត់​ថា “ខ្ញុំ​ដឹង​ថា​ឯង​មាន​អារម្មណ៍​អស់សង្ឃឹម​នៅពេល​នេះ តែ​ចូរ​ទូល​សូម​ព្រះ ឲ្យ​ប្រទាន​ទិសដៅ ដែល​អ្នក​កំពុង​ស្វែងរក និង​ទូល​សូម​កម្លាំង ដើម្បី​តស៊ូ​នឹង​ទុក្ខ​លំបាក”។ នៅពេល​នោះ នាង​ក៏បាន​សម្រេចចិត្ត​ស្វែងរក​បំណង​ព្រះទ័យ​ព្រះ ​ ដោយ​ការអធិស្ឋាន។ មិនយូរ​ប៉ុន្មាន មិត្ត​ភក្តិ​ម្នាក់​នេះ​ក៏បាន​ទទួល​កម្លាំង​ជាថ្មី ដោយ​ស្គាល់​បំណង​ព្រះទ័យ​ព្រះ។ នាង​មិនគ្រាន់​តែ​បាន​បន្ត​ធ្វើការ​ជា​គ្រូពេទ្យ​ប៉ុណ្ណោះទេ តែ​ព្រះ​ទ្រង់​ថែមទាំង​បាន​ប្រទាន​កម្លាំង ឲ្យ​នាង​បម្រើ​មនុស្ស​កាន់តែ​ច្រើនឡើង ដោយធ្វើ​ដំណើរ​ទៅកាន់​មន្ទីរពេទ្យ នៅ​ទូទាំង​ប្រទេស។ ក្នុងនាម​យើង​ជា​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ យើង​តែងតែ​អាច​ងាក​ទៅ​រក​ព្រះ ដើម្បី​ទទួល​ជំនួយ និង​ការ​លើកទឹកចិត្ត ពេលណា​យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា យើង​មាន​បន្ទុក​ធ្ងន់​ពេក ព្រោះ “ទ្រង់​មិនដែល​ល្វើយ​ឡើយ ក៏​មិនដែល​អស់កំឡាំង​ផង”(អេសាយ ៤០:២៨)។ ហោរា​អេសាយ​បាន​លើកឡើង​ថា ព្រះវរបិតា​នៃ​យើង​ដែល​គង់នៅ​ស្ថានសួគ៌ “ទ្រង់​រមែង​ចំរើន​កំឡាំង ដល់​អ្នក​ដែល​ល្វើយ ហើយ​ចំណែក​អ្នក​ដែល​គ្មាន​កំឡាំង​សោះ នោះ​ទ្រង់​ក៏​ប្រទាន​ឲ្យ”(ខ.២៩)។…

Read article
មិនមែនរាប់អានតែមនុស្សវិជ្ជមាន

ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​ប្រាប់​ថា ត្រូវ​ស្រឡាញ់​ពួក​ខ្មាំងសត្រូវ។ ម៉ាថាយ ៥:៤៤ កាលពីក្មេង ខ្ញុំ​បានឮ​ម្តាយ​របស់ខ្ញុំ​និយាយប្រាប់​ខ្ញុំ​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត រាប់ពាន់​ដង កុំ​ឲ្យ​ស្តាប់​តាម​ការ​អូសទាញ​របស់​មិត្ត​ភក្តិ តែ​ឲ្យ​ស្តាប់​ការណែនាំ​របស់​គាត់​វិញ។ គាត់​តែងតែ​និយាយ​ដូចនេះ ក្នុង​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​ទទួលរង​សម្ពាធ​របស់​មិត្ត​ភក្តិ។ គាត់​កំពុង​ព្យាយាម​បង្រៀន​ខ្ញុំ កុំ​ឲ្យ​ដើរតាម​ហ្វូង​។ ខ្ញុំ​មិនមែន​ជា​ក្មេង​ទៀត​ទេ តែ​ផ្នត់គំនិត​ដែល​ចូលចិត្ត​ដើរតាម​ហ្វូង នៅតែ​បន្ត​មាន​ក្នុងចិត្ត​ខ្ញុំ។ សព្វថ្ងៃ​នេះ យើង​ច្រើនតែ​ឮ​គេ​បង្រៀន​យើង​ឲ្យ​សេពគប់​តែ​មនុស្ស​វិជ្ជមាន​បាន​ហើយ។ នេះ​ជា​ទស្សនៈ​ដ៏​ពេញនិយម ក្នុង​សម័យ​បច្ចុប្បន្ន តែ​យើង​ត្រូវសួរ​ខ្លួនឯង​ថា “តើ​ព្រះគ្រីស្ទ​សេពគប់​តែ​មនុស្ស​វិជ្ជមាន​ដែរ​ឬ?” ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ម៉ាថាយ ជំពូក៥ មាន​ខ​ជា​ច្រើន ដែល​បាន​ចាប់ផ្តើម​ដោយ​ឃ្លា “ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​ប្រាប់​ថា… ”។ ព្រះអង្គ​បាន​ប្រើ​ឃ្លា​នេះ​ជា​ញឹកញាប់ ព្រោះ​ព្រះអង្គ​ជ្រាប​ច្បាស់​ថា លោកិយ​កំពុងតែ​និយាយ​អ្វីខ្លះ​ប្រាប់​យើង។ តែ​ព្រះអង្គ​សព្វព្រះទ័យ​ឲ្យ​យើង​រស់នៅ ខុសពី​លោកិយ។ ជាក់ស្តែង​ព្រះអង្គ​បាន​បង្គាប់​យើង​ថា “ត្រូវ​ស្រឡាញ់​ពួក​ខ្មាំង​សត្រូវ ត្រូវ​ឲ្យ​ពរ​ដល់​អ្នកណា​ដែល​ប្រទេច​ផ្តាសា ត្រូវ​ប្រព្រឹត្ត​ល្អ​នឹង​អ្នកណា​ដែល​ស្អប់​អ្នករាល់គ្នា ហើយ​ត្រូវ​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​អ្នកណា​ដែល​ធ្វើទុក្ខ​បៀតបៀន​ដល់​អ្នករាល់គ្នា​វិញ”(ខ.៤៤)។ ក្រោយមក ក្នុង​ព្រះគម្ពីរ​សញ្ញាថ្មី សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ប្រើ​ពាក្យ ខ្មាំងសត្រូវ សំដៅ​មក​លើ​នរណា? គឺ​សំដៅ​មក​លើ​យើង​រាល់គ្នា។ ព្រោះ​កាល​យើង​មិនទាន់​ជឿ​ព្រះ យើង​ជា​ខ្មាំងសត្រូវ​របស់​ព្រះអង្គ(រ៉ូម ៥:១០)។ លោកិយ​បាន​ប្រាប់​យើង​ថា “ពុត​គ្រូ​កុំ​ត្រាប់ ច្បាប់​គ្រូ​ឲ្យ​យក” តែ​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ធ្វើជា​គំរូ ដោយ​ប្រព្រឹត្ត ដូច​អ្វី​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​មាន​បន្ទូល​យ៉ាង​ល្អឥតខ្ចោះ។…

Read article
ជាបញ្ហារបស់ចិត្ត

ព្រះអម្ចាស់យេហូវ៉ា​ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​ដូច្នេះ ចូរ​វិលមកវិញ ចូរ​បែរចេញ​ពី​រូប​ព្រះ​របស់​ឯង​រាល់គ្នា​ទៅ ហើយ​ងាក​មុខ​ពី​អស់ទាំង​ការគួរ​ស្អប់ខ្ពើម​របស់​ឯង​រាល់គ្នា​ចុះ។ អេសេគាល ១៤:៦ មាន​ពេល​មួយ មិត្ត​ភក្តិ​របស់ខ្ញុំ ជា​គ្រូគង្វាល​ជន​ជាតិ​ហ្កា​ណា បាន​បញ្ចាំង​ពន្លឺ​ពិល​មក​លើ​រូបឆ្លាក់​មួយ ដែលគេ​បាន​ផ្អែក​ពីលើ​ជញ្ជាំង​ផ្ទះ​ខ្ទម​មួយ ហើយ​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា “តើ​អ្នក​ឃើញ​ទេ? នេះ​ជា​រូប​ព្រះ​ប្រចាំ​ភូមិ​នេះ”។ រៀងរាល់​ពេល​ល្ងាច​ថ្ងៃអង្គារ លោកគ្រូ​គង្វាល​ស៊ែម(Sam) បាន​ធ្វើដំណើរ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ព្រៃ ដើម្បី​បង្រៀន​ព្រះគម្ពីរ ក្នុង​ភូមិ​ដាច់ស្រយាល​មួយ​នេះ។ ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​អេសេគាល យើង​ឃើញថា ការថ្វាយបង្គំ​រូប​ព្រះ​បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​សាសន៍​យូដា​ជួប​រឿង​អាក្រក់​ៗ​ជាច្រើន។ ពេល​ដែល​អ្នកដឹកនាំ នៅ​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម មក​ជួប​ហោរា​អេសេគាល ព្រះ​ទ្រង់​ក៏បាន​មាន​បន្ទូល​មកកាន់​គាត់​ថា “ពួក​អ្នក​ទាំងនេះ​បាន​តាំង​រូប​ព្រះ​របស់​គេ នៅក្នុង​ចិត្ត​ខ្លួន ក៏បាន​ដាក់​ហេតុ​ចំពប់​របស់​អំពើទុច្ចរិត​ខ្លួន នៅចំពោះមុខ​ហើយ”(១៤:៣)។ ព្រះ​ទ្រង់​មិនគ្រាន់​តែ​បាន​ព្រមាន​ពួក​គេ មិន​ឲ្យ​ថ្វាយបង្គំ​រូបឆ្លាក់​ធ្វើពីឈើ ឬ​ថ្ម​ប៉ុណ្ណោះទេ។ ព្រះអង្គ​ក៏បាន​បង្ហាញ​ពួក​គេ​ផង​ដែរ​ថា ការថ្វាយបង្គំ​រូប​ព្រះ​ជា​បញ្ហា នៅក្នុង​ចិត្ត។ យើង​ម្នាក់​ៗ​សុទ្ធតែ​មាន​បញ្ហា​នេះ។ គ្រូបង្រៀន​ព្រះគម្ពីរ​ឈ្មោះ អា​លី​ស្ទែរ បេក(Alistair Begg) បាន​ពិពណ៌នា​ថា “រូប​ព្រះ​គឺ​ជា​អ្វីៗ ដែល​យើង​ចាត់ទុកថា សំខាន់​ជាង​ព្រះ និង​អ្វី​ៗ​ដែល​យើង​គិតថា មាន​សារៈសំខាន់ នៅក្នុង​ការស្វែងរក​សន្តិភាព ការ​លើក​ដំកើង​ខ្លួនឯង ការ​ស្កប់ចិត្ត ឬ​ការ​ទទួលស្គាល់​ពី​អ្នកដទៃ”។ សូម្បី​តែ​អ្វីៗ​ដែល​ហាក់ដូចជា​មាន​ភាព​ត្រឹមត្រូវ ក៏​អាច​ក្លាយជា​រូប​ព្រះ​របស់​យើង​ផង​ដែរ។ ពេលណា​យើង​ស្វែងរក​ការកម្សាន្ត​ចិត្ត ឬ​តម្លៃ​របស់​ខ្លួនឯង…

Read article
ព្រះអង្គមិនដែលយឺតពេលឡើយ

ព្រះយេស៊ូវ​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ទៅ​នាង​ថា ប្អូន​នាង​នឹង​រស់​ឡើងវិញ។ យ៉ូហាន ១១:២៣ គ្រូគង្វាល​របស់ខ្ញុំ​ជា​ជាតិ​អាមេរិក បាន​មកលេង​ទីប្រជុំ​ជន​តូច​មួយ នៅ​តំបន់​អាហ្វ្រិក​ខាងលិច។ គាត់​បាន​ព្យាយាម​មក​ព្រះវិហារ​ឲ្យ​ទាន់​ម៉ោង ដើម្បី​ចូលរួម​កម្មវិធី​ថ្វាយបង្គំ​នៅ​ម៉ោង១០ព្រឹក។ ទោះជា​យ៉ាង​ក៏ដោយ ពេល​គាត់​មកដល់ គាត់​មិនឃើញ​មាន​នរណា​ម្នាក់​មាន​វត្តមាន​នៅ​ទីនោះ​សោះ។ ដូចនេះ គាត់​ក៏បាន​រង់ចាំ អស់​មួយ​ម៉ោង​ហើយ មួយ​ម៉ោង​ទៀត។ ទីបំផុត នៅ​ម៉ោង​ប្រហែល១២ ៣០នាទី លោកគ្រូ​គង្វាល​ប្រចាំ​តំបន់​បាន​មកដល់ បន្ទាប់ពី​ការ​ដើរមក​ពី​ចម្ងាយ ដោយមាន​ក្រុម​ចម្រៀង​មក​ជាមួយ និង​សមាជិក​ពួក​ជំនុំ​នៅក្នុង​ក្រុង​នោះ ហើយ​កម្មវិធី​ថ្វាយបង្គំ​ក៏បាន​ចាប់ផ្តើម។ ក្រោយមក​គាត់​ថា កម្មវិធី​នោះ​បាន​ចាប់ផ្តើម​តាម​ពេល​ដែល​ព្រះ​បាន​កំណត់។ គាត់​ថា “ព្រះវិញ្ញាណ​បាន​ស្វាគមន៍​យើង​ចូលក្នុង​ការថ្វាយបង្គំ ហើយ​ព្រះ​ទ្រង់​មិនដែល​យឺត​ឡើយ”។ គ្រូគង្វាល​របស់ខ្ញុំ​បានដឹង​ថា វប្បធម៌​នៅ​ទីនោះ មាន​ភាព​ខុសប្លែក​ពី​វប្បធម៌​របស់​គាត់ ដោយ​មូលហេតុ​ដ៏​ល្អ។ ការកំណត់​ពេលវេលា​ហាក់​ដូចជា​មាន​ភាព​ខុសគ្នា​ពី​កន្លែង​មួយ​ទៅ​កន្លែង​មួយ តែ​ព្រះគម្ពីរ​ទាំងមូល​បាន​ចែង អំពី​លក្ខណៈ​ដ៏​ឥត​ខ្ចោះ​របស់​ព្រះ ដែល​តែងតែ​ទាន់ពេល​ជានិច្ច។ ហេតុនេះ​ហើយ​បាន​ជា ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ធ្វើដំណើរ​មក​ប្រោស​លោក​ឡា​សា បន្ទាប់ពី​គាត់​បាន​ស្លាប់​អស់៤ថ្ងៃហើយ។ កាល​នោះ បងស្រី​របស់​លោក​ឡា​សាបាន​សួរ​ព្រះអង្គ​ថា “ព្រះអម្ចាស់​អើយ បើសិនជា​ទ្រង់​បាន​គង់នៅ​ទីនេះ នោះ​ប្អូន​ខ្ញុំម្ចាស់​មិនបាន​ស្លាប់​ទេ”(យ៉ូហាន ១១:២១)។ យើង​ប្រហែលជា​គិត​ដូចនេះ​ផង​ដែរ ដោយ​ឆ្ងល់​ថា ហេតុអ្វី​ព្រះ​ទ្រង់​មិន​ប្រញាប់​ជួយ​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​យើង។ តែ​យកល្អ យើង​គួរតែ​រង់ចាំ​ចម្លើយ និង​ព្រះ​ចេស្តា​ព្រះអង្គ ដោយ​ជំនឿ។ គឺ​ដូចដែល​ទេវវិទូ​ឈ្មោះ ហោ​វើត…

Read article
ទំនួញប្រែក្លាយជាការសរសើរដំកើង

គង់តែ​ខ្ញុំ​នឹង​រីករាយ ដោយសារ​ព្រះយេហូវ៉ា ខ្ញុំ​នឹង​អរ​សប្បាយ​ក្នុង​ព្រះ​ដ៏​ជួយសង្គ្រោះ​ខ្ញុំ​ដែរ។ ហាបាគុក ៣:១៨ អ្នក​ស្រី​ម៉ូ​នី​កា(Monica) បាន​អធិស្ឋាន​ឥត​ឈប់ឈរ ឲ្យ​កូនប្រុស​គាត់​វិលត្រឡប់​មក​ព្រះ​វិញ។ គាត់​បាន​សោកសង្រេង ដោយសារ​កូនប្រុស​គាត់​ដើរ​ផ្លូវខុស ហើយ​ថែមទាំង​តាម​រក​កូនប្រុស​គាត់ ក្នុង​ទីក្រុង​មួយចំនួន ដែល​កូនប្រុស​គាត់​បានសម្រេច​ចិត្ត​ទៅ​រស់នៅ។ ស្ថានភាព​ហាក់ដូចជា​អស់សង្ឃឹម។ បន្ទាប់មក ថ្ងៃមួយ មានរឿង​មួយ​បាន​កើតឡើង។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ធ្វើការ​ក្នុងចិត្ត​កូនប្រុស​គាត់ តាមរបៀប​ដ៏​អស្ចារ្យ។ ក្រោយមក កូនប្រុស​គាត់​ក៏បាន​ក្លាយជា​ទេវវិទូ ដែល​ស្ថិត​ក្នុងចំណោម​ទេវវិទូ​ដ៏​ល្បីល្បាញ​បំផុត​របស់​ពួក​ជំនុំ។ កូនប្រុស​គាត់​មានឈ្មោះ​ថា អូគូស្ទីន ជា​អ្នកដឹកនាំ​ពួក​ជំនុំ នៅ​ទីក្រុង​ហ៊ីផូ។ ព្រះ​ទ្រង់​ហាក់ដូចជា​មិន​ធ្វើអ្វី​សោះ ខណៈ​ពេល​ដែល​អ្នកមាន​អំណាច​កំពុង​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អយុត្តិធម៌(ហាបាគុក ១:៤) ហោរា​ហាបាគុក​ក៏បាន​ពោល​ទំនួញ​ថា “តើ​ត្រូវឲ្យ​ទូលបង្គំ​អំពាវនាវ​ដល់កាលណា​ទៀត”(ហាបាគុក ១:២)។ ចូរ​យើង​គិត​អំពី​ពេល​ដែល​យើង​បាន​បែរមក​រក​ព្រះ ដោយ​ភាព​អស់សង្ឃឹម ដោយ​ពោល​ទំនួញ​របស់​យើង ដោយសារ​អំពើ​អយុត្តិធម៌ ឬ​បញ្ហា​សុខភាព​ដែល​ហាក់ដូចជា​គ្មាន​សង្ឃឹម ការ​ខ្វះខាត​ក្នុង​គ្រួសារ ឬ​មួយ​កូន​យើង​ដើរចេញ​ពី​ព្រះ។ រៀងរាល់​ពេល​ហោរា​ហាបាគុក​ពោល​ទំនួញ ព្រះ​ទ្រង់​ស្តាប់​គាត់។ ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​រង់ចាំ ដោយ​ជំនឿ យើង​អាច​រៀន​កែប្រែ​ការ​សោកសង្រេង​របស់​យើង ឲ្យ​ក្លាយជា​ការ​សរសើរ​ដំកើង តាម​គំរូ​របស់​លោក​ហោរា។ គឺ​ដូចដែល​គាត់​បាន​ពោល​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះអម្ចាស់​ថា “គង់តែ​ខ្ញុំ​នឹង​រីករាយ ដោយសារ​ព្រះយេហូវ៉ា ខ្ញុំ​នឹង​អរ​សប្បាយ​ក្នុង​ព្រះ​ដ៏​ជួយសង្គ្រោះ​ខ្ញុំ​ដែរ”(៣:១៨)។ ពេល​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បង្ហាញផ្លូវ​ទ្រង់ គាត់​មិនបាន​យល់​ទាំងស្រុង តែ​គាត់​បាន​ទុកចិត្ត​ព្រះអង្គ ដោយ​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​សេចក្តី​ជំនឿ តាមរយៈ​ការ​ពោល​ទំនួញ…

Read article
បានរួចពីមាត់សិង្ហ

ព្រះ​នៃ​ទូលបង្គំ​ទ្រង់​បាន​ចាត់​ទេវតា​របស់​ទ្រង់ ឲ្យ​មក​បិទមាត់​សិង្ហ​ទាំងអស់។ ដានីយ៉ែល ៦:២២ កាល​លោក​ថា​ហឺ(Taher) និង​ភរិយា​គាត់​ឈ្មោះ ដុន​យ៉ា(Donya) ក្លាយជា​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ ពួក​គេ​ក៏បាន​ដឹងផង​ដែរ​ថា ពួក​គេ​អាច​ជួប​ការបៀតបៀន ក្នុង​ប្រទេសកំណើត​របស់​ខ្លួន។ ជា​ការពិត​ណាស់ ថ្ងៃមួយ លោក​ថា​ហឺ​ត្រូវ​គេ​ចាប់ខ្លួន ដោយ​រុំ​ភ្នែក ដាក់ខ្នោះ និង​ដាក់គុក ដោយ​ការចោទប្រកាន់​ពី​បទ​បោះបង់ចោល​សាសនា​ដើម។ មុន​ពេល​ពួក​គេ​បង្ហាញខ្លួន នៅកន្លែង​ជំនុំជម្រះ​ទោស គាត់​និង​ភរិយា​គាត់​បាន​ប្ដេជ្ញា​ចិត្ត​ថា ​នឹង​មិន​ក្បត់​ព្រះយេស៊ូវ​ឡើយ។ ការអ្វី​ដែល​បាន​កើតឡើង​នៅក្នុង​តុលាការ​បាន​ធ្វើឲ្យ​គាត់​មានការ​ភ្ញាក់ផ្អើល​យ៉ាង​ខ្លាំង។ ពេលនោះ ចៅក្រម​បាន​និយាយ​ថា “ខ្ញុំ​មិនដឹង​ថា​មក​ពី​ហេតុអ្វី​ទេ តែ​ខ្ញុំ​ចង់​យក​អ្នក​ចេញពី​មាត់​ត្រី​បាឡែន និង​មាត់​តោ”។ បន្ទាប់មក ថេ​ហឺ​ក៏បាន​ដឹង​ថា ព្រះ​ទ្រង់​កំពុងធ្វើការ ហើយ​គាត់​អាច​បក​ស្រាយ​ថា ចៅក្រម​នោះ​កំពុង​ដកស្រង់​ខគម្ពីរ​ពីរ ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប(មើល​យ៉ូណាស ២ និង​ដានីយ៉ែល ៦)។ គេ​ក៏បាន​ដោះលែង​លោក​ថេ​ហឺ​ឲ្យ​មាន​សេរីភាព ហើយ​ក្រោយមក ក្រុម​គ្រួសារ​គាត់​ត្រូវ​គេ​និរទេស ឲ្យ​ទៅ​រស់នៅ​កន្លែង​ផ្សេង។ ការ​ដោះលែង​លោក​ថេ​ហឺ ដ៏​គួរឲ្យ​ភ្ញាក់ផ្អើល​នេះ​គឺ​បាន​រំឭក​យើង អំពី​រឿង​លោក​ដានីយ៉ែល។ ក្នុង​នាម​គាត់​ជា​មន្ត្រី​ដែល​មាន​សមត្ថភាព​គេ​នឹង​ដំឡើង​ថានៈ​គាត់ បណ្តាល​ឲ្យ​មន្ត្រី​ដទៃទៀត​មានការ​ច្រណែន(ដានីយ៉ែល ៦:៣-៥)។ ពួក​គេ​ក៏បាន​រៀប​គម្រោង​កំចាត់​គាត់​ចោល ដោយ​បញ្ចុះបញ្ចូល​ស្តេច​ដារីយុស ឲ្យ​បង្កើត​ច្បាប់​តម្រូវឲ្យ​គេ​អធិស្ឋាន​ទៅ​រក​ស្តេច​តែ​មួយ​អង្គ​ប៉ុណ្ណោះ តែ​ដានីយ៉ែល​មិន​អើពើ​ចំពោះ​រឿងនេះ​ឡើយ។ ស្តេច​ដារីយុស​គ្មាន​ជម្រើស​អ្វី ក្រៅពី​ឲ្យ​គេ​ចាប់​គាត់​បោះ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​រូង​តោ​(ខ.១៦)។ តែ​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​រំដោះ​ដានីយ៉ែល ហើយ​បាន​សង្គ្រោះ​គាត់​ឲ្យ​រួចពី​សេចក្តី​ស្លាប់(ខ.២៧)…

Read article
កន្លែងសម្រាប់រស់នៅ

ខ្ញុំ​បាន​ប្រាប់​អ្នករាល់គ្នា​ហើយ ខ្ញុំ​ទៅ​រៀប​កន្លែង​ឲ្យ​អ្នករាល់គ្នា។ យ៉ូហាន ១៤:២ សត្វ​ចាប​ដីខ្សាច់ ជា​ប្រភេទ​ចាប​មាន​មាឌតូច ដែល​ជាប់​ខ្សែស្រឡាយ​សត្វ​ត្រចៀកកាំ។ ពួក​វា​ជីក​រន្ធ​ធ្វើ​សំបុត្រ នៅក្នុង​ច្រាំងទន្លេ។ ការអភិវឌ្ឍន៍​ដែនដី ក្នុង​ភាគ​អាគ្នេយ៍​នៃ​ប្រទេស​អង់គ្លេស បាន​ធ្វើឲ្យ​ជម្រក​របស់​ពួក​វា​មានការ​ថយ​ចុះ ហើយ​សត្វ​ចាប​ទាំងនោះ​មាន​កន្លែង​កាន់តែ​តិច សម្រាប់​ធ្វើ​សំបុក ពេល​ដែល​ពួក​វា​វិលត្រឡប់​ពី​ការ​ធ្វើ​ចំណាកស្រុក ដើម្បី​គេច​ចេញពី​រដូវរងា ជា​រៀងរាល់​ឆ្នាំ។ អ្នក​អភិរក្ស​សត្វព្រៃ​ក្នុង​តំបន់​ក៏បាន​ប្រញាប់​ស្វែងរក​ដំណោះស្រាយ ដោយ​សង់​ច្រាំងទន្លេ​សប្ប​និមិត្ត​ដ៏​ធំ​សម្បើម ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​វា​ចូល​ធ្វើ​សំបុក។ ដោយមាន​ជំនួយ​មក​ពី​ក្រុមហ៊ុន​ធ្វើ​រូបចម្លាក់​ពី​ដីខ្សាច់ ពួក​គេ​ក៏បាន​ពូនដី​ខ្សាច់​បង្កើត​កន្លែង សម្រាប់​ឲ្យ​សត្វ​ចាប​ចូល​រស់នៅ នៅ​ឆ្នាំក្រោយ​ទៀត។ សកម្មភាព​ប្រកបដោយ​សេចក្តី​អាណិត​ដូចនេះ គឺ​បាន​ធ្វើឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ​ព្រះបន្ទូល​ព្រះយេស៊ូវ ដែល​ធ្លាប់​បាន​បង្រៀន​ពួក​សាវ័ក​ព្រះអង្គ។ មាន​ពេល​មួយ ព្រះអង្គ​បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា ព្រះអង្គ​នឹង​យាង​ឡើង​ស្ថានសួគ៌​វិញ ហើយ​ពួក​គេ​នឹង​មិនទាន់​អាច​ទៅជាមួយ​ព្រះ​អង្គ​ភ្លាម​ៗ​ទេ​(យ៉ូហាន ១៣:៣៦)។ បន្ទាប់មក ព្រះអង្គ​ក៏បាន​ធានា​ពួក​គេ​ថា ព្រះអង្គ​នឹង​ទៅ​រៀប​កន្លែង​ឲ្យ​ពួក​គេ​ម្នាក់​ៗ នៅ​ស្ថានសួគ៌(១៤:២)។ ពួក​គេ​មានការ​ពិបាកចិត្ត ពេល​ឮ​ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា ព្រះអង្គ​នឹង​យាង​ទៅ​ឆាប់ៗ ហើយ​ពួក​គេ​មិន​អាច​ទៅជាមួយ​ព្រះអង្គ​ តែ​ទោះជាយ៉ាងណា​ក៏ដោយ ព្រះអង្គ​បាន​លើកទឹកចិត្ត ឲ្យ​ពួក​គេ​បានដឹង​ថា ព្រះរាជកិច្ច​ដ៏​បរិសុទ្ធ​នេះ ជាផ្នែក​មួយ​នៃ​ការ​ត្រៀម​ទទួល​ពួក​គេ ក៏ដូចជា​យើង​រាល់គ្នា ឲ្យ​ទៅ​នៅជា​មួយ​ព្រះអង្គ។ បើ​ព្រះយេស៊ូវ​មិន​បាន​លះបង់​ព្រះជន្ម​នៅ​លើ​ឈើឆ្កាង​ទេ នោះ​បន្ទប់​ជាច្រើន ក្នុង​ព្រះវរបិតា​ព្រះអង្គ ក៏​មិន​អាច​ទទួល​យើង​ឲ្យ​ចូល​នៅ​បាន​ដែរ(ខ.២)។ ព្រះគ្រីស្ទ​បាន​យាង​ទៅ​ស្ថានសួគ៌​មុន​យើង ដើម្បី​រៀបចំ​កន្លែង​ឲ្យ​យើង ដោយ​ព្រះអង្គ​បាន​ធានា​យើង​ថា ព្រះអង្គ​នឹង​យាង​ត្រឡប់​មក​វិញ…

Read article
មានការចាប់ផ្តើមដ៏តូច

តែឯង ឱ​បេថ្លេហិម-អេប្រាតា​អើយ ឯង​ដែល​តូច​នៅក្នុង​ពួក​យូដា​ទាំង​ពាន់ៗ នឹង​មាន​ម្នាក់​កើត​ចេញពី​ឯង​មក​ឲ្យ​អញ អ្នកនោះ​ត្រូវ​ឡើងជា​អ្នកគ្រប់គ្រង​លើ​អ៊ីស្រាអែល។ មីកា ៥:១ ស្ពាន​ព្រូ​គ្លី​ន(Brooklyn) ត្រូវ​បាន​គេ​ចាត់ទុកជា “អច្ឆរិយ​វត្ថុ​ទី៨” ពេល​ដែល​ការសាងសង់​ស្ពាន​នេះ​បាន​ចប់​សព្វគ្រប់​នៅ​ឆ្នាំ១៨៨៣។ ប៉ុន្តែ ខ្សែ​កាប​ដែក​មួយ​ខ្សែ ដែល​បាន​ចងភ្ជាប់​ស្ពាន​នេះ ពី​ប៉ម​មួយ​ទៅ​ប៉ម​មួយ​មាន​ភាព​ចាំបាច់ ដើម្បី​ឲ្យ​ការ​សាងសង់​ស្ពាន​នេះ​ទទួល​បាន​ជោគជ័យ។ គេ​ក៏បាន​បន្ថែម​ខ្សែកាប​ជាច្រើន ពីលើ​ខ្សែកាប​មួយ​ខ្សែ​នោះ ទាល់​តែ​ខ្សែកាប​តូច​មួយ​ក្លាយជា​ខ្សែកាប​ធំ​សម្បើម ដែល​គួបផ្សំ​ជាមួយ​ខ្សែកាប​ធំ​បី​ខ្សែ​ទៀត។ ពេល​ការសាងសង់​បាន​បញ្ចប់ ខ្សែកាប​ធំ​នីមួយៗ​បាន​កើតឡើង​ពី​ខ្សែ​កា​បតូចៗជាង៥ពាន់​ខ្សែ ដែល​បាន​ជួយ​ទ្រទ្រង់​ស្ពាន​យោល ដែល​វែង​ជាងគេ​បំផុត នៅ​សម័យ​នោះ។ ដូចនេះ ការ​ចាប់ផ្តើម​ដ៏​តូច​បាន​ប្រែក្លាយ​ជាផ្នែក​ដ៏​ធំ​មួយ​របស់​ស្ពាន​ព្រូ​គ្លី​ន។ ព្រះជន្ម​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​នៅ​លើ​ផែនដី បាន​ចាប់ផ្តើម​ពីតូច​ទៅ​ធំ​ផង​ដែរ ដោយ​ព្រះអង្គ​ប្រសូត​ជា​ទារក​តូច ផ្ទំ​នៅក្នុង​ស្នូក ក្នុង​ភូមិតូច​មួយ(លូកា ២:៧)។ ហោរា​មីកា​បាន​ថ្លែង​ទំនាយ​អំពី​ការ​ប្រសូត​ដ៏​តូច​ទាប​របស់​ព្រះអង្គ យ៉ាងដូច​នេះ​ថា “តែឯង ឱ​បេថ្លេហិម-អេប្រាតា​អើយ ឯង​ដែល​តូច​នៅក្នុង​ពួក​យូដា​ទាំង​ពាន់​ៗ នឹង​មាន​ម្នាក់​កើត​ចេញពី​ឯង​មក​ឲ្យ​អញ អ្នកនោះ​ត្រូវ​ឡើងជា​អ្នកគ្រប់គ្រង​លើ​អ៊ីស្រាអែល ដើមកំណើត​របស់​អ្នកនោះ​បាន​ចាប់តាំងពី​បុរាណ គឺ​ពី​អស់​កល្ប​រៀងមក”(មីកា ៥:១ និង ម៉ាថាយ ២:៦)។ ព្រះអង្គ​មានការ​ចាប់ផ្តើម​ដ៏​តូច​ទាប តែ​ព្រះអង្គ​ជា​អ្នកដឹកនាំ និង​អ្នក​គង្វាល ដែល​មាន​ព្រះនាម និង​បេសកកម្ម​ឈោង​ទៅដល់ “ចុង​ផែនដី​បំផុត”(មីកា ៥:៣)។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ប្រសូត​ក្នុង​កន្លែង​តូច​ទាប ដោយ​បន្ទាប​ព្រះ​កាយ…

Read article
ពេលណាអ្នកមានការភ័យខ្លាច

ទេវតា​នៃ​ព្រះយេហូវ៉ា ក៏​លេច​មក​ឲ្យ​លោក​ឃើញ ហើយ​ប្រាប់​ថា នែ អ្នក​ពូកែ​ក្លាហាន​អើយ ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​គង់​ជាមួយនឹង​ឯង។ ពួក​ចៅហ្វាយ ៦:១២ ខ្ញុំ​ដល់​ពេល​ត្រូវ​ទៅ​ពិនិត្យ​សុខភាព តាម​ការណាត់ជួប​ជាមួយ​គ្រូពេទ្យ ហើយ​ទោះ​ខ្ញុំ​មិន​មានការ​ព្រួយបារម្ភ​អំពី​សុខភាព​ក៏ដោយ ក៏​ខ្ញុំ​នៅតែ​មាន​អារម្មណ៍​ខ្លាច​មិន​ចង់ទៅ​ពេទ្យ។ ខ្ញុំ​មានការ​ភ័យខ្លាច ដោយសារ​ខ្ញុំ​បាន​នឹក​ចាំ អំពី​បទពិសោធន៍​ដ៏​អាក្រក់ ក្នុង​ការពិនិត្យ​សុខភាព​តាំងពី​យូរ​មក​ហើយ។ ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ព្រះ​ទ្រង់​គង់នៅ​ជាមួយ​ខ្ញុំ ហើយ​ខ្ញុំ​ត្រូវតែ​ទុកចិត្ត​ព្រះអង្គ តែ​ខ្ញុំ​នៅតែ​មានការ​ភ័យខ្លាច។ ពេលនោះ ខ្ញុំ​មានការ​ខកចិត្ត ចំពោះខ្លួន​ឯង ដែល​មានការ​ភ័យខ្លាច និង​ខ្វះ​ជំនឿ។ បើ​ព្រះ​ទ្រង់​តែងតែ​គង់នៅ​ក្បែរ​ខ្ញុំ ហេតុអ្វី​ខ្ញុំ​នៅតែ​ថប់បារម្ភ? បន្ទាប់មក នៅពេល​ព្រឹក​ថ្ងៃមួយ ខ្ញុំ​ជឿ​ថា ព្រះអង្គ​បាន​ដឹក​នាំ​ខ្ញុំ ឲ្យ​មើល​រឿង​លោក​គេឌាន។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ហៅ​លោក​គេឌាន​ថា “អ្នកប្រយុទ្ធ​ដ៏​ខ្លាំងពូកែ”(ពួក​ចៅហ្វាយ ៦:១២) តែ​គាត់​មានការ​ភ័យខ្លាច ក្នុង​ការ​បំ​ពេញ​ភារកិច្ច​ដឹកនាំ​ទ័ព​វាយលុក​ពួក​ម៉ាឌាន។ ទោះ​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​សន្យា​ថា នឹង​គង់នៅ​ជាមួយ និង​ប្រទាន​ជ័យជម្នះ​ក៏ដោយ ក៏​លោក​គេឌាន​នៅតែ​ទូល​សូម​ទី​សម្គាល់​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត(ខ.១៦-២៣,៣៦-៤០)។ ទោះជាយ៉ាងណា​ក៏ដោយ ព្រះ​ទ្រង់​មិនបាន​ថ្កោលទោស​លោក​គេឌាន ដោយសារ​គាត់​មានការ​ភ័យខ្លាច​នោះ​ទេ។ ព្រះអង្គ​យល់ចិត្ត​គាត់។ នៅពេល​យប់​នៃ​ការ​ប្រយុទ្ធ ព្រះអង្គ​បាន​ធានា​លោក​គេឌាន​ម្តង​ទៀត អំពី​ជ័យជម្នះ ហើយ​ថែមទាំង​បាន​ប្រទាន​គាត់ នូវ​វិធី​ជម្នះ​ការភ័យខ្លាច​ផង​ដែរ(៧:១០-១១)។ ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​ជ្រាប​អំពី​ការភ័យខ្លាច​របស់ខ្ញុំ​ផង​ដែរ។ ការធានា​របស់​ព្រះអង្គ បាន​នាំឲ្យ​ខ្ញុំ​មានចិត្ត​ក្លាហាន ក្នុង​ការ​ទុកចិត្ត​ព្រះអង្គ។ ខ្ញុំ​បាន​ស្គាល់​សន្តិភាព​របស់​ព្រះអង្គ…

Read article
នៅពីក្រោយភាពល្អឥតខ្ចោះ

ដ្បិត​ពួក​ប្អូន​ទ្រង់​មិនបាន​ជឿ​ដល់​ទ្រង់​ទេ។ យ៉ូហាន ៧:៥ វីដេអូ​រឿង​បុណ្យណូអែល ដែល​គ្រួសារ​លោក​បាកឃ័រ​(Barker) បាន​សម្តែង​មើល​ទៅ ហាក់ដូចជា​ធ្វើ​បាន​យ៉ាង​ល្អឥតខ្ចោះ។ ក្នុង​វីដេអូ​នោះ គេ​ឃើញ​អ្នកគង្វាល៣នាក់ ដែល​បាន​ស្លៀករ៉ូប (សម្ដែង​ដោយ ក្មេងប្រុស​របស់​គ្រួសារ​នេះ) បាន​អង្គុយ​ជុំវិញ​ភ្នក់ភ្លើង ក្នុង​វាលស្មៅ។ ភ្លាម​ៗ​នោះ​ទេវតា​មួយ​អង្គបាន​ចុះ​មក​ពី​ទួល (សម្ដែង​ដោយ​បងស្រី​របស់​ពួក​គេ) ដោយ​ភាព​ត្រ​ចេះ​ត្រចង់​ណាស់ ទាស់​តែ​នាង​មាន​ពាក់​ស្បែកជើង​កីឡា​ពណ៌​ផ្កាឈូក​។ ពេល​ដែល​ភ្លេង​ក្នុង​វីដេអូ​នោះ កាន់តែ​កន្ត្រាក់​អារម្មណ៍ ពួក​អ្នកគង្វាល​នោះ​ក៏បាន​មើលទៅ​មេឃ ដោយការ​ភ្ញាក់ផ្អើល។ ពួក​គេ​បាន​ដើរតាម​ផ្លូវលំ​មួយ នៅក្នុង​វាលស្មៅ ឆ្ពោះទៅ​រក​ទារក ដែល​ជា​ទារក​ពិត សម្ដែង​ដោយ​ប្អូនប្រុស​របស់​ពួក​គេ នៅក្នុង​ក្រោល​សត្វ​សម័យ​បច្ចុប្បន្ន។ ពេល​នោះ បងស្រី​ច្បង​របស់​ពួក​គេ​ក៏បាន​ដើរតួ​ជា​នាង​ម៉ារា​វិញ​ម្តង។ បន្ទាប់មក ចូល​ដល់​វគ្គ​បន្ថែម ឪពុក​របស់​ពួក​គេ​ក៏បាន​បង្ហើប​ឲ្យ​យើង​ទស្សនា​ទិដ្ឋភាព​ក្រៅ​ឆាក។ ពេល​កំពុង​សម្ដែង ក្មេង​តូច​ៗ​ទាំង​នោះ​បាន​រអ៊ូ​ថា “ខ្ញុំ​រងា​ណាស់”។ “ខ្ញុំ​ត្រូវ​ទៅ​បន្ទប់ទឹក​​ឥឡូវនេះ” “តើ​យើង​អាច​ទៅផ្ទះ​បានទេ?” ម្តាយ​របស់​ពួក​គេ​ក៏បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត ឲ្យ​ផ្ដោត​អារម្មណ៍​ក្នុង​ការ​សម្ដែង។ ធាតុ​ពិត​នៃ​ការ​សម្ដែង​របស់​ពួក​គេ គឺ​មិន​មាន​ភាពល្អ​ឥត​ខ្ចោះ ដូចដែល​គេ​បាន​គិតស្មាន​នោះ​ទេ។ យើង​ងាយ​នឹង​មើលឃើញ​ភាព​រលូន នៃ​សាច់រឿង​របស់​បុណ្យណូអែល​ដំបូង​បំផុត ដែល​មាន​ចែង​ក្នុង​ព្រះគម្ពីរ។ ព្រះជន្ម​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​មាន​ភាព​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​តាំងពី​ដើមដំបូង។ ស្តេច​ហេរ៉ូឌ​បាន​ព្យាយាម​ធ្វើ​គុត​ព្រះអង្គ កាល​ព្រះអង្គ​ជា​ទារក​តូច(ម៉ាថាយ ២:១៣)។ នាង​ម៉ារា និង​លោក​យ៉ូសែប​មានការ​យល់​ច្រឡំ​មក​លើ​ព្រះអង្គ(លូកា ២:៤១-៥០)។ លោកិយ​ស្អប់​ព្រះអង្គ(យ៉ូហាន ៧:៧)។…

Read article