អ្នកខ្លាំងដែលត្រូវជួយអ្នកទន់ខ្សោយ
សូមអាន អេសេគាល ៣៤:១-២,៧-១២ វេទនាដល់ពួកអ្នកគង្វាលនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល …ឯងរាល់គ្នាមិនបានចំរើនកំឡាំង ដល់សត្វណាដែលអន់កំឡាំង ហើយណាដែលឈឺ នោះមិនបានមើលឲ្យជាទេ។ អេសេគាល ៣៤:២,៤ ប្រពៃណីដែលគួរឲ្យរីករាយបំផុត ក្នុងកីឡាបាល់ទាត់មហាវិទ្យាល័យ ប្រហែលជាបានកើតឡើង នៅសកលវិទ្យាល័យអាយអូវ៉ា សហរដ្ឋអាមេរិក។ គេបានសង់មន្ទីរពេទ្យកុមារមួយកន្លែង នៅជិតពហុកីឡាដ្ឋានឃីនីក របស់រដ្ឋអាយអូវ៉ា ហើយនៅលើជាន់ខ្ពស់ជាងគេរបស់អគារមន្ទីរពេទ្យនេះ មានបង្អួចកញ្ចក់ធំៗលាតសន្ធឹងពីកម្រាលឥដ្ឋដល់ពិដាន ដែលអាចឲ្យគេមើលការប្រកួតពីបន្ទប់ទាំងនេះបានច្បាស់។ នៅថ្ងៃប្រកួត ក្មេងៗដែលមានជំងឺ និងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេបានទៅផ្តុំគ្នាពេញជាន់ខាងលើនោះ ដើម្បីទស្សនាការប្រកួតក្នុងពហុកីឡាដ្ឋាន ហើយនៅចុងបញ្ចប់នៃតង់ទីមួយ គ្រួបង្វឹក និងកីឡាករបាល់ទាត់ និងទស្សនិកជនរាប់ពាន់នាក់ បាននាំគ្នាងាកមករកមន្ទីរពេទ្យនោះទាំងអស់គ្នា ហើយក៏បានគ្រវីដៃដាក់មនុស្សដែលកំពុងទស្សនាពីក្នុងមន្ទីរពេទ្យនោះ។ ពេលនោះ ភាពសប្បាយរីករាយក៏បានបង្ហាញចេញមកនៅលើផ្ទៃមុខក្មេងៗទាំងឡាយ ដែលកំពុងមានជំងឺ។ ខ្ញុំមានការប៉ះពាល់ចិត្តណាស់ ពេលដែលបានឃើញកីឡាករ និងទស្សនិកជនរាប់ពាន់នាក់ បានផ្អាកអ្វីៗដែលពួកគេកំពុងធ្វើមួយភ្លែត ដើម្បីបង្ហាញការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះកុមារទាំងអស់នោះ។ ព្រះគម្ពីរបានបង្គាប់ដល់អ្នកខ្លាំង ឲ្យយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នកទន់ខ្សោយ ជួយយកអសារអ្នកដែលកំពុងជួបការលំបាក ហើយថែទាំអ្នកជំងឺ។ តែមានពេលជាញឹកញាប់ពេកហើយ ដែលយើងមិនបានអើពើចំពោះអ្នកដែលកំពុងត្រូវការជំនួយ(អេសេគាល ៣៤:៦)។ ហោរាអេសេគាលបានស្តីបន្ទោសឲ្យអ្នកដឹកនាំរបស់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ដោយសារពួកគេមានចិត្តអាត្មានិយម ដោយមិនខ្វល់អំពីអ្នកដែលកំពុងត្រូវការជំនួយ។ ព្រះទ្រង់ក៏បានមានបន្ទូលតាមរយៈហោរាអេសេគាលថា “វេទនាដល់ពួកអ្នកគង្វាលនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល …ឯងរាល់គ្នាមិនបានចំរើនកំឡាំង ដល់សត្វណាដែលអន់កំឡាំង ហើយសត្វណាដែលឈឺ នោះមិនបានមើលឲ្យជាទេ”(ខ.២,៤)។…
Read article
មានជំនឿដូចក្មេងៗ
សូមអាន លូកា ១៨:១៥-១៧ ទ្រង់…មានព្រះបន្ទូលថា ទុកឲ្យកូនតូចមកឯខ្ញុំឯណេះ កុំឃាត់វាឡើយ។ លូកា ១៨:១៦ ខណៈពេលដែលជីដូនចិញ្ចឹមរបស់យើងកំពុងសម្រាកព្យាបាល នៅលើគ្រែ ក្នុងមន្ទីរពេទ្យ បន្ទាប់ពីគាត់បានជួបគ្រោះថ្នាក់ដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលជាច្រើនលើក គ្រូពេទ្យមិនដឹងថា ខួរក្បាលរបស់គាត់មានការខូចខាតកំរិតណាទេ។ ពួកគេចាំបាច់ត្រូវរង់ចាំឲ្យសុខភាពគាត់មានភាពល្អប្រសើរជាងមុនបន្តិច មុននឹងធ្វើតេស្ដមកលើមុខងាររបស់ខួរក្បាលគាត់។ គាត់អាចនិយាយបានតិចណាស់ ហើយយើងក៏កាន់តែពិបាកយល់ពាក្យដែលគាត់និយាយ។ គាត់មានអាយុ៨៦ឆ្នាំហើយ ហើយក៏បានមើលថែកូនស្រីរបស់ខ្ញុំអស់រយៈពេល១២ឆ្នាំ។ ពេលគាត់ឃើញខ្ញុំ គាត់ក៏បានបើកបបូរមាត់ដែលប្រេះស្ងួត សួរខ្ញុំថា “ចៅខាយឡា(Kayla) សុខសប្បាយជាទេ?” ដូចនេះ ពាក្យសម្ដីដំបូងបំផុត ដែលគាត់និយាយមកកាន់ខ្ញុំ ចាប់តាំងពីពេលគាត់ចូលសម្រាកព្យាបាលក្នុងមន្ទីរពេទ្យ គឺជាពាក្យសួរសុខទុក្ខកូនស្រីខ្ញុំ ជាមនុស្សដែលគាត់ស្រឡាញ់ពេញបេះដូង។ ព្រះយេស៊ូវក៏ស្រឡាញ់ក្មេងៗផងដែរ ហើយក៏បានឲ្យពួកគេចូលមករកព្រះអង្គ ទោះពួកសាវ័កព្រះអង្គមិនចង់ឲ្យពួកគេចូលមកក្បែរព្រះអង្គក៏ដោយ។ ឪពុកម្តាយខ្លះបាននាំកូនៗរបស់ខ្លួន ចូលទៅរកព្រះយេស៊ូវ។ ព្រះអង្គក៏បានសម្រេចព្រះទ័យប្រទានពរក្មេងៗទាំងនោះ ដោយដាក់ព្រះហស្តលើពួកគេ(លូកា ១៨:១៥)។ ប៉ុន្តែ មិនមែនគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែសប្បាយចិត្ត ពេលបានឃើញព្រះអង្គប្រទានពរដល់ក្មេងតូចៗទាំងនោះទេ។ ពួកសាវ័កក៏បានស្តីបន្ទោសឲ្យឪពុកម្តាយទាំងនោះ ហើយក៏បានប្រាប់ពួកគេមិនឲ្យមករំខានព្រះយេស៊ូវទៀត។ ប៉ុន្តែទ្រង់ហៅពួកសិស្សមកមានព្រះបន្ទូលថា “ទុកឲ្យកូនតូចមកឯខ្ញុំឯណេះ កុំឃាត់វាឡើយ ព្រោះនគរព្រះមានសុទ្ធតែមនុស្សដូចវារាល់គ្នាដែរ”(ខ.១៦)។ ត្រង់ចំណុចនេះ ព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យឲ្យយើង ទទួលនគរព្រះ ដូចក្មេងៗដែលចូលមករកព្រះអង្គ គឺដោយការពឹងផ្អែក ការទុកចិត្ត និងភាពស្មោះត្រង់ដ៏សាមញ្ញ។…
Read article
ធ្វើបន្ទាល់ពីសិរីល្អរបស់ព្រះ
ព្រះទ្រង់បានត្រាស់ហៅយើងឲ្យរស់នៅ ដើម្បីនាំឲ្យគេស្គាល់សិរីល្អរបស់ព្រះអាទិកររបស់យើង។ នៅថ្ងៃនេះដែរ លោកគ្រូ អរ ស៊ី ស្ព្រោល(R.C. Sproul) សូមបកស្រាយ អំពីការត្រាស់ហៅនេះ ដែលបានបង្ហាញទិសដៅ និងគោលដៅធំបំផុតនៃការរស់នៅរបស់យើងជាគ្រីស្ទបរិស័ទ។ អត្ថបទ ព្រះទ្រង់បានបង្កើតមនុស្សមក ឲ្យមានសមត្ថភាពពិសេស ដើម្បីឆ្លុះបញ្ចាំង និងនាំឲ្យគេស្គាល់ចារិកលក្ខណៈរបស់ព្រះអង្គ។ បានសេចក្តីថា ក្នុងនាមអ្នកជាមនុស្ស ព្រះអាទិករបានរចនា និងបង្កើតអ្នកមក ព្រមទាំងប្រទានសមត្ថភាពយ៉ាងផ្ចិតផ្ចង់ ដើម្បីឲ្យអ្នកអាចបង្ហាញឲ្យគេឃើញសេចក្តីបរិសុទ្ធរបស់ព្រះអង្គ ក្នុងជីវិតអ្នក។ អ្នកមិនមានសេចក្តីបរិសុទ្ធដោយខ្លួនឯងបានឡើយ។ ព្រះទ្រង់មានសេចក្តីបរិសុទ្ធ ដោយខ្លួនឯង។ តែព្រះអង្គបានត្រាស់ហៅអ្នក ជាស្នាព្រះហស្តព្រះអង្គ ឲ្យធ្វើបន្ទាល់ពីព្រះអង្គ ឲ្យឆ្លុះបញ្ចាំង និងនាំឲ្យលោកិយទាំងមូលបានស្គាល់ចារិកលក្ខណៈរបស់ព្រះអង្គឲ្យបានច្បាស់។ តើព្រះយេស៊ូវមិនបានបង្ហាញឲ្យគេស្គាល់ព្រះវរបិតា តាមរយៈការស្តាប់បង្គាប់ដ៏ឥតខ្ចោះចំពោះព្រះវរបិតាទេឬ? តើព្រះអង្គមិនបានបំពេញគោលបំណង និងគោលដៅដែលព្រះបានបង្កើតមនុស្សទេឬ? ហេតុនេះហើយបានជាទេវវិទូជាច្រើនបានលើកឡើងថា ព្រះយេស៊ូវជាមនុស្សជាតិថ្មី ហើយសាវ័កប៉ុលក៏បានបង្រៀនផងដែរថា ព្រះអង្គជាអ័ដាមទី២ ដែលភាពពេញលេញរបស់ព្រះ បានសណ្ឋិតនៅក្នុងទ្រង់ ទាំងមានរូបអង្គផង។ តែជាងនេះទៅទៀត ព្រះអង្គជារស្មីភ្លឺមកពីសិរីល្អនៃព្រះ ហើយជារូបភាពនៃអង្គទ្រង់។ ហើយព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកសាវ័កថា “អ្នកណាដែលឃើញខ្ញុំ នោះក៏បានឃើញព្រះវរបិតាដែរ”។ ត្រង់ចំណុចនេះ យើងត្រូវមានការប្រុងប្រយ័ត្ន។ ខ្ញុំមិនមែនកំពុងតែនិយាយថា ភាពជាព្រះ បានកើតមានជាបន្ថែមទៀត នៅក្នុងយើង…
Read article
ដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះអង្គយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន
ឱពួកអ៊ីស្រាអែលអើយ ចូរស្តាប់អស់ទាំងច្បាប់ និងបញ្ញត្តដែលអញប្រាប់នៅត្រចៀកឯងរាល់គ្នាក្នុងថ្ងៃនេះចុះ ដើម្បីឲ្យបានរៀន ហើយប្រយ័ត្ននឹងប្រព្រឹត្តតាមទាំងអស់។ ចោទិយកថា ៥:១ កាលប៉ុន្មានឆ្នាំមុន រថភ្លើង១ខ្សែដឹកអ្នកដំណើរ ២១៨ នាក់ បានបើកធ្លាក់ផ្លូវ ក្នុងភាគពាយព្យនៃប្រទេសអេស្ប៉ាញ បណ្តាលឲ្យមនុស្ស៧៩នាក់បាត់បង់ជីវិត និង៦៦នាក់របួស។ អ្នកបើកបររថភ្លើងមិនអាចធ្វើការបកស្រាយថា គ្រោះថ្នាក់នេះបានកើតឡើងដោយរបៀបណាទេ តែកាំមីរ៉ាសុវត្ថិភាពក៏បានបង្ហាញការពិត។ រថភ្លើងនោះបានបើកបរក្នុងល្បឿនលឿនពេក មុនពេលវាបើកកាត់តាមផ្លូវកោងខ្លាំង។ គេបានដាក់ល្បឿនកំណត់សម្រាប់ឲ្យរថភ្លើងបើកបរ ដើម្បីការពារមនុស្សទាំងអស់នៅលើរថភ្លើង។ អ្នកបើកបររូបនោះមានបទពិសោធន៍ធ្វើការឲ្យក្រុមហ៊ុនអយស្ម័យយានអេស្ប៉ាញ៣០ឆ្នាំ តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់បានព្រងើយកន្តើយ ចំពោះល្បឿនដែលគេបានកំណត់ ហើយមនុស្សជាច្រើនបានបាត់បង់ជីវិត ដោយសារការធ្វេសប្រហែសរបស់គាត់។ ក្នុងបទគម្ពីរ ចោទិយកថា ជំពូក៥ លោកម៉ូសេបានរំឭកអំពីដែនកំណត់ ដែលព្រះទ្រង់បានដាក់ឲ្យរាស្រ្តព្រះអង្គ ក្នុងក្រឹត្យវិន័យកាលពីដើម។ លោកម៉ូសេបានលើកទឹកចិត្តមនុស្សជំនាន់ថ្មី ឲ្យយកចិត្តទុកដាក់ ចំពោះសេចក្តីបង្គាប់របស់ព្រះអង្គ តាមសេចក្តីសញ្ញាដែលពួកគេបានតាំងជាមួយព្រះអង្គ(ខ.៣) ហើយបន្ទាប់មក គាត់ក៏បានអានក្រឹត្យវិន័យ១០ប្រការឲ្យពួកគេស្តាប់សារជាថ្មី(ខ.៧,២១)។ តាមរយៈការអានក្រឹត្យវិន័យឡើងវិញ និងការរំឭកមេរៀន ដែលទទួលបានពីកំហុសរបស់មនុស្សជំនាន់មុន លោកម៉ូសេបានអញ្ជើញពួកអ៊ីស្រាអែល ឲ្យមានការកោតខ្លាច បន្ទាបខ្លួន និងនឹកចាំអំពីសេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ព្រះ។ ព្រះទ្រង់បានទុកផ្លូវឲ្យរាស្រ្តព្រះអង្គដើរ ដើម្បីកុំឲ្យពួកគេបំផ្លាញជីវិតខ្លួនឯង ឬបំផ្លាញជីវិតអ្នកដទៃនោះឡើយ។ បើពួកគេមិនអើពើចំពោះប្រាជ្ញា ដែលព្រះអង្គប្រទាន ពួកគេនឹងជួបគ្រោះថ្នាក់។ នៅថ្ងៃនេះ ខណៈពេលដែលព្រះទ្រង់ដឹកនាំយើង…
Read article
បានរាប់ជាសុចរិត យ៉ាងជ្រះស្រឡះ និងគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ
តើអ្នកណានឹងចោទប្តឹងពីពួករើសតាំងរបស់ព្រះបាន ដ្បិតគឺជាព្រះហើយ ដែលទ្រង់រាប់គេជាសុចរិត។ រ៉ូម ៨:៣៣ ត្រង់ចំណុចនេះ សាវ័កប៉ុលអាចមានប្រសាសន៍ដូចនេះថា “តើអ្នកណានឹងចោទប្តឹងពួករើសតាំងរបស់ព្រះបាន?” ហើយបន្ទាប់មក គាត់អាចឆ្លើយថា “ទេ! ព្រះអង្គបានរាប់យើងជាសុចរិតហើយ”។ នេះជាការពិតមែន។ តែគាត់មិនបាននិយាយដូចនេះទេ។ តែគាត់និយាយថា “ដ្បិតគឺជាព្រះហើយ ដែលទ្រង់រាប់គេជាសុចរិត”។ គាត់មិនបាននិយាយសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើការរាប់ជាសុចរិត តែនិយាយសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើព្រះ ដែលរាប់យើងជាសុចរិត។ តើហេតុអ្វី? ព្រោះក្នុងតុលាការរបស់ចក្រភពរ៉ូម៉ាំង ការសម្រេចរបស់តុលាការជាន់ទាប អាចត្រូវតុលាការជាន់ខ្ពស់ច្រានចោល។ នៅសម័យនោះ បើតុលាការក្នុងតំបន់អ្នកឲ្យអ្នករួចខ្លួន នៅពេលដែលអ្នកមានទោស នោះលោកអភិបាលប្រចាំតំបន់អ្នក មានសិទ្ធិចោទប្រកាន់ឲ្យអ្នកមានទោសវិញ។ បើលោកអភិបាលប្រចាំតំបន់អ្នកបានលើកលែងទោសអ្នក ពេលដែលអ្នកមានទោស តែព្រះចៅអធិរាជ្យអាចចោទប្រកាន់ ឲ្យអ្នកមានទោស។ ចំណុចសំខាន់បទគម្ពីរនេះ គឺចង់បង្ហាញយើងថា ៖ គ្មានតុលាការអ្វី ដែលខ្ពស់ជាងព្រះឡើយ។ បើព្រះទ្រង់ជាអ្នកសម្រេចថា អ្នកគ្មានទោស ដោយប្រកាសថា អ្នកជាមនុស្សសុចរិតនៅក្នុងព្រះនេត្រព្រះអង្គ នោះគ្មាននរណាម្នាក់អាចប្តឹងឧទ្ធរណ៍បានទេ គ្មាននរណាម្នាក់អាចយកច្បាប់អ្វីមកអះអាងជំទាស់ព្រះអង្គ គ្មាននរណាម្នាក់អាចអះអាងថា ការជំនុំជម្រះនេះមានការខ្វះចន្លោះ គ្មាននរណាម្នាក់អាចដាក់ការចោទប្រកាន់អ្វីផ្សេងមកលើអ្នកបានទេ។ ការជំនុំជម្រះរបស់ព្រះ មានភាពជ្រះស្រឡះ ហើយគ្រប់ជ្រុងជ្រោយហើយ។ ឱអស់អ្នកទាំងឡាយដែលជឿព្រះយេស៊ូវ និងបានរួបរួមជាមួយព្រះអង្គ ហើយស្ថិតក្នុងចំណោមពួកជ្រើសតាំងអើយ សូមស្តាប់ ៖…
Read article
អ្នកធ្វើការតូចទាបថ្វាយព្រះអម្ចាស់
អស់ទាំងអវយវៈក្នុងរូបកាយ ដែលមើលទៅដូចជាខ្សោយជាងគេ នោះមានប្រយោជន៍ជាជាងវិញ។ ១កូរិនថូស ១២:២២ មិត្តភក្ដិរបស់ខ្ញុំម្នាក់ ធ្វើការក្នុងមន្ទីរពេទ្យនៅលើកប៉ាល់ ដែលមានឈ្មោះថា សេចក្តីមេត្តាករុណាអាហ្វ្រិក ដែលបាននាំសេវ៉ាព្យាបាលដោយឥតគិតថ្លៃ ទៅកាន់ប្រទេសក្រីក្រ។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ បុគ្គលិកពេទ្យនៅលើកប៉ាល់នេះ បានព្យាបាលអ្នកជំងឺរាប់រយនាក់ ដែលគ្មានលទ្ធភាពស្វែងរកការព្យាបាលនៅកន្លែងផ្សេង។ បុគ្គលិកស្ថានីយទូរទស្សន៍មួយក្រុមបានឡើងកប៉ាល់នោះម្តងម្កាល ដើម្បីថតសកម្មភាពរបស់បុគ្គលិកពេទ្យ កំពុងដេរបបូរម៉ាត់ឆែបឲ្យក្មេងតូច និងតម្រង់ជើងក្មេងដែលលូតលាស់វៀច។ ជួនកាល ពួកគេក៏បានចុះទៅបន្ទប់ខាងក្រោមរបស់នាវានោះ ដើម្បីសម្ភាសបុគ្គលិកនាវា តែមិនមាននរណាម្នាក់កត់សំគាល់ការងារដែលលោកមីក(Mick) កំពុងធ្វើឡើយ។ លោកមីក ជាវិស្វករ បានទទួលស្គាល់ថា គាត់មានការភ្ញាក់ផ្អើល ចំពោះការងារដែលគេបានចាត់តាំងឲ្យគាត់ធ្វើ។ គាត់មានតួនាទីថែទាំ និងជួសជុលប្រព័ន្ធលូទឹកស្អុយរបស់នាវា។ មានកាកសំណល់ជាតិរាវ៤ម៉ឺនលីត្រ ដែលគេបានផលិត នៅលើនាវា ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដូចនេះ ការគ្រប់គ្រងសារធាតុពុលនេះ គឺជាកិច្ចការដ៏សំខាន់។ បើគ្មានលោកមីកមើលថែបំពង់លូ និងម៉ាស៊ីនបូមទឹកលូទាំងនោះទេ នោះកម្មវិធីព្យាបាលនៅលើនាវាមេត្តាករុណាអាហ្វ្រិកនេះមុខជាជាប់គាំងមិនខាន។ ដូចនេះ គេងាយនឹងអបអរអ្នកដែលកំពុងធ្វើការបម្រើព្រះ នៅជាន់ខាងលើរបស់នាវា ហើយទន្ទឹមនឹងនោះ មើលរំលងអ្នកដែលកំពុងធ្វើការក្នុងបន្ទប់ជាន់ក្រោម។ កាលពួកជំនុំនៅទីក្រុងកូរិនថូសបានលើកដំកើងអ្នកដែលមានអំណោយទានដ៏អស្ចារ្យ ឲ្យខ្ពស់ជាងអ្នកដទៃ សាវ័កប៉ុលក៏បានរំឭកពួកគេថា អ្នកជឿម្នាក់ៗសុទ្ធតែមានតួនាទីនៅក្នុងការងារបម្រើព្រះ(១កូរិនថូស ១២:៧-២០) ហើយអំណោយទាននីមួយៗសុទ្ធតែសំខាន់ ទោះអំណោយទាននោះ ជាការប្រោសជំងឺ ឬជួយយកអសារអ្នកដទៃក្តី(ខ.២៧-៣១)។…
Read article