បុរសដែលឯកោបំផុតនៅលើពិភពលោក
ហើយក៏យកគាត់ទៅដាក់គុក … តែព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់គង់ជាមួយនឹងយ៉ូសែប ហើយក៏ផ្តល់សេចក្តីសប្បុរសដល់គាត់ ព្រមទាំងធ្វើឲ្យមេភូឃុំអាណិតមេត្តាដល់គាត់ផង។ លោកុប្បត្តិ ៣៩:២០-២១ កាលថ្ងៃទី២០ ខែកក្កដា ឆ្នាំ១៩៦៩ លោកនេល អាមស្រ្តង(Neil Armstrong) និងលោកប៊ូស អាលឌី្រន(Buzz Aldrin) បានបោះជំហានចេញពីយានចុះចតនៅលើស្ថានព្រះចន្ទ ហើយក៏បានក្លាយជាមនុស្សទី១ ដែលបានដើរនៅលើផ្ទៃខាងលើនៃស្ថានព្រះចន្ទ។ តែជាញឹកញាប់ យើងមិនបានគិតអំពីមនុស្សទី៣ នៅក្នុងក្រុមរបស់ពួកគេ គឺលោកម៉ៃឃល ខូលីន(Michael Collins) ដែលជាអ្នកបើកបរយានអវកាសអាប៉ូឡូទី១១។ បន្ទាប់ពីមិត្តរួមក្រុមរបស់លោកខូលីនបានចុះតាមជណ្តើរ ដើម្បីធ្វើតេស្តផ្ទៃខាងលើនៃស្ថានព្រះចន្ទ គាត់បានរង់ចាំម្នាក់ឯង នៅពីលើផ្នែកម្ខាងទៀតដ៏សែនឆ្ងាយនៃស្ថានព្រះចន្ទ។ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ គាត់មិនមានការទាក់ទងជាមួយលោកនេល និងលោកប៊ូស ឬមនុស្សណាម្នាក់នៅផែនដីឡើយ។ ទីបញ្ជាការរបស់អង្គការណាសាក៏បានធ្វើអត្ថាធិប្បាយថា “ចាប់តាំងពីសម័យលោកអ័ដាមមក មិនដែលមានមនុស្សណាម្នាក់ដែល ស្ថិតនៅដាច់ឆ្ងាយពីគេតែម្នាក់ឯង ដូចលោកម៉ៃ ខូលីនឡើយ”។ មានពេលខ្លះយើងមានអារម្មណ៍ឯកោទាំងស្រុង។ សូមយើងស្រមៃថា តើលោកយ៉ូសែប ដែលជាកូនរបស់លោកយ៉ាកុប មានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ពេលដែលគាត់ត្រូវគេពង្រត់ចេញពីស្រុកកំណើត ទៅទឹកដីអេស៊ីព្ទ បន្ទាប់ពីពួកបងៗរបស់គាត់បានលក់គាត់ឲ្យធ្វើជាទាសករ(លោកុប្បត្តិ ៣៧:២៣-២៨)។ បន្ទាប់មក គាត់កាន់តែមានភាពឯកោមួយកំរិតទៀត ពេលដែលគេចាប់គាត់ដាក់គុក ដោយសារការចោទបង្ខូច(៣៩:១៩-២០)។ តើលោកយ៉ូសែបអាចមានជីវិតរស់យ៉ាងដូចម្តេច នៅក្នុងគុក…
Read article
ខ្ញុំគ្រាន់តែអាចស្រមៃ
ធូលីត្រឡប់ជាដីដូចដើមវិញ នឹងវិញ្ញាណ ត្រឡប់ទៅឯព្រះ ដែលទ្រង់បានប្រទានមកនោះ។ សាស្តា ១២:៧ ថ្ងៃមួយ ខ្ញុំបានចូលអង្គុយនៅលើកៅអីវែង ក្នុងព្រះវិហារ នៅពីក្រោយស្រ្តីម្នាក់ ខណៈពេលដែលក្រុមថ្វាយបង្គំបានចាប់ផ្តើមច្រៀងបទ “ខ្ញុំគ្រាន់តែអាចស្រមៃ”។ ខ្ញុំលើកដៃឡើង ហើយច្រៀងសរសើរព្រះ ទន្ទឹមនឹងពេលដែលគាត់ច្រៀង ដោយសម្លេងធំ យ៉ាងស៊ីសង្វាក់ជាមួយសម្លេងខ្ញុំ។ ក្រោយមក គាត់ក៏បានប្រាប់ខ្ញុំអំពីបញ្ហាសុខភាពរបស់គាត់ ហើយយើងក៏បានអធិស្ឋានជាមួយគ្នា ក្នុងអំឡុងពេលនៃការព្យាបាលជំងឺមហារីករបស់គាត់ នៅពេលខាងមុខ។ ពីរបីខែក្រោយមក អ្នកស្រីលូអ៊ីស(Louise) ក៏បានប្រាប់ខ្ញុំថា គាត់ខ្លាចស្លាប់។ ខ្ញុំក៏បានទៅអង្គុយក្បែរគ្រែ ដែលគាត់កំពុងគេងសម្រាកព្យាបាលក្នុងមន្ទីរពេទ្យ ហើយក៏បានឱនក្បាលទៅជិតត្រចៀកគាត់ អធិស្ឋានខ្សឹបៗ ហើយច្រៀងសរសើរដំកើងព្រះ យ៉ាងស្ងាត់ស្ងៀម។ ខ្ញុំគ្រាន់តែអាចស្រមៃថា លូអ៊ីសនឹងមានអំណរយ៉ាងណា ពេលដែលគាត់បានទៅថ្វាយបង្គំព្រះយេស៊ូវ មុខទល់នឹងមុខ ក្នុងរយៈពេលពីរបីថ្ងៃបន្ទាប់។ សាវ័កប៉ុលក៏បានកម្សាន្តចិត្តអ្នកអានកណ្ឌគម្ពីរសំបុត្ររបស់គាត់ ដែលកំពុងប្រឈមមុខដាក់សេចក្តីស្លាប់(២កូរិនថូស ៥:១)។ ទុក្ខវេទនាដែលយើងជួប នៅលើផែនដីនេះ អាចធ្វើឲ្យយើងទួញយំ តែក្តីសង្ឃឹមរបស់យើង នៅតែបន្តបោះយុថ្កាជាប់ នឹងទីលំនៅដ៏ស្ថិតស្ថេររបស់យើង នៅនគរស្ថានសួគ៌ ជាកន្លែងដែលយើងនឹងបានទៅនៅជាមួយព្រះយេស៊ូវអស់កល្បជានិច្ច(ខ.២-៤)។ ព្រះទ្រង់បានរចនាយើងមក ឲ្យមានចិត្តស្រេកឃ្លានរកការរស់នៅដ៏អស់កល្បជាមួយព្រះអង្គ(ខ.៥-៦) តែព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះអង្គ ក៏សម្រាប់ផ្លាស់ប្តូររបៀបដែលយើងរស់នៅ ថ្វាយព្រះអង្គ ក្នុងពេលសព្វថ្ងៃផងដែរ(ខ.៧-១០)។ ខណៈពេលដែលយើងកំពុងរស់នៅ…
Read article
តើឈ្មោះអ្នកមានន័យដូចម្តេច?
កុំហៅខ្ញុំថាន៉ាអូមីឡើយ ត្រូវហៅថាម៉ារ៉ាវិញ ដ្បិតព្រះដ៏មានគ្រប់ទាំងព្រះចេស្ដា ទ្រង់បានប្រព្រឹត្តនឹងខ្ញុំដោយជូរល្វីងណាស់។ នាងរស់ ១:២០ អ្នកស្រីជែន(Jen) បានរៀបការម្តងទៀត បន្ទាប់ពីស្វាមីទីមួយបានស្លាប់។ កូនៗរបស់ប្តីក្រោយ មិនដែលស្វាគមន៍នាងទេ ហើយពេលនេះ គាត់ក៏បានស្លាប់ដែរ ដូចនេះ ពួកគេស្អប់នាង ដោយមិនចង់ឲ្យនាងរស់នៅក្នុងផ្ទះដែលពួកគេបានរស់នៅតាំងពីក្មេងនោះទេ។ ប្តីក្រោយបានបន្សល់ទុកប្រាក់បន្តិចបន្តួច សម្រាប់នាង តែកូនៗរបស់គាត់បាននិយាយថា នាងកំពុងតែលួចកេរមរដករបស់ពួកគេ។ អ្នកស្រីជែនមានការបាក់ទឹកចិត្ត ហើយក៏កើតមានចិត្តជូរល្វីង។ ប្តីរបស់អ្នកស្រីណាអូមីបាននាំក្រុមគ្រួសារគាត់ ទៅរស់នៅក្នុងស្រុកម៉ូអាប់ ដែលនៅទីនោះ គាត់និងកូនប្រុសគាត់ទាំងពីរនាក់ក៏បានស្លាប់។ ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក អ្នកស្រីណាអូមីក៏បានក៏បានវិលត្រឡប់ទៅភូមិបេថ្លេហិមវិញ ដោយមិនមានទ្រព្យសម្បត្តិអ្វីជាប់ខ្លួន លើកលែងតែនាងរស់ ជាកូនប្រសារប៉ុណ្ណោះ ដែលមកជាមួយនាង។ អ្នកភូមិមានការរំជួលចិត្ត ហើយក៏បានសួរនាងថា “នេះតើជាណាអូមីមែនឬអី?”(នាងរស់ ១:១៩)។ នាងប្រាប់ពួកគេ ឲ្យឈប់ហៅឈ្មោះនេះទៀត តែត្រូវហៅនាងថា “ម៉ារ៉ា” ដែលមានន័យថា “ជូរល្វីង” នាងក៏បានពន្យល់ថា “ដ្បិតព្រះដ៏មានគ្រប់ទាំងព្រះចេស្តា ទ្រង់បានប្រព្រឹត្តនឹងនាងដោយជូរល្វីងណាស់ ខ្ញុំបានចេញទៅទាំងពោរពេញ តែព្រះយេហូវ៉ាបាននាំខ្ញុំឲ្យត្រឡប់វិលមកដោយទទេវិញ”(ខ.២០-២១)។ តើឈ្មោះអ្នកមានន័យថា “ជូរល្វីង” ដែរឬទេ? អ្នកបានជួបការខកចិត្ត ដោយសារមិត្តភក្តិ ក្រុមគ្រួសារ ឬបញ្ហាសុខភាពដែលកំពុងអន់ខ្សោយ។ អ្នកគិតថា…
Read article
យើងជាអ្នកស្នាក់នៅផែនដីបណ្ដោះអាសន្ន
ឯអ្នកប្រទេសក្រៅដែលមកស្នាក់នៅក្នុងពួកឯងរាល់គ្នា នោះត្រូវទុកដូចជាកើតនៅស្រុកឯងវិញ។ លេវីវិន័យ ១៩:៣៤ ពេលដែលក្រុមគ្រួសារមួយបានផ្លាស់ទៅរស់នៅ ក្នុងប្រទេសក្រៅ ពួកគេមានអារម្មណ៍ថា នៅទីនោះអ្វីៗមានភាពខុសប្លែកគ្នាយ៉ាងខ្លាំងពីប្រទេសកំណើតរបស់ពួកគេ ដែលមានដូចជា ភាសា សាលារៀន ទំនៀមទម្លាប់ ចរាចរណ៍ និងអាកាសធាតុ។ ពួកគេមិនដឹងថា ត្រូវសម្របខ្លួនយ៉ាងដូចម្តេចទេ។ អ្នកស្រីផាទី(Patti) ក៏បាននាំប្តីប្រពន្ធមួយគូរនេះ ទៅដើរទិញឥវ៉ាន់ ក្នុងផ្សាលក់អាហារ ក្នុងតំបន់ ដើម្បីបង្ហាញមុខទំនិញដែលមានដាក់លក់នៅទីនោះ និងបង្ហាញរបៀបទិញទំនិញទាំងនោះ។ ខណៈពេលដែលពួកគេកំពុងតែដើរមើល ក្នុងផ្សារនោះ ពួកគេក៏បានបើកភ្នែកធំៗ ដោយទឹកមុខញញឹមស្រស់ ពេលដែលបានឃើញផ្លែទទឹម ដែលពួកគេចូលចិត្តញាំ នៅស្រុកកំណើត។ ពួកគេក៏បានទិញផ្លែទទឹមឲ្យកូនៗម្នាក់មួយផ្លែ ហើយថែមទាំងបានដាក់មួយផ្លែចូលទៅក្នុងដៃរបស់ផាទី ដោយការដឹងគុណ។ ផ្លែឈើដ៏ផ្អែមឆ្ងាញ់ និងមិត្តភក្តិថ្មីបាននាំមកនូវការកម្សាន្តចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ក្នុងទឹកដីថ្មី ដែលពួកគេមិនដែលបានស្គាល់ពីមុនមក។ ព្រះទ្រង់បានប្រទានក្រឹត្យវិន័យដល់រាស្រ្តព្រះអង្គ តាមរយៈលោកម៉ូសេ ដែលរាប់បញ្ចូលទាំងការបង្គាប់ ឲ្យប្រព្រឹត្តចំពោះជនបរទេស ឲ្យដូចម្ចាស់ស្រុកផងដែរ(លេវីវិន័យ ១៩:៣៤)។ ព្រះទ្រង់ក៏បានបង្គាប់ទៀតថា “ត្រូវស្រឡាញ់ពួកគេឲ្យដូចខ្លួនឯង”។ ព្រះយេស៊ូវបានហៅក្រឹត្យវិន័យនេះថា ក្រឹត្យវិន័យធំបំផុតទី២ ដែលក្រឹត្យវិន័យធំបំផុតទី១ គឺឲ្យស្រឡាញ់ព្រះ ឲ្យអស់អំពីចិត្ត អស់អំពីព្រលឹង ហើយអស់អំពីគំនិតឯង(ម៉ាថាយ ២២:៣៩)។ ព្រោះសូម្បីតែព្រះអម្ចាស់ ក៏បានថែរក្សាជនបរទេសផងដែរ(ទំនុកដំកើង…
Read article
ផ្លាស់ប្រែឲ្យដូចព្រះ ដែលជាគ្រូរបស់យើង
សិស្សមិនមែនលើសជាងគ្រូទេ តែអ្នកណាដែលបានគ្រប់លក្ខណ៍ នោះនឹងបានដូចជាគ្រូដែរ។ លូកា ៦:៤០ ក្នុងវីដេអូដ៏ល្បីល្បាញមួយ ក្នុងបណ្ដាញសង្គម គេឃើញកូនសិស្សការ៉ាតេដូខ្សែក្រវ៉ាត់សរ អាយុ៣ឆ្នាំម្នាក់ កំពុងធ្វើត្រាប់តាមគ្រូបង្វឹករបស់នាង។ នាងមានចិត្តឆេះឆួល និងការជឿជាក់ ក្នុងការហ្វឹកហាត់នេះណាស់ បានជានាងខិតខំយកតម្រាប់តាមសកម្មភាព និងការនិយាយស្តីរបស់គ្រូបង្វឹក តាមរបៀបដែលគួរឲ្យស្រឡាញ់ខ្លាំងណាស់។ យ៉ាងហោចណាស់ នាងធ្វើបានល្អគួរសម។ ព្រះយេស៊ូវធ្លាប់មានបន្ទូលថា “សិស្សមិនមែនលើសជាងគ្រូទេ តែអ្នកណាដែលបានគ្រប់លក្ខណ៍ នោះនឹងបានដូចជាគ្រូដែរ”(លូកា ៦:៤០)។ ព្រះអង្គបានប្រាប់សិស្សព្រះអង្គថា ការយកតម្រាប់តាមព្រះអង្គ ក៏រាប់បញ្ចូលការមានចិត្តសប្បុរស សេចក្តីស្រឡាញ់ និងមិនថ្កោលទោសអ្នកដទៃផងដែរ(ខ.៣៧-៣៨) ហើយក៏ស្គាល់អ្នកដែលពួកគេដើរតាមផងដែរ បានជាព្រះអង្គមានបន្ទូលថា “តើមនុស្សខ្វាក់អាចនឹងដឹកមនុស្សខ្វាក់បានឬទេ តើមិនធ្លាក់ទៅក្នុងរណ្តៅទាំង២នាក់ទេឬអី”(ខ.៣៩)។ សិស្សរបស់ព្រះអង្គចាំបាច់ត្រូវដឹងថា ខ្នាតគំរូនេះមិនមាននៅក្នុងការបង្រៀនរបស់ពួកផារិស៊ី ដែលជាមនុស្សខ្វាក់កំពុងដឹកនាំមនុស្សទៅរកសេចក្តីហិនវិនាស(ម៉ាថាយ ១៥:១៤)។ ហើយពួកគេចាំបាច់ត្រូវដឹងអំពីសារៈសំខាន់នៃការដើរតាមគ្រូរបស់ពួកគេ។ ដូចនេះ គោលដៅរបស់សិស្សព្រះយេស៊ូវ គឺត្រូវផ្លាស់ប្រែឲ្យមានលក្ខណៈដូចព្រះយេស៊ូវ។ ហេតុនេះហើយ ពួកគេចាំបាច់ត្រូវផ្ដោតអារម្មណ៍យ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន មកលើការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គ អំពីសេចក្តីសប្បុរស និងសេចក្តីស្រឡាញ់ ហើយអនុវត្តតាមផងដែរ។ ក្នុងនាមយើងជាអ្នកជឿ ដែលត្រាប់តាមព្រះយេស៊ូវ ចូរយើងថ្វាយជីវិតយើងដាច់ដល់ព្រះ ដែលជាគ្រូរបស់យើង ដើម្បីឲ្យយើងអាចផ្លាស់ប្រែមានលក្ខណៈដូចព្រះអង្គ ក្នុងការចេះដឹង ប្រាជ្ញា និងអាកប្បកិរិយា។ មានតែព្រះអង្គទេ…
Read article
ព្រះពរ នៅពេលស្រក់ទឹកភ្នែក
មានពរហើយ អស់អ្នកដែលយំសោក ដ្បិតអ្នកទាំងនោះនឹងបានសេចក្តីកំសាន្តចិត្ត។ ម៉ាថាយ ៥:៤ ខ្ញុំបានទទួលអ៊ីមែលមួយពីយុវជនម្នាក់ នៅប្រទេសអង់គ្លេស ដែលក្នុងនោះ គាត់បានរៀបរាប់ថា ឪពុកគាត់(មានអាយុ៦៣ឆ្នាំ) កំពុងសម្រាកព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យ ក្នុងស្ថានភាពដែលគួរឲ្យព្រួយបារម្ភ។ យើងមិនដែលជួបគ្នាទេ តែការងារដែលឪពុកគាត់បានធ្វើ មានចំណុចដែលដូចគ្នាជាច្រើន។ គាត់បានសុំឲ្យខ្ញុំថតវីដេអូចែកចាយការលើកទឹកចិត្ត និងការអធិស្ឋាន ដើម្បីលើកទឹកចិត្តឪពុកគាត់។ ខ្ញុំមានការប៉ះពាល់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំង បានជាខ្ញុំថតវីដេអូចែកចាយព្រះបន្ទូលខ្លីៗ និងអធិស្ឋានសូមការប្រោសឲ្យជា។ គាត់ប្រាប់ខ្ញុំថា ឪពុកគាត់បានមើលវីដេអូនោះ និងបានបង្ហាញការពេញចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ គួរឲ្យសោកស្តាយណាស់ ពីរបីថ្ងៃក្រោយមក ខ្ញុំបានទទួលអ៊ីមែលមួយទៀត ដែលបានប្រាប់ខ្ញុំថា ឪពុកគាត់បានលាចាកលោកហើយ។ ឪពុកគាត់បានកាន់ដៃម្តាយគាត់ជាប់ នៅពេលឪពុកគាត់ផុតដង្ហើម។ ខ្ញុំអាណិតគាត់ខ្លោចចិត្ត ពេលដែលបានឃើញសេចក្តីស្រឡាញ់ និងភាពសោកសៅយ៉ាងនេះ។ ក្រុមគ្រួសារមួយនេះបានបាត់បង់ស្វាមី និងឪពុកលឿនពេក។ តែយើងមានការភ្ញាក់ផ្អើល ពេលដែលបានឮព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលយ៉ាងច្បាស់ថា “មានពរហើយ អស់អ្នកដែលយំសោក ដ្បិតអ្នកទាំងនោះនឹងបានសេចក្តីកំសាន្តចិត្ត”(ម៉ាថាយ ៥:៤)។ ត្រង់ចំណុចនេះ ព្រះយេស៊ូវមិនមែនកំពុងតែមានបន្ទូលថា ទុក្ខវេទនា និងការសោកសង្រេងគឺជារឿងល្អនោះទេ តែផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យឲ្យយើងដឹងថា សេចក្តីមេត្តា និងសេចក្តីសប្បុរសរបស់ព្រះអង្គ បានចាក់បង្ហូរមកលើអស់អ្នកដែលត្រូវការសេចក្តីមេត្តារបស់ព្រះអង្គបំផុត។ អ្នកដែលកំពុងជាប់ខ្លួន នៅក្នុងការសោកសង្រេង ដោយមនុស្សជាទីស្រឡាញ់បានស្លាប់ ឬដោយសារអំពើបាបរបស់ខ្លួនឯង…
Read article