មូលហេតុដែលព្រះអង្គជ្រើសរើសយើង (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ ពីព្រោះទ្រង់បានតម្រូវយើងរាល់គ្នាទុកជាមុន សម្រាប់ឲ្យទ្រង់បានទទួលយើងជាកូនចិញ្ចឹម ដោយសារព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ តាមបំណងព្រះហឫទ័យទ្រង់ ដើម្បីនឹងសរសើរដល់ព្រះគុណដ៏ឧត្តមរបស់ទ្រង់ ដែលបានផ្តល់មកយើងរាល់គ្នាទទេ ក្នុងព្រះរាជបុត្រាស្ងួនភ្ងារបស់ទ្រង់» (អេភេសូរ ១:៤-៦)។ ក្នុងសៀវភៅរឿងដែលលោក វីលៀម សេកស្ពា (William Shakespeare) បាននិពន្ធមានចំណងជើងថា ឈ្មួញនៅទីក្រុងវេនីស តួអង្គឈ្មោះ ពរឈា (Portia) បាននិយាយមកកាន់ខ្លួនឯង ដោយបានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីគោលការណ៍នៃសេចក្តីមេត្តា និងការអត់ទោស យ៉ាងដូចនេះថា៖ ទោះអ្នកអធិស្ឋានទូលអង្វរសូមសេចក្តីយុត្តិធម៌ក៏ដោយ ក៏ត្រូវគិតថា៖ បើយើងនិយាយអំពីយុត្តិធម៌ គ្មាននរណាម្នាក់អាចរួចផុតពីសេចក្តីហិនវិនាសឡើយ។ ហេតុនេះហើយ យើងត្រូវអធិស្ឋានសូមសេចក្តីមេត្តារបស់ព្រះ1។ ពេលណាយើងពិចារណាអំពីគោលលទ្ធិនៃការជ្រើសរើសរបស់ព្រះដែលក្នុងនោះ ព្រះទ្រង់ «បានជ្រើសរើសយើង ធ្វើជាកូនព្រះអង្គ» យើងមិនត្រូវសួរថា ហេតុអ្វីព្រះទ្រង់មិនជ្រើសរើសមនុស្សទាំងអស់ឲ្យបានសង្គ្រោះ? តែផ្ទុយទៅវិញ យើងត្រូវសួរថា «ហេតុអ្វីព្រះអង្គសម្រេចព្រះទ័យបង្ហាញសេចក្តីមេត្តាដល់មនុស្សណាម្នាក់?» តាមពិត បើព្រះអង្គត្រូវសម្រេចសេចក្តីយុត្តិធម៌ យើងរាល់គ្នានឹងប្រឈមមុខដាក់ការកាត់ទោស ព្រោះការកាត់ទោសជាការអ្វីដែលយើងសមនឹងទទួលដោយសារបាបរបស់យើង។ តែដោយសារព្រះអង្គស្រឡាញ់យើង ព្រះអង្គក៏បានសម្រេចព្រះទ័យផ្តល់ឱកាសឲ្យយើងរួចផុតពីសេចក្តីហិនវិនាស ហើយមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច (យ៉ូហាន ៣:១៦)។ ព្រះអង្គមិនបានជ្រើសរើសយើង ដោយសារអ្វីមួយក្នុងយើងនោះទេ (ដែលនាំឲ្យយើងមានអំនួតចំពោះខ្លួនឯង) តែដោយសារព្រះអង្គមានសេចក្តីស្រឡាញ់ (ដែលគួរតែកណ្ដាលឲ្យយើងសរសើរតម្កើង និងថ្វាយបង្គំព្រះអង្គ)។ ការយល់ដឹងរបស់យើងអំពីការជ្រើសរើសរបស់ព្រះអង្គ…
Read article
ការលាងសម្អាតស៊ីជម្រៅ
ម៉ាថាយ ២៣:២៣-២៦ ឱពួកផារិស៊ីកង្វាក់អើយ ចូរលាងចានលាងថាសខាងក្នុងជាមុន ដើម្បីឲ្យខាងក្រៅបានស្អាតដែរ។ ម៉ាថាយ ២៣:២៦ នៅថ្ងៃដែលរងាខ្លាំង ក្នុងខែវិច្ឆិកា ពួកជំនុំរបស់ខ្ញុំសង្ឃឹមថា យើងនឹងបានច្រកអំណោយចូលក្នុងកាបូបស្ពាយ ឲ្យបាន២រយកាបូប សម្រាប់ចែកជនអនាថា។ នៅពេលដែលខ្ញុំកំពុងជួយច្រកអំណោយ ខ្ញុំក៏បានអធិស្ឋានសូមឲ្យខ្ញុំរកឃើញស្រោមដៃ មួក ស្រោមជើង និងភួយថ្មីៗសម្រាប់ចែកពួកគេ។ យើងក៏មានម្ទេសជាច្រើនចាន និងនំសាំងវិច សម្រាប់ចែកពួកគេផងដែរ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំក៏បានកត់សំគាល់ឃើញអំណោយម្យ៉ាងដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើល គឺកន្សែងពោះគោសម្រាប់ដុះខ្លួន។ ខ្ញុំកំពុងផ្តោតទៅលើការជួយអ្នកដទៃឲ្យមានភាពកក់ក្តៅ និងមានអាហារគ្រប់គ្រាន់។ មានគេនឹកចាំថា យើងគួរតែជួយជនអនាថា ឲ្យរស់នៅស្អាត ឬមានអនាម័យផងដែរ។ ព្រះគម្ពីរប៊ីបក៏បានចែងអំពី “ភាពស្អាត” មួយប្រភេទទៀត គឺភាពស្អាតរបស់ចិត្ត និងវិញ្ញាណ។ ព្រះយេស៊ូវបានចង្អុលបង្ហាញអំពីរឿងនេះ នៅពេលដែលព្រះអង្គបកអាក្រាតពុតត្បុតរបស់ពួកគ្រូក្រឹត្យវិន័យ និងពួកផារិស៊ី។ ពួកគេបានកាន់តាមការតម្រូវតិចតួចបំផុតរបស់ក្រឹត្យវិន័យ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនបានអើពើចំពោះផ្នែកដែលសំខាន់ជាងក្នុងក្រឹត្យវិន័យ គឺជាការប្រព្រឹត្តដោយយុត្តិធម៌ មានសេចក្តីមេត្តា និងស្មោះត្រង់(ម៉ាថាយ ២៣:២៣)។ ព្រះគ្រីស្ទក៏បានប្រាប់ពួកគេថា “អ្នករាល់គ្នាលាងចានលាងថាសតែខាងក្រៅ ឯខាងក្នុងវិញ នោះពេញដោយអំពើប្លន់ នឹងសេចក្ដីហួសខ្នាតទទេ ឱពួកផារិស៊ីកង្វាក់អើយ ចូរលាងចានលាងថាសខាងក្នុងជាមុន ដើម្បីឲ្យខាងក្រៅបានស្អាតដែរ”(ខ.២៥-២៦)។ ការប្រព្រឹត្តដែលធ្វើមើលតែយើងមានភាពល្អឥតខ្ចោះខាងវិញ្ញាណ គឺគ្រាន់តែជាសម្ដែង…
Read article
ក្សត្រមានអធិបតេយ្យភាព និងអ្នកគង្វាលដ៏សុភាព (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«មើល ព្រះអម្ចាស់យេហូវ៉ាទ្រង់នឹងយាងមកដោយមានព្រះចេស្ដា ហើយព្រះពាហុនៃទ្រង់នឹងកាន់កាប់ត្រួតត្រាឲ្យទ្រង់ មើល ទ្រង់នាំយករង្វាន់មកជាមួយ ហើយបំណាច់ដែលទ្រង់សងដល់គេក៏នៅចំពោះទ្រង់ ទ្រង់នឹងឃ្វាលហ្វូងរបស់ទ្រង់ ដូចជាអ្នកគង្វាល ទ្រង់នឹងប្រមូលអស់ទាំងកូនចៀមមកបីនៅព្រះពាហុ» (អេសាយ ៤០:១០-១១)។ សហរដ្ឋអាមេរិកមិនដែលគាំទ្ររបបនយោបាយដែលគ្រប់គ្រងដោយស្ដេច ឬដោយអ្នកដឹកនាំផ្តាច់ការនោះទេ។ ប្រជាជនអាមេរិកចូលចិត្តជ្រើសរើសមនុស្ស ដែលពួកគេអាចបោះឆ្នោតជ្រើសរើសឲ្យឡើងកាន់អំណាច និងឲ្យទទួលខុសត្រូវចំពោះកំហុសដែលខ្លួនបានធ្វើ ហើយពួកគេអាចបោះឆ្នោតទម្លាក់។ សូមយើងគិតដោយចិត្តស្មោះត្រង់ថា ជាញឹកញាប់ យើងក៏ប្រព្រឹត្តចំពោះព្រះយ៉ាងដូចនេះផងដែរ។ យើងសុខចិត្តធ្វើការគ្រប់គ្រង ជាជាងស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រង។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មនុស្សមិនអាចគ្រប់គ្រង់ ឬកែប្រែព្រះអម្ចាស់ឲ្យមានរូបដូចយើងនោះទេ។ ព្រះអង្គជាព្រះអម្ចាស់ដែលមានអំណាចគ្រប់គ្រងអ្វីៗទាំងអស់ លក្ខណៈរបស់ព្រះអង្គមានភាពខុសប្លែកពីលក្ខណៈរបស់យើងដែលផុយស្រួយ និងមានដែនកំណត់។ យើងប្រៀបដូចជាស្មៅ និងផ្កានៅរដូវផ្ការីក ដែលក្រៀមស្វិតទៅវិញ។ ព្រះអង្គមិនដូច្នោះទេ ព្រោះព្រះអង្គគ្រប់គ្រង និងសោយរាជ្យលើអ្វីៗទាំងអស់ អស់កល្បជានិច្ច។ សូម្បីព្រះបន្ទូលព្រះអង្គក៏ស្ថិតស្ថេរអស់កល្ប (អេសាយ ៤០:៦-៨)។ ក្នុងអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះអង្គ ព្រះអង្គបានសម្រេចជោគជ័យដ៏អស្ចារ្យ គឺជ័យជម្នះមកលើបាប និងសេចក្តីស្លាប់។ ដោយប្រាជ្ញាដ៏លើសលប់ ព្រះអង្គជាអ្នកប្រទានក្រឹត្យវិន័យ បានយាងមកយកកំណើតជាមនុស្ស មានព្រះនាមយេស៊ូវដោយចុះចូល និងសម្រេចក្រឹត្យវិន័យទាំងអស់ ដែលព្រះអង្គបានប្រទាន ហើយបានសុគតជំនួសមនុស្សមានបាប ដើម្បីលោះបំណុលយើង និងប្រទានយើងនូវជីវិតអស់កល្ប។ គឺដូចដែលលោក ពេត្រុស បានបង្រៀនថា «ព្រះបានប្រោសទ្រង់…
Read article
ភស្តុតាងល្អបំផុត
កិច្ចការ ២:២៩-៣៦ ឯព្រះយេស៊ូវនេះ ព្រះបានប្រោសឲ្យទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ហើយពួកយើងនេះជាទីបន្ទាល់ពីទ្រង់ទាំងអស់គ្នា។ កិច្ចការ ២:៣២ លោកលី ស្រ្តប៊ល(Lee Strobel) មិនមែនជាអ្នកជឿព្រះទេ ហើយគាត់ក៏មិនជឿថា ព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញដែរ។ ប៉ុន្តែ លោកលី គឺជាអ្នកកាសែត មានគំនិតដែលចូលចិត្តធ្វើការវិភាគ។ កាលភរិយារបស់គាត់បានទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ គាត់ក៏បានសម្រេចចិត្តស្វែងយល់អំពីសេចក្តីជំនឿថ្មីរបស់ភរិយាគាត់ ដោយខ្លួនឯង។ បន្ទាប់ពីគាត់បានធ្វើការស្រាវជ្រាវបាន២ឆ្នាំ គាត់ក៏បានចុះចូល និងទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ ក៏ដូចជាជឿថា ព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញមែន។ គាត់មានការផ្លាស់ប្រែក្នុងជីវិតគាត់ ដែលគួរឲ្យកត់សំគាល់ណាស់។ ពីរបីខែក្រោយមក កូនស្រីរបស់គាត់អាយុ៥ឆ្នាំ ក៏បានប្រាប់ម្តាយរបស់នាងថា “ម៉ាក កូនចង់ឲ្យព្រះអង្គធ្វើសម្រាប់កូន ដូចដែលព្រះអង្គបានធ្វើសម្រាប់ប៉ាដែរ”។ ហើយកូនស្រីរបស់លោកលី ស្រ្តូប៊ល(Lee Strobel) ក៏បានទទួលជឿព្រះយេស៊ូវផងដែរ។ មនុស្សជាច្រើនបដិសេធមិនព្រមជឿថា ព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញទេ។ ប៉ុន្តែ មានសាក្សីដែលមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្អ បានឃើញព្រះយេស៊ូវ បន្ទាប់ពីព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។ ក្នុងចំណោមស្មរបន្ទាល់ទាំងនោះ សាវ័កពេត្រុសបានប្រាប់មនុស្សមួយហ្វូងធំថា ស្តេចដាវីឌពិតជាបានសុគត ហើយគេបានបញ្ចុះសពទ្រង់(កិច្ចការ ២:២៩)។ បន្ទាប់មក សាវ័កពេត្រុសក៏បានចង្អុលបង្ហាញទៅរកបទទំនាយដែលស្តេចដាវីឌបានថ្លែង យ៉ាងដូចនេះថា ស្តេចដាវីឌ “បានសំដែងពីព្រះគ្រីស្ទត្រូវរស់ឡើងវិញថា ព្រលឹងទ្រង់មិនត្រូវទុកចោល នៅក្នុងស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់ទេ…
Read article
ការដាស់តឿន ដើម្បីរំដោះយើង (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«បានជាអ្នកណាដែលស្មានថាខ្លួនឈរ នោះត្រូវប្រយ័ត្ន ក្រែងលោដួល» (១កូរិនថូស ១០:១២)។ នៅក្នុងសៀវភៅជីវប្រវត្តិ ទាំងអ្នកនិពន្ធ និងអ្នកអានសៀវភៅសុទ្ធតែប្រឈមមុខដាក់ការល្បួង ឲ្យនិយាយ ឬមើលរំលងកំហុសរបស់បុគ្គលដែលជាម្ចាស់ជីវប្រវត្តិក្នុងសៀវភៅនោះ។ ប៉ុន្តែ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ គ្មានការប៉ុនប៉ងលាក់បាំងកំហុស ឬយកលេសសម្រាប់ការធ្វើខុស បរាជ័យ ឬបាបរបស់បុគ្គលណាមួយទេ។ ជាញឹកញាប់ នៅក្នុងពេលបន្ទាប់ពីជោគជ័យខាងវិញ្ញាណ បរាជ័យគឺពិតជាងាយនឹងកើតមានឡើងខ្លាំងណាស់។ ក្នុងជ័យជម្នះខាងជំនឿ លោក ណូអេ បានបន្តសាងសង់ទូកធំដោយការស្តាប់បង្គាប់ព្រះ ទោះជាគ្មានភ្លៀងធ្លាក់សូម្បីមួយដំណក់អស់ជាច្រើនឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែ ព្រះគម្ពីរក៏បានចែងផងដែរថា បន្ទាប់ពីមានទឹកជំនន់ផែនដីហើយ លោក ណូអេ បានជួបរឿងដ៏សោកសៅដោយសារការស្រវឹងស្រា (លោកុប្បត្ដិ ៩:២០-២៧)។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ លោក អាប់រ៉ាម បានធ្វើដំណើរក្នុងសេចក្តីជំនឿ ហើយក្រោយមក គាត់ក៏បាននាំមកនូវការអាប់ឱនដល់ខ្លួនគាត់ និងក្រុមគ្រួសារដោយសារគាត់និយាយកុហក នៅក្នុងទឹកដីអេស៊ីព្ទ (១២:១០-២០)។ ស្ដេច ដាវីឌ បានប្រយុទ្ធឈ្នះយក្ស កូលីយ៉ាត តែក្រោយមក គាត់ក៏បានប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ (អាចជាការរំលោភផង) ការសម្លាប់មនុស្ស និងបង្កភាពវឹកវរ (រាប់ចាប់តាំងពី ២សាំយ៉ូអែល ១១)។ អ្នកទាំងអស់នេះសុទ្ធតែបានសម្រេចនូវកិច្ចការធំឧត្តមថ្វាយព្រះ ហើយក៏បានបរាជ័យនៅពេលក្រោយមកទៀត។…
Read article
អាវនៃសេចក្តីសុចរិត
អេសាយ ៦១:៤-១១ ពីព្រោះទ្រង់បានប្រដាប់ខ្លួនខ្ញុំដោយសំលៀកបំពាក់នៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ទ្រង់បានគ្រលុំខ្ញុំដោយអាវជាសេចក្ដីសុចរិត។ អេសាយ ៦១:១០ អ្នកស្រី រ៉ូស ថឺរន័រ(Rose Turner) ជាអ្នកជំនាញផ្នែកចិត្តសាស្រ្តសំលៀកបំពាក់ នៅមហាវិទ្យាល័យឆ្នៃម៉ូតនៅទីក្រុងឡុង។ គាត់បានសិក្សាអំពីឥទ្ធិពលដែលការស្លៀកពាក់មាន មកលើការគិត អាកប្បកិរិយា ហើយថែមទាំងអារម្មណ៍របស់ពួកគេផងដែរ។ សំលៀកបំពាក់ជាវត្ថុដែលមានភាពជិតស្និទ្ធនឹងរូបកាយយើងបំផុត ប្រៀបដូចជា “ស្បែកទី២” របស់យើង ហើយជួយឲ្យយើងរៀបចំខ្លួន សម្រាប់ឱកាសផ្សេងៗ នៅថ្ងៃនីមួយៗ។ ឧទាហរណ៍ ការស្លៀកពាក់ដែលមានវិជ្ជាជីវៈ អាច “ជួយមានទឹកចិត្ត និងការផ្ដោតអារម្មណ៍” នៅកន្លែងធ្វើការ ហើយការស្លៀកពាក់ខោអាវដែលចាស់ៗធ្លាប់ប្រើកាលគាត់នៅក្មេង ឬយើងធ្លាប់ប្រើក្នុងឱកាសពិសេសណាមួយ កាលពីយូរមកហើយ ដោយដិតជាប់មនោសញ្ចេតនា អាចនាំមកនូវការកម្សាន្តចិត្ត ក្នុងអំឡុងស្ថានភាពដែលតានតឹងខ្លាំង។ បាតុភូតផ្នែកចិត្តសាស្រ្តនេះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីបទទំនាយរបស់ហោរាអេសាយ អំពីការលះបង់របស់ព្រះយេស៊ូវ។ គាត់បានកត់ត្រាអំពីការប្រោសលោះជនជាតិយូដា ឲ្យរួចពីភាពជាឈ្លើយសឹក ក្នុងចក្រភពបាប៊ីឡូន ដែលនឹងកើតឡើងនៅពេលអនាគត ដោយធានាពួកគេថា ថ្ងៃមួយ ពួកគេនឹងបាន “ជួសជុលអស់ទាំងទីក្រុងដែលខូចបង់ ហើយអស់ទាំងទីកន្លែងដែលចោលស្ងាត់ តាំងពីច្រើនដំណតមកផង”(អេសាយ ៦១:៤)។ នៅថ្ងៃនោះ ពួកគេនឹងបានស្លៀកពាក់ “អាវនៃសេចក្តីសុចរិត”(ខ.១០)។ បទទំនាយរបស់ហោរាអេសាយបានសម្រេចជាលើកដំបូង នៅពេលដែលប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលវិលត្រឡប់មកទីក្រុងយេរូសាឡិមវិញ…
Read article