July

You are here:
ដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះអង្គយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន

ឱ​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​អើយ ចូរ​ស្តាប់​អស់ទាំង​ច្បាប់ និង​បញ្ញត្ត​ដែល​អញ​ប្រាប់​នៅ​ត្រចៀក​ឯង​រាល់គ្នា​ក្នុងថ្ងៃនេះ​ចុះ ដើម្បីឲ្យ​បាន​រៀន ហើយ​ប្រយ័ត្ន​នឹង​ប្រព្រឹត្ត​តាម​ទាំងអស់។ ចោទិយកថា ៥:១ កាល​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំមុន រថ​ភ្លើង១ខ្សែ​ដឹក​អ្នក​ដំណើរ ២១៨ នាក់ បាន​បើក​ធ្លាក់​ផ្លូវ ក្នុង​ភាគ​ពាយព្យ​នៃ​ប្រទេស​អេស្ប៉ាញ បណ្តាល​ឲ្យ​មនុស្ស៧៩នាក់​បាត់បង់ជីវិត និង៦៦នាក់​របួស។ អ្នកបើកបរ​រថភ្លើង​មិន​អាច​ធ្វើការ​បកស្រាយ​ថា គ្រោះថ្នាក់​នេះ​បាន​កើតឡើង​ដោយ​របៀបណា​ទេ តែ​កាំ​មី​រ៉ា​សុវត្ថិភាព​ក៏បាន​បង្ហាញ​ការពិត។ រថភ្លើង​នោះ​បាន​បើកបរ​ក្នុង​ល្បឿន​លឿន​ពេក មុន​ពេល​វា​បើក​កាត់តាម​ផ្លូវ​​កោង​ខ្លាំង។ គេ​បាន​ដាក់​ល្បឿន​កំណត់​សម្រាប់​ឲ្យ​រថភ្លើង​បើកបរ ដើម្បី​ការពារ​មនុស្ស​ទាំងអស់​នៅ​លើ​រថភ្លើង។ អ្នកបើកបរ​រូប​នោះ​មានបទពិសោធន៍​ធ្វើការ​ឲ្យ​ក្រុមហ៊ុន​អយស្ម័យយាន​អេស្ប៉ាញ៣០ឆ្នាំ​ តែ​ទោះជាយ៉ាងណា​ក៏ដោយ គាត់​បាន​ព្រងើយកន្តើយ ចំពោះ​​ល្បឿន​ដែល​គេ​បាន​កំណត់ ហើយ​មនុស្សជា​ច្រើន​បាន​បាត់បង់ជីវិត ដោយសារ​ការ​ធ្វេស​ប្រហែស​របស់​គាត់។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ចោទិយកថា ជំពូក៥ លោក​ម៉ូសេ​បាន​រំឭក​អំពី​ដែន​កំណត់ ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ដាក់ឲ្យ​រាស្រ្ត​ព្រះអង្គ ក្នុង​ក្រឹត្យវិន័យ​កាលពីដើម។ លោក​ម៉ូសេ​បាន​លើកទឹកចិត្ត​មនុស្ស​ជំនាន់​ថ្មី ឲ្យ​យកចិត្ត​ទុកដាក់ ចំពោះ​សេចក្តី​បង្គាប់​របស់​ព្រះអង្គ តាម​សេចក្តី​សញ្ញា​ដែល​ពួក​គេ​បាន​តាំង​ជាមួយ​ព្រះអង្គ(ខ.៣) ហើយ​បន្ទាប់មក គាត់​ក៏បាន​អាន​ក្រឹត្យវិន័យ១០​ប្រការ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ស្តាប់​សារ​ជាថ្មី(ខ.៧,២១)។ តាមរយៈ​ការ​អាន​ក្រឹត្យវិន័យ​ឡើងវិញ និង​ការ​រំឭក​មេរៀន ដែល​ទទួល​បាន​ពី​កំហុស​របស់​មនុស្ស​ជំនាន់​មុន លោក​ម៉ូសេ​បាន​អញ្ជើញ​ពួក​អ៊ីស្រាអែល ឲ្យ​មានការ​កោតខ្លាច បន្ទាបខ្លួន និង​នឹក​ចាំ​អំពី​សេចក្តី​ស្មោះត្រង់​របស់​ព្រះ។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ទុក​ផ្លូវ​ឲ្យ​រាស្រ្ត​ព្រះអង្គ​ដើរ ដើម្បីកុំឲ្យ​ពួក​គេ​បំផ្លាញ​ជីវិត​ខ្លួនឯង ឬ​បំផ្លាញ​ជីវិត​អ្នកដទៃ​នោះ​ឡើយ។ បើ​ពួក​គេ​មិន​អើ​ពើ​ចំពោះ​ប្រាជ្ញា ដែល​ព្រះអង្គ​ប្រទាន ពួក​គេ​នឹង​ជួប​គ្រោះថ្នាក់។ នៅ​ថ្ងៃនេះ ខណៈ​ពេល​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​ដឹកនាំ​យើង…

Read article
អ្នកធ្វើការតូចទាបថ្វាយព្រះអម្ចាស់

អស់ទាំង​អវយវៈ​ក្នុង​រូបកាយ ដែល​មើលទៅដូចជា​ខ្សោយ​ជាងគេ នោះ​មានប្រយោជន៍​ជាជាង​វិញ។ ១កូរិនថូស ១២:២២ មិត្តភក្ដិ​របស់ខ្ញុំ​ម្នាក់ ធ្វើការ​ក្នុង​មន្ទីរពេទ្យ​នៅ​លើ​កប៉ាល់ ដែល​មានឈ្មោះ​ថា សេចក្តី​មេត្តាករុណា​អាហ្វ្រិក ដែល​បាន​នាំ​សេ​វ៉ា​ព្យាបាល​ដោយ​ឥតគិតថ្លៃ ទៅកាន់​ប្រទេស​ក្រីក្រ។ ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ បុគ្គលិក​ពេទ្យ​នៅ​លើ​កប៉ាល់​នេះ បាន​ព្យាបាល​អ្នកជំងឺ​រាប់​រយ​នាក់ ដែល​គ្មាន​លទ្ធភាព​ស្វែងរក​ការ​ព្យាបាល​នៅកន្លែង​ផ្សេង។ បុគ្គលិក​ស្ថានីយ​ទូរទស្សន៍​មួយ​ក្រុម​បាន​ឡើងកប៉ាល់​នោះ​ម្តងម្កាល ដើម្បី​ថត​សកម្មភាព​របស់​បុគ្គលិក​ពេទ្យ កំពុង​ដេរ​បបូរ​ម៉ាត់​ឆែប​ឲ្យ​ក្មេង​តូច និង​តម្រង់ជើង​ក្មេង​ដែល​លូតលាស់​វៀច។ ជួនកាល ពួក​គេ​ក៏បាន​ចុះទៅ​បន្ទប់​ខាងក្រោម​របស់​នាវា​នោះ ដើម្បី​សម្ភាស​បុគ្គលិក​នាវា តែ​មិន​មាន​នរណា​ម្នាក់​កត់សំគាល់​ការងារ​ដែល​លោក​មី​ក(Mick) កំពុង​ធ្វើ​ឡើយ។ លោក​មី​ក ជា​វិស្វករ បាន​ទទួលស្គាល់​ថា គាត់​មានការ​ភ្ញាក់ផ្អើល ចំពោះ​ការងារ​ដែលគេ​បាន​ចាត់តាំង​ឲ្យ​គាត់​ធ្វើ។ គាត់​មាន​តួនាទី​ថែទាំ និង​ជួសជុល​ប្រព័ន្ធ​លូ​ទឹក​ស្អុយ​របស់​នាវា។ មាន​កាកសំណល់​ជាតិ​រាវ៤ម៉ឺន​លីត្រ ដែលគេ​បាន​ផលិត នៅ​លើ​នាវា ជា​រៀងរាល់ថ្ងៃ ដូចនេះ ការគ្រប់គ្រង​សារធាតុពុល​នេះ គឺជា​កិច្ចការ​ដ៏​សំខាន់។ បើ​គ្មាន​លោក​មីក​មើល​ថែ​បំពង់​លូ និង​ម៉ាស៊ីនបូម​ទឹកលូ​ទាំងនោះ​ទេ នោះ​កម្មវិធី​ព្យាបាល​នៅ​លើ​នាវា​មេត្តាករុណា​អាហ្វ្រិក​នេះ​មុខ​ជា​ជាប់​គាំង​មិនខាន។ ដូចនេះ គេ​ងាយ​នឹង​អបអរ​អ្នក​ដែល​កំពុងធ្វើការ​បម្រើ​ព្រះ នៅ​ជាន់​ខាងលើ​របស់​នាវា ហើយ​ទន្ទឹម​នឹង​នោះ មើល​រំលង​អ្នក​ដែល​កំពុងធ្វើការ​ក្នុង​បន្ទប់​ជាន់ក្រោម។ កាល​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​កូរិនថូស​បាន​លើក​ដំកើង​អ្នក​ដែល​មាន​អំណោយទាន​ដ៏​អស្ចារ្យ ឲ្យ​ខ្ពស់​ជាង​អ្នកដទៃ សាវ័ក​ប៉ុល​ក៏បាន​រំឭក​ពួក​គេ​ថា អ្នកជឿ​ម្នាក់​ៗ​សុទ្ធតែ​មាន​តួនាទី​នៅក្នុង​ការងារ​បម្រើ​ព្រះ(១កូរិនថូស ១២:៧-២០) ហើយ​អំណោយ​ទាន​នីមួយ​ៗ​សុទ្ធតែ​សំខាន់ ទោះ​អំណោយ​ទាន​នោះ ជា​ការ​ប្រោស​ជំងឺ ឬ​ជួយ​យក​អសារ​អ្នក​ដទៃ​ក្តី(ខ.២៧-៣១)។…

Read article
ស្វែងរកកន្លែងស្ងប់ស្ងាត់

តែ​ទ្រង់​ថយចេញ​ទៅ​ឯ​ទីស្ងាត់ ដើម្បី​អធិស្ឋាន​វិញ។ លូកា ៥:១៦ ក្រុង​គ្រី​ន ប៊ែង ក្នុង​ភាគ​ខាងលិច​នៃ​រដ្ឋ​វើ​ជី​នា ជា​សហគមន៍​តូច​មួយ ក្នុង​តំបន់​ជួរភ្នំ​អាផាឡាជាន ដែល​មាន​ថ្ម​ធំៗ​ច្រើន។ ក្រុង​មួយ​នេះ​មាន​លក្ខណៈ​ដូច​ក្រុង​តូចៗ​រាប់​សិប​ទៀត ក្នុង​តំបន់​នោះ តែ​ខុសប្លែក​ខ្លាំង​បំផុត នៅត្រង់​ចំណុច​ដែល​ថា ប្រជាជន​ទាំង១៤២នាក់ ក្នុង​ទីក្រុង​នេះ មិន​មាន​អ៊ីនធឺណិត​ប្រើ​ទេ។ មូលហេតុ​គឺ​ដោយសារ​សេ​វា​អ៊ីនធឺណិត​វ៉ាយហ្វា​យ ឬ​អង់តែន​ទូរស័ព្ទ អាច​នាំឲ្យមាន​ការ​រំខាន​ដល់​មន្ទីរ​សង្កេត​មើល​ផ្កាយ​គ្រីនប៊ែង ដែល​មាន​កែវ​យឺត​មើល​ផ្កាយ ដែល​តែងតែ​ពិនិត្យមើល​ផ្ទៃមេឃ​ជានិច្ច។ ហេតុនេះ​ហើយ ក្រុង​គ្រីន​ប៊ែង​ស្ថិត​ក្នុងចំណោម​ទីកន្លែង​ដែល​មាន​ភាព​ស្ងប់ស្ងាត់​បំផុត​ខាង​ផ្នែក​បច្ចេកវិទ្យា ក្នុង​តំបន់​អាមេរិក​ខាងជើង។ ជួនកាល ភាព​ស្ងប់ស្ងាត់​ជា​បរិ​យា​កាល​ដែល​អំណោយផល​បំផុត ដល់​ការ​រីក​ចម្រើន​ឈាន​ទៅ​មុខ ជាពិសេស ក្នុង​ការ​ប្រកប​ទាក់ទង​របស់​យើង​ជាមួយ​ព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ធ្វើជា​គំរូ​នៃ​ការ​ប្រកប​ជាមួយ​ព្រះវរបិតា ដោយ​យាង​ទៅ​កន្លែង​ស្ងប់ស្ងាត់​តែ​អង្គ​ឯង ដើម្បី​អធិស្ឋាន។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ លូកា ៥:១៦ យើង​ឃើញថា “ទ្រង់​ថយចេញ​ទៅ​ឯ​ទីស្ងាត់ ដើម្បី​អធិស្ឋាន”។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​អនុវត្ត​ដូចនេះ​ជា​ញឹកញាប់ ធ្វើជា​គំរូ​ដ៏​ល្អឥតខ្ចោះ​សម្រាប់​យើង។ បើ​ព្រះ​អាទិករ​នៃ​ចក្រវាល បាន​ជ្រាប​ច្បាស់​ថា ព្រះអង្គ​ត្រូវ​ប្រកប​ជាមួយ​ព្រះវរបិតា នោះ​យើង​ត្រូវ​ចំណាយពេល​ជាមួយ​ព្រះ​អង្គ​ច្រើន​ជាង​អម្បាលម៉ាន​ទៀត។ ការ​ទៅ​កន្លែង​ស្ងប់ស្ងាត់ ដើម្បី​មាន​ភាព​ស្រស់ថ្លា​ឡើងវិញ ក្នុង​ព្រះ​វត្ត​មាន​ព្រះ ជួយ​ឲ្យ​យើង​អាច​បន្តដំណើរ​ទៅមុខ​ទៀត ដោយ​កម្លាំង​ដែល​ព្រះអង្គ​ប្រទាន​ជាថ្មី។ តើ​អ្នក​អាច​ចំណាយ​ពេល​ស្ងាត់​ស្ងៀម​ជាមួយ​ព្រះអម្ចាស់ នៅកន្លែង​ណាខ្លះ ក្នុង​ពេល​សព្វថ្ងៃ​នេះ?—BILL CROWDER តើ​មាន​កត្តា​អ្វីខ្លះ…

Read article
ការលត់ដំខាងវិញ្ញាណ

នោះ​ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​នឹង​ម៉ូសេ​ថា ឥឡូវនេះ ឯង​នឹង​ឃើញ​ការដែល​អញ​ធ្វើ​ដល់​ផារ៉ោន។និក្ខមនំ ៦:១ កាល​ប្រទេស​របស់​លោក​ធូន(Tun) បាន​រងគ្រោះ​ដោយសារ​ការ​ធ្វើ​រដ្ឋប្រហារ ពួក​ទាហាន​ក៏បាន​ចាប់​ផ្តើម​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​ មាន​ការ​ភ័យ​ស្លន់ស្លោ ហើយក៏​បាន​សម្លាប់សត្វ​ចិញ្ចឹម​របស់​ពួក​គេ។ ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​លោក​ធូន​បាន​បាត់​បង់​មុខ​របប​ចិញ្ចឹមជីវិត ហើយក៏​បាន​បែកគ្នា​ទៅ​រស់នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ផ្សេងគ្នា។ លោក​ធូន​ក៏​បាន​រស់នៅ​ក្នុង​ជំរុំ​ជនភៀសខ្លួន​អស់​រយៈពេល៩ឆ្នាំ នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​ក្រុម​គ្រួសារ​គាត់។ គាត់​ដឹង​ថា ព្រះអម្ចាស់​គង់នៅ​ជាមួយ​គាត់ តែ​ក្នុងអំឡុងពេល​នៃ​ការរស់នៅ​បែកគ្នា សមាជិក​គ្រួសារ​របស់​គាត់​ពីរ​នាក់​បាន​បាត់បង់ជីវិត។ ពេលនោះ លោក​ធូន​មាន​ការ​បាក់ទឹកចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង។ ជា​យូរ​មក​ហើយ ប្រជាជន​អ៊ីស្រាអែល​គឺ​ជា​មនុស្ស​មួយ​ក្រុម​ទៀត ដែល​បាន​ទទួលរង​ការ​កៀប​សង្កត់​ដ៏​សាហាវ​ព្រៃផ្សៃ។ ដូចនេះ ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​បាន​ចាត់តាំង​លោក​ម៉ូសេ ឲ្យ​ដឹកនាំ​ពួក​គេ ចេញពី​ទឹកដី​អេស៊ីព្ទ។ លោក​ម៉ូសេ​មាន​ការ​ស្ទាក់ស្ទើរ​នៅ​ក្នុង​ការ​ស្តាប់​បង្គាប់​តាម​ការ​ត្រាស់​ហៅ​នេះ។ តែ​ពេល​គាត់​បាន​ចូល​ទៅ​គាល់​ស្តេច​ផារ៉ោន ស្តេច​អង្គ​នេះ​បាន​កៀបសង្កត់​ពួក​គេ​កាន់តែ​ខ្លាំង(និក្ខមនំ ៥:៦-៩)។ ស្តេច​ផារ៉ោន​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​ថា “តើ​ព្រះយេហូវ៉ា​ជា​អ្នកណា​ដែល​អញ​ត្រូវ​ស្តាប់​តាម​ទ្រង់ និង​ឲ្យ​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល​ចេញទៅ​នោះ”(ខ.២)។ ពួក​បណ្តាជន​ក៏បាន​រអ៊ូរទាំ​ដាក់​លោក​ម៉ូសេ ហើយ​លោក​ម៉ូសេ​ក៏បាន​រអ៊ូរទាំ​ដាក់​ព្រះអម្ចាស់(ខ.២០-២៣)។ ទីបំផុត ព្រះ​ទ្រង់​ក៏បាន​រំដោះ​ពួក​អ៊ីស្រាអែល ហើយ​ពួក​គេ​ក៏​ទទួល​បាន​សេរីភាព តាមផ្លូវ និង​ពេលវេលា​របស់​ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គ​អាច​ប្រើ​ពេលវេលា​យូរ ដើម្បី​បង្រៀន​យើង អំពី​ចារិក​លក្ខណៈ​របស់​ព្រះអង្គ និង​រៀបចំខ្លួន​យើង សម្រាប់​ការអ្វី​ដែល​ធំ​ប្រសើរ​ជាង។ លោក​ធូន​បាន​ប្រើ​ពេលវេលា​ជាច្រើន​ឆ្នាំ ក្នុង​ជំរុំ​ជន​ភៀស​ខ្លួន ឲ្យ​មានប្រយោជន៍ ដោយ​រៀន​នៅ​សាលា​ព្រះគម្ពីរ​ញូដេលី បាន​សញ្ញាប័ត្រ​អនុបណ្ឌិត។ សព្វថ្ងៃ​នេះ គាត់​កំពុង​បម្រើ​ព្រះ ក្នុងនាម​ជា​គ្រូគង្វាល​របស់​ជន​ភៀស​ខ្លួន។ គាត់​បាន​ចែកចាយ​ថា តាមរយៈ​ការរស់នៅ​របស់​គាត់​ជា​ជន​ភៀស​ខ្លួន…

Read article
គ្រីស្ទបរិស័ទដែលខ្វះព្រះគុណ

ដ្បិត​គឺ​ដោយ​ព្រះគុណ ដែល​អ្នករាល់គ្នា​បាន​សង្គ្រោះ ដោយសារ​សេចក្តី​ជំនឿ …មិនមែន​ដោយ​ការប្រព្រឹត្ត។ អេភេសូរ ២:៨-៩ ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​ធ្វើការ​តុបតែង សម្រាប់​កម្ម​វី​ធី​ពិសេស​នៅ​ព្រះវិហារ ស្រ្តី​ដែល​ជា​អ្នកមើល​ការខុសត្រូវ បាន​រអ៊ូរទាំ​ថា ខ្ញុំ​ខ្វះ​បទពិសោធន៍។ បន្ទាប់ពី​គាត់​ដើរចេញ​ទៅបាត់ ស្រ្តី​ម្នាក់ទៀត​ក៏បាន​ដើរមក​រក​ខ្ញុំ ហើយ​ប្រាប់​ខ្ញុំ កុំ​ឲ្យ​ព្រួយបារម្ភ​អំពី​ពាក្យ​សម្តី​របស់​គាត់​អី ហើយ​ថា គាត់​ជា​គ្រីស្ទបរិស័ទ​ដែល​ខ្វះ​ព្រះគុណ​ព្រះ។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​អស់សំណើច។ មិនយូរ​ប៉ុន្មាន ខ្ញុំ​ក៏បាន​ចាប់ផ្តើម​ប្រើ​ពាក្យ​នេះ ចំពោះ​អ្នក​ដែល​មាន​ជម្លោះ​ជាមួយ​ខ្ញុំ។ ជាច្រើន​ឆ្នាំក្រោយ​មក ពេល​ខ្ញុំ​ទៅ​ចូលរួម​ថ្វាយបង្គំ​ក្នុង​ព្រះវិហារ​ដដែល​នោះ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ឮ​គេ​ជូនដំណឹង​មរណៈ​ភាព​របស់​គាត់។ លោកគ្រូ​គង្វាល​បាន​ចែកចាយ អំពី​របៀប​ដែល​គាត់​បាន​បម្រើ​ព្រះ ដោយ​មិន​ចេញមុខមាត់ ហើយ​បាន​ដាក់​ដង្វាយ​ដោយចិត្ត​សប្បុរស​ដល់​អ្នកដទៃ។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ទូល​សូម​ព្រះអង្គ​អត់ទោស​ឲ្យ​ខ្ញុំ ដែល​បាន​វិនិច្ឆ័យ និង​និយាយដើម​គាត់ និង​អ្នកដទៃ​ទៀត កាលពីមុន ដោយ​គិតថា ពួក​គេ​ខ្វះ​ព្រះគុណ​ព្រះអង្គ។ សរុប​មក ក៏​ត្រូវការ​ព្រះគុណ​ព្រះ ដូច​អ្នកជឿ​ដទៃទៀត​ផង​ដែរ។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ អេភេសូរ ជំពូក២ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​លើកឡើង​ថា “តាម​កំណើត​យើង នោះ​យើង​ជា​មនុស្ស​ជាប់​ក្នុង​សេចក្តី​ខ្ញាល់ ដូចជា​មនុស្ស​ឯទៀត​ដែរ”(ខ.៣)។ តែ​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​យើង​នូវ​អំណោយ​នៃ​សេចក្តី​សង្គ្រោះ ជាអំណោយ​ដែល​យើង​មិន​សមនឹង​ទទួល ហើយ​យើង​មិន​អាច​ធ្វើអ្វី​មួយ ដើម្បីឲ្យ​ទទួល​បាន​សេចក្តី​សង្គ្រោះ​នោះ​ឡើយ ពុំ​នោះ​ទេ យើង​នឹង​អួតខ្លួន​មិន​ខាន(ខ.៩)។ កាលណា​យើង​ចុះចូល​នឹង​ព្រះ ពី​ពេល​មួយ​ទៅ​ពេល​មួយ ក្នុង​ដំណើរ​ជីវិត​របស់​យើង ព្រះវិញ្ញាណ​នឹង​ធ្វើការ…

Read article
សេចក្តីជំនឿ ដែលជួយគ្នាទៅវិញទៅមក

រី​ឯ​ចុង​បំផុត​នៃ​របស់​ទាំងអស់ នោះ​ជិតដល់​ហើយ ដូច្នេះ ចូរ​ឲ្យ​មានគំនិត​នឹងធឹង ហើយ​ចាំយាម​ក្នុង​សេចក្តី​អធិស្ឋាន​ចុះ។ ១ពេត្រុស ៤:៧ នៅ​ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៦៥ ក្មេង​ជំទង់៦នាក់ នៅក្នុង​ប្រទេស​តុង​ហ្កាន បាន​ជិះទូក​ក្តោង​ចេញពី​កោះ ដែល​ជា​ស្រុកកំណើត​របស់​ខ្លួន ដើម្បី​ធ្វើដំណើរ​ផ្សងព្រេង។ តែ​នៅពេល​ដែល​ខ្យល់ព្យុះ​បក់​បោក​មក នៅ​យប់​ដំបូង ​ដងក្តោង និង​កន្សៃ​របស់​ទូក​របស់​ពួក​គេ​ក៏​បាន​បាក់ ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​រសាត់​អណ្ដែត​អស់​ជាច្រើន​ថ្ងៃ ក្នុង​សមុទ្រ ដោយ​គ្មាន​អាហារ និង​ទឹក​បរិភោគ រហូតដល់​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​បាន​ទៅដល់​កោះ​អា​តា ជា​កោះ​ដែល​គ្មាន​មនុស្ស​រស់នៅ។ ១៥ខែក្រោយ​មក គេ​ក៏បាន​រក​ឃើញ​ក្មេង​ជំទង់​ទាំង​៦​នាក់ នៅ​លើ​កោះ​នោះ។ ក្មេង​ប្រុស​ទំាង​នោះ​បាន​ធ្វើការ​រួមគ្នា នៅ​លើ​កោះ​នោះ ដើម្បីឲ្យ​អាច​មានជីវិត​រស់ ដោយ​បង្កើត​ច្បារ​ដំណាំ​តូច​មួយ និង​ចោះប្រហោង​នៅក្នុង​គល់​ឈើ ដើម្បី​រក្សា​ទុក​ទឹកភ្លៀង ហើយ​ថែមទាំង​បង្កើត​កន្លែង​ហាត់ប្រាណ​ទៀត​ផង។ ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ម្នាក់​បាន​បាក់ជើង ដោយសារ​ធ្លាក់​ពីលើ​ជ្រោះ ក្មេង​ដទៃទៀត​ក៏បាន​ព្យាបាល​ជើង​គាត់ ដោយ​ប្រើ​មែក​ឈើ និង​ស្លឹកឈើ​ចង​អប​ជើង​ឲ្យ​គាត់។ ពួក​គេ​បាន​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​ជម្លោះ​ផ្សេងៗ ដោយ​ការផ្សះផ្សា​គ្នា តាមច្បាប់​ដែល​ពួក​គេ​បាន​បង្កើត ហើយ​ថ្ងៃ​នី​មួយ​ៗ​បាន​ចាប់ផ្តើម និង​បញ្ចប់​ទៅវិញ ដោយ​ការ​ច្រៀង​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះ និង​ការអធិស្ឋាន។ ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​ពួក​គេ​បាន​ធ្វើពិធី​បុណ្យសព​ឲ្យ​ពួក​គេ​នៅ​ស្រុកកំណើត ដោយ​មិនបាន​ដឹង​ថា ពួក​គេ​នៅ​មានជីវិត​នោះ​ឡើយ។ កាល​គេ​រក​ឃើញ​ពួក​គេ​នៅ​លើ​កោះ​នោះ ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​ពួក​គេ​មានការ​ភ្ញាក់ផ្អើល​យ៉ាង​ខ្លាំង ពេល​ដែល​បានឃើញ​ពួក​គេ​មាន​សុខភាព​ល្អ។ ការរស់នៅ​ជា​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​ នៅ​សតវត្សរ៍​ទី១ អាច​នាំ​ឲ្យ​មាន​អារម្មណ៍​ឯកោ​ផង​ដែរ។…

Read article
ព្រះអង្គទតឃើញការសោកសង្រេងរបស់យើង

ព្រះ​ទ្រង់​នឹង​ជូត​អស់ទាំង​ទឹកភ្នែក ពី​ភ្នែក​គេ​ចេញ។ វិវរណៈ ២១:៤ កវី​កំណាព្យ​នៅ​សតវត្សរ៍​ទី១៩ ឈ្មោះ អេ​មី​លី ឌី​កឃី​នសិន(Emily Dickinson) បាន​សរសេរ​ថា “ខ្ញុំ​បាន​វាស់​ស្ទង់​ការ​សោកសង្រេង​នីមួយៗ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ជួប ខ្ញុំ​ខំ​បើកភ្នែក​មើល​វា ហើយ​ឆ្ងល់​ថា វា​មាន​ទម្ងន់​ធ្ងន់​ដូច​ខ្ញុំ​ទេ ឬ​វា​មាន​ទំហំ​តូចជាង​ខ្ញុំ”។ បទ​កំណាព្យ​នេះ បាន​ឆ្លុះបញ្ចាំង​អំពី​របៀប​ដែល​មនុស្ស​មើលឃើញ​ស្នាមរបួស ដែល​អ្នកដទៃ​បាន​ធ្វើ​មក​លើ​ខ្លួន ពេញ​មួយ​ជីវិត​ពួក​គេ។ អ្នក​ស្រី​ឌី​ឃិ​នសិន ក៏បាន​សន្និដ្ឋាន ដោយ​ការកម្សាន្ត​ចិត្ត ពេល​បាន​មើលទៅ​កាល់​វ៉ា​រី នាង​ឃើញ​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ​ទទួលយក​ស្នាមរបួស​របស់​នាង ដោយ​ព្រះអង្គ​បាន​រងទុក្ខ​នៅ​លើ​ឈើឆ្កាង​រហូត​អស់ព្រះជន្ម។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​វិវរណៈ​បាន​ពិពណ៌នា​អំពី​ព្រះយេស៊ូវ​ ជា​ព្រះអង្គ​សង្រ្គោះ​របស់​យើង​ថា ព្រះអង្គ​ជា “កូនចៀម១ ដែល​មើលទៅដូចជា​បាន​សំឡាប់​ហើយ”(៥:៦ និង​មើល ខ.១២)។ ពេល​នោះ គេ​នៅ​អាច​មើល​ឃើញ​ស្នាម​របួស​របស់​ព្រះ​អង្គ។ គឺ​របួស​ដែល​កើតឡើង​ពី​ការ​ផ្ទុក​ពីលើ​អង្គ​ទ្រង់ នូវ​អំពើបាប និង​ភាព​អស់សង្ឃឹម​របស់​រាស្រ្ត​ព្រះអង្គ(១ពេត្រុស ២:២៤-២៥) ដើម្បីឲ្យ​ពួក​គេ​អាច​មានជីវិត និង​ក្តី​សង្ឃឹម​ថ្មី។ ហើយ​កណ្ឌ​គម្ពីរ​វិវរណៈ ក៏បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ពេល​ដែល​ព្រះអង្គ​សង្រ្គោះ នឹង “ជូត​ទឹកភ្នែក” ចេញពី​ភ្នែក​កូន​ព្រះអង្គ(២១:៤)។ សព្វថ្ងៃ​នេះ ព្រះយេស៊ូវ​មិន​បាន​កាត់​បន្ថយ​ការ​ឈឺចាប់​របស់​ពួក​គេ ឲ្យ​នៅ​តិច​បំផុត តែ​ព្រះអង្គ​ពិតជា​ទតមើល និង​យក​ព្រះទ័យ​ទុកដាក់​ចំពោះ​ការ​សោកសង្រេង​របស់​មនុស្ស​ម្នាក់​ៗ ដោយ​អញ្ជើញ​ពួក​គេ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ជីវិត​ថ្មី ដែល​មានការ​ប្រោស​ឲ្យ​ជា ក្នុង​នគរ​ព្រះអង្គ ដែល​គ្មាន​សេចក្តី​ស្លាប់…

Read article
រកឃើញក្តីសង្ឃឹមក្នុងពេលសោកសង្រេង

ក្រែង​អ្នករាល់គ្នា​កើតទុក្ខ​ព្រួយ ដូចជា​អ្នកឯទៀត ដែល​គ្មាន​សង្ឃឹម។ ១ថែ​ស្សា​ឡូ​និច ៤:១៣ លូ​អ៊ី​ស(Louise) ជា​ក្មេងស្រី​សកម្ម គួរ​ឲ្យ​ស្រឡាញ់ ដែល​បាន​នាំមក​នូវ​ទឹកមុខ​ញញឹម ដល់​មនុស្ស​ទាំង​អស់​ដែល​នាង​បាន​ជួប។ កាល​នាង​មាន​អាយុ៥ឆ្នាំ នាង​មាន​ជំងឺ​ដ៏​កម្រ​មួយ។ ការបាត់បង់​ជីវិត​របស់​នាង ក្នុងរយៈពេល​ដ៏​ខ្លី បាន​នាំមក​នូវ​អារម្មណ៍​តក់ស្លុត ដល់​អ្នកស្រី ដេយ ដេយ(Day Day) និង​លោក​ភី​ធ័រ(Peter) ជា​ឪពុក​ម្តាយ ក៏ដូចជា​មិត្ត​រួមការ​ងារ​ទាំងអស់។ យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​បាន​សោក​សង្រេង​ជាមួយ​ពួក​គាត់ ក្នុង​សោកនាដកម្ម​នេះ។ ប៉ុន្តែ អ្ន​កស្រី​ដេយ ដេយ និង​លោក​ភី​ធ័រ បាន​រក​ឃើញ​កម្លាំង ដើម្បី​បន្តដំណើរ​ទៅមុខ​ទៀត។ ពេល​ខ្ញុំ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​អ្នក​ស្រី​ដេយដេយ គាត់​បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា គាត់​និង​ស្វាមី​គាត់​បាន​រក​ឃើញ​កម្លាំង ក្នុង​ព្រះអម្ចាស់ ដោយ​ផ្តោត​ចិត្ត​ទៅលើ​សេចក្តី​ពិត​ដែល​ថា សព្វថ្ងៃ​នេះ លូអ៊ីស​កំពុង​តែ​ស្ថិតនៅ​ក្នុង​ព្រះហស្ត​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​ នៅ​នគរ​ស្ថានសួគ៌។ គាត់​ថា “យើង​មាន​អំណរ ព្រោះ​ពេលវេលា​ដែល​កូនស្រី​របស់​យើង​មាននៅ​លើ​ផែនដី​នេះ​បាន​អស់ ហើយ​នាង​បាន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​ហើយ។ ដោយសារ​ព្រះគុណ និង​កម្លាំង​មក​ពី​ព្រះអម្ចាស់ យើង​អាច​ឆ្លងកាត់​ការ​សោកសង្រេង ហើយ​បន្ត​ធ្វើ​កិច្ចការ​អ្វី ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ត្រាស់​ហៅ​ឲ្យ​យើង​ធ្វើ”។ អ្នកស្រី​ដេយ ដេយ បាន​រក​ឃើញ​ការកម្សាន្ត​ចិត្ត នៅក្នុង​ការ​ទុកចិត្ត​លើ​ព្រះទ័យ​របស់​ព្រះ ដែល​បាន​បើក​បង្ហាញ​អង្គ​ទ្រង់ ក្នុង​ព្រះយេស៊ូវ​។ សេចក្តី​សង្ឃឹម​ស្របតាម​ព្រះគម្ពីរ គឺ​លើស​ពី​ការ​មានគំនិត​វិជ្ជមាន…

Read article
តែងតែនឹកចាំអធិស្ឋានឲ្យ

ខ្ញុំ​អរព្រះគុណ​ដល់​ព្រះ​នៃ​ខ្ញុំ ទាំង​ដំណាល​ពី​អ្នកជា​និច្ច ក្នុង​កាលដែល​ខ្ញុំ​អធិស្ឋាន​ផង។ ភីលេម៉ូន ១:៤ លោក​ម៉ាល​ខុម ខ្លោត(Malcolm Cloutt) បាន​ក្លាយជា​អ្នកទទួល​រង្វាន់​កិត្តិយស Maundy Money ឆ្នាំ២០២១ ពី​ក្សត្រី​អេលីហ្សាប៊ែត ទី២(Elizabet II) ជា​កម្មវិធី​ដែលគេ​ប្រារព្ធ​ធ្វើ​ប្រចាំឆ្នាំ ដើម្បីឲ្យ​រង្វាន់​ដល់​បុរស ឬ​ស្រ្តី​អង់គ្លេស​ណា​ដែល​មាន​ភាព​លេចធ្លោ។ នៅ​ថ្ងៃ​ទទួល​រង្វាន់​នោះ លោក​ខ្លោត​មាន​អាយុ១០០ឆ្នាំ​ហើយ។ គាត់​បាន​ទទួល​រង្វាន់​កិត្តិយស​នេះ ដោយសារ​គាត់​បាន​ចែក​ព្រះគម្ពីរ​ដោយ​ផ្ទាល់ដៃ បាន១ពាន់​ក្បាល ក្នុង​មួយ​ជីវិត​គាត់។ លោក​ខ្លោត​ក៏បាន​ធ្វើការ​កត់ត្រា អំពី​អ្នក​ដែល​បាន​ទទួល​ព្រះគម្ពីរ១ក្បាល​ពី​គាត់ ហើយក៏​បាន​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​ពួក​គេ​ជា​ទៀងទាត់។ ភាព​ស្មោះត្រង់​របស់​លោក​ខ្លោត ក្នុង​ការអធិស្ឋាន ជា​គំរូ​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​មានអំណាច ដែល​យើង​ឃើញ​មាន ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​សំបុត្រ​របស់​សាវ័ក​ប៉ុល ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរសញ្ញាថ្មី។ ជា​ញឹកញាប់ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​លើកទឹកចិត្ត​អ្នកទទួល​សំបុត្រ​របស់​គាត់​ថា គាត់​បាន​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​ពួក​គេ​ជា​ទៀងទាត់។ ក្នុង​សំបុត្រ​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ផ្ញើ​ទៅ​មិត្តសំឡាញ់​គាត់ ឈ្មោះ ភីលេម៉ូន គាត់​បាន​សរសេរ​ថា “ខ្ញុំ​អរព្រះគុណ​ដល់​ព្រះ​នៃ​ខ្ញុំ ទាំង​ដំណាល​ពី​អ្នកជា​និច្ច ក្នុង​កាលដែល​ខ្ញុំ​អធិស្ឋាន​ផង”(ភីលេម៉ូន ១:៤)។ ក្នុង​សំបុត្រ​ដែល​គាត់​សេរ​សេរ​ផ្ញើ​ទៅ​លោក​ធីម៉ូថេ គាត់​សរសេរ​ថា “ខ្ញុំ​អរព្រះគុណ​ដល់​ព្រះ ដែល​ខ្ញុំបំរើ​ដោយ​បញ្ញា​ចិត្ត​ដ៏​បរិសុទ្ធ ដូចជា​ពួក​ឰយុកោ​ខ្ញុំ​ដែរ ដោយ​ព្រោះ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ​ពី​អ្នកជា​និច្ច ក្នុង​កាលដែល​ខ្ញុំ​ទូល​អង្វរ ទាំងយប់​ទាំង​ថ្ងៃ”(២ធីម៉ូថេ ១:៣)។ ក្នុង​សំបុត្រ​ដែល​គាត់​បាន​ផ្ញើ​ទៅ​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​រ៉ូម គាត់​បាន​និយាយ​សង្កត់ធ្ងន់​ថា…

Read article
បានពេញដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ

កុំ​ឲ្យ​ស្រវឹងស្រា​ដែល​នាំឲ្យ​ព្រើល​ចិត្ត​ឡើយ តែ​ចូរ​ឲ្យបាន​ពេញជា​ព្រះវិញ្ញាណ​វិញ។ អេភេសូរ ៥:១៨ អ្នកនិពន្ធ​ឈ្មោះ ស្កុត មែកណៃ(Scot McKnight) បាន​ចែកចាយ​ទីបន្ទាល់​របស់​គាត់ អំពី “ការ​ពេញដោយ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ” កាល​គាត់​រៀន​នៅ​វិទ្យាល័យ។ ពេល​គាត់​ចូលរួម​កម្មវិធី​បោះ​ជំរុំ គ្រូ​អធិប្បាយ​បាន​លើកទឹកចិត្ត​គាត់ ឲ្យ​បើក​ចិត្ត ទទួល​ព្រះគ្រីស្ទ​គ្រងរាជ្យ​​ក្នុង​ជីវិត​គាត់ ដោយ​ចុះចូល​នឹង​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ។ ក្រោយមក គាត់​ក៏បាន​អង្គុយ​នៅ​ក្រោម​ដើមឈើ​មួយ ហើយក៏​បាន​អធិស្ឋាន​ថា “ឱ​ព្រះ​វរបិតា សូម​ព្រះអង្គ​អត់ទោស​បាប​ឲ្យ​ទូលបង្គំ។ សូម​ព្រះអង្គ​ជួយ​ទូលបង្គំ ឲ្យ​ពេញដោយ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ”។ គាត់​ថា ការ​អស្ចារ្យ​ក៏បាន​កើតឡើង។ ចាប់តាំងពី​ពេលនោះ​មក ជីវិត​គាត់​បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​ទាំងស្រុង។ មិនបាន​ល្អឥតខ្ចោះ តែ​ខុសប្លែក​ពីមុន។ ភ្លាម​ៗ​នោះ គាត់​ក៏​មានចិត្តចង់​អាន​ព្រះគម្ពីរ អធិស្ឋាន និង​ជួប​អ្នកជឿ​ដទៃទៀត ហើយ​បម្រើ​ព្រះ។ មុន​ពេល ព្រះយេស៊ូវ​យាង​ឡើង​ស្ថានសួគ៌​វិញ បន្ទាប់ពី​ព្រះអង្គ​មាន​ព្រះជន្ម​រស់​ឡើងវិញ ព្រះអង្គ“ហាមមិនឲ្យ​គេ​ចេញពី​ក្រុង​យេរូសាឡិម​ឡើយ ដោយ​ព្រះបន្ទូល​ថា ត្រូវឲ្យ​នៅចាំ​សេចក្តី​សន្យា​នៃ​ព្រះវរបិតា ដែល​អ្នករាល់គ្នា​បានឮ​ខ្ញុំ​ថ្លែងប្រាប់​ហើយ”(កិច្ចការ ១:៤)។ ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ទៀត​ថា “កាលណា​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​បាន​មក​សណ្ឋិត​លើ​អ្នករាល់គ្នា នោះ​អ្នករាល់គ្នា​នឹង​បាន​ព្រះ​ចេស្តា ហើយនិង​ធ្វើជា​ទីបន្ទាល់​ពី​ខ្ញុំ នៅ​ក្រុង​យេរូសាឡិម ព្រមទាំង​ស្រុក​យូដា និង​ស្រុក​សាម៉ារី​ទាំងមូល ហើយ​រហូតដល់​ចុង​ផែនដី​បំផុត​ផង”(ខ.៨)។ ព្រះ​ទ្រង់ប្រទាន​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ឲ្យគង់​នៅក្នុង​អ្នក​ដែល​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​។ ការ​ពេញដោយ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​បាន​កើតឡើង​ជាលើកដំបូង​នៅ​ថ្ងៃបុណ្យ​ទី៥០(មើល​កិច្ចការ ជំពូក២)…

Read article