Bill Crowder

You are here:
ការ​ឆ្លើយតប តាម​គំរូ​ព្រះគ្រីស្ទ

១ពេត្រុស ២:២១-២៥ កាល​គេ​បាន​ជេរ​ប្រមាថ​ដល់​ទ្រង់ នោះ​ទ្រង់​មិន​បាន​ជេរ​តប​វិញ​ទេ ខណៈ​ដែល​ទ្រង់​រង​ទុក្ខ នោះ​ក៏​មិន​បាន​គំហក​កំហែង​ដល់​គេ​ដែរ គឺ​បាន​ប្រគល់​ព្រះអង្គ​ទ្រង់​ទៅ​ព្រះ ដែល​ជំនុំ​ជំរះ​ដោយ​សុចរិត​វិញ​។ ១ពេត្រុស ២:២៣ កាល​លោក​ចច(George) កំពុង​ធ្វើ​ការងារ​សំណង់ នៅ​ក្រោម​កម្តៅ​ថ្ងៃ ក្នុង​រដូវ​ក្តៅ នៅ​រដ្ឋ​ឃែរ៉ូឡាយណា មាន​មនុស្ស​ម្នាក់​ជា​អ្នក​ជិត​ខាង បាន​ដើរ​ចូល​ទី​ធ្លា​របស់​កន្លែង​ដែល​គាត់​កំពុង​ធ្វើ​ការ​។ អ្នក​ជិត​ខាង​នោះ​ក៏បាន​ចាប់​ផ្តើម​ជេរ​ប្រទេច​ផ្តាសា​រទាំង​កំហឹង ហើយក៏​បាន​និយាយ​រិះគន់ មក​លើ​ការ​សាងសង់​នោះ និង​អំពី​របៀប​ដែល​ជាង​កំពុង​សាង​សង់​។ លោក​ចច​ក៏​បាន​ទទួលយក​ការ​វាយ​ប្រហារ​ដោយ​ពាក្យ​សម្តី ដោយ​មិន​បាន​ឆ្លើយតប ទាល់តែ​អ្នក​ជិត​ខាង​ដែល​កំពុង​មាន​កំហឹង​នោះ ក៏​បាន​ឈប់​ស្រែក​ដាក់​គាត់​ទៀត​។ បន្ទាប់មក គាត់​ក៏​បាន​ឆ្លើយតប​ដោយ​ចិត្ត​សប្បុរស ដោយ​យល់​អំពី​ការ​លំបាក ដែល​បុរស​នោះ​កំពុង​មាន​ក្នុង​ចិត្ត​។ ភ្លាមៗ​នោះ អ្នក​ជិត​ខាង​ដែល​មាន​កំហឹង​នោះ ក៏បាន​ប្រែ​ជា​មាន​ទឹក​មុខ​ស្រទន់​វិញ ហើយក៏​បាន​ឈ្ងោក​មុខ រួច​និយាយ​ថា “ឲ្យ​ខ្ញុំ​សុំ​ទោស ចំពោះ​ពាក្យ​សម្តី​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​និយាយ​មក​លើ​អ្នក”។ ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​នៃ​ការ​វាយ​ប្រហារ លោក​ចច​បាន​បង្ហាញ​ចេញ​សេចក្តី​សប្បុរស ដែល​បានរម្ងាប់​កំហឹង​របស់​អ្នក​ជិត​ខាង​នោះ​។ មាន​ពេល​ដែល​យើង​ចង់​វាយបក​ទៅ​គេ​ ដោយ​សង​ទៅ​គេ​វិញ នូវ​ការ​វាយ​ប្រហារ ឬ​ការ​ជេរ​ប្រមាថ​ដែលគេ​បាន​ធ្វើ​មក​លើ​យើង​។ ប៉ុន្តែ គំរូ​របស់​លោក​ចច ដែល​បាន​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​ចិត្ត​សប្បុរស បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ពេល​ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ទទួល​ទោស​របស់​បាប​​យើង​។ គឺ​ដូច​មាន​សេចក្តី​ចែង​មក​ថា “កាល​គេ​បាន​ជេរ​ប្រមាថ​ដល់​ទ្រង់ នោះ​ទ្រង់​មិន​បាន​ជេរ​តប​វិញ​ទេ ខណៈ​ដែល​ទ្រង់​រង​ទុក្ខ នោះ​ក៏​មិន​បាន​គំហក​កំហែង​ដល់​គេ​ដែរ គឺ​បាន​ប្រគល់​ព្រះអង្គ​ទ្រង់​ទៅ​ព្រះ ដែល​ជំនុំ​ជំរះ​ដោយ​សុចរិត​វិញ”(១ពេត្រុស…

Read article
បាន​សង់​ឡើង​នៅ​លើ​គ្រឹះ​របស់​ព្រះគ្រីស្ទ

១ពេត្រុស ២:៤-១០ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏បាន​ស្អាង​ឡើង ដូច​ជា​ថ្ម​រស់​ដែរ ឲ្យ​បាន​ធ្វើ​ជា​ផ្ទះ​ខាង​ឯ​វិញ្ញាណ​។ ១ពេត្រុស ២:៥ អគារ​មាន​តួនាទី​ដ៏​សំខាន់ សម្រាប់​ការ​រស់នៅ និង​ការ​ធ្វើ​ការងារ និង​សម្រាប់​គោលបំណង​ដ៏​ចាំបាច់​ជា​ច្រើន​ទៀត ទោះ​នៅ​ក្នុង​សង្គម និង​ក្នុង​សម័យ​កាល​មួយ​ណា​ក៏ដោយ​។ ប៉ុន្តែ ទោះ​អគារ​មាន​ទំហំ​តូច​ឬ​ធំ​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ ក៏​គ្រឹះ​របស់​ពួកវា​នៅតែ​មាន​ភាព​ចាំបាច់ ហើយ​គេ​ក៏​ចង់​បាន​ជាង​សំណង់​ល្អៗ​សម្រាប់​ការសាងសង់​ផង​ដែរ ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​អាច​ប្រើ​ប្រាស់​ពួកវា​បាន​យូរ​អង្វែង​។ ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប​បាន​ពិពណ៌នា អំពី​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ ដោយ​ប្រើ​ពាក្យ​ប្រៀប​ប្រដូច​ជា​ច្រើន ដែល​ពាក្យ​ប្រៀប​ប្រដូច​នីមួយៗ​សុទ្ធតែ​បាន​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង អំពី​អត្ត​សញ្ញាណ និង​តួនាទី​ជា​ប្រយោជន៍​រួម​។ ជាក់​ស្តែង​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ហៅ​ពួក​គេ​ថា ផ្ទះ ដែល​ព្រះ​អង្គ​បាន​សង់(១កូរិនថូស ៣:៩)។ ពាក្យ​ប្រៀប​ប្រដូច​ទៅ​នឹង​សំណង់​យ៉ាង​ដូច​នេះ គឺ​បាន​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង អំពី​ការ​រួបរួម​ជា​កម្លាំង​ខាង​វិញ្ញាណ របស់​ពួក​ស្មោះ​ត្រង់​។ ដោយឡែក ការ​ប្រៀប​ប្រដូច​ពួក​ជំនុំ​ទៅ​នឹង​អគារ ក៏​មាន​ចែង​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ១ពេត្រុសស ២:៥ ផងដែរ ដែល​ក្នុង​នោះ​សាវ័ក​ពេត្រុស​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​កាន់​ពួក​ជំនុំ​ថា “អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏បាន​ស្អាង​ឡើង ដូច​ជា​ថ្ម​រស់​ដែរ ឲ្យ​បាន​ធ្វើ​ជា​ផ្ទះ​ខាង​ឯ​វិញ្ញាណ”។ បន្ទាប់មក ក្នុង​ខ.៦ សាវ័ក​ពេត្រុស​ក៏បាន​ដក​ស្រង់​បទ​គម្ពីរ អេសាយ ២៨:១៦ ដែល​បាន​ចែងថា “ព្រះ​អម្ចាស់​យេហូវ៉ា​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ថា មើល អញ​ដាក់ថ្ម១នៅ​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន ទុកជា​ជើង​ជញ្ជាំង ជា​ថ្ម​ដែល​បាន​ល្បង​ហើយ ជា​ថ្ម​ជ្រុង​ដ៏​មាន​ដំឡៃ”។ ព្រះយេស៊ូវ​ជា​គ្រឹះ​នៃ​ផ្ទះ​ខាង​វិញ្ញាណ​នោះ​ឯង​។…

Read article
ការ​ប្រកួត​ប្រជែង​ដែល​មិន​គួរ​មាន

១កូរិនថូស ៣:៣-៩ ដ្បិត​យើង​រាល់​គ្នា​ជា​អ្នក​ធ្វើ​ការ​ជាមួយនឹង​ព្រះ ឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ស្រែ​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​ភ្ជួរ ហើយ​ជា​ផ្ទះ​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​ធ្វើ​។ ១កូរិនថូស ៣:៩ កាលពី​ថ្ងៃទី២៩ ខែ​មិថុនា ឆ្នាំ១៩៥៥ សហរដ្ឋអាមេរិក​បាន​ប្រកាស អំពី​គោលបំណង​របស់​ខ្លួន ដែល​ចង់​បង្ហោះ​ផ្កាយរណប ចូល​ទៅ​ក្នុង​គន្លង ក្នុង​ទី​អវកាស​។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន សហភាព​សូវៀត​ក៏​បាន​ប្រកាស អំពី​ផែនការ​បាញ់​បង្ហោះ​ផ្កាយរណប​របស់​ខ្លួន​ផង​ដែរ​។ ការ​ប្រកួត​ប្រជែង​ក្នុង​វិស័យ​អវកាស​ក៏បាន​ចាប់​ផ្តើម តាំងពី​ពេល​នោះ​មក​។ សហភាព​សូវៀត​ក៏បាន​បាញ់​បង្ហោះ​ផ្កាយរណប​ដំបូង​បំផុត(ឈ្មោះ ស្ពុតនីក) ហើយក៏​បាន​បញ្ជូន​មនុស្ស​ដំបូង​បំផុត ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទី​អវកាស ដែល​នៅពេល​នោះ លោក​យូរី ហ្កាហ្ការីន(Yuri Gagarin) បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ក្នុង​ទី​អវកាស​ក្រឡឹង​ជុំ​វិញ​ផែនដី​បាន​មួយ​ជុំ​។ ការ​ប្រកួត​ប្រជែង​នេះ​បាន​បន្ត​រហូត​ដល់​ថ្ងៃទី២០ ខែ​កក្កដា ឆ្នាំ១៩៦៩ នៅពេល​ដែល​លោក​នេល អាមស្រ្តង(Neil Armstrong’s) បាន​ក្លាយ​ជា​មនុស្ស​ទីមួយ ដែល​បាន​ជាន់​ស្ថាន​ព្រះ​ច័ន្ទ ដែល​ការ​នេះ​ក៏បាន​បញ្ចប់​ការ​ប្រកួត​ប្រជែង​នេះ​ជា​ផ្លូវ​ការ​។ រដូវ​កាល​នៃ​ការ​សហការ​គ្នា​រវាង​ប្រទេស​ទាំង​ពីរ ក៏បាន​ចាប់​ផ្តើម ដែល​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការសាងសង់​ស្ថានីយ​អវកាស​អន្តរជាតិ​។ ជួនកាល ការ​ប្រកួត​ប្រជែង​អាច​មាន​ប្រយោជន៍ ត្រង់​ចំណុច​ដែល​ថា វា​ជំរុញ​យើង​ឲ្យ​សម្រេច​បាន​ការ​អ្វី ដែល​យើង​មិន​អាច​ធ្វើ​បាន បើសិន​ជា​គ្មាន​ការ​ប្រកួត​ប្រជែង​ទេ​នោះ​។ ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ ការ​ប្រកួត​ប្រជែង​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​បំផ្លាញ​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក​។ នេះ​ជា​បញ្ហា​ដែល​បាន​កើត​ឡើង ក្នុង​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​កូរិនថូស ខណៈ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​បាន​ចែក​បក្ស​ពួក ដោយ​ក្រុម​នីមួយៗ​បាន​ប្រជែង​គ្នា​លើក​ដំកើង​អ្នក​ដឹកនាំ​ខុសៗ​គ្នា ធ្វើ​ជា​ពន្លឺ​នៃ​ក្តី​សង្ឃឹម​របស់​ខ្លួន​។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ព្យាយាម​លើកយក​បញ្ហា​នេះ​មក​ចែក​ចាយ…

Read article
ធ្វើ​ជា​ឧបករណ៍​នៃ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ

អេភេសូរ ២:៤-១០ ឯ​អ្នកណា​ដែល​ចេះ​ធ្វើ​ល្អ តែ​មិន​ធ្វើ​សោះ នោះ​រាប់​ជា​បាប​ដល់​អ្នក​នោះ​វិញ​។ យ៉ាកុប ៤:១៧ ឧក្រិដ្ឋជន​ម្នាក់​ត្រូវ​បាន​ប៉ូលិស​ចាប់​ខ្លួន ហើយ​ប៉ូលិស​ក៏បាន​សួរ​គាត់​ថា ហេតុ​អ្វី​គាត់​ហ៊ាន​ប្រើ​អំពើ​ហិង្សា​មក​លើ​ជន​រង​គ្រោះ នៅ​ចំពោះ​មុខ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ដូច​នេះ​។ គេ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​យ៉ាង​ខ្លាំង ពេល​ដែល​បានឮ​គាត់​សារភាព​ថា “ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ពួក​គេ​គ្រាន់​តែ​ឈរ​មើល មិន​ហ៊ាន​ធ្វើ​អ្វី​ទេ”។ ពាក្យ​សម្តី​របស់​គាត់ បាន​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង អំពី “ការ​ដឹង ដែល​មាន​កំហុស” បាន​សេចក្តី​ថា ពួកគេ​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​មិន​អើពើ​ចំពោះ​អំពើ​ឧក្រិដ្ឋ ដែល​ពួកគេ​បាន​ដឹង​ថា នរណា​ម្នាក់​កំពុង​ប្រព្រឹត្ត​។ សាវ័ក​យ៉ាកុប​បាន​លើក​ឡើង អំពី​ការ​ដឹង​ដែល​មាន​កំហុស​ផង​ដែរ គឺ​ដូច​ដែល​គាត់​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “ឯ​អ្នកណា​ដែល​ចេះ​ធ្វើ​ល្អ តែ​មិន​ធ្វើ​សោះ នោះ​រាប់​ជា​បាប​ដល់​អ្នក​នោះ​វិញ”(យ៉ាកុប ៤:១៧)។ តាម​រយៈ​សេចក្តី​សង្រ្គោះ​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ប្រទាន​យើង ព្រះអង្គ​បាន​រៀបចំ​យើង ធ្វើ​ជា​ភ្នាក់ងារ​នៃ​សេចក្តី​ល្អ ក្នុង​លោកិយ​នេះ​។ បទ​គម្ពីរ​អេភេសូរ ២:‌១០ បាន​បញ្ជាក់​ថា “ដ្បិត​យើង​រាល់​គ្នា​ជា​ស្នាដៃ ដែល​ទ្រង់​បង្កើត​ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ​យេស៊ូវ​សំរាប់​ការ​ល្អ ដែល​ព្រះ​បាន​រៀបចំ​ជាមុន ឲ្យ​យើង​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត​តាម”។ យើង​បាន​សង្គ្រោះ មិនមែន​ដោយសារ​ការ​ល្អ​របស់​យើង​ តែ​ផ្ទុយ​ទៅវិញ ការ​ល្អ​ដែល​យើង​ធ្វើ កើត​ចេញពី​ចិត្ត​ដែល​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​បាន​កែ​ប្រែ ដោយ​គង់នៅ​ក្នុង​ជីវិត​យើង​។ ព្រះ​វិញ្ញាណ​ថែម​ទាំង​បាន​ប្រទាន​យើង នូវ​អំណោយ​ទាន​ខាង​វិញ្ញាណ ដើម្បី​ប្រទាន​លទ្ធ​ភាព​ឲ្យ​យើង​អាច​សម្រេច​កិច្ចការ ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​បង្កើត​យើង​មក ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​ធ្វើ(មើល ១កូរិនថូស…

Read article
ចិត្ត​ដែល​ចូល​ចិត្ត​បម្រើ​អ្នក​ដទៃ

កាឡាទី ៥:១៣-១៨ កុំ​ឲ្យ​ប្រើ​សេរី​នោះ ទុកជា​ឱកាស​ដល់​សាច់ឈាម​ឡើយ គឺ​ត្រូវ​បំរើ​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក ដោយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​វិញ​កាឡាទី​។ ៥:១៣ កាល “ពូ” របស់​ខ្ញុំ ឈ្មោះ អេម៉ូរី(Emory) លាចាក​លោក មនុស្ស​ជា​ច្រើន​បាន​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​ការ​គោរព​ដល់​គាត់​។ ប៉ុន្តែ ការ​ផ្តល់​កិត្តិយស​ទាំង​នោះ បាន​បង្កប់​នូវ​ខ្លឹមសារ​រួម​ដ៏​ជាប់​លាប់​មួយ​គឺ លោក​ពូ អេម៉ូរី​បាន​បង្ហាញ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​គាត់ ដល់​ព្រះ តាមរយៈ​ការ​បម្រើ​អ្នក​ដទៃ​។ គំរូ​ល្អ​បំផុត​របស់​គាត់​គឺ​បាន​ធ្វើ​ឡើង ក្នុង​អំឡុង​សម័យ​សង្គ្រាម​លោក​លើកទី១ ក្នុង​ជួរ​កងទ័ព ដែល​នៅ​ទីនោះ គាត់​បាន​បម្រើ​ការ​ជា​ពេទ្យ​ទាហាន ដែល​ចូល​ទៅ​ក្នុង​សមរ​ភូមិ ដោយ​មិន​កាន់​អាវុធ​ក្នុង​ដៃ​។ គាត់​ទទួល​បាន​មេដាយ​កិត្តិយស​ដ៏​ខ្ពង់ខ្ពស់​របស់​កងទ័ព សម្រាប់​វីរភាព​របស់​គាត់ ប៉ុន្តែ គេ​បាន​នឹក​ចាំ​អំពី​គាត់ ដោយសារ​ការ​បម្រើ ដោយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ទាំង​ក្នុង​អំឡុង​សម័យ​សង្គ្រាម និង​ក្រោយ​សម័យ​សង្គ្រាម​។ ការ​ដែល​លោក​អេម៉ូរី​បម្រើ​អ្នក​ដទៃ ដោយ​មិន​គិត​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន គឺ​ស្រប​ទៅតាម​ការ​បង្រៀន​របស់​សាវ័ក​ប៉ុល ទៅ​កាន់​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​កាឡាទី យ៉ាង​ដូច​នេះ​ថា “បង​ប្អូន​អើយ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ហៅ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មក ឲ្យ​មាន​សេរី​ភាព តែ​កុំ​ឲ្យ​ប្រើ​សេរី​នោះ ទុកជា​ឱកាស​ដល់​សាច់ឈាម​ឡើយ គឺ​ត្រូវ​បំរើ​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក ដោយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​វិញ”(កាឡាទី ៥:១៣)។ ប៉ុន្តែ តើ​យើង​បម្រើ​ដោយ​របៀបណា? ក្នុង​ភាព​ប្រេះ​បែក​របស់​យើង សាច់ឈាម​របស់​យើង​ទាញ​នាំ​យើង​គិត​ប្រយោជន៍​ខ្លួនឯង​ជាមុន ជាជាង​ខ្វល់​អំពី​អ្នក​ដទៃ ដូច​នេះ…

Read article
បាន​នៅ​ផ្ទះ​ជាមួយ​ព្រះយេស៊ូវ

យ៉ូហាន ១៤:១-៧ បើ​ខ្ញុំ​ទៅ​រៀប​កន្លែង​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា នោះ​ខ្ញុំ​នឹង​ត្រឡប់​មកវិញ នឹង​ទទួល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ​ឯ​ខ្ញុំ ប្រយោជន៍​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​នៅ​កន្លែង​ដែល​ខ្ញុំ​នៅ​នោះ​ដែរ​។ យ៉ូហាន ១៤:៣ មាន​ពេល​មួយ​ដូរ៉ូធី(Dorothy) បាន​គោះ​កែង​ស្បែ​ក​ជើង​ពណ៌​ក្រហម​ដូច​ត្បូង​ទទឹម ហើយ​និយាយ​ថា “គ្មាន​កន្លែងណា​ល្អ​ជាង​ផ្ទះ​ទេ”។ ក្នុង​ខ្សែ​ភាពយន្ត​រឿង​អ្នក​ប្រាជ្ញ​នៃ​នគរ​អូហ្ស ស្បែកជើង​នោះ មាន​សមត្ថភាព​ពិសេស អាច​ដឹក​ជញ្ជូន​ដូរ៉ូធី និង​តូតូ ពី​នគរ​អូហ្ស ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​របស់​ពួកគេ​ក្នុង​រដ្ឋ​នេសាស់​វិញ​។ គួរ​ឲ្យ​ស្តាយ​ណាស់ ពួកគេ​មិន​មាន​ស្បែក​ជើង​ពណ៌​ក្រហម​សម្រាប់​គ្រប់​គ្នា​​ទេ​។ មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ក៏​មាន​ចិត្ត​ចង់ទៅ​ផ្ទះ​ដូច​ដូរ៉ូធី​ផង​ដែរ តែ​ការ​រក​ឃើញ​ផ្ទះ​ដ៏​កក់​ក្តៅ ជួនកាល មិន​ងាយ​ស្រួល​ដូច​ការ​និយាយ​ទេ​។ ការ​រស់នៅ​ក្នុង​ពិភពលោក ដែល​មនុស្ស​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ទី​លំនៅ​ញឹក​ញាប់ ដោយ​គ្មាន​ភាព​ស្ថិត​ស្ថេរ អាច​នាំ​ឲ្យ​យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា ខ្វះ​ភាព​កក់​ក្តៅ ដោយ​មិន​ដឹង​ថា យើង​នឹង​អាច​រកបាន​កន្លែង ដែល​យើង​ពិតជា​មាន​អារម្មណ៍​កក់​ក្តៅ​ឬ​អត់​ទេ​។ អារម្មណ៍​ដូច​នេះ ក៏​អាច​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​អំពី​ការ​ពិត​ដែល​ស៊ី​ជម្រៅ​ជាង​នេះ​ទៀត គឺ​ដូច​ដែល​លោក​ស៊ី អេស លូ​អ៊ីស​(C. S. Lewis) បាន​បក​ស្រាយ​ថា “បើ​ខ្ញុំ​ពិនិត្យ​មើល​ក្នុង​ជម្រៅ​ចិត្ត​ខ្ញុំ​ឃើញថា ខ្ញុំ​មាន​សេចក្តី​ប៉ង​ប្រាថ្នា​មួយ ដែល​គ្មាន​បទ​ពិសោធន៍​ណាមួយ​ក្នុង​លោកិយ​នេះ អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ស្កប់​ស្កល់​បាន នោះ​មូល​ហេតុ​ទំនង​បំផុត​ដែល​ខ្ញុំ​មាន​បញ្ហា​នេះ គឺ​ដោយសារ​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្កើត​ខ្ញុំ​មក សម្រាប់​ឲ្យ​រស់នៅ​ក្នុង​ពិភពលោក​មួយ​ទៀត”។ នៅ​ពេលយប់​មុន​ពេល​ព្រះយេស៊ូវ​សុគត​នៅ​លើ​ឈើ​ឆ្កាង ព្រះអង្គ​បាន​មាន​បន្ទូល​ធានា​ដល់​មិត្តសំឡាញ់​ទ្រង់​អំពី​ផ្ទះ​នោះ​ថា “នៅ​ក្នុង​ដំណាក់​នៃ​ព្រះវរបិតា​ខ្ញុំ មាន​ទី​លំនៅ​ជា​ច្រើន ពុំ​នោះ ខ្ញុំ​បាន​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហើយ ខ្ញុំ​ទៅ​រៀប​កន្លែង​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា”(យ៉ូហាន…

Read article
ចែកចាយ​ជំនឿ​របស់​អ្នក

កិច្ចការ ១៦:១-១០ សូម​អញ្ជើញ​ឆ្លង​មក​ជួយ​យើង​ខ្ញុំ ដែល​នៅ​ស្រុក​ម៉ាសេដូន​នេះ​ផង​។ កិច្ចការ ១៦:៩ កាលពី​ឆ្នាំ១៧០១ ព្រះវិហារ​នៃ​ប្រទេស​អង់គ្លេស បាន​ផ្តល់​ដង្វាយ​ឧបត្ថម្ភ​ដល់​សមាគមន៍​ផ្សព្វផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ ដើម្បី​បញ្ជូន​បេសកជន ឲ្យ​ចេញ​ទៅ​ទូ​ទាំង​ពិភពលោក​។ បាវចនា​ដែល​ពួកគេ​បាន​ជ្រើសរើស​នោះ​គឺ transiens adiuva nos ជា​ភាសាឡាតាំង​មានន័យថា “សូម​ឆ្លង​មក​ជួយ​យើង​ខ្ញុំ​ផង!” នេះ​ជា​ពាក្យ​អំពាវនាវ​របស់​ទូត​ព្រះគ្រីស្ទ​ជា​អ្នក​ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ តាំងពី​សតវត្សរ៍ទី១ ដោយ​អ្នក​ដើរ​តាម​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​នាំ​ព្រះ​រាជសារ​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ និង​ការ​អត់​ទោស​របស់​ព្រះអង្គ ទៅ​កាន់​លោកិយ ដែល​កំពុង​ស្រេក​ឃ្លាន​សេចក្តី​សង្គ្រោះ​។ ពាក្យ “សូម​ឆ្លង​មក​ជួយ​យើង​ខ្ញុំ​ផង!” មាន​ប្រភព​មកពី “ការ​អំពាវនាវ​របស់​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ស្រុក​ម៉ាសេដូន” ដូច​បាន​ពិពណ៌នា ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​កិច្ចការ ជំពូក១៦​។ កាល​នោះ សាវ័ក​ប៉ុល និង​ក្រុម​ការងារ​របស់​គាត់​ទើបតែ​ធ្វើ​ដំណើរ​មកដល់​ទីក្រុង​ត្រូអាស នៅ​តាម​បណ្តោយ​ឆ្នេរ​ខាងលិច នៃ​តំបន់​អាស៊ី​តូច(សព្វថ្ងៃ​ជា​ប្រទេស​ទួរគី ខ.៨)។ នៅ​ទីនោះ មាន​យប់​មួយ “ប៉ុល​បាន​ឃើញ​ក្នុង​ការ​ជាក់​ស្តែង ជា​មនុស្ស​ពី​ស្រុក​ម៉ាសេដូន​ម្នាក់ ឈរ​អង្វរ​គាត់​ថា សូម​អញ្ជើញ​ឆ្លង​មក​ជួយ​យើង​ខ្ញុំ ដែល​នៅ​ស្រុក​ម៉ាសេដូន​នេះ​ផង”(ខ.៩)។ បន្ទាប់​ពី​បាន​ទទួល​ការ​បើក​សម្ដែង​នេះ​ហើយ សាវ័ក​ប៉ុល និង​គូរ​កន​របស់​គាត់​ក៏បាន “រក​ឱកាស​នឹង​ទៅ​ឯ​ស្រុក​ម៉ាសេដូន​ភ្លាម”​(ខ.១០)។ ពួកគេ​បាន​យល់​អំពី​សារៈសំខាន់​នៃ​ការ​អំពាវនាវ​នោះ​។ មិនមែន​មនុស្ស​ទាំង​អស់​សុទ្ធតែ​បាន​ទទួល​ការ​ត្រាស់ហៅ​ឲ្យ​ឆ្លង​សមុទ្រ​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ យើង​អាច​ជួយ​ទ្រទ្រង់​អ្នក​ដែល​បាន​ទទួល​ការ​ត្រាស់ហៅ​នោះ ដោយ​ការ​អធិស្ឋាន និង​ដង្វាយ​ឧបត្ថម្ភ​។ ហើយ​យើង​ម្នាក់ៗ​សុទ្ធតែ​អាច​ប្រាប់​អ្នក​ដទៃ អំពី​ដំណឹង​ល្អ​របស់​ព្រះយេស៊ូវ…

Read article
ព្រះ​អង្គ​ឆ្លើយតប តាម​ព្រះទ័យ​ប្រកបដោយ​ប្រាជ្ញា

ទំនុក​ដំកើង ១៣ ឱ​ព្រះយេហូវ៉ា​អើយ តើ​ទ្រង់​នឹង​ភ្លេច​ទូល​បង្គំ​ដល់​កាលណា​ទៀត តើ​ដល់​អស់​កល្ប​ឬអី? ទំនុក​ដំកើង ១៣:១ ចក្រភព​អង់គ្លេស​ជា​ទឹកដី ដែល​មាន​ការ​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​ប្រវត្តិ​សាស្រ្ត​ដ៏​សំបូរ​បែប​។ ទោះ​អ្នក​ទៅ​ដល់​កន្លែងណា​ក៏ដោយ អ្នក​នឹង​ឃើញ​ផ្លាក​ដែលគេ​សរសេរ​អក្សរ ដើម្បី​ផ្តល់​កិត្តិយស​ដល់​បុគ្គល​ល្បីៗ​ក្នុង​ប្រវត្តិ​សាស្រ្ត ឬ​ដើម្បី​រំឭក​ទី​កន្លែង​ប្រវត្តិ​សាស្រ្ត ដែល​ធ្លាប់​មាន​ព្រឹត្តិការណ៍​សំខាន់ៗ​កើត​ឡើង​។ ប៉ុន្តែ ក្នុង​ចំណោម​ផ្លាក​សញ្ញា​ទាំង​នោះ មាន​ផ្លាក​សញ្ញា​មួយ​ដែល​មាន​លក្ខណៈ​ចម្លែក​។ នៅ​ទីក្រុង​ស៊ែនវិច ប្រទេស​អង់គ្លេស នៅ​ក្បែរ​ភោជនដ្ឋាន​អាហារ​ពេល​ព្រឹក គេ​ឃើញ​មាន​ផ្លាក​សញ្ញា​មួយ ដែល​មាន​អក្សរ​ចារ​ពី​លើ​ថា “នៅ​ទី​កន្លែង​នេះ កាលពី​ថ្ងៃទី៥ ខែ​កញ្ញា ឆ្នាំ១៧៨២ មិន​មាន​ព្រឹត្តិការណ៍​អ្វី​កើត​ឡើង​ទេ”។ ជួនកាល យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា គ្មាន​អ្វី​កើត​ឡើង​សោះ បន្ទាប់ពី​យើង​បាន​អធិស្ឋាន​។ យើង​អធិស្ឋាន​ហើយ អធិស្ឋាន​ទៀត ដោយ​ទូល​សូម​អ្វីមួយ ពី​ព្រះវរបិតា​របស់​យើង ដោយ​រំពឹង​ថា ព្រះ​អង្គ​ឆ្លើយតប ក្នុង​ពេល​ឥឡូវ​នេះ​។ ស្តេច​ដាវីឌ ក៏បាន​បង្ហាញ​ភាព​នឿយណាយ​ដូច​នេះ​ផង​ដែរ នៅពេល​ដែល​ទ្រង់​អធិស្ឋាន​ថា “ឱ​ព្រះយេហូវ៉ា​អើយ តើ​ទ្រង់​នឹង​ភ្លេច​ទូល​បង្គំ​ដល់​កាលណា​ទៀត តើ​ដល់​អស់​កល្ប​ឬ​អី តើ​នឹង​លាក់​ព្រះ​ភក្ត្រ​ទ្រង់​ចំពោះ ទូល​បង្គំ​ដល់​កាលណា”(ទំនុក​ដំកើង ១៣:១) ។ យើង​ក៏​ងាយ​នឹង​គិត​ដូច​ទ្រង់​ផង​ដែរ​ថា ព្រះ​អម្ចាស់​អើយ តើ​ពេល​ណា ​ព្រះ​អង្គ​ឆ្លើយតប? ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ ព្រះ​នៃ​យើង​មិន​គ្រាន់តែ​មាន​ប្រាជ្ញា​ដ៏​ឥត​ខ្ចោះ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​ក៏បាន​រៀបចំ​ពេល​វេលា​យ៉ាង​ត្រឹម​ត្រូវ​។…

Read article
សម្រេច​ចិត្ត​ដើរ​តាម​ព្រះ

លោកុប្បត្ដិ ៤១-៤២ និង ម៉ាថាយ ១២:១-២៣ យ៉ូស្វេ ២៤:១៤-១៨ នោះ​ចូរ​រើស​យក​ព្រះ​ណា ដែល​ឯង​ចង់​គោរព​ប្រតិបត្តិ​តាម​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ​ចុះ … តែ​ឯ​អញ និង​ពួក​គ្រួ​អញ យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​នឹង​គោរព​ប្រតិបត្តិ​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា​តែមួយ​ប៉ុណ្ណោះ​។ យ៉ូស្វេ ២៤:១៥ នៅ​ក្នុង​ការ​ចេញ​ផ្សាយ​របស់​កាសែត​មួយ​នៅ​ប្រទេស​អង់គ្លេស គេ​បាន​អះ​អាង​ថា “ជា​មធ្យម មនុស្ស​ធ្វើ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត ចំនួន ៧៧៣៦១៨ដង ក្នុង​មួយ​ជីវិត​។ ហើយ​ក្នុង​ចំណោម​នោះ យើង​នឹង​មាន​ការ​ស្តាយ​ក្រោយ ចំពោះ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត ចំនួន១៤៣២៦២ដង”។ ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ថា កាសែត​នេះ​បាន​តួលេខ​នេះ​ពី​ណា​មក​ទេ ប៉ុន្តែ យើង​អាច​ដឹង​ច្បាស់​ថា យើង​ម្នាក់ៗ​បាន​ធ្វើ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​រាប់​មិន​អស់ ក្នុង​ជីវិត​យើង​។ ពេល​យើង​គិត​អំពី​ចំនួន​នៃ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ដ៏​ច្រើន​លើស​លប់​នេះ យើង​ប្រហែល​មាន​អារម្មណ៍​ថា​លែង​ចង់​ធ្វើ​អ្វី​ទៀត ជា​ពិសេស​នៅពេល​យើង​ពិចារណា អំពី​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ទាំង​អស់​របស់​យើង សុទ្ធតែ​មាន​លទ្ធផល ហើយ​លទ្ធផល​ខ្លះ​សំខាន់​ជាង​លទ្ធផល​ផ្សេង​ទៀត​។ បន្ទាប់ពី​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​រស់នៅ​វិលវល់​ក្នុង​វាល​រហោស្ថាន​អស់​៤០​ឆ្នាំ ពួកគេ​ក៏បាន​ទៅដល់​កន្លែង ដែល​ពួកគេ​ត្រូវ​ឆ្លង​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទឹកដី​ថ្មី​។ ក្រោយមក បន្ទាប់​ពី​បាន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទឹកដី​នោះ លោក​យ៉ូស្វេ ជា​អ្នក​ដឹកនាំ​របស់​ពួកគេ ក៏បាន​ប្រាប់​ពួកគេ​ធ្វើ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​កោត​ខ្លាច​ព្រះអម្ចាស់ ហើយ​បម្រើ​ព្រះអង្គ ដោយ​ចិត្ត​ស្មោះ​ត្រង់​។ គាត់​ក៏បាន​បង្គាប់​ពួកគេ​ឲ្យ​បោះបង់ចោល​ព្រះ​ក្លែងក្លាយ ដែល​ពួក​ឰយុកោ​របស់​ពួកគេ​បាន​ថ្វាយបង្គំ(យ៉ូស្វេ ២៤:១៤)។ គាត់​ក៏បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា “ចូរ​រើស​យក​ព្រះ​ណា ដែល​ឯង​ចង់​គោរព​ប្រតិបត្តិ​តាម​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ​ចុះ ……

Read article
ព្រះបន្ទូល​សន្យា​អំពី​ការ​ប្រសូត​របស់​ព្រះគ្រីស្ទ

លូកា ២:១-៧ តែឯង ឱបេថ្លេហិម-អេ​ប្រាតាអើយ … នឹង​មាន​ម្នាក់​កើត​ចេញ​ពី​ឯង​មក​ឲ្យ​អញ អ្នក​នោះ​ត្រូវ​ឡើងជា​អ្នក​គ្រប់​គ្រង​លើ​អ៊ីស្រាអែល​។ មីកា ៥:១ កាល​ពី​ខែ​វិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៦២ អ្នក​វិទ្យាសាស្ត្រ​ផ្នែក​រូប​វិទ្យា​ឈ្មោះ ចន ដាប់ប៊លយូ ម៉ូចលី(John W. Mauchly) មាន​ប្រសាសន៍​ថា “យើង​គ្មាន​ហេតុផល​ដែល​ត្រូវ​សន្និដ្ឋាន​ថា ក្មេងៗ​នឹង​មិន​អាច​ចេះ​ប្រើ​កុំព្យូទ័រ​ផ្ទាល់​ខ្លួន​យ៉ាង​ស្ទាត់​ជំនាញ​នោះ​ឡើយ”។ ការ​ព្យាករណ៍​របស់​លោក​ម៉ូចលី​ហាក់​ដូចជា​មាន​លក្ខណៈ​គួរ​ឲ្យ​កត់​សំគាល់​ណាស់ នៅ​សម័យ​នោះ តែ​វា​បាន​ក្លាយ​ជា​ការ​ពិត ក្នុង​ពេល​បច្ចុប្បន្ន​។ សព្វថ្ងៃ​នេះ ការ​ប្រើ​ប្រាស់​កុំព្យូទ័រ ឬ​ឧបករណ៍​យួរដៃ ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​ជំនាញ​ដំបូង​បំផុត ដែល​ក្មេងៗ​រៀន​។ រឿង​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ឃើញ​បទ​ទំនាយ​ជា​ច្រើន ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ ដែល​បាន​ទាយ​អំពី​ការ​យាង​មក​ចាប់​កំណើត​របស់​ព្រះគ្រីស្ទ​។ ជា​បទ​ទំនាយ​ដែល​បាន​សម្រេច និង​សំខាន់​ជាង​ការ​ព្យាករណ៍​របស់​អ្នក​វិទ្យាសាស្ត្រ​ទៅទៀត​។ ឧទាហរណ៍ បទ​គម្ពីរ​មីកា ៥:២ បាន​ប្រកាស​ថា “តែឯង ឱ​បេថ្លេហិម-អេ​ប្រាតា​អើយ ឯង​ដែល​តូច​នៅ​ក្នុង​ពួក​យូដា​ទាំង​ពាន់ៗ នឹង​មាន​ម្នាក់​កើត​ចេញ​ពី​ឯង​មក​ឲ្យ​អញ អ្នក​នោះ​ត្រូវ​ឡើងជា​អ្នក​គ្រប់​គ្រង​លើ​អ៊ីស្រាអែល ដើម​កំណើត​របស់​អ្នក​នោះ​បាន​ចាប់​តាំងពី​បុរាណ គឺ​ពី​អស់​កល្ប​រៀងមក”។ ព្រះវរបិតា​បាន​ចាត់​ព្រះយេស៊ូវ ឲ្យ​យាង​មក​ចាប់​កំណើត ក្នុង​ភូមិ​បេថ្លេហិម ជា​ភូមិ​តូច​មួយ ក្នុង​ទឹកដី​អ៊ីស្រាអែល ក្នុង​ជំនួរ​វង្ស​របស់​ស្តេច​ដាវីឌ(មើល​លូកា ២:៤-៧)។ ព្រះ​គម្ពីរ​ក៏បាន​ថ្លែង​ទំនាយ​យ៉ាង​ត្រឹម​ត្រូវ អំពី​ការ​យាង​មក​ជា​លើក​ទីមួយ​របស់​ព្រះយេស៊ូវ ហើយក៏​បាន​សន្យា​ថា…

Read article