ភីលីព ២:១-១១
ចូររាប់អានគេឲ្យលើសជាងខ្លួនដោយចិត្តសុភាពវិញ កុំឲ្យគ្រប់គ្នាស្វែងរកតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនឡើយ ត្រូវស្វែងរកចំពោះអ្នកដទៃផង។ ភីលីព ២:៣-៤
នៅស្ថានីយសាកអាគុយរថយន្តអគ្គិសនី នៅទូទាំងសហរដ្ឋអាមេរិក មានអ្នកបើកបរខ្លះ បានសម្រាកនៅក្នុងស្ថានីយអស់ពេលយូរជាងធម្មតា នៅពេល “សាកអាគុយឆាប់រហ័ស” ដែលបានរៀបចំមក ដើម្បីជួយអ្នកបើកប្រាស់ឲ្យសាកអាគុយឡានរបស់ខ្លួនក្នុងរយៈពេលខ្លី ហើយបន្តដំណើរទៅមុខទៀត។ ដើម្បីឆ្លើយតបចំពោះអាកប្បកិរិយាដែលមិនកោតក្រែងចិត្តអ្នកដទៃនេះ បណ្ដាញសាកអាគុយឡានធំបំផុត នៅសហរដ្ឋអាមេរិក បានធ្វើការកំណត់ពេលដ៏តឹងរឹង នៅស្ថានីយដែលមានភាពមមាញឹកបំផុត។ នៅពេលដែលអាគុយរបស់ឡានសាកបាន៨៥ភាគរយហើយ អ្នកបើកបរត្រូវតែចាកចេញ ដើម្បីទុកកន្លែងឲ្យឡានផ្សេងទៀតចូលសាកអាគុយ។ 
សាវ័កប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ ឲ្យគិតប្រយោជន៍អ្នកដទៃលើសខ្លួនឯង(ភីលីព ២:៣)។ គាត់ក៏បានលើកឡើង អំពីបញ្ហាមួយដែលបានរំខានពួកជំនុំទៅទីក្រុងភីលីពយ៉ាងខ្លាំង គឺភាពអាត្មានិយម។ ពួកគេចង់បានការទទួលស្គាល់ និងចង់បានមុខមាត់ ក្នុងពួកជំនុំ មិនមែនដោយចិត្តបរិសុទ្ធនោះទេ តែដោយចិត្ត “អាត្មានិយម”(ខ.៣)។ សាវ័កប៉ុលបានជំរុញអ្នកជឿ ឲ្យមានគំនិតគិតដូចព្រះគ្រីស្ទ ហើយគិតប្រយោជន៍អ្នកដទៃ(ខ.៤)។ ការនេះមិនមានន័យថា ពួកគេគួរឈប់គិតអំពីតម្រូវការផ្ទាល់ខ្លួននោះទេ តែពួកគេត្រូវបំពេញតម្រូវការរបស់អ្នកដទៃ ក្នុងនាមជាអ្នកដែល “មានគំនិតគិតដូចជាព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ”(ខ.៥)។ សាវ័កប៉ុលក៏បានលើកទឹកចិត្តពួកជំនុំនៅទីក្រុងភីលីព ឲ្យជម្រុះចោលសេចក្តីអំនួត ហើយគិតប្រយោជន៍អ្នកដទៃ ដោយការបន្ទាបខ្លួន។ តើមានអ្វីជាកត្តាជំរុញចិត្តពួកគេឲ្យគិតប្រយោជន៍អ្នកដទៃ? គឺសេចក្តីស្រឡាញ់។
ខណៈពេលដែលយើងព្យាយាមយកតម្រាប់តាមព្រះគ្រីស្ទ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ(ខ.៦-១១) ព្រះអង្គអាចជួយយើងគិតប្រយោជន៍អ្នកដទៃ ដោយគិតអំពីពួកគេដោយក្តីស្រឡាញ់ដូចព្រះយេស៊ូវ។—Marvin Williams

តើអ្នកអាចគិតប្រយោជន៍អ្នកដទៃ លើសខ្លួនឯងដូចម្តេចខ្លះ? 
តើការមើលទៅអ្នកដទៃ ដូចដែលព្រះទ្រង់ទតមើលពួកគេ មានន័យយ៉ាងណាខ្លះ ចំពោះអ្នក? 
ឱព្រះអម្ចាស់ សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំឲ្យលះបង់ប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន និងអំនួត ហើយគិតប្រយោជន៍អ្នកដទៃ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : អេសាយ ២៦-២៧ និង ភីលីព ២