ថ្វាយបង្គំព្រះ ដោយការរួបរួមគ្នា (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
ដោយAlistair Begg
November 29, 2025
«បងប្អូនអើយ ខ្ញុំទូន្មានដល់អ្នករាល់គ្នាដោយនូវព្រះនាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើងថា ចូរនិយាយសេចក្ដីដដែលទាំងអស់គ្នា កុំឲ្យមានសេចក្ដីបាក់បែកក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នាឡើយ ត្រូវឲ្យបានរួបរួមគ្នា ដោយមានចិត្តមានគំនិតតែ១វិញ» (១កូរិនថូស ១:១០)។
ពួកជំនុំដែលរួបរួមគ្នាក្នុងដំណឹងល្អនឹងក្លាយជាពួកជំនុំដែលមានសុខភាពល្អ។ ហើយគ្មានអ្វីស៊ីបំផ្លាញពួកជំនុំ បានឆាប់រហ័សជាងការបាក់បែកនោះឡើយ។
បញ្ហានេះតែងតែកើតឡើងចំពោះរាស្ត្ររបស់ព្រះ។ ពួកគេស្ថិតក្នុងពេលដែលប្រសើរបំផុត ពេលណាពួកគេមានការរួបរួម។ ឧទាហរណ៍៖ បន្ទាប់ពីពួកអ៊ីស្រាអែលវិលត្រឡប់ពីការនិរទេសក្នុងចក្រភពបាប៊ីឡូន កណ្ឌគម្ពីរនេហេមាជំពូក៨ បានចែងថា ពួកគេបានជួបជុំគ្នាដោយចិត្តដែលប្រុងប្រៀបជាស្រេច «ដោយមានចិត្តតែមួយ» ដើម្បីស្តាប់ការបង្រៀនជាសាធារណៈរបស់លោក អែសរ៉ា ដែលជាសង្ឃអំពីគម្ពីរក្រឹត្យវិន័យរបស់លោក ម៉ូសេ (នេហេមា ៨:១)។ នៅពេលនោះ បុរស និងស្ត្រីជាង៥ពាន់នាក់ បានទៅផ្តុំគ្នានៅក្នុងទីធ្លាមុខទ្វារទឹក ក្នុងវិញ្ញាណនៃការរួបរួម និងការប្ដេជ្ញាចិត្តចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមកក្នុងការថ្វាយបង្គំ។ ពួកគេបានផ្ដោតចិត្ត មិនគ្រាន់តែទៅលើ «អ្វីដែលពួកគេកំពុងទទួលពីការបង្រៀននេះឡើយ» តែក៏ផ្ដោតទៅលើ «អ្វីដែលពួកគេអាចរួមចំណែកជួយដល់បងប្អូនប្រុសស្រីដែលកំពុងជួបជុំជាមួយពួកគេ»។ នេះជារបៀបដែលរាស្ត្ររបស់ព្រះត្រូវតែថ្វាយបង្គំព្រះ ដើម្បីឲ្យមានការរួបរួមគ្នា។
ពេលណាយើងពិតជាដើរជាមួយព្រះគ្រីស្ទ យើងនឹងមានចិត្តដែលចង់ថ្វាយបង្គំជាមួយអ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះគ្រីស្ទ។ ជួនកាល ទឹកចិត្តរបស់យើងអាចរីងស្ងួត ប៉ុន្តែដោយជំនួយមកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ យើងអាចមានវិញ្ញាណនៃការថ្វាយបង្គំដូចអ្នកនិពន្ធទំនុកតម្កើង គឺដូចដែលគាត់បានពោលថា «កាលគេនិយាយមកខ្ញុំថា ចូរយើងចូលទៅក្នុងដំណាក់នៃព្រះយេហូវ៉ា នោះខ្ញុំមានសេចក្ដីអំណរអរណាស់» (ទំនុកតម្កើង ១២២:១)។ ការជួបជុំគ្នារបស់ពួកជំនុំដើម្បីថ្វាយបង្គំព្រះ មិនគ្រាន់តែជាព្រឹត្តិការណ៍សម្រាប់អ្នកឲ្យចូលរួម ឬស៊ូទ្រាំប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ជាការប្រកាសអំពីចិត្តស្ម័គ្រស្មោះដែលយើងមានដូចគ្នាចំពោះមហាក្សត្ររបស់យើង និងជាការក្រើនរំឭកដ៏មានអំណាចអំពីការរួបរួមស៊ីជម្រៅដែលរាស្ត្ររបស់ព្រះមានដោយអំណរ។
ក្នុងពួកជំនុំរបស់យើង យើងមិនតែងតែមានចិត្តស្រុះស្រួលគ្នាជានិច្ចឡើយ។ យើងរាល់គ្នាមានចំណង់ចំណូលចិត្ត និងការបណ្ដាលចិត្តរៀងខ្លួន។ ប៉ុន្តែ នៅក្នុងចំណុចស្នូលនៃសមាជិកភាពនៃគ្រួសាររបស់ព្រះ ត្រូវមានការព្រមព្រៀងគ្នាអំពីរឿងខ្លឹមៗនៃជំនឿរបស់យើង គឺរឿងដូចជាអំណាចនៃព្រះគម្ពីរ ភាពជាចំណុចកណ្ដាល និងភាពធំឧត្តមនៃព្រះយេស៊ូវ ភាពចាំបាច់នៃដំណឹងល្អ និងអាទិភាពនៃការអធិស្ឋាន និងការថ្វាយបង្គំក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើងជាដើម។ ការមានជំនឿដូចគ្នាយ៉ាងដូចនេះអនុញ្ញាតឲ្យរាស្ត្ររបស់ព្រះ ជួបជុំគ្នាដោយការរួបរួម។ ដូចនេះ ការអធិប្បាយព្រះបន្ទូលដែលធ្វើឲ្យចិត្តរីករាយ បទចម្រៀងដ៏ពីរោះ និងកម្មវិធីដែលមានប្រយោជន៍សម្រាប់ក្រុមគ្រួសារទាំងឡាយអាចជាអំណោយមកពីព្រះអម្ចាស់ តែមិនគួរក្លាយជាអាទិភាពរបស់យើងទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងគួរតែអធិស្ឋានឲ្យពួកបរិសុទ្ធជាបងប្អូនរួមជំនឿ នៅពេលដែលយើងថ្វាយបង្គំជាមួយគ្នាដោយការរួបរួម ដោយសូមឲ្យការផុសផុលនោះកើតចេញពីចិត្តរបស់យើង ដែលចង់ឮការអធិប្បាយព្រះបន្ទូលដែលផ្អែកទៅលើសេចក្តីពិត។ ព្រោះពេលណាពួកជំនុំមានចិត្តប្រុងប្រៀបទទួលព្រះបន្ទូល ដោយការអធិស្ឋាន ព្រះទ្រង់នឹងពិតជាធ្វើអ្វីដែលព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យនឹងធ្វើតាមរយៈព្រះបន្ទូលទ្រង់។ យើងងាយនឹងចូលរួមជាមួយពួកជំនុំដោយផ្នត់គំនិតដែល «យកខ្លួនឯងជាទីមួយ» ហើយរហ័សរិះគន់គេ និយាយរួមគឺយើងងាយនឹងមានបញ្ហានេះ តែវាក៏ស៊ីបំផ្លាញពួកជំនុំផងដែរ។ ចូរប្រាកដថា នៅថ្ងៃអាទិត្យក្រោយ អ្នកទៅព្រះវិហារមិនគ្រាន់តែសម្រាប់ខ្លួនឯង តែក៏ដើម្បីអ្នកដទៃ ហើយអ្នកក៏ឆាប់ស្អាងអ្នកដទៃ និងលើកកម្ពស់ការរួបរួមគ្នាក្នុងរបៀបដែលអ្នកច្រៀង និងនិយាយផងដែរ។
ខគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ នេហេមា ៨:១-១២
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ ២របាក្សត្រ ២១-២២ និងលូកា ៩:១-១៧