August

You are here:
ព្រះអង្គដឹកនាំតាមផ្លូវដែលយើងមិនស្គាល់

សូមអាន ទំនុក​ដំកើង ១៤២ កាល​វិញ្ញាណ​ទូល​បង្គំ​បាន​អន់ថយ​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន នោះ​ទ្រង់​បាន​ស្គាល់​ផ្លូវ​ច្រក​របស់​ទូល​បង្គំ គេ​បាន​ដាក់​អន្ទាក់​លាក់​កំបាំង​ក្នុង​ផ្លូវ​ដែល​ទូល​បង្គំ​ដើរ​។ ទំនុក​ដំកើង ១៤២:៣ មាន​ពេល​មួយ​ខ្ញុំ​បាន​ចូល​រួម​ការ​រត់​ប្រណាំង​ជាមួយ​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​ឈ្មោះ ប្រាយអិន(Brian)។ ខ្ញុំ​មាន​ការ​ស្ទាក់ស្ទើរ ហើយ​គិតថា ប្រហែល​ជា​ខ្ញុំ​មិន​គួរ​ចូល​រួម​ជាមួយ​គាត់​ទេ​។ ការ​ប្រកួត​នោះ​ប្រព្រឹត្ត​នៅ​ប្រទេស​ដទៃ ហើយ​ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ថា យើង​អាច​រត់​បាន​ចម្ងាយ​ប៉ុន្មាន ឬ​ដោយ​របៀបណា ហើយ​ត្រូវ​រត់​កាត់​តាម​សណ្ឋាន​ដី​ប្រភេទ​ណា​ទេ​។ ម្យ៉ាង​ទៀត គាត់​ជា​អ្នក​រត់លឿន​។ តើ​ខ្ញុំ​នឹង​ថ្លោះ​ករ​ជើង ពេល​ខ្ញុំ​ខំ​រត់​ឲ្យ​ទាន់​គាត់​ឬ? តើ​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ធ្វើ​ដូច​ម្តេច​ តើ​ត្រូវ​ទុក​ចិត្ត​ប្រាយអិន ព្រោះ​គាត់​ស្គាល់​ផ្លូវ​ច្បាស់​ឬ? ពេល​ការ​រត់​ប្រណាំង​ចាប់​ផ្តើម ខ្ញុំ​មាន​ការ​ថប់​បារម្ភ​កាន់តែ​ខ្លាំង​។ ផ្លូវ​សម្រាប់​រត់​មាន​ភាព​រដិប​រដុប បត់​ចុះ​បត់​ឡើង កាត់​តាម​ព្រៃ​ក្រាស់​មួយ នៅ​លើ​ផ្លូវ​ឡើង​ទួល និង​ចុះ​ចំណោទ​។ អរ​ព្រះគុណ​ព្រះអង្គ ដែល​ប្រាយ​អិន​ចេះតែ​បន្ត​ងាក​មក​មើល​ខ្ញុំ​នៅ​ក្រោយ​គាត់ ហើយ​ដាស់តឿន​ខ្ញុំ អំពី​ផ្លូវ​ដ៏​ពិបាក​នៅ​ខាង​មុខ​។ មនុស្ស​ជា​ច្រើន​នៅ​សម័យ​ព្រះ​គម្ពីរ ប្រហែល​ជា​មាន​អារម្មណ៍​ដូច​នេះ​ឯង ពេល​ដែល​ពួកគេ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទឹកដី​ដែល​ពួកគេ​មិន​ស្គាល់​។ ឧទាហរណ៍ លោក​អ័ប្រាហាំ​ចូល​ទឹកដី​កាណាន ជនជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​នៅ​ក្នុង​វាល​រហោស្ថាន និង​ពួក​សិស្ស​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​ចេញទៅ​បំពេញ​បេសកកម្ម​ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ​។ ពួកគេ​មិន​ដឹង​ថា ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​របស់​ពួកគេ​នឹង​មាន​លក្ខណៈ​យ៉ាងណា​ទេ គឺ​គ្រាន់តែ​ដឹង​ថា ពួកគេ​មុខ​ជា​ជួប​ការ​លំបាក​។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​ដែល​ដឹកនាំ​ពួកគេ ព្រះអង្គ​ស្គាល់​ផ្លូវ​នៅ​ខាង​មុខ​ច្បាស់​។ ពួកគេ​ត្រូវតែ​ទុក​ចិត្ត​ថា ព្រះអង្គ​នឹង​ប្រទាន​កម្លាំង​សម្រាប់​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​ការ​លំបាក ហើយ​ព្រះអង្គ​នឹង​ថែរក្សា​ពួកគេ​។ ពួកគេ​អាច​ដើរ​តាម​ព្រះអង្គ​បាន ព្រោះ​ព្រះអង្គ​ជ្រាប​ច្បាស់​ថា…

Read article
ព្រះទ្រង់រៀបចំផ្លូវសម្រាប់យើងបោះជំហានទៅមុខ

សូមអាន : អេសាយ ២៦:១-១៣ ឱ​ព្រះ​ដ៏​ទៀង​ត្រង់​អើយ ទ្រង់​ពិនិត្យ​ពិចារណា​អស់​ទាំង​ផ្លូវ​ច្រក​របស់​មនុស្ស​សុចរិត​។ អេសាយ ២៦:៧ នៅ​ក្នុង​កីឡា​វាយ​កូន​បាល់​បេសប៊ល​ដែល​ពឹង​ផ្អែក​សម្លេង កីឡាករ​ទាំង​អស់​ដែល​ពិការ​ភ្នែក ត្រូវ​រង់​ចាំ​ស្តាប់​សម្លេង​រោទ៍​ចេញពី​កូន​បាល់ ឬ​ចេញ​ពី​ទី ក្នុង​លើ​ទីលាន ដើម្បី​ឲ្យ​ដឹង​ថា ត្រូវ​ធ្វើ​អ្វី និង​រត់​ទៅ​កន្លែងណា​។ អ្នក​វាយ​កូន​បាល់​ដែល​គេ​មាន​ក្រ​ណាត់​រុំ​ភ្នែក(មាន​កំរិត​ពិការ​ភ្នែក​ផ្សេង​គ្នា) និង​អ្នក​គប់​កូន​បាល់​ដែល​អាច​មើល​ឃើញ នៅ​ក្នុង​ក្រុម​ជាមួយ​គ្នា​។ ពេលណា​អ្នក​វាយ​កូន​បាល់​វាយ​ត្រូវ​បាល់​ដែល​បញ្ចេញ​សម្លេង គាត់​ត្រូវ​រត់​ទៅ​រក​ទី តាម​សម្លេង​ដែល​បាន​លាន់​ឡើង​។ អ្នក​វាយ​កូន​បាល់​ត្រូវ​រត់​ឲ្យ​ដល់ទី មុន​ពេល​អ្នក​រើស​បាល់​របស់​គូរ​ប្រកួត​រើស​បាន​កូន​បាល់​នោះ ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​ពិន្ទុ​។ កីឡាករ​ម្នាក់​បាន​លើក​ឡើង​ថា គាត់​មាន​អារម្មណ៍​ថា គាត់ “មាន​សេរី​ភាព​ពេញលេញ ក្នុង​ការ​រត់” ព្រោះ​គាត់​ដឹង​ថា ផ្លូវ និង​ទិសដៅ​ដែល​គាត់​ត្រូវ​រត់​ទៅ មាន​ភាព​ស្រឡះ​ល្អ​។ គាត់​ថា នេះ​ជា​ចំណុច​ល្អ​បំផុត​របស់​ការ​ប្រកួត​នេះ​។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​អេសាយ​បាន​ប្រាប់​យើង​ថា ព្រះអម្ចាស់​ជា​ព្រះ​ដ៏​ទៀង​ត្រង់ “ទ្រង់​ពិនិត្យ​ពិចារណា​អស់​ទាំង​ផ្លូវ​ច្រក​របស់​មនុស្ស​សុចរិត” (២៦:៧)។ កាល​ហោរា​អេសាយ​បាន​និពន្ធ​កណ្ឌ​គម្ពីរ​នេះ ពួក​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល​មិន​បាន​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​ដែល​ត្រឹម​ត្រូវ​ឡើយ បានជា​ពួកគេ​បាន​ទទួល​ការ​ជំនុំ​ជម្រះ​ពី​ព្រះអង្គ ដោយសារ​ពួកគេ​មិន​ស្តាប់​បង្គាប់​ព្រះអង្គ​។ ហោរា​អេសាយ​ក៏បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពួកគេ​ឲ្យ​ដើរ ដោយ​ជំនឿ និង​ការ​ស្តាប់​បង្គាប់ ដែល​ច្រើនតែ​មាន​ការ​ពិបាក​។ ហើយ​ចិត្ត​របស់​ពួក​គេ​ត្រូវ​ផ្តោត​ទៅលើ​ការ​លើក​ដំកើង​ព្រះ​នាម​ព្រះអង្គ និង​នឹក​ចាំ​អំពី​ព្រះអង្គ(ខ.៨)។ ក្នុង​នាម​យើង​ជា​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ យើង​ស្គាល់​ព្រះអង្គ​កាន់តែ​ច្បាស់ ហើយ​ទុក​ចិត្ត​លើ​ចារិក​លក្ខណៈ​ដ៏​ស្មោះ​ត្រង់​របស់​ព្រះអង្គ ពេលណា​យើង​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​ព្រះអង្គ ដោយ​ការ​ស្តាប់​បង្គាប់​។…

Read article
ពេលដែលអ្នកនឿយព្រួយខ្លាំង

សូមអាន ម៉ាថាយ ១១:២៥-៣០ អស់​អ្នក​ដែល​នឿយ​ព្រួយ ហើយ​ផ្ទុក​ធ្ងន់​អើយ ចូរ​មក​ឯ​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​នឹង​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឈប់​សំរាក​។ ម៉ាថាយ ១១:២៨ នៅពេល​ល្ងាច​ថ្ងៃ​សុក្រ ជា​ថ្ងៃ​ធ្វើ​ការ ខ្ញុំ​នៅ​អង្គុយ​នៅ​មុខ​កុំព្យូទ័រ​នៅឡើយ​។ ខ្ញុំ​គួរតែ​មាន​ចិត្ត​រីករាយ ចំពោះ​ការងារ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ចប់ នៅ​ថ្ងៃ​នោះ តែ​ខ្ញុំ​មិន​សប្បាយ​ចិត្ត​សោះ​។ ស្មា​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ចុក​រោយ ដោយសារ​ទម្ងន់​ដ៏​ធ្ងន់​នៃ​ការ​ថប់​បារម្ភ ដោយសារ​បញ្ហា​នៅ​កន្លែង​ធ្វើ​ការ ហើយ​គំនិត​របស់​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ហត់នឿយ ដោយសារ​ការ​គិត​អំពី​បញ្ហា​ទំនាក់​ទំនង​។ ខ្ញុំ​ចង់​រត់​គេច​ចេញពី​បញ្ហា​ទាំង​អស់​នោះ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏បាន​គិត​ចង់ទៅ​មើល​ទូរទស្សន៍​នៅ​យប់​នោះ​។ តែ​ខ្ញុំ​បាន​បិទ​ភ្នែក​អធិស្ឋាន​ខ្សិបៗ​ថា “ព្រះ​អម្ចាស់​អើយ”។ ខ្ញុំ​អស់​កម្លាំង​ពេក មិន​ចង់​និយាយ​អ្វី​ទៀត​ទេ​។ ភាព​ហត់​នឿយ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​អាច​អធិស្ឋាន​បានតែ​ពាក្យ​ប៉ុន្មាន​ម៉ាត់​នេះ​។ ហើយ​ភ្លាមៗ​នោះ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​ត្រូវ​ធ្វើ​អ្វី​បន្ទាប់​ទៀត​។ ព្រះយេស៊ូវ​មាន​បន្ទូល​មក​កាន់​យើង​រាល់​គ្នា ដែល​កំពុង​នឿយ​ព្រួយ ហើយ​ផ្ទុក​ធ្ងន់​ថា “ចូរ​មក​ឯ​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​នឹង​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឈប់​សំរាក”(ម៉ាថាយ ១១:២៨)។ គឺ​មិនមែន​សម្រាក ដោយ​ការ​គេង​លក់​ឲ្យ​បាន​ស្កប់​ស្កល់​នៅ​ពេលយប់​នោះ​ទេ​។ ហើយក៏​មិនមែន​ជា​ការ​គេចវេស​ពី​​បញ្ហា ដោយ​ការ​មើល​ទូរទស្សន៍​បន្លប់​ខ្លួនឯង​នោះ​ឡើយ​។ ហើយក៏​មិនមែន​ជា​ការ​មាន​អារម្មណ៍​ធូរ​ស្បើយ បន្ទាប់ពី​បញ្ហា​យើង​ត្រូវ​បាន​ដោះ​ស្រាយ​នោះ​ដែរ​។ ទោះ​ការ​សម្រាក​ទាំង​អស់​នេះ ជា​ការ​សម្រាក​ដ៏​ល្អ តែ​ភាព​ធូរ​ស្រាល​ដែល​យើង​ទទួល​បាន​ពី​ការ​សម្រាក​ដូច​នេះ មាន​រយៈ​ពេល​ខ្លី ហើយ​អាស្រ័យ​ទៅលើ​កាលៈទេសៈ​របស់​យើង​ប៉ុណ្ណោះ​។ តែ​ផ្ទុយ​ទៅវិញ ការ​សម្រាក​ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​ប្រទាន មាន​ភាព​ស្ថិត​ស្ថេរ ហើយ​មាន​ការ​ធានា​ថា ព្រះទ័យ​ព្រះអង្គ​មិន​ប្រែ​ប្រួល​ឡើយ​។ ព្រះអង្គ​តែងតែ​ល្អជា​រៀង​រហូត​។ ព្រះអង្គ​ប្រទាន​យើង​នូវ​ការ​សម្រាក​ដ៏​ពិត…

Read article
នៅពេលដែលបាត់បង់អ្វីៗទាំងអស់

សូមអាន : យ៉ូប ១:១៣-២២ ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​មក ហើយ​ទ្រង់​ក៏​បាន​ដក​យក​ទៅវិញ សូម​ឲ្យ​ព្រះ​នាម​ព្រះយេហូវ៉ា​បាន​ព្រះពរ​ចុះ​។ យ៉ូប ១:២១ បន្ទាប់ពី​លោក​ស៊ីសា(Cesar) រកបាន​ប្រាក់​ចំណេញ​ជា​ច្រើន ពី​ការសាងសង់​ស្ពាន វិមាន និង​អគារ​ធំៗ គាត់​ក៏បាន​បែក​គំនិត​បង្កើត​មុខរបរ​ថ្មី​មួយ​។ ដូច​នេះ គាត់​ក៏បាន​លក់​ក្រុម​ហ៊ុន​ដំបូង​របស់​គាត់ ហើយ​ក៏​បាន​យក​ប្រាក់​ទៅ​រក្សា​ទុក​ក្នុង​ធនាគារ ដោយ​មាន​គម្រោង​យក​វា​ទៅ​វិនិយោគ ក្នុង​ពេល​ឆាប់ៗ​ខាង​មុខ​។ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដ៏​ខ្លី​នោះ រដ្ឋាភិបាល​របស់​គាត់​ក៏​បាន​រឹបអូស​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​របស់​គាត់​ទាំង​អស់ ដែល​បាន​រក្សា​ទុក​ក្នុង​គណនី​ធនាគារ​។ ប្រាក់​សន្សំ​របស់​លោក​ស៊ីសា​ពេញ​មួយ​ជីវិត​ក៏បាន​រលាយ​បាត់​អស់ តែមួយ​ពព្រិច​ភ្នែក​។ លោក​ស៊ីសា​មិន​បាន​ជ្រើស​រើស​យក​ការ​រអ៊ូរទាំ ចំពោះ​ភាព​អយុត្តិធម៌​នេះ​ទេ តែ​គាត់​ក៏​បាន​ទូល​សូម​ព្រះអម្ចាស់ បង្ហាញ​ផ្លូវ​គាត់ ដែល​ត្រូវ​បោះ​ជំហាន​ទៅមុខ​ទៀត​។ បន្ទាប់មក គាត់​គ្រាន់តែ​បាន​ចាប់​ផ្តើម​ពី​ចំណុច​សូន្យ​ឡើង​វិញ​។ រឿង​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​រឿង​របស់​លោក​យ៉ូប​។ ប៉ុន្តែ លោក​យ៉ូប​មិន​គ្រាន់តែ​បាន​បាត់បង់​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ ក្នុង​ពេល​ដ៏​ខ្លី​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ​។ គាត់​បាន​បាត់​បង់​កូន​ៗ និង​អ្នក​បម្រើ​របស់​គាត់(យ៉ូហាន ១:១៣-២២)។ បន្ទាប់មក គាត់​ក៏បាន​ធ្លាក់​ខ្លួន​ឈឺ​ទៀត(២:៧-៨)។ ការ​ឆ្លើយតប​របស់​លោក​យ៉ូប​នៅតែ​ជា​គំរូ​ដ៏​ល្អ​របស់​យើង នៅ​គ្រប់​សម័យ​កាល​។ ក្នុង​ពេល​ដ៏​សោកសៅ​បំផុត​នោះ គាត់​បាន​អធិស្ឋាន​ថា “ទូល​បង្គំ​បាន​ចេញពី​ផ្ទៃ​ម្តាយ​មក​ដោយ​ខ្លួន​ទទេ ហើយ​នឹង​ត្រឡប់​ទៅ​វិញ​ដោយ​ទទេ​ដែរ ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​មក ហើយ​ទ្រង់​ក៏​បាន​ដក​យក​ទៅវិញ សូម​ឲ្យ​ព្រះ​នាម​ព្រះយេហូវ៉ា​បាន​ព្រះពរ​ចុះ”(១:២១)។ ចុង​បញ្ចប់​នៃ​ជំពូក១នៃ​កណ្ឌ​គម្ពីរ​យ៉ូប បាន​ធ្វើ​ការ​សន្និដ្ឋាន​ថា “ក្នុង​គ្រប់​សេចក្តី​ទាំង​នោះ​យ៉ូប​មិន​បាន​ធ្វើបាប​ឡើយ ក៏​មិន​បាន​ប្រកាន់​ទោស​ដល់​ព្រះ​ដែរ”(ខ.២២)។…

Read article
រៀនជម្នះការខកចិត្ត

សូមអាន ១របាក្សត្រ ២៨:២-៣,៦-១២ ឯ​យើង​បាន​មាន​បំណង ចង់​ស្អាង​ព្រះវិហារ សំរាប់​ឲ្យ​ហិប​នៃ​សេចក្តី​សញ្ញា​ផង​ព្រះយេហូវ៉ា​បាន​សំរាក​នៅ​។ ១របាក្សត្រ ២៨:២ សិស្ស​មួយ​ក្រុម ដែល​ជិត​បញ្ចប់​ការ​សិក្សា នៅ​វិទ្យាល័យ​រដ្ឋ​អូ​ក្លាហូម៉ា បាន​រ៉ៃ​អង្គាស​ប្រាក់​ពេញ​មួយ​ឆ្នាំ ដើម្បី​ឲ្យ​ពួកគេ​មាន​លទ្ធ​ភាព​ធ្វើ​ដំណើរ​កម្សាន្ត​ដ៏​កម្រ​មួយ​។ តែ​ពេល​ដែល​ពួកគេ​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅលើ​អាកាសយាន​ដ្ឋាន ពួកគេ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ពួក​គេ​បាន​ទិញ​សំបុត្រ​យន្តហោះ ពី​ក្រុម​ហ៊ុន​អាកាស​ចរណ៍​​ក្លែងក្លាយ​។ រដ្ឋបាល​របស់​សាលា​បាន​រៀបរាប់​ថា សិស្ស​ទាំង​នោះ​មាន​ការ​ខក​ចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង​។ តែ​ទោះ​ពួកគេ​ត្រូវ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ផែនការ​ក៏ដោយ ក៏​ពួកគេ​បាន​សម្រេច​ចិត្ត “ប្រើ​ពេល​វេលា​របស់​ខ្លួន ​ឲ្យ​មាន​ប្រយោជន៍​បំផុត”។ ពួកគេ​ក៏បាន​ចំណាយ​ពេល​ពីរ​ថ្ងៃ នៅ​កន្លែង​កម្សាន្ត​មួយ​ចំនួន ក្នុង​តំបន់​ជិត​ខាង ហើយ​នៅ​ទីនោះ មាន​គេ​ចេញ​ថ្លៃ​សំបុត្រ​យន្តហោះ​ឲ្យ​ពួកគេ​។ ពេលណា​ផែនការ​បរាជ័យ ឬ​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ យើង​អាច​មាន​ការ​ខក​ចិត្ត ឬ​ថែម​ទាំង​ខូច​ចិត្ត​ទៀត​ផង​។ ជា​ពិសេស នៅពេល​ដែល​យើង​បាន​ចំណាយ​ពេល​វេលា ប្រាក់កាស ឬ​ទឹក​ចិត្ត​ជា​ច្រើន ក្នុង​ការ​ធ្វើ​ផែនការ​នោះ​។ ស្តេច​ដាវីឌ​មាន​បំណង​ព្រះទ័យ ចង់​សាង​សង់​ព្រះវិហារ​ថ្វាយ​ព្រះអម្ចាស់(១របាក្សត្រ ២៨:២) តែ​ព្រះអម្ចាស់​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា ព្រះអង្គ​មិន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ស្តេច​ដាវីឌ​សាងសង់​ព្រះវិហារ សម្រាប់​ព្រះ​នាម​ព្រះអង្គ​ឡើយ តែ​សាឡូម៉ូន​ជា​បុត្រា​ទ្រង់​នឹង​បាន​សង់​ព្រះវិហារ​ថ្វាយ​ព្រះអង្គ​វិញ(ខ.៣,៦)។ ពេល​នោះ ស្តេច​ដាវីឌ​មិន​បាន​អស់​សង្ឃឹម​ឡើយ​។ ទ្រង់​បាន​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះអម្ចាស់ ដែល​បាន​ជ្រើសរើស​ទ្រង់ ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ស្តេច​អ៊ីស្រាអែល ហើយ​ទ្រង់​ក៏បាន​ផ្ទេរ​ផែនការ​សម្រាប់​សាង​សង់​ព្រះវិហារ ទៅ​ស្តេច​សាឡូម៉ូន(ខ.១១-១៣)។ ទន្ទឹម​នឹង​នោះ ទ្រង់​ក៏បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ស្តេច​សាឡូម៉ូន ឲ្យ​មាន​កំឡាំង និង​ចិត្ត​ក្លាហាន​ឡើង…

Read article
ជួបទុក្ខលំបាកខ្លាំង តែនៅមានសង្ឃឹម

សូមអាន ទំនុក​ដំកើង ២២:១៤-២៤ ទូល​បង្គំ​នឹង​សរសើរ​ដំកើង​ទ្រង់ នៅ​កណ្តាល​ពួក​ជំនុំ​។ ទំនុក​ដំកើង ២២:២២ មាន​ពេល​មួយ លោក​គ្រូ​គង្វាល​បាន​អញ្ជើញ​អ្នក​ស្រី ឡាទ្រីស(Latriece) ឲ្យ​ឡើង​ធ្វើ​ទី​បន្ទាល់ នៅ​ចុង​បញ្ចប់​នៃ​កម្មវិធី​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ នៅ​ថ្ងៃ​អា​ទិត្យ​។ ពេល​ដែល​គាត់​ឡើង​ទៅ​ឈរ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ពួក​ជំនុំ គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​នឹក​ស្មានថា ពាក្យ​ពេចន៍​ដែល​គាត់​និយាយ​ចេញ​មក បាន​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​ខ្លាំង​ប៉ុណ្ណា​ទេ​។ គាត់​បាន​ផ្លាស់ទី​លំនៅ​មកពី​រដ្ឋ​ខេនថាក់ឃី(Kentucky) បន្ទាប់ពី​ខ្យល់កួច​យក្ស​ថូនេដូ​បាន​វាយ​ប្រហារ​មក​លើ​រដ្ឋ​នេះ កាល​ពី​ខែ​ធ្នូ ឆ្នាំ២០២១ ដោយ​បាន​ឆក់​យក​ជីវិត​សមាជិក​គ្រួសារ​គាត់ ៧នាក់​។ គាត់​បាន​ចែក​ចាយ​ថា “ខ្ញុំ​នៅតែ​អាច​ញញឹម ព្រោះ​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ព្រះអង្គ​នៅតែ​គង់នៅ​ជាមួយ​ខ្ញុំ”។ ទោះ​បេះ​ដូង​គាត់​បាន​ខ្ទេច​ខ្ទាំ ដោយសារ​ទុក្ខ​លំបាក​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ ក៏ទី​បន្ទាល់​របស់​គាត់​បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​នូវ​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ដ៏​មាន​អំណាច សម្រាប់​អ្នក​ដែល​កំពុង​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​បញ្ហា​ប្រឈម​ដ៏​ពិបាក​។ ព្រះបន្ទូល​របស់​ស្តេច​ដាវីឌ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ទំនុក​ដំកើង ជំពូក២២(ដែល​បាន​ចង្អុល​បង្ហាញ​ទៅ​រក​ការ​រង​ទុក្ខ​របស់​ព្រះយេស៊ូវ) គឺជា​ពាក្យ​ពេចន៍ ដែល​ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​បន្លឺ​ឡើង ពេល​ដែល​ទ្រង់​មាន​អារម្មណ៍​ថា ព្រះអម្ចាស់​បាន​បោះបង់​ចោល​ទ្រង់(ខ.១) អ្នក​ដទៃ​បាន​ស្អប់​ខ្ពើម និង​ចំអក​ឲ្យ​ទ្រង់(ខ.៦-៨) ហើយ​កំពុង​ស្ថិត​ក្នុង​ការ​ហ៊ុម​ព័ទ្ធ​របស់​ពួក​មនុស្ស​ដែល​កំពុង​តាម​សម្លាប់​ទ្រង់(ខ.១២-១៣)។ ទ្រង់​មាន​អារម្មណ៍​ទន់​ខ្សោយ ហើយ​ខ្សោះ​អស់​កម្លាំង(ខ.១៤-១៨) តែ​ទ្រង់​មិន​ទាន់​អស់​សង្ឃឹម​ទេ​។ គឺ​ដូច​ដែល​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ថា “ឱ​ព្រះយេហូវ៉ា​អើយ សូម​កុំ​គង់​ឆ្ងាយ​ពី​ទូល​បង្គំ​ឡើយ ឱ​ព្រះ​ដ៏​ជា​កំឡាំង​នៃ​ទូល​បង្គំ​អើយ សូម​យាង​មក​ជួយ​ទូល​បង្គំ​ជា​ប្រញាប់​ផង”(ខ.១៩)។ បញ្ហា​ប្រឈម​ដែល​អ្នក​កំពុង​ជួប​ប្រទះ ប្រហែល​មិន​ពិបាក​ដូច​ស្តេច​ដាវីឌ ឬ​អ្នក​ស្រីឡាទ្រីស​ទេ តែ​ពិតជា​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​មាន​ការ​ពិបាក​។ តែ​យើង​អាច​រក​ឃើញ​ការ​កម្សាន្ត​ចិត្ត​ដ៏​មានន័យ…

Read article
ព្រះអង្គជ្រាបអំពីភាពកម្សោយរបស់យើង

សូមអាន យ៉ូហាន ១១:២៥-៣៦ ពួក​សាសន៍​យូដា​និយាយ​ថា មើល លោក​ស្រឡាញ់​គាត់​ណាស់​ហ្ន៎​។ យ៉ូហាន ១១:៣៦ ខ្ញុំ និង​មិត្ត​ភក្តិ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​រាប់អាន​គ្នា​ជា​យូរ​មក​ហើយ បាន​បែក​គ្នា​ពីរបី​ឆ្នាំ​ហើយ​។ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​នោះ គាត់​បាន​ពិនិត្យ​សុខ​ភាព​រក​ឃើញថា គាត់​មាន​ជំងឺ​មហារីក ហើយក៏​បាន​ចាប់​ផ្តើម​ការ​ព្យាបាល​។ មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​រដ្ឋ​របស់​គាត់ ដោយ​គ្មាន​ការ​រំពឹង​ទុក ហើយក៏​មាន​ឱកាស​ជួប​គាត់​ម្តង​ទៀត​។ ខ្ញុំ​បាន​ដើរ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ភោជនីយដ្ឋាន ដោយ​ទឹក​ភ្នែក​រលីង​រលោង​។ យើង​មិន​បាន​ជួប​គ្នា​ដោយ​ផ្ទាល់ អស់​រយៈ​ពេល​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​មក​ហើយ ហើយ​ឥឡូវ​នេះ សេចក្តី​ស្លាប់​កំពុងតែ​ពួក​សម្ងំ​នៅ​កៀន​ជ្រុង បានជា​យើង​នឹក​ចាំ អំពី​ភាព​ផុយ​ស្រួល​នៃ​ជីវិត​។ ទឹក​ភ្នែក​ដែល​ហូរ​ចេញពី​ភ្នែក​របស់​យើង​មក គឺ​បាន​កើត​ចេញពី​មិត្តភាព​ដ៏​វែង​ឆ្ងាយ ដែល​មាន​ពេញ​ទៅ​ដោយ​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​ផ្សង​ព្រេង ភាព​កំប្លុក​កំប្លែង សំណើច ការ​បាត់បង់ និង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​។ គឺ​ពេញ​ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់​ខ្លាំង​ណាស់ បានជា​យើង​ស្រក់​ទឹក​ភ្នែក​គ្រាន់តែ​បាន​ឃើញ​គ្នា​។ ព្រះយេស៊ូវ​ក៏​ព្រះ​កន្សែង​ផង​ដែរ​។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​ដំណឹង​ល្អ​តាម​លោក​យ៉ូហាន បាន​កត់ទុក​អំពី​ពេល​មួយ ដែល​ពួក​សាសន៍​យូដា​បាន​យាង​ព្រះអង្គ​ទៅ​មើល​កន្លែង​ដែលគេ​បាន​បញ្ចុះសព​លោក​ឡាសា ជា​មិត្តសំឡាញ់​របស់​ព្រះអង្គ(១១:៣៤)។ ពេល​នោះ ព្រះអង្គ​ក៏​បាន​ព្រះ​កន្សែង(ខ.៣៥)។ ពាក្យ “ព្រះ​កន្សែង” ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​នេះ​បាន​បង្ហាញ​ឲ្យ​យើង​ដឹង អំពី​ជម្រៅ​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះអង្គ ព្រោះ​នៅពេល​ដែល​ពួក​សាសន៍​យូដា​បាន​ឃើញ​ព្រះ​អង្គ​ព្រះ​កន្សែង ពួកគេ​ក៏បាន​លាន់​មាត់​ថា “មើល លោក​ស្រឡាញ់​គាត់​ណាស់​ហ្ន៎”(ខ.៣៦)។ ពាក្យ​មួយ​ឃ្លា​នេះ គឺ​អាច​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​ល្មម​នឹង​ឲ្យ​យើង​ឈប់​បង្អង់ ដើម្បី​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ​ដ៏​ជា​មិត្តសំឡាញ់​របស់​យើង ដែល​ជ្រាប​អំពី​ភាព​កម្សោយ​របស់​យើង​។…

Read article
ចិត្តសប្បុរស ដែលក្លាហាន

សូមអាន ២ធីម៉ូថេ ១:៦-១៤ ដ្បិត​ព្រះ​ទ្រង់​មិន​បាន​ប្រទាន​ឲ្យ​យើង​មាន​វិញ្ញាណ ដែល​តែងតែ​ខ្លាច​ឡើយ គឺ​ឲ្យ​មាន​វិញ្ញាណ​ដ៏​មាន​អំណាច សេចក្តី​ស្រឡាញ់ និង​ប្រាជ្ញា​នឹងធឹង​វិញ​។ ២ធីម៉ូថេ ១:៧ កាល​លោក​ផាកឃ័រ ផាម័រ(Parker Palmer) ជា​អ្នក​និពន្ធ​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ ថ្លែង​សន្ទរកថា ទៅ​កាន់​និស្សិត នៅ​ថ្ងៃ​ទទួល​សញ្ញា​ប័ត្រ គាត់​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​និស្សិត​ទាំង​នោះ ឲ្យ​ធ្វើ​ការ​លះបង់​សម្រាប់​ពិភពលោក ដោយ​ចិត្ត​បើក​ចំហ និង​សប្បុរស​។ គាត់​ក៏បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “គ្មាន​មនុស្ស​ជិត​ស្លាប់​ណា ដែល​និយាយ​ថា «ខ្ញុំ​មាន​ចិត្ត​សប្បាយ​រីករាយ​ណាស់ ដែល​បាន​រស់នៅ​ជា​មនុស្ស​អាត្មា​និយម ដែល​បម្រើ និង​ការពារ​តែ​ប្រយោជន៍​ខ្លួនឯង»”។ ប៉ុន្តែ លោក​ផាកឃ័រ​មាន​ប្រសាសន៍​ទៀត​ថា ការ​រស់នៅ​យ៉ាង​ដូច​នេះ នឹង​នាំ​ឲ្យ​យើង​ដឹង​ថា មាន​រឿង​តិច​ណាស់​ដែល​យើង​បាន​ដឹង ហើយ​យើង​ពិតជា​ងាយ​បរាជ័យ​ប៉ុណ្ណា​។ ការ​លះបង់​ដើម្បី​បម្រើ​ពិភពលោក តម្រូវ​ឲ្យ​មាន​ផ្នត់​គំនិត ដូច “អ្នក​ដែល​ចាប់​ផ្តើម​ថ្មី” ដើម្បី​ដើរ​ទៅ​មុខ ចូល​ទៅ​ក្នុង​អ្វី​ដែល​អ្នក​មិន​ស្គាល់ ហើយ​ប្រថុយ​នឹង​ការ​ដួល​ចុះ ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត ហើយ​បន្ទាប់មក ក្រោក​ឈរ​ឡើង​វិញ ដើម្បី​រៀន​សូត្រ​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត”។ ទាល់តែ​ជីវិត​យើង​បាន​សង់​ឡើង នៅ​លើ​គ្រឹះ​នៃ​ព្រះគុណ​ព្រះ ទើប​យើង​អាច​រក​ឃើញ​សេចក្តី​ក្លាហាន ដើម្បី​ជ្រើស​រើស​យក​ជីវិត ដែល​មាន​ចិត្ត​សប្បុរស ដោយ​ចិត្ត​បើក​ចំហ ដោយ​គ្មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​។ គឺ​ដូច​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ពន្យល់​លោក​ធីម៉ូថេ ជា​សិស្ស​របស់​គាត់​ថា យើង​អាច…

Read article
ព្រះអង្គបានទតឃើញអ្វីគ្រប់យ៉ាង

សូមអាន លោកុប្បត្ដិ ៤:២-១១ ឯង​បាន​ធ្វើ​អ្វី​ដូច្នេះ ពីព្រោះ​ឮសូរ​សំរែក​នៃ​ឈាម​របស់​ប្អូន​ឯង​ពី​ដី​ឡើង​ទៅ​ដល់​អញ​។ លោកុប្បត្ដិ ៤:១០ ក្នុង​បទ​កំណាព្យ​ដែល​លោក ហេនរី វ៉ាតវើត ឡង​ហ្វេឡូ(Henry Wadsworth Longfellow ឆ្នាំ១៨០៧ ដល់១៨៨២) បាន​និពន្ធ​មាន​ចំណង​ជើង​ថា “សាក្សី” គាត់​បាន​ពិពណ៌នា​អំពី​សំពៅ​ដឹក​ទាសករ ដែល​បាន​លិច​ចូល​បាត​សមុទ្រ​។ នៅ​ក្នុង​ការ​សរសេរ​អំពី “គ្រោង​ឆ្អឹង ដែល​បាន​ជាប់​ច្រវាក់” ក្នុង​បាត​សំពៅ លោក​ឡង​ហ្វេឡូ​ក៏​បាន​សោក​សង្រេង​ចំពោះ​ការ​ស្លាប់​របស់​ជន​រង​គ្រោះ​ដែល​គ្មាន​ឈ្មោះ មាន​ចំនួន​រាប់​មិន​អស់​។ គាត់​ក៏​បាន​ពិពណ៌នា​ក្នុង​បទ​កំណាព្យ​គាត់​ថា “ទាំង​នេះ​សុទ្ធតែ​ជា​ទុក្ខ​វេទនា​របស់​ទាសករ ពួក​គេ​សម្លឹង​មើល​ពី​ក្នុង​រណ្តៅ​មក ពួក​គេ​ទួញ​យំ​ចេញពី​ផ្នូរ​ដែល​គ្មាន​ផ្លាក​ឈ្មោះថា យើង​គឺជា​សាក្សី!” ប៉ុន្តែ តើ​សាក្សី​ទាំង​នោះ​និយាយ​ទៅ​កាន់​នរណា? តើ​ការ​ធ្វើ​បន្ទាល់​ដ៏​ស្ងាត់​ស្ងៀម​ គ្មាន​មនុស្ស​ណា​ឮ​ដូចនេះ​មាន​ប្រយោជន៍​អ្វី? តែ​ព្រះ​ទ្រង់​ជា​សាក្សី ដែល​បាន​ទត​ឃើញ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​។ បន្ទាប់ពី​លោក​កាអ៊ីន សម្លាប់​លោក​អេបិល​ហើយ គាត់​ធ្វើពុត​ជា​មិន​បាន​ធ្វើ​អ្វី​ខុស​។ ពេល​ដែល​ព្រះអង្គ​សួរ​នាំ​គាត់ គាត់​ប្រកែក​ថា “ទូល​បង្គំ​មិន​ដឹង​ទេ តើ​ទូល​បង្គំ​ជា​អ្នក​ថែរក្សា​ប្អូន​ឬអី?” តែ​ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា “ឯង​បាន​ធ្វើ​អ្វី​ដូច្នេះ ពីព្រោះ​ឮសូរ​សំរែក​នៃ​ឈាម​របស់​ប្អូន​ឯង​ពី​ដី​ឡើង​ទៅ​ដល់​អញ ឥឡូវ​នេះ ឯង​ត្រូវ​ដី​ដាក់​បណ្តាសា​ដោយ​បាន​ទទួល​ឈាម​នៃ​ប្អូន​ពី​ដៃ​ឯង”(លោកុប្បត្តិ ៤:៩-១១)។ ក្រោយមក គេ​ក៏បាន​បន្ត​ប្រើ​ឈ្មោះ​របស់​លោក​កាអ៊ីន ដើម្បី​ធ្វើ​ការ​ដាស់តឿន​អ្នក​ជឿ​ព្រះអង្គ​។ គឺ​ដូច​ដែល​សាវ័ក​យ៉ូហាន​បាន​ដាស់តឿន​យើង​ថា “ត្រូវ​ឲ្យ​យើង​ស្រឡាញ់​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក មិនមែន​ដូច​ជា​កាអ៊ីន…

Read article
ពួកជំនុំដ៏អស់កល្បរបស់ព្រះអង្គ

សូមអាន អេភេសូរ ២:១៤-២២ ទ្វារ​ស្ថាន​ឃុំ​ព្រលឹង​មនុស្ស​ស្លាប់​នឹង​មិន​ដែល​ឈ្នះ​ពួក​ជំនុំ​ឡើយ​។ ម៉ាថាយ ១៦:១៨ មាន​ស្រ្តី​ជា​ម្តាយ​វ័យ​ក្មេង​ម្នាក់​បាន​មកដល់​ព្រះវិហារ​ជាមួយ​កូន​ពីរ​នាក់ ស្រប​ពេល​ដែល​សាលា​រៀន​ថ្ងៃ​អា​ទិត្យ​ជិត​ដល់​ម៉ោង​បញ្ចប់​។ គាត់​សួរ​យើង​ថា “តើ​កម្មវិធី​ថ្វាយ​បង្គំ​ចប់​ហើយ​ឬ​នៅ”? តែ​អ្នក​ទទួល​ភ្ញៀវ​ម្នាក់​ក៏បាន​ប្រាប់​គាត់​ថា នៅ​តំបន់​ជិត​ខាង មាន​ព្រះវិហារ​មួយ​ទៀត​មាន​កម្មវិធី​ថ្វាយបង្គំ​ពីរ​ពេល ហើយ​ម៉ោង​ទីពីរ​ជិត​ដល់​ពេល​ចាប់​ផ្តើម​ហើយ​។ ហើយក៏​បាន​សួរ​គាត់​ថា តើ​គាត់​ចង់​ឲ្យ​គេ​បើក​ឡាន​ជូន​គាត់​ទៅ​ព្រះវិហារ​នោះ​ទេ? ស្រ្តី​ជា​ម្តាយ​រូប​នោះ​ហាក់​ដូចជា​មាន​ចិត្ត​ដែល​ដឹង​គុណ ពេល​ដែល​គេ​ជួន​គាត់​នឹង​កូនៗ​គាត់​ទៅ​ព្រះវិហារ​នោះ​។ ក្រោយមក អ្នក​ទទួល​ភ្ញៀវ​រូប​នោះ ក៏បាន​ធ្វើ​ការ​សន្និដ្ឋាន​ដូច​នេះ​ថា កម្មវិធី​ថ្វាយបង្គំ​របស់​ពួក​ជំនុំ​មិន​ចេះ​ចប់​ទេ កម្មវិធី​ថ្វាយ​បង្គំ​របស់​ពួក​ជំនុំ​របស់​ព្រះ នឹង​បន្ត​មាន​ជា​រៀង​រហូត។ ពួក​ជំនុំ​មិនមែន​ជា “អគារ” ដែល​ពុក​ផុយ​នោះ​ទេ​។ សាវ័ក​ប៉ុល​មាន​ប្រសាសន៍​ថា ពួក​ជំនុំ​របស់​ព្រះ “គឺជា​ជាតិ​តែ​១​នឹង​ពួក​បរិសុទ្ធ ជា​ពួក​ដំណាក់​ព្រះ​វិញ ដែល​បាន​ស្អាង​ឡើងលើ​ជើង​ជញ្ជាំង​នៃ​ពួក​សាវ័ក និង​ពួក​ហោរា ហើយ​ព្រះ​យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ​នោះ​ឯង ទ្រង់​ជា​ថ្ម​ជ្រុង​យ៉ាង​ឯក ដែល​ដោយសារ​ទ្រង់ ដំណាក់​ទាំងមូល​នោះ​បាន​ផ្គុំ​ភ្ជាប់​គ្នា ទាំង​ចំរើន​ឡើងជា​វិហារ​បរិសុទ្ធ​ក្នុង​ព្រះអម្ចាស់ ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏បាន​ស្អាង​ឡើង​ក្នុង​ទ្រង់​ដែរ សំរាប់​ជា​លំនៅ​នៃ​ព្រះ​ដោយនូវ​ព្រះ​វិញ្ញាណ”(អេភេសូរ ២:១៩-២២)។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​បង្កើត​ពួក​ជំនុំ​របស់​ព្រះ​អង្គ​មក ឲ្យ​មាន​ភាព​ស្ថិត​ស្ថេរ​អស់​កល្ប​។ ព្រះអង្គ​បាន​ប្រកាស​ថា ទោះ​ពួក​ជំនុំ​ព្រះ​អង្គ​ជួប​បញ្ហា​ប្រឈម និង​ទុក្ខ​លំបាក​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ ក៏ “ទ្វារ​ស្ថាន​ឃុំ​ព្រលឹង​មនុស្ស​ស្លាប់​នឹង​មិន​ដែល​ឈ្នះ​ពួក​ជំនុំ​ឡើយ” (ម៉ាថាយ ១៦:១៨)។ តាមរយៈ​ព្រះ​បន្ទូល​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​នេះ ដែល​បាន​ប្រទាន​អំណាច​ដល់​ពួក​ជំនុំ​ព្រះអង្គ យើង​អាច​មើល​ឃើញ​ពួក​ជំនុំ​ក្នុង​តំបន់​របស់​យើង ជា​ផ្នែក​មួយ​នៃ​ពួក​ជំនុំ​សកល ដែល​បាន​សង់​ឡើង…

Read article