Alyson Kieda

You are here:
ការ​អំពាវនាវ​ឲ្យ​អធិស្ឋាន

លោកុប្បត្ដិ ២៥-២៦ និង ម៉ាថាយ ៨:១-១៧ នេហេមា ១:៤-១១ កាល​ខ្ញុំ​ឮ​ពាក្យ​ទាំង​នោះ ខ្ញុំ​ក៏​អង្គុយ​យំ ហើយ​សៅសោក​នៅ​អស់​ពីរបី​ថ្ងៃ ខ្ញុំ​ក៏​តម ហើយ​អធិស្ឋាន នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​នៃ​ស្ថាន​សួគ៌​។ នេហេមា ១:៤ លោក​អាប្រាហាំ លីនខិន(Abraham Lincoln) បាន​ប្រាប់​រឿង​អាថ៌កំបាំង​មួយ​ដល់​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​គាត់​ម្នាក់​ថា គាត់​បាន​ទទួល​ការ​ជំរុញ​ចិត្ត​ជា​ច្រើន​លើក​ច្រើន​សារ ឲ្យ​លត់​ជង្គង់​ចុះ ដោយ​ការ​ជឿ​ជាក់​មិន​អាច​ប្រកែក​បាន​ថា គាត់​មិន​មាន​កន្លែងណា​ផ្សេង​ទៀត​ដែល​ត្រូវ​ទៅ​ទេ​។ ក្នុង​សម័យ​សង្គ្រាម​ស៊ីវិល​អាមេរិក ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ភ័យ​តក់ស្លុត លោក​ប្រធានាធិបតី អាប្រាហាំ លីនខិន​មិន​គ្រាន់តែ​បាន​ចំណាយ​ពេល​អធិស្ឋាន​យ៉ាង​ខ្ជាប់ខ្ជួន តែ​ក៏បាន​អំពាវនាវ​ប្រជាជន​ទូ​ទាំង​ផ្ទៃ​ប្រទេស​ឲ្យ​ចូល​រួម​អធិស្ឋាន​ជាមួយ​គាត់​ផង​ដែរ​។ ក្នុង​ឆ្នាំ ១៨៦១ គាត់​បាន​ប្រកាស​ជ្រើស​រើស​យក​ថ្ងៃ​មួយ ធ្វើ​ជា “ទិវា​បន្ទាប​ខ្លួន​អធិស្ឋាន​តម”។ ហើយ​គាត់​ក៏បាន​ប្រារព្ធ​ទិវា​នេះ​ម្តង​ទៀត នៅ​ឆ្នាំ១៨៦៣ ដោយ​លើក​ឡើង​ថា ប្រទេស​ជាតិ និង​មនុស្ស​ម្នាក់ៗ​មាន​កាតព្វកិច្ច​ពឹង​ផ្អែកលើ​អំណាច​នៃ​ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់​ព្រះ ដោយ​សារភាព​បាប និង​កំហុស​របស់​ខ្លួន នៅ​ចំពោះ​ព្រះអង្គ ដោយ​ការ​បន្ទាប​ខ្លួន សោក​ស្តាយ​ចំពោះ​បាប​របស់​ខ្លួន តែ​មាន​ក្តី​សង្ឃឹម​ដ៏​មុត​មាំ​ថា ការ​ប្រែ​ចិត្ត​ពិត​ប្រាកដ​នឹង​នាំ​ទៅ​រក​សេចក្តី​មេត្តា និង​ការ​អត់​ទោស​បាប”។ បន្ទាប់ពី​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​បាន​រស់នៅ​ជា​ចំណាប់​ខ្មាំង ក្នុង​ចក្រភព​បាប៊ីឡូន​បាន៧០ឆ្នាំ ស្តេច​ស៊ីរូស ក៏បាន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​វិល​ត្រឡប់​ទៅ​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម​វិញ​។ ពួក​សំណល់​នៃ​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល​ក៏​បាន​វិល​ត្រឡប់​។ ពេល​ដែល​លោក​នេហេមា(នេហេមា ១:៦) ដែល​ជា​អ្នក​ថ្វាយ​ពែង​ដល់​ស្តេច​បាប៊ីឡូន(ខ.១១)…

Read article
ការ​ជម្នះ​ទុក្ខ​លំបាក

លោកុប្បត្ដិ ៥០:១៥-២១ អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​គិត​ធ្វើ​អាក្រក់​ដល់​ខ្ញុំ តែ​ព្រះ​ទ្រង់​សំរេច​ជា​ការ​ល្អ​វិញ ដើម្បី​នឹង​សង្គ្រោះ​ដល់​ជីវិត​នៃ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​។ លោកុប្បត្ដិ ៥០:២០ អ្នក​ស្រី​អ៊ែន(Anne) បាន​ចម្រើន​វ័យ​ធំឡើង នៅ​ក្នុង​ភាព​ក្រីក្រ និង​ការ​ឈឺ​ជាប់​។ បង​ប្អូន​បង្កើត​របស់​គាត់​ពីរ​នាក់​បាន​ស្លាប់ មុន​ពេល​ពួកគេ​មាន​អាយុ១ឆ្នាំ​។ ពេល​គាត់​មាន​អាយុ៥ឆ្នាំ ជំងឺ​ភ្នែក​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ភ្នែក​គាត់​ខ្វាក់​ស្ទើរ​ទាំងស្រុង បានជា​គាត់​មិន​អាច​រៀន​អាន ឬ​សរសេរ​កើត​។ ពេល​គាត់​មាន​អាយុ៨ឆ្នាំ ម្តាយ​របស់​គាត់​ក៏បាន​បាត់បង់​ជីវិត​ដោយសារ​ជំងឺ​របេង​។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន ឪពុក​របស់​គាត់​ដែល​ចូល​ចិត្ត​ប្រើ​អំពើ​ហិង្សា​មក​លើ​គ្រួសារ ក៏​បាន​បោះបង់ចោល​កូនទំាង៣នាក់ ដែល​កំពុង​រស់នៅ​យ៉ាង​ត្រដាបត្រដួស​។ សាច់​ញាតិ​របស់​គាត់​ក៏​បាន​យក​កូន​ពៅ​ទៅ​នៅ​ជាមួយ តែ​អ្នក​ស្រី​អ៊ែន និង​ប្អូន​ប្រុស​គាត់​ឈ្មោះ ជីមមី(Jimmie) បាន​ទៅ​រស់នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​ចាស់​ទ្រុឌ​ទ្រោម​ដែល​មាន​មនុស្ស​រស់នៅ​ប្រជ្រៀត​គ្នា ក្នុង​តំបន់​ធូកបឺរី អាមហោស​។ ពីរ​បី​ខែ​ក្រោយមក ជីមមី​ក៏​បាន​ស្លាប់​ចោល​គាត់​ទៀត​។ ពេល​គាត់​មាន​អាយុ១៤ឆ្នាំ កាលៈទេសៈ​របស់​គាត់​ក៏បាន​ប្រែ​ជា​មាន​ភាព​ភ្លឺ​ស្វាង​ឡើង​។ គេ​បាន​បញ្ជូន​គាត់​ឲ្យ​ទៅរៀន​នៅ​សាលា​សម្រាប់​ជន​ពិការ​ភ្នែក ដែល​នៅ​ទីនោះ គាត់​ក៏បាន​ទទួល​ការវះកាត់​ភ្នែក ដើម្បី​ឲ្យ​អាច​មើល​ច្បាស់​ជាង​មុន ហើយក៏​បាន​រៀន​អាន និង​សរសេរ​។ គាត់​មាន​ការ​ពិបាក​ក្នុង​ការ​សម្រប​ខ្លួន​នៅ​ទីនោះ តែ​ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ គាត់​រៀន​ពូកែ ហើយក៏​បាន​បញ្ចប់​ការ​សិក្សា ដោយ​ពិន្ទុ​ខ្ពស់​បំផុត​។ ក្រោយមក អ្នក​ស្រី​អ៊ែន ស៊ូលីវ៉ន(Anne Sullivan) ក៏បាន​ក្លាយ​ជា​គ្រូ​បង្រៀន និង​គូកន​របស់​កញ្ញា​ហេឡិន ឃែរល័រ(Helen Keller)។ ដោយសារ​ការ​ប្រឹង​ប្រែង ការ​អត់​ធ្មត់…

Read article
ក្តីអំណរដែលមិនអាចកាត់ថ្លៃបាន

សុភាសិត ១៧:១២-២២ ចិត្ត​ដែល​សប្បាយ​ជា​ថ្នាំ​យ៉ាង​វិសេស តែ​វិញ្ញាណ​បាក់​បែក​រមែង​ឲ្យ​ឆ្អឹង​រីង​ស្ងួត​ទៅ​។ សុភាសិត ១៧:២២ រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ដែល​កូនៗ​របស់​អ្នក​ស្រី​ខូលីន(Colleen)ត្រូវ​ទៅរៀន គាត់​តែងតែ​ស្លៀក​ពាក់​ខោអាវ​ឈុត ឬ​ពាក់​ម៉ាស​ខុសៗ​គ្នា ដើម្បី​ទៅ​ទទួល​កូនៗ​របស់​គាត់ ខណៈ​ពេល​ដែល​ពួកគេ​ចេញ​ពី​រថ​យន្ត​ដឹក​សិស្ស រៀង​រាល់​ពេល​រសៀល​។ គាត់​បាន​ធ្វើ​ដូច​នេះ៣ឆ្នាំ​ហើយ ហើយ​បាន​នាំមក​នូវ​ភាព​សប្បាយ​រីករាយ ដល់​គ្រប់​គ្នា​នៅ​ក្នុង​រថយន្ត​ដឹក​សិស្ស រាប់​បញ្ចូល​ទាំង​អ្នក​បើកបរ​ផង​ដែរ​។ អ្នក​បើកបរ​បាន​និយាយ​ថា “អ្នក​ស្រី​ខូលីន​បាន​នាំមក​នូវ​ភាព​សប្បាយ​រីករាយ​យ៉ាង​ខ្លាំង ដល់​ក្មេងៗ​នៅ​លើ​ឡាន​។ ពិតជា​អស្ចារ្យ​ណាស់​។ ខ្ញុំ​ចូល​ចិត្ត​អ្វី​ដែល​គាត់​កំពុង​ធ្វើ”។ កូនៗ​របស់​អ្នក​ស្រី​ខូលីន​ក៏​យល់​ឃើញ​ដូច​នេះ​ដែរ​។ រឿង​នេះ​បាន​ចាប់​ផ្តើម នៅពេល​ដែល​អ្នក​ស្រី​ខូលីន​ចាប់​ផ្តើម​ទទួល​ចិញ្ចឹម​ក្មេង​កំព្រា​។ គាត់​ដឹង​ថា ពួកគេ​មាន​ការ​ពិបាក​យ៉ាងណា ពេល​ដែល​ពួកគេ​បាន​បាត់បង់​ឪពុក​ម្តាយ ហើយ​ត្រូវ​ទៅរៀន​នៅ​សាលា​រៀន​ថ្មី ដូច​នេះ គាត់​ក៏បាន​ចាប់​ផ្តើម​ស្លៀក​ពាក់​ខោអាវ​ឈុត ដើម្បី​ស្វាគមន៍​ពួកគេ​ជា​ប្រចាំ​។ បន្ទាប់ពី​គាត់​បាន​ធ្វើ​ដូច​នេះ​បាន៣ថ្ងៃ​ហើយ ក្មេងៗ​មិន​ចង់​ឲ្យ​គាត់​ឈប់​ទេ​។ ដូច​នេះ អ្នក​ស្រី​ខូលីន​ក៏បាន​បន្ត​ធ្វើ​ដូច​នេះ​ទៀត​។ ការ​ធ្វើ​ដូច​នេះ តម្រូវ​ឲ្យ​គាត់​លះបង់​ពេល​វេលា និង​ប្រាក់កាស​ជា​ច្រើន នៅ​ហាង​លក់​ខោអាវ​ឈុត​។ គឺ​ដូច​ដែល​អ្នក​ស្រី មេរេឌីត ធ័រហា(Meredith TerHaar)ជា​អ្នក​កាសែត​បាន​ពិពណ៌នា​ថា ការ​ធ្វើ​ដូច​នេះ​បាន​នាំមក​នូវ​ភាព​សប្បាយ​រីករាយ ដែល​ជា​លទ្ធផល​មិន​អាច​កាត់​ថ្លៃ​បាន​។ រឿង​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ​យោបល់​ប្រកបដោយ​ប្រាជ្ញា ដែល​ស្តេច​សាឡូម៉ូន​បាន​កត់ទុក​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​ថា “ចិត្ត​ដែល​សប្បាយ​ជា​ថ្នាំ​យ៉ាង​វិសេស តែ​វិញ្ញាណ​បាក់​បែក​រមែង​ឲ្យ​ឆ្អឹង​រីង​ស្ងួត​ទៅ”(សុភាសិត ១៧:២២)។ តែ​អ្នក​ស្រី​ខូលីន​បាន​នាំមក​នូវ​ភាព​សប្បាយ​រីករាយ​ដល់​កូនៗ​របស់​គាត់(ទាំង​កូន​បង្កើត និង​កូន​ចិញ្ចឹម) ដោយ​សង្ឃឹមថា ពួកគេ​នឹង​បាន​រួច​ផុត​ពី​វិញ្ញាណ​ដែល​ប្រេះ​បែក​។…

Read article
ភាពស្រស់ស្អាត ក្នុងចំណោមគុម្ពបន្លា

លោកុប្បត្ដិ ២:៨-៩ ៣:១៦-១៩ រួច​ព្រះយេហូវ៉ា​ដ៏​ជា​ព្រះ​ទ្រង់​ធ្វើ​សួន​ច្បារ១នៅ​ស្រុក​អេដែន​ទិស​ខាង​កើត ក៏​ដាក់​មនុស្ស​ដែល​ទ្រង់​បាន​សូន​ធ្វើ​ឲ្យ​នៅ​ទីនោះ​។ លោកុប្បត្តិ ២:៨ ប៉ា​របស់​ខ្ញុំ​ចូល​ចិត្ត​សកម្មភាព​កម្សាន្ត​ក្រៅ​ផ្ទះ នៅ​ក្នុង​ធម្មជាតិ​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្កើត ដែល​មាន​ដូចជា ការ​ទៅ​បោះតង់ ការ​ស្ទូច​ត្រី និង​ការ​ដើរ​រើស​ថ្ម​ស្អាត​ៗ​។ គាត់​ក៏​ចូល​ចិត្ត​ធ្វើ​នេះ​ធ្វើ​នោះ​នៅ​ក្នុង​ទី​ធ្លា​ផ្ទះ និង​សួន​ដំណាំ​របស់​គាត់​ផង​ដែរ​។ តែ​គាត់​ត្រូវ​ចំណាយ​ពេល​រាប់​ម៉ោង ដើម្បី​លោះ​មែកឈើ កាប់ដី បណ្ដុះ​គ្រាប់ពូជ ឬ​ដាំ​ដើម​ផ្កា ដក​រុក្ខ​ជាតិ​ចង្រៃ​ចោល កាត់​ស្មៅ ស្រោច​ទឹក​ក្នុង​ទី​ធ្លា​ផ្ទះ និង​ច្បារ​ដំណាំ​ជាដើម​។ លទ្ធផល​ដែល​ទទួល​បាន​គឺ​សក្តិ​សមនឹង​ការ​ប្រឹង​ប្រែង​របស់​គាត់ ដោយ​យើង​ទទួល​បាន​ទី​ធ្លា​ផ្ទះ​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត ផ្លែ​ប៉េងប៉ោះ​មាន​រស​ជាតិ​ឆ្ងាញ់ និង​ផ្កា​កូឡាប​គួរ​ពេចពិលរមឹលមើល។ ជា​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ គាត់​បាន​លោះ​ដើម​ផ្កា​កូឡាប​ជិត​ដល់​គល់ ហើយ​ជា​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ​ពួកវា​ក៏បាន​ដុះ​ឡើង​វិញ ដោយ​ចេញ​ផ្កា​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត មាន​ក្លិន​ក្រអូប​។ ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​លោកុប្បត្ដិ យើង​ឃើញថា លោក​អ័ដាម និង​នាង​អេវ៉ា​បាន​រស់នៅ ចម្រើន​ឡើង និង​ដើរ​ជាមួយ​ព្រះអម្ចាស់ នៅ​ក្នុង​សួន​ច្បារ​អេដែន​។ នៅ​ទីនោះ “ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​ធ្វើ​ឲ្យ​ដីដុះ​គ្រប់​អស់​ទាំង​ដើមឈើ​ដែល​គួរ​ពេចពិលរមឹលមើល ហើយ​សំរាប់​ជា​អាហារ​ផង”(លោកុប្បត្តិ ២:៩)។ ខ្ញុំ​ស្រមៃ​ថា ក្នុង​សួន​ច្បារ​ដ៏​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​នោះ ក៏​មាន​ដើម​ផ្កា​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត ដែល​បញ្ចេញ​ក្លិន​ក្រអូប​ផង​ដែរ ហើយ​ប្រហែល​ជា​មាន​ដើម​ផ្កា​កូឡាប ដែល​មិន​មាន​បន្លា! បន្ទាប់ពី​លោក​អ័ដាម និង​នាង​អេវ៉ា​បាន​បះបោរ​ប្រឆាំង​នឹង​ព្រះ ពួកគេ​ត្រូវ​ព្រះ​អង្គ​បណ្តេញ​ចេញ​ពី​សួន​ច្បារ ហើយ​ចាំបាច់​ត្រូវ​ធ្វើ​ការ​ដាំ​ដុះ និង​ថែទាំ​ច្បារ​ដំណាំ​របស់​ពួកគេ…

Read article
សេចក្តីសប្បុរសសម្រាប់អ្នកទាល់ក្រ

សូមអាន : នាងរស់ ២:៥-១២ ដោយ​ព្រោះ​លោក​មិនខាន​នឹង​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​សប្បុរស ដល់​ទាំង​មនុស្ស​រស់ និង​មនុស្ស​ស្លាប់​ផង​។ នាងរស់ ២:២០ មាន​ពេល​មួយ ភរិយា​របស់​លោក​ជែរ៉ល(Gerald) បាន​ជជែក​គ្នា​ជាមួយ​អ្នក​ស្រី​វ៉ាឡឺរី(Valerie) ហើយក៏​បាន​ដឹង​អំពី​ការ​ស្លាប់​របស់​កូន​អ្នក​ស្រីវ៉ាឡឺរី។ បន្ទាប់​ពី​បាន​ដឹង​អំពី​ទុក្ខ​លំបាក​របស់​គាត់ តាម​ផ្លូវ​ត្រឡប់​ទៅ​ផ្ទះ​វិញ លោក​ជែរ៉ល​ក៏បាន​សម្រេច​ចិត្ត​កែ​ច្នៃ​គ្រែ​សម្រាប់​កូន​តូច​ដែល​កូន​គាត់​ឈប់​ប្រើ ឲ្យ​ក្លាយ​ជា​អំណោយ​ដែល​អ្នក​ស្រីវ៉ាឡឺរី​មិន​អាច​ភ្លេច​បាន​។ មួយ​សប្តាហ៍​ក្រោយមក លោក​ជែរ៉ល​ក៏​បាន​យក​បង់​សម្រាប់​អង្គុយ​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត​មួយ មកឲ្យ​គាត់​។ អ្នក​ស្រី​វ៉ាឡឺរី​ក៏​បាន​និយាយ​ថា “បង់​នេះ​គឺជា​ភស្តុតាង​បង្ហាញថា ពិភពលោក​នេះ​នៅ​មាន​មនុស្ស​ចិត្ត​ល្អ”។ នាងរស់ និង​អ្នក​ស្រី​ណាអូមី​ក៏​បាន​ជួប​ការ​បាត់បង់​ដ៏​ធ្ងន់ធ្ងរ ដូច​អ្នក​ស្រី​វ៉ាឡឺរី​ផង​ដែរ​។ ស្វាមី​របស់​អ្នក​ស្រី​ណាអូមី និង​កូន​ប្រុស​ពីរ​នាក់​បាន​ស្លាប់​ចោល​គាត់​។ ហើយ​គាត់ និង​កូន​ប្រសារ​ស្រី​របស់​គាត់ គឺ​នាងរស់​មិន​មាន​កូន ហើយក៏​គ្មាន​នរណា​ជួយ​ទំនុក​បម្រុង​ពួកគេ​ឡើយ(នាងរស់ ១:១-៥)។ ពេល​នាងរស់​ទៅ​​រើស​កួរ​ស្រូវ​ដែលគេ​បាន​ជ្រុះ នៅ​វាល​ស្រែ លោក​បូអូស​ដែល​ជា​ម្ចាស់​ស្រែ​នោះ ក៏បាន​សួរ​នាំ​អំពី​នាង​។ ពេល​គាត់​បាន​ដឹង​ថា នាង​ជា​នរណា គាត់​ក៏​បាន​បង្ហាញ​សេចក្តី​សប្បុរស​ចំពោះ​នាង(២:៥-៩)។ នាងរស់​មាន​ការ​ស្ញប់​ស្ញែង ហើយក៏​បាន​សួរ​លោក​បូអូស​ថា “ហេតុ​អ្វី​បានជា​លោក​ប្រោស​មេត្តា ដោយ​អាណិត​ដល់​ខ្ញុំ​ជា​សាសន៍​ដ៏ទៃ​ដូច្នេះ”(ខ.១០)។ គាត់​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​ថា “គេ​បាន​ប្រាប់​ដល់​ខ្ញុំ ពី​គ្រប់​ទាំង​កិរិយា ដែល​នាង​បាន​ប្រព្រឹត្ត​នឹង​ម្តាយ​ក្មេក តាំងពី​ប្តី​នាង​ស្លាប់​ចោល​ទៅ”(ខ.១១)។ ក្រោយមក លោក​បូអូស​ក៏​បាន​យក​នាងរស់​ធ្វើ​ជា​ភរិយា ហើយ​ក៏​បាន​ជួយ​ផ្គត់ផ្គង់​អ្នក​ស្រី​ណាអូមី(ជំពូក៤)។ ព្ធយុកោ​របស់​ស្តេច​ដាវីឌ និង​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ចាប់​កំណើត​ពី​អ្នក​ទាំង​ពីរ​។ ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រើ​លោក​ជែរ៉ល…

Read article
រៀនជម្នះការខកចិត្ត

សូមអាន ១របាក្សត្រ ២៨:២-៣,៦-១២ ឯ​យើង​បាន​មាន​បំណង ចង់​ស្អាង​ព្រះវិហារ សំរាប់​ឲ្យ​ហិប​នៃ​សេចក្តី​សញ្ញា​ផង​ព្រះយេហូវ៉ា​បាន​សំរាក​នៅ​។ ១របាក្សត្រ ២៨:២ សិស្ស​មួយ​ក្រុម ដែល​ជិត​បញ្ចប់​ការ​សិក្សា នៅ​វិទ្យាល័យ​រដ្ឋ​អូ​ក្លាហូម៉ា បាន​រ៉ៃ​អង្គាស​ប្រាក់​ពេញ​មួយ​ឆ្នាំ ដើម្បី​ឲ្យ​ពួកគេ​មាន​លទ្ធ​ភាព​ធ្វើ​ដំណើរ​កម្សាន្ត​ដ៏​កម្រ​មួយ​។ តែ​ពេល​ដែល​ពួកគេ​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅលើ​អាកាសយាន​ដ្ឋាន ពួកគេ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ពួក​គេ​បាន​ទិញ​សំបុត្រ​យន្តហោះ ពី​ក្រុម​ហ៊ុន​អាកាស​ចរណ៍​​ក្លែងក្លាយ​។ រដ្ឋបាល​របស់​សាលា​បាន​រៀបរាប់​ថា សិស្ស​ទាំង​នោះ​មាន​ការ​ខក​ចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង​។ តែ​ទោះ​ពួកគេ​ត្រូវ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ផែនការ​ក៏ដោយ ក៏​ពួកគេ​បាន​សម្រេច​ចិត្ត “ប្រើ​ពេល​វេលា​របស់​ខ្លួន ​ឲ្យ​មាន​ប្រយោជន៍​បំផុត”។ ពួកគេ​ក៏បាន​ចំណាយ​ពេល​ពីរ​ថ្ងៃ នៅ​កន្លែង​កម្សាន្ត​មួយ​ចំនួន ក្នុង​តំបន់​ជិត​ខាង ហើយ​នៅ​ទីនោះ មាន​គេ​ចេញ​ថ្លៃ​សំបុត្រ​យន្តហោះ​ឲ្យ​ពួកគេ​។ ពេលណា​ផែនការ​បរាជ័យ ឬ​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ យើង​អាច​មាន​ការ​ខក​ចិត្ត ឬ​ថែម​ទាំង​ខូច​ចិត្ត​ទៀត​ផង​។ ជា​ពិសេស នៅពេល​ដែល​យើង​បាន​ចំណាយ​ពេល​វេលា ប្រាក់កាស ឬ​ទឹក​ចិត្ត​ជា​ច្រើន ក្នុង​ការ​ធ្វើ​ផែនការ​នោះ​។ ស្តេច​ដាវីឌ​មាន​បំណង​ព្រះទ័យ ចង់​សាង​សង់​ព្រះវិហារ​ថ្វាយ​ព្រះអម្ចាស់(១របាក្សត្រ ២៨:២) តែ​ព្រះអម្ចាស់​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា ព្រះអង្គ​មិន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ស្តេច​ដាវីឌ​សាងសង់​ព្រះវិហារ សម្រាប់​ព្រះ​នាម​ព្រះអង្គ​ឡើយ តែ​សាឡូម៉ូន​ជា​បុត្រា​ទ្រង់​នឹង​បាន​សង់​ព្រះវិហារ​ថ្វាយ​ព្រះអង្គ​វិញ(ខ.៣,៦)។ ពេល​នោះ ស្តេច​ដាវីឌ​មិន​បាន​អស់​សង្ឃឹម​ឡើយ​។ ទ្រង់​បាន​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះអម្ចាស់ ដែល​បាន​ជ្រើសរើស​ទ្រង់ ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ស្តេច​អ៊ីស្រាអែល ហើយ​ទ្រង់​ក៏បាន​ផ្ទេរ​ផែនការ​សម្រាប់​សាង​សង់​ព្រះវិហារ ទៅ​ស្តេច​សាឡូម៉ូន(ខ.១១-១៣)។ ទន្ទឹម​នឹង​នោះ ទ្រង់​ក៏បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ស្តេច​សាឡូម៉ូន ឲ្យ​មាន​កំឡាំង និង​ចិត្ត​ក្លាហាន​ឡើង…

Read article
ការសម្រេចចិត្តរបស់យើងសំខាន់ណាស់

តែ​គាត់​មិនព្រម​សោះ។ លោកុប្បត្តិ ៣៩:៨ គ្រូ​បង្វឹក​កីឡា​ហែលទឹក​ម្នាក់ ក្នុង​ទីក្រុង​ញូ​ជើ​ស៊ី ឃើញ​រថយន្ត​មួយ​គ្រឿង កំពុង​លិច​ចូល​ទៅ​ក្នុងទឹក​ទន្លេ ហើយក៏​បានឮ​សម្លេង​អ្នកបើកបរ​ស្រែក​ពី​ក្នុង​ឡាន​មក​ថា “ខ្ញុំ​មិន​ចេះ​ហែលទឹក​ទេ” ខណៈ​ពេល​ដែល​រថយន្ត​នោះ​លិច​ចូល​ទៅ​ក្នុងទឹក​ល្អក់​យ៉ាង​ឆាប់រហ័ស។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ហ្វូង​មនុស្ស​កំពុង​ឈរ​មើល​ហេតុការណ៍​នៅ​លើ​ឆ្នេរទន្លេ លោក​អ៊ែន​ថូ​នី ក៏បាន​រត់​ទៅ​រក​ផ្ទាំង​ថ្ម​ធំៗ​នៅ​មាត់​ឆ្នេរ ហើយក៏​បាន​ដោះ​ជើង​សិប្បនិមិត្ត​របស់​គាត់​ចេញ រួច​លោត​ចូល​ទៅ​ក្នុងទឹក ដើម្បី​សង្រ្គោះ​បុរស​ម្នាក់ មាន​អាយុ៦៨ឆ្នាំ នាំទៅរក​ឆ្នេរទន្លេ ដោយ​សុវត្ថិភាព។ ដោយសារ​សកម្មភាព​ដែល​លោក​អ៊ែន​ថូ​នី​បាន​ធ្វើ ដោយ​គ្មាន​ការ​ស្ទាក់ស្ទើរ នៅ​ថ្ងៃ​នោះ បុរស​ម្នាក់​បាន​រួចផុត​ពី​សេចក្តី​ស្លាប់។ ការសម្រេច​ចិត្ត​របស់​យើង​មាន​សារៈ​សំខាន់​ណាស់។ សូម​យើង​ពិចារណា​អំពី​លោក​យ៉ាកុប ដែល​ជា​ឪពុក​របស់​មនុស្សជា​ច្រើន បាន​ស្រឡាញ់​កូន​ដែល​មាន​អាយុ​១៧ឆ្នាំ ឈ្មោះ​យ៉ូសែប លើស​កូន​ដទៃទៀត។ គាត់​បាន​ធ្វើ​អាវ១មាន​ពណ៌​ច្រើន​ឲ្យ​ពាក់ ជា​ទង្វើ​ដ៏​ល្ងង់ខ្លៅ(លោកុប្បត្តិ ៣៧:៣)។ ជា​លទ្ធផល បងប្អូន​របស់​យ៉ូសែប​ក៏បាន​ស្អប់​គាត់(ខ.៤) ហើយ​ពេល​មានឱកាស​ល្អ ពួក​គេ​ក៏បាន​លក់​គាត់ ធ្វើជា​ទាសករ(ខ.២៨)។ ហើយដោយ​សារ​យ៉ូសែប​បាន​ទៅដល់​នគរ​អេស៊ីព្ទ ព្រះ​ទ្រង់​ក៏បាន​ប្រើ​គាត់ ដើម្បី​ថែរក្សា​គ្រួសារ​របស់​លោក​យ៉ាកុប និង​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ទៀត ក្នុង​អំឡុង​គ្រា​អត់​ឃ្លាន​៧​ឆ្នាំ ទោះ​ពួក​បងប្អូន​របស់​យ៉ូសែប​ធ្លាប់​មានបំណង​ធ្វើបាប​គាត់​ក៏ដោយ(មើល ៥០:២០)។ ការសម្រេច​ចិត្ត​ដ៏​សំខាន់​ដំបូង​របស់​យ៉ូសែប ដែល​បាន​នាំឲ្យមាន​រឿង​រ៉ាវ​កើតឡើង​ជាបន្តបន្ទាប់ រហូត​ឈាន​ដល់​ចំណុច​នេះ គឺ​នៅពេល​ដែល​គាត់​បាន​ជ្រើសរើស​យក​ការ​រត់គេច​ពី​ការ​លួងលោម​របស់​ភរិយា​លោក​បូ​ទី​ផា(៣៩:១-១២)។ ជា​លទ្ធផល គាត់​ក៏បាន​ជាប់គុក(៣៩:២០) ហើយ​ទីបំផុត​ក៏បាន​ទៅ​ជួប​ស្តេច​ផារ៉ោន(ជំពូក៤១)។ លោក​អ៊ែន​ថូ​នី​បាន​ទទួលការ​បណ្តុះបណ្តាល​ឲ្យ​ចេះ​ហែលទឹក​យ៉ាង​ជំនាញ តែ​គាត់​នៅតែ​ត្រូវ​ធ្វើ​ការ​សម្រេចចិត្ត។ ពេលណា​យើង​ស្រឡាញ់​ព្រះ ហើយ​ស្វែងរក​ឱកាស​បម្រើ​ព្រះអង្គ…

Read article
អំណោយនៃសំណើច

ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ធ្វើឲ្យ​អញ​សើច ហើយ​អស់អ្នក​ណា​ដែល​ឮ ក៏​នឹង​សើច​ជាមួយនឹង​អញ​ដែរ។ លោ​កុប្បត្តិ ២១:៦ តារា​កំប្លែង​ឈ្មោះ ចន ប្រ៊ែន​ញ៉ាន(John Branyan) បាន​មានប្រសាសន៍​ថា “យើង​មិនបាន​រកនឹក​ឃើញ​ភាព​កំប្លុក​កំប្លែងៗ មក​សម្តែង​នោះ​ទេ។ ភាព​កំប្លុក​កំប្លែង​ទាំងនោះ​មិនបាន​កើត​ចេញពី​គំនិត​របស់​យើង​ទេ តែ​ជា​ការ​ប្រទាន​មក​ពី​ព្រះ ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ជ្រាប​ថា យើង​ត្រូវការ​ភាព​កំប្លែង ក្នុង​ការ​ធ្វើដំណើរ​ឆ្លងកាត់​ជីវិត​នេះ។ ព្រោះ​ព្រះអង្គ​ជ្រាប​ថា យើង​នឹង​ជួប​ទុក្ខ​លំបាក។ ព្រះអង្គ​ជ្រាប​ថា យើង​ត្រូវ​មានការ​តស៊ូ ព្រះអង្គ​ជ្រាប​ថា … មាន​បញ្ហា​អ្វីខ្លះ​នឹង​កើតឡើង​…សំណើច​គឺជា​អំណោយ​មក​ពី​ព្រះអង្គ”។ ពេល​យើង​មើល​សត្វ​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្កើត យើង​អាច​អស់សំណើច ទោះ​សត្វ​នោះ​មាន​រូបរាង្គ​ចម្លែក (ដូច​សត្វ​កណ្តុរ​មាន​ចំពុះ​ដូច​សត្វ​ទា) ឬ​មាន​អាកប្ប​កិរិយា​កំប្លែង​ៗ(ដូច​សត្វ​ភេ​ដឺ​រពឹស)។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្កើត​សត្វ​ថនិកសត្វ ឲ្យ​រស់នៅ​ក្នុងទឹក​សមុទ្រ​ដូចជា​ត្រី​បាឡែន​ជាដើម ហើយ​បង្កើត​សត្វ​បក្សី​ជើង​វែងៗ ដែល​មិន​អាច​ហើរ​កើត។ ព្រះអង្គ​ពិតជា​​បាន​បង្កើត​សំណើច ហើយដោយ​សារព្រះ​អង្គបាន​បង្កើត​យើង​ឲ្យ​ដូច​រូបអង្គ​ទ្រង់ នោះ​យើង​ក៏​អាច​មាន​សំណើច​ដ៏​រីករាយ​ផង​ដែរ។ ព្រះគម្ពីរ​បាន​ចែង​អំពី​សំណើច​ដំបូង​បំផុត ក្នុង​រឿង​លោក​អ័ប្រា​ហាំ និង​នាង​សារ៉ា។ កាលនោះ ព្រះអង្គ​បាន​សន្យា​ថា នឹង​ប្រទាន​កូនប្រុស​ម្នាក់ ដល់​ប្តី​ប្រពន្ធ​វ័យ​ចំណាស់​ពីរ​នាក់ ដោយមាន​បន្ទូល​ថា កូន​នោះ “គឺជា​ម្នាក់​ដែល​នឹង​កើត​ពី​ឯង​មកវិញ​ទេតើ ដែល​ត្រូវ​ស៊ី​មរដក​របស់​ឯង​នោះ”(លោ​កុប្បត្តិ ១៥:៤) ហើយ “ចូរ​មើលទៅ​លើមេឃ​ឥឡូវ ហើយ​រាប់​ផ្កាយ​ចុះ បើ​ឯង​អាច​នឹង​រាប់ទាំង​អស់​បាន រួច​ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​ប្រាប់​ថា ពូជ​ឯង​នឹង​បាន​ដូច្នោះ​ដែរ”(ខ.៥)។ ​ទីបំផុត…

Read article
ព្រះទ្រង់តែងតែស្តាប់យើងអធិស្ឋាន

សេចក្តី​ទូល​អង្វរ​ដ៏​អស់ពី​ចិត្ត​របស់​មនុស្ស​សុចរិត នោះ​ពូកែ​ណាស់។ យ៉ាកុប ៥:១៦ លោក​ឆាក់(Chuck) ជា​តួ​សម្តែង និង​ជា​អ្នក​ហាត់​ក្បាច់​គុណ បាន​ផ្តល់​កិត្តិយស​ដល់​ម្តាយ​គាត់ នៅ​ថ្ងៃបុណ្យ​ខួបកំណើត​គំរប់១០០ឆ្នាំ​របស់​ម្តាយ​គាត់ ដោយ​ចែកចាយ អំពី​ការ​រួមចំណែក​ដ៏​សំខាន់​របស់​ម្តាយ​គាត់ នៅក្នុង​ការ​ផ្លាស់​ប្រែ​ខាងវិញ្ញាណ​របស់​គាត់។ គាត់​បាន​សរសេរ​ថា “ម៉ាក់​បាន​ធ្វើជា​គំរូ​នៃ​ការអត់ធន់ និង​សេចក្តី​ជំនឿ”។ ម្តាយ​គាត់​បាន​ចិញ្ចឹម​កូនប្រុស​ទាំង​បី​តែម្នាក់ឯង ក្នុងអំឡុងពេល​មហា​វិបត្តិសេដ្ឋកិច្ច​ពិភពលោក ហើយ​បាន​បាត់បង់​ស្វាមី​ម្នាក់​ហើយ​ម្នាក់​ទៀត កូនប្រុស​ម្នាក់ កូនចុង​ម្នាក់ និង​ចៅ ដែល​បាន​ស្លាប់​ចោល​ម្តាយ​គាត់ ព្រមទាំង​បាន​ឆ្លងកាត់​ការវះកាត់​ជាច្រើន​ដង។ គាត់​បន្ត​ទៀត​ថា ម្តាយ​គាត់​តែងតែ​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​គាត់ ពេញ​មួយ​ជីវិត​គាត់ ទោះ​គាត់​កំពុង​រស់នៅ​សុខ​ស្រួល ឬ​ជួប​ការ​លំបាក​ក៏ដោយ ហើយ​ពេល​ដែល​គាត់​ស្ទើរតែ​ដាច់​ចេញពី​ព្រះ​នៅ​ហូលីវូដ ម្តាយ​គាត់​ដែល​នៅផ្ទះ បាន​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​គាត់​ទទួលជោគជ័យ និង​សេចក្តី​សង្គ្រោះ។ គាត់​សន្និដ្ឋាន​ថា គាត់​សូម​អរព្រះគុណ​ព្រះអង្គ ដែល​បាន​ប្រើ​ម្តាយ​គាត់ ដើម្បីឲ្យ​គាត់​បាន​ផ្លាស់​ប្រែ តាមបំណង​ព្រះទ័យ​ព្រះអង្គ។ ការអធិស្ឋាន​របស់​ម្តាយ​លោក​ឆាក់ បាន​ជួយ​ឲ្យ​គាត់​ទទួល​សេចក្តី​សង្រ្គោះ និង​រកបាន​ភរិយា​ដែល​កោតខ្លាច​ព្រះ។ គាត់​បាន​អធិស្ឋាន​យ៉ាង​ខ្ជាប់ខ្ជួន​ឲ្យ​កូនប្រុស​គាត់ ហើយ​ព្រះ​ទ្រង់​ក៏បាន​ឮ​គាត់​អធិស្ឋាន។ យើង​មិន​តែងតែ​ទទួល​បានការ​ឆ្លើយតប​របស់​ព្រះអង្គ ចំពោះ​ការអធិស្ឋាន​របស់​យើង តាមបំណង​ចិត្ត​យើង ដូចនេះ យើង​មិន​អាច​ប្រើការ​អធិស្ឋាន​របស់​យើង ដូច​ចង្កឹះ​វេទមន្ត​នោះ​ឡើយ។ ទោះជាយ៉ាងណា​ក៏ដោយ បទ​គម្ពីរ​យ៉ាកុប​បាន​ធានា​យើង​ថា “សេចក្តី​ទូល​អង្វរ​ដ៏​អស់ពី​ចិត្ត​របស់​មនុស្ស​សុចរិត នោះ​ពូកែ​ណាស់”(យ៉ាកុប ៥:១៦)។ យើង​ក៏​ត្រូវ​បន្ត​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​អ្នកមាន​ជំងឺ និង​អ្នក​ដែល​កំពុង​ជួប​បញ្ហា​ផង​ដែរ(ខ.១៣-១៥)។…

Read article
នៅតែនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូវ

អ្នក​ទាំងនោះ​ចេះតែ​បង្រៀន ព្រមទាំង​ប្រាប់​ដំណឹងល្អ​ពី​ព្រះយេស៊ូវ​គ្រីស្ទ នៅក្នុង​ព្រះវិហារ ហើយ​នៅ​អស់ទាំង​ផ្ទះ​រាល់តែថ្ងៃ​ជានិច្ច។ កិច្ចការ ៥:៤២ ក្នុង​ការ​សម្ភាស​តន្ត្រី​ករ​ម្នាក់​ដែល​ជា​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​ គាត់​បាន​រៀបរាប់​អំពី​ពេល​មួយ ដែលគេ​បាន​ជំរុញ​ឲ្យ​គាត់ “ឈប់​និយាយ​អំពី​ព្រះយេស៊ូវ​” ច្រើនពេក។ តើ​ហេតុអ្វី​គាត់​ត្រូវ​ឈប់? គេ​បាន​លើកឡើង​ថា ក្រុម​ចម្រៀង​គាត់​នឹង​កាន់តែ​ល្បី​ឈ្មោះ  ហើយ​មាន​លុយ​កាន់តែ​ច្រើន ដើម្បី​ជួយ​អ្នកក្រ បើ​គាត់​ឈប់​និយាយ​ថា ការងារ​របស់​គាត់​សម្រាប់​លើក​ដំកើង​ព្រះយេស៊ូវ​តែ​ប៉ុណ្ណោះ។ បន្ទាប់ពី​គាត់​បាន​គិត​រួចហើយ គាត់​ក៏បាន​សម្រេចចិត្ត​ប្រកាស​ថា អាជីព​ជា​តន្រ្តី​ករ​របស់​គាត់ គឺ​សម្រាប់​ចែក​ផ្សាយ​ជំនឿ​លើ​ព្រះគ្រីស្ទ … គាត់​មិន​អាច​ឈប់​ប្រកាស​អំពី​ព្រះអង្គ​បាន​ឡើយ។ គាត់​ក៏​បាន​ប្រាប់​គេ​ថា គាត់​មាន​ចិត្ត​ឆេះឆួល ក្នុង​ការ​ឆ្លើយតប​ការ​ត្រាស់​ហៅ ឲ្យ​ផ្សាយ​ព្រះបន្ទូល​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​។ ពួក​សាវ័ក​ក៏​ធ្លាប់​ជួប​រឿង​ស្រដៀង​នេះ​ផង​ដែរ តែ​ក្នុង​កាលៈទេសៈ​ដែល​មានការ​គំរាមកំហែង​ខ្លាំង​ជាង​នេះ។ ពួក​គេ​បាន​ជាប់គុក ហើយ​មាន​ទេវតា​យាង​មក​រំដោះ​ពួក​គេ ហើយ​ប្រាប់​ពួក​គេ​ឲ្យ​បន្ត​ប្រាប់​អ្នកដទៃ អំពី​ដំណឹងល្អ​របស់​ព្រះគ្រីស្ទ (កិច្ចការ ៥:១៩-២០)។ ពេល​អ្នក​ដឹកនាំ​សាសនា​បានដឹង​ថា ពួក​សាវ័ក​បាន​រត់​គេចខ្លួន ហើយ​នៅតែ​បន្ត​ប្រកាសដំណឹង​ល្អ​ទៀត ពួក​គេ​ក៏​បាន​ព្រមាន​ពួក​សាវ័ក​ថា “តើ​យើង​មិនបាន​ហាម​ផ្តាច់​មិន​ឲ្យ​ឯង​រាល់គ្នា​បង្រៀន​ពី​ឈ្មោះ​នោះ​ទៀត​ទេ​ឬអី?”(ខ.២៨)។ ពួក​សាវ័ក​ក៏បាន​ឆ្លើយតប​ថា ពួកគេ​ត្រូវតែ​ស្តាប់​បង្គាប់​របស់​ព្រះ​ជាជាង​ស្តាប់​តាម​មនុស្ស(ខ.២៩)។ ជា​លទ្ធផល ពួក​អ្នកដឹកនាំ​សាសនា​ទាំងនោះ ក៏បាន​ឲ្យ​គេ​ចាប់​ពួក​សាវ័ក​វាយ​នឹង​រំពាត់ ព្រម​ទាំង​ហាមឃាត់ មិន​ឲ្យ​និយាយ​ពី​ព្រះនាម​ព្រះយេស៊ូវ​ទៀត(ខ.៤០)។ ពួក​សាវ័ក​មាន​អំណរ​ក្នុង​ការ​រងទុក្ខ ដើម្បី​ព្រះនាម​ព្រះយេស៊ូវ​ ហើយ “ចេះតែ​បង្រៀន ព្រមទាំង​ប្រាប់​ដំណឹងល្អ​ពី​ព្រះយេស៊ូវ​គ្រីស្ទ នៅ​ក្នុង​ព្រះវិហារ ហើយ​នៅ​អស់ទាំង​ផ្ទះ​រាល់តែថ្ងៃ​ជានិច្ច”(ខ.៤២)។…

Read article