June

You are here:
ពាក្យផ្តាំផ្ញើឲ្យប្រែចិត្ត

ព្រះអម្ចាស់​មិន​ផ្អាក​សេចក្តី​សន្យា​របស់​ទ្រង់​…គឺ​ទ្រង់​មានព្រះហឫទ័យ​អត់ធ្មត់​នឹង​យើង​រាល់គ្នា​វិញ ដោយ​មិន​ចង់​ឲ្យ​អ្នកណាមួយ​វិនាស​ឡើយ។ ២ពេត្រុស ៣:៩ ខណៈ​ពេល​ដែល​លោក​ចន អ៊ែម ភើឃីន(John M. Perkins) ជិតដល់​ចុងបញ្ចប់​នៃ​ជីវិត គាត់​ក៏បាន​បន្សល់ទុក​នូវ​សារ​ដ៏​សំខាន់​មួយ សម្រាប់​មនុស្ស​ដែល​គាត់​នឹង​ជំរាប​លា។ លោក​ភើ​ឃីន​មាន​ឈ្មោះ​ល្បី ដោយសារ​គាត់​បាន​ផ្សះផ្សា​ជាតិសាសន៍​ដែល​មាន​ជម្លោះ។ គាត់​មានប្រសាសន៍​ថា “ការ​ប្រែចិត្ត​ចេញពី​អំពើបាប គឺជា​ផ្លូវ​តែមួយគត់​ឆ្ពោះទៅ​រក​ព្រះ។ បើ​អ្នក​មិន​ប្រែចិត្ត​ទេ អ្នក​នឹង​វិនាស​មិនខាន”។ ពាក្យ​សម្តី​នេះ​គឺ​ផ្អែក​ទៅលើ​ព្រះបន្ទូល​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​ និង​ការ​បង្រៀន​របស់​សាវ័ក​ព្រះអង្គ ក្នុង​ព្រះគម្ពីរ។ គឺ​ដូចដែល​ព្រះអង្គ​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា “បើ​អ្នករាល់គ្នា​មិន​ប្រែចិត្ត​ទេ នោះ​នឹង​ត្រូវ​វិនាស​ទាំងអស់គ្នា​ដូច្នោះ​ដែរ”(លូកា ១៣:៣)។ សាវ័ក​ពេត្រុស​ក៏បាន​បង្រៀន​ផង​ដែរ​ថា “ចូរ​ប្រែចិត្ត ហើយ​វិល​មក​ចុះ ដើម្បីឲ្យ​បាប​របស់​អ្នករាល់គ្នា​បាន​លុបចេញ”(កិច្ចការ ៣:១៩)។ នៅក្នុង​ព្រះគម្ពីរ​សញ្ញាចាស់ មាន​មនុស្ស​ម្នាក់​ទៀត ដែល​ចង់​ឲ្យ​ប្រជាជន​គាត់​ងាក​បែរ​ទៅ​រក​ព្រះអង្គ​វិញ។ នៅ​ក្នុង​ពាក្យ​ផ្តាំផ្ញើ​ចុងក្រោយ​របស់​ហោរា​សាំយូអែល ទៅកាន់​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល​ទាំងអស់(១សាំ​យ៉ូអែល ១២:១) ក្នុងនាម​គាត់​ជា​ហោរា សង្ឃ និង​​ចៅក្រម គាត់​មានប្រសាសន៍​ថា “កុំ​ឲ្យ​ខ្លាច​ឡើយ អ្នករាល់គ្នា​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ការ​អាក្រក់​ទាំងនេះ​មែន ប៉ុន្តែ កុំ​ឲ្យតែ​បែរចេញ​ពី​ព្រះយេហូវ៉ា​ទៀត គឺ​ត្រូវឲ្យ​គោរព​ប្រតិបត្តិ​ដល់​ទ្រង់ ឲ្យអស់​ពីចិត្ត​ចុះ”(ខ.២០)។ នេះ​ជា​សារ​ដាស់តឿន​ឲ្យ​ប្រែចិត្ត​ចេញពី​អំពើបាប និង​ការ​អាក្រក់ ហើយ​ឲ្យ​វិលត្រឡប់​មក​ដើរតាម​ព្រះ​អស់ពី​ចិត្ត។ យើង​រាល់គ្នា​សុទ្ធតែ​មាន​បាប ហើយ​ខ្វះ​មិនដល់​ស្តង់​ដា ឬ​ខ្នាត​គំរូ​របស់​ព្រះអង្គ។ ដូចនេះ យើង​ចាំបាច់​ត្រូវ​ប្រែចិត្ត…

Read article
ដំណឹងល្អចូលទៅក្នុងកន្លែងដែលគេមិននឹកស្មានដល់

នោះ​មាន​មនុស្ស​យកពន្ធ និង​មនុស្ស​បាប​ជាច្រើន មក​អង្គុយ​នៅ​តុ​ជាមួយនឹង​ទ្រង់ ហើយនិង​ពួក​សិស្ស។ ម៉ាកុស ២:១៥ កាលពី​ពេល​ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំ​បាន​ទៅដល់​កន្លែង​មួយ ដែល​ខ្ញុំ​ធ្លាប់តែ​ឃើញ​ក្នុង​ខ្សែភាពយន្ត និង​នៅ​លើ​កញ្ចក់​ទូរទស្សន៍​រាប់​ភ្លេច គឺ​នៅ​តំបន់​ហូលីវូឌ រដ្ឋ​កាលីហ្វូញ៉ា។ នៅ​ទីនោះ អក្សរ​ធំៗ​សម្បើម ត្រូវ​បាន​គេ​តម្រៀប​ចេញ​ជា​ពាក្យ Hollywood នៅ​ជើងភ្នំ​នៃ​ទីក្រុង​ឡូស​អេនជេលេស ដ៏​ល្បីល្បាញ ដែល​ខ្ញុំ​អាច​មើលឃើញ​ពី​មាត់​បង្អួច​សណ្ឋាគារ​ដែល​ខ្ញុំ​ស្នាក់នៅ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំ​ក៏បាន​កត់សំគាល់​ឃើញ​អ្វីមួយ។ នៅ​ខាងក្រោម​អក្សរ​ខាងឆ្វេង ខ្ញុំ​ឃើញ​ឈើឆ្កាង​ដែល​គួរឲ្យ​ចាប់អារម្មណ៍​យ៉ាង​ខ្លាំង។ ខ្ញុំ​មិនដែល​ឃើញ​ឈើឆ្កាង​នោះ​នៅក្នុង​ខ្សែភាពយន្ត​ហូលីវូឌ​ទេ។ ហើយ​នៅពេល​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ចាកចេញ​ពី​បន្ទប់​សណ្ឋាគារ សិស្ស​ខ្លះមក​ពី​ពួក​ជំនុំ​ក្នុង​តំបន់​នោះ ក៏បាន​ចាប់ផ្តើម​ចែកចាយ​អំពី​ព្រះយេស៊ូវ​ ឲ្យ​ខ្ញុំ​ស្តាប់។ ជួនកាល យើង​ប្រហែល​គិតថា តំបន់​ហូលីវូឌ​គឺ​គ្រាន់តែ​ជា​មជ្ឈមណ្ឌល​នៃ​អំពើបាប​របស់​លោកិយ ដែល​ផ្ទុយ​ស្រឡះ​ពី​នគរ​ព្រះ។ តែ​ព្រះគ្រីស្ទ​កំពុងតែ​ធ្វើការ​នៅ​ទីនោះ​យ៉ាង​ច្បាស់ក្រឡែត ដោយធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មានការ​ភ្ញាក់ផ្អើល ចំពោះ​ព្រះ​វត្ត​មានព្រះអង្គ ដែល​បាន​បង្ហាញ​ចេញ​មក​តាមរយៈ​អ្នកបម្រើ​ទ្រង់។ ពួក​ផារិស៊ី​តែងតែមាន​ការ​ភ្ញាក់ផ្អើល ចំពោះ​ទីកន្លែង​ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​យាង​ទៅដល់។ ព្រះអង្គ​មិនបាន​ទៅ​ចំណាយពេល​ជាមួយ​មនុស្ស ដូចដែល​ពួក​គេ​បាន​រំពឹងគិត​នោះ​ទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ បទ​គម្ពីរ​ម៉ាកុស ២:១៣-១៧ បាន​ចែងថា ព្រះអង្គ​បាន​ចំណាយពេល​ជាមួយ “ពួក​អ្នក​យកពន្ធ និង​មនុស្ស​មាន​បាប​ជាច្រើន”(ខ.១៥) គឺ​មនុស្ស​ដែលគេ​បាន​រាប់​ថា “ស្មោកគ្រោក!” តែ​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​គង់នៅ​ក្នុងចំណោម​មនុស្ស​ដែល​ត្រូវការ​ព្រះអង្គ​ខ្លាំង​បំផុត(ខ.១៦-១៧)។ ប្រហែល​ជាង២ពាន់​ឆ្នាំក្រោយ​មក ព្រះយេស៊ូវ​នៅ​តែ​បន្ត​សាបព្រោះ​ព្រះរាជសារ​នៃ​ក្តី​សង្ឃឹម និង​សេចក្តី​សង្គ្រោះ នៅកន្លែង​ដែល​យើង​មិន​បាន​រំពឹង​គិត ក្នុងចំណោម​មនុស្ស​ដែល​គេ​មិន​នឹក​ស្មាន​ថា…

Read article
ពេលណាអ្នកស្ថិតក្នុងភាពឯកោ

ទ្រង់​គង់នៅ​ជាមួយនឹង​ទូលបង្គំ។ ទំនុកដំកើង ២៣:៤ នៅ​ម៉ោង៧យប់ លោក​វៃ-លាំង(Hui-Liang) កំពុង​ញាំ​បាយ ជាមួយ​ប្រហិត​ត្រី​ដែល​នៅសល់​ពី​ថ្ងៃមុន ក្នុង​ផ្ទះបាយ។ គ្រួសារ​ត្រកូល​ឆ្វ័រ(Chua) កំពុង​ញាំ​អាហារ​ពេលល្ងាច នៅក្នុង​ខុនដូ ដែល​នៅ​ជាប់​ខុនដូ​គាត់ ហើយ​សម្លេង​សើច​សប្បាយ និង​ការ​ជជែកគ្នា​បាន​លប់​ពីលើ​ភាព​ស្ងប់​ស្ងាត ក្នុង​ខុនដូ​របស់​លោក​វៃ-លាំង ជា​កន្លែង​ដែល​គាត់​បាន​រស់នៅ​ម្នាក់ឯង ចាប់តាំងពី​ពេល​ដែល​ភរិយា​គាត់​បាន​លាចាក​លោក។ គាត់​បាន​រៀន​រស់នៅ ដោយ​ភាព​ឯកោ។ ក្នុង​រយៈ​ពេល​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​នោះ ការ​ឈឺចុក​ចាប់​របស់​គាត់ បាន​កើតមាន​ជាប្រចាំ​ជា​ធម្មតា។ តែ​នៅ​យប់​មួយ​នោះ ពេល​គាត់​ឃើញ​ចាន​ចង្កិះ និង​ចង្កិះ​មួយ​គូរ នៅ​លើ​តុបាយ ការ​ឈឺចុក​ចាប់បាន​ចាក់​ចូលក្នុង​ចិត្ត​គាត់​យ៉ាង​ជ្រៅ។ មុន​ពេល​គាត់​ចូល​គេង​នៅ​យប់​នោះ គាត់​ក៏បាន​អាន​បទ​គម្ពីរ​ទំនុកដំកើង ជំពូក២៣ ជា​បទ​គម្ពីរ​ដែល​គាត់​ចូលចិត្តជាង​គេ។ ពាក្យ​ដែល​ប៉ះពាល់​ចិត្ត​គាត់​ខ្លាំង​ជាងគេ គឺ​មាននៅ​ក្នុង​ឃ្លា​ដែល​ចែងថា “ទ្រង់​គង់នៅ​ជាមួយនឹង​ទូលបង្គំ”(ខ.៤)។ លោក​វៃ-លាំង​បាន​រក​ឃើញ​សន្តិភាព​ក្នុងចិត្ត ពេល​ដែល​គាត់​ជញ្ជឹងគិត​អំពី​ព្រះ​វត្ត​មាន​របស់​ព្រះ​ដែល​ជា​អ្នកគង្វាល ដែល​គង់​នៅ​ជាប់​ជាមួយ និង​មើលថែ​គ្រប់​ផ្នែក​ទាំងអស់​នៃ​ជីវិត​របស់​អ្នកជឿ​ម្នាក់​ៗ​ដែល​ជា​សត្វ​ចៀម​​ក្នុង​ហ្វូង គឺ​លើស​ពី​ការ​ថែ​ទាំ​ដែល​អ្នកគង្វាល​ជា​មនុស្ស​មាន​ចំពោះ​ហ្វូង​ចៀម​របស់​ខ្លួន​ទៅទៀត(ខ.២-៥)។ ការ​ដែល​យើង​គ្រាន់តែ​បានដឹង​ថា មាន​នរណា​ម្នាក់​ចាំ​ជួយ​យើង ហើយ​នៅ​ក្បែរ​យើង គឺ​បាន​នាំមក​នូវ​ការកម្សាន្ត​ចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង ក្នុង​ពេល​ដ៏​ឯកោ។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​សន្យា​​ចំពោះ​កូន​ព្រះអង្គ​ថា សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ឬ​សេចក្តី​សប្បុរស​របស់​ព្រះអង្គ​នៅ​ជាប់​ជាមួយ​យើង​គ្រប់ពេល(ទំនុកដំកើង ១០៣:១៧) ហើយ​ព្រះអង្គ​នឹង​មិនដែល​ចាក​ចោល​យើង​ឡើយ(ហេព្រើរ ១៣:៥)។ ពេលណា​យើង​មាន​អារម្មណ៍​ឯកោ ហើយ​គ្មាន​នរណា​យកចិត្ត​ទុកដាក់​ចំពោះ​យើង ទោះ​នៅក្នុង​ផ្ទះបាយ​ដ៏​ស្ងាត់​ជ្រងំ ឬនៅ​លើ​ឡានក្រុង ក្នុង​ដំណើរ​ត្រឡប់​ពី​កន្លែង​ធ្វើការ…

Read article
ប្រៀបដូចជារងើកភ្លើងនៅលើក្បាលសត្រូវ

បើ​សត្រូវ​ឯង​ឃ្លាន ចូរ​ឲ្យ​វា​ស៊ី​ចុះ បើ​វា​ស្រេក ត្រូវឲ្យ​វា​ផឹក​ផង យ៉ាងនោះ​នឹង​បាន​ដូចជា​បង្គរ​រងើកភ្លើង​នៅ​លើ​ក្បាល​វា។ សុភាសិត ២៥:២១-២២ លោក​ឌែន(Dan) បាន​ស៊ូទ្រាំ​នឹង​ការ​វាយ​ដំជា​រៀងរាល់ថ្ងៃ ពី​ឆ្មាំ​គុក​ម្នាក់ ក្នុង​មន្ទីរ​ឃុំឃាំង។ គាត់​ជឿ​ថា ព្រះយេស៊ូវ​បាន​បណ្តាល​ចិត្ត​គាត់​ឲ្យ​ស្រឡាញ់​បុរស​នោះ ដូចនេះ នៅពេល​ព្រឹក​មួយ​នោះ មុន​ពេល​ការ​វាយ​ដំ​ហៀបនឹង​ចាប់ផ្តើម ដូច​សព្វមួយដង លោក​ឌែន​ក៏​បាន​និយាយ​ថា “លោក បើ​ខ្ញុំ​​នៅតែ​ជួប​មុខ​លោក​ជា​រៀងរាល់ថ្ងៃ រហូត​ដល់​ថ្ងៃ​ខ្ញុំ​ស្លាប់ យើង​គួរតែ​រាប់អាន​គ្នា​ជា​មិត្តភក្តិទៅ”។ ឆ្មាំគុក​រូប​នោះ​ក៏បាន​តប​ថា “ទេ លោក យើង​មិន​អាច​ក្លាយជា​មិត្ត​ភក្តិ​បានទេ”។ លោ​ក​ឌែន​នៅ​តែ​ទទូច​សុំ​រាប់អាន​គ្នា ហើយក៏​បាន​ហុចដៃ​គាត់​ទៅ​ចាប់ដៃ​របស់​ឆ្មាំ​គុក។ ឆ្មាំ​គុក​ក៏បាន​ឈរ​ធ្មឹង​មួយ​កន្លែង ហើយក៏​បាន​ចាប់ផ្តើម​ចាប់ដៃ​របស់​លោក​ឌែន​រលាក់ មិនព្រម​លែង​សោះ។ ទឹកភ្នែក​របស់​ឆ្មាំ​គុក​ក៏បាន​ស្រក់​ចុះ​មក។ គាត់​ថា “ឌែន ខ្ញុំ​ឈ្មោះ​រ៉ូ​សុក(Rosoc)។ ខ្ញុំ​ចង់​រាប់អាន​លោក​ជា​មិត្តភក្តិ”។ ចាប់​តាំង​ពី​ថ្ងៃ​នោះ​មក ឆ្នាំ​គុក​ក៏បាន​ឈប់​វាយ​ដំលោក​ឌែន​ជា​រៀង​រហូត។ ព្រះគម្ពីរ​បាន​ប្រាប់​យើង​ថា “បើ​សត្រូវ​ឯង​ឃ្លាន ចូរ​ឲ្យ​វា​ស៊ី​ចុះ បើ​វា​ស្រេក ត្រូវឲ្យ​វា​ផឹក​ផង យ៉ាងនោះ​នឹង​បាន​ដូចជា​បង្គរ​រងើកភ្លើង​នៅ​លើ​ក្បាល​វា ហើយ​ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​នឹង​ប្រទាន​រង្វាន់​ដល់​ឯង”(សុភាសិត ២៥:២១-២២)។ ពាក្យ “រងើកភ្លើង” ជា​ពាក្យប្រៀប​ប្រដូច ដែល​ប្រហែល​ឆ្លុះបញ្ចាំង អំពី​ពិធី​មួយ​របស់​ជនជាតិ​អេស៊ីព្ទ ដែល​ក្នុង​នោះ អ្នក​ដែល​មាន​ទោស​ត្រូវ​បង្ហាញ​ការ​កែប្រែ​ចិត្ត​របស់​ខ្លួន ដោយ​យក​ចាន​ដែល​មាន​រងើកភ្លើង មក​ទូល​លើ​ក្បាល។…

Read article
ការលេងផ្លូវកាត់ឲ្យបានផលចំណេញលឿន

សម្បត្តិ​ទ្រព្យរបស់​អ្នក​ស្ថិតនៅ​កន្លែងណា នោះ​ចិត្ត​អ្នក​ក៏​នឹង​នៅកន្លែង​នោះ​ដែរ។ ម៉ាថាយ ៦:២១ កាលពី​ចុង​ទស​វស្ស​រ៍​ឆ្នាំ១៧០០ យុវជន​ម្នាក់​បានឃើញ​ដី​បាក់​ស្រុត​យ៉ាង​អាថ៌កំបាំង នៅ​លើ​កោះ​អូក ក្នុង​ប្រជុំ​កោះ​ណូវ៉ា ស្កូ​ធា។ គាត់​គិតស្មាន​ថា ពួក​ចោរសមុទ្រ​ គឺ​​ប្រហែល​លោក​កា​ពី​ទែន ឃីដ(Kidd) បាន​កប់​កំណប់​នៅ​ទីនោះ​ដោយ​ផ្ទាល់ដៃ។ ដូចនេះ គាត់​និង​គ្នា​គាត់​បួន​ប្រាំ​នាក់ ក៏បាន​ចាប់ផ្តើម​ជីក​រក​កំណប់។ ពួក​គេ​មិនបាន​រក​ឃើញ​កំណប់​អ្វី​ឡើយ តែ​ពាក្យ​ចចាមអារ៉ាម​អំពី​កំណប់​នោះ​ចេះតែ​បន្ត​ឮ​សុះសាយ។ ប៉ុន្មាន​សតវត្សរ៍​ក្រោយមក អ្នកដទៃ​នៅតែ​បន្ត​ជីក​រក​កំណប់​នៅកន្លែង​នោះ ដោយ​ចំណាយពេល​វេលា និង​ប្រាក់​កាស់​ជាច្រើន។ សព្វថ្ងៃ​នេះ រណ្តៅ​ដែលគេ​បាន​ជីក​នោះ​មាន​ជម្រៅ​ជាង៣០ម៉ែត្រ។ ការ​ងប់ងុល​នឹង​ទ្រព្យសម្បត្តិ​យ៉ាងដូច​នេះ គឺ​ជា​អំពើ​ក្បត់​ មក​លើ​ចន្លោះប្រហោង នៅក្នុង​ចិត្ត​របស់​មនុស្ស។ ក្នុង​ព្រះគម្ពីរ​មានរឿង​មួយ​ដែល​បាន​បង្ហាញ​ឲ្យ​យើង​ដឹង​ថា អាកប្ប​កិរិយា​របស់​មនុស្ស​ម្នាក់​បាន​ឆ្លុះបញ្ចាំង​អំពី​ចន្លោះប្រហោង​នៅក្នុង​ចិត្ត​របស់​គាត់។ កេហា​ស៊ី​ជា​អ្នកបម្រើ​ដ៏​ស្មោះត្រង់​របស់​ហោរា​អេ​លី​សេ​ជាយូរមកហើយ។ តែ​ពេល​ដែល​ហោរា​អេ​លី​សេ​បដិសេធន៍​មិនព្រម​ទទួលអំណោយ​ដ៏​មានតម្លៃ​របស់​មេទ័ព​ម្នាក់ ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រោស​ឲ្យ​ជា​ពី​ជំងឺឃ្លង់​តាមរយៈ​គាត់ កេ​ហា​ស៊ី​ក៏បាន​ប្រឌិត​រឿង ដើម្បីឲ្យ​បានផល​ចំណេញ​ពី​លោក​មេទ័ព​រូប​នោះ(២ពង្សាវតា​ក្សត្រ ៥:២២)។ ពេល​កេ​ហា​ស៊ី​ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​វិញ គាត់​បាន​និ​យាយ​កុហក​លោក​ហោរា(ខ.២៥)។ តែ​លោក​អេ​លី​សេ​បានដឹង ហើយ​សួរ​គាត់​ថា “តើ​វិញ្ញាណ​អញ​មិនបាន​ទៅតាម​ឯង ក្នុង​កាលដែល​លោក​នោះ​ចុះពី​រទេះ​មក​ទទួល​ឯង​ទេ​ឬអី?”(ខ.២៦)។ ទីបំផុត កេ​ហា​ស៊ី​ក៏បាន​កើត​ឃ្លង់​ទាំង​គ្រួសារ ហើយ​បាត់បង់​ការអ្វី​ដែល​ពិតជា​សំខាន់​ចំពោះ​គាត់(ខ.២៧)។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​បង្រៀន​យើង មិន​ឲ្យ​ដេញ​តាម​ទ្រព្យសម្បត្តិ​របស់​លោកិយ តែ​ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គ​បង្គាប់​ឲ្យ​យើង “ប្រមូល​ទ្រព្យសម្បត្តិ ទុក​សំរាប់​ខ្លួន នៅ​ឯ​ស្ថានសួគ៌​វិញ”(ម៉ាថាយ ៦:២០)។ ចូរ​យើង​ប្រុងប្រយ័ត្ន​ចំពោះ​ការ​លេង​ផ្លូវកាត់…

Read article
នឹកចាំអំពីការលះបង់របស់ព្រះយេស៊ូវ

ដ្បិត​រាល់វេលា​ណា ដែល​អ្នករាល់គ្នា​បរិភោគ​នំបុ័ង​នេះ ហើយ​ផឹក​ពី​ពែង​នេះ នោះ​ឈ្មោះថា​សំដែង​ពី​សេចក្តី​សុគត​របស់​ផង​ព្រះអម្ចាស់ ដរាបដល់​ទ្រង់​យាង​មក។ ១កូរិនថូស ១១:២៦ បន្ទាប់ពី​កម្មវិធី​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ នៅពេល​ព្រឹក​ថ្ងៃអាទិត្យ មិត្តភក្ដិ​ខ្ញុំ​នៅ​ទីក្រុង​មូស្គូ​បាន​នាំ​ខ្ញុំ​ទៅ​ញាំ​អាហារ​ថ្ងៃត្រង់ ក្នុង​ភោជនីយដ្ឋាន​មួយ នៅ​ក្រៅ​វិមាន​គ្រិមលីន។ ពេល​យើង​ទៅដល់ យើង​សង្កេតឃើញ​គូ​ស្វាមីភរិយា​ថ្មី​ជាច្រើន​គូរ ដែល ស្លៀកពាក់​ឈុត​អាពាហ៍​ពិពាហ៍ បាន​ដើរទៅ​រក​ផ្នូរ​របស់​ទាហាន​ដែលគេ​មិន​ស្គាល់ឈ្មោះ នៅ​ក្រៅ​កំផែង​វិមាន​គ្រិមលីន។ សុភមង្គល​នៅ​ថ្ងៃ​អាពាហ៍​ពិពាហ៍​របស់​ពួក​គេ ក៏បាន​រាប់បញ្ចូល​ការ​នឹក​ចាំ អំពី​ការ​លះបង់​របស់​អ្នកដទៃ ដែល​បាន​ជួយ​ឲ្យ​ពួក​គេ​មាន​ថ្ងៃ​នោះ។ នេះ​ជា​ទិដ្ឋភាព​ដែល​មានន័យ​ណាស់ ខណៈ​ពេល​ដែល​គូ​ស្វាមីភរិយា​ទាំងនោះ​បាន​ថតរូប នៅ​ក្បែរ​កន្លែង​រំឭក​របស់​ជន​ពលី មុន​ពេល​ពួក​គេ​ដាក់​បាច់​ផ្កា​អាពាហ៍​ពិពាហ៍ នៅ​លើ​ខឿន​នៃ​ទីកន្លែង​នោះ។ យើង​ម្នាក់​ៗ​សុទ្ធតែ​មានហេតុ​ផល​ដែល​ត្រូវ​អរព្រះគុណ​ព្រះ ដោយសារ​អ្នកដទៃ​ដែល​បាន​ធ្វើការ​លះបង់ ដើម្បី​នាំមក​នូវ​អ្វីៗ​ដែល​យើង​មាន​សព្វថ្ងៃ។ ការ​លះបង់​ទាំងនោះ​សុទ្ធតែ​សំខាន់ តែ​មិនមែន​ជា​ការ​លះបង់​ដែល​សំខាន់​បំផុត​នោះ​ឡើយ។ ទាល់តែ​យើង​បាន​យល់​អំពី​ការ​លះបង់​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​នៅ​លើ​ឈើឆ្កាង ទើប​យើង​អាច​ដឹង​ថា ជីវិត​របស់​យើង​បាន​ជាប់ជំពាក់​ព្រះគុណ​របស់​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ​ច្រើន​ប៉ុណ្ណា។ ពេលណា​យើង​ប្រារព្ធ​ពិធី​លៀង​ព្រះអម្ចាស់ យើង​ត្រូវ​នឹក​ចាំ អំពី​ការ​លះបង់​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​ ដែល​មាន​ចំណិត​នំប៉័ង និង​ទឹក​ទំពាំងបាយជូរ​ជា​តំណាង។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បង្រៀន​ថា “ដ្បិត​រាល់វេលា​ណា ដែល​អ្នករាល់គ្នា​បរិភោគ​នំបុ័ង​នេះ ហើយ​ផឹក​ពី​ពែង​នេះ នោះ​ឈ្មោះថា​សំដែង​ពី​សេចក្តី​សុគត​របស់​ផង​ព្រះអម្ចាស់ ដរាបដល់​ទ្រង់​យាង​មក”(១កូរិនថូស ១១:២៦)។ សូមឲ្យ​ពិធី​លៀង​ព្រះអម្ចាស់​ក្រើន​រំឭក​យើង ឲ្យ​រស់នៅ ដោយ​ការ​នឹក​ចាំ និង​ការ​ដឹងគុណ ចំពោះ​ការ​គ្រប់យ៉ាង​ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ធ្វើ​នៅក្នុង និង​ដើម្បី​យើង។—BILL CROWDER ពេល​អ្នក​ប្រារព្ធ​ពិធី​លៀង​ព្រះអម្ចាស់…

Read article
ព្រះអង្គកែប្រែជីវិតយើងឲ្យថ្មីឡើង

ចូរ​ប្រមូល​ចំណិត​ដែល​សល់​នៅ ដើម្បីកុំឲ្យ​បាត់​អ្វី​ឡើយ។ យ៉ូហាន ៦:១២ ក្នុងនាម​លោក​សន សេ​ភ្ល័រ(Shawn Seipler) ជា​អ្នកចាត់ចែង​ការ​ធ្វើដំណើរ​ឲ្យ​អ្នក​ដំណើរ​ទាំង​ឡាយ គាត់​មាន​សំណួរ​ចម្លែក​មួយ ដែល​គាត់​ពិបាក​ស្វែងរក​ចម្លើយ។ គាត់​ឆ្ងល់​ថា តើ​គេ​យក​សាប៊ូ ដែលគេ​ប្រើ​សល់ ក្នុង​បន្ទប់​សណ្ឋាគារ ទៅ​ធ្វើអ្វី? គេ​បាន​យក​សាប៊ូ​ដែល​ភ្ញៀវ​សណ្ឋាគារ​បាន​ប្រើ​សល់ ទៅ​បោះចោល​ដូច​សំរាម​ធម្មតា​។ តែ​លោក​សេ​ភ្ល័រ​ជឿ​ថា គេ​អាច​យក​ដុំ​សាប៊ូ​ដែលគេ​ប្រើ​សល់​រាប់​លាន​ដុំ ទៅ​កែច្នៃ​ជាដុំ​សា​ប៊ូ​ថ្មីៗ។ ដូចនេះ គាត់​ក៏បាន​បង្កើត​គម្រោង​កែ​ឆ្នៃ​មួយ ដែល​មានឈ្មោះ​ថា គម្រោង​សម្អាត​ពិភពលោក ដែល​ធ្វើការ​ជាមួយ​សណ្ឋាគារ នាវា​កម្សាន្ត​ធំៗ និង​រីស៊ត​៨​ពាន់​កន្លែង ដើម្បី​កែច្នៃ​ដុំ​សាប៊ូ​រាប់​លាន​គីឡូ ទៅជា​ដុំ​សាប៊ូ ដែល​បាន​ចាក់​ពុម្ព​ថ្មីៗ និង​បាន​សម្លាប់​មេរោគ។ គេ​ក៏បាន​ផ្ញើ​សាប៊ូ​កែច្នៃ​នោះ​ទៅ​អ្នក​ទាល់ក្រ ក្នុង១០០ប្រទេស ដោយ​បាន​ជួយ​បង្ការ​ជំងឺ និង​ការ​ស្លាប់ ដែល​បណ្តាល​មក​ពី​ការ​ខ្វះ​អនាម័យ។ គឺ​ដូចដែល​លោក​សេភ្ល័រ​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “ខ្ញុំ​ដឹង​ថា រឿង​នេះ​ស្តាប់​ទៅ​ដូច​កំប្លែង តែ​ដុំ​សាប៊ូ​នៅក្នុង​បន្ទប់ទឹក ក្នុង​បន្ទប់​សណ្ឋាគារ​ដែល​អ្នក​ធ្លាប់​ស្នាក់នៅ​ពិតជា​អាច​ជួយ​សង្រ្គោះ​ជីវិត​មនុស្ស”។ ការ​ប្រមូលរបស់​អ្វី​ដែលគេ​ប្រើ​ហើយ ឬ​មិន​ស្អាត ដើម្បី​កែប្រែ​ជា​របស់​ថ្មី ក៏​ជា​លក្ខណៈ​សម្បត្តិ​ដែល​គួរឲ្យ​ស្រឡាញ់​បំផុត​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​ ជា​ព្រះអង្គ​សង្រ្គោះ​របស់​យើង។ បន្ទាប់ពី​ព្រះអង្គ​បាន​ប្រទាន​អាហារ​ដល់​មនុស្ស​ជាង៥ពាន់​នាក់ ដោយ​ប្រើ​នំ​ប៉័ង​តូចៗ៥ដុំ និង​ត្រី២កន្ទុយ ព្រះអង្គ​បាន​ប្រាប់​ពួក​សាវ័ក​ថា “ចូរ​ប្រមូល​ចំណិត​ដែល​សល់​នៅ ដើម្បីកុំឲ្យ​បាត់​អ្វី​ឡើយ”(យ៉ូហាន ៦:១២)។ ក្នុង​ជីវិត​របស់​យើង ពេលណា​យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា…

Read article
ព្រះចេស្តារបស់ព្រះ បានបង្ហាញចេញមក

ក៏បាន​ឃើញ​ការ​យ៉ាង​ធំ​ដែល​ស្នាដៃ​នៃ​ព្រះយេហូវ៉ា​បាន​ធ្វើ​ដល់​សាសន៍​អេស៊ីព្ទ នោះ​គេ​ក៏​មាន​សេចក្តី​កោតខ្លាច​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា។ និក្ខមនំ ១៤:៣១ រឿង​ដែល​ហាក់ដូចជា​មិន​អាច​កើតឡើង បាន​កើតឡើង ពេល​ដែល​កម្លាំង​ខ្យល់ព្យុះ​កំបុតត្បូង​បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​ចរន្តទឹក​ទន្លេ​មី​ស៊ី​ស៊ី​ពី ជា​ទន្លេ​ដ៏​ធំ​មួយ​នៅ​សហរដ្ឋអាមេរិក។ នៅ​ខែសីហា ឆ្នាំ២០២១ ខ្យល់ព្យុះ​កំបុតត្បូង​អ៊ី​ដា​ បាន​វាយប្រហារ​មក​លើ​តំបន់ឆ្នេរ​នៅ​រដ្ឋ​លូ​វី​ស៊ី​អាណា ហើយ​បណ្តាល​ឲ្យ​មានរឿង​ដែល​គួរឲ្យ​ភ្ញាក់ផ្អើល​កើតឡើង ដោយធ្វើ​ទឹកទន្លេ​ហូរ​បញ្ច្រាស​អស់​រយៈពេល​ជាច្រើន​ម៉ោង។ អ្នកជំនាញ​បាន​ប៉ាន់​ប្រមាណ​ថា នៅក្នុង​វដ្ដ​នី​មួយ​ៗ​នៃ​ខ្យល់ព្យុះ​កំបុតត្បូង​នៅ​អាមេរិក វា​អាច​ពង្រីក​កម្លាំង​របស់​វា ដែល​ស្មើនឹង​កម្លាំង​គ្រាប់បែក​នុយក្លេអ៊ែរ១ម៉ឺន​គ្រាប់។ កម្លាំង​ខ្លាំង​មិន​គួរឲ្យ​ជឿ​នេះ​បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​ចរន្តទឹក ហើយក៏​បាន​ជួយ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​យល់ អំពី​ការ​ឆ្លើយតប​របស់​ពួក​អ៊ីស្រាអែល ចំពោះ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ចរន្តទឹក​ដ៏​សំខាន់ ដែល​មាន​កត់ទុក​ក្នុង​កណ្ឌ​​គម្ពីរ​និក្ខមនំ។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​រត់គេច​ពី​ពួក​អេស៊ីព្ទ ដែល​បាន​ចាប់​ពួក​គេ​ធ្វើជា​ទាសករ​អស់​ជាច្រើន​សតវត្សរ៍ ពួក​គេ​ក៏បាន​ទៅដល់​សមុទ្រ​ក្រហម។ នៅ​ពីមុខ​ពួក​គេ​មាន​សមុទ្រ​ក្រហម​ដ៏​ធំ​ល្វឹង​ល្វើយ ហើយ​នៅ​ពីក្រោយ​ពួក​គេ​មាន​កងទ័ព​អេស៊ីព្ទ​ដ៏​ខ្លាំងពូកែ។ នៅក្នុង​ស្ថានភាព​ដែល​ហាក់ដូចជា​ទាល់ច្រក​នោះ “ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​ច្រាន​ផាត់​សមុទ្រ​ចេញ ដោយ​កំឡាំង​ខ្យល់​ពី​ខាងកើត ដែល​បក់​យ៉ាង​ខ្លាំង​ពេញ១យប់​នោះ ទ្រង់​ធ្វើឲ្យ​ទឹកបាន​ញែកចេញ​ពី​គ្នា ឲ្យ​សមុទ្រ​ទៅជា​គោក​វិញ រួច​ពួក​កូនចៅ​អ៊ីស្រាអែល គេ​ក៏​ចូល​ទៅ​នា​កណ្តាល​សមុទ្រ តាម​ដីគោក ហើយ​មាន​ទឹកជា​កំផែង​នៅ​ខាងស្តាំ និង​ខាងឆ្វេង​គេ”(និក្ខមនំ ១៤:២១-២២)។ បន្ទាប់ពី​ពួក​គេ​បាន​ទទួលការ​រំដោះ​ពី​ព្រះអម្ចាស់ ដោយ​ការ​បង្ហាញ​ព្រះ​ចេស្តា​តាមរបៀប​ដ៏​អស្ចារ្យ​នេះ “ពួក​គេ​ក៏​មាន​សេចក្តី​កោតខ្លាច​ព្រះអម្ចាស់”(ខ.៣១)។ ការ​ឆ្លើយតប​ដោយចិត្ត​ស្ញប់ស្ញែង គឺជា​រឿង​ដែល​កើតមាន​ជា​ធម្មតា បន្ទាប់ពី​មនុស្ស​បានឃើញ​ព្រះ​ទ្រង់​បង្ហាញ​ព្រះ​ចេស្តា។ ប៉ុន្តែ ការ​នេះ​ក៏បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​ពួក​គេ​​ទុកចិត្ត​ព្រះអង្គ​ផង​ដែរ(ខ.៣១)។ ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​បាន​ដកពិសោធន៍​នឹង​ព្រះ​ចេស្តា​ព្រះ ក្នុង​ស្នា​ព្រះហស្ត​ព្រះអង្គ យើង​ក៏​អាច​ឈរ​ស្ញែង​ខ្លាច ចំពោះ​ព្រះ​ចេស្ដា ហើយ​ទុកចិត្ត​ព្រះអង្គ​ផង​ដែរ។—LISA M. SAMRA…

Read article
សេចក្តីជំនឿបានមកពីការស្តាប់ឮ

ដូច្នេះ សេចក្តី​ជំនឿ​កើតឡើង​ដោយ​ឮ ហើយដែល​ឮ​នោះ គឺ​ដោយសារ​ព្រះបន្ទូល​នៃ​ព្រះ។ រ៉ូម ១០:១៧ ពេល​ដែល​លោកគ្រូ​គង្វាល បប់(Bob) មានរបួស ដែល​មានផល​ប៉ះពាល់​មក​លើ​ការ​បញ្ចេញ​សម្លេង​របស់​គាត់ គាត់​បាន​ធ្លាក់​ចូល​ទៅ​ក្នុង​វិបត្តិ​ផ្លូវចិត្ត និង​ការ​ធ្លាក់ទឹក​ចិត្ត​អស់១៥ឆ្នាំ។ គាត់​ឆ្ងល់​ថា តើ​គ្រូគង្វាល​ដែល​មិន​អាច​និយាយ​កើត មានប្រយោជន៍​អ្វី ចំពោះ​ពួក​ជំនុំ? គាត់​មានការ​ពិបាក​យ៉ាង​ខ្លាំង ក្នុង​ការស្វែងរក​ចម្លើយ​សម្រាប់​សំណួរ​នេះ ដោយ​បាន​ទូល​ថ្វាយ​ការ​សោកសង្រេង និង​ការ​ភ័ន្តភាំង​របស់​គាត់ ដល់​ព្រះអម្ចាស់។ គាត់​ក៏បាន​មានប្រសាសន៍​ថា “ខ្ញុំ​គ្រាន់តែ​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​ត្រូវតែ​ខំធ្វើ​តាម​ព្រះបន្ទូល​ព្រះ”។ ពេល​គាត់​ចំណាយពេល​អាន​ព្រះគម្ពីរ សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដែល​គាត់​មាន​ចំពោះ​ព្រះ​ក៏បាន​កើនឡើង។ គាត់​ថា “ខ្ញុំ​បាន​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត​ថា នឹង​ទទួលយក​ព្រះបន្ទូល​ព្រះអង្គ ឲ្យបាន​ជ្រួតជ្រាប​ជីវិត​របស់ខ្ញុំ ព្រោះ​សេចក្តី​ជំនឿ​កើតឡើង​ពី​ការ​ឮ គឺ​ឮ​ព្រះបន្ទូល​ព្រះ”។ យើង​ឃើញ​ឃ្លា “សេចក្តី​ជំនឿ​កើតឡើង​ពី​ការ​ឮ” ក្នុង​សំបុត្រ​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​សរសេរ​ផ្ញើ​ទៅ​ពួក​ជំនុំ នៅ​ទីក្រុង​រ៉ូម។ សាវ័ក​ប៉ុល​ចង់​ឲ្យ​ជនជាតិយូដា ជា​ជនរួមជាតិ​របស់​គាត់ ទទួល​ជឿ​ព្រះគ្រីស្ទ ហើយ​បាន​សង្គ្រោះ​ដូច​គាត់​ដែរ(រ៉ូម ១០:៩)។ តើ​ពួក​គេ​អាច​ជឿ​ដោយ​របៀបណា? គឺ​តាមរយៈ​ការ​ឮ​ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះគ្រីស្ទ(ខ.‌១៧)។ លោក​គ្រូ​បប់ បាន​ខិតខំ​ទទួល និង​ជឿ​ព្រះបន្ទូល​ព្រះគ្រីស្ទ ជា​ពិសេស ពេល​ដែល​គាត់​អាន​ព្រះគម្ពីរ។ គាត់​អាច​និយាយ​បានតែ១ម៉ោង​ប៉ុណ្ណោះ ក្នុង១ថ្ងៃ ហើយ​មានការ​ឈឺចាប់​ជាប់​ជានិច្ច ពេល​គាត់​ព្យាយាម​និយាយ តែ​គាត់​បាន​បន្ត​រក​ឃើញ​សន្តិភាព និង​ការ​ស្កប់ចិត្ត ពី​ព្រះ…

Read article
ការរួបរួម ដោយភាពខុសប្លែកគ្នា

មើល ដែល​បងប្អូន​នៅ​មូល​ជាមួយគ្នា ដោយចិត្ត​ព្រមព្រៀង នោះ​ជាការល្អ ហើយ​សមគួរ​យ៉ាងណា​ទៅ។ ទំនុកដំកើង ១៣៣:១ មាន​កីឡាករ១២ក្រុម​បាន​មក​ចូលរួម​ប្រកួត​រត់​ប្រ​ណាំង ដោយក្រុម​នីមួយ​ៗ​មាន​មនុស្ស​បី​នាក់ ដែល​ឈរ​ប្រកៀក​ស្មា​គ្នា ដោយ​មិត្ត​រួម​ក្រុម​នៅ​សង្ខាង​ចងជើង​ម្ខាង​ជាប់ជើង​ម្ខាងទៀត​របស់​កីឡាករ​នៅ​កណ្តាល​គេ នៅត្រង់​ជង្គង់ និង​កជើង ដែល​មើលទៅ​ក្រុម​នីមួយ​ៗ​ហាក់​ដូចជា​មាន​ជើង​តែ៤សម្រាប់​រត់។ ភ្នែក​របស់​អ្នក​ទាំង​បី សុទ្ធតែ​បាន​ផ្ដោត​ទៅលើ​ទី​ផ្តាច់​ព្រាត់។ ពេល​គេ​ផ្លុំ​កញ្ចែ ក្រុម​ទាំង​ឡាយ​ក៏បាន​ស្ទុះ​រត់​ទៅមុខ។ ក្រុម​ភាគច្រើន​បាន​ដួល ហើយក៏​បាន​ព្យាយាម​ងើបឡើង​វិញ​យ៉ាង​ពិបាក។ មាន​ពីរបី​ក្រុម​ដែល​បានសម្រេច​ចិត្ត​លោត​ទៅមុខ ជាជាង​ដើរ។ ក្រុម​ខ្លះ​ក៏បាន​បោះបង់​ចោល​ការប្រកួត។ តែ​មាន​ក្រុម​មួយ​បាន​ពន្យារពេល ក្នុង​ការ​ចាប់ផ្តើម​ដើរទៅ​មុខ ហើយក៏​បាន​ស្រុះ​ស្រួល​គ្នា​ធ្វើ​តាម​ផែនការ​របស់​ខ្លួន និង​បាន​ទំនាក់ទំនង​គ្នា​ទៅវិញទៅមក ខណៈ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​បោះជំហាន​ទៅមុខ។ ពួក​គេ​បាន​ដួល នៅ​តាមផ្លូវ តែ​បាន​ក្រោក​ឈរ​វិញ ហើយ​ខំ​មមុល​ទៅមុខ ហើយ​មិនយូរ​ប៉ុន្មាន​ក៏បាន​វ៉ា​ដាច់​ក្រុម​ទាំងអស់។ ការដែល​ពួក​គេ​ស្ម័គ្រចិត្ត​សហការ​គ្នា ហើយ​បោះជំហាន​ម្តង​មួយៗ បាន​ជួយ​ពួក​គេ​ឆ្លងផុត​ទី​ផ្តាច់​ព្រាត់​ជាមួយគ្នា។ ការរស់នៅ​ថ្វាយព្រះ ក្នុង​សហគមន៍​នៃ​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​ ច្រើនតែ​មាន​អារម្មណ៍​នឿយ​ណាយ ដូច​ការ​ព្យាយាម​បោះជំហាន​ទៅ​មុន ក្នុង​ការ​រត់​ប្រណាំង​ជើង​បួន។ យើង​ច្រើនតែ​មានការ​ជំពប់​ដួល ពេល​យើង​ទំនាក់ទំនង​ជាមួយ​អ្នក​ដែល​មាន​ទស្សនៈ​ខុសពី​យើង។ សាវ័ក​ពេត្រុស​បាន​បង្រៀន​យើង ឲ្យ​អធិស្ឋាន មាន​ភាព​ចៅ​វ៉ៅ និង​ប្រើ​អំណោយទាន​របស់​យើង ដើម្បី​សម្រប​ខ្លួន​ឲ្យ​មានការ​រួបរួម សម្រាប់​ការរស់នៅ​ក្នុង​ពេល​អនាគត។ គាត់​បាន​ជំរុញ​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​ឲ្យ “ស្រឡាញ់​គ្នា​ឲ្យអស់​ពីចិត្ត” (១ពេត្រុស ៤:៨) និង​ប្រព្រឹត្ត​នឹងគ្នា​ដោយ​សេចក្តី​ចៅរ៉ៅ ឥតមាន​ត្អូញត្អែរ…

Read article