សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គស្ថិតស្ថេរជានិច្ច
បរិទេវ ៣:១៩-២៦ ឯសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ នោះមិនចេះផុតឡើយ។ បរិទេវ ៣:២២ កាលឪពុករបស់ចូស៊ី(Josie) ដែលមានវ័យចាស់ជរា ផ្លាស់ប្តូរទីលំនៅ មករស់នៅជាមួយនាង នាងមានអារម្មណ៍ថា ពិបាកជាពន់ពេក ក្នុងការថែរក្សាសុខភាពរបស់គាត់ ដែលនាងចាំបាច់ត្រូវធ្វើជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ថ្នាំពេទ្យដែលនាងត្រូវទិញ មានតម្លៃថ្លៃ។ ការងារថែទាំគាត់ និងប្រាជ្ញាដែលនាងត្រូវការ ក្នុងការសម្រេចចិត្ត នៅពេលដែលស្ថានភាពជំងឺរបស់គាត់កាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ ក្រៅពីការងារពេញពេលដទៃទៀតដែលនាងត្រូវធ្វើ កំពុងតែធ្វើឲ្យនាងមានភាពហត់នឿយកាន់តែខ្លាំង។ នាងក៏បាននិយាយថា “តើធ្វើដូចម្តេចឲ្យខ្ញុំអាចបន្តប្រមែប្រមូល និងបញ្ចេញកម្លាំង ធនធានជាក់ស្តែង ប្រាជ្ញា និងសេចក្តីស្រឡាញ់ ក្នុងស្ថានភាពដ៏លំបាកនេះបាន?” ចូស៊ីក៏បានរកឃើញក្តីសង្ឃឹម ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរបរិទេវ ជាកណ្ឌដែលបានចែងអំពីទុក្ខសោករបស់ហោរាយេរេមា និងរាស្រ្តរបស់ព្រះ។ ចក្រភពបាប៊ីឡូនបានបំផ្លាញទីក្រុងយេរូសាឡិម ហើយជនជាតិយូដាមិនដឹងថា ពួកគេនឹងមានទុក្ខលំបាកយ៉ាងណា ក្នុងការនិរទេសនៅពេលខាងមុខទេ។ ពួកគេបានជួបទុក្ខលំបាកដ៏លើសលប់ តែព្រះទ្រង់បានសន្យាថា “កុំតែមានសេចក្ដីសប្បុរសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះយើងបានសូន្យបាត់អស់រលីងទៅហើយ”(បរិទេវ ៣:២២)។ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គនៅតែមានសម្រាប់ពួកគេ តាមសេចក្តីសញ្ញាដែលព្រះអង្គបានតាំងជាមួយពួកគេ ទោះពួកគេមិនបានរស់នៅក្នុងទឹកដីសន្យាទៀតក៏ដោយ ព្រោះ “ឯសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ នោះមិនចេះផុតឡើយ”(ខ.២២)។ សេចក្តីស្រឡាញ់ដែលព្រះអង្គមានចំពោះកូនរបស់ព្រះអង្គ គ្មានដែនកំណត់ឡើយ។ ចូស៊ីក៏បាននិយាយតាម ខ.២៤ ថា “ព្រះយេហូវ៉ាជាចំណែកនៃខ្ញុំ ហេតុនោះខ្ញុំនឹងសង្ឃឹមដល់ទ្រង់…
Read article
