ការភ័យខ្លាចពេលអនាគត
យ៉ូហាន ១៦:៣១-៣៣ នៅលោកីយ៍នេះ នោះអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្តីវេទនាមែន ប៉ុន្តែ ត្រូវសង្ឃឹមឡើង ដ្បិតខ្ញុំបានឈ្នះលោកីយ៍ហើយ។ យ៉ូហាន ១៦:៣៣ ការភ័យខ្លាចបានធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្ញាក់ពីដំណេក នៅម៉ោង៣រំលងអាធ្រាត្រ នៅថ្ងៃទីមួយនៃឆ្នាំថ្មី។ បន្ទុកដ៏ធ្ងន់ដែលកំពុងរង់ចាំខ្ញុំ នៅក្នុងឆ្នាំថ្មីនេះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានការព្រួយបារម្ភ។ ជំងឺនៅក្នុងគ្រួសារខ្ញុំបានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានការព្រួយបារម្ភតាំងពីរយូរមកហើយ ហើយឥឡូវនេះ ការសញ្ជឹងគិតអំពីពេលអនាគត បានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានការភ័យខ្លាច។ ខ្ញុំក៏បានឆ្ងល់ថា តើខ្ញុំនឹងជួបការអាក្រក់កាន់តែច្រើនថែមទៀត ឬយ៉ាងណា? ពួកសាវ័ករបស់ព្រះយេស៊ូវ បានយល់អំពីការភ័យខ្លាច ចំពោះការអាក្រក់ដែលនឹងកើតឡើង។ គ្រូរបស់ពួកគេបានឲ្យពួកគេត្រៀមខ្លួន និងបានមានបន្ទូលបញ្ជាក់ មុនពេលព្រះអង្គសុគត ប៉ុន្តែ ពួកគេនៅតែមានការភ័យខ្លាច។ ពួកគេបានរត់គេចខ្លួន នៅពេលដែលគេចាប់ចងព្រះអង្គ(ម៉ាថាយ ២៦:៥៦) សាវ័កពេត្រុសបានបដិសេធថាមិនស្គាល់ព្រះអង្គ(យ៉ូហាន ១៨:១៥-១៧,២៥-២៧) ហើយពួកគេក៏បានទៅលាក់ខ្លួន(២០:១៩)។ ការភ័យខ្លាចរបស់ពួកគេ ក្នុងអំឡុងពេលដ៏វឹកវរនៃការចាប់ចង និងការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅលើឈើឆ្កាង ក៏ដូចជានៅពេលដែលមានការបៀតបៀន បានបណ្តាលឲ្យពួកគេប្រព្រឹត្តផ្ទុយនឹងព្រះរាជបញ្ជារបស់ព្រះអង្គ ឲ្យ “មានសង្ឃឹមឡើង” និងព្រះបន្ទូលសន្យាថា ព្រះអង្គបានឈ្នះលោកិយហើយ(១៦:៣៣)។ ប៉ុន្តែ ការសុគត និងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះគ្រីស្ទ បានបង្ហាញឲ្យគេដឹងថា ព្រះអង្គមានអំណាច និងព្រះចេស្តាមកលើជីវិត និងសេចក្តីស្លាប់។ ព្រះអង្គបានមានជ័យជម្នះមកលើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង។ ទោះលោកិយដែលមានបាប បានបណ្តាលឲ្យយើងមិនអាចជៀសវាងការឈឺចាប់យ៉ាងណាក៏ដោយ…
Read article
