Katara Patton

You are here:
នៅតែ​បន្ត​អធិស្ឋាន

១ថែស្សាឡូនិច ៥:‌១៦-២២ ចូរ​អធិស្ឋាន​ឥត​ឈប់ឈរ​។ ១ថែស្សាឡូនិច ៥:‌១៧ មាន​ពេល​មួយ​កូន​ស្រី​ខ្ញុំ​បាន​ផ្ញើ​សារ​មក​ទូរស័ព្ទ​ខ្ញុំ​ថា នាង​ប្រឡង​បាន​ពិន្ទុ៨៤​។ ពេល​ខ្ញុំ​កំពុង​អាន​សារ​របស់​នាង ក្នុង​ទូរស័ព្ទ​របស់​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​អាច​ដឹង​ថា កូន​ស្រី​របស់​ខ្ញុំ​កំពុង​មាន​ចិត្ត​រំភើប​រីករាយ​។ កាល​នោះ គាត់​ទើបតែ​ចាប់​ផ្តើម​ចូល​រៀន​ក្នុង​ថ្នាក់​វិទ្យាល័យ ហើយ​កំពុង​ប្រើ​ទូរស័ព្ទ​នៅ​ម៉ោង​សម្រាក​បាយ​ថ្ងៃ​ត្រង់​។ ក្នុង​នាម​ខ្ញុំ​ជា​ម្តាយ ខ្ញុំ​មាន​ការ​សប្បាយ​ចិត្ត​ណាស់ គឺ​មិន​គ្រាន់តែ​ដោយសារ​កូន​ស្រី​ខ្ញុំ​ទទួល​បាន​លទ្ធផល​ល្អ​ក្នុង​ការ​ប្រឡង​ដ៏​ពិបាក​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​ក៏​ដោយសារ​គាត់​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ទំនាក់​ទំនង​មក​ខ្ញុំ។ និយាយ​ឲ្យ​ខ្លី គាត់​ចង់​ចែក​ចាយ​ដំណឹង​ដ៏​ល្អ​នេះ ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​អំណរ​ជាមួយ​គាត់​ផង​ដែរ​។ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ដឹង​ថា សារ​ដែល​គាត់​បាន​ផ្ញើ​មក ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​ចិត្ត​រីករាយ​ពេញ​មួយ​ថ្ងៃ ក្រោយមក ខ្ញុំ​ក៏បាន​គិត អំពី​អារម្មណ៍​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​មាន​ចំពោះ​ខ្ញុំ នៅ​ពេលណា​ខ្ញុំ​ឈោង​ទៅ​រក​ព្រះអង្គ​។ តើ​ព្រះអង្គ​មាន​ព្រះទ័យ​រីករាយ​ទេ នៅពេល​ដែល​ខ្ញុំ​និយាយ​ទៅ​កាន់​ព្រះអង្គ? ការ​អធិស្ឋាន​គឺជា​ការ​សន្ទនា​ជាមួយ​ព្រះ ហើយ​ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប​បាន​បង្រៀន​យើង ឲ្យ​បន្ត​អធិស្ឋាន​ទៅ​កាន់​ព្រះអង្គ (១ថែស្សាឡូន ៥:១៧)។ ការ​ជជែក​ជាមួយ​ព្រះអង្គ គឺ​បាន​រំឭក​យើង​ថា ព្រះអង្គ​គង់នៅ​ជាមួយ​យើង ទាំង​នៅពេល​យើង​សប្បាយ​រីករាយ ក៏​ដូច​នៅពេល​ដែល​យើង​ពិបាក​ចិត្ត​។ ទោះ​ព្រះអង្គ​បាន​ជ្រាប​អំពី​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ហើយក៏​ដោយ ការ​ទូល​ថ្វាយ​រឿង​របស់​យើង​ដល់​ព្រះអង្គ មាន​ប្រយោជន៍​ចំពោះ​យើង ដោយ​នាំ​ឲ្យ​យើង​ងាក​មក​ផ្ដោត​ចិត្ត​ទៅលើ​ព្រះអង្គ និង​គិត​អំពី​ព្រះអង្គ​។ បទ​គម្ពីរ​អេសាយ ២៦:៣ បាន​ចែងថា “ឯ​អ្នកណា​ដែល​មាន​គំនិត​ជាប់​តាម​ទ្រង់ នោះ​ទ្រង់​នឹង​ថែរក្សា​អ្នក​នោះ ឲ្យ​មាន​សេចក្តី​សុខ​ពេញ​ខ្នាត ដោយ​ព្រោះ​គេ​ទុកចិត្ត​នឹង​ទ្រង់”។ យើង​នឹង​មាន​សន្តិភាព​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​យ៉ាង​ពេញលេញ ពេលណា​យើង​ងាក​មក​ផ្ដោត​ចិត្ត​ទៅលើ​ព្រះអង្គ​។ ទោះ​យើង​ជួប​រឿង​អ្វី​ក៏ដោយ…

Read article
ដំណើរ​ជីវិត​ដែល​មាន​ការ​ឡើង​ចុះ

យ៉ូហាន ១៦:៣១-៣៣ ខ្ញុំ​ប្រាប់​សេចក្តី​ទាំង​នេះ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា បាន​សេចក្តី​សុខ​សាន្ត ដោយសារ​ខ្ញុំ​។ យ៉ូហាន ១៦:៣៣ ថ្ងៃ​មួយ វេទិកា​បណ្ដាញ​សង្គម​ហ្វេសប៊ុក បាន​បង្ហាញ​រូប​ភាព​មួយ ដែល​ខ្ញុំ​បាន​បង្ហោះ​កាលពី​ឆ្នាំ​មុន ដែល​នៅ​ក្នុង​នោះ ខ្ញុំ​ឃើញ​រូប​កូន​ខ្ញុំ​អាយុ៥ឆ្នាំ កំពុង​ទទួល​ជោគជ័យ នៅ​ក្នុង​ការ​លេង​ល្បែង​កម្សាន្ត​ឡើង​កាំជណ្តើរ​នៅ​ក្នុង​ផែនទី​។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ភ្ជាប់​ឈ្មោះ​បង​ប្រុស និង​បង​ស្រី​របស់​ខ្ញុំ ក្នុង​ការ​បង្ហោះ​រូបភាព​នោះ ដោយសារ​ពួកគេ​បាន​លេង​ល្បែង​កម្សាន្ត​នេះ​ជា​ញឹក​ញាប់ កាល​យើង​នៅ​ក្មេង​។ ល្បែង​កម្សាន្ត​ឡើង​កាំ​ជណ្តើរ​ក្នុង​ផែនទី ត្រូវ​បាន​គេ​បង្កើត​ឡើង ផ្អែក​ទៅលើ​ល្បែង​កម្សាន្ត​មួយ ដែលគេ​បាន​លេង​ប៉ុន្មាន​សតវត្សរ៍​មក​ហើយ ដោយ​ជួយ​មនុស្ស​ឲ្យ​រៀន​រាប់​លេខ ហើយ​ផ្តល់​ឲ្យ​នូវ​ភាព​រំភើប​រីករាយ ដល់​អ្នក​ដែល​អាច​ឡើង​ជណ្តើរ​ដល់​លេង១០០ បាន​លឿន​ជាងគេ ដើម្បី​ឈ្នះ​ល្បែង​កម្សាន្ត​នេះ​។ ប៉ុន្តែ អ្នក​ត្រូវ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន! បើ​អ្នក​ឡើង​ទៅ​ដល់លេខ៩៨ អ្នក​ត្រូវ​សម្រូត​ចុះ​មក​ក្រោម​វិញ​តាម​ក្តារអិល​អស់​ជា​ច្រើន​លេខ ដោយ​ពន្យារ​ពេល ឬ​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​មិន​អាច​ទទួល​ជ័យ​ជម្នះ​បាន​។ តើ​ជីវិត​យើង​មិនមែន​លក្ខណៈ​ដូច​ល្បែង​កម្សាន្ត​នេះ​ទេឬ? ព្រះយេស៊ូវ​បាន​រៀបចំ​ខ្លួន​យើង ដោយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ សម្រាប់​ដំណើរ​ឡើង​ចុះៗ នៃ​ជីវិត​របស់​យើង​ប្រចាំ​ថ្ងៃ​។ ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា យើង​នឹង​ជួប “សេចក្តី​វេទនា”(យ៉ូហាន ១៦:៣៣) តែ​ព្រះអង្គ​ក៏បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង ឲ្យ​មាន​សន្តិភាព​ក្នុង​ចិត្ត​ផង​ដែរ​។ យើង​មិន​ចាំបាច់​ត្រូវ​រង្គោះ​រង្គើ ដោយសារ​ទុក្ខ​វេទនា​ដែល​យើង​ជួប​ប្រទះ​ទេ​។ ហេតុ​អ្វី? ព្រោះ​ព្រះគ្រីស្ទ​បាន​ឈ្នះ​លោកិយ​ហើយ! គ្មាន​អ្វី​ខ្លាំង​ជាង​ព្រះ​ចេស្តា​របស់​ព្រះអង្គ​ឡើយ ដូច​នេះ យើង​ក៏​អាច​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​បញ្ហា​អ្វី​ក៏ដោយ ដែល​យើង​ជួប​ប្រទះ​ក្នុង​ដំណើរ​ជីវិត…

Read article
គិត​ប្រយោជន៍​អ្នក​ដទៃ​លើស​ខ្លួនឯង

ភីលីព ២:១-៥ កុំ​ឲ្យ​ធ្វើ​អ្វី ដោយ​ទាស់ទែង​គ្នា ឬ​ដោយ​សេចក្តី​អំនួត​ឥត​ប្រយោជន៍​ឡើយ តែ​ចូរ​រាប់អាន​គេ​ឲ្យលើស​ជាង​ខ្លួន​ដោយ​ចិត្ត​សុភាព​វិញ​។ ភីលីព ២:៣ កាល​ក្រុម​កីឡា​បាល់បោះ មក​ពី​សកលវិទ្យាល័យ ហ្វ៊ែរឡៃ ឌីឃិនសិន ដើរ​ចូល​ក្នុង​ទីលាន​ប្រកួត​កីឡា​បាល់​បោះ​មហាវិទ្យាល័យ ទស្សនិកជន​ជា​អ្នក​គាំទ្រ​នៅ​កន្លែង​អង្គុយ ក៏​បាន​ស្រែក​ហ៊ោរ​ឲ្យ​ក្រុម​កីឡា​មួយ​នេះ​។ គេ​មិន​រំពឹង​ថា ក្រុម​នេះ​នឹង​អាច​ឆ្លង​ផុត​ជុំ​ទីមួយ​ឡើយ ប៉ុន្តែ ពួកគេ​បាន​ឆ្លងផុត​។ ហើយ​ពួកគេ​ក៏​បានឮ​ក្រុម​ភ្លេង​លេង​បទ​ចម្រៀង​ប្រយុទ្ធ​របស់​ពួក​គេ​ពី​កន្លែង​អង្គុយ​មក តែ​ពួកគេ​មិន​ដែល​មាន​ក្រុម​ភ្លេង​ផ្ទាល់​ខ្លួន​ឡើយ​។ ក្រុម​ភ្លេង​មក​ពី​សកលវិទ្យាល័យ​ដេយតុន បាន​រៀន​ចេះ​បទ​ចម្រៀង​របស់​កីឡាករ​មួយ​ក្រុម​នេះ រយៈ​ពេលតែ​ប៉ុន្មាន​នាទី​មុន​ពេល​ការ​ប្រកួត​ចាប់​ផ្តើម​។ ក្រុម​ភ្លេង​នេះ​អាច​លេង​បទ​ដែល​ពួកគេ​ចេះ​ចាំ​ស្ទាត់ តែ​ពួកគេ​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​លេង​បទ​ចម្រៀង​នេះ ដើម្បី​ជួយ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​សាលា​ដទៃ​ទៀត និង​ក្រុម​កីឡាករ​ដទៃ​ទៀត​។ សកម្មភាព​របស់​ក្រុម​ភ្លេង​នេះ អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​នឹក​ចាំ អំពី​ការ​រួបរួម ដែល​មាន​ចែង​ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ភីលីព​។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ប្រាប់​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​ភីលីព ក៏​ដូចជា​យើង​ក្នុង​ពេល​សព្វថ្ងៃ ឲ្យ​រស់នៅ​ដោយ​ការ​រួបរួម ដោយ “ចិត្ត​គំនិត​តែមួយ”(ភីលីព ២:២) ជា​ពិសេស ដោយសារ​ព្រះគ្រីស្ទ​បាន​បង្រួប​បង្រួម​ពួកគេ​ហើយ​។ ដើម្បី​ឲ្យ​ពួកគេ​រួបរួម​គ្នា សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពួកគេ ឲ្យ​លះ​បង់​ចោល​ចិត្ត​អាត្មា​និយម ហើយ​គិត​ប្រយោជន៍​អ្នក​ដទៃ ជា​សំខាន់​ជាង​ខ្លួនឯង​។ ការ​ឲ្យ​តម្លៃ​អ្នក​ដទៃ ខ្លាំង​ជាង​ខ្លួនឯង ប្រហែល​មិន​កើត​មាន​ដោយ​ឯកឯង​ឡើយ ប៉ុន្តែ ការ​ឲ្យ​តម្លៃ​អ្នក​ដទៃ​យ៉ាង​ដូច​នេះ គឺជា​ការ​យក​តម្រាប់​តាម​ព្រះគ្រីស្ទ​។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បង្រៀន​យើង​ថា “កុំ​ឲ្យ​ធ្វើ​អ្វី ដោយ​ទាស់ទែង​គ្នា ឬ​ដោយ​សេចក្តី​អំនួត​ឥត​ប្រយោជន៍​ឡើយ…

Read article
រៀន​សូត្រ​ពី​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក

នាងរស់ ២:១១-១២ ៣:១-៦ គេ​បាន​ប្រាប់​ដល់​ខ្ញុំ ពី​គ្រប់​ទាំង​កិរិយា ដែល​នាង​បាន​ប្រព្រឹត្ត​នឹង​ម្តាយ​ក្មេក តាំងពី​ប្តី​នាង​ស្លាប់​ចោល​ទៅ​។ នាងរស់ ២:‌១១ រយៈ​ពេល​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ មុន​ពេល​កម្ម​វិធី​ហ្ស៊ូម(Zoom) ត្រូវ​បាន​គេ​យក​មក​ប្រើ ក្នុង​ការ​ជួប​ជុំ​ជា​ក្រុម​ពី​ចម្ងាយ តាម​បណ្ដាញ​អ៊ីនធឺណិត មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​ម្នាក់​បាន​អញ្ជើញ​ខ្ញុំ ឲ្យ​ចូល​រួម​ជាមួយ​គាត់ ក្នុង​ការ​ជួប​គ្នា​តាម​អនឡាញ​មើល​មុខ​គ្នា​ឃើញ ដើម្បី​ពិភាក្សា​គ្នា​អំពី​កម្មវិធី​មួយ​។ តាមរយៈ​ភាព​តានតឹង​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​បង្ហាញ​ក្នុង​អ៊ីមែល ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ផ្ញើ​ទៅ​គាត់ គាត់​អាច​មើល​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​មិន​ទាន់​យល់​អំពី​របៀប​ចូល​រួម​ជាមួយ​គាត់ ដូច​នេះ គាត់​ក៏បាន​ណែនាំ​ខ្ញុំ ឲ្យ​ស្វែងរក​ក្មេង​ជំទង់​ម្នាក់ ជួយ​ពន្យល់​ខ្ញុំ​អំពី​របៀប​ចូល​រួម​ក្នុង​ការ​ជួប​គ្នា​តាម​អនឡាញ​មើល​មុខ​គ្នា​ឃើញ​។ ការ​ណែនាំ​របស់​គាត់ បាន​ចង្អុល​បង្ហាញ អំពី​តម្លៃ​នៃ​ទំនាក់​ទំនង​រវាង​មនុស្ស ស្ថិត​ក្នុង​ជំនាន់​ផ្សេង​គ្នា​។ រឿង​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ទំនាក់​ទំនង​រវាង​នាងរស់ និង​នាង​ណាអូមី​។ គេ​ច្រើនតែ​សរសើរ​នាងរស់ ដោយសារ​គាត់​ជា​កូន​ប្រសារ​ស្រី ដែល​មាន​ចិត្ត​ស្មោះ​ត្រង់ ដែល​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​មិន​វិល​ត្រឡប់​ទៅ​ស្រុក​កំណើត ដើម្បី​រួម​ដំណើរ​ជា​មួយ​នាង​ណា​អូមី​ជា​ម្តាយ​ក្មេក ទៅ​ភូមិ​បេថ្លេហិម(នាងរស់ ១:១៦-១៧)។ នៅពេល​ដែល​ពួកគេ​ទៅដល់​ភូមិ​នោះ នាងរស់​ក៏បាន​ប្រាប់​នាង​ណាអូមី​ថា “ឥឡូវ​នេះ សូម​បើក​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ទៅ​ឯ​ស្រែ ដើម្បី​នឹង​រើស​សន្សំ​ស្រូវ តាម​អ្នកណា​ដែល​អាណិត​មេត្តា​ដល់​ខ្ញុំ”(២:២)។ នាង​បាន​ជួយ​ស្រ្តី​ចំណា​សម្នាក់​នេះ ដែល​ក្រោយមក បាន​ជួយ​នាង​ឲ្យ​បាន​រៀប​ការ​ជាមួយ​លោក​បូអូស ជា​ម្ចាស់​ស្រែ​។ ការ​ណែនាំ​របស់​នាង​ណាអូមី សម្រាប់​នាងរស់ បាន​បណ្តាល​ចិត្ត​លោក​បូអូស ឲ្យ​ទិញ​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​របស់​បង​ប្អូន​សាច់​ថ្លៃ​របស់​នាង ហើយក៏​បាន​ទទួលយក​នាង​ជា​ភរិយា(៤:៩-១០)។…

Read article
អរ​ព្រះគុណ​ព្រះអង្គ ដែល​ប្រទាន​អាហារ

លូកា ២៥:២៨-៣៥ រួច​ព្រះយេស៊ូវ​ទ្រង់​យកនំ​បុ័ង​នោះ​អរ​ព្រះគុណ រួច​ចែក​ទៅ​ឲ្យ​ពួក​សិស្ស គេ​ក៏​ចែក​ដល់​ពួក​អ្នក​ដែល​អង្គុយ បាន​ចែក​ទាំង​ត្រី​តូច​នោះ​បែប​ដូច្នោះ​ដែរ តាមតែ​គេ​ចង់​បាន​។ យ៉ូហាន ៦:១១ មិត្ត​ភក្តិ​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ប្រញាប់​វិល​ត្រឡប់​ពី​កន្លែង​ធ្វើ​ការ​ដ៏​មមាញឹក នៅ​មន្ទីរ​ពេទ្យ ដោយ​ឆ្ងល់​ថា តើ​គាត់​គួរ​ធ្វើ​ម្ហូប​អ្វី មុន​ពេល​ស្វាមី​គាត់​វិល​ត្រឡប់​ពី​កន្លែង​ធ្វើ​ការ​ដែល​មាន​ការ​រវល់​ច្រើន​ដែរ​។ គាត់​បាន​ធ្វើ​ម្ហូប​សាច់​មាន់​នៅ​ថ្ងៃ​អា​ទិត្យ ហើយ​ញាំ​ម្ហូប​ដែល​នៅសល់ នៅ​ថ្ងៃ​ច័ន្ទ​។ បន្ទាប់មក នៅ​ថ្ងៃ​អង្គារ ពួក​គេ​ញាំ​ម្ហូប​សាច់​មាន់​ទៀត តែ​លើក​នេះ គឺ​ធ្វើ​មាន់​ដុត​។ គាត់​ក៏​បាន​រក​ឃើញ​សាច់​ត្រី​ពីរ​ដុំ ក្នុង​កន្លែង​បង្កក​សាច់ ក្នុង​ទូ​ទឹកកក តែ​គាត់​ដឹង​ថា ស្វាមី​គាត់​មិន​ចូល​ចិត្ត​ញាំ​សាច់​ត្រី​នោះ​ទេ​។ តែ​គាត់​មិន​អាច​រក​អ្វី​ផ្សេង​សម្រាប់​ធ្វើ​ម្ហូប​ឲ្យ​ហើយ​ក្នុងរយៈ​ពេល​ពីរបី​នាទី គាត់​ក៏បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ធ្វើ​ម្ហូប​សាច់​ត្រី​នោះ​។ នៅពេល​ដែល​គាត់​ដាក់​ចាន នៅ​លើ​តុ ស្វាមី​គាត់​ក៏បាន​មកដល់ គាត់​ក៏បាន​និយាយ​ប្រាប់​ស្វាមី​គាត់ ក្នុង​លក្ខណៈ​សុំ​ទោស​ថា “ខ្ញុំ​ដឹង​ថា នេះ​មិនមែន​ជា​ម្ហូប​ដែល​បង​ចូល​ចិត្ត​ទេ”។ ស្វាមី​គាត់​ក៏បាន​មើល​ទៅលើ ហើយ​និយាយ​ថា “មិន​អី​ទេ​អូន ឲ្យតែ​មាន​អាហារ​នៅ​លើ​តុ គឺ​បង​សប្បាយ​ចិត្ត​ហើយ”។ អាកប្ប​កិរិយា​របស់​ស្វាមី​គាត់ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​សារៈសំខាន់​នៃ​ការ​ដឹង​គុណ និង​អរ​ព្រះគុណ​ព្រះ សម្រាប់​ការ​ផ្គត់ផ្គង់​យើង​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ទោះ​យើង​មាន​ម្ហូប​អ្វី​បរិភោគ​ក៏ដោយ​។ ការ​អរ​ព្រះគុណ​ព្រះអង្គ សម្រាប់​អាហារ​ប្រចាំ​ថ្ងៃ គឺជា​ការ​យក​គំរូ​តាម​ព្រះយេស៊ូវ​។ កាល​ព្រះ​អង្គ​សោយ​អាហារ​ជាមួយ​សាវ័ក​ពីរ​នាក់ បន្ទាប់​ពី​ព្រះអង្គ​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ ព្រះអង្គ​បាន​លើក​នំ​ប៉័ង​ឡើង អរ​ព្រះគុណ ហើយក៏​បាន​កាច់​នំប៉័ង​ចែក​ពួកគេ​បរិភោគ(លូកា…

Read article
ភាព​ស្រស់​ស្អាត ក្នុង​កន្លែង​អស់​សង្ឃឹម

អេសាយ ៦១:១-៣ នឹង​ចែក​ឲ្យ​ដល់​ពួក​អ្នក​ដែល​សោយ​សោក នៅ​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​បាន​ភួងលំអ​ជំនួស​ផេះ ហើយ​ប្រេង​នៃ​សេចក្តី​អំណរ​ជំនួស​សេចក្តី​សោកសៅ ព្រម​ទាំង​អាវ​ពាក់​នៃ​សេចក្តី​សរសើរ ជំនួស​ទុក្ខ​ធ្ងន់​ដែល​គ្រប​សង្កត់​។ អេសាយ ៦១:៣ នៅពេល​ល្ងាច​មួយ​នោះ ខ្ញុំ​បាន​កត់​សំ​គាល់​ឃើញ​ថ្នាល​ដំណាំ​ជាជួរ ក្នុង​ដីឡូ​ក្បែរ​ផ្ទះ​ខ្ញុំ​។ ជួរ​នីមួយៗ​មាន​ស្លឹក​ឈើ​ពណ៌​បៃតង​តូចៗ​ដុះ​ចេញ​ពី​ដី ជាមួយ​ពន្លក​តូចៗ​។ នៅពេល​ព្រឹក​បន្ទាប់ ពេល​ខ្ញុំ​កំពុង​ធ្វើ​ដំណើរ​តាម​ផ្លូវ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ឈប់​ត្រឹង​មួយ​កន្លែង ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​កូន​ដើម​ផ្កា​ធូលីប​ពណ៌​ក្រហម ក្នុង​ចំនួន​ច្រើន​សន្ធឹក កំពុង​ដុះ​ឡើង ក្នុង​ដីឡូ​នោះ​។ ក្នុង​រដូវ​ស្លឹក​ឈើ​ជ្រុះ​កាលពី​ឆ្នាំ​មុន មាន​មនុស្ស​មួយ​ក្រុម​បាន​យក​មើម​ដើម​ផ្កា​ធូលីប​មក​ដាំ ក្នុង​ដីឡូ​ដែល​គេ​ទុកចោល នៅ​ទូ​ទាំង​ភាគ​ខាង​ត្បូង​នៃ​ទីក្រុង​ឈីកាហ្គោ​។ ពួកគេ​បាន​ជ្រើស​រើស​យក​ពូជ​ផ្កា​ធូលីប​ពណ៌​ក្រហម ជា​តំណាង​ឲ្យ​ការ​រើសអើង​របស់​ធនាគារ មក​លើ​អ្នក​ស្នើសុំ​ប្រាក់​កម្ចី ដែល​មាន​ផល​ប៉ះ​ពាល់​មក​លើ​តំបន់ ដែល​ជនជាតិ​ភាគ​តិច​រស់នៅ​។ ផ្កា​ធូលីបទាំង​នោះ​ជា​តំណាង​ឲ្យ​ផ្ទះ ដែល​គេ​អាច​សាង​សង់​នៅ​លើ​ដីឡូ​ទាំង​នោះ​។ រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ​បាន​ស៊ូ​ទ្រាំ​នឹង​បញ្ហា​ប្រឈម​ជា​ច្រើន ដែល​រាប់​ចាប់​តាំងពី​ការ​និ​ទេស​ចេញពី​ស្រុក​កំណើត រហូត​ដល់​ការ​រើសអើង ដោយ​ប្រកាន់​ពូជ​សាសន៍​ជាដើម​។ តែ​យើង​នៅតែ​អាច​រក​ឃើញ​ក្តី​សង្ឃឹម​។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​អេសាយ​បាន​រំឭក​ប្រជាជន​អ៊ីស្រាអែល ក្នុង​អំឡុង​ពេល​និរទេស​ថា ព្រះអម្ចាស់​នឹង​មិន​ចាក​ចេញពី​ពួកគេ​ឡើយ​។ ព្រះអង្គ​នឹង​ប្រទាន “ភួង​លម្អ” ជំនួស​ផេះ​។ សូម្បីតែ​អ្នក​ក្រ​ក៏​នឹង​ទទួល “ដំណឹង​ល្អ”(៦១:‌១)។ ព្រះអម្ចាស់​បាន​សន្យា​ថា​នឹង​កែ​ប្រែ​វិញ្ញាណ​ដែល​អស់​សង្ឃឹម ឲ្យ​ក្លាយ​ជា “អាវ​នៃ​សេចក្តី​សរសើរ”។ ពាក្យ​ប្រៀប​ប្រដូច​ទាំង​នេះ​បាន​បង្ហាញ​នូវ​សិរី​ល្អ​របស់​ព្រះអង្គ ហើយ​នាំក្តី​អំណរ​ដល់​រាស្រ្ត​ព្រះអង្គ ដែល​បាន​ប្រែ​ក្លាយ​ជា “ដើមឈើ​នៃ​សេចក្តី​សុ​ចរិត” គឺ​មិនមែន​ជា​ឈើ្លយ​សឹក​ដែល​អស់​អ​សង្ឃឹម​ទៀត​ទេ(ខ.៣)។ ផ្កា​ធូលីប​ទាំង​នោះ​ក៏បាន​បង្ហាញ​ឲ្យ​យើង​ដឹង​ថា ព្រះអម្ចាស់​អាច​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​ភាព​ស្រស់​ស្អាត…

Read article
ដក​រុក្ខជាតិ​ចង្រៃ​នៃ​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ​ចេញ

ម៉ាថាយ ១៣:១-៨,១៨-២៣ អ្នក​ដែល​បាន​ទទួល​ពូជ​នៅ​ក្នុង​បន្លា នោះ​គឺជា​អ្នក​ដែល​ឮ​ព្រះបន្ទូល រួច​សេចក្តី​ខ្វល់ខ្វាយ​នៅ​ជីវិត​នេះ និង​សេចក្តី​ឆបោក​របស់​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​មក​ខ្ទប់​ព្រះបន្ទូល​ជាប់ មិន​ឲ្យ​ពូជ​នោះ​កើត​ផល​ឡើយ​។ ម៉ាថាយ ១៣:២២ បន្ទាប់ពី​ខ្ញុំ​បាន​កប់​គ្រាប់ពូជ​ពីរបី​គ្រាប់ ក្នុង​ច្បារ​ក្រោយ​ផ្ទះ​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​រង់​ចាំ​មើល​លទ្ធផល​។ ខ្ញុំ​បាន​មើល​អត្ថបទ ដែល​បាន​បក​ស្រាយ​ថា គ្រាប់ពូជ​ទាំង​នោះ​នឹង​ចេញ​ពន្លក បន្ទាប់​ពី​បាន​កប់​វា​បាន​ពីរ១០ ទៅ១៤ថ្ងៃ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏បាន​ពិនិត្យ​មើល​ពួកវា​ជា​ញឹក​ញាប់ នៅពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ស្រោច​ទឹក​ពី​លើ​ដី​។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន ខ្ញុំ​ក៏បាន​ឃើញ​ស្លឹក​ពណ៌​បៃតង​តូចៗ​ពីរបី​សន្លឹក ប្រឹង​ដុះ​ចេញពី​ក្នុង​ដីមក​។ ភាព​សប្បាយ​រីករាយ​របស់​ខ្ញុំ​ក៏បាន​រលាយ​ទៅវិញ យ៉ាង​ឆាប់​រហ័ស នៅពេល​ដែល​ប្តី​របស់​ខ្ញុំ​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា ពួកវា​ជា​រុក្ខជាតិ​ចង្រៃ​ទេ​។ គាត់​ក៏បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ឆាប់​ដក​ពួកវា​ចេញ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ពួកវា​រាំង​ខ្ទប់​រុក្ខជាតិ ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​ព្យាយាម​ដាំ​។ ព្រះយេស៊ូវ​ក៏បាន​មាន​បន្ទូល អំពី​សារៈសំខាន់​នៃ​ការ​ជម្នះ​ឧបសគ្គ ដែល​អាច​រារាំង​មិន​ឲ្យ​យើង​លូត​លាស់​ខាង​វិញ្ញាណ​។ ព្រះអង្គ​ក៏បាន​ពន្យល់​ជា​ពាក្យ​ប្រៀប​ប្រដូច យ៉ាង​ដូច​នេះ​ថា : នៅពេល​ដែល​កសិករ​ព្រោះ​គ្រាប់ពូជ​របស់​គាត់ មាន​គ្រាប់ពូជ​ខ្លះ “ធ្លាក់​ទៅ​កណ្តាល​បន្លាៗ​ក៏​ដុះ​ឡើង​ខ្ទប់​ជិត”(ម៉ាថាយ ១៣:៧)។ គុម្ព​បន្លា និង​រុក្ខជាតិ​ចង្រៃ​រាំង​ខ្ទប់​រុក្ខ​ជាតិ​ល្អៗ មិន​ឲ្យ​លូត​លាស់(ខ.២២)។ ហើយ​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ​ក៏​ពិត​ជា​រារាំង​ការ​លូត​លាស់​ខាង​វិញ្ញាណ​របស់​យើង​។ ការ​អាន​ព្រះ​គម្ពីរ និង​អធិស្ឋាន គឺជា​វិធី​សាស្រ្ត​ដ៏​ប្រសើរ ដើម្បី​ឲ្យ​ជំនឿ​យើង​មាន​ការ​លូត​លាស់ តែ​ខ្ញុំ​ចាំបាច់​ត្រូវ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន ចំពោះ​គុម្ព​បន្លា​នៃ​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ​។ ពួកវា “រាំង​ខ្ទប់” ព្រះបន្ទូល​ដ៏​ល្អ ដែល​ព្រះ​អង្គ​បាន​សាប​ព្រោះ​ក្នុង​ខ្ញុំ ដោយ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ផ្ដោត​ទៅលើ​បញ្ហា​ផ្សេងៗ​។ ផល​ផ្លែ​ខាង​វិញ្ញាណ​ដែល​មាន​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ…

Read article
មាន​ចិត្ត​ក្លាហាន ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ

នាងអេសធើរ ៤:១០-១៧ ខ្ញុំ​នឹង​ចូល​ទៅ​គាល់​ស្តេច ដែល​ជា​ការ​ខុស​ច្បាប់​ហើយ​បើ​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ស្លាប់ ក៏​ស្លាប់​ទៅចុះ​។ នាងអេសធើរ ៤:១៦ នៅ​ជិត​ដើម​ដំបូង​នៃ​សតវត្សរ៍ទី១៩ អ្នក​ស្រី​ម៉ារី មែគដូវែល(Mary McDowell) កំពុង​រស់នៅ​ក្នុង​តំបន់ ដែល​មាន​ភាព​ខុស​គ្នា​ស្រឡះ ពី​កន្លែង​ពិឃាត​សត្វ​ចិញ្ចឹម​យក​សាច់​ដ៏​សាហាវ​ព្រៃ​ផ្សៃ ក្នុង​ទីក្រុង​ឈីកាហ្គោ​។ ផ្ទះ​របស់​គាត់​ស្ថិត​នៅ​ចម្ងាយតែ៣០គីឡូម៉ែត្រ​ពី​កន្លែង​នោះ តែ​គាត់​បាន​ដឹង​តិចតួច អំពី​ស្ថានភាព​នៃ​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​សង្វេគ​របស់​កម្មករ ដែល​ធ្វើ​ការ​នៅ​កន្លែង​នោះ ដែល​បាន​ជំរុញ​ពួកគេ​ឲ្យ​ធ្វើ​កូដកម្ម​។ បន្ទាប់ពី​គាត់​បាន​ដឹង​អំពី​ទុក្ខ​លំបាក​ដែល​ពួកគេ និង​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​ពួក​គេ​កំពុង​ជួប​ប្រទះ គាត់​ក៏​បាន​ផ្លាស់ទី​លំនៅ​ទៅ​រស់នៅ​ក្នុង​ចំណោម​ពួកគេ ដោយ​ជួយ​លើក​កម្ពស់​ស្ថានភាព​នៃ​ការ​រស់នៅ​របស់​ពួកគេ ឲ្យ​បាន​ល្អ​ប្រសើរ​ឡើង​។ គាត់​ក៏​បាន​ជួយ​បំពេញ​តម្រូវការ​របស់​ពួកគេ ដោយ​បាន​បង្រៀន​ក្មេងៗ​ក្នុង​សាលា​រៀន នៅ​ខាង​ក្រោម​ហាង​លក់​ទំនិញ​តូច​មួយ​ផង​ដែរ​។ ការ​ជួយ​អ្នក​ដទៃ​ឲ្យ​មាន​ស្ថានភាព​នៃ​ការ​រស់នៅ​ល្អ​ប្រសើរ​ជាង​មុន ទោះ​ខ្លួន​មិន​បាន​ទទួល​ផល​ប៉ះ​ពាល់​ដោយ​ផ្ទាល់​ ក៏​ជា​ការ​អ្វី​ដែល​នាងអេសធើរ​បាន​ធ្វើ​ផង​ដែរ​។ នាង​បាន​ក្លាយ​ជា​មហាក្សត្រី​របស់​ចក្រភព​ពើស៊ី(នាងអេសធើរ ២:១៧) ហើយ​មាន​ឯកសិទ្ធិ​ខុសពី​ប្រជាជន​អ៊ីស្រាអែល​របស់​នាង ដែល​កំពុង​រស់នៅ​ខ្ចាត់ខ្ចាយ ក្នុង​ការ​និរទេស នៅ​ទូ​ទាំង​ចក្រភព​ពើស៊ី​។ តែ​នាង​បាន​ទទួលយក​បុព្វ​ហេតុ​របស់​ប្រជាជន​អ៊ីស្រាអែល ក្នុង​ចក្រភព​ពើស៊ី និង​បាន​ប្រថុយ​ជីវិត ដើម្បី​ពួកគេ​ផង​ដែរ ដោយ​ថ្លែង​ថា “ខ្ញុំ​នឹង​ចូល​ទៅ​គាល់​ស្តេច ដែល​ជា​ការ​ខុស​ច្បាប់​ហើយ​បើ​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ស្លាប់ ក៏​ស្លាប់​ទៅចុះ”(៤:‌១៦)។ នាង​អាច​បន្ត​នៅ​ស្ងៀម ព្រោះ​ស្តេច​ដែល​ជា​ព្រះ​ស្វាមី​របស់​នាង មិន​បាន​ដឹង​ថា នាង​ជា​ជនជាតិ​យូដា​នោះ​ទេ(២:១១)។ ប៉ុន្តែ នាង​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ថា នាង​នឹង​មិន​ព្រងើយ​កន្តើយ​ចំពោះ​ការ​អង្វរ​របស់​សាច់​ញាតិ​របស់​នាង​បានជា​នាង​ធ្វើ​នូវ​រឿង​ដ៏​ក្លាហាន ដើម្បី​បើក​បង្ហាញ​ផែនការ​អាក្រក់ ដែលគេ​បាន​បង្កើត ដើម្បី​សម្លាប់​ជនជាតិ​យូដា​ឲ្យ​ផុតពូជ​។…

Read article
កត្តា​ជំរុញ​ចិត្ត​ឲ្យ​អធិស្ឋាន

១ថែស្សាឡូនិច ៥:១២-១៨ ចូរ​អរ​សប្បាយ​ជានិច្ច ចូរ​អធិស្ឋាន​ឥត​ឈប់ឈរ ចូរ​អរ​ព្រះគុណ​ក្នុង​គ្រប់​ការ​ទាំង​អស់ ពីព្រោះ​ព្រះ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះហឫទ័យ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ​យ៉ាង​ដូច្នោះ ដោយនូវ​ព្រះគ្រីស្ទ​យេស៊ូវ​។ ១ថែស្សាឡូនិច ៥:១៦-១៨ មិត្ត​រួម​ការងារ​ម្នាក់​ធ្លាប់​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា ជីវិត​នៃ​ការ​អធិស្ឋាន​របស់​គាត់​មាន​ការ​រីកចម្រើន ដោយសារ​អ្នក​គ្រប់​គ្រង​របស់​យើង​។ ខ្ញុំ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ពេល​ដែល​បានឮ​ដូច្នេះ ដោយ​នឹក​ស្មានថា អ្នក​ដឹកនាំ​ដ៏​ពិបាក​របស់​យើង បាន​ចែក​ចាយ​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ដល់​គាត់ ហើយ​បាន​បង្រៀន​គាត់​អំពី​ការ​អធិស្ឋាន​។ តាម​ពិត ខ្ញុំ​បាន​គិត​ខុស​។ គាត់​ក៏​បាន​ពន្យល់​ថា រៀង​រាល់​ពេល​គាត់​ឃើញ​អ្នក​គ្រប់​គ្រង​ដើរមក គាត់​តែងតែ​អធិស្ឋាន​។ ពេល​អធិស្ឋាន​របស់​គាត់​មាន​ការ​រីកចម្រើន ព្រោះ​គាត់​បាន​អធិស្ឋាន​កាន់តែ​ច្រើន មុន​ពេល​គាត់​សន្ទនា​ជាមួយ​អ្នក​គ្រប់​គ្រង​។ គាត់​ដឹង​ថា គាត់​ត្រូវ​ការ​ជំនួយ​មកពី​ព្រះ ក្នុង​ទំនាក់​ទំនង​ដ៏​ពិបាក​ជាមួយ​អ្នក​គ្រប់​គ្រង​របស់​គាត់ នៅ​កន្លែង​ធ្វើ​ការ ហើយ​គាត់​ក៏​បាន​អធិស្ឋាន​ទៅ​រក​ព្រះអង្គ​កាន់តែ​ខ្លាំង ដោយសារ​បញ្ហា​នេះ​។ ការ​ដែល​មិត្ត​រួម​ការងារ​របស់​ខ្ញុំ​អធិស្ឋាន ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដែល​មាន​ទំនាក់​ទំនង​ដ៏​ពិបាក គឺ​បាន​រំឭក​ខ្ញុំ​អំពី​មេ​រៀន​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ១ថែស្សាឡូនិច ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​រំឭក​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ ឲ្យ​អធិស្ឋាន​ឥត​ឈប់ឈរ ហើយ​ឲ្យ​អរ​ព្រះគុណ​ក្នុង​គ្រប់​កាលៈទេសៈ​(៥:១៧-១៨)។ ទោះ​យើង​ជួប​ប្រទះ​បញ្ហា​អ្វី​ក៏ដោយ ក៏​ការ​អធិស្ឋាន​របស់​យើង គឺជា​ការ​អនុវត្ត​ដ៏​ល្អ​បំផុត ក្នុង​ការ​រស់នៅ​។ ការ​អធិស្ឋាន​ជួយ​យើង​ឲ្យ​បន្ត​មាន​ការ​ប្រកប​ស្និទ្ធ​ស្នាល​ជាមួយ​ព្រះអង្គ ហើយ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ​ដឹកនាំ​យើង(កាឡាទី ៥:១៦) ជា​ជាង​ពឹង​ផ្អែក​ទៅលើ​គំនិត​របស់​យើង​ជា​មនុស្ស​។ ការ​នេះ​ក៏​បាន​ជួយ​យើង​ឲ្យ​រស់​នៅ​ជាមួយ​គ្នា ដោយ​មេ​ត្រី​ភាព(១ថែស្សាឡូនិច ៥:‌១៣) ទោះ​យើង​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​ការ​ប៉ះ​ទង្គិច​ក៏ដោយ​។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​ជួយ​យើង យើង​អាច​អរ​សប្បាយ​ក្នុង​ព្រះអង្គ និង​អធិស្ឋាន​អំពី​រឿង​គ្រប់​យ៉ាង ហើយ​អរ​ព្រះគុណ​ព្រះ​អង្គ​ជា​ញឹក​ញាប់​។ ហើយ​ការ​នោះ​នឹង​ជួយ​យើង​ឲ្យ​រស់នៅ…

Read article
ឆាប់​នឹង​ស្តាប់ ក្រ​នឹង​និយាយ

និក្ខមនំ ៩-១១ និង ម៉ាថាយ ១៥:២១-៣៩ យ៉ាកុប ១:១៨-២០ ចូរ​ឲ្យ​គ្រប់​គ្នា​បាន​ឆាប់​នឹង​ស្តាប់ ក្រ​នឹង​និយាយ ហើយ​យឺត​នឹង​ខឹង​ដែរ​។ យ៉ាកុប ១:១៩ មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា បេះដូង​ខ្ញុំ​លោត​កាន់តែ​ញាប់ ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​បើក​មាត់ ដើម្បី​បដិសេធន៍​ការ​ចោទ​ប្រកាន់ ដែល​មិត្ត​ជិត​ស្និទ្ធ​ម្នាក់​មាន​មក​លើ​ខ្ញុំ​។ សារ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​បង្ហោះ​សារ​តាម​អនឡាញ មិន​មាន​អ្វី​ជាប់​ទាក់ទង​នឹង​គាត់​ទេ។ ប៉ុន្តែ មុន​ពេល​ខ្ញុំ​ឆ្លើយតប ខ្ញុំ​ក៏​បាន​អធិស្ឋាន​ខ្សឹប​ៗ​។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំ​ក៏​បាន​សម្រួល​អារម្មណ៍ ហើយក៏​បានឮ​គាត់​និយាយ​ពាក្យ​ពេចន៍​ដែល​បង្កប់​ដោយ​ការ​ឈឺ​ចាប់​។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ដឹង​ច្បាស់​ថា ការ​ឈឺ​ចាប់​នោះ​មាន​ភាព​ស៊ី​ជម្រៅ​។ មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​កំពុង​ឈឺ​ចាប់ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​លែង​ចង់​ការពារ​ខ្លួនឯង​ទៀត ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​លើកយក​រឿង​នោះ​មក​និយាយ​ជាមួយ​គាត់​។ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​សន្ទនា​គ្នា​នោះ ខ្ញុំ​ក៏​យល់​អំពី​អត្ថន័យ​នៃ​បទ​គម្ពីរ​យ៉ាកុប ដែល​បាន​ជំរុញ​យើង​ឲ្យ “ឆាប់​នឹង​ស្តាប់ ក្រ​នឹង​និយាយ ហើយ​យឺត​នឹង​ខឹង”(១:១៩)។ ការ​ស្តាប់​អាច​ជួយ​ឲ្យ​យើង​ឮ​អ្វី​ដែល​បង្កប់ នៅ​ពី​ក្រោយ​ពាក្យ​សម្តី ហើយ​ជៀសវាង​កំហឹង “ដែល​មិន​បាន​សំរេច​តាម​សេចក្តី​សុចរិត​របស់​ព្រះ”(ខ.២០)។ វា​ជួយ​ឲ្យ​យើង​យល់​ចិត្ត​អ្នក​និយាយ​។ ខ្ញុំ​យល់​ឃើញថា ការ​ឈប់​បង្អង់ និង​អធិស្ឋាន​មាន​ប្រយោជន៍​យ៉ាង​ខ្លាំង ចំពោះ​ខ្ញុំ ក្នុង​ការ​សន្ទនា​ជាមួយ​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​។ ខ្ញុំ​កាន់តែ​ឆាប់​ឆ្លើយតប ចំពោះ​ពាក្យ​សម្តី​របស់​គាត់ ជា​ជាង​អាក់អន់​ចិត្ត​នឹង​គាត់​។ បើសិន​ជា​ខ្ញុំ​មិន​បាន​ឈប់​បង្អង់​សិន ដើម្បី​អធិស្ឋាន ខ្ញុំ​ប្រហែល​ជា​វាយ​បក​ទៅ​គាត់​វិញ ដោយ​បង្ហាញ​គំនិត​ខ្ញុំ ហើយ​ចែក​ចាយ​ថា…

Read article