Leslie Koh

You are here:
ក្នុង​ព្រះ​ហស្ត​ព្រះអង្គ

ទំនុក​ដំកើង ៩១:១-២,១៤-១៦ អញ​នឹង​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​វា​ក្នុង​គ្រា​ទុក្ខ​លំបាក​។ ទំនុក​ដំកើង ៩១:‌១៥ នៅពេល​ដែល​ក្មេង​ស្រី​អាយុ៥ឆ្នាំ ឈ្មោះ​សារ៉ា(Sarah) ឮ​សម្លេង​ម៉ូទ័រ​ខួង​ធ្មេញ នាង​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​យ៉ាង​ខ្លាំង​។ នាង​ក៏​បាន​ស្ទុះ​លោត​ចេញពី​កៅអី​ពេទ្យ​ធ្មេញ ហើយ​បដិសេធន៍​មិន​ព្រម​ឡើង​អង្គុយ​នៅ​លើ​កៅអី​នោះ​ទៀត​។ ពេទ្យ​ធ្មេញ​ក៏​បាន​ងក់​ក្បាល​ដោយ​យល់​អំពី​ស្ថានភាព ហើយក៏​បាន​ប្រាប់​ប៉ា​របស់​នាង​ឲ្យ​អង្គុយ​នៅ​លើ​កៅអី​នោះ​។ លោក​ចេសិន(Jason) ជា​ឪពុក​គិត​ស្មានថា ពេទ្យ​ឲ្យ​គាត់​ធ្វើ​ដូច​នេះ ដើម្បី​បង្ហាញ​កូន​ស្រី​គាត់​ថា ការ​ឲ្យ​ពេទ្យ​ព្យាបាល​ធ្មេញ​មាន​ភាព​ងាយ​ស្រួល​ប៉ុណ្ណា​។ ប៉ុន្តែ បន្ទាប់មក ពេទ្យ​ធ្មេញ​ក៏​បាន​ងាក​ទៅ​ក្មេង​ស្រី​នោះ ហើយ​ប្រាប់​នាង​ឲ្យ​ឡើង​អង្គុយ​នៅ​លើ​ភ្លៅ​របស់​ប៉ា​នាង​។ ដោយសារ​នាង​ស្ថិត​ក្នុង​រង្វង់​ដៃ​នៃ​ការ​ធានា​របស់​ឪពុក​នាង នាង​ក៏​បាន​សម្រួល​អារម្មណ៍​បាន​ទាំងស្រុង ហើយ​គ្រូ​ពេទ្យ​អាច​បន្ត​ការ​ព្យាបាល​ធ្មេញ​របស់​នាង​។ នៅ​ថ្ងៃ​នោះ លោក​ចេសិន បាន​រៀន​សូត្រ​មេរៀន​ដ៏​ប្រសើរ អំពី​ការ​កម្សាន្ត​ចិត្ត​នៃ​ព្រះ​វត្ត​មាន​នៃ​ព្រះវរបិតា​របស់​គាត់ ដែល​គង់នៅ​ស្ថាន​សួគ៌​។ គាត់​ថា “ជួនកាល ព្រះ​ទ្រង់​មិន​ដក​បញ្ហា ដែល​យើង​កំពុង​ឆ្លង​កាត់ តែ​ព្រះអង្គ​កំពុង​បង្ហាញ​ខ្ញុំ​ថា ព្រះអង្គ​នឹង​គង់នៅ​ជាមួយ​ខ្ញុំ​ជានិច្ច”។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ជំពូក៩១ បាន​ចែង​អំពី​ព្រះ​វត្ត​មាន​នៃ​ការ​កម្សាន្ត​ចិត្ត និង​ព្រះ​ចេ​ស្តា​របស់​ព្រះអង្គ ដែល​ផ្តល់​ឲ្យ​យើង​នូវ​កម្លាំង ដើម្បី​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​ការ​លំបាក​។ ពេលណា​យើង​ដឹង​ថា យើង​អាច​សម្រាក​ក្នុង​ព្រះ​ហស្ត​ដ៏​មាន​ចេស្តា ដែល​បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​យើង​នូវ​ការ​ធានា គឺ​ដូច​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​សន្យា​អ្នក​ដែល​ស្រឡាញ់​ព្រះ​អង្គ​ថា អស់អ្នក​ដែល​ស្រែក​រក​ព្រះអង្គ ព្រះអង្គ​នឹង​ឆ្លើយតប ហើយ​នឹង​គង់នៅ​ជាមួយ​ពួកគេ ក្នុង​គ្រា​មាន​ទុក្ខ​លំបាក(ខ.‌១៥)។ មាន​បញ្ហា​ប្រឈម និង​ទុក្ខ​លំបាក​ជា​ច្រើន​ក្នុង​ជីវិត​យើង ដែល​មិន​ងាយ​ជៀស​រួច ហើយ​យើង​ត្រូវ​ឆ្លង​កាត់​ការ​ឈឺ​ចាប់ និង​ទុក្ខ​វេទនា​។…

Read article
ធ្វើការបម្រើ ដើម្បីព្រះអង្គ

ជន​គណនា ៣:៥-៩ ត្រូវ​ឲ្យ​គេ​រក្សា​អស់​ទាំង​ប្រដាប់​ប្រដា នៃ​ត្រសាល​ជំនុំ ព្រម​ទាំង​បញ្ញើ​របស់​ពួក​កូនចៅ​អ៊ីស្រាអែលផង ដើម្បី​នឹង​ធ្វើ​ការងារ ដែល​ត្រូវ​ខាង​រោង​ឧបោសថ​។ ជន​គណនា ៣:៨ ពេល​ដែល​ក្សត្រី​អេលី​ហ្សាប៊ែត(Elizabeth) នៃ​ចក្រភព​អង់គ្លេស​បាន​សោយទិវង្គត នៅ​ខែ​កញ្ញា ឆ្នាំ២០២២ ទាហាន​រាប់​ពាន់​នាក់​បាន​ដើរ​ក្បួន​ជាជួរ ដើម្បី​ដង្ហែ​ព្រះ​សព​។ តួនាទី​របស់​ពួក​គេ​ម្នាក់ៗ​ស្ទើរតែ​គ្មាន​អ្វី​គួរ​ឲ្យ​កត់​សម្គាល់ ក្នុង​ចំណោម​ហ្វូង​មនុស្ស​ដ៏​ច្រើន​សន្ធឹក តែ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​បាន​មើល​ឃើញ​ការ​ចូល​រួម​របស់​ទាហាន​ទាំង​នោះ ជា​កិត្តិយស​ដ៏​ធំ​បំផុត​សម្រាប់​ពួកគេ​។ ទាហាន​ម្នាក់​បាន​និយាយ​ថា “វា​ជា​ឱកាស សម្រាប់​ឲ្យ​ពួក​គាត់​បំពេញ​ភារៈ​កិច្ច​ចុង​ក្រោយ សម្រាប់​ក្សត្រី​អេលី​ហ្សាប៊ែត”។ សម្រាប់​គាត់ កិច្ចការ​នេះ​សំខាន់ មិនមែន​ដោយសារ​អ្វី​ដែល​គាត់​កំពុង​ធ្វើ​នោះ​ទេ តែ​ដោយសារ​មនុស្ស​ដែល​គាត់​បាន​ធ្វើ​កិច្ច​ការ​នោះ​ជូន​។ ពួក​លេវី​ដែល​បាន​ទទួល​ការ​ចាត់​តាំង ឲ្យ​ចាត់ចែង​ការ​តុប​តែង​លម្អ​រោង​ឧបោសថ ក៏​មាន​គោលដៅ​ស្រដៀង​នេះ​ផង​ដែរ​។ កូនចៅ​របស់​គ្រួសារ​គើសុន កេហាត់ និង​ម្រ៉ារី មិន​មាន​តួនាទី​ដូច​ពួក​សង្ឃ​នោះ​ទេ តែ​មាន​តួនាទី​ដែល​ហាក់​ដូច​ជា​សាមញ្ញ ដូចជា ការ​លាង​សម្អាត​គ្រឿង​សង្ហា​រឹម ជើង​ចង្កៀង វាំងនន បង្គោល ត្រសាល និង​ខ្សែពួរ​ជាដើម(ជន​គណនា ៣:២៥-២៦,២៨,៣១,៣៦-៣៧)។ តែ​ការងារ​របស់​ពួកគេ​បាន​ទទួល​ការ​ចាត់​តាំង​យ៉ាង​ជាក់​លាក់​ពី​ព្រះអម្ចាស់ “ឲ្យ​ធ្វើ​ការងារ​ផ្នែក​រោង​ឧបោសថ”(ខ.៨) ហើយ​បាន​កត់ទុក​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ ដើម្បី​ឲ្យ​មនុស្ស​ជំនាន់​ក្រោយ​បាន​ដឹង​។ រឿង​នេះ​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង​ណាស់​។ សព្វថ្ងៃ​នេះ កិច្ចការ​ជា​ច្រើន​ដែល​យើង​ធ្វើ នៅ​កន្លែង​ធ្វើ​ការ នៅ​ផ្ទះ ឬ​នៅ​ព្រះ​វិហារ​ក្តី ប្រហែល​ហាក់​ដូចជា​មិន​សំខាន់ ចំពោះ​លោកិយ​ដែល​ឲ្យ​តម្លៃ​មក​លើ​មុខ​តំណែង…

Read article
សេចក្តីស្រឡាញ់ កើតមានតាមរយៈការអធិស្ឋាន

លូកា ៦:២៧-៣១ ចូរ​ឲ្យពរ​ដល់​អ្នកណា​ដែល​គេ​ប្រទេច​ផ្តាសា​អ្នក ហើយ​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​អ្នកណា​ដែល​ធ្វើទុក្ខ​អ្នក​។ លូកា ៦:២៨ កាលពី​មុន លោកចន(John) បាន​បង្ក​ការ​រំខាន​ជា​ច្រើន នៅ​ព្រះវិហារ អស់​ពេល​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​។ គាត់​ជា​មនុស្ស​ឆេវឆាវ មាន​ការ​ទាមទារ​ច្រើន ហើយ​ខ្វះ​ការ​គួរ​សមជា​ញឹក​ញាប់​។ គាត់​តែងតែ​រអ៊ូរទាំ​ថា គេ “បម្រើ” គាត់​មិន​បាន​ល្អ ហើយ​ថា អ្នក​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត និង​បុគ្គលិក​ព្រះវិហារ​មិន​ចេះ​ធ្វើ​ការ​។ និយាយ​ដោយ​ស្មោះ​ត្រង់​ទៅ គេ​ពិតជា​ពិបាក​ស្រឡាញ់​គាត់​ណាស់​។ ដូច​នេះ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​ដំណឹង​ថា គាត់​បាន​ទៅ​ពិនិត្យ​សុខ​ភាព​រក​ឃើញថា គាត់​មាន​ជំងឺ​មហារីក ខ្ញុំ​ពិបាក​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​គាត់​។ គំនិត​របស់​ខ្ញុំ​មាន​ពេញ​ទៅ​ដោយ​ការ​នឹក​ចាំ អំពី​ពាក្យ​សម្តី​ទ្រគោះ​បោះបោក និង​អត្ត​ចរិត​របស់​គាត់ ដែល​មិន​សម​រម្យ​។ តែ​ការ​នឹក​ចាំ​ការ​បង្គាប់​របស់​ព្រះយេស៊ូវ ឲ្យ​ស្រឡាញ់​អ្នក​ដទៃ បាន​បណ្តាល​ចិត្ត​ខ្ញុំ​ឲ្យ​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​លោក​ចន ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​។ ពីរបី​ថ្ងៃ​ក្រោយមក ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ខ្លួនឯង​បាន​ចាប់​ផ្តើម​គិត​អំពី​លក្ខណៈ​សម្បត្តិ​អាក្រក់​របស់​គាត់ តិច​ជាង​មុន​។ ខ្ញុំ​បាន​គិត​ឃើញថា គាត់​មុខជា​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់​ណាស់ ហើយ​ក៏​ប្រហែល​កំពុង​មាន​អារម្មណ៍​ថា វង្វេង​ចេញ​ឆ្ងាយ​ពី​សេចក្តី​ពិត​។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ការ​អធិស្ឋាន​បាន​បើក​ចំហ​ចិត្ត អារម្មណ៍ និង​ទំនាក់​ទំនង​របស់​យើង​ជាមួយ​ជាមួយ​អ្នក​ដទៃ ឲ្យ​ព្រះ​អម្ចាស់​យាង​ចូល ហើយ​ជួយ​ឲ្យ​យើង​មាន​ចិត្ត​គំនិត​ដូច​ព្រះអង្គ​។ ការ​ថ្វាយ​បំណង​ចិត្ត និង​អារម្មណ៍​របស់​យើង ដល់​ព្រះអង្គ ក្នុង​ការ​អធិស្ឋាន គឺជា​ការ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​កែ​ប្រែ​ចិត្ត​គំនិត​យើង…

Read article
ព្រះអង្គមិនដែលភ្លេចការល្អដែលយើងបានធ្វើ

សូមអាន : ហេព្រើរ ១១:៣២-៤០ ពួក​អ្នក​ទាំង​នោះ ទោះបើ​មាន​សេចក្តី​បន្ទាល់​ពី​គេ​ថា គេ​មាន​សេចក្តី​ជំនឿ​ក៏ដោយ គង់តែ​គេ​មិន​បាន​ទទួល​សេចក្តី ដែល​បាន​សន្យា​នោះ​ទេ​។ ហេព្រើរ ១១:៣៩ កាល​សន(Sean) កំពុង​ច្រើន​វ័យ​ធំឡើង គាត់​បាន​ដឹង​តិចតួច​ណាស់ អំពី​អត្ថន័យ​នៃ​ការ​មាន​គ្រួសារ​។ ម្តាយ​របស់​គាត់​បាន​លាចាក​លោក កាល​គាត់​នៅ​ក្មេង ហើយ​ឪពុក​គាត់​ស្ទើរតែ​មិន​ដែល​នៅ​ផ្ទះ​។ ជា​ញឹក​ញាប់ គាត់​មាន​អារម្មណ៍​ថា គេ​បោះបង់​គាត់​ចោល និង​ឯកោ​។ ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ ប្តី​ប្រពន្ធ​មួយ​គូរ​រស់នៅ​ក្បែរ​ផ្ទះ​គាត់ បាន​ឈោង​ទៅ​រក​គាត់​។ ពួកគេ​បាន​នាំ​គាត់​ចូល​រស់នៅ​ក្នុង​គ្រួសារ​របស់​ពួកគេ ហើយ​ឲ្យ​កូនៗ​របស់​ពួកគេ​រាប់អាន​គាត់​ជា​បង​ប្អូន ដោយ​ផ្តល់​ឲ្យ​នូវ​ការ​ធានា​ដល់​គាត់​ថា ពួកគេ​ស្រឡាញ់​គាត់​។ ពួកគេ​ក៏បាន​នាំ​គាត់​ទៅ​ព្រះវិហារ ហើយ​សព្វថ្ងៃ​នេះ សន​ក៏បាន​ក្លាយ​ជា​យុវជន​ដែល​មាន​ទំនុក​ចិត្ត និង​ជា​អ្នក​ដឹកនាំ​យុវជន នៅ​ព្រះវិហារ​នោះ​។ ទោះ​ប្តី​ប្រពន្ធ​មួយ​គូរ​នេះ​មាន​តួនាទី​ដ៏​សំខាន់ ក្នុង​ការ​កែ​ប្រែ​ជីវិត​របស់​យុវជន​ម្នាក់​នេះ​ក៏ដោយ ក៏​ពួក​ជំនុំ​របស់​ពួកគេ មិន​មាន​ការ​យល់​ដឹង​ទូលំ​ទូលាយ អំពី​ការ​អ្វី​ដែល​ពួកគេ​បាន​ធ្វើ​សម្រាប់​គាត់​នោះ​ទេ​។ តែ​ព្រះ​ទ្រង់​ជ្រាប ហើយ​ខ្ញុំ​ជឿ​ថា ព្រះអង្គ​នឹង​ប្រទាន​ពរ​ពួកគេ ដោយសារ​ភាព​ស្មោះ​ត្រង់​របស់​ពួកគេ គឺ​ដូច​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ប្រទាន​ពរ​វីរ​បុរស​នៃ​សេចក្តី​ជំនឿ​ជា​ច្រើន ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​។ បទ​គម្ពីរ​ហេព្រើរ ជំពូក១១ ក៏​បាន​ចែង​អំពី​សេចក្តី​ជំនឿ​របស់​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ទៀត ដែល​យើង​ប្រហែល​មិន​ស្គាល់​ឈ្មោះ តែ​មាន​សេចក្តី​បន្ទាល់​ថា ពួក​គេ​មាន​សេចក្តី​ជំនឿ(ខ.៣៩)។ ហើយ​លោកិយ​មិន​មាន​ភាព​សក្តិ​សមនឹង​ពួកគេ​ទេ(ខ.៣៨)។ អំពើ​សប្បុរស​ធម៌ ដែល​យើង​បាន​ធ្វើ ប្រហែល​មិន​មាន​អ្នក​ដទៃ​ចាប់​អារម្មណ៍…

Read article
ព្រះអង្គដឹកនាំតាមផ្លូវដែលយើងមិនស្គាល់

សូមអាន ទំនុក​ដំកើង ១៤២ កាល​វិញ្ញាណ​ទូល​បង្គំ​បាន​អន់ថយ​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន នោះ​ទ្រង់​បាន​ស្គាល់​ផ្លូវ​ច្រក​របស់​ទូល​បង្គំ គេ​បាន​ដាក់​អន្ទាក់​លាក់​កំបាំង​ក្នុង​ផ្លូវ​ដែល​ទូល​បង្គំ​ដើរ​។ ទំនុក​ដំកើង ១៤២:៣ មាន​ពេល​មួយ​ខ្ញុំ​បាន​ចូល​រួម​ការ​រត់​ប្រណាំង​ជាមួយ​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​ឈ្មោះ ប្រាយអិន(Brian)។ ខ្ញុំ​មាន​ការ​ស្ទាក់ស្ទើរ ហើយ​គិតថា ប្រហែល​ជា​ខ្ញុំ​មិន​គួរ​ចូល​រួម​ជាមួយ​គាត់​ទេ​។ ការ​ប្រកួត​នោះ​ប្រព្រឹត្ត​នៅ​ប្រទេស​ដទៃ ហើយ​ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ថា យើង​អាច​រត់​បាន​ចម្ងាយ​ប៉ុន្មាន ឬ​ដោយ​របៀបណា ហើយ​ត្រូវ​រត់​កាត់​តាម​សណ្ឋាន​ដី​ប្រភេទ​ណា​ទេ​។ ម្យ៉ាង​ទៀត គាត់​ជា​អ្នក​រត់លឿន​។ តើ​ខ្ញុំ​នឹង​ថ្លោះ​ករ​ជើង ពេល​ខ្ញុំ​ខំ​រត់​ឲ្យ​ទាន់​គាត់​ឬ? តើ​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ធ្វើ​ដូច​ម្តេច​ តើ​ត្រូវ​ទុក​ចិត្ត​ប្រាយអិន ព្រោះ​គាត់​ស្គាល់​ផ្លូវ​ច្បាស់​ឬ? ពេល​ការ​រត់​ប្រណាំង​ចាប់​ផ្តើម ខ្ញុំ​មាន​ការ​ថប់​បារម្ភ​កាន់តែ​ខ្លាំង​។ ផ្លូវ​សម្រាប់​រត់​មាន​ភាព​រដិប​រដុប បត់​ចុះ​បត់​ឡើង កាត់​តាម​ព្រៃ​ក្រាស់​មួយ នៅ​លើ​ផ្លូវ​ឡើង​ទួល និង​ចុះ​ចំណោទ​។ អរ​ព្រះគុណ​ព្រះអង្គ ដែល​ប្រាយ​អិន​ចេះតែ​បន្ត​ងាក​មក​មើល​ខ្ញុំ​នៅ​ក្រោយ​គាត់ ហើយ​ដាស់តឿន​ខ្ញុំ អំពី​ផ្លូវ​ដ៏​ពិបាក​នៅ​ខាង​មុខ​។ មនុស្ស​ជា​ច្រើន​នៅ​សម័យ​ព្រះ​គម្ពីរ ប្រហែល​ជា​មាន​អារម្មណ៍​ដូច​នេះ​ឯង ពេល​ដែល​ពួកគេ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទឹកដី​ដែល​ពួកគេ​មិន​ស្គាល់​។ ឧទាហរណ៍ លោក​អ័ប្រាហាំ​ចូល​ទឹកដី​កាណាន ជនជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​នៅ​ក្នុង​វាល​រហោស្ថាន និង​ពួក​សិស្ស​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​ចេញទៅ​បំពេញ​បេសកកម្ម​ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ​។ ពួកគេ​មិន​ដឹង​ថា ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​របស់​ពួកគេ​នឹង​មាន​លក្ខណៈ​យ៉ាងណា​ទេ គឺ​គ្រាន់តែ​ដឹង​ថា ពួកគេ​មុខ​ជា​ជួប​ការ​លំបាក​។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​ដែល​ដឹកនាំ​ពួកគេ ព្រះអង្គ​ស្គាល់​ផ្លូវ​នៅ​ខាង​មុខ​ច្បាស់​។ ពួកគេ​ត្រូវតែ​ទុក​ចិត្ត​ថា ព្រះអង្គ​នឹង​ប្រទាន​កម្លាំង​សម្រាប់​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​ការ​លំបាក ហើយ​ព្រះអង្គ​នឹង​ថែរក្សា​ពួកគេ​។ ពួកគេ​អាច​ដើរ​តាម​ព្រះអង្គ​បាន ព្រោះ​ព្រះអង្គ​ជ្រាប​ច្បាស់​ថា…

Read article
រកឃើញក្តីសង្ឃឹមក្នុងពេលសោកសង្រេង

ក្រែង​អ្នករាល់គ្នា​កើតទុក្ខ​ព្រួយ ដូចជា​អ្នកឯទៀត ដែល​គ្មាន​សង្ឃឹម។ ១ថែ​ស្សា​ឡូ​និច ៤:១៣ លូ​អ៊ី​ស(Louise) ជា​ក្មេងស្រី​សកម្ម គួរ​ឲ្យ​ស្រឡាញ់ ដែល​បាន​នាំមក​នូវ​ទឹកមុខ​ញញឹម ដល់​មនុស្ស​ទាំង​អស់​ដែល​នាង​បាន​ជួប។ កាល​នាង​មាន​អាយុ៥ឆ្នាំ នាង​មាន​ជំងឺ​ដ៏​កម្រ​មួយ។ ការបាត់បង់​ជីវិត​របស់​នាង ក្នុងរយៈពេល​ដ៏​ខ្លី បាន​នាំមក​នូវ​អារម្មណ៍​តក់ស្លុត ដល់​អ្នកស្រី ដេយ ដេយ(Day Day) និង​លោក​ភី​ធ័រ(Peter) ជា​ឪពុក​ម្តាយ ក៏ដូចជា​មិត្ត​រួមការ​ងារ​ទាំងអស់។ យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​បាន​សោក​សង្រេង​ជាមួយ​ពួក​គាត់ ក្នុង​សោកនាដកម្ម​នេះ។ ប៉ុន្តែ អ្ន​កស្រី​ដេយ ដេយ និង​លោក​ភី​ធ័រ បាន​រក​ឃើញ​កម្លាំង ដើម្បី​បន្តដំណើរ​ទៅមុខ​ទៀត។ ពេល​ខ្ញុំ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​អ្នក​ស្រី​ដេយដេយ គាត់​បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា គាត់​និង​ស្វាមី​គាត់​បាន​រក​ឃើញ​កម្លាំង ក្នុង​ព្រះអម្ចាស់ ដោយ​ផ្តោត​ចិត្ត​ទៅលើ​សេចក្តី​ពិត​ដែល​ថា សព្វថ្ងៃ​នេះ លូអ៊ីស​កំពុង​តែ​ស្ថិតនៅ​ក្នុង​ព្រះហស្ត​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​ នៅ​នគរ​ស្ថានសួគ៌។ គាត់​ថា “យើង​មាន​អំណរ ព្រោះ​ពេលវេលា​ដែល​កូនស្រី​របស់​យើង​មាននៅ​លើ​ផែនដី​នេះ​បាន​អស់ ហើយ​នាង​បាន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​ហើយ។ ដោយសារ​ព្រះគុណ និង​កម្លាំង​មក​ពី​ព្រះអម្ចាស់ យើង​អាច​ឆ្លងកាត់​ការ​សោកសង្រេង ហើយ​បន្ត​ធ្វើ​កិច្ចការ​អ្វី ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ត្រាស់​ហៅ​ឲ្យ​យើង​ធ្វើ”។ អ្នកស្រី​ដេយ ដេយ បាន​រក​ឃើញ​ការកម្សាន្ត​ចិត្ត នៅក្នុង​ការ​ទុកចិត្ត​លើ​ព្រះទ័យ​របស់​ព្រះ ដែល​បាន​បើក​បង្ហាញ​អង្គ​ទ្រង់ ក្នុង​ព្រះយេស៊ូវ​។ សេចក្តី​សង្ឃឹម​ស្របតាម​ព្រះគម្ពីរ គឺ​លើស​ពី​ការ​មានគំនិត​វិជ្ជមាន…

Read article
សកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃដ៏មានពរ

ដ្បិត​តើមាន​អ្នកណា​អាច​នឹង​បរិភោគ ឬ​នឹង​មាន​សេចក្តី​អំណរ​ជាជាង​យើង​នេះ? សាស្តា ២:២៥ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​មើលទៅ​ហ្វូង​មនុស្ស​កំពុង​ប្រជ្រៀតគ្នា​ចូល​ទៅ​ក្នុង​រថភ្លើង នៅពេល​ព្រឹក ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា ភាព​ធុញថប់​នឹង​ការងារ​នៅ​ព្រឹក​ថ្ងៃច័ន្ទ កំពុងតែ​រើ​ឡើង​ទៀតហើយ។ ពេល​ខ្ញុំ​ឃើញ​ទឹក​មុន​ក្រញូវ ដ៏​ងោកងុយ របស់​អ្នកដំណើរ​ដែល​កំពុង​ផ្តុំគ្នា​យ៉ាង​កកកុញ​ក្នុង​ទូរថភ្លើង ខ្ញុំ​អាច​និយាយ​បាន​ថា ក្នុងចំណោម​ពួក​គេ គ្មាន​នរណា​ចង់ទៅ​ធ្វើការ​ទេ។ ភាព​ធុញថប់​បាន​បង្ហាញ​ចេញ​នៅ​លើ​ផ្ទៃមុខ​ពួក​គេ ខណៈ​ពេល​ដែល​អ្នកខ្លះ​រុញគ្នា ដើម្បី​រក​កន្លែង​ឈរ ហើយ​មនុស្ស​កាន់តែ​ច្រើន​បាន​ខំ​ប្រជ្រៀត​ខ្លួន​ចូល​ថែមទៀត។ បន្ទាប់ពីនេះ ពួក​គេ​នឹង​ទៅដល់​កន្លែង​ធ្វើការ ដោយចិត្ត​ធុញទ្រាន់ មួយថ្ងៃ​ទៀត។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំ​ក៏បាន​នឹក​ចាំ​ថា កាល​មួយឆ្នាំ​មុន រថភ្លើង​មិន​មាន​មនុស្ស​ជិះ ដោយសារ​ការ​បិទ​ខ្ទប់ ក្នុង​ពេល​ជំងឺ​កូ​វីត១៩ កំពុង​រាតត្បាត បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​ការរស់នៅ​ប្រចាំថ្ងៃ មិន​អាច​ប្រព្រឹត្តទៅ​ជា​ធម្មតា។ កាលនោះ យើង​ថែមទាំង​មិន​អាច​ចេញទៅ​ទិញ​អាហារ ហើយ​អ្នកខ្លះ​ថែមទាំង​នឹក​កន្លែង​ធ្វើការ​ទៀត​ផង។ តែ​ឥឡូវនេះ យើង​បាន​វិលត្រឡប់​ទៅ​រក​សភាព​ដើម​ស្ទើរតែ​ទាំងស្រុង ហើយ​មនុស្សជា​ច្រើន​បាន​វិលត្រឡប់​ទៅ​ធ្វើការ​នៅ​ការិយាល័យ ជា​ធម្មតា​វិញ។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ដឹង​ថា “សកម្មភាព​ប្រចាំថ្ងៃ” គឺជា​ដំណឹង​ដ៏​ល្អ ហើយ “សកម្មភាព​ដែល​យើង​ធ្វើ​ដដែលៗ” គឺជា​ព្រះពរ! ស្តេច​សាឡូម៉ូន​បាន​ធ្វើការ​សន្និដ្ឋាន​ស្រដៀង​នេះ​ផង​ដែរ បន្ទាប់ពី​បាន​ជញ្ជឹងគិត អំពី​ការងារ​ដ៏​ហត់នឿយ​ប្រចាំថ្ងៃ ដែល​ហាក់ដូចជា​គ្មាន​ប្រយោជន៍(សាស្តា ២:១៧-២៣)។ នៅពេល​ខ្លះ កិច្ចការ​ទាំងនោះ​ហាក់ដូចជា​មិន​ចេះ​ចប់ “គ្មានន័យ” ហើយ​គ្មាន​ប្រយោជន៍អ្វី(ខ.២១)។ តែ​បន្ទាប់មក…

Read article
បន្តដំណើរទៅមុខជាមួយព្រះយេស៊ូវ

ក៏​ខំ​មមុល​ឈោង​ទៅ​ឯសេចក្តី​ខាងមុខ​ទៀត ទាំង​រត់​ដំរង់​ទៅ​ឯទី ដើម្បីឲ្យ​បាន​រង្វាន់​នៃ​ការងារ​ដ៏​ខ្ពស់​របស់​ព្រះ ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ។ ភីលីព ៣:១៣-១៤ ក្នុង​ការ​រត់​ហាត់​ប្រណាំង​កាត់​ព្រៃ ខ្ញុំ​បាន​ព្យាយាម​ស្វែងរក​ផ្លូវកាត់ ហើយក៏​បាន​រត់​តាមផ្លូវ ដែល​ខ្ញុំ​មិនដែល​ស្គាល់។ ពេលនោះ ខ្ញុំ​មិនដឹង​ថា ខ្លួនឯង​កំពុងតែ​វង្វេង​ឬ​យ៉ាង​ណា​ទេ។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ឃើញ​មនុស្ស​ម្នាក់​រត់ចេញ​ពី​ផ្លូវ​មួយទៀត ហើយក៏​បាន​សួរ​គាត់​ថា តើ​ខ្ញុំ​កំពុង​រត់​តាមផ្លូវ​ត្រូវ​ឬទេ? គាត់​ក៏បាន​ឆ្លើយ​ដោយ​ទំនុកចិត្ត​ថា ខ្ញុំ​កំពុងតែ​រត់​តាមផ្លូវ​ត្រូវហើយ។ ពេល​គាត់​ឃើញ​ខ្ញុំ​មាន​ទឹកមុខ​សង្ស័យ គាត់​ក៏បាន​ប្រញាប់​ប្រាប់​ខ្ញុំ កុំ​ឲ្យ​ព្រួយបារម្ភ ព្រោះ​គាត់​បាន​សាកល្បង​រត់​ទៅតាម​ផ្លូវ​ផ្សេង ដែល​សុទ្ធតែ​ជា​ផ្លូវខុស តែ​វា​មិន​អី​ទេ ព្រោះ​នេះ​ជាផ្នែក​មួយ​នៃ​កា​រត់ប្រណាំង​របស់​យើង។ រឿង​នេះ​បាន​ធ្វើឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ការ​ធ្វើដំណើរ​ខាងវិញ្ញាណ​របស់ខ្ញុំ។ តើមាន​ពេល​ប៉ុន្មាន​ដង​ហើយ ដែល​ខ្ញុំ​បាន​វង្វេង​ចេញពី​ព្រះ ធ្លាក់​ចូលក្នុង​ការ​ល្បួង ហើយ​មានរឿង​ជាច្រើន​បាន​បង្វែរ​អារម្មណ៍​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ងាក​ចេញពី​សេចក្តី​ពិត? ប៉ុន្តែ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​អត់ទោស​ឲ្យ​ខ្ញុំ​គ្រប់ពេល ហើយក៏​បាន​ជួយ​ខ្ញុំ​បន្តដំណើរ​ទៅមុខ ដោយ​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​ប្រាកដ​ជា​នឹង​ជំពប់​ដួល​ទៀត​មិនខាន។ ព្រះ​ទ្រង់​ជ្រាប​ថា យើង​ងាយ​នឹង​ធ្វើដំណើរ​តាមផ្លូវ​ខុស។ តែ​ព្រះអង្គ​តែង​តែ​ត្រៀម​ជា​ស្រេច ដើម្បី​អត់ទោស​ឲ្យ​យើង​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត បើ​យើង​សារភាព​បាប ហើយ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ព្រះវិញ្ញាណ​ព្រះអង្គ​កែប្រែ​យើង។ សាវ័ក​ប៉ុល​ដឹង​ថា បញ្ហា​នេះ​ជាផ្នែក​មួយ​នៃ​ការ​ធ្វើដំណើរ​ខាង​ព្រលឹង​វិញ្ញាណ​របស់​យើង។ គាត់​បានដឹង​ច្បាស់ពី​​អំពើបាប​របស់​គាត់​ពី​អតីត​កាល និង​ភាព​កម្សោយ​របស់​គាត់ ក្នុង​ពេល​បច្ចុប្បន្ន បាន​ជា​គាត់​ដឹង​ថា គាត់​មិនទាន់​មាន​ភាព​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​ដូច​ព្រះគ្រីស្ទ ដូច​ដែល​គាត់​ចង់​បាន​នោះ​ទេ(ភីលីព ៣:១២)។ តែ​គាត់​មាន​ប្រសាសន៍​បន្ថែម​ទៀត​ថា “ខ្ញុំ​ភ្លេច​សេចក្តី​ទាំងប៉ុន្មាន​ដែល​កន្លងទៅ​ហើយ ក៏​ខំ​មមុល​ឈោង​ទៅ​ឯ​សេចក្តី​ខាងមុខ​ទៀត ទាំង​រត់​ដំរង់​ទៅ​ឯ​ទី…

Read article
អាចវិលត្រឡប់មកវិញគ្រប់ពេល

កាលណា​អ្នក​បាន​ប្រែចិត្ត​វិលមកវិញ នោះ​ចូរ​ចំរើន​ឲ្យ​បងប្អូន​អ្នក​បាន​ខ្ជាប់ខ្ជួន​ឡើង។ លូកា ២២:៣២ លោក​រ៉ា​ច(Raj) បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​ ជា​ព្រះអម្ចាស់ និង​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ កាល​គាត់​ស្ថិត​ក្នុង​វ័យ​យុវជន តែ​មិនយូរ​ប៉ុន្មាន គាត់​ក៏បាន​ដាច់​ចេញពី​ជំនឿ ហើយក៏​បាន​រស់នៅ​ដោយ​គ្មាន​ព្រះ។ បន្ទាប់​មក នៅ​ថ្ងៃមួយ គាត់​ក៏បាន​សម្រេចចិត្ត​ចាប់ផ្តើម​ការ​ប្រកប​ទាក់ទង​ជាថ្មី​ជាមួយ​ព្រះយេស៊ូវ​ ហើយក៏​បាន​វិលត្រឡប់​ទៅ​ព្រះវិហារ​វិញ តែ​ត្រូវ​ស្រ្តី​ម្នាក់​​ស្តី​បន្ទោស​ឲ្យ​គាត់ ដោយ​កំហឹង ដោយសារ​គាត់​មិនបាន​មក​ព្រះវិហារ​ក្នុង​រយៈ​ពេល​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​នោះ។ ការ​ស្តី​បន្ទោស​នេះ បាន​បន្ថែម​ពីលើ​ភាព​អា​ម៉ាស និង​កំហុស ដែល​លោក​រ៉ាច​មាន ក្នុង​ការ​ដាច់​ចេញពី​ព្រះ ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​មក​នោះ។ គាត់​ឆ្ងល់​ថា តើ​គាត់​គ្មាន​សង្ឃឹម​អាច​វិលត្រឡប់​មក​រក​ព្រះ​អង្គ​វិញ​ទេ​ឬ? បន្ទាប់មក គាត់​ក៏បាន​នឹក​ចាំ​អំពី​របៀប​ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ស្អាង​លោក​ស៊ីម៉ូន​​ពេត្រុស​ឡើងវិញ(យ៉ូហាន ២១:១៥-១៧) ទោះ​គាត់​បាន​បដិសេធន៍​ប្រាប់​គេ​ថា គាត់​មិន​ស្គាល់​ព្រះអង្គ​ក៏ដោយ(លូកា ២២:៣៤,៦០-៦១)។ ទោះ​សាវ័ក​ពេត្រុស​បាន​ធ្វើ​ខុស​ធ្ងន់​ប៉ុណ្ណា​ក៏ដោយ ក៏​គាត់​បាន​ទទួលការ​អត់​ទោស​បាប និង​ការ​ស្អាង​ឡើងវិញ។ ព្រះយេស៊ូវ​ក៏​បាន​ប្រទាន​ឱកាស​ឲ្យ​គាត់​បញ្ជាក់​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ដែល​គាត់​មាន​ចំពោះ​ព្រះយេស៊ូវ​​សារ​ជាថ្មី ហើយ​ថែរក្សា​សិស្ស​ព្រះអង្គ​ផង​ដែរ(យ៉ូហាន ២១:១៥-១៧)។ មុន​ពេល​លោក​ពេត្រុស​បដិសេធន៍​ព្រះអង្គ ព្រះអង្គ​ក៏បាន​ប្រាប់​គាត់​ថា “កាលណា​អ្នក​បាន​ប្រែចិត្ត​វិល​មក​វិញ នោះ​ចូរ​ចំរើន​ឲ្យ​បងប្អូន​អ្នក​បាន​ខ្ជាប់ខ្ជួន​ឡើង”(លូកា ២២:៣២)។ ព្រះបន្ទូល​នេះ​ក៏​បាន​សម្រេច។ លោក​រ៉ាច​ក៏​បាន​ទូល​សូម​ការ​អត់ទោស​បាប និង​ការ​ស្អាង​ឡើងវិញ ដូច​លោក​ពេត្រុស​ផង​ដែរ ហើយ​សព្វថ្ងៃ​នេះ គាត់​កំពុង​តែ​ដើរ​ជាមួយ​ព្រះយេស៊ូវ​យ៉ាង​ប្រកិត ហើយ​ថែម​ទាំង​​កំពុង​បម្រើ​ព្រះអង្គ ក្នុង​ពួក​ជំនុំ​មួយ និង​ជួយ​ទ្រទ្រង់​អ្នកជឿ​ដទៃ​ទៀត​ផង​ដែរ។ ទោះ​យើង​ដាច់​ចេញ​ឆ្ងាយ​ពី​ព្រះ​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ…

Read article
មិនមែនធ្វើតាមអារម្មណ៍ខ្លួនឯង

ទូលបង្គំ​មាន​សេចក្តី​អំណរ នឹង​ធ្វើតាម​ព្រះហឫទ័យ​ទ្រង់ អើ ក្រឹត្យវិន័យ​របស់​ទ្រង់​ក៏​នៅក្នុង​ចិត្ត​ទូលបង្គំ។ ទំនុកដំកើង ៤០:៨ មាន​ពេល​មួយ គេ​បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​ការងារ​មួយ​ដល់​ភី​ធ័រ​(Peter) ក្នុង​ពេល​ដែល​គាត់​កំពុង​ស្វែងរក​ការងារ​ធ្វើ។ បន្ទាប់ពី​កន្លែង​ធ្វើការ​ចាស់​បាន​កាត់បន្ថយ​បុគ្គលិក ក្នុងនាម​គាត់​ជា​អ្នករក​ប្រាក់ចំណូល សម្រាប់​គ្រួសារ​ដែល​ទើបតែ​បង្កើត​ថ្មី គាត់​បាន​អធិស្ឋាន​អស់ពី​ចិត្ត សូម​ព្រះអង្គ​ប្រទាន​ការងារ​ថ្មី​ឲ្យ​គាត់​ធ្វើ។ មិត្ត​ភក្តិ​គាត់​ក៏បាន​ប្រាប់​គាត់​ថា ព្រះ​ទ្រង់​កំពុង​ឆ្លើយតប​ការអធិស្ឋាន​របស់​គាត់​ហើយ។ ទោះ​ជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ ភី​ធ័រ​ពិបាក​សម្រេចចិត្ត ពេល​ដែល​គាត់​បាន​អាន​ព័ត៌មាន អំពី​ម្ចាស់​ក្រុមហ៊ុន​នោះ។ ក្រុមហ៊ុន​នោះ​បាន​វិនិយោគ នៅក្នុង​មុខ​ជំនួញ​ដែល​គួរឲ្យ​សង្ស័យ ហើយក៏​ធ្លាប់​មានឈ្មោះ​ស្អុយ ដោយសារ​អំពើពុករលួយ​ទៀត។ ទី​បញ្ចប់ ភី​ធ័រ​ក៏បាន​បដិសេធ​មិនទៅ​ធ្វើការ​នៅកន្លែង​នោះ ទោះ​គាត់​មានការ​ពិបាក​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ។ គាត់​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា គាត់​ជឿ​ថា ព្រះ​ទ្រង់​សព្វព្រះទ័យ​ឲ្យ​គាត់​ធ្វើ​រឿង​ដែល​ត្រឹមត្រូវ ហើយ​គាត់​គ្រាន់តែ​ជឿ​ថា ព្រះអង្គ​នឹង​ផ្គត់ផ្គង់​គាត់។ ភី​ធ័រ​ក៏បាន​នឹក​ចាំ អំពី​រឿង​ដាវីឌ ជួប​ស្តេច​សូល ក្នុង​រូងភ្នំ។ ក្នុង​រឿង​នោះ ដាវីឌ​មានឱកាស​សម្លាប់​បុរស ដែល​កំពុង​តាម​សម្លាប់​គាត់ តែ​គាត់​មិនបាន​សម្លាប់​ស្តេច​សូល​ឡើយ។ គាត់​ក៏បាន​និយាយ​ថា “ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​ឃាត់ កុំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ប្រព្រឹត្ត​ដូច្នេះ ដល់​ចៅហ្វាយ​របស់ខ្ញុំ ដែល​ទ្រង់​បាន​ចាក់​ប្រេង​តាំង​ឲ្យ គឺ​ដែល​ខ្ញុំ​នឹង​លើកដៃ​ទាស់​នឹង​ទ្រង់​ឡើយ ដ្បិត​ព្រះយេហូវ៉ា​បាន​ចាក់​ប្រេង​តាំង​ទ្រង់​ហើយ”(១សាំ​យ៉ូអែល ២៤:៦)។ ពេល​នោះ ដាវីឌ​មាន​ការ​ប្រុងប្រយ័ត្ន ក្នុង​ការ​ស្តាប់​តាមបង្គាប់​របស់​ព្រះ និង​ធ្វើអ្វី​ដែល​ត្រឹមត្រូវ គឺ​មិន​បាន​ធ្វើតាម​អារម្មណ៍ ឬ​ការ​យល់​ឃើញ​របស់​ខ្លួន​ឡើយ។ យើង​មិន​ត្រូវ​ព្យាយាម​ស្វែងរក​ទី​សំគាល់…

Read article