សកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃដ៏មានពរ
ដ្បិតតើមានអ្នកណាអាចនឹងបរិភោគ ឬនឹងមានសេចក្តីអំណរជាជាងយើងនេះ? សាស្តា ២:២៥ ពេលដែលខ្ញុំមើលទៅហ្វូងមនុស្សកំពុងប្រជ្រៀតគ្នាចូលទៅក្នុងរថភ្លើង នៅពេលព្រឹក ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ភាពធុញថប់នឹងការងារនៅព្រឹកថ្ងៃច័ន្ទ កំពុងតែរើឡើងទៀតហើយ។ ពេលខ្ញុំឃើញទឹកមុនក្រញូវ ដ៏ងោកងុយ របស់អ្នកដំណើរដែលកំពុងផ្តុំគ្នាយ៉ាងកកកុញក្នុងទូរថភ្លើង ខ្ញុំអាចនិយាយបានថា ក្នុងចំណោមពួកគេ គ្មាននរណាចង់ទៅធ្វើការទេ។ ភាពធុញថប់បានបង្ហាញចេញនៅលើផ្ទៃមុខពួកគេ ខណៈពេលដែលអ្នកខ្លះរុញគ្នា ដើម្បីរកកន្លែងឈរ ហើយមនុស្សកាន់តែច្រើនបានខំប្រជ្រៀតខ្លួនចូលថែមទៀត។ បន្ទាប់ពីនេះ ពួកគេនឹងទៅដល់កន្លែងធ្វើការ ដោយចិត្តធុញទ្រាន់ មួយថ្ងៃទៀត។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំថា កាលមួយឆ្នាំមុន រថភ្លើងមិនមានមនុស្សជិះ ដោយសារការបិទខ្ទប់ ក្នុងពេលជំងឺកូវីត១៩ កំពុងរាតត្បាត បានបណ្តាលឲ្យការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ មិនអាចប្រព្រឹត្តទៅជាធម្មតា។ កាលនោះ យើងថែមទាំងមិនអាចចេញទៅទិញអាហារ ហើយអ្នកខ្លះថែមទាំងនឹកកន្លែងធ្វើការទៀតផង។ តែឥឡូវនេះ យើងបានវិលត្រឡប់ទៅរកសភាពដើមស្ទើរតែទាំងស្រុង ហើយមនុស្សជាច្រើនបានវិលត្រឡប់ទៅធ្វើការនៅការិយាល័យ ជាធម្មតាវិញ។ ខ្ញុំក៏បានដឹងថា “សកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃ” គឺជាដំណឹងដ៏ល្អ ហើយ “សកម្មភាពដែលយើងធ្វើដដែលៗ” គឺជាព្រះពរ! ស្តេចសាឡូម៉ូនបានធ្វើការសន្និដ្ឋានស្រដៀងនេះផងដែរ បន្ទាប់ពីបានជញ្ជឹងគិត អំពីការងារដ៏ហត់នឿយប្រចាំថ្ងៃ ដែលហាក់ដូចជាគ្មានប្រយោជន៍(សាស្តា ២:១៧-២៣)។ នៅពេលខ្លះ កិច្ចការទាំងនោះហាក់ដូចជាមិនចេះចប់ “គ្មានន័យ” ហើយគ្មានប្រយោជន៍អ្វី(ខ.២១)។ តែបន្ទាប់មក…
Read article