ក្នុងលក្ខណៈជាឯកសារដ៏រស់
លោកភីទ័រ ក្រូហ្វ(Peter Croft) បាននឹកចាំ អំពីកិច្ចការដែលជីតារបស់គាត់បានធ្វើ បានជាគាត់សរសេរថា “សម្រាប់អ្នកដែលបានរើសយកព្រះគម្ពីរប៊ីបរបស់ខ្លួនមកអាន ទោះជាភាសាអ្វីក៏ដោយ ក្នុងជម្រៅចិត្តរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំចង់ឲ្យគាត់មិនគ្រាន់តែយល់ តែបានពិសោធន៍នឹងអត្ថបទព្រះគម្ពីរ ក្នុងលក្ខណៈជាឯកសារដ៏រស់ ដែលនៅតែសំខាន់ គ្រោះថ្នាក់ និងរំភើបរីករាយ ដូចកាលរាប់ពាន់ឆ្នាំមុន”។ ជីតារបស់លោកភីធ័រ គឺលោក ជេ ប៊ី ភីលីព(J.B. Phillips) ជាអ្នកបម្រើព្រះក្នុងផ្នែកយុវជន ដែលបានធ្វើការបកស្រាយព្រះគម្ពីរប៊ីប ជាភាសាអង់គ្លេស ក្នុងអំឡុងសម័យសង្រ្គាមលោកលើកទី២ ដើម្បីឲ្យសិស្សនៅព្រះវិហាររបស់គាត់អាចយល់។ យើងក៏ជួបឧបសគ្គនៅក្នុងការអាន និងពិសោធន៍នឹងព្រះបន្ទូលព្រះ ក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប មិនខុសពីសិស្សរបស់លោកភីលីពឡើយ ហើយភាគច្រើនមិនមែនដោយសារបញ្ហាភាសានោះទេ។ យើងប្រហែលជាខ្វះពេលវេលា ការលត់ដំ ឬវិធីសាស្រ្តត្រឹមត្រូវ ដើម្បីរៀនព្រះបន្ទូលព្រះ។ ប៉ុន្តែ បទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក១ បានចែងថា មនុស្សដែលមានពរ “នោះត្រេកអរតែនឹងក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាវិញ ក៏រំពឹងគិតក្នុងក្រឹត្យវិន័យទ្រង់ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃដែរ”(ខ.១-២)។ ការជញ្ជឹងគិតអំពីព្រះបន្ទូល ក្នុងព្រះគម្ពីរជារៀងរាល់ថ្ងៃ ជួយឲ្យយើងចម្រើនឡើង ក្នុងគ្រប់រដូវកាល ទោះយើងជួបប្រទះទុក្ខលំបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ។ តើអ្នកមានទស្សនៈយ៉ាងណា ចំពោះព្រះគម្ពីរប៊ីបរបស់អ្នក? ព្រះគម្ពីរប៊ីបនៅតែសំខាន់ ក្នុងការផ្តល់គំនិតយោបលសម្រាប់ការរស់នៅសព្វថ្ងៃ តែនៅតែគ្រោះថ្នាក់ នៅក្នុងការត្រាស់ហៅឲ្យមនុស្សជឿ និងដើរតាមព្រះយេស៊ូវ…
Read article
ទង្វើនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏អស្ចារ្យ
ព្រៃម៉ាលហ័រ នៅរដ្ឋអូរីហ្គិន មានរុក្ខជាតិផ្សិតមួយប្រភេទ ដែលមនុស្សជាច្រើនបានហៅឈ្មោះវាថា ផ្សិតទឹកឃ្មុំ។ វាបានរីករាលដាលតាមឫសរបស់ដើមឈើ ក្នុងផ្ទៃដី៨៩០ហិចតា ធ្វើឲ្យវាក្លាយជារុក្ខជាតិមានជីវិតដែលធំជាងគេបំផុត ដែលគេបានរកឃើញ។ វាបានចាក់សំណាញ់ពណ៌ខ្មៅរបស់វា ពាសពេញព្រៃ អស់រយៈពេលជាង២ពាន់ឆ្នាំមកហើយ ដោយធ្វើឲ្យដើមឈើស្លាប់ ពេលដែលវាលូតលាស់។ សំណាញ់របស់វាបានចូលទៅក្នុងដី ដល់ជម្រៅបីម៉ែត្រ ។ ផ្សិតនេះមានទំហំអស្ចារ្យ តែវាបានដុះចេញពីលម្អងតូចល្អិតតែមួយប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះគម្ពីរបានចែង អំពីទង្វើនៃការមិនស្តាប់បង្គាប់តែមួយ ដែលបណ្តាលឲ្យមានការដាក់ទោស ដែលរីករាលដាលដល់មនុស្សទាំងអស់ ហើយក៏បាននិយាយ អំពីសកម្មភាពនៃការស្តាប់បង្គាប់តែមួយ ដែលបានរំដោះឲ្យរួចពីទោសនោះវិញ។ សាវ័កប៉ុលបាននិយាយអំពីភាពខុសគ្នារវាងបុគ្គលពីរនាក់ គឺលោកអ័ដាម និងព្រះយេស៊ូវ(រ៉ូម ៥:១៤-១៥)។ អំពើបាបរបស់អ័ដាមនាំមកនូវការដាក់ទោស ដល់មនុស្សទាំងអស់(ខ.១២)។ ដោយសារការមិនស្តាប់បង្គាប់នេះ មនុស្សទាំងអស់បានក្លាយជាមនុស្សមានបាប ហើយត្រូវរាប់ជាមានទោស នៅចំពោះព្រះ(ខ.១៧)។ តែព្រះអង្គមានដំណោះស្រាយ សម្រាប់បញ្ហានៃអំពើបាបរបស់មនុស្សជាតិ។ តាមរយៈការសុគតដ៏សុចរិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ នៅលើឈើឆ្កាង ព្រះទ្រង់បានប្រទានជីវិតអស់កល្ប និងអាចឈរដោយគ្មានទោស នៅចំពោះព្រះអង្គ។ ការប្រព្រឹត្តរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដោយក្តីស្រឡាញ់ និងការស្តាប់បង្គាប់មានអំណាចល្មមនឹងឈ្នះការមិនស្តាប់បង្គាប់របស់អ័ដាម ដោយព្រះអង្គប្រទានជីវិតដល់មនុស្សទាំងអស់(ខ.១៨)។ តាមរយៈការសុគតរបស់ព្រះអង្គនៅលើឈើឆ្កាង ព្រះយេស៊ូវបានប្រទានជីវិតអស់កល្បដល់អស់អ្នកណា ដែលទទួលជឿព្រះអង្គ។ បើអ្នកមិនទាន់បានទទួលការអត់ទោសបាប និងសេចក្តីសង្រ្គោះពីព្រះអង្គទេ សូមទទួលនៅថ្ងៃនេះចុះ។ បើអ្នកបានក្លាយជាអ្នកជឿហើយ សូមសរសើរដំកើងព្រះអង្គ…
Read article
ផ្លូវនៃប្រាជ្ញានាំទៅរកក្តីអំណរ
ទូរស័ព្ទក៏បានរោទ៍ឡើង ហើយខ្ញុំក៏បានលើកទូរស័ព្ទឡើង ដោយគ្មានអល់អែក។ សមាជិកដែលមានវ័យចាស់ជាងគេ ក្នុងគ្រួសារពួកជំនុំរបស់យើង បានទូរស័ព្ទមកខ្ញុំ។ គាត់ជាស្រ្តីដែលមានចិត្តក្លៀវក្លា និងប្រឹងប្រែងធ្វើការ ដែលមានអាយុជាង១០០ឆ្នាំ។ នៅក្នុងការនិពន្ធសៀវភៅចុងក្រោយបំផុតរបស់គាត់ គាត់បានសុំឲ្យខ្ញុំផ្តល់ឲ្យនូវសំណួរមួយចំនួន សម្រាប់ការតែងនិពន្ធរបស់គាត់ ដើម្បីជួយឲ្យគាត់សរសេរបញ្ចប់បន្ទាត់ចុងក្រោយ ក្នុងសៀវភៅរបស់គាត់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មិនយូរប៉ុន្មាន ខ្ញុំក៏បានសួរគាត់ អំពីជីវិត ការងារ ក្តីស្រឡាញ់ និងក្រុមគ្រួសារ។ មេរៀនជាច្រើន ដែលគាត់ទទួលបានពីជីវិតដ៏វែងនេះ បាននាំឲ្យគាត់ទទួលបាននូវប្រាជ្ញាជាច្រើន។ គាត់ប្រាប់ខ្ញុំថា “កុំធ្វើអីលឿនៗពេក”។ ហើយមិនយូរប៉ុន្មាន យើងក៏បានអស់សំណើច ដោយនឹកឃើញពេលដែលគាត់ចូលចិត្តធ្វើអ្វីលឿនៗ។ រឿងដ៏អស្ចារ្យរបស់គាត់ សុទ្ធតែបានបង្ហាញចេញនូវក្តីអំណរដ៏ពិតជាច្រើន។ ព្រះគម្ពីរបានបង្រៀនថា ប្រាជ្ញានាំមកនូវក្តីអំណរ។ “សប្បាយហើយ អស់អ្នកណាដែលរកបានប្រាជ្ញា ហើយអ្នកណាដែលខំប្រឹង ទាល់តែបានយោបល់”(សុភាសិត ៣:១៣)។ យើងឃើញថា ផ្លូវដែលចេញពីប្រាជ្ញា ឆ្ពោះទៅរកក្តីអំណរនោះ ជាគុណធម៌ក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប យ៉ាងពិតប្រាកដ។ “ដ្បិតប្រាជ្ញានឹងចូលមកស្ថិតនៅក្នុងចិត្តឯង ហើយការចេះដឹងនឹងគាប់ចិត្តដល់ឯង”(សុភាសិត ២:១០)។ “ពីព្រោះមនុស្សណាដែលគាប់ព្រះហឫទ័យ នោះទ្រង់ប្រទានឲ្យអ្នកនោះមានប្រាជ្ញា ដំរិះ និងសេចក្តីរីករាយផង”(សាស្តា ២:២៦)។ បទគម្ពីរសុភាសិត ៣:១៧ បានបន្ថែមទៀតថា “អស់ទាំងផ្លូវរបស់ប្រាជ្ញា…
Read article
រួបរួមគ្នា ដូចវង់តន្រ្តី
ភរិយាខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើល ពេលដែលខ្ញុំបានទិញសំបុត្រ ចូលសាលមហោស្រព ដើម្បីស្តាប់អ្នកចម្រៀងម្នាក់ ដែលនាងតែងតែចង់ឃើញផ្ទាល់ភ្នែក ជាយូរមកហើយ។ អ្នកចម្រៀងដែលមានអំណោយទានរូបនោះ បានប្រគុំជាមួយវង់តន្រ្តីខូឡូរ៉ាដូ ស៊ីមហ្វូនី ក្នុងសាលមហោស្រពបើកចំហ ដែលល្អគ្មានគូប្រៀប ដែលជញ្ជាំងខាងក្រោយសង់ឡើងពីផ្ទាំងថ្មកម្ពស់៩០ម៉ែត្រពីរផ្ទាំង ដែលមានស្រាប់នៅលើចង្កេះភ្នំ ដែលស្ថិតនៅរយៈកម្ពស់ ១៨២៨ ម៉ែត្រ នៅលើនីវ៉ូសមុទ្រ។ វង់តន្រ្តីនេះបានប្រគំនូវបទភ្លេចចាស់ៗ និងបទភ្លេងប្រពៃណី ដែលគេស្រឡាញ់ចូលចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ នៅចុងបញ្ចប់ពួកគេក៏បានប្រគុំបទ “ព្រះគុណអស្ចារ្យ” ជាបទចាស់បុរាណ ដែលនាំមកនូវភាពស្រស់ថ្លា។ ការរៀបចំដ៏ស្រស់ស្អាត និងសុខដុមនេះ ពិតជាគួរឲ្យចង់ទស្សនាណាស់។ ភាពសុខដុមមានចំណុចដ៏ស្រស់ស្អាត ដែលក្នុងនោះ ឧបករណ៍តន្រ្តីនីមួយៗបានប្រគំគ្នា តាមរបៀបដែលបង្កើតឲ្យមានទិដ្ឋភាពនៃសូរសម្លេងកាន់តែធំ និងកាន់តែច្រើនស្រទាប់។ សាវ័កប៉ុលបានចង្អុលបង្ហាញនូវសម្រស់នៃភាពសុខដុម ដោយប្រាប់ពួកជំនុំនៅទីក្រុងភីលីព ឲ្យ “មានគំនិត មានសេចក្តីស្រឡាញ់តែ១ ទាំងរួបរួមចិត្តគ្នា ហើយគិតតែផ្លូវ១”(ភីលីព ២:២)។ គាត់មិនបានប្រាប់ពួកគេឲ្យក្លាយជាមនុស្សដូចគ្នានោះទេ តែឲ្យឱបក្រសោបយកអាកប្បកិរិយាដែលបន្ទាបខ្លួន និងក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្រីស្ទ ដែលមានការលះបង់អាត្មាខ្លួនឯង។ ដំណឹងល្អដែលសាវ័កប៉ុលបានស្គាល់ និងបង្រៀន មិនបានលប់បំបាត់លក្ខណៈពិសេសដែលយើងមានខុសៗគ្នានោះទេ តែអាចបំបាត់ការបែកបាក់។ អ្វីដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍នោះគឺ អ្នកប្រាជ្ញាព្រះគម្ពីរជាច្រើនជឿថា ពាក្យពេចន៍របស់សាវ័កប៉ុលត្រង់ចំណុចនេះ(ខ.៦-១១) បាននាំឲ្យគេនិពន្ធបទទំនុកសកលដ៏ចំណាស់មួយ។ ចំណុចសំខាន់នៃពាក្យពេចន៍របស់គាត់នោះគឺ កាលណាយើងអនុញ្ញាតឲ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ធ្វើការតាមរយៈជីវិតយើងដែលមានលក្ខណៈខុសគ្នា…
Read article
សណ្ឋាគារកូរ៉ូណា
សណ្ឋាគារ ឌែន នៅទីក្រុងយេរូសាឡិម បានផ្លាស់ប្តូរឈ្មោះថ្មី ក្នុងឆ្នាំ២០២០ ទៅជា “សណ្ឋាគារកូរ៉ូណា”។ រដ្ឋាភិបាលប្រទេសអ៊ីស្រាអែល បានសម្រេចប្រើប្រាស់សណ្ឋាគារនេះ សម្រាប់ឲ្យអ្នកជំងឺកូវីត១៩ សម្រាកព្យាបាល ហើយគេក៏បានទទួលស្គាល់ថា សណ្ឋាគារនេះជាទីកន្លែងដ៏កម្រ ដែលមានក្តីអំណរ និងការរួបរួម ក្នុងពេលដ៏ពិបាកនេះ។ ដោយសារអ្នកដែលមកស្នាក់នៅទីនោះ សុទ្ធតែមានវីរុសកូវីត ដូចនេះពួកគេអាចច្រៀង រាំង និងសើចសប្បាយជាមួយគ្នា ដោយសេរី។ ខណៈពេលដែលភាពតានតឹង ក្នុងប្រទេសនេះ កំពុងតែមានការកើនឡើង រវាងក្រុមនយោបាយ និងសាសនាផ្សេងៗ អ្នកជំងឺទាំងនោះក៏កំពុងតែស្ថិតនៅក្នុងរឿងវិបត្តិតែមួយ ដែលនាំឲ្យពួកគេមានឱកាសមើលគ្នាទៅវិញទៅមក ឃើញភាពជាមនុស្ស ក្នុងពួកគេម្នាក់ៗ ហើយថែមទាំងក្លាយជាមិត្តភក្តិផងដែរ។ វាជារឿងធម្មតាទេ ដែលយើងជួបការទាក់ទាញ ឲ្យងាកទៅរកអ្នកដែលយើងយល់ថា មានលក្ខណៈស្រដៀងយើង គឺ មនុស្សដែលយើងសង្ស័យថា មានបទពិសោធន៍ និងគោលតម្លៃស្រដៀងនឹងយើង។ ប៉ុន្តែ ដូចដែលសាវ័កប៉ុលច្រើនតែនិយាយសង្កត់ធ្ងន់ ដំណឹងល្អគឺជាការប្រឆាំងមកលើរនាំងនៃទំនាក់ទំនងរវាងមនុស្ស និងមនុស្ស ដែលយើងមើលឃើញថា “ជារឿងធម្មតា”(២កូរិនថូស ៥:១៥)។ តាមរយៈកញ្ចក់ឆ្លុះមើល នៃដំណឹងល្អ យើងមើលឃើញរូបភាព ដែលធំជាងភាពខុសគ្នារបស់យើង គឺឃើញបញ្ហាដែលយើងមានដូចគ្នា ដែលមានដូចជា ភាពប្រេះបែក ការស្រេកឃ្លាន…
Read article
សូមព្រះអង្គចាត់ទូលបង្គំ
ពេលដែលលោកអេរីក ឡាន់(Eric Lund) ដែលជាបេសកជនស៊ុយអែត បានជឿថា ព្រះទ្រង់បានត្រាស់ហៅគាត់ ឲ្យទៅប្រទេសអេស្ប៉ាញ ដើម្បីធ្វើបេសកកម្ម ក្នុងចុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៨៩០ គាត់ក៏បានស្តាប់បង្គាប់ព្រះអង្គ ដោយគ្មានអល់អែក។ នៅទីនោះ គាត់ឃើញមានជោគជ័យតិចតួច តែមានការស៊ូទ្រាំ ក្នុងការជឿជាក់ថា ព្រះទ្រង់បានត្រាស់ហៅគាត់។ ថ្ងៃមួយ គាត់បានជួបលោកប្រូលីយ៉ូ ម៉ានីកាន(Braulio Manikan) ដែលជាជនជាតិភីលីពីន ហើយក៏បានផ្សាយដំណឹងល្អដល់បុរសនោះ។ លោកលុន និងលោកម៉ានីកាន ក៏បានរួមគ្នាបកប្រែព្រះគម្ពីរទៅជា ភាសាក្នុងតំបន់មួយ នៅប្រទេសភីលីពីន ហើយក្រោយមក ពួកគេក៏បានចាប់ផ្តើមបង្កើតទីស្នាក់ការបេសកកម្មបាទីស្ទដំបូងបំផុត នៅប្រទេសភីលីពីន។ មនុស្សជាច្រើនបានងាកបែរមករកព្រះយេស៊ូវ គឺសុទ្ធតែដោយសារលោកលុនបានឆ្លើយតប ចំពោះការត្រាស់ហៅរបស់ព្រះ ដូចហោរាអេសាយ។ ក្នុងបទគម្ពីរអេសាយ ៦:៨ ព្រះទ្រង់បានត្រាស់ហៅមនុស្សម្នាក់ ដែលស្ម័គ្រចិត្ត ទៅប្រកាសដល់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល អំពីការជំនុំជម្រះរបស់ព្រះ សម្រាប់ពេលបច្ចុប្បន្ន និងក្តីសង្ឃឹមសម្រាប់ពេលអនាគត។ លោកអេសាយក៏បានស្ម័គ្រចិត្តឆ្លើយតប ដោយចិត្តក្លាហានថា “ទូលបង្គំនៅឯណេះហើយ សូមចាត់ទូលបង្គំចុះ”។ គាត់មិនបានគិតថា គាត់មានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ ព្រោះមុននោះ គាត់បានសារភាពថា គាត់ជាមនុស្សមានបបូរមាត់មិនស្អាត(ខ.៥)។ តែគាត់បានឆ្លើយតប ដោយស្ម័គ្រពីចិត្ត ព្រោះគាត់បានឃើញសេចក្តីបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ ទទួលស្គាល់បាបរបស់គាត់…
Read article