ការប្រឹក្សា ពីលោកឪពុករបស់ខ្ញុំ
បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានបាត់បង់ការងារជាអ្នកកែសម្រួលអត្ថបទ ខ្ញុំក៏បានអធិស្ឋាន សូមព្រះទ្រង់ជួយខ្ញុំ ឲ្យរកបានការងារថ្មី។ ប៉ុន្តែ ជាច្រើនសប្តាហ៍បានកន្លងផុតទៅ ហើយខ្ញុំក៏មិនបានព្យាយាមស្វែងរកបណ្តាញ និងបំពេញពាក្យសុំការងារឡើយ។ ពេលនោះខ្ញុំក៏បានចាប់ផ្តើមរអ៊ូរទាំ។ ខ្ញុំក៏បានឱបដៃ ដោយការមិនសប្បាយចិត្ត ចំពោះការអធិស្ឋាន ដែលមិនបានទទួលការឆ្លើយតប ហើយក៏បានទូលសួរព្រះអង្គថា “តើព្រះអង្គជ្រាបទេ ថាការងារ មានសារៈសំខាន់ប៉ុណ្ណាចំពោះទូលបង្គំ?” លោកឪពុករបស់ខ្ញុំ ច្រើនតែបានរំឭកខ្ញុំ ឲ្យទុកចិត្តព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះអម្ចាស់ អំពីស្ថានភាពនៃការងាររបស់ខ្ញុំ។ ពេលដែលខ្ញុំបានជជែកគ្នាជាមួយគាត់ គាត់ក៏បានប្រាប់ខ្ញុំថា “ប៉ាចង់ឲ្យកូនឈានទៅដល់ចំណុច ដែលកូនទុកចិត្តអ្វីដែលព្រះអង្គបានមានបន្ទូល”។ ពាក្យណែនាំរបស់ឪពុកខ្ញុំ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីបទគម្ពីរសុភាសិត ជំពូក៣ ដែលបានចែងអំពីការប្រឹក្សាប្រកបដោយប្រាជ្ញា ពីឪពុកម្តាយ ទៅកាន់កូនជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្លួន។ ជាពិសេស បទគម្ពីរនេះត្រូវនឹងស្ថានភាពរបស់ខ្ញុំ។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា “ចូរទីពឹងដល់ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យអស់អំពីចិត្ត កុំឲ្យពឹងផ្អែកលើយោបល់របស់ខ្លួនឡើយ។ ត្រូវឲ្យទទួលស្គាល់ទ្រង់នៅគ្រប់ទាំងផ្លូវឯងចុះ នោះទ្រង់នឹងដំរង់អស់ទាំងផ្លូវច្រករបស់ឯង”(សុភាសិត ៣:៥-៦)។ ព្រះទ្រង់នឹងតម្រង់អស់ទាំងផ្លូវរបស់យើង គឺមានន័យថា ព្រះទ្រង់នឹងនាំផ្លូវយើង ឆ្ពោះទៅរកគោលដៅរបស់ទ្រង់ ដើម្បីការលូតលាស់របស់យើង។ គោលដៅសំខាន់បំផុតរបស់ទ្រង់ គឺដើម្បីឲ្យខ្ញុំបានផ្លាស់ប្រែ កាន់តែមានលក្ខណៈដូចទ្រង់។ ការនេះមិនមានន័យថា ផ្លូវដែលទ្រង់បានជ្រើសរើសឲ្យយើង នឹងមានភាពងាយស្រួលសម្រាប់យើងនោះទេ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំអាចទុកចិត្តថា ការដឹកនាំ និងការរៀបចំពេលវេលារបស់ទ្រង់…
Read articleការស្វាគមន៍ដ៏កក់ក្តៅ
តើបាននរណាឱបគេរាល់គ្នាទៀត?” នេះជាសំណួរមួយ ក្នុងចំណោមសំណួរដែលមិត្តភក្តិរបស់យើងម្នាក់ បានសួរយើង បន្ទាប់ពីគាត់បានទទួលដំណឹងថា គាត់មានជម្ងឺមហារីក ហើយគាត់ដឹងថា គាត់នឹងនៅឆ្ងាយពីពួកជំនុំរបស់យើងមួយរយៈ។ លោកស្ទីវបានធ្វើឲ្យគេរាល់គ្នា មានអារម្មណ៍ថា បានទទួលការស្វាគមន៍ដ៏កក់ក្តៅ ដោយភាពចៅរ៉ៅ ការចាប់ដៃដ៏កក់ក្តៅ ហើយថែមទាំង “ការឱប ដ៏បរិសុទ្ធ” សម្រាប់អ្នកខ្លះ ដើម្បីអនុវត្តតាមបទគម្ពីរ រ៉ូម ១៦:១៦ ដែលបានប្រាប់ “ឲ្យជំរាបសួរគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយការថើបយ៉ាងបរិសុទ្ធ”។ ហើយសព្វថ្ងៃនេះ ពេលយើងបានអធិស្ឋានឲ្យលោកស្ទីវ សូមឲ្យព្រះទ្រង់ប្រោសជម្ងឺគាត់ គាត់មានការបារម្ភថា យើងនឹងនឹកការស្វាគមន៍ ដ៏កក់ក្តៅរបស់គាត់ ខណៈពេលដែលគាត់ត្រូវឆ្លងកាត់ការវះកាត់ និងការព្យាបាល ហើយត្រូវនៅឆ្ងាយពីពួកជំនុំរបស់យើង មួយរយៈ ។ យើងរាល់គ្នា ប្រហែលជាមិនសុទ្ធតែបាត់បង់ឱកាសស្វាគម៍គ្នាទៅវិញទៅមក ដូចលោកស្ទីវឡើយ ប៉ុន្តែ ការដែលគាត់បានយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នកដទៃ បានធ្វើជាគំរូដ៏ល្អ ដែលបានជួយក្រើនរំឭកយើង។ ចូរកត់សំគាល់ការបង្រៀនរបស់សាវ័កពេត្រុស ដែលបានប្រាប់យើងឲ្យ “ប្រព្រឹត្តនឹងគ្នាដោយសេចក្តីចៅរ៉ៅ ឥតមានត្អូញត្អែរ” ឬប្រព្រឹត្ត ដោយផ្តោតទៅលើសេចក្តីស្រឡាញ់(១ពេត្រុស ៤:៩ មើល ភីលីព ២:១៤)។ បដិសណ្ឋារកិច្ចរបស់ពួកជំនុំ នៅសតវត្សរ៍ទី១ បានរាប់បញ្ចូលការផ្តល់កន្លែងស្នាក់អាស្រ័យ ដល់អ្នកដំណើរ…
Read articleឪពុកដែលល្អដ៏ឥតខ្ចោះ
មានពេលមួយ ខ្ញុំបានឈរនៅក្នុងផ្លូវដើរ នៅចន្លោះធ្នើដាក់ទំនិញ ក្នុងហាងទំនិញ។ ខ្ញុំមានការពិបាក នៅក្នុងការស្វែងរកកាតប៉ូស្តាល់ដ៏ល្អឥតខ្ចោះ សម្រាប់ទិវាលោកឪពុក។ ទោះបីជាខ្ញុំ និងឪពុកខ្ញុំបានផ្សះផ្សាគ្នា បន្ទាប់ពីយើងមានទំនាក់ទំនងដ៏ពិបាកជាច្រើនឆ្នាំហើយក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំនៅតែមិនមានអារម្មណ៍ថា មានភាពស្និទ្ធស្នាលជាមួយប៉ារបស់ខ្ញុំទេ។ នៅថ្ងៃនោះ ស្រ្តីម្នាក់ដែលឈរនៅក្បែរខ្ញុំបានបញ្ចេញសម្លេងរអ៊ូ ខណៈពេលដែលនាងកំពុងតែដាក់កាតប៉ូស្តាល់ដែលនាងបានអានហើយ ចូលទៅក្នុងកន្លែងដាក់តាំងវិញ។ នាងក៏បានរអ៊ូថា “ហេតុអ្វីបានជាគេ មិនផលិតកាតប៉ូស្តាល់ សម្រាប់អ្នកដែលមិនមានទំនាក់ទំនងល្អ ជាមួយឪពុករបស់ខ្លួន ប៉ុន្តែ កំពុងតែព្យាយាមធ្វើនូវកិច្ចការដ៏ត្រឹមត្រូវ សម្រាប់គាត់?” នាងក៏បានប្រញាប់ចេញទៅក្រៅបាត់។ ខ្ញុំរកឆ្លើយប្រាប់នាងមិនទាន់ ដូចនេះ ខ្ញុំក៏បានអធិស្ឋានឲ្យនាង។ ខ្ញុំក៏បានអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ ដ្បិតមានតែទ្រង់ទេ ដែលអាចធ្វើជាឪពុកដែលល្អឥតខ្ចោះ ហើយខ្ញុំក៏បានទូលសូមទ្រង់ពង្រឹងទំនាក់ទំនង ដែលខ្ញុំមានជាមួយឪពុកខ្ញុំ។ ខ្ញុំក៏ស្រេកឃ្លានចង់បានទំនាក់ទំនងកាន់តែស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះវរបិតារបស់ខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ផងដែរ។ ខ្ញុំចង់មានទំនុកចិត្ត ចំពោះព្រះវត្តមាន អំណាចចេស្តា និងការការពាររបស់ទ្រង់ ដូចស្តេចដាវីឌដែរ(ទំនុកដំកើង ២៧:១-៦)។ ពេលស្តេចដាវីឌស្រែករកជំនួយ ទ្រង់រំពឹងថា ព្រះទ្រង់នឹងឆ្លើយតប(ខ.៧-៩)។ ទោះឪពុកម្តាយនៅផែនដីអាចបដិសេធន៍ បោះបង់ចោល ឬមិនអើពើរចំពោះកូនខ្លួនក៏ដោយ ក៏ស្តេចដាវីឌនៅតែប្រកាសថា ព្រះទ្រង់នឹងទទួលយកយើង ដោយគ្មានលក្ខខ័ណ្ឌ(ខ.១០)។ ទ្រង់បានរស់នៅ ដោយមានការជឿជាក់លើ សេចក្តីល្អរបស់ព្រះ(ខ.១១-១៣)។ ជួនកាល ស្តេចដាវីឌមានការពិបាក…
Read articleអត្ថន័យនៃទឹកមុខ
កាលសារ៉ាចៅស្រីរបស់ខ្ញុំ នៅតូច នាងបានពន្យល់ខ្ញុំថា មានរឿងអ្វីកើតឡើង ពេលដែលមនុស្សស្លាប់ទៅ។ នាងថា ពេលមនុស្សស្លាប់ទៅ មានតែមុខរបស់ពួកគេប៉ុណ្ណោះ ដែលនឹងទៅនៅនគរស្ថានសួគ៌ តែរូបកាយនឹងមិនបានឡើងនគរស្ថានសួគ៌ឡើយ ព្រោះពួកគេនឹងមានរូបកាយថ្មី ប៉ុន្តែ មុខនៅតែដូចដើម។ ជាការពិតណាស់ ទ្រឹស្តីរបស់សារ៉ា អំពីជីវិតអស់កល្បជានិច្ច គឺជាការយល់ដឹងតាមបែបក្មេងៗ ប៉ុន្តែ នាងពិតជាមានការយល់ដឹងខ្លះៗ អំពីសេចក្តីពិតដ៏សំខាន់។ តាមន័យធៀប មុខរបស់យើង គឺជាអ្វីដែលយើងអាចមើលឃើញ ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីវិញ្ញាណដែលយើងមើលមិនឃើញ។ ម្តាយខ្ញុំធ្លាប់និយាយប្រាប់ខ្ញុំថា ទឹកមុខក្រមូវអាចនៅជាប់នៅលើផ្ទៃមុខខ្ញុំ នៅថ្ងៃណាមួយ។ គាត់និយាយត្រូវ។ ការព្រួយបារម្ភធ្វើឲ្យយើងរួញចិញ្ចើម ហើយកំហឹងក៏បាននៅជាប់នឹងមាត់យើង។ កែវភ្នែករបស់យើង អាចបង្ហាញឲ្យគេដឹង អំពីវិញ្ញាណដ៏វេទនារបស់យើង។ ម្យ៉ាងវិញទៀត កែវភ្នែកដែលសប្បុរស ស្នាមញញឹមដ៏សុភាព កក់ក្តៅ និងស្វាគមន៍ គឺជាសញ្ញាសំគាល់ អំពីការផ្លាស់ប្រែនៅខាងក្នុង ទោះមុខរបស់យើងមានស្នាមជ្រួញ ស្នាមអុចៗ ឬការបាត់បង់សម្រស់ដទៃទៀតក៏ដោយ។ យើងមិនអាចធ្វើអ្វីបានច្រើន សម្រាប់ផ្ទៃមុខ ដែលយើងមានពីកំណើតទេ ប៉ុន្តែ យើងអាចធ្វើអ្វីម្យ៉ាង ដើម្បីកែប្រែជីវិតយើង។ យើងអាចអធិស្ឋាន សូមការបន្ទាបខ្លួន ការអត់ធ្មត់ ភាពសប្បុរស ការទ្រំាទ្រ ការដឹងគុណ…
Read articleនៅជាប់ក្នុងសេចក្តីពិត
កាលពីប៉ុន្មានឆ្នាំមុន ខ្ញុំបានចូលរួមពិធីមង្គលការមួយ ដែលក្នុងនោះ មនុស្សពីរនាក់ មកពីប្រទេសផ្សេងគ្នាបានរៀបការជាមួយគ្នា។ ការចម្រុះវប្បធម៌យ៉ាងដូចនេះ អាចជាការប្រសើរណាស់ ប៉ុន្តែ ពិធីមង្គលការនេះ បានបូកបញ្ចូលប្រពៃណីយ៍គ្រីស្ទបរិសទ ជាមួយនឹងប្រពៃណីនៃជំនឿដែលថ្វាយបង្គំព្រះក្លែងក្លាយជាច្រើនអង្គ។ លោកសេផានា ជាហោរាដែលបានថ្កោលទោស ដោយច្បាស់ៗ ចំពោះការបូកបញ្ចូលសាសនាដទៃ ជាមួយនឹងជំនឿលើព្រះដ៏ពិត។ ពូជអំបូរយូដាបានក្លាយជាក្រុមមនុស្សដែលថ្វាយបង្គំព្រះដ៏ពិត ប៉ុន្តែ ក៏បានពឹងផ្អែកទៅលើព្រះម៉ូឡុក(សេផានា ១:៥)។ លោកសេផានាបានរៀបរាប់ថា ពួកគេបានដាក់បញ្ចូលវប្បធម៌របស់សាសន៍ដទៃ(ខ.៨) ហើយក៏បានព្រមានពួកគេថា ដោយសារតែរឿងនេះ ព្រះទ្រង់នឹងបណ្តេញប្រជាជនយូដា ចេញពីស្រុកកំណើតរបស់ខ្លួនមិនខាន។ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់មិនដែលឈប់ស្រឡាញ់រាស្រ្តទ្រង់ឡើយ។ ទ្រង់បានជំនុំជម្រះពួកគេ ដើម្បីបង្ហាញពួកគេឲ្យដឹងខ្លួនថា ពួកគេចាំបាច់ត្រូវងាកបែរទៅរកទ្រង់វិញ។ ដូចនេះ លោកសេផានាក៏បានលើកទឹកចិត្តប្រជាជនយូដា ឲ្យ “ស្វែងរកសេចក្តីសុចរិត និងសេចក្តីសុភាព(ឬការបន្ទាបខ្លួន)”(២:៣)។ បន្ទាប់មក ព្រះអម្ចាស់ ក៏បានប្រទានពួកគេនូវព្រះបន្ទូលដ៏ស្រទន់ ដោយសន្យាថា នឹងស្អាងពួកគេឡើងវិញ នៅពេលអនាគត។ គឺដូចដែលទ្រង់មានបន្ទូលថា ទ្រង់នឹងប្រមូលពួកគេឲ្យមូលមករកទ្រង់វិញ ហើយនៅពេលនោះ ទ្រង់នឹងនាំពួកគេឲ្យត្រឡប់មកស្រុកកំណើតវិញ(៣:២០)។ គេងាយនឹងថ្កោលទោស ចំពោះការបូកបញ្ចូលជំនឿគ្រីស្ទបរិស័ទ ជាមួយជំនឿសាសនាដទៃ ដូចនៅក្នុងពិធីមង្គលការ ដែលខ្ញុំបានចូលរួម។ ប៉ុន្តែ តាមពិត យើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែងាយនឹងច្របល់សេចក្តីពិតរបស់ព្រះ ជាមួយវប្បធម៌របស់យើង។…
Read articleធ្វើការទន្ទឹមគ្នា
នៅសម័យបុរាណ ទីក្រុងដែលមានកំផែងបាក់បែក ធ្វើឲ្យគេដឹងថា ប្រជាជនដែលនៅក្នុងក្រុង ជាមនុស្សបរាជ័យ ដែលងាយនឹងជួបគ្រោះថ្នាក់ និងភាពអាម៉ាស់។ ហេតុនេះហើយ ពួកសាសន៍យ៉ូដាក៏បានសាងសង់ទីក្រុងយេរូសាឡិមឡើងវិញ។ តើសង់ដោយរបៀបណា? គឺដោយធ្វើការប្រកៀកស្មាគ្នា ដូចដែលបានពិពណ៌នាយ៉ាងក្បោះក្បាយ នៅក្នុងបទគម្ពីរនេហេមា ជំពូក៣។ មើលពីដំបូង ជំពូក៣ ហាក់ដូចជាការពិពណ៌នាដ៏គួរឲ្យធុញទ្រាន់ អំពីមនុស្សដែលធ្វើកិច្ចការផ្សេងៗ នៅក្នុងការសាងសង់កំផែងក្រុង។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ បើយើងមើលឲ្យជិត យើងនឹងបានដឹងថា បទគម្ពីរនេះកំពុងតែនិយាយសង្កត់ធ្ងន់ជាពិសេស អំពីរបៀបដែលមនុស្សធ្វើការរួមគ្នា។ ពួកសង្ឃកំពុងតែធ្វើការនៅទន្ទឹមនឹងអ្នកគ្រប់គ្រង។ អ្នកផលិតទឹកអប់ និងជាងមាសក៏រួមចំណែកក្នុងការងារផងដែរ។ មានអ្នកខ្លះកំពុងតែរស់នៅក្នុងក្រុងជិតខាង ក៏បានមកជួយទៀត។ អ្នកដទៃទៀតក៏បានធ្វើការជួសជុលកំផែង ដែលនៅពីមុខផ្ទះពួកគេ។ នៅក្នុងចំណោមអ្នកទាំងនោះ លោកសាលូម និងពួកកូនស្រីរបស់គាត់ ក៏បានធ្វើការជាមួយនឹងពួកប្រុសៗ នៅក្នុងការជួសជុលផងដែរ(៣:១២) អ្នកខ្លះក៏បានជួសជុលកំផែងពីផ្ទាំង ដែលមានដូចជាពួកត្កូអាជាដើម(ខ.៥,២៧)។ បទគម្ពីរមួយជំពូកនេះ មានចំណុចសំខាន់ពីរយ៉ាង ដែលគួរឲ្យកត់សំគាល់។ ទីមួយ ពួកគេទាំងអស់គ្នា បានធ្វើការរួមគ្នា ដើម្បីសម្រេចគោលដៅតែមួយ។ ទីពីរ ពួកគេរាល់គ្នាសុទ្ធតែបានទទួលការសរសើរ ដោយសារការរួមចំណែកនៅក្នុងការងារនោះ គឺមិនមែនដោយសារបរិម៉ាណនៃការងារ ដែលពួកគេបានធ្វើតិចឬច្រើន ដោយប្រៀបធៀបជាមួយអ្នកដទៃនោះទេ។ សព្វថ្ងៃនេះ យើងសង្កេតឃើញមានក្រុមគ្រួសារ និងសង្គមជាច្រើន ដែលមានការបាក់បែក។…
Read article