សម្រស់នៃសេចក្តីស្រឡាញ់
របាំយ៉ារ៉ាបេ តាប៉ាទីយ៉ូ គឺជារបាំមួករបស់ប្រជាជនមិចស៊ីកូ ដែលអបអរសាទរសេចក្តីស្នេហាររបស់គូរស្នេហ៍។ ក្នុងអំឡុងពេលនៃការរាំដ៏រស់រវើក មនុស្សប្រុសបានដាក់មួករបស់ខ្លួនដែលមានហាមធំ នៅលើដី។ នៅចុងបញ្ចប់នៃការរាំ ស្រ្តីដែលជាដៃគូរាំក៏បានរើសមួកនោះឡើង ហើយអ្នកទាំងពីរក៏បានលាក់មុខនៅពីក្រោយមួកនោះ ដើម្បីបញ្ជាក់សេចក្តីស្នេហារបស់ពួកគេ ដោយការថើប។ របាំនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីសារៈសំខាន់នៃភាពស្មោះត្រង់ នៅក្នុងទំនាក់ទំនងប្តីប្រពន្ធ។ បទគម្ពីរសុភាសិត ជំពូក៥ បានចែងអំពីផលវិបាកដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ នៃអំពើអសីលធម៌ ជាពិសេសនៅក្នុងទំនាក់ទំនងប្តីប្រពន្ធ។ ខ.១៥ បានចែងថា “ចូរផឹកទឹកពីពាងរបស់ខ្លួនឯង ព្រមទាំងទឹកដែលហូរចេញពីអណ្តូងរបស់ខ្លួនចុះ”។ បទគម្ពីរនេះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីអ្នករាំរបាំយ៉ារ៉ាបេ នៅលើវេទិកា។ ទោះអ្នករាំមានគ្នា១០គូក៏ដោយ ក៏អ្នករាំម្នាក់ៗបានផ្តោតចិត្ត ទៅលើដៃគូរបស់ខ្លួនតែប៉ុណ្ណោះ។ បានសេចក្តីថា អ្នកដែលមានប្តី ឬប្រពន្ធ អាចអរសប្បាយ នៅក្នុងការប្តូរផ្តាច់ដ៏ជ្រាលជ្រៅ និងមិនអាចបំបែកបាន ចំពោះប្តីប្រពន្ធរបស់ខ្លួន(ខ.១៨)។ អ្នកដទៃកំពុងតែសង្កេតមើលទំនាក់ទំនងស្នេហារបស់ប្តីនិងប្រពន្ធ។ គឺមិនខុសពីអ្នករាំរបាំនោះ ដែលដឹងថា អ្នកដទៃកំពុងតែមើលមកពួកគេ ខណៈពេលដែលពួកគេកំពុងតែរីករាយ ក្នុងការរាំជាមួយដៃគូរបស់ខ្លួន។ ខ.២១ បានចែងថា “អស់ទាំងផ្លូវរបស់មនុស្សសុទ្ធតែច្បាស់ នៅចំពោះព្រះនេត្រព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់ក៏ស្ទង់មើលអស់ទាំងផ្លូវច្រករបស់គេដែរ”(ខ.២១)។ ព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះទ័យនឹងការពារទំនាក់ទំនងប្តីប្រពន្ធ ហេតុនេះហើយទ្រង់តែងតែទតមើលប្តីប្រពន្ធរាល់គូ។ សូមឲ្យប្តីប្រពន្ធម្នាក់ៗ ធ្វើឲ្យព្រះទ្រង់គាប់ព្រះទ័យ តាមរយៈភាពស្មោះត្រង់ ដែលពួកគេបានបង្ហាញចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។…
Read articleដោយអំណាចនៃព្រះវិញ្ញាណ
តើអ្នកនឹងធ្វើដូចម្តេច ពេលដែលមានភ្នំមួយកំពុងតែរាំងផ្លូវអ្នក? សូមយើងទទួលការលើកទឹកចិត្ត ពីរឿងរបស់លោកដារ៉ាត ម៉ានជី(Dashrath Manjhi) ដូចតទៅ។ ពេលភរិយារបស់គាត់ស្លាប់ ដោយសារគាត់មិនអាចនាំនាងទៅមន្ទីរពេទ្យ ដើម្បីសង្រ្គោះបន្ទាន់ លោកម៉ានជី ក៏បានធ្វើនូវកិច្ចការមួយ ដែលហាក់ដូចជាមិនអាចទៅរួច។ គឺគាត់បានចំណាយពេល២២ឆ្នាំ នៅក្នុងការដាប់ធ្វើផ្លូវដ៏ធំ កាត់តាមភ្នំ ដើម្បីឲ្យអ្នកភូមិដទៃទៀត អាចទៅមន្ទីរពេទ្យ ទទួលការព្យាបាល តាមដែលត្រូវការ។ មុនពេលគាត់លាចាកលោក រដ្ឋាភិបាលប្រទេសឥណ្ឌា ក៏បានអបអរសាទរគាត់ សម្រាប់ស្នាដៃដ៏អស្ចារ្យមួយនេះ។ ស្តេចសូរ៉ូបាបិលប្រាកដជាគិតថា ការសាងសង់ព្រះវិហារក្រុងយេរូសាឡិមឡើងវិញ ជាកិច្ចការដែលទ្រង់មិនអាចធ្វើបានទេ។ ស្តេចសូរ៉ូបាបិលស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកដឹកនាំរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ដែលបានវិលត្រឡប់ពីការនិរទេស។ ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលមានការបាក់ទឹកចិត្ត និងបានជួបការប្រឆាំង ពីពួកខ្មាំងសត្រូវរបស់ពួកគេ ហើយក៏ខ្វះធនធាន ឬខ្វះទាហានដែលមានគ្នាច្រើន។ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់បានចាត់លោកសាការី ដើម្បីរំឭកស្តេចសូរ៉ូបាបិលថា កិច្ចការនេះត្រូវការជំនួយពីអំណាច ដែលធំលើសកម្លាំងទាហាន អំណាចរបស់បុគ្គល ឬធនធានដែលមនុស្សបង្កើត។ និយាយរួម ទ្រង់ត្រូវពឹងផ្អែកលើអំណាចនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ(សាការី ៤:៦)។ ដោយមានការធានាថា ទ្រង់នឹងបានទទួលជំនួយពីព្រះ នោះទ្រង់ក៏បានទុកចិត្តថា ព្រះទ្រង់នឹងធ្វើឲ្យភ្នំនៃការលំបាកទាំងឡាយរាបស្មើ ឈប់រារាំងដំណើរនៃការសាងសង់ព្រះវិហារឡើងវិញ និងការស្អាងសហគមន៍នៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល(ខ.៧)។ តើយើងធ្វើដូចម្តេច ពេលដែលមានភ្នំមួយ កំពុងរាំងផ្លូវយើង? យើងមានជម្រើសពីរប៉ុណ្ណោះ គឺត្រូវពឹងផ្អែកលើកម្លាំងរបស់យើង…
Read articleដំណោះស្រាយសម្រាប់ការពន្យាពេល
ការជាប់គាំងប្រព័ន្ធកំព្យូទ័រអន្តរជាតិ បានបណ្តាលឲ្យមានការលប់ចោលនូវជើងហោះហើរ នៅតាមអាកាសយាន្តដ្ឋានជាច្រើន ធ្វើឲ្យអ្នកដំណើររាប់សែននាក់បានជាប់គាំងដំណើរ។ ក្នុងអំឡុងពេលព្យុះព្រឹល រថយន្តជាច្រើនគ្រឿងបានជួបគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ បណ្តាលឲ្យត្រូវបិទផ្លូវជាតិជាច្រើន។ មនុស្សម្នាក់ដែលបានសន្យាថា នឹងផ្ញើសារតបមកវិញ ភ្លាមៗ តែខកខានមិនបានផ្ញើមក។ ការពន្យាពេលច្រើនតែអាចធ្វើឲ្យមានកំហឹង និងចិត្តនឿយណាយ ប៉ុន្តែ ក្នុងនាមជាអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវ យើងមានអភ័យឯកសិទ្ធិ នៅក្នុងការស្វែងរកជំនួយពីទ្រង់។ លោកយ៉ូសែបស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកដែលបានផ្តល់ជាគំរូនៃការអត់ធ្មត់ដ៏ប្រសើរ ក្នុងព្រះគម្ពីរ។ គាត់ត្រូវបងប្អូនគាត់លក់ឲ្យពួកជួញដូរទាសករ ហើយក្រោយមក គាត់ត្រូវភរិយារបស់ម្ចាស់គាត់ចោទបង្ខូចទៀត ធ្វើឲ្យគាត់ត្រូវជាប់គុក នៅនគរអេស៊ីព្ទ។ ប៉ុន្តែ ពេលគាត់កំពុងជាប់ក្នុងគុក ព្រះអម្ចាស់បានគង់នៅជាមួយគាត់ជានិច្ច(លោកុប្បត្តិ ៣៩:២០-២១)។ ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ពេលលោកយ៉ូសែបបានកាត់ស្រាយសុបិន្ត ថ្វាយស្តេចផារ៉ោន គាត់ក៏បានទទួលការតែងតាំង ឲ្យធ្វើជាអ្នកដឹកនាំទីពីរ ដែលខ្ពស់ជាងគេ ក្នុងនគរអេស៊ីព្ទ(ជំពូក ៤១)។ ផលផ្លែដ៏គួរឲ្យកត់សំគាល់បំផុត ដែលគាត់ទទួលបានពីការអត់ធ្មត់ក្នុងពេលដ៏ពិបាកទាំងអស់នេះ បានកើតមាន ពេលដែលបងប្អួនគាត់បានមកទិញគ្រាប់ពូជ ក្នុងអំឡុងពេលមានគ្រោះទុរភិក្ស។ គាត់ក៏បានប្រាប់ពួកគេថា “ខ្ញុំនេះជាយ៉ូសែប ជាប្អូនអ្នករាល់គ្នា ដែលអ្នករាល់គ្នាបានលក់មកនៅស្រុកអេស៊ីព្ទនេះ ឥឡូវនេះកុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាព្រួយឬតូចចិត្តដោយបានលក់ខ្ញុំមកទីនេះឡើយ ពីព្រោះគឺព្រះទេតើ ដែលទ្រង់ចាត់ខ្ញុំមកជាមុន ដើម្បីនឹងរក្សាជីវិតអ្នករាល់គ្នាទុក … ដូច្នេះមិនមែនអ្នករាល់គ្នាដែលឲ្យខ្ញុំមកទីនេះទេ គឺជាព្រះវិញទេតើ ទ្រង់បានតាំងខ្ញុំ”(៤៥:៤-៥,៨)។ ពេលយើងស្ថិតនៅក្នុងការពន្យាពេល ទោះយូរ…
Read articleការដឹងគុណកាន់តែខ្លាំង
តើអ្នកចង់ឲ្យខ្លួនឯង មានការដឹងគុណព្រះ កាន់តែខ្លាំងឬទេ? លោកចច ហឺបឺត(George Herbert) ដែលជាកវីកំណាព្យជនជាតិអង់គ្លេស នៅសតវត្សរ៍ទី១៧ បានលើកទឹកចិត្តប្រិយមិត្តអ្នកអានរបស់គាត់ ឲ្យមាន “ការដឹងគុណចំពោះព្រះ” កាន់តែខ្លាំង ដែលគោលដៅនៃបទកំណាព្យរបស់គាត់ ដែលចែងថា “ព្រះអង្គប្រទានទូលបង្គំ ជាច្រើនដ៏ម្ល៉េះ សូមប្រទានឲ្យទូលបង្គំនូវការមួយទៀត គឺចិត្តដែលដឹងគុណទ្រង់”។ លោកហឺបឺតបានទទួលស្គាល់ថា ដើម្បីឲ្យគាត់មានការដឹងគុណចំពោះព្រះ គាត់ត្រូវជញ្ជឹងគិតអំពីព្រះពរ ដែលទ្រង់បានប្រទានគាត់។ ព្រះគម្ពីរបានប្រកាសថា ព្រះគ្រីស្ទ ជាប្រភពនៃព្រះពរគ្រប់យ៉ាង គឺដូចដែលមានចែងក្នុងបទគម្ពីរ រ៉ូម ១១:៣៦ ថា “ដ្បិតរបស់សព្វសារពើបានកើតមកពីទ្រង់ ដោយសារទ្រង់ ហើយសំរាប់ទ្រង់”។ “របស់សព្វសារពើ” គឺរាប់បញ្ចូលរបស់ដ៏ច្រើនសណ្ឋឹក ក៏ដូចជារបស់ដ៏តិចតួច ដែលជាអំណោយដែលមានជារៀងរាល់ថ្ងៃក្នុងជីវិតយើង។ អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលយើងបានទទួល ក្នុងជីវិត គឺបានមកដោយផ្ទាល់ពីព្រះវរបិតា(យ៉ាកុប ១:១៧) ហើយទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងប្រទានអំណោយនោះមកយើង ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះយើង។ ដើម្បីឲ្យខ្ញុំបាននឹកចាំអំពីព្រះពររបស់ព្រះ ក្នុងជីវិតខ្ញុំ ខ្ញុំបានរៀនបង្កើតចិត្តដែលទទួលស្គាល់ប្រភពនៃក្តីអំណរទាំងអស់ ដែលខ្ញុំមានជារៀងរាល់ថ្ងៃ ជាពិសេសព្រះពរ ដែលខ្ញុំបានទទួល ហើយច្រើនតែភ្លេចអរព្រះគុណទ្រង់។ សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះពរទាំងនោះ គឺរាប់បញ្ចូលអាកាសធាតុដ៏ល្អសម្រាប់ឲ្យខ្ញុំរត់ហាត់ប្រាណពេលព្រឹក ការទន្ទឹងរង់ចាំជួបមិត្តភក្តិនៅពេលល្ងាច អាហារដែលខ្ញុំបរិភោគជាមួយក្រុមគ្រួសារខ្ញុំ ទេសភាពដ៏ស្រស់ត្រកាល…
Read articleអំណាចនៃការអធិស្ឋាន
ថ្ងៃមួយ ពេលខ្ញុំមានការព្រួយបារម្ភយ៉ាងខ្លាំង អំពីសុខទុក្ខរបស់អ្នកដែលជិតស្និទ្ធនឹងខ្ញុំ ខ្ញុំក៏បានរកឃើញការលើកទឹកចិត្ត នៅក្នុងបទគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដែលចែងអំពីរឿងលោកសាំយ៉ូអែល ដែលជាអ្នកដឹកនាំដ៏ឆ្ងាតវ័យរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។ ខ្ញុំក៏បានអានអំពីការដែលលោកសាំយ៉ូអែលបានទូលអង្វរឲ្យរាស្រ្តរបស់ព្រះ ពេលពួកគេជួបទុក្ខភ័យ ហើយខ្ញុំក៏បានប្តេជ្ញាចិត្តកាន់តែខ្លាំងថា នឹងអធិស្ឋានឲ្យអ្នកដែលខ្ញុំស្រឡាញ់។ នៅសម័យនោះ ពួកអ៊ីស្រាអែល បានជួបការគំរាមកំហែង ពីពួកភីលីស្ទីន ដែលបានឈ្នះពួកគេ ក្នុងសង្រ្គាមកាលពីមុន ពេលដែលពួកគេមិនទុកចិត្តទ្រង់(មើល ១សាំយ៉ូអែល ៤)។ បន្ទាប់ពីពួកគេប្រែចិត្តចេញពីអំពើបាបរបស់ខ្លួន ពួកគេក៏បានទទួលដំណឹងថា ពួកភីលីស្ទីនហៀបនឹងលើកទ័ពមកវាយពួកគេទៀតហើយ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ លើកនេះ ពួកគេបានសូមលោកសាំយ៉ូអែល ឲ្យបន្តអធិស្ឋានឲ្យពួកគេ(៧:៨) ហើយព្រះអម្ចាស់ក៏បានឆ្លើយតប យ៉ាងជាក់ច្បាស់ ដោយធ្វើឲ្យខ្មាំងសត្រូវរបស់ពួកគេមានការភាន់ច្រឡំ(ខ.១០)។ ទោះពួកភីលីស្ទីន មានកម្លាំងទ័ពខ្លាំងជាងពួកអ៊ីស្រាអែលក៏ដោយ ក៏ព្រះអម្ចាស់នៅតែមានអំណាចចេស្តាលើសគេ។ ពេលយើងខ្វល់អំពីទុក្ខលំបាកដែលមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើងកំពុងជួបប្រទះ ហើយខ្លាចពួកគេជួបការលំបាកកាន់តែខ្លាំង នោះយើងអាចត្រូវការល្បួងនាំឲ្យគិតថា ព្រះអម្ចាស់នឹងមិនជួយពួកគេទេ។ ប៉ុន្តែ យើងមិនត្រូវមើលស្រាលអំណាចនៃការអធិស្ឋានឡើយ ដ្បិតព្រះនៃក្តីស្រឡាញ់ ទ្រង់ស្តាប់ឮយើងទូលអង្វរ។ យើងមិនដឹងថា ទ្រង់នឹងឆ្លើយតបជាយ៉ាងណា ចំពោះការទូលអង្វររបស់យើងឡើយ តែយើងដឹងថា ព្រះវរបិតានៃយើង សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងឱបក្រសោបសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ហើយទុកចិត្តលើភាពស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់។ តើអ្នកមានមនុស្សដែលអ្នកអាចអធិស្ឋានឲ្យដែរឬទេ នៅថ្ងៃនេះ?-AMY BOUCHER PYE
Read articleដេញតាមការរួបរួម
កាលខ្ញុំកំពុងចម្រើនវ័យធំឡើង ក្នុងអំឡុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៥០ ខ្ញុំមិនដែលមានសំណួរអំពីការរើសអើងជាតិសាសន៍ និងការបែងចែកពូជសាសន៍ ដែលគេបានអនុវត្ត ក្នុងជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ ក្នុងទីក្រុងដែលខ្ញុំរស់នៅឡើយ។ គេបានញែកមនុស្សដែលមានពណ៌សម្បុរខុសគ្នា ឲ្យនៅកន្លែងផ្សេងគ្នា នៅតាមសាលារៀន ភោជ្ជនីយដ្ឋាន ឡានក្រុង និងតំបន់ដែលប្រជាជនរស់នៅ។ ការគិតរបស់ខ្ញុំមានការផ្លាស់ប្តូរ ក្នុងឆ្នាំ១៩៦៨ ពេលដែលខ្ញុំបានចូលហ្វឹកហាត់ថ្នាក់មូលដ្ឋាន ក្នុងជួរទ័ពអាមេរិក។ នៅក្នុងកងពលរបស់យើង មានយុវជនដែលមានពណ៌សម្បុរ និងវប្បធម៌ខុសៗគ្នា។ មិនយូរប៉ុន្មានយើងក៏បានដឹងថា យើងចំាបាច់ត្រូវយល់អំពីគ្នា និងទទួលគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយធ្វើការជាមួយគ្នា ព្រមទាំងបំពេញបេសកកម្មរបស់យើង។ ពេលសាវ័កប៉ុលសរសេរសំបុត្រ ផ្ញើទៅពួកជំនុំ នៅក្រុងកូល៉ុស នៅសតវត្សរ៍ទី១ គាត់មានការយល់ដឹងយ៉ាងច្បាស់ថា សមាជិកពួកជំនុំនៅទីនោះ មានជាតិសាសន៍ចម្រុះ។ គាត់ក៏បានរំឭកពួកគេថា “គ្មានសាសន៍ក្រេក និងសាសន៍យូដា ការកាត់ស្បែក ហើយមិនកាត់ស្បែក មនុស្សប្រទេសដទៃ ឬជាតិមនុស្សព្រៃ បាវបំរើ ឬអ្នកជាផងនោះទេ គឺព្រះគ្រីស្ទ ទ្រង់ជាគ្រប់ទាំងអស់វិញ ហើយទ្រង់ក៏គង់នៅក្នុងគ្រប់ទាំងអស់ផង”(កូល៉ុស ៣:១១)។ នៅក្នុងក្រុមមនុស្ស ដែល ងាយនឹងមានការបែងចែកពូជសាសន៍ ដោយសារភាពខុសគ្នា សាវ័កប៉ុលក៏បានលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យ “ប្រដាប់កាយ ដោយចិត្តក្តួលអាណិត សប្បុរស សុភាព សំឡូត…
Read article