សិរីល្អដែលគួរឲ្យរមិលមើល
ការទៅទស្សនាព្រះវិហារធំៗ ក្នុងទេសភាពដ៏ស្រស់បំព្រង ស្ថិតក្នុងចំណោមសកម្មភាពដ៏រីករាយ ក្នុងការធ្វើដំណើរកម្សាន្តក្នុងទ្វីបអឺរ៉ុប។ ព្រះវិហារធំៗទាំងនោះ ពិតជាគួរឲ្យគយគន់មែន ដោយមានសំណង់អគារខ្ពស់ត្រដែតឡើងទៅរកផ្ទៃមេឃ។ ស្ថាបត្យកម្ម សិល្បៈ និងនិមិត្តរូប ដែលគេឃើញមាន ក្នុងអគារដ៏អស្ចារ្យទាំងនោះ បាននាំឲ្យភ្ញៀវទេសចរណ៍មានបទពិសោធន៍ដែលមិនអាចដកចិត្តរួច ពីភាពអស្ចារ្យ និងស្រស់បំព្រង។ ខ្ញុំក៏បានគិតអំពីការពិតដែលថា សំណង់អគារទាំងនេះ ត្រូវបានគេសាងសង់ឡើង ដើម្បីឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីភាពត្រចះត្រចង់របស់ព្រះ និងភាពរុងរឿងរបស់ទ្រង់។ គេជាប់ចិត្តនឹងសម្រាស់នៃព្រះវិហារធំៗ នៅអឺរ៉ុប តែទន្ទឹមនឹងនោះ ខ្ញុំក៏បានឆ្ងល់ថា តើធ្វើដូចម្តេច ឲ្យយើងមានការជាប់ចិត្ត នឹងភាពគួរឲ្យស្ងើចសរសើរ និងភាពធំប្រសើររបស់ទ្រង់ ហើយនឹកចាំអំពីទ្រង់? វិធីមួយ ដើម្បីឲ្យយើងអាចជាប់ចិត្តនឹងភាពធំប្រសើររបស់ព្រះ គឺយើងត្រូវមើលបង្ហួសសំណង់ដ៏ធំ និងខ្ពង់ខ្ពស់របស់មនុស្ស ហើយជញ្ជឹងគិតអំពីភាពធំប្រសើរនៃការអ្វីដែលព្រះបានបង្កើត។ ចូរមើលទៅផ្ទៃមេឃពេលយប់ ដែលមានផ្កាយព្រោងព្រាត ហើយគិតអំពីអំណាចរបស់ព្រះ ដែលបានមានបន្ទូលឲ្យចក្រវាលកើតមានរូបរាងរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។ ពេលអ្នកបានពរកូនតូចដែលទើបកើតក្នុងដៃអ្នក នោះចូរអរព្រះគុណព្រះ សម្រាប់ភាពអស្ចារ្យនៃជីវិតមនុស្ស។ ចូរមើលទៅភ្នំដែលគ្របដណ្តប់ដោយទឹកកក នៅរដ្ឋអាឡាស្កា ឬមើលទៅមហាសមុទ្រអាត្លង់ទិចដ៏ធំធេង ដែលជាជម្រកនៃសត្វរាប់លានប្រភេទ ដែលព្រះបានបង្កើត ហើយស្រមៃអំពីអំណាចចេស្តា ដែលបានធ្វើឲ្យប្រព័ន្ធអេកូឡូហ្ស៊ីមានដំណើរការ។ មនុស្សបានសាងសង់អគារដ៏ធំស្កឹមស្កៃខ្ពស់ត្រដែត ទៅរកផ្ទៃមេឃ។ បើសិនជាពួកគេបានសាងសង់ ដើម្បីនាំគេឲ្យគិតដល់ព្រះ គឺមានន័យថា ការសាងសង់ទាំងនោះមិនមានការខុសឆ្គងឡើយ។ ប៉ុន្តែ…
Read articleការមមុលទៅមុខ
ពេលដែលខ្ញុំកំពុងដើរកាត់តាមផ្លូវដើរ ជាប់នឹងជញ្ជាំងខាងក្រៅ នៃអគារការិយាល័យរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំមានចិត្តរីករាយ ពេលដែលឃើញដើមផ្កាដ៏ស្រស់បំព្រង កំពុងលូតលាស់ តាមក្រហែងថ្ម ទោះជាស្ថានភាពរបស់វាមានការពិបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ រុក្ខជាតិនេះបានរកឃើញកន្លែងឈរយ៉ាងមាំមួន ដោយចាក់ឫសចូលទៅក្នុងក្រហែងថ្មស្ងួត ហើយក៏បានលូតលាស់យ៉ាងប្រសើរ។ ក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានដឹងថា តាមពិតមានប្រអប់កង្ហាម៉ាស៊ីនត្រជាក់ មានទីតាំងចំពីលើដើមផ្កាមួយនេះ ហើយបានស្រក់ទឹកពីលើវា ពេញមួយថ្ងៃ។ ទោះស្ថានភាពនៅជុំវិញវា មិនមានលក្ខណៈអំណោយផលក៏ដោយ ក៏វានៅតែបានទទួលជំនួយដែលវាត្រូវការ ពីទឹកដែលស្រក់មកពីលើ។ យ៉ាងណាមិញ ជួនកាល ការលូតលាស់ក្នុងជីវិតជាគ្រីស្ទបរិស័ទ អាចមានការពិបាក ប៉ុន្តែ ពេលដែលយើងមានការទ្រាំអត់ ជាមួយព្រះគ្រីស្ទ នោះយើងអាចជម្នះឧបស័គ្គនានា។ កាលៈទេសៈរបស់យើងប្រហែលជាមិនអំណោយផល ហើយការបាក់ទឹកចិត្តហាក់ដូចជាឧបស័គ្គ។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលយើងបន្តមមុលទៅមុខ ក្នុងទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះអម្ចាស់ យើងអាចលូតលាស់យ៉ាងប្រសើរ ដូចដើមផ្កាមួយនោះដែរ។ នេះហើយជាបទពិសោធន៍ដែលសាវ័កប៉ុលបានឆ្លងកាត់នោះ។ ទោះជាមានទុក្ខលំបាកខ្លាំងយ៉ាងណា ហើយគាត់បានជួបឧបស័គ្គអ្វីក៏ដោយ(២កូរិនថូស ១១:២៣-២៧) គាត់មិនព្រមចុះចាញ់ឡើយ។ គឺដូចដែលគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា “ខ្ញុំកំពុងតែដេញតាម សង្វាតនឹងចាប់ឲ្យបានសេចក្តី ដែលព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវបានចាប់ខ្ញុំឲ្យបាននោះដែរ។ ទាំងរត់ដំរង់ទៅឯទី ដើម្បីឲ្យបានរង្វាន់នៃការងារដ៏ខ្ពស់របស់ព្រះ ក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ”(ភីលីព ៣:១២,១៤) សាវ័កប៉ុលដឹងថា គាត់អាចធ្វើការគ្រប់យ៉ាង ដោយសារព្រះអម្ចាស់ ដែលចម្រើនកម្លាំងឲ្យគាត់(៤:១៣) ហើយយើងក៏អាចធ្វើការគ្រប់យ៉ាងផងដែរ ពេលដែលយើងបន្តមមុលទៅមុខ…
Read articleការចាប់ផ្តើមជាថ្មី
បន្ទាប់ពីរដូវកាល នៃពិធីបុណ្យណូអែលបានបញ្ចប់ នៅចុងខែធ្នូ គំនិតរបស់ខ្ញុំ ច្រើនតែបែរទៅរកការមកដល់នៃឆ្នាំថ្មី។ ខណៈពេលដែលកូនៗរបស់ខ្ញុំកំពុងឈប់សម្រាកពីការសិក្សា ហើយសកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃ មានដំណើរយឺតៗ ខ្ញុំក៏បានជញ្ជឹងគិត អំពីអ្វីដែលខ្ញុំបានទទួលពីឆ្នាំចាស់ និងអំពីអ្វីដែលខ្ញុំនឹងធ្វើសម្រាប់ឆ្នាំថ្មី។ ជួនកាល ការជញ្ជឹងគិតនេះ មានការឈឺចាប់ និងការស្តាយក្រោយ ចំពោះកំហុសដែលខ្ញុំបានធ្វើ។ ប៉ុន្តែ ការត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ឆ្នាំថ្មី បានបំពេញខ្ញុំ ដោយសេចក្តីសង្ឃឹម និងការរំពឹងចង់បាន។ ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំមានឱកាសចាប់ផ្តើមជាថ្មីឡើងវិញ ទោះបីជាឆ្នាំចាស់មានរឿងអ្វីកើតឡើងក៏ដោយ។ ខ្ញុំបានត្រៀមខ្លួនចាប់ផ្តើមជាថ្មី ក្នុងឆ្នាំថ្មី តែវាមិនអាចប្រៀបផ្ទឹមបាន នឹងក្តីសង្ឃឹម ដែលពួកអ៊ីស្រាអែលមាន ពេលដែលស្តេចស៊ីរូស នៃចក្រភពពើស៊ី បានរំដោះពួកគេ ឲ្យត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតវិញ ក្នុងទឹកដីយូដា បន្ទាប់ពីបានរស់នៅជាឈ្លើយសឹក អស់៧០ឆ្នាំ ក្នុងទឹកដីបាប៊ីឡូន។ ស្តេចអង្គមុន ព្រះនាមនេប៊ូក្នេសា បាននិរទេសពួកគេពីស្រុកកំណើត។ ប៉ុន្តែ ព្រះអម្ចាស់បានជំរុញចិត្តស្តេចស៊ីរូស ឲ្យបញ្ជូនពួកឈ្លើយសឹកទាំងអស់ ឲ្យវិលត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ ដើម្បីកសាងព្រះវិហាររបស់ព្រះឡើងវិញ(អែសរ៉ា ១:២-៣)។ ស្តេចស៊ីរូសក៏បានប្រគល់រតនវត្ថុ ដែលគេបានប្រមូលពីព្រះវិហារ ឲ្យទៅពួកគេវិញផងដែរ។ ក្នុងការរស់នៅ ជារាស្រ្តរើសតាំងរបស់ព្រះ ក្នុងទឹកដីដែលព្រះបានប្រទានឲ្យពួកគេ ពួកគេក៏បានចាបផ្តើមជីវិតសារជាថ្មី បន្ទាប់ពីរដូវកាលដ៏យូរ នៃទុក្ខលំបាក…
Read articleព្រះទ្រង់តាមដានយើងជានិច្ច
សៀវភៅមានចំណងជើងថា “នៅលើស្លាប” ជាស្នាដៃនិពន្ធរបស់លោកលោកអាឡាន ធេននិន(Alan Tennant) ដែលពិពណ៌នាអំពីកិច្ចប្រឹងប្រែងរបស់គាត់ នៅក្នុងការតាមដានការបន្លាស់ទី របស់សត្វស្ទាំងពេរេគ្រីន។ ដោយសារពួកវាជាពូជសត្វស្ទាំងដ៏មានតម្លៃ ដែលមានរូបរាង្គស្អាតល្អ មានភាពរហ័សរហួន និងកម្លាំង នោះសត្វបក្សីប្រម៉ាញ់ដ៏អស្ចារ្យនេះបានក្លាយជា ដៃគូរប្រម៉ាញ់ដែលពួកអធិរាជ្យ និងពួកអភិជនចូលចិត្តយកទៅជាមួយ ពេលចេញទៅបរបាញ់សត្វ។ តែគួរឲ្យស្តាយណាស់ ការប្រើថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិត DDT យ៉ាងទូលំទូលាយ ក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៥០ បានរំខានដល់វដ្តនៃការបង្ករកំណើតរបស់ពួកវា ហើយគេក៏បានដាក់ពួកវាក្នុងចំណោមសត្វដែលជិតផុតពូជ។ ដោយសារលោកធេននិនមានការចាប់អារម្មណ៍ នៅក្នុងការជួយស្រោចស្រង់ពូជសត្វស្ទាំងមួយប្រភេទនេះ គាត់ក៏បានដាក់ឧបករណ៍តាមដានជាប់នឹងជើងសត្វស្ទាំងមួយចំនួន ដែលគាត់បានជ្រើសរើស ដើម្បីតាមដានរបៀបនៃការបន្លាស់ទីរបស់ពួកវា។ ប៉ុន្តែ ពេលគាត់ និងអ្នកបើកបរយន្តហោះរបស់គាត់ កំពុងបើកបរយន្តហោះតាមពីក្រោយសត្វបក្សីទាំងនោះ ពួកគេក៏ស្រាប់តែបាត់សញ្ញាទាក់ទងម្តងហើយម្តងទៀត ពីឧបករណ៍តាមដានដែលបានភ្ជាប់នឹងជើងសត្វស្ទាំងទាំងនោះ។ ទោះពួកគេមានបច្ចេកវិទ្យាទំនើបក៏ដោយ ក៏ពួកគេនៅតែមិនអាចតាមដានសត្វបក្សីដែលពួកគេចង់ជួយស្រោចស្រង់នោះឡើយ។ ការនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំថា ព្រះដែលថែរក្សាយើងរាល់គ្នា ទ្រង់យាងទៅជាមួយយើងជានិច្ច ហើយទោះយើងទៅទីណា ក៏មិនដែលបាត់ពីព្រះភក្រ្តទ្រង់ឡើយ។ តាមពិត ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា “គ្មានចាបណាមួយធ្លាក់ទៅដី ឥតព្រះវរបិតានៃអ្នករាល់គ្នាជ្រាបឡើយ … យ៉ាងនោះមិនត្រូវឲ្យខ្លាចឡើយ អ្នករាល់គ្នាមានដំឡៃ លើសជាងចាបជាច្រើន”(ម៉ាថាយ ១០:២៩-៣១)។ ពេលយើងជួបស្ថានភាពដែលពិបាក ការភ័យខ្លាចអាចធ្វើឲ្យយើងសង្ស័យថា តើព្រះទ្រង់ជ្រាបអំពីស្ថានភាពរបស់យើងឬទេ។ តែការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវបានធានាដល់យើងថា ព្រះទ្រង់យកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះយើងយ៉ាងខ្លាំង…
Read articleការអញ្ជើញឲ្យមកសម្រាក
ពេលខ្ញុំកំពុងអង្គុយនៅក្បែរគ្រែរបស់មិត្តភក្តិម្នាក់ នៅបន្ទប់សង្រ្គោះបន្ទាន់ក្នុងមន្ទីរពេទ្យ ខ្ញុំមានការប៉ះពាលចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ពេលបានឮសម្លេងនៃការឈឺចាប់របស់អ្នកជម្ងឺដទៃទៀត នៅក្បែរនោះ។ ខ្ញុំក៏បានអធិស្ឋានឲ្យមិត្តភក្តិខ្ញុំ និងអ្នកជម្ងឺទាំងនោះ ហើយពេលនោះ ខ្ញុំក៏បានដឹងជាថ្មីម្តងទៀតថា ជីវិតរបស់មនុស្សនៅលើផែនដីនេះ ពិតជាខ្លីយ៉ាងណា។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំ អំពីបទចម្រៀងជនបទដែលខ្ញុំចូលចិត្តស្តាប់ តាំងពីយូរមកហើយ ដែលច្រៀងដោយលោកជីម រីវ(Jim Reeves) ដែលនិយាយអំពី លោកិយនេះដែលមិនមែនជាផ្ទះរបស់យើងទេ ព្រោះ “យើងគ្រាន់តែជាអ្នកដំណើរ”។ លោកិយនេះមានពេញដោយភាពនឿយហត់ ការឈឺចាប់ ការស្រេកឃ្លាន បំណុល ភាពក្រីក្រ ជម្ងឺ និងសេចក្តីស្លាប់។ ដោយសារយើងត្រូវធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់តាមលោកិយនេះ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់ក៏បានមានបន្ទូលអញ្ជើញសម្រាប់មនុស្សគ្រប់សម័យកាលថា “អស់អ្នកដែលនឿយព្រួយ ហើយផ្ទុកធ្ងន់អើយ ចូរមកឯខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នករាល់គ្នាឈប់សំរាក”(ម៉ាថាយ ១១:២៨)។ យើងត្រូវការការសម្រាកនេះ។ ក្នុងចំណោមពិធីបុណ្យសពដែលខ្ញុំបានចូលរួម ខ្ញុំច្រើនតែឃើញគេដកស្រង់បទគម្ពីរ ដែលនិយាយអំពីការថ្លែងទំនាយរបស់សាវ័កយ៉ូហាន អំពី “ផ្ទៃមេឃ និងផែនដីថ្មី”(វិវរណៈ ២១:១-៥) ព្រោះបទគម្ពីរនេះ សក្តិសមសម្រាប់ពីធីបុណ្យសពណាស់។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំជឿថា បទគម្ពីរនេះបានចែងសម្រាប់អ្នកនៅរស់ ច្រើនជាងសម្រាប់មនុស្សស្លាប់។ យើងត្រូវស្តាប់តាមការអញ្ជើញរបស់ព្រះយេស៊ូវ ឲ្យចូលមកសម្រាកក្នុងទ្រង់ នៅពេលដែលយើងនៅមានជីវិតនៅឡើយ។ ទាល់តែយើងបានស្តាប់បង្គាប់តាមទ្រង់ ទើបយើងមានសិទ្ធិទទួលព្រះពរតាមព្រះបន្ទូលសន្យា…
Read articleមិនព្រងើយកន្តើយ
បន្ទប់ទំាងមូលបានរំលេចទៅដោយពណ៌ចម្រុះដ៏ស្រស់ស្អាតជាច្រើន ខណៈពេលដែលស្រ្តីស្លៀកសំពត់សារីកំពុងញាប់ដៃញាប់ជើង នៅក្នុងសកម្មភាពចុងក្រោយនៃកម្មវិធីរ៉ៃអង្គាសប្រាក់។ ពីដើម ស្រ្តីមួយក្រុមនេះមានដើមកំណើតនៅប្រទេសឥណ្ឌា ហើយក៏បានមករស់នៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក។ ប៉ុន្តែ ពួកគេនៅតែមានការខ្វល់ខ្វាយពីប្រទេសកំណើតរបស់ខ្លួន។ ពេលពួកគេដឹងអំពីស្ថានភាពរបស់សាលារៀនមួយកន្លែង ដែលគេបើកសម្រាប់ក្មេងកើតជម្ងឺខ្សោយបញ្ញា នៅប្រទេសឥណ្ឌា ពួកគេមិនគ្រាន់តែបានដឹងអំពីតម្រូវការរបស់សាលារៀននោះប៉ុណ្ណោះទេ តែពួកគេថែមទាំងបានទុកដាក់ដំណឹងនេះនៅក្នុងចិត្ត ហើយក៏បានធ្វើការឆ្លើយតប។ លោកនេហេមាមានមុខនាទីដ៏ស្រណុកស្រួលជាអ្នកថ្វាយពែងដល់ស្តេច និងបានទទួលការទុកចិត្តពីបុរសដែលមានអំណាចបំផុតនៅសម័យនោះ តែការទាំងអស់នេះមិនបានធ្វើឲ្យគាត់ភ្លេចខ្វល់ពីជនរួមជាតិរបស់គាត់ឡើយ។ គាត់បានទៅជួបអ្នកដែលមកពីទីក្រុងយេរូសាឡិម ដើម្បីសាកសួរអំពីស្ថានភាពនៃប្រជាជនដែលកំពុងរស់នៅទីនោះ(នេហេមា ១:២)។ គាត់ក៏បានដឹងថា “ពួកអ្នកដែលត្រូវដឹកនាំទៅជាឈ្លើយ ដែលសល់នៅក្នុងខេត្តនោះ គេមានសេចក្តីវេទនា ហើយត្រូវសេចក្តីត្មះតិះដៀលជាខ្លាំង ចំណែកកំផែងនៃក្រុងយេរូសាឡិម ក៏បាក់បែក ហើយទ្វារបានឆេះអស់ផង”(ខ.៣)។ លោកនេហេមាមានការឈឺចាប់ក្នុងចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ គាត់ក៏បានទួញសោក អធិស្ឋានតម ទូលសូមឲ្យព្រះទ្រង់ជួយដល់ប្រជាជនគាត់ ដែលកំពុងរស់នៅក្នុងស្ថានភាពដ៏អាក្រក់នេះ(ខ.៤)។ ព្រះទ្រង់ក៏បានអនុញ្ញាតឲ្យលោកនេហេមាវិលត្រឡប់ ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ ដើម្បីដឹកនាំការសាងសង់កំផែងក្រុងឡើងវិញ(២:១-៨)។ លោកនេហេមាក៏បានសម្រេចនូវកិច្ចការដ៏ធំនេះ សម្រាប់ប្រជាជនគាត់ ព្រោះគាត់បានទូលសូមដល់ព្រះដ៏ធំប្រសើរ ឲ្យធ្វើការដ៏ធំ ហើយក៏បានពឹងផ្អែកលើទ្រង់ផង។ សូមព្រះទ្រង់បើកភ្នែកយើង ឲ្យមើលឃើញសេចក្តីត្រូវការរបស់អ្នកដែលនៅជុំវិញយើង ហើយសូមទ្រង់ជួយយើង ឲ្យក្លាយជាអ្នកដោះស្រាយបញ្ហាដោយចិត្តអាណិត និងមានភាពប៉ិនប្រសប់ ដើម្បីធ្វើជាព្រះពរដល់អ្នកដទៃ។-Poh Fang Chia
Read article