ក្មេងប្រុសវាយស្គរ
បទចម្រៀងមានចំណងជើងថា “ក្មេងតូចវាយស្គរ” ជាបទចម្រៀងណូអែលដ៏ពេញនិយម ដែលត្រូវបាននិពន្ធក្នុងឆ្នាំ ១៩៤១។ ពីដើមឡើយ បទនេះមានចំណងជើងថា “ចទចម្រៀងណូអែលសរសើរដំកើង ដោយវាយស្គរ” ហើយផ្អែកទៅលើបទចម្រៀងណូអែល តាមប្រពៃណីជនជាតិឆេកូ។ ទោះបីជារឿងដើមកំណើតណូអែល ក្នុងបទគម្ពីរម៉ាថាយ ១-២ និងលូកា ២ មិនបាននិយាយ អំពីក្មេងវាយស្គរក៏ដោយ ក៏បទចម្រៀងណូអែលមួយនេះ បានបង្ហាញពីអត្ថន័យនៃពិធីបុណ្យណូអែល។ បទចម្រៀងណូអែលនេះ បានពិពណ៌នា អំពីក្មេងប្រុសវាយស្គរម្នាក់ ដែលពួកអ្នកប្រាជ្ញបានឲ្យ មកកន្លែងព្រះគ្រីស្ទប្រសូត្រ។ ខុសពីពួកអ្នកប្រាជ្ញ ក្មេងតូចម្នាក់នេះ គ្មានដង្វាយអ្វីថ្វាយព្រះយេស៊ូវឡើយ បានជាវាថ្វាយទ្រង់នូវអ្វីដែលវាមាន។ គឺវាបានវាយស្គរថ្វាយទ្រង់ ដោយនិយាយថា “ខ្ញុំនឹងវាយស្គរឲ្យពិរោះអស់ពីលទ្ធភាពថ្វាយទ្រង់”។ រឿងនេះជារឿងប្រឌិត តែខ្លឹមសាររបស់វាបាននិយាយ អំពីការថ្វាយបង្គំ ដូចដែលព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលអំពីស្រ្តីមេម៉ាយ និងប្រាក់ពីរស្លឹងយ៉ាងដូចនេះថា “ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា ស្រីមេម៉ាយទ័លក្រនេះបានដាក់ដង្វាយលើសជាងគេទាំងអស់ ដ្បិតអ្នកទាំងនោះ សុទ្ធតែយកពីរបស់សំណល់ខ្លួនមកថ្វាយ តែឯស្ត្រីនេះ នាងបានយកពីសេចក្តីកំសត់របស់ខ្លួនមកថ្វាយវិញ គឺនាងបានថ្វាយរបស់ទាំងប៉ុន្មាន ដែលមានសំរាប់នឹងចិញ្ចឹមជីវិតខ្លួនផង”(លូកា ២១:៣-៤)។ ក្មេងប្រុសវាយស្គរគ្មានអ្វីក្រៅពីស្គរ ហើយស្រ្តីមេម៉ាយក្រីក្រក៏មានតែប្រាក់ពីរស្លឹង តែព្រះដែលពួកគេបានថ្វាយបង្គំ ទ្រង់សក្តិសមនឹងទទួលរបស់ទាំងប៉ុន្មាននោះ ដែលពួកគេមាន ជាជាងរបស់សំណល់ដែលគេយកមកថ្វាយទ្រង់។ ទ្រង់ក៏សក្តិសមនឹងទទួលរបស់ទំាងប៉ុន្មានដែលយើងមានផងដែរ ដ្បិតទ្រង់បានលះបង់គ្រប់យ៉ាង ដើម្បីយើងរាល់គ្នា។-Bill…
Read articleសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏អស្ចារ្យ
ពេលដែលពិធីបុណ្យណូអែលជិតមកដល់ បន្ទាប់ពីស្វាមីរបស់អ្នកស្រី ដាវីដែន(Davidene) បានលាចាកលោកទៅ អ្នកស្រីដាវីដែនបានសរសេរសំបុត្រដ៏គួរឲ្យកត់សំគាល់មួយ ដែលក្នុងនោះ គាត់បានពិពណ៌នា អំពីនគរស្ថានសួគ៌ ពេលព្រះយេស៊ូវប្រសូត្រនៅលើផែនដី យ៉ាងដូចនេះថា “ព្រះទ្រង់តែងតែជ្រាបជានិច្ចថា នឹងមានអ្វីកើតឡើង។ ទាំងបីអង្គ ជាព្រះតែមួយ ហើយទ្រង់បានអនុញ្ញាតឲ្យព្រះរាជបុត្រាទ្រង់យាងចុះ ពីស្ថានសួគ៌មក ដើម្បីយើងរាល់គ្នា”។ ពេលព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀន និងប្រោសជម្ងឺមនុស្សជាច្រើន នៅលើផែនដី ទ្រង់មានបន្ទូលថា “ពីព្រោះខ្ញុំបានចុះពីស្ថានសួគ៌មក មិនមែននឹងធ្វើតាមចិត្តខ្ញុំទេ គឺតាមបំណងព្រះហឫទ័យនៃព្រះវិញ ដែលទ្រង់ចាត់ឲ្យខ្ញុំមក។ នេះហើយជាបំណងព្រះហឫទ័យនៃព្រះវរបិតាខ្ញុំ គឺឲ្យអស់អ្នកណាដែលឃើញព្រះរាជបុត្រា ហើយក៏ជឿដល់ទ្រង់ បានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ហើយខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នកនោះរស់ឡើងវិញ នៅថ្ងៃចុងបំផុត”(យ៉ូហាន ៦:៣៨,៤០)។ ការប្រសូត្ររបស់ព្រះយេស៊ូវ នៅភូមិបេថ្លេហិម ជាការចាប់ផ្តើមនៃព្រះរាជកិច្ចទ្រង់ នៅលើផែនដី ដើម្បីបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ហើយបានលៈបង់ព្រះជន្មទ្រង់នៅលើឈើឆ្កាង ដើម្បីរំដោះយើងឲ្យរួចពីទោស និងអំណាចនៃអំពើបាប។ អ្នកស្រីដាវីដែន បានមានប្រសាសន៍ថា គាត់ពិបាកនឹងកាត់ចិត្តពីមនុស្សដែលគាត់ស្រឡាញ់ ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់មនុស្សគ្រប់គ្នា។ តែព្រះទ្រង់បានសម្រេចព្រះទ័យលះបង់ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ដើម្បីឲ្យខ្ញុំអាចរស់នៅ ក្នុងដំណាក់ទ្រង់ជារៀងរហូត។ “ដ្បិតព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់មនុស្សលោក ដល់ម៉្លេះបានជាទ្រង់ប្រទានព្រះរាជបុត្រាទ្រង់តែ១ ដើម្បីឲ្យអ្នកណាដែលជឿដល់ព្រះរាជបុត្រានោះ មិនត្រូវវិនាសឡើយ គឺឲ្យមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចវិញ”(យ៉ូហាន ៣:១៦)។-David McCasland
Read articleសន្តិភាពដែលគ្មានការគៀបសង្កត់
គ្មាននរណាម្នាក់អាចរ៉ាប់រងវិនាសកម្មនៃសង្រ្គាមបានឡើយ។ ប្រទេសជាតិជាច្រើនកំពុងតែជាប់នៅក្នុងការប៉ះទង្គិចដោយប្រដាប់អាវុធ ក្នុងពេលសព្វថ្ងៃនេះ។ តើសង្រ្គាមទាំងនោះ នឹងបញ្ចប់នៅពេលណា និងដោយរបៀបណា? យើងចង់បានសន្តិភាព តែមិនមែនសន្តិភាពដែលមានពេញដោយភាពអយុត្តិធម៌នោះទេ។ ព្រះយេស៊ូវបានប្រសូត្រក្នុងសម័យដែលមាន “សន្តិភាព” តែសន្តិភាពនោះ ស្ថិតនៅក្រោមការគៀបសង្កត់គ្មានត្រាប្រណី។ សនិ្តភាពដែលចក្រភពរ៉ូម៉ាំងផ្តល់ឲ្យ បានកើតមានតែនៅពេលដែលមហាអំណាចមួយនេះ បានវាយបង្រ្កាបការរើបម្រាស់ទាំងអស់។ រយៈពេល៧សតវត្សរ៍ មុនពេលមានសន្តិភាពប្រភេទនេះក្នុងទឹកដីយូដា កងទ័ពសត្រូវបានត្រៀមខ្លួនវាយយកក្រុងយេរូសាឡិម។ ព្រះទ្រង់ក៏បានមានបន្ទូលតាមរយៈហោរាអេសាយ នៅពីក្រោយស្រមោលនៃសង្រ្គាមថា “បណ្តាជនដែលដើរក្នុងសេចក្តីងងឹត គេបានឃើញពន្លឺយ៉ាងធំ ពួកអ្នកដែលអាស្រ័យនៅក្នុងស្រុកនៃម្លប់សេចក្តីស្លាប់ គេមានពន្លឺភ្លឺមកលើគេហើយ”(អេសាយ ៩:២)។ “ដ្បិតមានបុត្រ១កើតដល់យើង ព្រះទ្រង់ប្រទានបុត្រា១មកយើងហើយ ឯការគ្រប់គ្រងនឹងនៅលើស្មារបស់បុត្រនោះ … ឯសេចក្តីចំរើននៃរដ្ឋបាលទ្រង់ និងសេចក្តីសុខសាន្តរបស់ទ្រង់ នោះនឹងមិនចេះផុតពីបល្ល័ង្ករបស់ដាវីឌ និងនគរនៃទ្រង់ឡើយ ដើម្បីនឹងតាំងឡើង ហើយទប់ទល់ ដោយសេចក្តីយុត្តិធម៌ និងសេចក្តីសុចរិត ចាប់តាំងពីឥឡូវនេះ ជារៀងរាបដរាបទៅ(ខ.៦-៧)។ ត្រង់ចំណុចនេះ បទគម្ពីរម៉ាថាយ បានចែងថា បទទំនាញរបស់ហោរាអេសាយ បានសម្រេច ដោយការប្រសូត្ររបស់ព្រះគ្រីស្ទ(ម៉ាថាយ ១:២២-២៣ និងមើល អេសាយ ៧:១៤)។ ក្នុងរដូវនៃបុណ្យណូអែល យើងចូលចិត្តមើលរូបភាពព្រះឱរសយេស៊ូវ ផ្ទុំនៅក្នុងស្នូក។ តែបុត្រតូចដ៏កំសត់ ក៏ជាព្រះអម្ចាស់ដ៏មានគ្រប់ចេស្តាផងដែរ ពោលគឺទ្រង់ជា…
Read articleការធ្វើអំពើល្អ
គេនិយាយថា “ការល្អដែលអ្នកធ្វើនៅថ្ងៃនេះ នឹងត្រូវគេភ្លេចនៅថ្ងៃស្អែក។ តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ចូរកុំឈប់ធ្វើការល្អឡើយ”។ ខ្ញុំចូលចិត្តពាក្យមួយឃ្លានេះ ព្រោះវាជាការក្រើនរំឭកដ៏ប្រសើរ។ ក្នុងព្រះគម្ពីរកិច្ចការ លោកលូកាបាននិយាយសង្ខេប អំពីព្រះរាជកិច្ចដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើនៅលើផែនដីថា “ទ្រង់បានយាងចុះឡើងធ្វើការល្អ”(១០:៣៨)។ ពេលដែលព្រះគម្ពីរបង្គាប់ឲ្យយើង ”ធ្វើការល្អ” តើមានន័យយ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ? ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានធ្វើការល្អ ដោយបង្រៀន ប្រោសជម្ងឺ ប្រទានអាហារ និងកម្សាន្តចិត្តជនទាំងឡាយ ។ ព្រះយេស៊ូវបានផ្តល់ឲ្យនូវគំរូដ៏ល្អឥតខ្ចោះ ហើយទ្រង់បានត្រាស់ហៅអ្នកដើរតាមទ្រង់ ឲ្យបំពេញសេចក្តីត្រូវការរបស់អ្នកដទៃ ដែលរាប់បញ្ចូលទាំងអ្នកដែលស្អប់ពួកគេផងដែរ គឺដូចដែលមានចែងថា “ត្រូវស្រឡាញ់ពួកខ្មាំងសត្រូវ ត្រូវឲ្យពរដល់អ្នកណាដែលប្រទេចផ្តាសារ ត្រូវប្រព្រឹត្តល្អនឹងអ្នកណាដែលស្អប់អ្នករាល់គ្នា”(ម៉ាថាយ ៥:៤៤ និងមើល លូកា ៦:២៧-៣៥ ផងដែរ)។ ពួកគេត្រូវបម្រើខ្មាំងសត្រូវរបស់ខ្លួន ដោយមិនរំពឹងចង់បានការតបស្នងអ្វីមកវិញឡើយ ។ ជាងនេះទៅទៀត អ្នកដើរតាមទ្រង់ត្រូវធ្វើការល្អ ជាពិសេសដល់គ្រីស្ទបរិស័ទឯទៀត តាមឱកាសដែលខ្លួនមាន(កាឡាទី ៦:១០)។ ពួកគេមិនត្រូវភ្លេចធ្វើការល្អ និងចែកចាយនូវអ្វីដែលខ្លួនមាន ដល់អ្នកដទៃ ដោយសារតែការបៀតបៀន ភាពអាត្មានិយម និងការជាប់រវល់ឡើយ(ហេព្រើ ១៣:១៦)។ ដើម្បីឲ្យយើងមានលក្ខណៈដូចព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងអ្នកដើរតាមទ្រង់កាលពីសម័យដើម យើងគួរតែសួរខ្លួនឯងជារៀងរាល់ថ្ងៃថា “តើមានការល្អអ្វីខ្លះដែលខ្ញុំអាចធ្វើនៅថ្ងៃនេះ ដោយនូវព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ?” ការល្អដែលយើងធ្វើ នឹងបានក្លាយជាដង្វាយដែលព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងទទួល(ហេព្រើ…
Read articleឈោងដៃទៅរកទ្រង់
គ្រួសារខ្ញុំមានឆ្កែញីមួយក្បាល ដែលមានអាយុចាស់ណាស់ហើយ។ វាជាពូជឆ្កែតឿរបស់តំបន់ហាយឡិនខាងលិច។ វាចូលចិត្តដេកនៅចុងជើង លើគ្រែរបស់យើង អស់រយៈពេល១៣ឆ្នាំមកហើយ។ តាមធម្មតា វាដេកយ៉ាងស្ងាត់ស្ងៀម ដោយមិនបំរាស់ ឬបញ្ចេញសម្លេងអ្វីឡើយ តែថ្មីៗនេះ វាចេះតែកេះយើងថ្នមៗ នៅពាក់កណ្តាលយប់។ ពីដំបូង យើងស្មានថា វាចង់ចេញទៅក្រៅ បានជាយើងព្យាយាមបណ្តើរវាចេញទៅក្រៅ។ តែក្រោយមក យើងក៏បានដឹងថា វាគ្រាន់តែចង់ដឹងថា យើងនៅក្បែរវាឬអត់។ ត្រចៀកវាស្ទើរតែស្តាប់លែងឮ ហើយភ្នែកក៏ពិការខ្លះៗហើយ។ វាមិនអាចមើលឃើញ នៅកន្លែងងងឹតទេ ហើយក៏មិនអាចឮយើងកម្រើកឬដកដង្ហើមដូចមុនទេ។ វាជារឿងធម្មតាទេ ដែលវាមានការច្រឡំ ហើយឈោងទៅរកយើង ដើម្បីឲ្យដឹងច្បាស់ថា យើងពិតជានៅក្បែរវាមែនឬអត់។ ដូចនេះ ខ្ញុំក៏បានឈោងទៅរកវា ហើយអង្អែលក្បាលវា ដើម្បីផ្តល់ការធានាដល់វាថា ខ្ញុំនៅក្បែរវាទេ។ វាគ្រាន់តែចង់ដឹងប៉ុណ្ណឹងឯង។ វាក៏បានដេកវិញ។ មានពេលមួយ ស្តេចដាវីឌបានទូលសួរព្រះថា “តើទូលបង្គំនឹងទៅឯណា ឲ្យរួចពីព្រះវិញ្ញាណទ្រង់?”(ទំនុកដំកើង ១៣៩:៧) ស្តេចដាវីឌបានទទួលការកម្សាន្តចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ពេលដឹងថា ព្រះទ្រង់គង់នៅក្បែរជានិច្ច។ បានជាទ្រង់មានបន្ទូលថា “ទោះបើទូលបង្គំនឹងយកស្លាបនៃបច្ចូសកាល ហោះទៅនៅឯទីបំផុតនៃសមុទ្រ គង់តែព្រះហស្តទ្រង់នឹងនាំទូលបង្គំនៅទីនោះ ហើយព្រះហស្តស្តាំទ្រង់នឹងក្តាប់ទូលបង្គំដែរ បើទូលបង្គំថា សេចក្តីងងឹតនឹងគ្របបាំងទូលបង្គំជាប្រាកដ ហើយពន្លឺដែលនៅជុំវិញទូលបង្គំនឹងត្រឡប់ទៅជាយប់វិញ”(ខ.៩-១២)។ តើអ្នកកំពុងវង្វេងក្នុងទីងងឹតឬ?…
Read articleការសម្រាកថ្ងៃបុណ្យណូអែល
កាលនៅពីក្មេង ខ្ញុំបានយកកាសែតទៅដាក់តាមផ្ទះ ដើម្បីរកលុយចិញ្ចឹមជីវិត។ ដោយសារកាសែតនោះ ជាកាសែតពត៌មានពេលព្រឹក ខ្ញុំត្រូវក្រោកនៅម៉ោង៣ទៀតភ្លឺ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីឲ្យខ្ញុំអាចយកកាសែត១៤០ច្បាប់ ទៅដាក់នៅតាមផ្ទះ ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ មុនម៉ោង៦ព្រឹក។ តែជារៀងរាល់ឆ្នាំ សម្រាប់ខ្ញុំ មានថ្ងៃមួយដែលខុសពីថ្ងៃផ្សេងទៀត។ ខ្ញុំត្រូវយកកាសែតពត៌មានពេលព្រឹកទៅដាក់ឲ្យគេ នៅថ្ងៃមុនពេលថ្ងៃបុណ្យណូអែលមកដល់ មានន័យថា មានតែនៅពេលព្រឹកថ្ងៃបុណ្យណូអែលទេ ដែលខ្ញុំអាចគេង ហើយសម្រាកដូចមនុស្សទូទៅបាន។ អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានអបអរពិធីបុណ្យណូអែល ដោយសារមូលហេតុជាច្រើន ដែលក្នុងនោះ ខ្ញុំបានរាប់ថ្ងៃនោះជាថ្ងៃពិសេស ដោយសារវាជាថ្ងៃដែលខ្ញុំបានសម្រាក។ កាលនោះ ខ្ញុំមិនទាន់យល់ច្បាស់ អំពីអត្ថន័យនៃការសម្រាកដ៏ពិត ដែលពិធីបុណ្យណូអែលបានផ្តល់ឲ្យនោះឡើយ។ ព្រះគ្រីស្ទបានយាងមក នៅថ្ងៃបុណ្យណូអែលដំបូង ដើម្បីប្រទាននូវការសម្រាក តាមរយៈការអត់ទោសបាបរបស់ទ្រង់ ដល់អស់អ្នកដែលស្ថិតក្រោមបន្ទុកនៃក្រឹត្យវិន័យ ដែលពួកគេមិនអាចប្រព្រឹត្តតាម ឲ្យបានសព្វគ្រប់នោះ។ គឺដូចដែលព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា “អស់អ្នកដែលនឿយព្រួយ ហើយផ្ទុកធ្ងន់អើយ ចូរមកឯខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នករាល់គ្នាឈប់សំរាក”(ម៉ាថាយ ១១:២៨)។ ក្នុងលោកិយ ដែលអំពើបាបមានទម្ងន់ធ្ងន់ក្រៃ មិនអាចឲ្យយើងលីសែងតែម្នាក់ឯងបាន ព្រះគ្រីស្ទបានយាងមក នាំយើងចូលទៅក្នុងទំនាក់ទំនងជាមួយទ្រង់ ហើយប្រទានឲ្យយើងមានការសម្រាកក្នុងទ្រង់។-Bill Crowder
Read article