ក្នុងសួនច្បារនោះ
បុព្វបុរសរបស់ខ្ញុំស្ថិតក្នុងចំណោមជនជាតិស្បែកសរ ដែលមកតាំងទីលំនៅមុនគេ នៅក្នុងទឹកដីមីឈីហ្គិន។ ពួកគេបានកាប់ឆ្កាព្រៃ ដើម្បីយកដីធ្វើស្រែចំការ ហើយក៏បានបង្កើតច្បារដំណាំធ្វើជាអាហារ សម្រាប់ក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ នៅសម័យនោះ។ ការប្រកបរបរកសិកម្មនេះ បានផ្ទេរមកអ្នកជំនាន់ក្រោយ។ ឪពុកខ្ញុំបានធំធាត់ក្នុងកសិដ្ឋានមួយ ក្នុងរដ្ឋមីឈិហ្គិន ហើយគាត់ក៏ចូលចិត្តដាំដំណាំផងដែរ ហេតុនេះហើយ បានជាខ្ញុំចូលចិត្តដាំដំណាំ និងចូលចិត្តក្លឹនរបស់ដីដែលមានជីជាតិ។ កាលពីមុន ខ្ញុំចូលចិត្តដាំដំណាំដែលចេញផ្កាដ៏ស្រស់ស្អាត និងថែរទំាដើមផ្កាកូលាប ដែលជួយឲ្យទីធ្លាផ្ទះខ្ញុំ មានសោភ័ណ្ឌភាពល្អ និងមានក្លិនក្រអូបប្រហើរ។ បើសិនជាគ្មានរុក្ខជាតិចង្រៃដុះក្នុងដីខ្ញុំទេ នោះមិនដឹងជាល្អយ៉ាងណាទេ។ ពេលដែលខ្ញុំមានការពិបាកនៅក្នុងការសម្អាតរុក្ខជាតិចង្រៃទាំងនោះ ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំអំពីសួនច្បារអេដែន ដែលធ្លាប់ធ្វើជាសួនច្បារដ៏ល្អឥតខ្ចោះ មុនពេលអ័ដាំម និងនាងអេវ៉ា មិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះ ហើយបន្លា និងអញ្ចាញក៏បាននាំឲ្យមានការពិបាកដល់អ្នកទាំងពីរ និងកសិករម្នាក់ៗ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក(លោកុប្បត្តិ ៣:១៧-១៨)។ ព្រះគម្ពីរក៏បានចែងអំពីសួនច្បារមួយទៀត គឺសួនច្បារគែតសេម៉ានី ដែលនៅទីនោះ ព្រះគ្រីស្ទទ្រង់មានការពិបាកព្រះទ័យយ៉ាងខ្លាំង បានជាទ្រង់ទូលអង្វរដល់ព្រះវរបិតា ឲ្យស្វែងរកផ្លូវផ្សេងទៀត ដើម្បីលោះអំពើបាប ដែលបានចាប់ផ្តើមមានតាំងពីសម័យសួនច្បារអេដែន។ នៅសួនច្បារគែតសេម៉ានី ព្រះយេស៊ូវក៏បានចុះចូល នឹងព្រះទ័យព្រះវរបិតា ដោយព្រះបន្ទូលថា “សូមតាមព្រះហឫទ័យទ្រង់ចុះ” ដែលនេះជាពាក្យនៃការស្តាប់បង្គាប់ព្រះវរបិតាទាំងស្រុង នៅចំពោះមុខនៃទុក្ខវេទនាដ៏ធំ(ម៉ាថាយ ២៦:៤២)។ ដោយសារព្រះយេស៊ូវបានចុះចូលព្រះទ័យព្រះវរបិតា ក្នុងសួនច្បារគែតសេម៉ានី នោះយើងអាចច្រូតកាត់ផល នៃព្រះគុណដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់…
Read articleជួយជ្រោងទូលបង្គំឡើង
បន្ទាប់ពីខ្ញុំ លែងបានទៅធ្វើដំណើរកម្សាន្តជាគ្រួសារជាមួយឪពុកម្តាយខ្ញុំ ខ្ញុំកម្រនឹងបានទៅសួរសុខទុក្ខជីដូនជីតាខ្ញុំ ដែលរស់នៅឆ្ងាយពីយើងរាប់រយគីឡូម៉ែត្រ។ ដូចនេះ មានពេលឆ្នាំមួយ ខ្ញុំក៏បានសម្រេចចិត្តធ្វើដំណើរតាមយន្តហោះ ទៅលេងពួកគាត់ ក្នុងក្រុងដ៏តូច នៅតំបន់លែន អូ លេក រដ្ឋវីសខុនស៊ីន នៅចុងសប្តាហ៍។ នៅតាមផ្លូវ ពេលយើងជិះឡានមកអាកាសយាន្តដ្ឋានព្រោះខ្ញុំត្រូវដល់ពេលជិះយន្តហោះត្រឡប់មកវិញ យាយរបស់ខ្ញុំដែលមិនធ្លាប់ជិះយន្តហោះពីមុនមក ក៏បានបង្ហាញការភ័យខ្លាចចំពោះខ្ញុំ។ គាតសួរខ្ញុំថា “មើលទៅយន្តហោះដែលចៅជិះតូចណាស់ … ដូចជាគ្មានអ្វីទ្រចៅ ឲ្យមានសុវត្ថិភាពសោះ មែនទេ? … យាយខ្លាចណាស់ មិនហ៊ានជិះយន្តហោះបើកឡើងទៅលើខ្ពស់អញ្ចឹងទេ”។ នៅពេលខ្ញុំបានឡើងជិះយន្តហោះដ៏តូចនោះ ខ្ញុំក៏មានការភ័យខ្លាចដូចពេលខ្ញុំជិះយន្តហោះលើកដំបូងផងដែរ។ តើមានអ្វីដែលកំពុងទ្រយន្តហោះនេះ ឲ្យមានសុវត្ថិភាព? យើងមិនចាំបាច់ត្រូវមានការភ័យខ្លាចឡើយ ទោះការភ័យខ្លាចនោះ សមហេតុផលឬអត់ក៏ដោយ។ ស្តេចដាវីឌធ្លាប់មានការភ័យខ្លាច ចំពោះស្តេចសូលដែលតាមប្រម៉ាញ់ទ្រង់ ព្រោះស្តេចសូលមានការច្រណែននឹងដាវីឌ ដែលមានប្រជាប្រិយភាពជាងទ្រង់។ តែស្តេចដាវីឌក៏បានរកឃើញការកម្សាន្តចិត្តដ៏ពិត នៅក្នុងការប្រកបស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះ។ ក្នុងបទគម្ពីរ ទំនុកដំកើង ជំពូក៣៤ ទ្រង់បានសរសេរថា “ខ្ញុំបានស្វែងរកព្រះយេហូវ៉ា ហើយទ្រង់ក៏ឆ្លើយតបមកខ្ញុំ ក៏ប្រោសឲ្យខ្ញុំរួចពីអស់ទាំងសេចក្តីភិតភ័យរបស់ខ្ញុំ”(ខ.៤)។ ព្រះវរបិតានៃយើងដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ទ្រង់មានគ្រប់ប្រាជ្ញា និងមានពេញដោយក្តីស្រឡាញ់។ ពេលការភ័យខ្លាចចាប់ផ្តើមសន្ធប់មកលើយើង យើងចាំបាច់ត្រូវឈប់បង្អង់សិន ហើយនឹកចាំថា ទ្រង់ជាព្រះរបស់យើង ហើយទ្រង់នឹងតែងតែទ្រយើងឲ្យមានសេចក្តីសុខសាន្តជានិច្ច។-Cindy…
Read articleក្លិនដ៏ក្រអូប និងសំបុត្រ
រៀងរាល់ពេលដែលខ្ញុំ បាននៅក្បែរដើមផ្កាកូលាប ឬបាច់ផ្កា ខ្ញុំមិនអាចទប់ចិត្តខ្លួនឯង ដែលចេះតែចង់ទាញផ្កាមួយទង មកដាក់ច្រមុះខ្ញុំ ដើម្បីស្រង់ក្លិនដ៏ក្រអូបរបស់វា។ ក្លិនដ៏ក្រអូបបានធ្វើឲ្យចិត្តខ្ញុំរំភើបរីករាយ និងមានអារម្មណ៍ល្អ។ ពេលសាវ័កប៉ុលសរសេរសំបុត្រផ្ញើទៅពួកជំនុំនៅក្នុងកូរិនថូស កាលពីសវត្សរ៍ទី១ គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា ដោយសារយើងជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះគ្រីស្ទ នោះព្រះទ្រង់ បានផ្សាយក្លិនពីដំណើរដែលពួកគេស្គាល់ព្រះ ឲ្យបានសុសសាយទួទៅគ្រប់កន្លែង(២កូរិនថូស ២:១៤)។ ដោយពឹងផ្អើកលើកម្លាំងរបស់ព្រះ នោះយើងអាចរស់នៅក្នុងជីវិត ដែលមានជ័យជម្នះ ដោយជំនួសភាពអាត្មានិយមរបស់យើង ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ និងភាពសប្បុរសរបស់ទ្រង់ ហើយប្រកាសដំណឹងល្អនៃសេចក្តីសង្រ្គោះទ្រង់។ កាលណាយើងបានអនុវត្តដូចនេះហើយ យើងក៏បានក្លាយជាក្លិនដ៏ក្រអូប ដល់ព្រះអម្ចាស់។ បន្ទាប់មក សាវ័កប៉ុលក៏បានពិពណ៌នាថា គ្រីស្ទបរិស័ទ ជា “សំបុត្ររបស់ព្រះគ្រីស្ទ”(៣:៣)។ សំបុត្រនៃជីវិតរបស់យើង មិនត្រូវបានសរសេរដោយទឹកខ្មៅធម្មតាឡើយ តែដោយព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះ។ ព្រះទ្រង់បានកែប្រែយើង ដោយសរសើរព្រះបន្ទូលទ្រង់ ជាប់ក្នុងចិត្តយើង សម្រាប់ឲ្យអ្នកដទៃអាន។ ការប្រៀបធៀបទាំងពីរនេះ បានលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យរស់នៅឲ្យបានល្អ ដើម្បីឲ្យគេបានឃើញសិរីល្អរបស់ព្រះគ្រីស្ទ នៅក្នុងជីវិតយើង ហើយយើងអាចនាំគេឲ្យជឿទ្រង់។ គឺដូចដែលមានចែងក្នុងបទគម្ពីរ អេភេសូរ ៥:២ ថា ទ្រង់ជាព្រះ ដែល “ស្រឡាញ់យើង ព្រមទាំងប្រគល់ព្រះអង្គទ្រង់ជំនួសយើងផង ទុកជាដង្វាយ ហើយជាយញ្ញបូជា…
Read articleផែនការរបស់ព្រះ
មេបញ្ជាការត្រូវមានផែនការដ៏គ្រប់ជ្រុងជ្រោយ សម្រាប់ធ្វើសង្រ្គាម តែមុនពេលសង្រ្គាមនីមួយៗចាប់ផ្តើម គាត់ប្រហែលជាត្រូវទទួលបញ្ជាថ្មីៗពីថ្នាក់លើ ហើយចេញបញ្ជាថ្មីនោះទៅថ្នាក់ក្រោមគាត់។ ក្នុងនាមជាអ្នកដឹកនាំប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល លោកយ៉ូស្វេក៏ត្រូវរៀនមេរៀនមួយនេះផងដែរ។ បន្ទាប់ពីរាស្រ្តរបស់ព្រះបានចំណាយពេល៤០ឆ្នាំ ក្នុងវាលរហោស្ថាន ព្រះទ្រង់ក៏បានជ្រើសរើសលោកយ៉ូស្វេឲ្យដឹកនាំពួកគេ ចូលទឹកដីសន្យា ដែលទ្រង់បានសន្យាប្រទានពួកគេ។ ក្នុងការចូលកាន់កាប់ទឹកដីសន្យា ទីមាំមួនទីមួយ ដែលពួកគេត្រូវជួបប្រទះនោះ គឺទីក្រុងយេរីខូ។ មុនពេលសង្រ្គាមចាប់ផ្តើម លោកយ៉ូស្វេបានឃើញ “មេបញ្ជាការរបស់កងទ័ពនៃព្រះអម្ចាស់”(គេជឿថា នោះជាព្រះអម្ចាស់) កំពុងឈរនៅពីមុខគាត់ ដោយមានដាវកាន់នៅព្រះហស្តទ្រង់ស្រាប់។ លោកយ៉ូស្វេក៏បានក្រាបថ្វាយបង្គំទ្រង់។ អាចនិយាយបានម្យ៉ាងទៀតថា លោកយ៉ូស្វេបានទទួលស្គាល់ភាពធំប្រសើររបស់ព្រះ និងភាពតូចទាបរបស់គាត់។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏បានសួរថា “ព្រះអម្ចាស់ នៃទូលបង្គំ ចង់មានព្រះបន្ទូលដល់ទូលបង្គំ ជាបាវបំរើទ្រង់ ថាដូចម្តេច?”(យ៉ូស្វេ ៥:១៤) លោកយ៉ូស្វេបានទទួលជ័យជម្នះ នៅទីក្រុងយេរីខូ ព្រោះគាត់បានធ្វើតាមព្រះរាជបញ្ជារបស់ព្រះអម្ចាស់។ នៅពេលក្រោយមកទៀត លោកយ៉ូស្វេនិងប្រជាជនរបស់គាត់ “ទូលសួរព្រះអម្ចាស់” ឲ្យទ្រង់ដឹកនាំពួកគេ(៩:១៤)។ ហេតុនេះហើយ ពួកសត្រូវក៏បានបោកបញ្ឆោតពួកគេឲ្យធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពជាមួយសាសន៍គីបៀន ដែលជាខ្មាំងសត្រូវក្នុងទឹកដីកាណាន។ ការនេះបានធ្វើឲ្យព្រះអម្ចាស់មិនសព្វព្រះទ័យ ហើយពួកគេក៏ទទួលលទ្ធផលអាក្រក់ជាច្រើន(ខ.៣-២៦)។ យើងក៏ត្រូវពឹងផ្អែកលើព្រះអម្ចាស់ផងដែរ ពេលដែលយើងជួបការពិបាក ក្នុងជីវិត។ ទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងចូលទៅជិតទ្រង់ នៅថ្ងៃនេះ ដោយការបន្ទាបខ្លួន។ ហើយទ្រង់នឹងនៅតែគង់នៅក្បែរយើង រង់ចាំដឹកនាំយើងនៅថ្ងៃស្អែកទៀត។-Keila Ochoa
Read articleរលកនៃក្តីសង្ឃឹម
កាលពីឆ្នាំ ១៩៦៦ លោករ៉ូបឺត ខេនេឌី((Robert Kennedy) ដែលជាសមាជិកព្រឹទ្ធសភាអាមេរិក បានធ្វើដំណើរទស្សនៈកិច្ចដ៏មានឥទ្ធិពល មកប្រទេសអាហ្វ្រិកខាងត្បូង។ នៅពេលនោះ គាត់ក៏បានថ្លែងពាក្យពេចន៍នៃសេចក្តីសង្ឃឹម ដល់អ្នកប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងរបបបែងចែកពូជសាសន៍ ក្នុងការថ្លែងសន្ទរកថា ដ៏ល្បីល្បាញដែលមានចំណងជើងថា “រលកនៃក្តីសង្ឃឹម” នៅសកលវិទ្យាល័យខេព ថោន។ ក្នុងការថ្លែងសន្ទរកថានោះ គាត់បានប្រកាសថា “រៀងរាល់ពេលដែលមនុស្សម្នាក់ ក្រោកឈរឡើង ដើម្បីឧត្តមគតិរបស់ខ្លួន ឬធ្វើសកម្មភាព ដើម្បីជួយមនុស្សជាច្រើនឲ្យមានភាពប្រសើរឡើង ឬក៏ប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងអំពើអយុត្តិធម៌ គឺមានន័យថា គាត់បានបញ្ជូនរលកដ៏តូចនៃក្តីសង្ឃឹមចេញទៅ ហើយទីប្រជុំផ្សេងៗរាប់លាន របស់ថាមពល និងសេចក្តីក្លាហាន ក៏បានបញ្ចេញរលកនៃក្តីសង្ឃឹមជាច្រើនឲ្យប្រសព្វគ្នា បង្កើតជាចរន្តទឹកមួយ ដែលអាចផ្តួលរំលំជញ្ជាំងដ៏ខ្លាំងបំផុតនៃការគៀបសង្កត់ និងការតស៊ូ”។ ក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃ ក្តីសង្ឃឹមហាក់ដូចជាក្សត់ណាស់។ តែក្តីសង្ឃឹមដ៏ស្ថិតស្ថេរ មានសម្រាប់អ្នកដើរតាមព្រះគ្រីស្ទជានិច្ច។ សាវ័កពេត្រុសបានមានប្រសាសន៍ថា “សូមសរសើរដល់ព្រះដ៏ជាព្រះវរបិតានៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើងរាល់គ្នា ដែលទ្រង់បានបង្កើតយើងឡើងជាថ្មី តាមសេចក្តីមេត្តាករុណាដ៏ធំរបស់ទ្រង់ ដើម្បីឲ្យយើងរាល់គ្នាបានសេចក្តីសង្ឃឹមដ៏រស់ ដោយសារព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ទ្រង់រស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ”(១ពេត្រុស ១:៣)។ ដោយសារព្រះគ្រីស្ទពិតជាបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញមែន នោះកូនរបស់ព្រះមានក្តីសង្ឃឹមដ៏ស្ថិតស្ថេរ គឺលើសពីរលកនៃក្តីសង្ឃឹមទៅទៀត។ ក្តីសង្ឃឹមនោះ ជាចរន្តទឹកដែលគ្មានអ្វីអាចទប់បាន នៃការទុកចិត្តលើភាពស្មោះត្រង់ របស់ព្រះមួយអង្គដែលបានឈ្នះសេចក្តីស្លាប់ ដើម្បីយើងរាល់គ្នា។ ព្រះយេស៊ូវបានឈ្នះសេចក្តីស្លាប់…
Read articleនៅមានវគ្គបន្ត…
ដោយសារខ្ញុំបានចម្រើនវ័យធំឡើង ក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៥០ ខ្ញុំច្រើនតែទៅមើលកុនថ្ងៃសៅរ៍ ក្នុងរោងភាពយន្តក្នុងតំបន់មួយកន្លែង។ ក្រៅពីខ្សែភាពយន្តគំនូរជីវចល និងខ្សែភាពយន្តល្បីៗ គេក៏មានចាក់បញ្ចាំងរឿងភាគបែបផ្សងព្រេង ដែលនៅចុងបញ្ចប់នៃភាគនីមួយៗ តួរអង្គវីរៈបុរស ឬវីរៈនារីបានប្រឈមមុននឹងស្ថានភាពដែលពិបាកបំផុត។ ពួកគេហាក់ដូចជាទាល់ច្រករកផ្លូវចេញមិនឃើញទេ តែភាគនីមួយៗបានបញ្ចប់ដោយពាក្យថា “សូមរង់ចាំទស្សនាវគ្គបន្ត…”។ យ៉ាងណាមិញ សាវ័កប៉ុលក៏ធ្លាប់ជួបស្ថានភាពដែលគំរាមកំហែងជីវិតគាត់ផងដែរ។ គាត់ត្រូវគេដាក់គុក វាយដំ ចោលនឹងថ្មសម្លាប់ ហើយក៏ធ្លាប់ឆ្លងកាត់គ្រោះថ្នាក់សំពៅលិចផង ដោយសារគាត់ព្យាយាមនាំដំណឹងល្អព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ទៅប្រាប់មនុស្សទាំងឡាយ។ គាត់ដឹងថា ថ្ងៃណាមួយ គាត់នឹងស្លាប់ តែគាត់មិនដែលគិតថា រឿងនៃជីវិតគាត់នឹងត្រូវចប់តែប៉ុណ្ណឹងឡើយ។ គឺដូចដែលគាត់បានសរសេរសំបុត្រទៅកាន់គ្រីស្ទបរិស័ទ នៅក្រុងកូរិនថូសថា “កាលណារូបកាយពុករលួយនេះ បានប្រដាប់ដោយសេចក្តីមិនពុករលួយ ហើយរូបកាយដែលតែងតែស្លាប់នេះ បានប្រដាប់ដោយសេចក្តីមិនចេះស្លាប់វិញ នោះទើបនឹងបានសំរេចតាមពាក្យ ដែលចែងទុកមកថា «សេចក្តីជ័យជំនះបានលេបសេចក្តីស្លាប់បាត់ហើយ»”(១កូរិនថូស ១៥:៥៤)។ សាវ័កប៉ុលមានចិត្តឆេះឆួលចង់ប្រាប់អ្នកដទៃថា ព្រះយេស៊ូវដែលជាព្រះសង្រ្គោះនៃយើង បានលះបង់ព្រះជន្ម នៅលើឈើឆ្កាង ដើម្បីឲ្យយើងអាចទទួលការអត់ទោសបាប ហើយមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ដោយទទួលជឿទ្រង់។ ជីវិតយើងមិនដូចតួឯកដែលជាវីរៈបុរសក្នុងខ្សែភាពយន្ត ដែលតែងតែអាចជៀសផុតសេចក្តីស្លាប់ម្តងហើយម្តងទៀតនោះឡើយ។ ថ្ងៃណាមួយ ជីវិតយើងនៅលើផែនដីនឹងត្រូវបញ្ចប់ ដោយសារសេចក្តីស្លាប់ ឬដោយសារព្រះយេស៊ូវយាងមកវិញជាលើកទីពីរ។ តែដោយសារព្រះគុណ និងសេចក្តីមេត្តារបស់ព្រះ នោះរឿងនៃជីវិតរបស់អ្នក ហើយនិងខ្ញុំ “នៅមានវគ្គបន្ត…”។-David McCasland
Read article