ឲ្យគេឃើញព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងជីវិតខ្ញុំ
មានពេលមួយស្វាមីខ្ញុំបានចេញដំណើរផ្លូវឆ្ងាយ រយៈពេល១ខែទើបត្រឡប់មកវិញ ហើយមិនយូរប៉ុន្មាន ខ្ញុំក៏មានអារម្មណ៍ថា មិនអាចទ្រាំទ្ររួច ចំពោះតម្រូវការនៃការងារ ផ្ទះ និងកូនៗរបស់ខ្ញុំ។ ការងារតែងនិពន្ធរបស់ខ្ញុំ ក៏ជិតហួរពេលកំណត់។ ម៉ាស៊ីនកាត់ស្មៅក៏ខូចទៀត។ សាលារៀនរបស់កូនខ្ញុំបានវ៉ាកងហើយ បានជាពួកគេក៏អផ្សុក ដោយសារនៅផ្ទះច្រើនពេក។ តើខ្ញុំគួរតែរាប់រងកិច្ចការទាំងអស់នេះ តែម្នាក់ឯង ដោយរបៀបណា? មិនយូរប៉ុន្មាន ខ្ញុំក៏បានដឹងថា ខ្ញុំមិនចាំបាច់ត្រូវធ្វើអ្វីៗ តែម្នាក់ឯងទេ។ មិត្តភក្តិជាច្រើនមកពីព្រះវិហារ បានមកជួយខ្ញុំ។ លោកចស(Josh) បានមកជួយជួសជុលម៉ាស៊ីនកាន់ស្មៅរបស់ខ្ញុំ។ លោកចន(John) បានយកអាហារថ្ងៃត្រង់មកឲ្យយើងញាំ។ អ្នកស្រីខាស៊ីឌី(Cassidy) បានជួយបោកខោអាវឲ្យយើងទៀត។ ចំណែកអ្នកស្រីអាប៊ី(Abi)វិញ ក៏បាននាំកូនយើង ទៅលេងជាមួយកូនគាត់ ដើម្បីឲ្យខ្ញុំអាចបញ្ចប់ការងាររបស់ខ្ញុំ។ ព្រះទ្រង់បានធ្វើការ តាមរយៈមិត្តភក្តិទាំងអស់នេះ ដើម្បីជួយផ្គត់ផ្គង់ខ្ញុំ។ ពួកគេបានធ្វើជាគំរូដ៏រស់ នៃសហគមន៍មួយប្រភេទ ដែលសាវ័កប៉ុលបានរៀបរាប់ នៅក្នុង បទគម្ពីររ៉ូម ជំពូក១២។ ពួកគេបានស្រឡាញ់ ដោយចិត្តស្មោះត្រង់(ខ.៩) គិតអំពីតម្រូវការរបស់អ្នកដទៃ ជាជាងគិតប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន(ខ.១០) ហើយបានចែករំលែកដល់ខ្ញុំ ពេលដែលខ្ញុំមានការខ្វះខាត ហើយក៏មានភាពចៅរ៉ៅចំពោះក្រុមគ្រួសារខ្ញុំផង(ខ.១៣)។ ដោយសារតែសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលមិត្តភក្តិខ្ញុំបានបង្ហាញចេញដល់ខ្ញុំ ខ្ញុំក៏បានអរសប្បាយ ដោយមានសេចក្តីសង្ឃឹម ហើយ “អត់ធន់…
Read articleគ្មាននរណាម្នាក់ចូលចិត្តខ្ញុំទេ
កាលនៅពីក្មេង ពេលដែលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ឯកកោ ត្រូវគេបដិសេធន៍ ឬអាណឹតខ្លួនឯង ជួនកាល ម្តាយខ្ញុំបានព្យាយាមលើកទឹកចិត្តខ្ញុំ ដោយច្រៀងចម្រៀងខ្លីដ៏ពេញនិយមមួយបទ ដែលគេច្រៀងថា “គ្មាននរណាចូលចិត្តខ្ញុំទេ គ្រប់គ្នាសុទ្ធតែស្អប់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំនឹងទៅញាំដង្កូវហើយ”។ បន្ទាប់ពីស្នាមញញឹមបានលេចឡើង នៅលើផ្ទៃមុខដ៏ស្រពោនរបស់ខ្ញុំ គាត់ក៏បានជួយឲ្យខ្ញុំយល់ អំពីទំនាក់ទំនងដ៏ពិសេសជាច្រើន និងមូលហេតុដែលខ្ញុំត្រូវដឹងគុណ ដែលខ្ញុំមានស្រាប់ហើយ។ ក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានអានបទគម្ពីរដែលចែងអំពីស្តេចដាវីឌ។ មានពេលមួយ ទ្រង់មានអារម្មណ៍ថា គ្មាននរណាម្នាក់ខ្វល់ពីទ្រង់ទេ បទចម្រៀងខ្លីនោះ ក៏បានបន្លឺឡើងនៅក្នុងត្រចៀកខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ ស្តេចដាវីឌមិនបានមានបន្ទូលពន្លើស អំពីការឈឺចាប់របស់ទ្រង់សោះឡើយ។ ពេលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ឯកកោ ដែលកើតមានជាធម្មតា នៅក្នុងវ័យរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំថា ស្តេចដាវីឌមានអារម្មណ៍ឯកោ ដោយសារមូលហេតុដ៏ច្បាស់លាស់។ ទ្រង់បាននិពន្ធអំពីសេចក្តីនេះ នៅក្នុងទីងងឹត ក្នុងជម្រៅនៃរូងភ្នំ ជាកន្លែងដែលទ្រង់កំពុងលាក់ខ្លួនពីស្តេចសូល ដែលបានដេញតាមសម្លាប់ទ្រង់(១សាំយ៉ូអែល ២២:១ ២៤:៣-១០)។ ស្តេចដាវីឌបានទទួលការចាក់ប្រេងតាំង ឲ្យធ្វើជាស្តេចរបស់សាសន៍អ៊ីសា្រអែល បន្ទាប់ពីស្តេចសូល(១៦:១៣)។ ទ្រង់ធ្លាប់ធ្វើការបម្រើស្តេចសូលជាច្រើនឆ្នាំ ប៉ុន្តែ ក្រោយមក ទ្រង់ក៏បានរត់គេច ពីកន្លែងមួយ ទៅកន្លែងមួយទៀត ដើម្បីឲ្យរួចពីការតាមសម្លាប់។ ស្ថិតក្នុងពេលដ៏ឯកកោនោះ ទ្រង់ក៏បានស្រែករកព្រះ ដោយបន្លឺឡើងថា…
Read articleការអ្វីដែលចូលក្នុងគំនិតយើង
កាលពីរបីឆ្នាំមុន មានស្ត្រីម្នាក់បានចែកចាយទីបន្ទាល់របស់គាត់ ឲ្យខ្ញុំស្តាប់។ គាត់ថា មានពេលមួយ គាត់ឃើញកូនប្រុសគាត់ដែលមិនទាន់ដល់វ័យជំទង់នៅឡើយ កំពុងតែមើលពត៌មានផ្សាយផ្ទាល់ អំពីហេតុការណ៍ដែលមានអំពើហឹង្សា។ ពេលនោះ គាត់ក៏បានប្រញាប់ដើរទៅរកតេឡេបញ្ជាទូរទស្សន៍ ហើយក៏បានប្តូរប៉ុស្តិ៍។ គាត់ក៏បានប្រាប់កូនប្រុសគាត់ភ្លាមៗថា “កូនមើលពត៌មានអញ្ចឹង មិនល្អទេ”។ បន្ទាប់មក ការប្រកែកគ្នាក៏បានកើតឡើង ហើយទីបំផុត គាត់ក៏បានចែកចាយ អំពីការអ្វីដែលកូនប្រុសគាត់ត្រូវទទួលនៅក្នុងគំនិតរបស់ខ្លួន ដែលមានដូចជា “សេចក្តីណាដែលសុចរិត សេចក្តីណាដែលបរិសុទ្ធ សេចក្តីណាដែលគួរស្រឡាញ់…”(ភីលីព ៤:៨)។ បន្ទាប់ពីអាហារពេលល្ងាចចប់ នាង និងស្វាមីរបស់នាងបានអង្គុយមើលពត៌មាន ហើយភ្លាមនោះ កូនស្រីអាយុ៥ឆ្នាំរបស់ពួកគេ ក៏បានរត់ចូលមក ហើយក៏បានបិទទូរទស្សន៍។ នាងនិយាយធ្វើសម្លេងត្រាប់តាមម្តាយរបស់នាងថា “មើលពត៌មានអញ្ចឹង មិនល្អទេ។ គួរតែគិតអំពីខគម្ពីរវិញល្អជាង”។ ក្នុងនាមជាមនុស្សពេញវ័យ យើងអាចស្រូបយក និងពិនិត្យមើលពត៌មានបានល្អជាងក្មេងៗ។ ប៉ុន្តែ កូនស្រីរបស់អ្នកទាំងពីរចេះកំប្លែងលេង ហើយឆ្លាតវ័យ ពេលដែលនាងធ្វើត្រាប់តាមសម្លេងម្តាយរបស់នាង ដែលបានស្តីប្រដៅបងប្រុសរស់នាង មុននោះ។ សូម្បីតែមនុស្សពេញវ័យដែលចេះសម្របខ្លួនបានល្អ ក៏អាចទទួលផលប៉ះពាល់ ពីភាពងងឹត ដែលស្ថិតនៅជ្រុងម្ខាងទៀតនៃជីវិត ដែលយើងចេះតែទទួលយកឥតឈប់ឈរ។ ការជញ្ជឹងគិត អំពីសេចក្តីទាំងប៉ុន្មាន ដែលសាវ័កប៉ុលបានរៀបរាប់ ក្នុងបទគម្ពីរភីលីព ៤:៨ គឺជាថ្នាំបន្សាបដ៏មានអំណាច…
Read articleត្រឡប់ខ្លួនចុះឡើងៗ
តើមានអ្វី ដែលធ្វើឲ្យអ្នកគេងមិនលក់ នៅពេលយប់? ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំមានការពិបាកគេង។ ខ្ញុំបានត្រឡប់ខ្លួនចុះឡើងៗ នៅលើគ្រែរបស់ខ្ញុំ ដោយព្យាយាមគិតរកដំណោះស្រាយ សម្រាប់បញ្ហាមួយ។ ទីបំផុត ខ្ញុំក៏បានចាប់ផ្តើមខ្លាចគេងមិនគ្រប់គ្រាន់ ដែលនឹងធ្វើឲ្យពិបាកប្រឈមមុខនឹងឧបស័គ្គនៅថ្ងៃបន្ទាប់។ តើអ្នកធ្លាប់មានបញ្ហាដូចនេះទេ? ទំនាក់ទំនងដែលប្រេះស្រាំ ពេលអនាគតដែលមិនច្បាស់លាស់ ហើយអ្វីក៏ដោយ គឺសុទ្ធតែអាចធ្វើឲ្យយើងមានការព្រួយបារម្ភ នៅពេលណាមួយ។ ស្តេចដាវីឌមានទុក្ខព្រួយយ៉ាងខ្លាំង ពេលដែលទ្រង់និពន្ធបទគម្ពីរ ទំនុកដំកើង ជំពូក៤។ មានមនុស្សដែលកំពុងតែបំផ្លាញកេរ្តិ៍ឈ្មោះទ្រង់(ខ.២)។ ហើយអ្នកខ្លះក៏បានចោទសួរ អំពីសមត្ថភាពរបស់ទ្រង់ នៅក្នុងការដឹកនាំប្រទេស(ខ.៦)។ នៅពេលនោះ ស្តេចដាវីឌអាចមានព្រះទ័យក្រោធ ដោយសារគេបានប្រព្រឹត្តចំពោះទ្រង់ ដោយអយុត្តិធម៌ ។ ជាការពិតណាស់ ទ្រង់អាចផ្ទំមិនលក់ ដោយសាររឿងនេះ។ ប៉ុន្តែ ទ្រង់បានមានបន្ទូលដ៏គួរឲ្យកត់សំគាល់ថា “ទូលបង្គំនឹងសំរាកកាយ ហើយដេកលក់ទៅ ដោយសេចក្តីស្ងប់”(ខ.៨)។ លោកឆាល ស្ពើជិន(Charles Spurgeon) បានបកស្រាយ ខ.៨ យ៉ាងមានន័យ យ៉ាងដូចនេះថា “ពេលស្តេចដាវីឌផ្តេកព្រះកាយចុះ … ទ្រង់ថ្វាយព្រះកាយទ្រង់ ដល់ព្រះហស្តព្រះ។ គឺទ្រង់បានថ្វាយដាច់ដល់ព្រះ ហើយទ្រង់ក៏បានផ្ទំលក់ ដោយគ្មានការខ្វល់ខ្វាយអ្វីឡើយ ព្រោះទ្រង់បានទុកចិត្តលើព្រះអម្ចាស់”។ តើមានអ្វីដែលបណ្តាលចិត្តឲ្យទ្រង់ទុកចិត្តព្រះអម្ចាស់?…
Read articleនារីអាថ៌កំបាំង
នារីបាប៊ូស្កា ស្ថិតនៅក្នុងចំណោមអាថ៌កំបាំងជាច្រើន ជុំវិញរឿងឃាតកម្មប្រធានាធិបតីអាមេរិក លោកចន អែហ្វ ខេនេឌី(John F. Kennedy)។ នៅថ្ងៃគេធ្វើឃាតលោកខេនេឌី កាំមីរ៉ាដែលបានថតហេតុការណ៍ ចាប់បានរូបភាពស្រ្តីម្នាក់នោះ ដែលកំពុងតែកាន់កាំមីរ៉ាថតរូបលោកខេនេឌី។ គេបានព្យាយាមស្វែងរកនាង ដោយការពិបាកយ៉ាងខ្លាំង។ នៅក្នុងវីដេអូនោះ គេឃើញស្រ្តីអាថ៌កំបាំងនោះ មានស្លៀកអាវវែងសម្រាប់ពាក់ពីក្រៅ និងក្បាលគ្របកន្សែង(ដែលមើលទៅដូច នារីបាប៊ូស្ការបស់ជនជាតិរូស្ស៊ី)។ គេនៅតែមិនអាចរកឃើញអត្តសញ្ញាណរបស់នាង ហើយវីដេអូដែលនាងបានថតនឹងកាំមីរ៉ារបស់នាង នៅថ្ងៃនោះ ក៏គេមិនដែលបានយកមកមើល ឬបញ្ចាំងដែរ។ អស់រយៈពេលជាច្រើនទសវត្សរ៍មកហើយ ដែលអ្នកប្រវត្តិសាស្រ្ត និងអ្នកឯកទេសទាំងឡាយ បានធ្វើការប៉ាន់ប្រមាណថា នារីបាប៊ូស្កានោះ ប្រហែលជាមានការភ័យខ្លាច បានជាគាត់មិនព្រមចេញមុខមកបកស្រាយរឿងរបស់នាង នៅថ្ងៃដ៏ងងឹង នៃខែវិច្ឆិការ ដែលគេបានធ្វើឃាតលោកខេនេឌី។ យ៉ាងណាមិញ គេមិនចាំបាច់ធ្វើការប្រមើលមើលថា ហេតុអ្វីបានជាពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវបានលាក់ខ្លួននោះទេ។ ពួកគេត្រូវបានការភ័យខ្លាចគ្របសង្កត់ គឺដោយសារតែពួកកាន់អំណាច បានប្រហារជីវិតគ្រូរបស់ពួកគេ(យ៉ូហាន ២០:១៩) បានជាពួកគេមិនហ៊ានចេញមុខ ធ្វើទីបន្ទាល់អំពីបទពិសោធន៍ដែលខ្លួនមានជាមួយទ្រង់។ ប៉ុន្តែ បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូវក៏បានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។ មិនយូរប៉ុន្មាន ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក៏បានយាងចុះមក ហើយចាប់តាំងពីពេលនោះមក គ្មានអ្វីអាចបំភ័យពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ ឲ្យឈប់ផ្សាយព្រះបន្ទូលឡើយ ទោះកាលពីមុនពួកគេធ្លាប់មានភាពទន់ខ្សោយក៏ដោយ។ នៅថ្ងៃបុណ្យទី៥០ លោកពេត្រុសបានទទួលអំណាចពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយក៏បានប្រកាសឡើងថា…
Read articleនៅលើដើមឈើ
មានពេលមួយ ម្តាយខ្ញុំបានឃើញកូនឆ្មារបស់ខ្ញុំ ឈ្មោះវេលវេត(Velvet) នៅលើចង្រ្កានបាយ កំពុងតែស៊ីនំប៉័ងដែលបានផលិតនៅផ្ទះ។ ដោយសារគាត់មានភាពនឿយណាយខ្លំាំង គាត់ក៏បានធ្វើសម្លេងដេញវា ឲ្យចេញតាមទ្វារទៅក្រៅផ្ទះបាត់។ ប៉ុន្មានម៉ោងក្រោយមក យើងក៏បានខំរកមើលវា នៅក្នុងទីធ្លាផ្ទះយើង នៅតែមិនឃើញ។ យើងក៏បានឮសម្លេងវាយំល្វើយៗ តាមខ្យល់ ហើយខ្ញុំក៏បានងើយទៅចុងដើមឈើ ក៏បានឃើញកូនឆ្មាពណ៌ខ្មៅ កំពុងនៅលើមែកឈើ។ ដោយសារវាបានប្រញាប់រត់គេចទំាងប្រញាប់ប្រញាល់ ពីភាពតប់ប្រមល់របស់ម្តាយខ្ញុំ ដោយព្រោះតែវាបានស៊ីនំប៉័ង វាក៏បានជ្រើសរើសកន្លែងដែលកាន់តែពិបាកជាងមុនទៅទៀត។ ជួនកាល យើងក៏អាចធ្វើអ្វីដែលស្រដៀងនឹងសត្វឆ្មាមួយក្បាលនេះផងដែរ ដោយរត់ចេញពីកំហុសរបស់យើង ហើយបែរជាទៅរកកន្លែងដែលគ្រោះថ្នាក់។ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់នៅតែសព្វព្រះទ័យនឹងមកជួយសង្រ្គោះយើងទៀត។ ហោរ៉ាយ៉ូណាស បានរត់គេចពីព្រះ ដោយការមិនស្តាប់បង្គាប់ ពេលទ្រង់ត្រាសហៅគាត់ ឲ្យទៅប្រកាសព្រះបន្ទូលទ្រង់ ដល់ក្រុងនីនីវេ ហើយក៏ត្រូវសត្វត្រីធំលេបចូលទៅក្នុងពោះ។ “ក្នុងរវាងនោះ យ៉ូណាសក៏អធិស្ឋានដល់ព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃខ្លួន ពីក្នុងពោះត្រី។ លោកទូលថា ទូលបង្គំបានអំពាវនាវដល់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយព្រោះទុក្ខលំបាករបស់ទូលបង្គំ ទ្រង់ក៏បានឆ្លើយមកទូលបង្គំហើយ”(យ៉ូណាស ២:២-៣)។ ព្រះទ្រង់បានឮលោកយ៉ូណាសទូលអង្វរ ហើយក៏បាន “បង្គាប់ដល់ត្រីនោះ វាក៏ក្អែយ៉ូណាសចេញនៅលើដីគោក”(ខ.១១)។ បន្ទាប់មក ព្រះទ្រង់ក៏បានផ្តល់ឱកាសមួយទៀត ឲ្យលោកយ៉ូណាស(៣:១)។ បន្ទាប់ពីយើងបានព្យាយាមលួងលោមវេលវេតឲ្យចុះមកដី អស់ចិត្តហើយ យើងក៏បានហៅភ្នាក់ងារពន្លត់អគ្គីភ័យក្នុងតំបន់ឲ្យមកជួយយើង ព្រោះពួកគេមានជណ្តើរដែលលូតវែងជាងជណ្តើរធម្មតា។ មានបុរសដ៏សប្បុរសម្នាក់បានឡើងតាមជណ្តើរនោះ…
Read article