ទ្រង់បានស្វែងរកខ្ញុំ
ខ្សែភាពយន្តហូលីវូដ ដែលមានចំណងជើងថា ព្រះគុណអស្ចារ្យ និយាយអំពីរឿងដែលបានកើតឡើង នៅចុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៧០០។ រឿងនេះដំណាលអំពីលោកវីលៀម វីលប៊ើហ្វ៊ស(William Wilberforce) ដែលជាអ្នកនយោបាយម្នាក់ ដែលបានទទួលការបណ្តាលចិត្ត ដោយសារជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទ ឲ្យលះបង់ទ្រព្យសម្បត្តិ និងកម្លាំង ដើម្បីលុបបំបាត់ការជួញដូរទាសករ ក្នុងចក្រភពអង់គ្លេស នៅសម័យនោះ។ មានពេលមួយ មេការ ក្នុងផ្ទះលោកវីលៀម បានឃើញគាត់កំពុងអធិស្ឋាន។ មេការរូបនោះក៏បានសួរគាត់ថា “តើលោកបានរកឃើញព្រះទេ?” លោកវីលៀមក៏បានឆ្លើយថា “ខ្ញុំយល់ថា គឺទ្រង់ទេដែលរកឃើញខ្ញុំ”។ ព្រះគម្ពីរបានប្រៀបប្រដូចមនុស្សជាតិ ទៅនឹងសត្វចៀមដ៏រឹងចចេស ដែលដើរវង្វេងទៅតាមផ្លូវរបស់ខ្លួន។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងមកថា “យើងទាំងអស់គ្នាបានទាសចេញដូចជាចៀម គឺយើងបានបែរចេញទៅតាមផ្លូវយើងរៀងខ្លួន ហើយព្រះយេហូវ៉ាបានទំលាក់អំពើទុច្ចរិតរបស់យើងទាំងអស់គ្នា ទៅលើទ្រង់”(អេសាយ ៥៣:៦)។ តាមពិត ភាពរឹងចចេសនេះ បានចាក់ឫសចូលយ៉ាងជ្រៅ ក្នុងយើងម្នាក់ៗ បានជាសាវ័កប៉ុលមានប្រសាសន៍ថា “គ្មានអ្នកណាសុចរិតសោះ សូម្បីតែម្នាក់ក៏គ្មានផង គ្មានអ្នកណាដែលយល់ គ្មានអ្នកណាដែលស្វែងរកព្រះ គ្រប់គ្នាបានបែរចេញ”(រ៉ូម ៣:១០-១២)។ ហេតុនេះហើយ បានជាព្រះយេស៊ូវទ្រង់យាងមក។ យើងមិនដែលទៅរកទ្រង់មុនទេ ហេតុនេះហើយជាទ្រង់យាងមកស្វែងរកយើង។ គឺដូចដែលព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានប្រកាសបេសកកម្មរបស់ទ្រង់ថា “ដ្បិតកូនមនុស្សបានមក ដើម្បីនឹងរក ហើយជួយសង្គ្រោះដល់មនុស្សបាត់បង់”(លូកា ១៩:១០)។…
Read articleព្រះទ្រង់បន្តកែប្រែវិញ្ញាណថ្មីឡើងជានិច្ច
អ្នកស្រីយុននី លេហ្វេវរេ(Yoni Lefevre) ដែលជាសិល្បៈករជនជាតិហូឡង់ បានបង្កើតគម្រោងមួយ មានឈ្មោះថា “អំណាចពណ៌ប្រផេះ” ដើម្បីបង្ហាញអំពីភាពក្លៀវក្លា នៃជំនាន់មនុស្សចាស់ ក្នុងប្រទេសហូឡង់។ គាត់បានសុំឲ្យក្មេងសិស្សសាលាក្នុងតំបន់ គូរូបយាយតារបស់ខ្លួន។ អ្នកស្រីលេហ្វេវរេ ចង់បង្ហាញអំពី “ទស្សនៈដ៏ស្មោះត្រង់ និងបរិសុទ្ធ” អំពីមនុស្សចាស់ ហើយគាត់ជឿថា ក្មេងៗអាចបង្ហាញនូវទស្សនៈដ៏ស្មោះត្រង់ និងបរិសុទ្ធនេះបាន តាមរយៈការគូរូបជីដូនជីតារបស់ខ្លួន។ គំនូរបស់ក្មេងៗបានឆ្លុះបញ្ចាំង អំពីទស្សនៈថ្មីៗ និងរស់រវើក អំពីសាច់ញាតិរបស់ខ្លួនដែលមានវ័យចំណាស់ ដូចជា ការគូរូបជីដូន ឬជីតាកំពុងលេងកីឡាវាយកូនបាល់តិន្នីស ធ្វើការក្នុងច្បារដំណាំ គូគំនូ ។ល។ នៅប្រទេសអ៊ីស្រាអែល កាលពីសម័យបុរាណ ពេលលោកកាលែបនៅក្មេង គាត់បានលួចចូលទៅក្នុងទឹកដីសន្យា ដើម្បីស៊ើបការ មុនពេលពួកអ៊ីស្រាអែលចូលកាន់កាប់។ លោកកាលែបជឿថា ព្រះនឹងជួយជនជាតិគាត់ ឲ្យវាយឈ្នះសាសន៍កាណាន តែពួកស៊ើបការដទៃទៀតមានគំនិតផ្ទុយពីគាត់(យ៉ូស្វេ ១៤:៨)។ ដោយសារក្តីជំនឿរបស់លោកកាលែប ព្រះទ្រង់ក៏បានរក្សាជីវិតគាត់ ដោយការអស្ចារ្យ ឲ្យគាត់រស់នៅបាន៤៥ឆ្នាំទៀត ដើម្បីឲ្យគាត់បានរួចជីវិត ក្នុងការវិលវល់ ក្នុងវាលរហោស្ថាន ហើយចូលទឹកដីសន្យា។ ដល់ពេលដែលត្រូវចូលទឹកដីកាណាន លោកកាលែបមានអាយុ៨៥ឆ្នាំហើយ។ ពេលនោះគាត់និយាយថា “សព្វថ្ងៃនេះខ្ញុំនៅតែមានកំឡាំង ដូចក្នុងកាលដែលលោកម៉ូសេបានចាត់ខ្ញុំឲ្យទៅនោះនៅឡើយ…
Read articleភាពរញេរញៃខាងវិញ្ញាណរបស់នរណា?
មានពេលមួយ ខ្ញុំបានដើររើសសម្បកដប នៅឆ្នេរសមុទ្រ ហើយបោះចូលទៅក្នុងធុងសំរាម ដែលនៅចម្ងាយប្រហែល៦ម៉ែត្រ។ ខ្ញុំរើសបណ្តើររអ៊ូដាក់លោកចេយ(Jay) បណ្តើរថា “ធុងសំរាមនៅក្បែរហ្នឹងសោះ ហេតុអ្វីពួកគេមិនព្រមដើរទៅបោះសំរាមចូលក្នុងធុងអញ្ចឹង? តើការធ្វើឲ្យឆ្នេរសមុទ្រមានភាពរាយប៉ាយ សម្រាប់អ្នកដទៃ ធ្វើឲ្យពួកគេកាន់តែមានអារម្មណ៍ល្អឡើងចំពោះខ្លួនឯងឬ? ខ្ញុំសង្ឃឹមថា អ្នកចោលសំរាមនោះ សុទ្ធតែជាភ្ញៀវទេសចរណ៍។ ខ្ញុំមិនចង់គិតថា ប្រជាពលរដ្ឋ ដែលរស់នៅតំបន់នេះ កំពុងប្រព្រឹត្តចំពោះឆ្នេរសមុទ្ររបស់ខ្លួន ដោយគ្មានការគោរពយ៉ាងដូចនេះទេ”។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ ខ្ញុំក៏បានអានចំសេចក្តីអធិស្ឋាន ដែលខ្ញុំបានសរសេរកាលពីប៉ុន្មានឆ្នាំមុន អំពីការកាត់ទោសអ្នកដទៃ។ សេចក្តីអធិស្ឋាននោះបានរំឭកខ្ញុំថា ខ្ញុំបានធ្វើខុសហើយ ដែលបានមានអំណួត នៅក្នុងការជួយសម្អាតភាពរាយប៉ាយដែលអ្នកដទៃបានបង្ករយ៉ាងដូចនេះ។ តាមពិត ខ្ញុំបានបង្ករភាពរាយប៉ាយជាច្រើន តែខ្ញុំគ្រាន់តែមិនបានចាប់អារម្មណ៍ ជាពិសេស នៅក្នុងជីវិតខាងវិញ្ញាណ។ ខ្ញុំច្រើនតែឆាប់អះអាងថា ខ្ញុំមិនអាចធ្វើឲ្យជីវិតខ្លួនឯងមានសណ្តាប់ធ្នាប់ គឺដោយសារតែអ្នកដទៃធ្វើឲ្យជីវិតខ្ញុំមានភាពរញេរញៃ។ ហើយខ្ញុំក៏ឆាប់សន្និដ្ឋានថា “សំរាម” ដែលកំពុងជះក្លិនជុំវិញខ្លួនខ្ញុំ ជារបស់អ្នកដទៃ ជាជាងថា វាជារបស់ខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ នេះមិនមែនជាការពិតទេ។ គ្មានអ្វីដែលនៅក្រៅខ្លួនខ្ញុំ អាចថ្កោលទោស ឬធ្វើឲ្យខ្លួនខ្ញុំក៏ខ្វក់ឡើយ តែគឺមានតែអ្វីដែលនៅខាងក្នុងខ្លួនខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ ដែលធ្វើឲ្យស្មោកគ្រោក និងគ្មានសណ្តាប់ធ្នាប់(ម៉ាថាយ ១៥:១៩-២០)។ ធាតុពិតនៃសំរាម គឺជាអាកប្បកិរិយា ដែលនាំឲ្យខ្ញុំតម្រង់ច្រមុះ ទៅតាមហឹតអំពើបាបរបស់អ្នកដទៃ…
Read articleចិត្តដែលរឹងចចេស
ពេលខ្ញុំរៀនសរសេរអក្សរនៅថ្នាក់ទី១ គ្រូរបស់ខ្ញុំបានជំរុញឲ្យខ្ញុំកាន់ខ្មៅដៃសរសេរ ឲ្យត្រូវទំនង។ ពេលគាត់មើលខ្ញុំសរសេរ ខ្ញុំក៏បានកាន់ខ្មៅដៃ តាមរបៀបដែលគាត់ប្រាប់។ តែពេលគាត់ដើរទៅបាត់ ខ្ញុំក៏បានងាកមកកាន់ខ្មៅដៃ តាមរបៀបដែលខ្ញុំយល់ថាងាយស្រួលជាង ដោយចិត្តរឹងចចេស។ ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំបានឈ្នះគាត់ ដោយសម្ងាត់ ក្នុងសង្រ្គាមនៃបំណងចិត្តនេះហើយ ហើយខ្ញុំក៏នៅតែបន្តកាន់ខ្មៅដៃ តាមរបៀបឆ្គងរបស់ខ្ញុំទៀត។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ បួនដប់ឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានដឹងថា គ្រូបង្រៀនដ៏មានប្រាជ្ញារបស់ខ្ញុំ បានដឹងថា ទម្លាប់ដ៏រឹងចចេសរបស់ខ្ញុំ នឹងធ្វើឲ្យខ្ញុំសរសេរខុសរបៀប ជាហេតុធ្វើឲ្យខ្ញុំឆាប់រួយដៃ។ ក្មេងៗកម្រនឹងដឹងថា មានអ្វីខ្លះដែលល្អសម្រាប់ខ្លួន។ ពួកគេច្រើនតែ ធ្វើអ្វីៗតាមបំណងចិត្ត ដែលនឹកចង់បានភ្លាមៗ។ គេបានហៅ “ពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែល”ថា ជាដំណរមនុស្ស ដែលចេះតែងាកទៅរកការថ្វាយបង្គំរូបព្រះ របស់ជាតិសាសន៍ជិតខាង តាមទំនើងចិត្តរបស់ខ្លួន ជាច្រើនជំនាន់ ជាជាងថ្វាយបង្គំព្រះដ៏ពិតដែលមានតែមួយ។ ទង្វើររបស់ពួកគេពិតជាបានធ្វើឲ្យព្រះអម្ចាស់ទ្រង់មានសេចក្តីក្រោធយ៉ាងខ្លាំង ដ្បិតទ្រង់ជ្រាបថា អ្វីជាការល្អបំផុតសម្រាប់ពួកគេ ហើយទ្រង់ក៏បានដកព្រះពរចេញពីពួកគេ(ពួកចៅហ្វាយ ២:២០-២២)។ លោកគ្រូគង្វាល រីក វរិន(Rick Warren) បានមានប្រសាសន៍ថា “ការស្តាប់បង្គាប់ និងភាពរឹងចចេស គឺប្រៀបបាននឹងមុខផ្ទុយគ្នាទាំងពីរ របស់ប្រាក់កាក់។ ការស្តាប់បង្គាប់នាំមកនូវអំណរ តែការរឹងចចេស ធ្វើឲ្យយើងវេទនា”។ បើវិញ្ញាណនៃការមិនស្តាប់បង្គាប់…
Read articleពិនិត្យមើលសុខភាពខាងវិញ្ញាណ
ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ខ្ញុំត្រូវទៅជួបគ្រូពេទ្យ ដើម្បីពិនិត្យសុខភាព។ ទោះខ្ញុំមានអារម្មណ៍មានសុខភាពល្អ ហើយមិនមានបញ្ហាខុសភាពអ្វីក៏ដោយ ខ្ញុំដឹងថា ការពិនិត្យសុខភាពឲ្យបានទៀតទាត់ មានសារៈសំខាន់ ព្រោះវាអាចស្វែងរកបញ្ហាសុខភាពដែលបានលាក់ខ្លួន ហើយអាចវិវត្តន៍ទៅជាជម្ងឺធ្ងន់ធ្ងរ បើយើងមិនបានរកមើលវាទេនេះ។ ខ្ញុំដឹងថា ការអនុញ្ញាតឲ្យវេជ្ជបណ្ឌិតរបស់ខ្ញុំ រកមើល និងព្យាបាលបញ្ហាសុខភាពដែលលាក់ខ្លួន អាចនាំឲ្យខ្ញុំមានសុខភាពល្អក្នុងរយៈពេលវែង។ ជាការពិតណាស់ អ្នកនិពន្ធទំនុកដំកើងក៏យល់ថា គាត់ត្រូវការឲ្យព្រះពិនិត្យសុខភាពខាងវិញ្ញាណរបស់ខ្លួនផងដែរ។ គឺដូចដែលគាត់បានអធិស្ឋានសូមឲ្យព្រះឆែកពិនិត្យមើលអំពើបាបដែលបានលាក់ខ្លួន យ៉ាងដូចនេះថា “ឱព្រះអង្គអើយ សូមពិនិត្យមើល ឲ្យបានស្គាល់ចិត្តទូលបង្គំផង … សូមទតមើលបើមានអំពើអាក្រក់ណានៅក្នុងទូលបង្គំ ហើយនាំទូលបង្គំតាមផ្លូវដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច”(ទំនុកដំកើង ១៣៩:២៣-២៤)។ គាត់បានឈប់បង្អង់ ដើម្បីអនុញ្ញាតឲ្យព្រះទ្រង់ ធ្វើការពិនិត្យមើលចិត្ត និងវិញ្ញាណគាត់ ទាំងស្រុង ដោយគ្មានលក្ខខ័ណ្ឌ ដោយគាត់ចុះចូលចំពោះផ្លូវដ៏សុចរិតរបស់ព្រះ ដែលនឹងជួយឲ្យគាត់មានខុសភាពល្អខាងវិញ្ញាណ។ ដូចនេះ ពេលនោះ ជាពេលពិនិត្យមើលសុខភាពខាងវិញ្ញាណ ទោះបីជាអ្នកមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនមិនមានបញ្ហាសុខភាពខាងវិញ្ញាណក៏ដោយ។ មានតែព្រះទេ ដែលជ្រាបច្បាស់ អំពីស្ថានភាពដ៏ពិត នៃចិត្តរបស់អ្នក ហើយមានតែទ្រង់ទេ ដែលអាចអត់ទោសបាប ប្រោសឲ្យជា និងដឹកនាំយើង ឆ្ពោះទៅរកជីវិតដែលស្អាតល្អ និងអនាគតដែលបង្កើតផលជាបរិបូរ។-Joe Stowell
Read articleចិត្តដែលថ្វាយដាច់ដល់ព្រះ
មានអ្នកជំនួញម្នាក់ ដែលជាគ្រីស្ទបរិស័ទ បានចែកចាយទីបន្ទាល់របស់គាត់ នៅព្រះវិហាររបស់ខ្ញុំ។ គាត់បានចែកចាយ ដោយគ្មានលាក់លៀម អំពីការតស៊ូរបស់គាត់ ក្នុងក្តីជំនឿ និងទ្រព្យសម្បត្តិដ៏ច្រើនបរិបូរ។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា “ទ្រព្យសម្បត្តិបានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានការភ័យខ្លាច!” គាត់ក៏បានដកស្រង់ព្រះបន្ទូលព្រះយេស៊ូវថា “ដ្បិតដែលសត្វអូដ្ឋនឹងចូលទៅតាមប្រហោងម្ជុល នោះងាយជាជាងអ្នកមានចូលទៅក្នុងនគរព្រះទៅទៀត”(លូកា ១៨:២៥)។ គាត់ក៏បានដកស្រង់បទគម្ពីរលូកា ១៦:១៩-៣១ ដែលនិយាយអំពីបុរសអ្នកមានម្នាក់ និងលោកឡាសា និងអំពីការដែលបុរសអ្នកមាននោះ បានធ្លាក់ស្ថាននរក។ រឿងប្រៀបប្រដូច អំពី “អ្នកមានដែលល្ងង់ខ្លៅ” (លូកា ១២:១៦-២១) បានប៉ះពាល់ចិត្តគាត់យ៉ាងខ្លាំង។ ប៉ុន្តែ អ្នកជំនួញរូបនេះបានបញ្ជាក់ថា តាមការបង្រៀនរបស់ស្តេចសាឡូម៉ូន ទ្រព្យសម្បត្តិដ៏ច្រើនបរិបូរ សុទ្ធតែ “គ្មានន័យ”(សាស្តា ២:១១a)។ គាត់ក៏បានតាំងចិត្តថា គាត់នឹងមិនបណ្តោយឲ្យទ្រព្យសម្បត្តិរារាំង ការប្តេជ្ញាចិត្តដែលគាត់មានចំពោះព្រះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់ចង់បម្រើព្រះ ដោយប្រើទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់ ហើយជួយអ្នកដែលខ្វះខាត។ អស់ជាច្រើនសតវត្សរ៍មកហើយ ដែលព្រះទ្រង់បានប្រទានព្រះពរជាសម្ភារៈ ដល់មនុស្សមួយចំនួន។ ជាក់ស្តែងបទគម្ពីរ ២របាក្សត្រ ១៧:៥ បានចែងអំពីស្តេចយ៉ូសាផាតយ៉ាងដូចនេះថា “ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់តាំងរាជ្យ ឲ្យមាំមួនក្នុងអំណាចយ៉ូសាផាត … ទ្រង់មានព្រះរាជ្យទ្រព្យ និងកិត្តិយសជាបរិបូរ”។ ទ្រង់មិនបានប្រែជាមានអំណួត ឬធ្វើបាបអ្នកដទៃ…
Read article