ការដើរជាមួយព្រះអម្ចាស់
មានពេលមួយ ខ្ញុំបានទទួលកូនសៀវភៅមួយក្បាល ពីមិត្តភក្តិខ្ញុំម្នាក់ ដែលមានចំណងជើងថា “ការចែកចាយរឿង អំពីទំនាក់ទំនង ដែលមានរយៈពេល៨៦ឆ្នាំ ជាមួយព្រះអម្ចាស់”។ ក្នុងកូនសៀវភៅនេះ លោកអាល អេកខេនហេល(Al Ackenheil) បានកត់សំគាល់អំពីបុគ្គលដែលជាគន្លឹះដ៏សំខាន់ និងអំពីព្រឹត្តិការណ៍ទាំងឡាយ ក្នុងការធ្វើដំណើរខាងសេចក្តីជំនឿរបស់គាត់ អស់រយៈពេលជិត៩ទសវត្សរ៍។ កាលនោះ គាត់បានទន្ទេញខគម្ពីរ ជួបប្រជុំជាមួយអ្នកដទៃ ដើម្បីអធិស្ឋាន ប្រាប់អ្នកជិតខាងគាត់ អំពីព្រះយេស៊ូវ ដែលការទាំងអស់នេះហាក់ដូចជា សកម្មភាពធម្មតាទេ តែវាបានក្លាយជាចំណុចរបត់ ដែលបានផ្លាស់ប្តូរទិសដៅនៃជីវិតគាត់។ ខ្ញុំមានអំណរណាស់ ដែលបានអានអំពីរបៀបដែលព្រះហស្តព្រះបានដឹកនាំ និងលើកទឹកចិត្តលោកអាល។ បទគម្ពីរទំនុកដំកើង ៣៧:២៣ បានចែងថា “គឺព្រះយេហូវ៉ាដែលតម្រូវអស់ទាំងជំហាននៃមនុស្សល្អ ហើយទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យនឹងផ្លូវដែលគេដើរដែរ”(ទំនុកដំកើង ៣៧:២៣)។ បទគម្ពីរទំនុកដំកើង ក្នុងជំពូកនេះ ក៏បានបន្តរៀបរាប់ ដោយនិយាយ អំពីភាពស្មោះត្រង់របស់ព្រះ នៅក្នុងការថែរក្សាអ្នក ដែលចង់ដើរជាមួយទ្រង់។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា “ក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះនៃគេ នោះនៅក្នុងចិត្ត ឯជំហាននៃគេ ក៏នឹងមិនភ្លាំងភ្លាត់ឡើយ”(ខ.៣១)។ យើងម្នាក់ៗសុទ្ធតែអាចកត់ត្រា អំពីការដឹកនាំរបស់ព្រះ និងភាពស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ ដោយឆ្លុះបញ្ចាំង អំពីការដឹកនាំរបស់ទ្រង់ ដោយប្រើមនុស្ស ទីកន្លែង និងបទពិសោធន៍…
Read articleហ៊ាននិយាយការពារ
ពេលខ្ញុំបានឮគេនិយាយរឿងរបស់យុវជន ដែលត្រូវគេធ្វើបាប ខ្ញុំបានកត់សំគាល់ឃើញថា យ៉ាងហោចណាស់ យុវជននោះមានការឈឺចាប់២កំរិត។ ការឈឺចាប់កម្រឹតទី១ ដែលច្បាស់ជាងគេ គឺបណ្តាលមកពីសណ្តាននៃចិត្តអាក្រក់ របស់អ្នកដែលធ្វើបាបគេនោះ។ ការមានទឹកចិត្តដូចនេះ គឺអាក្រក់ណាស់។ តែមានការឈឺចាប់មួយកម្រឹតទៀត ដែលជ្រៅជាងនេះ ដែលអាចធ្វើឲ្យមានរបួសផ្លូវចិត្តខ្លាំងជាង ដោយសារមនុស្សគ្រប់គ្នាមិនព្រមនិយាយស្តី ឬធ្វើអ្វី ពេលឃើញគេធ្វើបាបគាត់។ អ្នកដែលត្រូវគេធ្វើបាប មានការឈឺចាប់ ដោយអារម្មណ៍តក់ស្លត់ ពេលមិនឃើញមាននរណាម្នាក់ជួយគាត់។ ការនេះច្រើនតែបាននាំឲ្យអ្នកដែលធ្វើបាបគេ កាន់តែហ៊ានធ្វើបាបអ្នកដទៃ ហើយមានសណ្តានចិត្តអាក្រក់កាន់តែខ្លាំង។ អ្វីដែលកាន់តែអាក្រក់ជាងនេះទៀតនោះ គឺជនរងគ្រោះមានការខ្មាស់អៀន និងភាពឯកកោកាន់តែខ្លាំង។ ដូចនេះ យើងចាំបាច់ត្រូវហ៊ាននិយាយការពារអ្នកដទៃ ហើយបញ្ចេញមតិប្រឆាំងនឹងការធ្វើបាបអ្នកដទៃ(សុភាសិត ៣១:៨ក)។ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់ជ្រាបយ៉ាងច្បាស់ ពីអារម្មណ៍ដែលត្រូវគេធ្វើបាប ហើយទុកឲ្យរងទុក្ខវេទនាគ្រប់យ៉ាងតែអង្គឯង។ គេបានចាប់ចងទ្រង់ វាយធ្វើបាប និងចម្អកឲ្យ ដោយគ្មានហេតុ(លូកា ២២:៦៣-៦៥)។ បទគម្ពីរ ម៉ាថាយ ២៦:៥៦ បានចែងថា “ពួកសិស្សទំាងអស់បានរត់ចោលទ្រង់”។ លោកពេត្រុស ដែលស្ថិតក្នុងចំណោមមិត្តសំឡាញ់ដែលស្និទ្ធនឹងទ្រង់ជាងគេ ថែមទាំងបានបដិសេធបីដងថា មិនស្គាល់ទ្រង់(លូកា ២២:៦១)។ អ្នកដទៃប្រហែលជាមិនយល់ពីអារម្មណ៍របស់អ្នកដែលត្រូវគេធ្វើបាបទេ តែព្រះយេស៊ូវទ្រង់ជ្រាបច្បាស់ណាស់។ ពេលយើងឃើញអ្នកដទៃកំពុងត្រូវគេធ្វើបាប យើងអាចសូមឲ្យទ្រង់ជួយ ឲ្យយើងមានចិត្តក្លាហាន ក្នុងការនិយាយការពារពួកគេ។-Randy…
Read articleការដាក់ទុនសម្រាប់ ពេលអនាគត
លោកចេសិន បូញ(Jason Bohn) ជានិស្សិតម្នាក់ ដែលបានវាយកូនហ្គោល ចូលរន្ធ ដោយវាយកូនហ្គោលផ្លោងពីចម្ងាយឆ្ងាយ តែមួយដងប៉ុណ្ណោះ ហើយវាក៏បានធ្លាក់និងរមៀលចូររន្ធតែម្តង។ កាលនោះ គាត់ក៏ឈ្នះបានប្រាក់ជាច្រើន ។ មនុស្សជាច្រើនបានចាយវាយខ្ជះខ្ជាយប្រាក់ ដែលខ្លួនរកបាន តែលោកបូញមិនមានគម្រោងដូចនេះទេ ។ គាត់ចង់ក្លាយជាកីឡាករវាយកូនហ្គោលអាជីព ដូចនេះ គាត់បានចំណាយប្រាក់នោះ ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ និងសម្រាប់ការហ្វឹកហាត់ ដើម្បីឲ្យជំនាញវាយកូនហ្គោលរបស់ខ្លួន កាន់តែមានភាពល្អប្រសើរថែមទៀត ។ ប្រាក់កាសទាំងនោះ បានក្លាយជាទុន សម្រាប់អនាគតរបស់គាត់ គឺជាទុនដែលនាំមកនូវផលចំណេញជាច្រើន នៅពេលគាត់បានឈ្នះការប្រកួតដ៏ធំមួយ ។ គាត់បានធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ឆ្លាតវ័យ ដោយបានដាក់ទុនសម្រាប់អនាគតរបស់ខ្លួន ជាជាងចាយវាយប្រាក់នោះឲ្យអស់។ យ៉ាងណាមិញ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានត្រាស់ហៅយើង ឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តដូចនេះឯង ។ ព្រះទ្រង់បានផ្ទុកផ្តាក់នឹងយើង នូវធនធាន ដូចជា ពេលវេលា សមត្ថភាព និងឱកាសជាដើម ហើយយើងត្រូវសម្រេចចិត្តប្រើប្រាស់ធនធានទាំងនោះ ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ។ យើងចាំបាច់ត្រូវឆក់ឱកាសប្រើប្រាស់ធនធានទាំងនោះ ជាទុន សម្រាប់ពេលអនាគត ដ៏វែងឆ្ងាយខាងមុខ ។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលអំពីការនេះ ក្នុងព្រះគម្ពីរ ម៉ាថាយ ៦:២០…
Read articleព្រះទ្រង់រង់ចាំអត់ទោសឲ្យ
មានពេលមួយ អ្នកស្រីចេន(Jen) បានអង្គុយ នៅរានហាលមុខផ្ទះគាត់ ដោយសួរខ្លួនឯងថា តើនាងគួរនិពន្ធសៀវភៅឬទេ? នាងចូលចិត្តសរសេរអត្ថបទដាក់ក្នុងគេហទំព័រប្រភេទ blog នៅតាមបណ្តាញអ៊ីនធើណិត ហើយធ្វើជាវាគ្មិនជាសាធារណៈ តែគាត់យល់ថា ព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យគាត់ធ្វើច្រើនជាងនេះ។ គាត់ថា គាត់បានទូលសួរព្រះថា តើទ្រង់ឲ្យនាងនិពន្ធសៀវភៅឬទេ? នាងក៏បានសន្ទនាជាមួយទ្រង់ ហើយសូមឲ្យទ្រង់ដឹកនាំនាង។ នាងក៏ចាប់ផ្តើមឆ្ងល់ថា តើព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យនាងនិពន្ធសៀវភៅ អំពីការដែលប្តីរបស់នាងញៀននឹងការមើលរូបភាពអាសអាភាស និងអំពីការដែលព្រះកំពុងធ្វើការក្នុងជីវិតរបស់ប្តីគាត់ និងទំនាក់ទំនងប្តីប្រពន្ធរបស់គាត់។ ប៉ុន្តែ បន្ទាប់មក គាត់ក៏បានគិតថា ការនិពន្ធសៀវភៅដូចនេះ អាចធ្វើឲ្យប្តីគាត់អាប់ឱនជាសាធារណៈ។ ដូចនេះ គាត់ក៏បានអធិស្ឋានថា តើគាត់គួរតែនិពន្ធសៀវភៅនោះជាមួយស្វាមីគាត់ឬទេ? ហើយគាត់ក៏បានសួរលោកក្រេក(Craig) ដែលជាស្វាមី។ គាត់ក៏បានយល់ព្រម។ បន្ទាប់ពីស្តេចដាវីឌ បានប្រព្រឹត្តអំពើបាបដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ទ្រង់ក៏បានបើកបង្ហាញអំពើបាបទ្រង់ ជាសាធារណៈ។ គឺដូចដែលទ្រង់បានរៀបរាប់អំពីអំពើបាបនោះ នៅក្នុងបទទំនុកដំកើងថា “កាលទូលបង្គំបានស្ងៀមនៅ នោះឆ្អឹងទូលបង្គំបានខ្សោះទៅ។ ទូលបង្គំបានរ៉ាប់ទទួលអំពើបាបរបស់ទូលបង្គំនៅចំពោះទ្រង់ ឥតលាក់ការទុច្ចរិតរបស់ទូលបង្គំទុកឡើយ ទូលបង្គំបាននិយាយថា ទូលបង្គំនឹងលន់តួអស់ទាំង ការរំលងរបស់ទូលបង្គំដល់ព្រះយេហូវ៉ា ឯទ្រង់ក៏បានអត់ទោសចំពោះអំពើបាបនៃទូលបង្គំទៅ”(ទំនុកដំកើង ៣២:៣,៥)។ មិនមែនគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែត្រូវបើកបង្ហាញអំពើបាបរបស់ខ្លួនជាសាធារណៈឡើយ ប៉ុន្តែ ពេលដែលស្តេចដាវីឌបានសារភាពអំពើបាបទ្រង់ ទ្រង់ក៏បានរកឃើញសន្តិភាព នៅក្នុងចិត្ត និងការប្រោសឲ្យជា ដែលបណ្តាលចិត្តទ្រង់ឲ្យសរសើរដំកើង…
Read articleអង្គុយនៅក្បែរ
មានពេលមួយ មិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំម្នាក់ កំពុងឆ្លងកាត់ទុក្ខលំបាកជាច្រើន ក្នុងជីវិត និងគ្រួសារគាត់។ ខ្ញុំក៏បានប្រាប់គាត់ថា ខ្ញុំមិនដឹងថា ត្រូវនិយាយ ឬធ្វើអ្វីឡើយ។ គាត់ក៏បានមើលមុខខ្ញុំ ហើយប្រាប់ខ្ញុំឲ្យគ្រាន់តែអង្គុយនៅក្បែរគាត់បានហើយ។ ខ្ញុំក៏បាននៅក្បែរគាត់ ហើយក្រោយមក យើងក៏បានចាប់ផ្តើមជជែកគ្នា អំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ។ ជារឿយៗ ពេលដែលអ្នកដទៃកំពុងសោកសង្រេង យើងមិនដឹងថា ត្រូវឆ្លើយតបយ៉ាងដូចម្តេចទេ ហើយពេលខ្លះ ការនិយាយស្តីទៅកាន់ពួកគេ អាចធ្វើឲ្យពួកគេមានទុក្ខកាន់តែខ្លាំង។ ការបម្រើអ្នកដទៃតម្រូវឲ្យយើងយល់ចិត្តពួកគេ ដោយដឹងថា ពួកគេត្រូវការអ្វី។ ជាញឹកញាប់ យើងអាចជួយពួកគេ ដោយបំពេញតម្រូវការជាក់ស្តែងរបស់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែ ការអង្គុយនៅក្បែរ ស្តាប់ពួកគេនិយាយ អាចស្ថិតក្នុងចំណោមដំណោះស្រាយដ៏ល្អបំផុត ដើម្បីលើកទឹកចិត្តពួកគេ។ ព្រះទ្រង់គង់នៅក្បែរយើង ពេលយើងស្រែកអំពាវនាវរកទ្រង់។ គឺដូចដែលអ្នកនិពន្ធទំនុកដំកើង បានពោលឡើងថា “ឯមនុស្សសុចរិត គេអំពាវនាវ ហើយព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ទទួលស្តាប់ ទ្រង់ក៏ប្រោសគេឲ្យរួចពីគ្រប់សេចក្តីលំបាករបស់គេ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់គង់ជិតបង្កើយនឹងអស់អ្នក ដែលមានចិត្តសង្រេង ហើយទ្រង់ជួយសង្គ្រោះដល់អស់អ្នក ដែលមានវិញ្ញាណទន់ទាប”(ទំនុកដំកើង ៣៤:១៧-១៨)។ យើងអាចជួយអ្នកដែលកំពុងមានការឈឺចាប់ ដោយយល់ចិត្ត ហើយបង្ហាញក្តីអាណិតចំពោះពួកគេ។ យើងអាចអង្គុយនៅក្បែរពួកគេ ដូចដែលព្រះគង់នៅជាមួយយើងដែរ។ ហើយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងប្រទានឲ្យយើងមានពាក្យសម្រាប់និយាយទៅកាន់ពួកគេ បើសិនជាចាំបាច់។-Keila Ochoa
Read articleការបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់
ដោយសារលោកស៊ី អេស លូអ៊ីស(C.S. Lewis) ធ្លាប់បានបម្រើក្នុងជួរទ័ព កាលពីសម័យសង្រ្គាមលោកទី១ នោះគាត់ក៏បានដឹងអំពីភាពតប់ប្រម៉ល់ នៃការងារជាទាហាន។ ក្នុងការថ្លែងសន្ទរកថាជាសាធារណៈ ក្នុងអំឡុងពេលសង្រ្គាមលោកលើកទី២ គាត់បានពិពណ៌នាយ៉ាងប៉ិនប្រសប់ អំពីទុក្ខលំបាក ដែលទាហានទាំងឡាយត្រូវជួបប្រទះ យ៉ាងដូចនេះថា “ការភ័យខ្លាច ដែលយើងមានចំពោះទុក្ខលំបាកគ្រប់យ៉ាង គឺប្រៀបបាននឹងទុក្ខលំបាកបានប្រមូលផ្តុំ នៅក្នុងជីវិតរបស់ទាហាន ដែលកំពុងបម្រើយ៉ាងសកម្ម នៅសមរភូមិ។ ជម្ងឺជាទុក្ខលំបាកដែលបានធ្វើឲ្យយើងខ្លាចការឈឺចាប់ និងសេចក្តីស្លាប់។ ភាពក្រីក្រីបានធ្វើឲ្យយើងខ្លាចការខ្វះខាត ភាពរងារ ភាពក្តៅហួតហែង និងការស្រេកឃ្លាន”។ ភាពជាទាសករ បានធ្វើឲ្យយើងខ្លាចការនឿយហត់ ភាពអន់ថោក ភាពអយុត្តិធម៌ និងការគៀបសង្កត់។ ការនិរទេសបានកាត់ផ្តាច់អ្នក ចេញពីមនុស្សជាទីស្រឡាញ់”។ សាវ័កប៉ុលបានពិពណ៌នាអំពីជីវិតរបស់ទាហាន ដែលត្រូវឆ្លងកាត់ទុក្ខលំបាកជាច្រើន ជាការប្រៀបប្រដូចទៅនឹងគ្រីស្ទបរិស័ទ ដែលអាចជួបទុក្ខលំបាក ក្នុងការបម្រើព្រះគ្រីស្ទ។ សាវ័កប៉ុលបានអត់ទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកដោយចិត្តស្មោះត្រង់ ដើម្បីដំណឹងល្អ រហូតដល់ចុងបញ្ចប់នៃជីវិតគាត់។ គាត់បានលើកទឹកចិត្តលោកធីម៉ូថេ ឲ្យមានការអត់ទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកផងដែរ គឺដូចដែលគាត់បានផ្តាំលោកធីម៉ូថេថា “ចូរឲ្យអ្នកទ្រាំទ្រទុក្ខលំបាក ដូចជាទាហានយ៉ាងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទចុះ”(២ធីម៉ូថេ ២:៣)។ ការបម្រើព្រះគ្រីស្ទ តម្រូវឲ្យយើងមានចិត្តអំណត់។ យើងអាចជួបឧបស័គ្គដូចជា បញ្ហាសុខភាព ឬទំនាក់ទំនង ឬមួយជួបស្ថានភាពដែលពិបាកៗជាដើម។ តែក្នុងនាមជាទាហានដ៏ល្អ យើងត្រូវមមុលទៅមុខ…
Read article