ការមិនលះចោលសេចក្តីជំនឿ
ពេលខ្ញុំកំពុងសិក្សាកណ្ឌគម្ពីរដានីយ៉ែល ខ្ញុំក៏បានដឹងថា ដានីយ៉ែលអាចជៀសវាងទោសប្រហារជីវិតដែលត្រូវគេទម្លាក់ចូលក្នុងរូងសឹង។ ពួកមន្ត្រីរបស់ស្តេចមានការច្រណែនឈ្នានីស ចំពោះដានីយ៉ែល ហើយពេលពួកគេដឹងថា គាត់អធិស្ឋានទៅរកព្រះជាប្រចាំថ្ងៃ មិនដែលខាន ពួកគេក៏បានរកវិធីបង្កើតច្បាប់ដាក់ទោសអ្នកណាដែលអធិស្ឋានទៅព្រះ(ដានីយ៉ែល ៦:១-៩)។ ដានីយ៉ែលបានដឹងច្បាស់ថា គេមានគម្រោងធ្វើបាបគាត់ ហើយគាត់អាចសម្រេចចិត្តទៅអធិស្ឋាន នៅកន្លែងស្ងាត់កំបាំង ក្នុងរយៈពេលមួយខែ ទំរាំតែច្បាប់នោះលែងមានប្រសិទ្ធិភាព។ ប៉ុន្តែ គាត់មិនមែនជាមនុស្សប្រភេទនោះទេ។ កាលដានីយ៉ែលបានដឹងថា សំបុត្រនោះបានចុះហត្ថលេខាហើយ នោះលោកក៏ចូលទៅក្នុងផ្ទះរបស់លោក (រីឯបង្អួចនៃបន្ទប់របស់លោក ខាងក្រុងយេរូសាឡិម ក៏នៅចំហរ) លោកលុតជង្គង់ចុះអធិស្ឋាន ហើយអរព្រះគុណដល់ព្រះរបស់លោក១ថ្ងៃ៣ដង ដូចជាកាលពីមុន(ខ.១០)។ ដានីយ៉ែលមិនមានការតក់ស្លត់ ឬតថ្លៃជាមួយព្រះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានបន្តអធិស្ឋាន ដូចសព្វមួយដង(ខ.១០)។ គាត់មិនខ្លាចគេយកទៅប្រហារជីវិតឡើយ។ រឿងនេះបានបង្រៀនខ្ញុំ អំពីអំណាចនៃការប្តេជ្ញាចិត្ត ដែលដានីយ៉ែលមានចំពោះព្រះ។ កម្លាំងរបស់គាត់ គឺទទួលបានពីព្រះ ដែលគាត់តែងតែចង់បំពេញព្រះទ័យទ្រង់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ពេលគាត់ជួបវិបត្តិ គាត់មិនបានបញ្ឈប់ទម្លាប់អធិស្ឋានប្រចាំថ្ងៃ ដើម្បីឲ្យខ្លួនរួចពីទោសប្រហារជីវិតឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់នៅតែបន្តប្តេជ្ញាចិត្ត ចំពោះព្រះរបស់គាត់។-David McCasland
Read articleកែប្រែទស្សនៈ
ភរិយាខ្ញុំចូលចិត្តក្រោកពីព្រលឹម។ មុនពេលក្រុមគ្រួសារភ្ញាក់ពីដំណេក គាត់ចូលចិត្តចំណាយពេលស្ងាត់ស្ងៀមជាមួយព្រះ ដោយអានព្រះគម្ពីរ និងអធិស្ឋាន។ ថ្មីៗនេះ ពេលគាត់អង្គុយនៅលើកៅអីដែលគាត់ចូលចិត្ត ដើម្បីចំណាយពេលស្ងាត់ស្ងៀម គាត់ក៏បានជួបភាពរញេរញ៉ៃ នៅលើកៅអីវែង ដែលត្រូវបានបន្សល់ទុក ដោយ “អ្នក” ដែលបានមើលបាល់ទាត់ កាលពីពេលយប់។ ភាពរញេរញ៉ៃនេះបានរំខានគាត់ ធ្វើឲ្យគាត់បែកអារម្មណ៍នៅក្នុងការចំណាយពេលជាមួយព្រះ។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏បានគិតឃើញដំណោះស្រាយមួយ។ គាត់ក៏បានផ្លាស់ទៅអង្គុយ នៅលើកៅអីវែងនោះវិញ។ ពេលគាត់អង្គុយទៅលើកៅអីវែងនោះ គាត់អាចមើលទៅបង្អួចផ្ទះខាងមុខ ឃើញថ្ងៃរះពីលើមហាសមុទ្រអាត្លង់ទិច ហើយភាពរញេរញ៉ៃនោះ លែងនៅចំពីមុខគាត់ទៀតហើយ។ សម្រស់នៃទេសភាព ដែលព្រះទ្រង់បានរចនា នៅពេលព្រឹកនោះ ក៏បានកែប្រែទស្សនៈរបស់គាត់។ ពេលគាត់ចែកចាយ អំពីរឿងនេះដល់ខ្ញុំ យើងទាំងពីរក៏បានរៀនបាននូវមេរៀនដ៏សំខាន់មួយ នៅពេលព្រឹកនោះ។ យើងមិនតែងតែអាចគ្រប់គ្រងបញ្ហាក្នុងជីវិត ដែលមានផលប៉ះពាល់មកលើការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃឡើយ តែយើងមានជម្រើស។ តើយើងចង់សម្រេចចិត្តបន្តខ្វល់ពី “ភាពរញេរញ៉ៃ”នោះទៀត ឬយើងចង់កែប្រែទស្សនៈរបស់យើង? ពេលសាវ័កប៉ុលនៅទីក្រុងអាថែន “គាត់មានសេចក្តីរំជួលក្នុងចិត្តជាខ្លាំង ដោយឃើញមានរូបព្រះនៅពេញក្នុងទីក្រុងនោះ”(កិច្ចការ ១៧:១៦)។ ប៉ុន្តែ គាត់ក៏បានផ្លាស់ប្តូរទស្សនៈរបស់គាត់ ហើយក៏បានប្រើភាពរញេរញ៉ៃនោះ ជាឱកាសប្រកាសអំពីព្រះដ៏ពិត ដែលមានព្រះនាមយេស៊ូវគ្រីស្ទ(ខ.២២-២៣)។ ពេលដែលភរិយាខ្ញុំចេញទៅធ្វើការបាត់ ខ្ញុំក៏ត្រូវដល់ពេលកែប្រែទស្សនៈរបស់ខ្ញុំផងដែរ ដោយអនុញ្ញាតឲ្យព្រះអម្ចាស់ ជួយឲ្យខ្ញុំមើលឃើញភាពរញេរញ៉ៃ ជាឱកាសដែលមានប្រយោជន៍ដូចដែលភរិយាខ្ញុំ និងទ្រង់បានមើលឃើញផងដែរ។-Randy…
Read articleការជ្រើសរើសរបស់ទ្រង់
កាលកូនៗរបស់ខ្ញុំនៅតូច ខ្ញុំច្រើនតែអធិស្ឋានជាមួយពួកគេ មុនពេលពួកគេបិទភ្នែកគេង។ ប៉ុន្តែ មុនពេលខ្ញុំអធិស្ឋាន ជួនកាល ខ្ញុំអង្គុយនៅចុងគ្រែ ជជែកគ្នាលេងជាមួយពួកគេ។ ខ្ញុំនៅចាំថា កាលនោះខ្ញុំធ្លាប់ប្រាប់លីបប៊ី(Libby) កូនស្រីខ្ញុំថា “បើកូនឈរក្នុងចំណោមក្មេងស្រីទាំងអស់ ដែលមានអាយុ៤ឆ្នាំ ក្នុងពិភពលោក នោះម៉ាក់នឹងដើរទៅរកកូន។ ហើយម៉ាក់នឹងជ្រើសរើសកូនធ្វើជាកូនស្រីរបស់ម៉ាក់”។ ពាក្យសម្តីនេះបាននាំឲ្យមានស្នាមញញឹម នៅលើផ្ទៃមុខរបស់លីបប៊ី ព្រោះនាងដឹងថា នាងជាមនុស្សពិសេស។ បើសិនជានាងបានញញឹមនៅពេលនោះ ដោយសារនាងដឹងថាខ្លួនជាមនុស្សពិសេស ចុះទំរាំតែយើងដែលបានដឹងថា ព្រះអាទិករនៃចក្រវាល “បានជ្រើសរើសយើង តាំងពីដើមដំបូងមក ដើម្បីឲ្យបានទទួលសេចក្តីសង្រ្គោះ”(២ថែស្សាឡូនិច ២:១៣) តើយើងនឹងមានទឹកមុខញញឹមច្រើនប៉ុណ្ណា? មុនពេលកំណើតលោកិយ ទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងរើសយើង ធ្វើជាកូនទ្រង់។ ហេតុនេះហើយ បានជាព្រះគម្ពីរច្រើនតែបាននិយាយ អំពីការដែលព្រះទទួលយើងជាកូន ដើម្បីឲ្យយើងដឹងថា ទោះជាយើងមិនសក្តិសម ឬគ្មានតម្លៃក៏ដោយ ក៏ទ្រង់នៅតែជ្រើសរើសយើង។ នេះជាដំណឹងដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើល! ព្រះអម្ចាស់បានស្រឡាញ់យើង(ខ.១៣) ហើយទ្រង់បានឲ្យយើងអរសប្បាយ នឹងជីវិតថ្មី ក្នុងមហាគ្រួសាររបស់ទ្រង់។ សេចក្តីពិតដ៏រុងរឿងនេះ គួរតែបានបំពេញជីវិតយើង ដោយការបន្ទាបខ្លួន និងការដឹងគុណព្រះ។ “សូមឲ្យព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើង និងព្រះដ៏ជាព្រះវរបិតា ដែលទ្រង់បានស្រឡាញ់យើង … បានកំសាន្តចិត្តអ្នករាល់គ្នាដែរ ហើយតាំងឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានមាំមួនឡើង…
Read articleចង់បានអ្នកជួយសង្រ្គោះ
ពេលដែលខ្សែភាពយន្តរឿងស៊ូពើរមែន ត្រូវបានគេចាប់ផ្តើមចាក់ផ្សាយនៅតាមរោងកុន ក្នុងឆ្នាំ២០១៣ ភាពរំជើបរំជួលបានកើតមាន ក្នុងពិភពខ្សែភាពយន្ត។ ខ្សែភាពយន្តវិទ្យាសាស្រ្តបែបប្រឌិតមួយនេះ បានប្រើបច្ចេកទេសកាត់ត និងមានឆាកប្រយុទ្ធដែលធ្វើឲ្យគេមើលមិនព្រិចភ្នែក ហើយបានទាក់ទាញទស្សនិកជនរាប់លាននាក់ ចូលទស្សនាតាមរោងកុន នៅទូទាំងពិភពលោក។ អ្នកខ្លះនិយាយថា ខ្សែភាពយន្តនេះមានភាពទាក់ទាញខ្លាំង ដោយសារបច្ចេកវិទ្យាដ៏អស្ចារ្យ តែអ្នកខ្លះទៀតបានយល់ថា សាច់រឿងបែបទេវកថារបស់ស៊ូពើមែន ជាកក្តាទាក់ទាញ ដែលបានបណ្តាលចិត្តមនុស្សរាប់លាននាក់ឲ្យចង់ទស្សនា។ ប៉ុន្តែ កញ្ញាអែមមី អ័ដាំមស៍(Amy Adams) ដែលជាតួឯកស្រីក្នុងរឿងនោះមានទស្សនៈផ្សេងពីនេះ។ គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា បានជាមនុស្សជាច្រើនឲ្យចង់ទស្សនារឿងនេះ គឺដោយសារមនុស្សជាទូទៅមានចិត្តស្រេកឃ្លាន ចង់ឲ្យមានអ្នកមកជួយសង្រ្គោះខ្លួន ឲ្យរួចពីគ្រោះភ័យទាំងឡាយដែលបង្ករដោយមនុស្ស។ ជាការពិតណាស់ មនុស្សយើងពិតជាចង់ឲ្យមានអ្នកជួយសង្រ្គោះខ្លួនមែន ពេលដែលខ្លួនមានគ្រោះភ័យ។ ហើយអ្នកដែលមកជួយសង្រ្គោះមនុស្សនោះ គឺបានមកចាប់កំណើតក្នុងលោកិយនេះហើយ ទ្រង់មានព្រះនាមយេស៊ូវ។ មុនពេលព្រះយេស៊ូវប្រសូត្រជាមនុស្ស មានការប្រកាសជាច្រើន អំពីការប្រសូត្ររបស់ទ្រង់។ គឺដូចដែលទេវតាបានមានបន្ទូលទៅកាន់លោកយ៉ូសែបថា “នាងនឹងប្រសូតបុត្រា១ ហើយអ្នកត្រូវថ្វាយព្រះនាមថា «យេស៊ូវ» ព្រោះបុត្រនោះនឹងជួយសង្គ្រោះរាស្ត្រទ្រង់ ឲ្យរួចពីបាប”(ម៉ាថាយ ១:២១)។ ព្រះយេស៊ូវបានយាងមក ដើម្បីសង្រ្គោះយើងឲ្យរួចពីបាប និងរួចពីអាត្មាខ្លួនឯង។ ព្រះនាមទ្រង់មានន័យថា “ព្រះសង្រ្គោះ” ហើយបេសកកម្មរបស់ទ្រង់ គឺដើម្បីប្រទានសេចក្តីសង្រ្គោះដល់យើង។ មានតែព្រះយេស៊ូវទេ ដែលអាចបំពេញចិត្តមនុស្ស ដែលស្រេកឃ្លានចង់បានអ្នកជួយសង្រ្គោះខ្លួន។-Bill Crowder
Read articleពិភពដែលមើលមិនឃើញ
តើអ្នកដឹងទេថា មីក្រុបដែលមាននៅលើដៃរបស់អ្នក អាចមានចំនួនលើសមនុស្សទាំងអស់នៅលើផែនដី? ឬអាចនិយាយបានម្យ៉ាងទៀតថា មីក្រុបរាប់លានអាចផ្តុំគ្នា នៅលើចុងម្ជុលដ៏តូចល្អិតបាន។ ពួកមីក្រុបតូចៗទាំងនោះ មានរូបរាង្គតូចខ្លាំងណាស់ បានជាយើងមិនអាចមើលនឹងភ្នែកទទេរ ដោយមិនប្រើមីក្រូទស្សន៍បានទេ តែពួកវារស់នៅក្នុងទឹក ដី ខ្យល់ ហើយសូម្បីតែក្នុងខ្លួនយើងក៏មានពួកវាដែរ។ ហើយយើងជួបប្រទះពួកវាជានិច្ច ទោះបីជាយើងមើលពិភពរបស់វាមិនឃើញក៏ដោយ។ ហោរាបាឡាមក៏បានបង្ហាញថា ភាពពិតនៃពិភពខាងវិញ្ញាណ ក៏ច្រើនតែពិបាកឲ្យមនុស្សយើងមើលឃើញផងដែរ។ ពេលដែលគាត់កំពុងជិះសត្វលាធ្វើដំណើរតាមផ្លូវ ដោយមានអ្នកបម្រើទៅជាមួយគាត់ សត្វលា “ក៏បានឃើញទេវតានៃព្រះយេហូវ៉ាឈរនៅត្រង់ផ្លូវ ទាំងកាន់ដាវហូតជាស្រេចនៅព្រះហស្ត” នោះលាក៏បែរចេញពីផ្លូវទៅតាមវាលទៅ ឯបាឡាមគាត់វាយលា ដើម្បីនឹងទាញញាក់មកក្នុងផ្លូវវិញ(ជនគណនា ២២:២៣)។ លាក៏ឃើញទេវតានៃព្រះយេហូវ៉ាទៀត រួចវាចូលទៅអែបត្បៀតខ្លួននឹងកំផែង គាបជើងបាឡាមនឹងថ្ម នោះគាត់វាយវាម្តងទៀត។ គាត់មើលមិនឃើញទេវតាទេ គឺទាល់តែព្រះបើកបំភ្លឺភ្នែកគាត់ ទើបគាត់មើលឃើញទេវតា(ខ.៣១)។ ព្រះគម្ពីរបានចែងថា ពិភពខាងវិញ្ញាណគឺពិតជាមានមែន ហើយជួនកាល យើងជួបប្រទះភាពពិតនៃពិភពខាងវិញ្ញាណ ដែលមានសេចក្តីល្អ និងសេចក្តីអាក្រក់(ហេព្រើ ១៣:២ និងអេភេសូរ ៦:១២)។ ហេតុនេះហើយ បានជាព្រះគម្ពីរបានលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យមានការអធិស្ឋានចាំយាម និងត្រៀមខ្លួនជានិច្ច។ ព្រះទ្រង់កំពុងគ្រប់គ្រងលោកិយដែលយើងមើលឃើញ ហើយទ្រង់ក៏គ្រប់គ្រងពិភពដែលយើងមើលមិនឃើញផងដែរ។-Jennifer Benson Schuldt
Read articleសួរអ្នកនិពន្ធ
ជាច្រើនឆ្នាំកន្លងមកនេះ ខ្ញុំបានចូលរួមជាមួយក្លិបអ្នកអានសៀវភៅ។ ជាពិសេស យើងឲ្យមិត្តភក្តិមួយចំនួនអានសៀវភៅមួយក្បាល ហើយយើងក៏បានពិភាក្សាគ្នា អំពីគោលគំនិតរបស់អ្នកនិពន្ធ។ បន្ទាប់មក ក្នុងចំណោមយើង មានមនុស្សម្នាក់បានសួរសំណួរមួយ ដែលយើងមិនអាចឆ្លើយបាន។ ហើយមានម្នាក់ទៀត ក៏បាននិយាយថា “ទាល់តែសួរអ្នកនិពន្ធ ទើបយើងដឹងចម្លើយ”។ មានក្រុមអ្នកអានសៀវភៅកាន់តែច្រើន នៅទីក្រុងញូយ៉ក កំពុងមានបញ្ហាដូចនេះដែរ បានជាអ្នកនិពន្ធក៏បានអនុញ្ញាតឲ្យក្រុមអ្នកអានសៀវភៅទាំងឡាយ សួរសំណួរដោយផ្ទាល់ ដោយបង់ប្រាក់ជាច្រើន ដល់គាត់។ តើក្រុមអ្នកអានសៀវភៅខុសពីក្រុមអ្នករៀនព្រះគម្ពីរយ៉ាងណាខ្លះ? ពេលណាយើងជួបជុំគ្នា នោះព្រះយេស៊ូវទ្រង់ក៏គង់នៅជាមួយយើងផងដែរ។ ទ្រង់មិនតម្រូវឲ្យយើងបង់ប្រាក់ សម្រាប់ព្រះវត្តមានទ្រង់ឡើយ។ ទ្រង់តែងតែមានពេលសម្រាប់យើងជានិច្ច ហើយក៏មិនពិបាកក្នុងការធ្វើដំណើរមកជួបយើងដែរ។ ជាងនេះទៅទៀត យើងមានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដឹកនាំឲ្យយើងមានការយល់ដឹង ក្នុងព្រះបន្ទូល។ មុនពេលព្រះយេស៊ូវយាងឡើងនគរស្ថានសួគ៌វិញ ទ្រង់ក៏បានសន្យាដល់ពួកសាវ័កផងដែរថា ទ្រង់នឹងចាត់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ឲ្យយាងចុះមកបង្ហាត់បង្រៀនពួកគេ(យ៉ូហាន ១៤:២៦)។ ព្រះដែលជាអ្នកនិពន្ធព្រះគម្ពីរ ទ្រង់អាចជួបយើង គ្រប់ពេលវេលា គ្រប់ទីកន្លែង។ ដូចនេះ ពេលយើងមានសំណួរអ្វីមួយ យើងអាចទូលសួរទ្រង់ ដោយទុកចិត្តថា ទ្រង់នឹងឆ្លើយតប តាមពេលវេលារបស់ទ្រង់ គឺមិនមែនតាមពេលវេលារបស់យើងនោះទេ។ ព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងមានគំនិតគិតដូចទ្រង់(១កូរិនថូស ២:១៦) ដែលជាអ្នកនិពន្ធនៃព្រះគម្ពីរ ប្រយោជន៍ឲ្យយើងស្គាល់ភាពអស្ចារ្យនៃអំណោយ ដែលទ្រង់បានប្រទានយើង ដោយឥតគិតថ្លៃ(ខ.១២)។-Julie Ackerman Link
Read article