អ្នកសួរសុខទុក្ខ
មានពេលមួយមិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំម្នាក់ បានសួរសុខទុក្ខបុរស ដែលទើបចូលនិវត្តន៍ និងលែងធ្វើការពេញពេលដូចមុនទៀត។ បុរសនោះក៏បានឆ្លើយថា សព្វថ្ងៃនេះ គាត់មានមុខរបរជាភ្ញៀវ គឺគាត់ដើរសួរសុខទុក្ខគេឯង ក្នុងពួកជំនុំ និងសហគមន៍របស់យើង ដែលកំពុងសម្រាកព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យ ឬកំពុងស្ថិតក្នុងមន្ទីរថែរទាំ ឬក៏កំពុងរស់នៅម្នាក់ឯង ឬមួយត្រូវការអ្នកនិយាយ និងអធិស្ឋានជាមួយពួកគេ។ គាត់មានអំណរនៅក្នុងកិច្ចការនេះណាស់។ មិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំមានការស្ងើចសរសើរ ចំពោះបុរសម្នាក់នេះ ដែលកំពុងរស់នៅដោយគោលបំណងច្បាស់លាស់ និងកំពុងមើលថែរអ្នកដទៃ។ រយៈពេលពីរបីថ្ងៃ មុនពេលព្រះយេស៊ូវត្រូវគេយកទៅឆ្កាង ទ្រង់បានមានបន្ទូលអំពីរឿងមួយ ឲ្យពួកសិស្សទ្រង់ស្តាប់ ដែលសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើសារៈសំខាន់ នៃការទៅសួរសុខទុក្ខអ្នកដែលកំពុងមានសេចក្តីត្រូវការ។ គឺដូចដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលថា “នោះលោកដ៏ជាស្តេច នឹងមានព្រះបន្ទូលទៅពួកអ្នកដែលនៅខាងស្តាំថា … យើងនៅអាក្រាត ហើយអ្នករាល់គ្នាបានស្លៀកពាក់ឲ្យយើង យើងបានឈឺ ហើយអ្នករាល់គ្នាបានមកសួរយើង ក៏ជាប់គុក ហើយអ្នករាល់គ្នាបានមកឯយើង”(ម៉ាថាយ ២៥:៣៤,៣៦)។ គេក៏បានទូលសួរទ្រង់ថា “តើយើងខ្ញុំបានឃើញទ្រង់ឈឺ ឬជាប់គុក ហើយបានមកឯទ្រង់ពីកាលណា?” នោះស្តេចនឹងឆ្លើយទៅគេថា “យើងប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា ដែលអ្នករាល់គ្នាបានធ្វើការទាំងនោះ ដល់អ្នកតូចបំផុតក្នុងពួកបងប្អូនយើងនេះ នោះឈ្មោះថា បានធ្វើដល់យើងដែរ”(ខ.៣៩-៤០)។ ការទៅសួរសុខទុក្ខអ្នកដទៃ ជាកិច្ចការបម្រើព្រះ ដែលនាំឲ្យមានផលចំណេញពីរយ៉ាង គឺចំណេញដល់អ្នកដែលគេទៅសួរសុខទុក្ខ និងចំណេញដល់ព្រះយេស៊ូវ។ ការទៅជួយ និងលើកទឹកចិត្តមនុស្សម្នាក់ គឺជាការបម្រើទៅដល់ព្រះអម្ចាស់នៃយើង…
Read articleទំនាក់ទំនងប្តីប្រពន្ធដែលព្រះបានរៀបចំ
មុនពេលខ្ញុំ ចាប់ផ្តើមមានទំនាក់ទំនងជាមួយភរិយារបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំមានការចាប់អារម្មណ៍ចំពោះអាវភ្លៀងពណ៌លឿងរបស់នាង ហើយខ្ញុំក៏បានមានការចាប់អារម្មណ៍កាន់តែខ្លាំង ចំពោះនិសិ្សតឆ្នាំទីមួយ ដ៏គួរឲ្យស្រឡាញ់ម្នាក់នេះ ដែលមានសក់វែងពណ៌ត្មោត។ មិនយូរប៉ុន្មាន ខ្ញុំក៏មានចិត្តក្លាហានក្នុងការទំនាក់ទំនង ពេលនាងកំពុងរវល់ដើរតាមផ្លូវ ទាំងអានសំបុត្រដែលគេផ្ញើរពីផ្ទះមកបណ្តើរ ហើយក៏បានបបួលនាងណាត់ជួប ទាំងខុសទំនង។ ពេលនោះ ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលណាស់ ពេលដែលនាងយល់ព្រមទៅជាមួយខ្ញុំ។ ជាង៤ទសវត្សរ៍ក្រោយមក ខ្ញុំនិងភរិយារបស់ខ្ញុំក៏បានរំឭករឿងនោះឡើងវិញ ហើយក៏បានអស់សំណើច ពេលយើងនឹកឃើញថ្ងៃដែលយើងជួបគ្នាលើកដំបូង ដោយភាពអឹមអៀម ក្នុងបរិវេណមហាវិទ្យាល័យ ហើយក៏មានការភ្ញាក់ផ្អើល ចំពោះរបៀបដែលព្រះទ្រង់ផ្សំផ្គុំបុរសអៀនប្រៀន មកពីរដ្ឋអូហៃយ៉ូ ជាមួយនារីអឹមអៀម មកពីរដ្ឋមីឈីហ្គិន។ ក្នុងអំឡុងពេល ជាច្រើនឆ្នាំកន្លងមកនេះ យើងបានជួបរឿងទឹកភ្នែកជាច្រើនរាប់មិនអស់ នៅក្នុងការចិញ្ចឹមកូន។ យើងបានចិញ្ចឹមកូនបួននាក់ ហើយបានជួបទុក្ខជាទម្ងន់ ពេលដែលយើងបាត់បង់កូនម្នាក់។ បញ្ហាតូចធំបានល្បងលក្តីជំនឿរបស់យើង តែយើងនៅតែមិនបែកគ្នា ដោយសារយើងមានការប្តេជ្ញាចិត្ត និងដោយសារព្រះគុណព្រះ។ សព្វថ្ងៃនេះ យើងមានចិត្តអរសប្បាយចំពោះការរៀបចំរបស់ព្រះ ឲ្យយើងចាកចេញពីឪពុកម្តាយ មករួមជីវិតជាមួយគ្នាជាប្តីប្រពន្ធ ជាសាច់តែមួយ ដូចដែលបានចែងក្នុងបទគម្ពីរលោកុប្បត្តិ ២:២៤។ យើងពេញចិត្តនឹងផែនការដ៏អស្ចារ្យនេះណាស់ ដែលបានឲ្យយើងមានជីវិតរួមគ្នា យ៉ាងមានសុភមង្គល។ ការរៀបចំរបស់ព្រះ សម្រាប់ជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍ មានភាពស្រស់ស្អាតណាស់។ ដូចនេះ ចូរយើងអធិស្ឋានឲ្យប្តីប្រពន្ធទាំងឡាយបានដឹង អំពីភាពអស្ចារ្យនៃការអរសប្បាយនឹងការរួមរស់ជាប្តីប្រពន្ធ ក្រោមព្រះពរនៃការដឹកនាំរបស់ព្រះ…
Read articleនរណាជាចៅហ្វាយ?
ថ្ងៃមួយ ភរិយាខ្ញុំបានទៅមើលចៅប្រុសពីរនាក់ នៅផ្ទះរបស់ពួកគេ។ ចៅទាំងពីរក៏បានចាប់ផ្តើមឈ្លោះគ្នា ដណ្តើមគ្រឿងលេងមួយ។ ភ្លាមៗនោះ នេធិន(Nathan) ដែលជាកូនប្អូន មានអាយុ៣ឆ្នាំក៏បានបង្គាប់ខាំមេរ៉ុន(Cameron) ដែលជាបងប្រុស ឲ្យចូលទៅបន្ទប់របស់ខ្លួនទាំងបង្ខំ។ ខាំមេរ៉ុន ក៏ចាប់ផ្តើមដើរតម្រង់ទៅរកបន្ទប់របស់ខ្លួន ទាំងទឹកមុខស្រង៉ូតស្រង៉ាត់។ ពេលនោះ ភរិយារបស់ខ្ញុំក៏បានប្រាប់ខាំមេរ៉ុនថា “ខាំមេរ៉ុន ចៅមិនចាំបាច់ត្រូវចូលក្នុងបន្ទប់របស់ចៅទេ នេធិន(Nathan) មិនមែនជាចៅហ្វាយរបស់ចៅទេ!” ពេលខាំមេរ៉ុនដឹងថា នេធិនមិនមែនជាចៅហ្វាយរបស់ខ្លួនទេ គាត់ក៏ញញឹម រួចអង្គុយចុះ ហើយបន្តលេងទៀត។ រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំថា មនុស្សម្នាក់ៗមានភាពទន់ខ្សោយ ដែលងាយនឹងស្ថិតនៅក្រោម ការគ្រប់គ្រងរបស់អំពើបាប។ អំពើបាបតែងតែគំរាមកំហែងចង់គ្រប់គ្រងចិត្ត និងគំនិតយើង ហើយព្យាយាមធ្វើឲ្យយើងបាត់បង់ក្តីអំណរ ក្នុងការប្រកបជាមួយព្រះសង្រ្គោះរបស់យើង។ ប៉ុន្តែ តាមរយៈការសុគត និងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ របស់ព្រះគ្រីស្ទ យើងអាចមានជ័យជម្នះលើអំពើបាប។ អំពើបាបគ្មានអំណាចមកលើយើងទៀតទេ។ ហេតុនេះហើយ បានជាសាវ័កប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា “បាបមិនត្រូវមានអំណាចលើអ្នករាល់គ្នាទៀតឡើយ ដោយព្រោះអ្នករាល់គ្នាមិននៅក្រោមក្រឹត្យវិន័យ គឺនៅក្រោមព្រះគុណវិញ”(រ៉ូម ៦:១៤)។ ទោះយើងមានភាពប្រេះបែកក៏ដោយ ក៏ព្រះគុណព្រះគ្រីស្ទនៅតែជួយឲ្យយើងរស់នៅ តាមរបៀបដែលគាប់ព្រះទ័យព្រះ ហើយបង្ហាញដល់លោកិយ ឲ្យស្គាល់អំណាចរបស់ទ្រង់ ដែលអាចធ្វើឲ្យមនុស្សមានជីវិតផ្លាស់ប្រែ។ អំពើបាបមិនមែនជាចៅហ្វារបស់យើងទៀតទេ។ សព្វថ្ងៃនេះ យើងកំពុងរស់នៅក្នុងគ្រាព្រះគុណ និងក្នុងព្រះវត្តមាននៃព្រះយេស៊ូវ។…
Read articleពិធីខួបកំណើត
កាលនៅពីក្មេង ខ្ញុំចូលចិត្តពិធីខួបកំណើតណាស់។ ខ្ញុំនៅចាំថា កាលនោះ ខ្ញុំកំពុងឈរយ៉ាងរំភើបរីករាយនៅមាត់ទ្វារ ដើម្បីរង់ចាំមិត្តភក្តិមកចូលរួមពិធីបុណ្យខួបកំណើតរបស់ខ្ញុំគំរប់អាយុ៥ឆ្នាំ។ ខ្ញុំមិនគ្រាន់តែមានចិត្តរំភើប ដោយសារប៉េងប៉ោង អំណោយ និងនំខួបកំណើតប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ដោយសារខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំមិនមែនអាយុ៤ឆ្នាំទៀតទេ។ ខ្ញុំកំពុងចម្រើនវ័យធំជាងមុន។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលដែលខ្ញុំមានវ័យកាន់តែចាស់ ជួនកាល ពិធីខូបកំណើតធ្វើឲ្យខ្ញុំបាក់ទឹកចិត្ត ជាជាងមានចិត្តរំភើបរីករាយ។ កាលពីឆ្នាំទៅ ពេលដែលខ្ញុំធ្វើពិធីខួបកំណើត ខ្ញុំបានរាប់អាយុឃើញថា ខ្លួនមានអាយុច្រើនទសវត្សរ៍ហើយ។ ពេលនោះ ម៉ាធី(Martie) ភរិយារបស់ខ្ញុំ ក៏បានលើកទឹកចិត្តខ្ញុំ ដោយក្រើនរំឭកថា ខ្ញុំគួរតែដឹងគុណព្រះ ដែលបានឲ្យខ្ញុំមានវ័យចាស់ជាងមុន។ គាត់បានយកបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក៧១ ដែលអ្នកនិពន្ធបានចែងអំពី ព្រះវត្តមានរបស់ព្រះ ដែលគង់នៅក្នុងជីវិតគាត់ ជាប់ជានិច្ច។ គាត់បាននឹកចាំថា ព្រះបាន “ថែរក្សាគាត់ តាំងពីផ្ទៃម្តាយមក”(៧១:៦) ហើយគាត់ក៏បានថ្លែង ដោយអរព្រះគុណទ្រង់ថា “ឱព្រះអង្គអើយ ទ្រង់បានបង្ហាត់បង្រៀនទូលបង្គំ តាំងតែពីក្មេងមក ហើយដរាបដល់ឥឡូវនេះ ទូលបង្គំបានសំដែង ពីអស់ទាំងការអស្ចារ្យរបស់ទ្រង់”(ខ.១៧)។ ហើយពេលដែលគាត់មានវ័យចាស់ហើយ គាត់មានកិត្តិយស នៅក្នុង “ការថ្លែងប្រាប់ពីព្រះចេស្តាទ្រង់ ដល់ដំណមនុស្សជាន់ក្រោយ និងពីឥទ្ធានុភាពទ្រង់ ដល់ពួកអ្នកដែលត្រូវកើតខាងមុខ”(ខ.១៨)។ ព្រះទ្រង់បានប្រទានពរដល់អ្នកនិពន្ធទំនុកដំកើង…
Read articleមិនបានស្គាល់ព្រះពរ
មានពេលមួយស្វាមីរបស់ខ្ញុំបានគាំបេះដូង តែអរព្រះគុណព្រះអម្ចាស់ ដែលគាត់មិនបានស្លាប់។ ក្នុងអំឡុងពេលពីរបីខែបន្ទាប់ គេបានសួរខ្ញុំជាច្រើនដងថា ខ្ញុំសុខសប្បាយជាទេ ហើយខ្ញុំក៏បានឆ្លើយថា “ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំមានពរណាស់”។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះពរដែលព្រះប្រទានមក មានទំហំ និងសណ្ឋានខុសគ្នា។ តាមពិត ពេលខ្លះយើងមិនដឹងថា ខ្លួនឯងកំពុងទទួលព្រះពរទេ។ សូម្បីតែនៅពេលដែលយើង កំពុងធ្វើការអ្វីដែលព្រះឲ្យយើងធ្វើ ក៏យើងនៅតែមានទុក្ខលំបាក។ ជួនកាល យើងមានការបាក់ទឹកចិត្ត ពេលដែលព្រះទ្រង់មិនឆ្លើយតប ឲ្យត្រូវចិត្តយើង ឬទ្រង់ហាក់ដូចជាពន្យាពេលយូរពេក។ ការច្រណែនរបស់បងប្អួនរបស់លោកយ៉ូសែប បាននាំឲ្យគាត់មានទុក្ខលំបាកជាច្រើន។ តាមទស្សនៈរបស់មនុស្ស គេប្រហែលជាយល់ថា ព្រះទ្រង់បានភ្លេចលោកយ៉ូស្វេហើយ ពេលគាត់បានជួបទុក្ខវេទនាអស់រយៈពេលជាង១០ឆ្នាំ។ គេបានទម្លាក់គាត់ចូលក្នុងរណ្តៅ ត្រូវគេលក់ឲ្យធ្វើជាទាសករ ត្រូវគេចោទប្រកាន់ ហើយចាប់ដាក់គុកដោយអយុត្តិធម៌។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ទីបំផុត ព្រះទ្រង់ក៏បានលើកគាត់ ឲ្យក្លាយជាអ្នកដឹកនាំម្នាក់ នៅនគរអេស៊ីព្ទ ហើយក៏បានសង្រ្គោះមនុស្សជាច្រើន ឲ្យរួចពីគ្រោះទុរភិក្ស ដែលការនេះបានបញ្ជាក់ច្បាស់ថា ទ្រង់នៅតែមានភាពស្មោះត្រង់ជានិច្ច(លោកុប្បត្តិ ៣៧-៤៦)។ លោកស៊ី អេស លូអ៊ីស(C.S. Lewis) បានមានប្រសាសន៍ក្នុងសៀវភៅរបស់គាត់ថា “កាលណាយើងបាត់បង់ព្រះពរណាមួយ ព្រះទ្រង់ប្រទាននូវព្រះពរមួយទៀត ជាជំនួស ដែលច្រើនតែលើសពីការរំពឹងគិតរបស់យើង”។ ព្រះទ្រង់តែងតែដាក់ព្រះហស្តនៃព្រះពរ ពីលើលោកយ៉ូសែបជានិច្ច…
Read articleទម្លាប់នៃគំនិតដែលនាំឲ្យមានសុខភាពល្អ
សព្វថ្ងៃនេះ មានសៀវភៅជាច្រើនបានបង្រៀនមនុស្សថា ដើម្បីឲ្យមានសុខភាពល្អជាងមុន គេត្រូវបង្កើតទម្លាប់គិតឲ្យវិជ្ជមាន ទោះជាកំពុងប្រឈមមុខនឹងការពិនិត្យសុខភាពដ៏ពិបាក ឬកំពុងមានខោអាវប្រឡាក់មួយគំនរ ដែលត្រូវបោកគក់ក៏ដោយ។ អ្នកស្រីបណ្ឌិត បាបារ៉ា ហ្វ្រេតរីកសិន(Barbara Fredrickson) ដែលជាសាស្ត្រាចារ្យផ្នែកចិត្តសាស្រ្តនៅសកលវិទ្យាល័យខារ៉ូឡាយណាខាងជើង បានមានប្រសាសន៍ថា យើងគួរតែសាកល្បងធ្វើសកម្មភាពដែលនាំឲ្យមានអំណរ ការដឹងគុណ ក្តីស្រឡាញ់ និងមានអារម្មណ៍ដែលវិជ្ជមានផ្សេងទៀត។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ បើគ្រាន់តែប្រាថ្នាចង់ឲ្យមានអារម្មណ៍ល្អតែម្យ៉ាង គឺមិនគ្រប់គ្រាន់ឡើយ។ យើងត្រូវដឹងច្បាស់ អំពីប្រភពនៃក្តីអំណរ សន្តិភាព និងក្តីស្រឡាញ់ ដែលយើងអាចពឹងផ្អែកបាន។ បទគម្ពីរទំនុកដំកើង ៣៧:១-៨ បានប្រាប់យើងឲ្យធ្វើនូវសកម្មភាពវិជ្ជមាន ដើម្បីជម្នះគំនិតអវិជ្ជមាន និងការបាក់ទឹកចិត្ត។ សូមយើងពិចារណា ហើយអនុវត្តតាមការលើកទឹកចិត្តឲ្យមានគំនិតវិជ្ជមាន ដែលមានដូចជា : ចូរទុកចិត្តនឹងព្រះយេហូវ៉ា ហើយប្រព្រឹត្តការល្អចុះ យ៉ាងនោះ អ្នកនឹងបាននៅក្នុងស្រុក ហើយចំអែតខ្លួនដោយសេចក្តីពិត(ខ.៣) ចូរយកព្រះយេហូវ៉ាជាសេចក្តីអំណររបស់អ្នក(ខ.៤) ចូរទុកដាក់ផ្លូវអ្នកនឹងព្រះយេហូវ៉ាចុះ ថែមទាំងទុកចិត្តដល់ទ្រង់ផង(ខ.៥) ចូរស្ងៀមនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយរង់ចាំទ្រង់ចុះ(ខ.៧) ចូរឈប់ពីសេចក្តីកំហឹង ហើយបោះបង់សេចក្តីឃោរឃៅចោលចេញ(ខ.៨)។ ដោយសារបទគម្ពីរទាំងនេះសុទ្ធតែប្រើពាក្យ “ចូរ” ហើយតភ្ជាប់គ្នា ដោយពាក្យ “ព្រះយេហូវ៉ា” នោះបទគម្ពីរទាំងនេះជាព្រះរាជបញ្ជា ដែលបង្គាប់ឲ្យយើងអនុវត្តតាម ដើម្បីឲ្យយើងមានគំនិតវិជ្ជមាន។ យើងអាចអនុវត្តតាមបាន…
Read article