ពាក្យសម្តីចុងក្រោយ

ថ្ងៃ​មួយ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ម៉ោង​ទស្សន​វិជ្ជា នៅ​សកល​វិទ្យាល័យ មាន​សិស្ស​ម្នាក់​បាន​បញ្ចេញ​មតិ​អុជ​អាល មក​លើ​ទស្សនៈ​របស់​សាស្រ្តា​ចារ្យ។ សិស្ស​ដទៃ​ទៀត​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​យ៉ាង​ខ្លាំង ពេល​ដែល​លោក​គ្រូ​អរគុណ​គាត់ ហើយ​ក៏​បាន​ឲ្យសិស្ស​ម្នាក់​ទៀត​បញ្ចេញ​មតិ។ ក្រោយ​មក ពេល​គេ​សួរ​គាត់​ថា ហេតុអ្វី​គាត់​មិន​បាន​បញ្ចេញ​ប្រតិកម្ម​ចំពោះ​សិស្ស​ម្នាក់​នោះ? គាត់​ក៏​បាន​ប្រាប់​គេ​ថា គាត់​កំពុង​រៀន​ជៀស​វាង​ការ​និយាយ​ឥត​បើ​គិត។ គ្រូ​បង្រៀន​ម្នាក់​នេះ​បាន​ស្រឡាញ់ ហើយ​ថ្វាយ​ព្រះ​កិត្តិ​នាម​ដល់​ព្រះ ហើយ​គាត់​ចង់​ប្រកាន់​ខ្ជាប់​នូវ​វិញ្ញាណ​នៃ​ការ​បន្ទាប​ខ្លួន ខណៈ​ពេល​ដែល​គាត់​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ទ្រង់។ ព្រះ​បន្ទូល​ទ្រង់​បាន​រំឭក​ខ្ញុំ អំពី​គ្រូ​បង្រៀន​ម្នាក់​ទៀត ដែល​បាន​រស់​នៅ​កាល​ពី​សម័យ​យូរ​ណាស់​មក​ហើយ។​ គាត់​ជា​អ្នក​និពន្ធ​ព្រះ​គម្ពីរ​សាស្តា។ ទោះគាត់​មិន​បាន​លើក​ឡើង​ពី​របៀប​ប្រឈ​មុខ​ដាក់​មនុស្ស​មាន​កំហឹង​ក៏​ដោយ ក៏​គាត់​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា ពេល​យើង​ចូល​ទៅ​ជិត​ព្រះ​អម្ចាស់ យើង​គួរ​តែ​បោះ​ជំហាន​ដោយ​ប្រយ័ត្ន ហើយ “ចូល​ទៅ​ជិត ដើម្បី​ស្តាប់” ជា​ជាង​ប្រញាប់និយាយ​ស្តី ហើយ​មាន​ចិត្ត​ដែល​រហ័ស​តបត។ ការ​ធ្វើ​ដូច​នេះ គឺ​មាន​ន័យ​ថា យើង​ទទួល​ស្គាល់​ថា ទ្រង់​ជា​ព្រះ​អម្ចាស់ ហើយ​យើង​ជា​អ្នក​ដែល​ទ្រង់​បាន​បង្កើត(សាស្តា ៥:១-២)។ តើ​អ្នក​ចូល​ទៅ​ជិត​ព្រះ ដោយ​របៀប​ណា? បើ​អ្នក​ដឹង​ថា អ្នក​អាច​កែ​ប្រែ​អត្ត​ចរិក​ខ្លួន​ឯង ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​អ្នក​មិនចំណាយ​ពេល​ពិចារ​ណា អំពី​ភាព​អស្ចារ្យ និង​ភាព​ធំ​ប្រសើរ​របស់​ព្រះ​អម្ចាស់? ពេល​យើង​ជញ្ជឹង​គិត អំពី​ប្រាជ្ញា ​អំណាច និង​ព្រះ​វត្ត​មាន​ដែល​គ្មាន​ដែន​កំណត់​របស់​ទ្រង់ យើង​អាច​មាន​អារម្មណ៍​ថា ស្ញែង​ខ្លាច និង​ចង់​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះ​អម្ចាស់ ដោយ​សារ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​ហូរ​ហៀរ ដែល​ទ្រង់​មាន​ចំពោះ​យើង។ កាល​ណា​យើង​មាន​អត្ត​ចរិក​ដែល​បន្ទាប​ខ្លួន​ដូច​នេះ យើង​នឹង​អាច​ចៀស​វាង​ការ​និយាយ​ពាក្យ​ឥត​បើ​គិត។-AMY BOUCHER…

Read article
បរិសុទ្ធ បរិសុទ្ធ បរិសុទ្ធ

ពេល​វេលា​កន្លង​ផុត​ទៅ​លឿន​ណាស់ ពេល​ដែល​អ្នក​កំពុង​សប្បាយ។ ទស្សនៈ​នេះ​មិន​មាន​មូល​ដ្ឋាន​នៅ​ក្នុង​ការ​ពិត​ទេ តែ​បទ​ពិសោធន៍​បាន​បង្ហាញ​ថា ទស្សនៈ​នេះ​ហាក់​ដូច​ជា​ត្រូវ។ ពេល​ជីវិត​កំពុង​តែ​សប្បាយ​រីក​រាយ យើង​មាន​អារម្ម​ណ៍ថា ពេល​វេលា​កន្លង​ផុត​ទៅ​យ៉ាង​ឆាប់​រហ័ស​ពេក​ហើយ។ យើង​ប្រហែល​ជា​កំពុង​ធ្វើ​កិច្ច​ការ​ដែល​យើង​ចូល​ចិត្ត ឬ​នៅ​ជា​មួយ​មនុស្ស​ជា​ទី​ស្រឡាញ់ តែ​ពេល​វេលា​ហាក់​ដូច​ជា​ខ្លី​ពេក។ ខ្ញុំ​ក៏​មាន​បទ​ពិសោធន៍​ដូច​នេះ​ផង​ដែរ ហើយ​វា​បាន​នាំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​ការ​យល់​ដឹង​ជា​ថ្មី អំពី​ព្រឹត្តិ​ការណ៍ ដែល​បាន​រៀប​រាប់ ​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​វិវរណៈ ជំពូក​៤។ កាល​ពី​មុន ពេល​ខ្ញុំ​ពិចារណា អំពី​សត្វ​ទាំង​បួន ដែល​អង្គុយ នៅ​ក្បែរ​បល្ល័ង្ក​ព្រះ ដែល​តែង​តែ​ពោល​ពាក្យ​ពីរ​បី​ម៉ាត់ ដដែល​ៗ ខ្ញុំ​គិត​ថា សត្វ​ទាំង​នោះ​មាន​ជីវិត​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ធុញ​ទ្រាន់​ណាស់។ តែ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ខ្ញុំ​មិន​គិត​ដូច​នេះ​ទៀត​ទេ។ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ខ្ញុំ​គិត​អំពី​ព្រឹត្តិ​ការណ៍ ដែល​ពួក​គេ​បាន​ឃើញ ដោយ​ភ្នែក​ដ៏​ច្រើន​របស់​ពួក​គេ ដោយ​ផ្ទាល់(ខ.៨)។ ខ្ញុំ​គិត​អំពី​ទិដ្ឋ​ភាព ដែល​ពួក​គេ​បាន​ឃើញ ខណៈ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​កំពុង​មាន​វត្ត​មាន​នៅជុំវិញ​បល្ល័ង្ក​ព្រះ(ខ.៦)។ ខ្ញុំ​គិត អំពី​ភាព​ភ្ញាក់​ផ្អើល ដែល​ពួក​គេ​មាន ចំពោះ​ព្រះ ដែល​បាន​ប្រកប​ទាក់​ទង​ជា​មួយ​នឹងមនុស្ស​មាន​បាប ដោយ​ប្រាជ្ញា និង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់។ បន្ទាប់​មក ខ្ញុំ​គិត​ថា តើ​ពួក​គេ​អាច​មាន​ការ​ឆ្លើយ​តប​អ្វី​ដែល​ល្អជាង​នេះ​ទៀត​នោះ? តើ​មាន​អ្វី​ដែល​ប្រសើរ​ជាង​ការ​ពោល​សរសើរ​ទ្រង់​ថា “បរិសុទ្ធ បរិសុទ្ធ បរិសុទ្ធ”? តើ​ការ​និយាយ​ពាក្យ​ដដែល​ៗ ច្រំដែល​ៗ ជា​សកម្ម​ភាព​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ធុញ​ទ្រាន់​ឬទេ? ទេ គឺ​មិន​គួរ​ឲ្យ​ធុញ​ទ្រាន់​ទេ…

Read article
សេចក្តីសង្ឃឹមដ៏ពិត

កាល​ពី​ពេល​កន្លង​ទៅ ខ្ញុំ​បាន​ទៅ​លេង​អគារ​អ៊ីមផាយអឺ ស្ទេត ជា​មួយ​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​ម្នាក់ នៅ​ទីក្រុង​ញូយ៉ក។​ ខ្ញុំ​ឃើញ​មនុស្ស​ម្នា​តម្រង់​ជួរ​ចូល​អគារ ដែល​មើល​ទៅ​ជួរ​នោះ ដូច​ជា​មិន​វែង​ទេ។ យើង​សង្ឃឹម​ថា យើង​នឹង​ឆាប់​បាន​ចូល​ខាងក្នុង​អគារ។ ប៉ុន្តែ ពេល​ដែល​យើង​ដើរ​ចូល​ក្នុង​អគារ យើង​ក៏​បាន​ឃើញ​មនុស្ស​ឈរ​ជា​ជួរ​នៅ​កន្លែង​ទទួល​ភ្ញៀវ នៅ​លើ​ជណ្តើរ ហើយ​បន្ត​ទៅ​ដល់​បន្ទប់​មួយ​ទៀត។ ពេល​ដល់​ផ្លូវ​បត់​នីមួយ​ៗ យើង​ឃើញ​មាន​ផ្លូវ​កាន់​តែ​វែង​ថែម​ទៀត។ កន្លែង​ទេសចរណ៍ និង​សួន​កម្សាន្ត​ក៏​មាន​មនុស្ស​ឈរ​ជា​ជួរ​ដែរ ដែល​មើល​ទៅ​ដូច​ខ្លី​ជាង ដោយ​សារ​មាន​ហ្វូង​មនុស្ស​កុះ​ករ។ ប៉ុន្តែ យើង​អាច​មាន​ការ​ខក​ចិត្ត ពេល​យើង​ដើរ​ទៅ​ដល់​ផ្លូវ​បត់​ឃើញ​ជួរ​កាន់​តែ​វែង។​ ជួន​កាល ការ​ខក​ចិត្ត​ក្នុង​ជីវិត មាន​ភាព​ធ្ងន់​ធ្ងរ​ជាង​នេះ។  ការ​ងារ​ដែល​យើង​ចង់​បាន បែរ​ជា​មិន​បាន​ដូច​បំណង។ មិត្ត​ភក្តិ​ដែល​យើង​ទុក​ចិត្ត បាន​ក្បត់​យើង។ ទំនាក់​ទំនង​ស្នេហា​ដ៏​រ៉ូមិន​ទិច​ដែល​យើង​ប្រាថ្នា​ចង់​បាន តែ​មិន​អាច​ទៅ​រួច។ ប៉ុន្តែ ស្ថិតក្នុងពេលដ៏ឈឺចាប់នេះ ព្រះបន្ទូលព្រះបានចែងអំពីសេចក្តីពិត ដែលផ្តល់ក្តីសង្ឃឹមដល់យើង។ គឺដូចដែលសាវ័កប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា “សេចក្តី​ទុក្ខ​លំបាក​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​សេចក្តី​ទ្រាំ​ទ្រ សេចក្តី​ទ្រាំ​ទ្រ​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​សេចក្តី​ស៊ាំថ្នឹក សេចក្តី​ស៊ាំថ្នឹក​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​សេចក្តី​សង្ឃឹម ឯ​សេចក្តី​សង្ឃឹម​ក៏​មិន​ដែល​នាំ​ឲ្យ​យើង​មាន​សេចក្តី​ខ្មាស​ឡើយ ពី​ព្រោះ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ បាន​ផ្សាយ​មក​សព្វ​ក្នុង​ចិត្ត​យើង​រាល់​គ្នា ដោយសារ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ដែល​ព្រះ​បាន​ប្រទាន​មក​យើង​ហើយ”(រ៉ូម ៥:៣-៥)។ ពេល​យើង​ទុក​ចិត្ត​លើ​ទ្រង់ នោះ​ទ្រង់​ក៏​បាន​ខ្សឹប​តាម​រយៈ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​ទ្រង់ ឲ្យ​យើង​ដឹង​សេចក្តី​ពិត​ថា ទ្រង់​បាន​ស្រឡាញ់​យើង ដោយ​គ្មាន​លក្ខ​ខ័ណ្ឌ ហើយ​ថ្ងៃ​ណា​មួយ យើង​នឹង​បាន​ទៅ​នៅ​ជា​មួយ​ទ្រង់ ទោះ​ជា​មាន​ឧបស័គ្គ​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ។​…

Read article
រឿងធំដុំ

នៅ​ក្នុង​គ្រួសារ​មួយ មាន​សមាជិក​ម្នាក់​ចង់​ឲ្យ​សមាជិក​ដទៃ​ទៀត ជួយ​បង់​ថ្លៃ​ផ្ទះ​របស់​គាត់ នៅ​ខែ​ធ្នូ។ សម្រាប់​ក្រុម​គ្រួសារ​គាត់ ការ​ស្នើ​សុំ​នោះ​ហាក់​ដូច​ជា​បន្ទុក​ដ៏​ធ្ងន់​មួយ ជា​ពិសេស នៅ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ត្រូវ​ត្រៀម​លុយ​សម្រាប់​ការ​ចំណាយ ដែល​មិន​បាន​រំពឹង​ទុក នៅ​ចុង​ឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែ ពួក​គេ​បាន​កកាយ​ប្រាក់​សន្សំ​របស់​ពួក​គេ​ចេញ​មក ដើម្បី​ជួយ​បង់​ថ្លៃ​ឈ្នួល​ផ្ទះ​ឲ្យ​គាត់ ដោយ​ការ​អរ​ព្រះ​គុណ សម្រាប់​ការ​ផ្គត់​ផ្គង់​របស់​ទ្រង់ ហើយ​គាត់​ក៏​បាន​ទទួល​ព្រះ​ពរ ពី​ការ​អរ​ព្រះគុណ​របស់​សាច់​ញាតិ​គាត់។ គាត់​ក៏​បាន​ប្រគល់​កាត​សម្រាប់​ថ្លែង​អំណរ​គុណ ដល់​ពួក​គេ ដោយ​សរសេរ​នៅ​ក្នុង​នោះ​ថា “សូម​អរគុណ​អ្នក​ទាំង​អស់​គ្នា ជា​ថ្មី​ម្តង​ទៀត ដែល​បាន​ធ្វើ​នូវ​ការ​ដ៏​ល្អ ដោយ​យក​លុយ​មក​ជួយ​ខ្ញុំ ដោយ​គិត​ថា វា​មិន​មែន​ជា​រឿង​ធំ​ដុំ”។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ សម្រាប់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់ ការ​ជួយ​អ្នក​ដទៃ គឺ​ជា​រឿង​ធំ​ដុំ។ គឺ​ដូច​ដែល​ហោរា​អេសាយ បាន​លើក​យក​បញ្ហា​នេះ មក​ថ្លែង ទៅ​កាន់​ប្រជា​ជន​អ៊ីស្រាអែល។ កាល​នោះ ពួក​គេ​កំពុង​តែ​អធិស្ឋាន​តម តែ​មិន​ព្រម​ឈប់ឈ្លោះ​ប្រកែក​គ្នា។ បាន​ជា​ហោរា​អេសាយ​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “តើ​មិន​មែន​ជា​ការ​តម​អត់​យ៉ាង​នេះ​វិញ ដែល​អញ​ពេញ​ចិត្ត​ទេ​ឬ​អី គឺឲ្យ​ដោះ​ច្រវាក់​ដែល​ឯង​ដាក់​គេ​ដោយ​អំពើ​អាក្រក់ ឲ្យ​ស្រាយ​ចំណង​ដែល​ឯង​បាន​ចង​គេ ហើយ​ឲ្យ​អ្នក​ដែល​ឯង​បាន​សង្កត់សង្កិន​បាន​រួច​ចេញ​ទទេ ព្រម​ទាំង​បំបាក់​គ្រប់​ទាំង​នឹម​ផង។ តើ​មិន​មែន​ឲ្យ​ឯង​បាន​ចែក​អាហារ​ដល់​អ្នក​ដែល​ឃ្លាន ហើយ​នាំ​មនុស្ស​ក្រ​ដែល​ត្រូវ​ដេញ​ពី​ផ្ទះ​គេ​មក​ឯ​ផ្ទះ​ឯង​ទេ​ឬ​អី ឬ​បើ​កាល​ណា​ឯង​ឃើញ​មនុស្ស​ឥត​មាន​សំលៀកបំពាក់ នោះ​តើ​មិន​មែន​ឲ្យ​ឯង​បិទ​បាំង​ឲ្យ​គេ ឥត​ដែល​ពួន​ខ្លួន​នឹង​សាច់ញាតិ​របស់​ឯង​ទេ​ឬ?”(អេសាយ ៥៨:៦-៧)។ លោក​អេសាយ​ក៏​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ផង​ដែរ​ថា ការ​លះ​បង់​បែប​នេះ នឹង​នាំ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ទទួល​ពន្លឺ​ពី​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់ ហើយ​ពន្លឺ​នោះ​នឹង​បាន​ភ្លឺ​ឡើង ហើយ​ថែម​ទាំង​បាន​ទទួល​ការ​ប្រោស​ឲ្យ​ជា​ផង​ដែរ​(ខ.៨)។…

Read article
ព្រះនៃជីវិតទាំងឡាយ

ពីរ​បី​ឆ្នាំ​មុន នៅ​រដូវ​រងា តំបន់​ដែល​ខ្ញុំ​រស់​នៅ បាន​ជួប​ប្រទះ​អាកាស​ធាតុ​ដែល​ត្រជាក់​ដល់​​ឆ្អឹង ដែល​មាន​រយៈ​ពេល​យូរខុស​ពី​ធម្មតា តែ​ក៏​បាន​បញ្ចប់ ជា​ការ​បើក​ផ្លូវ​ឲ្យ​អាកាស​ធាតុ​ដែល​កក់​ក្តៅ​ជាង ពេល​រដូវ​ផ្កា​រីក​ចូល​មក​ដល់។ ទែរម៉ូម៉ែត្រ​នៅ​ក្រៅ​ផ្ទះ បាន​ប្រាប់​អំពី​សីតុណ្ហា​ភាព​ដែល​ធ្លាក់​ក្រោម​កំរិត​សូន្យ​អង្សា(-២០អង្សាC) អស់​រយៈ​ពេល​២​សប្តាហ៍​ជាប់​គ្នា។ នៅ​ពេល​ព្រឹក​ថ្ងៃ​មួយ ដែល​ត្រជាក់​ខ្លាំង សម្លេង​សត្វ​ចាប​យំ បាន​បង្ហាញ​ថា ភាព​ស្ងប់​ស្ងាត់​នៅ​ពេល​យប់​បាន​ចប់​ហើយ​។ មាន​សត្វ​ចាប​រាប់​សិប​ក្បាល ឬ​រាប់​រយ​ក្បាល បាន​បន្លឺ​សម្លេង​ច្រៀង ចេញ​ពី​ដួង​ចិត្ត។ ខ្ញុំ​អាច​ដឹង​ថា សត្វ​ដ៏តូច​ល្អិត​ទាំង​អស់​នេះ ប្រហែល​ជា​កំពុង​ច្រៀង​អង្វរ​ដល់​ព្រះ​អាទិករ ឲ្យ​ផ្តល់​នូវ​កម្តៅ ដើម្បី​បំបាត់​ភាព​ត្រជាក់។ អ្នក​ឯក​ទេស​ផ្នែក​សត្វ​ចាប បាន​ប្រាប់​យើង​ថា សម្លេង​ច្រៀង​របស់​សត្វ​ចាប​ជា​ច្រើន​សណ្ឋឹក ដែល​គេ​ស្តាប់​ឮ​ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ព្រឹក នៅ​ចុង​រដូវ​រងា ភាគ​ច្រើន​ជា​សត្វ​ចាប​ឈ្មោល ដែល​ព្យាយាម​ទាក់​ទាញ​ចាប​ញី ហើយ​ប្រកាស​យក​ទីតាំង​របស់​ខ្លួន។ សម្លេង​យំ​របស់​ពួក​វា​បាន​រំឭក​ខ្ញុំ​ថា ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ផ្សំ​សម្លេង​របស់​ស្នា​ព្រះ​ហស្ត​ទ្រង់ ដើម្បី​ទ្រ​ទ្រង់ និង​ធ្វើ​ឲ្យ​ជីវិត​ទាំង​ឡាយ​បាន​ចម្រើន​ឡើង ព្រោះ​ទ្រង់​ជា​ព្រះ​នៃ​ជីវិត​ទំាង​ឡាយ។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ដែល​បាន​ស្ងើច​សរសើរ​ព្រះ ដែល​បាន​បង្កើត​ភព​ផែន​ដី​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត អ្នក​និពន្ធ​បាន​ចាប់​ផ្តើម​ដោយ​ពាក្យ​ថា “ឱ​ព្រលឹង​អញ​អើយ ចូរ​សរសើរ​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា”(ទំនុកដំកើង ១០៤:១)។ ហើយ​គាត់​ក៏​បាន​សរសេរ​ទៀត​ថា “អស់​ទាំង​សត្វ​ហើរ​លើ​អាកាស​ធ្វើ​សំបុក តាម​ផ្លូវ​ទឹក​ទាំង​នោះ ហើយ​កញ្ជ្រៀវ​លេង​នៅ​លើ​មែក​ឈើ(ខ.១២)។ រាប់​ចាប់​ពី​សត្វ​ចាប់​ដែល​ស្រែក​ច្រៀង និង​ធ្វើ​សំបុក​ រហូត​ដល់​សមុទ្រ​ដ៏​ធំ ហើយ​ទូលាយ នៅ​ក្នុង​ទឹក​សមុទ្រ ដែល​មាន​របស់​រវើក​ឥត​គណនា…

Read article
សេចក្តីស្រឡាញ់ដែលបានបណ្តាលចិត្ត

នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២១ ខែ​សីហា ឆ្នាំ២០១៦ អ្នក​ស្រី​ខារីសសា(Carissa) បាន​បង្ហោះ​រូប​ភាព នៅ​លើ​បណ្តាញ​សង្គម ដើម្បី​បង្ហាញ​អំពី​ទឹក​ជំនន់​ដ៏​កាច​សាហាវ ក្នុង​រដ្ឋ​លូវីសស៊ីអាណា។ នៅ​ថ្ងៃ​បន្ទាប់ នាង​ក៏​បាន​បន្ថែម​សារ​ខ្លី​មួយ ដោយ​ដកស្រង់​សំណេរ​របស់​មនុស្ស​ម្នាក់ កំពុង​អង្វរ​សូម​ជំនួយ ​ក្នុង​តំបន់​ទឹក​ជំនន់​នោះ។ ៥​ម៉ោង​ក្រោយ​មក នាង និង​លោក​​បប់ប៊ី ដែល​ជា​ស្វាមី​របស់​នាង ក៏​បាន​អំពាវ​នាវ​អ្នក​ដទៃ​ទៀត ឲ្យ​ចូល​រួម​ជា​មួយ​ពួក​គេ នៅ​ក្នុង​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ ទៅ​ជួយ​ជន​រង​គ្រោះ ដែល​បាត់​បង់​ផ្ទះ​សម្បែង ដោយ​សារ​ទឹក​ជំនន់​ធ្វើ​ឲ្យ​ខូច​ខាត​យ៉ាង​ធ្ងន់​ធ្ងរ។ តើ​មាន​អ្វី​ខ្លះ​ដែល​បាន​បណ្តាល​ចិត្ត​ពួក​គេ ឲ្យ​លះ​បង់​អ្វី​ៗ​គ្រប់​យ៉ាង ហើយ​បើក​បរ​រថយន្ត ១៧​ម៉ោង ដើម្បី​នាំ​សម្ភារៈ ​ជួយ​រៀប​ចំ​ជម្រក ហើយ​ផ្តល់​ក្តី​សង្ឃឹម ក្នុង​កន្លែង​ដែល​ពួក​គេ​មិន​ដែល​បាន​ទៅ​ពី​មុន? ទាំង​អស់​នេះ គឺ​ដោយសារ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់។ នៅ​ក្នុង​ការ​អំពាវ​នាវ​សូម​ជំនួយ តាម​បណ្តាញ​សង្គម​នោះ នាង​ក៏​បាន​ដាក់​ខគម្ពីរ​ដែល​បាន​ចែង​ថា “ចូរ​ទុក​ដាក់​ផ្លូវ​អ្នក​នឹង​ព្រះយេហូវ៉ា​ចុះ ថែម​ទាំង​ទុក​ចិត្ត​ដល់​ទ្រង់​ផង នោះ​ទ្រង់​នឹង​ប្រោស​ឲ្យ​បាន​សំរេច”(ទំនុកដំកើង ៣៧:៥)។ សូមយើង​ពិចារណា​អំពី​បទ​គម្ពីរ​នេះ។ ព្រះ​ទ្រង់​នឹង​ប្រទាន​ពរ​យើង ជា​ពិសេស​នៅ​ពេល​ដែល​យើង ធ្វើ​តាម​ការ​ត្រាស​ហៅ​របស់​ទ្រង់។ សាវ័ក​យ៉ូហាន​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “បើ​អ្នក​ណា ​… ​ឃើញ​បង​ប្អូន​ណា​ដែល​ខ្វះ​ខាត តែ​មិន​ចេះ​អាណិត​មេត្តា​សោះ នោះ​ធ្វើ​ដូច​ម្តេច ឲ្យ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​នៃ​ព្រះ បាន​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​អ្នក​នោះ​បាន”(១យ៉ូហាន ៣:១៧)។ វា​អាច​ជា​កិច្ច​ការ​ដ៏​សំខាន់ ប៉ុន្តែ…

Read article