ការរំឭកដ៏ចាំបាច់
ក្នុងសប្តាហ៍ខ្លះ ខ្ញុំបានទទួលសំបុត្រអេឡិចត្រូនិច ឬអ៊ីមែលជាច្រើន ដែលបានរំឭកខ្ញុំ អំពីការណាត់ជួប ឬព្រឹត្តិការណ៍ដែលជិតមកដល់ ឬសំណូមពរអធិស្ឋានឲ្យនរណាម្នាក់។ ការរំឭកទាំងអស់នេះ សុទ្ធតែមានភាពចាំបាច់ចំពោះខ្ញុំ។ ពេលដែលសាវ័កប៉ុលសរសេរសំបុត្រ ទៅកាន់លោកទីតុស ក្នុងសេចក្តីបញ្ចប់ គាត់បានសរសេរថា “ចូររំឭកគេ…”(៣:១)។ ដោយសារគាត់បានប្រើពាក្យដូចនេះ នោះយើងអាចសន្និដ្ឋានថា គាត់ធ្លាប់បានសរសេរអំពីសេចក្តីនោះ ប្រាប់គេម្តងហើយ។ ប៉ុន្តែ សេចក្តីទាំងនោះ ពិតជាសំខាន់ចំពោះពួកជំនុំខ្លាំងណាស់ បានជាគាត់រំឭកពួកគេឡើងវិញ ដើម្បីកុំឲ្យពួកគេភ្លេច។ ចូរយើងកត់សំគាល់អំពីសេចក្តី ដែលគាត់មិនចង់ឲ្យគេភ្លេចនោះ។ គាត់ចង់រំឭកពួកជំនុំ ដែលកំពុងរស់នៅក្រោមការគៀបសង្កត់របស់ចក្រភពរ៉ូមឲ្យ “ចុះចូលនឹងពួកនាម៉ឺន ហើយនិងពួកមានអំណាចទាំងអស់”(ខ.១)។ យើងចាំបាច់ត្រូវចាំថា យើងត្រូវរស់នៅដោយទីបន្ទាល់ល្អ ដើម្បីឲ្យអ្នកដទៃដឹងថា យើងជាមនុស្សស្តាប់បង្គាប់ព្រះ ធ្វើការអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ គឺមិនមែននិយាយបង្ខូចអ្នកដទៃ ហើយយើងជាមនុស្សដែលមានសន្តិភាពក្នុងចិត្ត និងចេះគិតដល់អ្នកដទៃ យើងមានការបន្ទាបខ្លួន គឺមិនមែនជាមនុស្សពូកែរអ៊ូរទាំទេ។ យើងត្រូវរស់នៅដោយអាកប្បកិរិយ៉ា ដែលបង្ហាញឲ្យគេដឹងថា យើងមានការផ្លាស់ប្រែក្នុងជីវិត ដោយសារការដើរតាមព្រគ្រីស្ទ(ខ.៣-៥)។ តើធ្វើដូចម្តេចឲ្យយើងអាចមានលក្ខណៈទាំងអស់នេះបាន? យើងត្រូវពឹងផ្អែកលើ “ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលទ្រង់បានចាក់បំពេញលើយើងជាបរិបូរ តាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ” ដែលជួយឲ្យយើងអាច “ខំធ្វើការល្អអស់ពីចិត្ត”(ខ.៥-៦,៨)។ មានតែតាមរយៈអំណោយដ៏អស្ចារ្យនៃសេចក្តីសង្រ្គោះរបស់ព្រះយេស៊ូវទេ ដែលទ្រង់បានបំពាក់សមត្ថភាព ឲ្យយើងអាចជះឥទ្ធិពលដល់លោកិយ ឲ្យគេងាកមករកព្រះ។ និយាយរួម…
Read articleព្រះទ្រង់រង់ចាំយើង
ថ្ងៃមួយ ពេលដែលខ្ញុំបើកឡាន ជូនស្វាមីខ្ញុំ ទៅស្ថានីយរថភ្លើង ក្នុងតំបន់របស់យើង ខ្ញុំឃើញអ្នកបើកបររថភ្លើង កំពុងរកមើលអ្នកដែលឡើងរថភ្លើងយឺត។ មានស្រ្តីម្នាក់ដែលមានសក់នៅសើមនៅឡើយ បានប្រញាប់រត់ចេញពីចំណតរថយន្ត ចូលទៅក្នុងរថភ្លើងយ៉ាងលឿន។ បន្ទាប់មក មានបុរសម្នាក់ពាក់ឈុតអាវធំពណ៌ខ្មៅ កំពុងដើរបោះពួយយ៉ាងលឿន ទៅរករថភ្លើង ហើយក៏បានឡើងជិះរថភ្លើងនឹងគេដែរ។ អ្នកបើកបរបានរង់ចាំដោយចិត្តអត់ធ្មត់ ខណៈពេលដែលមានអ្នកដំណើរមួយចំនួនទៀតដែលមកយឺត កំពុងប្រញាប់ប្រញាល់ឡើងជិះរថភ្លើង នៅនាទីចុងក្រោយ។ ពេលដែលខ្ញុំបានឃើញអ្នកបើកបរមានការអត់ធ្មត់ដូចនេះ ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំអំពីព្រះ ដែលកំពុងរង់ចាំឲ្យមនុស្សទទួលជឿទ្រង់ឲ្យទាន់ពេលវេលា។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅថ្ងៃណាមួយ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់នឹងយាងមកវិញ ហើយ“ផ្ទៃមេឃនឹងបាត់ទៅ ដោយសូរគ្រាំគ្រេង ឯធាតុសព្វសារពើនឹងរលាយទៅ ដោយកំដៅដ៏ក្រៃលែង ហើយផែនដី និងការសព្វសារពើ នឹងត្រូវឆេះអស់រលីងទៅ”(២ពេត្រុស ៣:១០)។ ពេលដែលថ្ងៃនោះមកដល់ ឬពេលដែលជីវិតខាងសាច់ឈាមបានបញ្ចប់ហើយ អ្នកដែលមិនទាន់បានទទួលជឿព្រះ នឹងមិនមានឱកាសទៀតទេ។ សាវ័កពេត្រុសបានមានប្រសាសន៍ថា ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ “មានព្រះហឫទ័យអត់ធ្មត់នឹងយើងរាល់គ្នាវិញ ដោយមិនចង់ឲ្យអ្នកណាមួយវិនាសឡើយ គឺចង់ឲ្យមនុស្សទាំងអស់បានប្រែចិត្តវិញ”(ខ.៩)។ បើយើងដឹងថា មានអ្នកដែលមិនទាន់បានដើរតាមព្រះយេស៊ូវទេ នោះចូរយើងនាំដំណឹងល្អ ទៅប្រាប់គេ ក្នុងកាលដែលពួកគេនៅមានឱកាសនៅឡើយ។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា “បើមាត់អ្នកនឹងទទួលថ្លែងប្រាប់ពីព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ ហើយអ្នកជឿក្នុងចិត្តថា ព្រះបានប្រោសឲ្យទ្រង់រស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ នោះអ្នកនឹងបានសង្គ្រោះពិត”(រ៉ូម ១០:៩)។ ទ្រង់កំពុងត្រាសហៅមនុស្សរាល់គ្នា ឲ្យដើរតាមទ្រង់។…
Read articleកង់ដែលលាន់ង៉េតង៉ត
នៅអាមេរិកមានសុភាសិតដ៏ពេញនិយមមួយពោលថា “កង់ដែលលាន់ង៉េតង៉ត ត្រូវការប្រេងរំអិល”។ កាលនៅក្មេង ខ្ញុំបានជិះកង់របស់ខ្ញុំ ទៅកន្លែងឆ្ងាយៗ ដូចជាទៅសាលារៀនជាដើម ហើយសម្លេងង៉េតង៉តរបស់កង់នោះ បាននាំឲ្យខ្ញុំដឹងថា វាកំពុងតែត្រូវការប្រេងរំអិល។ ក្នុងបទគម្ពីរ លូកា ជំពូក១៨ ស្ត្រីមេម៉ាយបានទទូចសុំឲ្យចៅក្រមរកយុត្តិធម៌ឲ្យនាង ម្តងហើយម្តងទៀត បានជានាងមានលក្ខណៈមិនខុសពីសម្លេង “កង់ដែលលាន់ង៉េតង៉ត” ទាល់តែនាងបានទទួលលទ្ធផលដែលនាងត្រូវការ។ កណ្ឌលូកាបានបកស្រាយថា ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូល អំពីរឿងនេះ ដើម្បីបង្រៀនយើងថា យើងត្រូវអធិស្ឋានឥតឈប់ឈរ ហើយមិនត្រូវបោះបង់ការព្យាយាមឡើយ ទោះបីជាយើងយល់ថា ព្រះទ្រង់ហាក់ដូចជាកំពុងតែពន្យាពេលការឆ្លើយតប ចំពោះការអធិស្ឋានយើងក៏ដោយ(ខ.១-៥)។ ជាការពិតណាស់ ព្រះទ្រង់មិនមែនជាចៅក្រម ដែលគ្មានយុត្តិធម៌ ដែលស្តីបន្ទោសយើង មុននឹងឆ្លើយតប ចំពោះយើងនោះឡើយ។ ទ្រង់ជាព្រះវរបិតានៃក្តីស្រឡាញ់របស់យើង ដែលយកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះយើង ហើយក៏ឮយើង ពេលយើងស្រែករកទ្រង់។ ការអធិស្ឋានជាទៀងទាត់ ឥតឈប់ឈរ នាំឲ្យយើងចូលទៅជិតទ្រង់កាន់តែខ្លាំង។ ការអធិស្ឋានទូលសូមឥតឈប់ឈរ ប្រហែលជាមិនខុសពីសម្លេងកង់ដែលលាន់ង៉េតង៉តដែលទារកប្រេង តែព្រះអម្ចាស់ស្វាគមន៍ការអធិស្ឋានរបស់យើងជានិច្ច ហើយលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យចូលទៅជិតទ្រង់ ដោយទំនួញរបស់យើងផង។ ទ្រង់ស្តាប់ឮយើង ហើយនឹងយាងមកជួយយើង តាមរបៀបដែលយើងប្រហែលជាមិននឹកស្មានដល់។ តាមសេចក្តីបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវ ក្នុងបទគម្ពីរ ម៉ាថាយ ៦:៥-៨ ការអធិស្ឋានឥតឈប់ឈរ មិនមែនជាការអធិស្ឋាន…
Read articleថ្នាក់រៀនអំពីការឈឺចាប់
លោកស៊ី អេស លូអ៊ីស(C.S.Lewis) បាននិពន្ធសៀវភៅ ដែលមានចំណងជើងថា “បញ្ហានៃការឈឺចាប់” ដែលក្នុងនោះ គាត់បានកត់សំគាល់ឃើញថា “ព្រះទ្រង់មានបន្ទូលខ្សិបមកកាន់យើង ពេលយើងសប្បាយចិត្ត មានបន្ទូលមកកាន់យើង ក្នុងសម្បជញ្ញៈរបស់យើង តែទ្រង់មានបន្ទូលស្រែកមកកាន់យើង ពេលយើងមានការឈឺចាប់ គឺប្រៀបបាននឹងការស្រែកដាក់មេក្រូ ដល់លោកិយដែលមានត្រចៀកថ្លង់ ឲ្យភ្ញាក់ខ្លួនឡើង”។ សេចក្តីទុក្ខច្រើនតែនាំឲ្យយើងងាកមកផ្តោតអារម្មណ៍ ទៅលើព្រះឡើងវិញ។ សេចក្តីទុក្ខបង្វែរគំនិតយើង ឲ្យឈប់គិតអំពីស្ថានភាពដែលទើបតែកើតមាន ដើម្បីឲ្យយើងអាចស្តាប់ព្រះមានបន្ទូល អំពីការអ្វីដែលទ្រង់កំពុងធ្វើក្នុងជីវិតយើង។ ពេលនោះ ថ្នាក់រៀនខាងវិញ្ញាណបានចាប់ផ្តើមឡើង ក្នុងជីវិតដែលយើងធ្លាប់តែរស់នៅជាធម្មតា។ ក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ យើងឃើញថា អ្នកនិពន្ធទំនុកដំកើងនៅតែបើកចំហរចិត្តទទួលការបង្រៀនពីព្រះ សូម្បីតែក្នុងពេលដែលគាត់កំពុងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដ៏ឈឺចាប់ក៏ដោយ។ គាត់បានទទួលស្គាល់ថា ព្រះទ្រង់បានប្រើទុក្ខលំបាក ដើម្បីឲ្យគាត់ងាកមករកទ្រង់វិញ គឺដូចដែលគាត់បានអធិស្ឋានដោយការបន្ទាបខ្លួនថា “ទ្រង់បានធ្វើឲ្យទូលបង្គំកើតមានទុក្ខ ដោយសេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ទេ”(ទំនុកដំកើង ១១៩:៧៥)។ ហោរាអេសាយយល់ថា ព្រះទ្រង់ប្រើទុក្ខលំបាក ដើម្បីបន្សុទ្ធយើង បានជាគាត់មានប្រសាសន៍ថា ព្រះទ្រង់បានសំរងគាត់ តែមិនមែនដូចជាសំរងប្រាក់ទេ គឺទ្រង់បានរើសគាត់នៅឡនៃសេចក្តីវេទនាវិញ(អេសាយ ៤៨:១០)។ ហើយចំណែកឯលោកយ៉ូបវិញ ពេលគាត់កំពុងមានទុក្ខវេទនា គាត់បានរៀនសូត្រអំពីអំណាចគ្រប់គ្រង និងភាពធំឧត្តម្ភរបស់ព្រះ តាមរយៈទុក្ខលំបាករបស់គាត់(យ៉ូប ៤០-៤២)។ ពេលយើងកំពុងជួបការឈឺចាប់ យើងមិននៅម្នាក់ឯងទេ។ ព្រះទ្រង់បានយកកំណើតជាមនុស្ស ហើយបានរងទុក្ខវេទនាក្រៃលែង…
Read articleអំណរដ៏ពោរពេញ
ពេលដែលខ្ញុំកំពុងរង់ចាំ នៅមុខច្រកទ្វារឡើងជិះយន្តហោះ នៅអាកាសយាន្តដ្ឋានចាងហ្គ៊ី ប្រទេសសឹង្ហបូរី ខ្ញុំបានកត់សំគាល់ឃើញគ្រួសារមួយ ដែលមានឪពុកម្តាយ និងកូនប្រុសម្នាក់។ នៅទីនោះ មានមនុស្សកកកុញ បានជាពួកគេពិបាកស្វែងរកកន្លែងអង្គុយ។ ភ្លាមៗនោះ ក្មេងតូចម្នាក់នោះ ក៏បានចាប់ផ្តើមស្រែកច្រៀងឮៗថា “អំណរដល់លោក”។ ក្មេងនោះមានអាយុប្រហែល៦ឆ្នាំទេ តែវាអាចចាំពាក្យទាំងអស់ ក្នុងបទចម្រៀងនោះ គឺពិតជាគួរឲ្យសរសើរមែន។ ការអ្វីដែលកាន់តែធ្វើឲ្យខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ថែមទៀតនោះ គឺទឹកមុខរបស់ក្មេងប្រុសម្នាក់នោះ ដែលកំពុងតែញញឹម ត្រូវនឹងបទចម្រៀងដែលវាកំពុងច្រៀង ខណៈពេលដែលវាកំពុងប្រកាសដល់មនុស្សគ្រប់គ្នា នៅទីច្រកទ្វារនោះ អំពីក្តីអំណរ ដែលលោកិយទទួលបាន ពីព្រះគ្រីស្ទដែលបានយាងមកប្រសូត្រជាមនុស្ស។ ក្តីអំណរនេះមិនមែនសម្រាប់តែក្មេងៗដែលកំពុងតែសប្បាយរីករាយ ហើយក៏មិនមែនសម្រាប់តែរដូវកាលនៃបុណ្យណូអែលដែរ។ ក្តីអំណរដ៏ហូរហៀរ ដែលទទួលបានពីការទទួលព្រះវត្តមានព្រះគ្រីស្ទក្នុងជីវិតយើង ស្ថិតក្នុងចំណោមខ្លឹមសារសំខាន់ៗ នៃសេចក្តីបង្រៀនចុងក្រោយ ដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រទានដល់ពួកសិស្ស នៅពេលយប់មុនពេលគេធ្វើគុតទ្រង់ នៅលើឈើឆ្កាង។ ទ្រង់បានប្រាប់ពួកគេអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏លើសលប់ ដែលទ្រង់មានចំពោះពួកគេ ដូចដែលព្រះវរបិតាស្រឡាញ់ទ្រង់(យ៉ូហាន ១៥:៩)។ បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវបានចែកចាយ អំពីអត្ថន័យនៃទំនាក់ទំនងដ៏អស់កល្បជានិច្ចនេះ ទ្រង់ក៏បានមានបន្ទូលថា “ខ្ញុំបាននិយាយសេចក្តីទាំងនេះ ប្រាប់ដល់អ្នករាល់គ្នា ដើម្បីឲ្យសេចក្តីអំណររបស់ខ្ញុំ បាននៅជាប់ក្នុងអ្នករាល់គ្នា ហើយឲ្យសេចក្តីអំណររបស់អ្នករាល់គ្នាបានពោរពេញផង”(ខ.១១)។ នេះជាព្រះបន្ទូលសន្យាដ៏អស្ចារ្យណាស់! ព្រោះចិត្តយើងអាចពេញដោយអំណរ គឺអំណរដ៏ពិត តាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ!-Bill Crowder
Read articleអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏ល្អបំផុត
ប្រហែលជាជាង៨០០ឆ្នាំមុន គេបានបន្ថែមប្រពៃណីថ្មីមួយ នៅក្នុងពិធីមង្គលការរបស់ជនជាតិយូដា។ ប្រពៃណីនោះ បានតម្រូវឲ្យកូនកំលោះជាន់បំបែកកែវស្រាទំពាំងបាយជូរ នៅចុងបញ្ចប់នៃពិធីមង្គលការ។ ត្រង់ចំណុចនេះ គេបានបកស្រាយថា ការបំបែកកែវស្រាដូចនេះ ជានិមិត្តរូប តំណាងឲ្យការបំផ្លាញព្រះវិហារក្រុងយេរូសាឡិម ដោយចក្រភពរ៉ូម៉ាំង ក្នុងឆ្នាំ៧០នៃគ្រីស្ទសករាជ។ ពេលដែលប្តីប្រពន្ធថ្មោងថ្មី ចាប់ផ្តើមកសាងគ្រួសារ ក្រោមដំបូលផ្ទះតែមួយ គេបានលើកទឹកចិត្តអ្នកទាំងពីរ ឲ្យនឹកចាំថា ដំណាក់របស់ព្រះ នៅក្រុងយេរូសាឡិមត្រូវបានគេបំផ្លិចបំផ្លាញ កាលពីសម័យនោះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះទ្រង់មិនដែលគ្មានផ្ទះ សម្រាប់គង់នៅឡើយ។ ទ្រង់គ្រាន់តែបានជ្រើសរើសកន្លែងថ្មីមួយ សម្រាប់គង់នៅ គឺគង់នៅក្នុងចិត្តយើងម្នាក់ៗ ដែលជាអ្នកដើរតាមទ្រង់។ ព្រះគម្ពីរបានប្រៀបប្រដូចអ្នកជឿព្រះ ទៅនឹងកូនក្រមុំរបស់ព្រះគ្រីស្ទ និងព្រះវិហារដែលព្រះគង់នៅ។ ព្រះទ្រង់បានប្រមូលរាស្រ្តរបស់ទ្រង់ ឲ្យមូលមកតែមួយ ដើម្បីសង់ផ្ទះថ្មីមួយ ធ្វើជាដំណាក់របស់ទ្រង់ជារៀងរហូត។ ទន្ទឹមនឹងនោះ ក៏ទ្រង់កំពុងតែរៀបចំកូនក្រមុំរបស់ទ្រង់ ហើយរៀបផែនការសម្រាប់អាពាហ៍ពិពាហ៍មួយ ដែលនឹងរាប់បញ្ចូលសមាជិកនៃគ្រួសារព្រះទាំងអស់ ចាប់តាំងដើមកំណើតផែនដី។ យើងមានចំណែកដែលត្រូវបំពេញក្នុងនោះ ដែលកិច្ចការនោះមានភាពងាយស្រួលទេ ទោះបីជាជួនកាល មានការឈឺចាប់ក៏ដោយ។ យើងត្រូវសហការជាមួយព្រះ ខណៈពេលដែលទ្រង់កំពុងធ្វើការក្នុងជីវិតយើង ដើម្បីឲ្យយើងផ្លាស់ប្រែ កាន់តែដូចព្រះយេស៊ូវ ដែលជាព្រះរាជបុត្រាទ្រង់។ បន្ទាប់មក នៅថ្ងៃមួយ ព្រះអម្ចាស់នៃយើង នឹងថ្វាយយើងដែលជាពួកជំនុំដល់ព្រះ ដោយគ្មានប្រឡាក់ ឥតជ្រួញ។…
Read article