ការភ្លេចដ៏មានពរ
ខ្ញុំមានបន្ទប់ធ្វើការនៅជាន់ក្រោម តែជាញឹកញាប់ ខ្ញុំច្រើនតែឡើងទៅជាន់លើ ដើម្បីយករបស់របរនៅ។ គួរឲ្យស្តាយណាស់ ពេលខ្ញុំឡើងដល់លើ ខ្ញុំស្រាប់តែភ្លេចថា ខ្លួនឯងឡើងមកខាងលើធ្វើអ្វីទេ។ លោកគេព្រីល រ៉ាវ៉ានស្គី(Gabriel Radvansky) ដែលជាអ្នកស្រាវជ្រាវ មានការបកស្រាយមួយ អំពីបាតុភូតនេះ។ គាត់លើកឡើងថា ក្នុងបាតុភូតនេះ ច្រកទ្វាររបស់បន្ទប់នីមួយៗ នៅក្នុងផ្ទះ បានធ្វើជា “ព្រំដែន ដែលចែកខ័ណ្ឌព្រឹត្តិការណ៍ផ្សេងៗចេញពីគ្នា”។ បន្ទាប់ពីបានធ្វើការពិសោធន៍នៅបីកន្លែងខុសគ្នា គាត់ក៏បានបង្កើតទ្រឹស្តីមួយ ដោយសន្និដ្ឋានថា ពេលយើងដើរចូលតាមច្រកទ្វារ ខួរក្បាលក៏បានទទួលសញ្ញា ឲ្យប្រមូលពត៌មានដែលមានក្នុងការចងចាំនោះ ទៅដាក់ក្នុងថតនៃការចងចាំដាច់ដោយឡែកពីគ្នា។ តែខ្ញុំមានការនឿយណាយណាស់ ពេលដែលខ្ញុំចូលដល់បន្ទប់ខាងលើហើយ បែរជាត្រូវខំរកនឹកថា ខ្លួនឯងឡើងមកខាងលើដើម្បីអ្វី។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការភ្លេចច្រើន អាចជាព្រះពរ។ ពេលខ្ញុំបិទទ្វារបន្ទប់ ចូលគេងនៅពេលយប់ ខ្ញុំអាចគេងលក់ស្រួល បើសិនជាខ្ញុំភ្លេចរឿងរ៉ាវដែលបានកើតឡើងពីពេលថ្ងៃ ហើយខ្ញុំរាប់ការភ្លេចដូចនេះជាព្រះពរ។ ជាការពិតណាស់ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា ព្រះអង្គជា “ទ្វារចៀម”(យ៉ូហាន ១០:៧,៩)។ ពេលសត្វចៀមចូលក្នុងក្រោល គឺពួកវាបានចូលកន្លែងដែលមានសុវត្ថិភាព ដែលការពារមិនឲ្យចោរ និងសត្វសាហាវចូល។ សម្រាប់អ្នកជឿព្រះ អ្នកគង្វាលដ៏អស្ចារ្យនៃយើង ជាទ្វារដែលការពារយើងឲ្យរួចពីខ្មាំងសត្រូវដែលនៅខាងក្រៅ។ ពេលដែលយើងចូលទៅក្នុងក្រោលចៀម យើងអាច “បំភ្លេច”…
Read articleការត្រាសហៅឲ្យកម្សាន្តចិត្ត
សៀវភៅ ដែលមានចំណងជើងថា លោកស្រី ខេនីឌី ជាទីគោរពរាប់អាន ជាស្នាដៃនិពន្ធរបស់លោកចេយ មូលវាននេយ(Jay Mulvaney) និងលោកប៉ូល ដឺ អេនចេនីស(Paul De Angelis) ដែលនៅក្នុងនោះ អ្នកទាំងពីរបានកត់សំគាល់ឃើញថា ក្នុងអំឡុងពេលជាច្រើនសប្តាហ៍បន្ទាប់ពីលោកប្រធានាធិបតី ចន ខេនេឌី(John Kennedy) ត្រូវគេធ្វើឃាត ភរិយារបស់គាត់ គឺអ្នកស្រីជែកលីន ខេនេឌី(Jacqueline Kennedy) បានទទួលសំបុត្រជិតមួយលានច្បាប់ ពីមនុស្សទូទាំងពិភពលោក។ សំបុត្រខ្លះជាសំបុត្ររបស់ប្រមុខរដ្ឋនៃប្រទេសផ្សេង និងមនុស្សល្បីៗ ព្រមទាំងមិត្តជិតស្និទ្ធរបស់គាត់។ សំបុត្រខ្លះទៀត ត្រូវបានប្រជាជនសាមញ្ញផ្ញើមក ដោយសរសេរលើខ្នងសំបុត្រថា ជូនចំពោះ“លោកស្រីខេនេឌី នៅវ៉ាស៊ីនតុន” និង “លោកស្រីប្រធានាធិបតី នៃសហរដ្ឋអាមេរិក”។ ពួកគេសុទ្ធតែសរសេរសំបុត្រ បង្ហាញពីទុក្ខព្រួយ និងការអាណិត ចំពោះការបាត់បង់របស់លោកស្រី។ ពេលដែលយើងចង់ជួយរំលែកទុក្ខអ្នកដែលកំពុងមានការឈឺចាប់ យើងចាំបាច់ត្រូវនឹកចាំថា “ព្រះដ៏ជាព្រះវរបិតានៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាអម្ចាស់នៃយើងរាល់គ្នា” គឺជា “ព្រះវរបិតាដ៏មានសេចក្តីមេត្តាករុណា ជាព្រះដ៏កំសាន្តចិត្តគ្រប់ជំពូក”(២កូរិនថូស ១:៣)។ ព្រះវរបិតានៃយើងដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ជាប្រភពនៃសេចក្តីមេត្តាដ៏ស្រទន់ ព្រះបន្ទូលដ៏សប្បុរស និងជំនួយដ៏មានប្រយោជន៍ ដែលនាំមកនូវការលើកទឹកចិត្ត…
Read articleសម្រាកកាយ
កាលពីពេលកន្លងទៅ ខ្ញុំមានបញ្ហាសុខភាពផ្លូវកាយ។ ខ្ញុំមានការឈឺចាប់ នៅត្រង់ស្នា និងដៃខាងឆ្វេង ហើយមានស្នាមកន្ទួលនៅកំភួនដី និងមេដៃ ដែលឈឺ ពេលខ្ញុំប៉ះវា។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ខ្ញុំមានការហត់នឿយជារៀងរាល់ថ្ងៃទៀត។ ទីបំផុត ខ្ញុំក៏បានទៅជួបគ្រូពេទ្យ ហើយក៏បានដឹងថា ខ្ញុំបានកើតរើម។ គ្រូពេទ្យក៏បានឲ្យខ្ញុំញាំថ្នាំប្រឆាំងនឹងមេរោគ ហើយប្រាប់ខ្ញុំថា បីបួនសប្តាហ៍ទៀត ជម្ងឺនេះនឹងជាសះស្បើយហើយ។ ដោយសារតែជម្ងឺនេះ ខ្ញុំត្រូវមានទម្លាប់ថ្មីមួយទៀត គឺត្រូវគេងមួយស្របក់នៅពេលព្រឹក និងនៅពេលរសៀល ដើម្បីឲ្យខ្ញុំមានកម្លាំងធ្វើការ។ ដូចនេះទំរាំតែខ្ញុំជាសះស្បើយ ខ្ញុំត្រូវរៀនឈប់សម្រាកមួយរយៈ។ មានពេលមួយ ព្រះយេស៊ូវបានចាត់ពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គ ឲ្យចេញបង្រៀនគេ ដោយនូវព្រះនាមព្រះអង្គ។ ពេលនោះ ពួកគេមានចិត្តរំភើប នឹងការអ្វីដែលពួកគេបានធ្វើណាស់ បានជាពួកគេភ្លេចញាំអាហារ និងសម្រាកឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។ ពេលព្រះអង្គត្រឡប់មកវិញ ព្រះអង្គក៏បានប្រាប់ពួកគេថា “ចូរអ្នករាល់គ្នាមកឯទីស្ងាត់ដោយឡែក នឹងឈប់សម្រាកបន្តិចសិន”(ម៉ាកុស ៦:៣១)។ មនុស្សម្នាក់ៗត្រូវការការសម្រាក ហើយបើសិនជាយើងធ្វើការយូរពេក ដោយគ្មានការសម្រាកទេ យើងនឹងមានបញ្ហាទាំងខាងរូបកាយ និងខាងផ្លូវអារម្មណ៍។ ហើយយើងក៏មិនអាចបំពេញមុខនាទី តាមការទទួលខុសត្រូវបានល្អឡើយ។ តើព្រះអម្ចាស់កំពុងលើកទឹកចិត្តអ្នក ឲ្យ “ទៅរកកន្លែងស្ងាត់ ដើម្បីសម្រាកមួយរយៈពេលសិនឬទេ”? ជួនកាល ការឈប់សម្រាកពីរបីដង ដើម្បីសម្រាកជាមួយព្រះអង្គ អាចមានការចាំបាច់ចំពោះយើងណាស់។-Dennis…
Read articleឈ្មោះដែលសក្តិសម
ប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី ជាប្រទេសនៅតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ ដែលឈ្មោះរបស់ប្រទេសនេះ ជាការរួមផ្សំនៃពាក្យពីរផ្សេងគ្នា ក្នុងភាសាក្រិក ដែលរួមគ្នាមក មានន័យថា “កោះ”។ ការដាក់ឈ្មោះដូចនេះ គឺពិតជាត្រឹមត្រូវ ព្រោះប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី ជាប្រជុំកោះ ដែលមានជាង១៧៥០០កោះ នៅក្នុងក្រឡាផ្ទៃជិត ១២០៧ ០០០ គីឡូម៉ែត្រការេ។ ដូចនេះ ឈ្មោះឥណ្ឌូនេស៊ី គឺជាឈ្មោះដែលសក្តិសមនឹងប្រទេសដែនកោះមួយនេះណាស់។ ក្នុងព្រះគម្ពីរ យើងឃើញថា មានមនុស្សជាច្រើន ដែលច្រើនតែត្រូវគេដាក់ឈ្មោះឲ្យ នៅពេលកើត ឬនៅក្រោយពេលកើត ហើយឈ្មោះនោះ បង្ហាញពីអត្តសញ្ញាណ ឬអំពីបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ម្ចាស់ឈ្មោះ។ ឈ្មោះរបស់លោកបាណាបាស ក្នុងព្រះគម្ពីរកិច្ចការ គឺមានន័យថា “អ្នកជំនួយ” ហើយគេសង្កេតឃើញគាត់ ជួយលើកទឹកចិត្តអ្នកដែលគាត់បានជួបជានិច្ច។ ហើយឈ្មោះលោកយ៉ាកុប មានន័យថា “មេបោក” ហើយគេឃើញថា គាត់បានប្រើប្រាស់មនុស្ស និងស្ថានភាព ជាប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ជាច្រើនលើកច្រើនសារ។ ហើយគ្មាននរណា ដែលមានឈ្មោះ ដែលសក្តិសមជាង ព្រះយេស៊ូវឡើយ។ ពេលដែលទេវតានៃព្រះអម្ចាស់ ប្រាប់លោកយ៉ូសែប អំពីព្រះរាជបុត្រាដែលជិតចាប់កំណើត ទេវតាបានមានបន្ទូលថា “នាងនឹងប្រសូតបុត្រា១ ហើយអ្នកត្រូវថ្វាយព្រះនាមថា «យេស៊ូវ» ព្រោះបុត្រនោះនឹងជួយសង្គ្រោះរាស្ត្រទ្រង់…
Read articleលើសពីអ្វីដែលយើងសមនឹងទទួល
ជួនកាល ពេលដែលគេសួរខ្ញុំថា “តើអ្នកសុខសប្បាយជាទេ?” ខ្ញុំក៏បានឆ្លើយថា “ខ្ញុំសុខសប្បាយ លើសពីអ្វីដែលខ្ញុំសមនឹងទទួល”។ ខ្ញុំចាំថា មានមនុស្សម្នាក់បានប្រាប់ខ្ញុំ ដោយបំណងល្អថា ខ្ញុំសមនឹងទទួលច្រើនជាងនេះទៀត។ ខ្ញុំក៏បានតបថា ខ្ញុំជាមនុស្សមានបាប ខ្ញុំសមនឹងទទួលការជំនុំជម្រះរបស់ព្រះ។ យើងងាយនឹងភ្លេចថា យើងមានបាបច្រើនប៉ុណ្ណា។ ការលើកដំកើងខ្លួនឯងជ្រុលពេក អាចធ្វើឲ្យយើងភ្លេចថា យើងបានជំពាក់គុណព្រះអង្គខ្លាំងប៉ុណ្ណា ហើយក៏បណ្តាលឲ្យយើង កាន់តែមិនសូវឲ្យតម្លៃចំពោះការលោះបាបដែលព្រះអង្គបានធ្វើសម្រាប់យើង។ យើងត្រូវឆែកពិនិត្យមើលខ្លួនឯង! គឺដូចដែលអ្នកនិពន្ធទំនុកដំកើងបានរំឭកយើងថា ព្រះ“ទ្រង់មិនបានប្រព្រឹត្តនឹងយើង តាមអំពើបាបរបស់យើងទេ ក៏មិនបានសងតាមអំពើទុច្ចរិតរបស់យើងដែរ”(ទំនុកដំកើង ១០៣:១០)។ ពេលដែលយើងពិចារណា អំពីអំពើបាប ដែលយើងបានធ្វើ ទាស់នឹងព្រះដ៏បរិសុទ្ធ និងយុត្តិធម៌ នោះយើងនឹងដឹងថា អ្វីដែលយើងសក្តិសមនឹងទទួលបំផុតនោះ គឺស្ថាននរក។ ហើយយើងមិនអាចចូលក្នុងនគរស្ថានសួគ៌បានឡើយ លើកលែងតែយើងបានទទួលអំណោយ នៃការលះបង់របស់ព្រះយេស៊ូវនៅលើឈើឆ្កាងប៉ុណ្ណោះ។ បើសិនជាព្រះទ្រង់មិនបានធ្វើការអ្វី លើសពីការប្រោសលោះយើងទេ នោះអ្វីៗដែលព្រះអង្គបានធ្វើ នៅតែលើសពីអ្វីដែលយើងសក្តិសមនឹងទទួលទៅទៀត។ ហេតុនេះហើយបានជាអ្នកនិពន្ធទំនុកដំកើងបានមានប្រសាសន៍ថា “ដ្បិតដែលផ្ទៃមេឃខ្ពស់ជាងផែនដីច្រើនប៉ុណ្ណា សេចក្តីសប្បុរសរបស់ទ្រង់ក៏ធំច្រើនប៉ុណ្ណោះ ចំពោះអស់អ្នកដែលកោតខ្លាចដល់ទ្រង់”(ខ.១១)។ ពេលដែលយើងដឹងថា ខ្លួនឯងជានរណា យើងនឹងពោលឡើងថា “ឱព្រះអគុណអស្ចារ្យ ជាស័ព្ទពិរោះ!” ព្រះអង្គបានប្រទានដល់យើង លើសពីអ្វីដែលយើងសមនឹងទទួលទៅទៀត។-Joe Stowell
Read articleការស្តាប់អ្នកដទៃនិយាយ
អ្នកស្រីជយស៍ ហូហ្គេត(Joyce Huggett) បាននិពន្ធសៀវភៅ ដែលមានចំណងជើងថា ការស្តាប់អ្នកដទៃ។ ក្នុងសៀវភៅនេះ គាត់បានលើកឡើងអំពីសារៈសំខាន់នៃការរៀនស្តាប់ និងឆ្លើយតបយ៉ាងមានប្រសិទ្ធិភាព ទៅកាន់អ្នកដែលកំពុងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដ៏ពិបាក។ គាត់បានចែកចាយអំពីបទពិសោធន៍ដែលគាត់មាន នៅក្នុងការស្តាប់អ្នកដែលកំពុងតែមានទុក្ខលំបាក ហើយគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា ពួកគេច្រើនតែអរគុណគាត់ សម្រាប់ការគ្រប់យ៉ាងដែលគាត់បានធ្វើសម្រាប់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែ គាត់បានសរសេរក្នុងសៀវភៅនោះថា តាមពិត “មានពេលជាច្រើនដង ដែលខ្ញុំមិនបានធ្វើអ្វីទេ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែស្តាប់ពួកគេនិយាយប៉ុណ្ណោះ។ ដូចនេះ គាត់ក៏បានសន្និដ្ឋានថា “ការស្តាប់អ្នកដទៃនិយាយ” ក៏អាចជាវិធីសាស្រ្តដ៏មានប្រសិទ្ធិភាព សម្រាប់ជួយអ្នកដែលមានទុក្ខ។ ពេលលោកយ៉ូបមានទុក្ខជាទម្ងន់ មិត្តសំឡាញ់របស់គាត់ក៏បានជួយគាត់ តាមរបៀបនេះផងដែរ។ ជាការពិតណាស់ ពួកគេបានអង្គុយនៅដី ជាមួយនឹងគាត់អស់៧យប់៧ថ្ងៃ ឥតមានអ្នកណានិយាយទៅគាត់១ម៉ាត់សោះ ដោយឃើញថា “គាត់មានសេចក្តីទុក្ខជាទម្ងន់ណាស់”(២:១៣)។ តែពេលដែលលោកយ៉ូបចាប់ផ្តើមនិយាយ ពួកគេមិនបានស្តាប់គាត់ទេ គឺគិតតែពីខំនិយាយហើយ និយាយទៀត តែនៅតែមិនបានកម្សាន្តចិត្តគាត់ទេ(១៦:២)។ បានជាគាត់ស្រែកឡើងថា “ឱបើមានអ្នកណាមួយស្តាប់ខ្ញុំទៅ!”(៣១:៣៥) ដូចនេះ យើងត្រូវស្តាប់អ្នកដែលមានទុក្ខនិយាយ ដោយគិតក្នុងចិត្តថា “អ្វីដែលសំខាន់ចំពោះអ្នក ក៏សំខាន់ចំពោះខ្ញុំដែរ”។ ជួនកាល អ្នកដែលមានទុក្ខ ចង់បានការប្រឹក្សាយោបលពីអ្នកដទៃ។ ប៉ុន្តែ ជាញឹកញាប់ ពួកគេគ្រាន់តែចង់ឲ្យគេស្តាប់ខ្លួននិយាយ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការយកចិត្តទុកដាក់។…
Read article