ធ្វើការរួមគ្នា
មានពេលមួយ ចេននេត(Janet) ភរិយារបស់ខ្ញុំ បានទិញហ្គីតាម៉ាកដ្រេតណោត ឌី៣៥មួយគ្រឿងឲ្យខ្ញុំ សម្រាប់ថ្ងៃខួបកំណើតគំរប់៦៥ឆ្នាំ។ ពីដើមឡើយ គេបានផលិតហ្គីតាម៉ាកនេះ នៅទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩០០ ហើយវាមានទំហំធំជាងហ្គីតាភាគច្រើនដែលគេបានរចនា ក្នុងសម័យនោះ ម្យ៉ាងទៀត គេឮល្បីថា វាមានសម្លេងឮខ្លាំង ហើយពិរោះ។ គេបានដាក់ឈ្មោះម៉ាករបស់វា ដោយយកលំនាំតាមឈ្មោះនាវាចម្បាំងដ៏ធំ របស់ចក្រភពអង់គ្លេសឈ្មោះ អេច អិម អេស ដ្រេតណោត ដែលមានឈ្មោះល្បី ក្នុងសម័យសង្រ្គាមលោកលើកទី១។ ផ្នែកខាងក្រោយរបស់ហ្គីតានេះ មានលក្ខណៈពិសេសខុសគេ។ ដោយសារគេពិបាករកបន្ទះក្តាឈើក្រញូងធំៗ ដើម្បីផលិតហ្គីតាប្រភេទនេះ ពួកជាងក៏បានប្រើបន្ទះឈើក្រញូងបីបន្ទះផ្គុំចូលគ្នា យ៉ាងប៉ិនប្រសប់ ធ្វើឲ្យសម្លេងវាកាន់តែឮពិរោះ។ ព្រះទ្រង់បានបង្កើតអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងមក ដោយភាពប៉ិនប្រសប់ លើសការផលិតហ្គីតានោះទៅទៀត។ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានប្រមូលបំណែកបាក់បែកផ្គុំចូលគ្នា បង្កើតជាស្នាព្រះហស្តថ្មីដ៏ល្អឯក ដែលគួរឲ្យគេរាល់គ្នាសរសើរដំកើងទ្រង់។ ទ្រង់បានជ្រើសរើសអ្នកយកពន្ធ ពួកជនបដិវត្តន៍យូដា ពួកអ្នកនេសាទត្រី និងអ្នកដទៃទៀត ឲ្យធ្វើជាសាវ័កទ្រង់។ ហើយអស់រយៈពេលជាច្រើនសតវត្សរ៍ក្រោយមកទៀត ទ្រង់នៅតែបន្តត្រាស់ហៅ មនុស្សដែលមានលក្ខណៈខុសៗគ្នា ឲ្យដើរតាមទ្រង់។ គឺដូចដែលសាវ័កប៉ុលមានប្រសាសន៍ថា “ដែលរូបកាយទាំងមូលបានផ្គុំ ហើយភ្ជាប់គ្នាមកអំពីទ្រង់ ដោយសារគ្រប់ទាំងសន្លាក់ដែលផ្គត់ផ្គង់ឲ្យ តាមខ្នាតការងាររបស់អវយវៈនិមួយៗ នោះរូបកាយបានបង្កើនឡើង ដើម្បីនឹងស្អាងខ្លួន ក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់”(អេភេសូរ ៤:១៦)។…
Read articleទ្វារដែលកំពុងបិទ
ពេលរថភ្លើងដល់ពេលចេញដំណើរទៅមុខ គេក៏បានឮសម្លេងស៊ីញ៉ូ ដាស់តឿនដល់អ្នកដំណើរទាំងអស់ថា គេជិតបិទទ្វាររថភ្លើងហើយ។ ប៉ុន្តែ មានអ្នកដំណើរពីរបីនាក់ ដែលមានភាពយឺតយ៉ាវ ក៏បានខិតខំប្រវេសប្រវាឡើងរថភ្លើងឲ្យទាន់។ ទ្វារក៏បានបិទត្រូវចំពួកគេម្នាក់ តែទ្វារនោះក៏បានបើកចំហរវិញ ធ្វើឲ្យគាត់អាចឡើងជិះរថភ្លើង ដោយសុវត្ថិភាព។ ខ្ញុំឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីបានជាគេធ្វើការប្រថុយនឹងគ្រោះថ្នាក់ដូចនេះ ហេតុអ្វីមិនរង់ចាំរថភ្លើងមួយទៀត ដែលនឹងមកដល់ក្នុងពេល៤នាទីទៀតប៉ុណ្ណោះ? យ៉ាងណាមិញ មានទ្វារមួយទៀត ដែលសំខាន់លើទ្វារណាទាំងអស់ ដែលយើងត្រូវតែចូល មុនពេលទ្វារនោះបិទជារៀងរហូត។ ទ្វារនោះគឺជាទ្វារនៃសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ព្រះ។ សាវ័កប៉ុលបានប្រាប់យើងថា “មើលឥឡូវនេះជាវេលាដែលគាប់ព្រះហឫទ័យទ្រង់ មើល ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃសង្គ្រោះហើយ”(២កូរិនថូស ៦:២)។ ព្រះគ្រីស្ទបានយាងមកសុគត ដើម្បីលោះបាបយើង ហើយបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។ ទ្រង់បានបើកផ្លូវ សម្រាប់ឲ្យយើងផ្សះផ្សាឲ្យជានឹងព្រះវិញ ហើយបានប្រកាសដល់យើងថា ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃនៃសេចក្តីសង្រ្គោះ។ ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃដែលទ្វារនៃសេចក្តីសង្រ្គោះ នៅបើកចំហរនៅឡើយ។ តែថ្ងៃណាមួយ ទ្វារនោះនឹងបិទវិញ។ ចំពោះអ្នកដែលបានទទួលជឿ ហើយបម្រើព្រះគ្រីស្ទ ទ្រង់នឹងមានបន្ទូលមកកាន់ពួកគេថា “ឱពួកអ្នកដែលព្រះវរបិតាយើងបានប្រទានពរអើយ ចូរមកទទួលមរដកចុះ គឺជានគរដែលបានរៀបចំទុកសំរាប់អ្នករាល់គ្នា តាំងពីកំណើតលោកីយ៍មក”(ម៉ាថាយ ២៥:៣៤)។ ប៉ុន្តែ អ្នកដែលមិនស្គាល់ទ្រង់ នឹងត្រូវថយចេញទៅអស់កល្បជានិច្ច(ខ.៤៦)។ ការឆ្លើយតបរបស់យើង ចំពោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាកត្តាកំណត់ថា យើងនឹងទៅនៅទីណា បន្ទាប់ពីយើងលាចាកលោកនេះទៅ។ នៅថ្ងៃនេះ…
Read articleការជិះក្តារំអិល និងការអធិស្ឋាន
ពេលព្រឹលធ្លាក់ នៅរដ្ឋមីឈីហ្គិន ខ្ញុំចូលចិត្តនាំចៅៗរបស់ខ្ញុំ ជិះស្គីលេងកម្សាន្ត ដោយយកបន្ទះក្តាជ័រ ទៅជិះស្គីរំអិលចុះពីលើទួល នៅក្រោយទីធ្លាផ្ទះយើង។ បន្ទាប់ពីយើងជិះក្តារំអិលចុះពីលើទួលមកក្រោម ក្នុងរយៈពេល១០វិនាទី យើងក៏បានឡើងទួល ហើយជិះក្តារំអិលចុះមកម្តងហើយម្តងទៀត។ ពេលខ្ញុំធ្វើដំណើរទៅលេងរដ្ឋអាឡាស្កាជាមួយក្មេងជំទង់មួយក្រុម យើងក៏បានជិះក្តារំអិលលេងផងដែរ។ យើងបានជិះឡានក្រុងឡើងទៅជិតដល់កំពូលភ្នំ រួចយើងក៏បានជិះក្តារំអិលលើព្រឹលចុះមកក្រោម ក្នុងរយៈពេល១០ ទៅ២០នាទី អាស្រ័យទៅលើកំរឹតនៃសេចក្តីក្លាហានរបស់យើង។ យើងជិះក្តារំអិលចុះមក ក្នុងល្បឿនដ៏គ្រោះថ្នាក់ តែយើងក៏មានការប្រុងប្រយ័ត្នកុំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិតផងដែរ។ សរុបមក ការជិះក្តារំអិលលើព្រឹលក្រោយផ្ទះខ្ញុំចុះពីទួលទៀបៗចុះមកក្រោម មិនមានថេរៈវេលាវែង ដូចការជិះស្គីចុះពីលើភ្នំ នៅរដ្ឋអាឡាស្កាទេ តែការនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីការអធិស្ឋានរយៈពេលខ្លី និងការអធិស្ឋានដែលចំណាយពេលយូរ ដែលសុទ្ធតែមានការចាំបាច់ដូចគ្នា។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ យើងចាំបាច់ត្រូវមានការអធិស្ឋានរយៈពេលខ្លី មុនពេលយើងចេញដំណើរ ឬមុនពេលញាំអាហារជាដើម។ តែជាញឹកញាប់ យើងក៏ត្រូវការចំណាយពេលអធិស្ឋាន នៅកន្លែងស្ងប់ស្ងាត់ ឲ្យបានរយៈពេលវែង ដែលតម្រូវឲ្យយើងមានការផ្តោតចិត្ត និងបង្កើនភាពស្និទ្ធស្នាលជាមួយទ្រង់កាន់តែខ្លាំង។ ការអធិស្ឋានទាំងពីរប្រភេទ សុទ្ធតែមានចំណែក និងតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ ចំពោះជីវិតរបស់យើង។ មុនពេលព្រះយេស៊ូវយាងឡើងនគរស្ថានសួគ៌វិញ ទ្រង់បានអធិស្ឋានជាញឹកញាប់ ហើយជួនកាល ទ្រង់អធិស្ឋានអស់រយៈពេលយូរ(លូកា ៦:១២ ម៉ាកុស ១៤:៣២-៤២)។ ចូរយើងថ្វាយចិត្តយើងដាច់ដល់ទ្រង់ នៅពេលយើងអធិស្ឋាន ទោះការអធិស្ឋាននោះ មានរយៈពេលវែងឬខ្លីក្តី។-Dave…
Read articleប្រភពនៃជំនួយរបស់យើង
កញ្ញាឡាយហ្កន ស្ទីវិនស៍(Lygon Stevens)អាយុ២០ឆ្នាំ ដែលជាកីឡាករឡើងភ្នំមានបទពិសោធន៍ខ្ពស់ បានឡើងដល់កំពូលភ្នំ មែកឃីលនី ភ្នំរេននា ជួរភ្នំអ៊ែនឌីននៅប្រទេសអេក្វាឌ័រ និងបានឡើងដល់កំពូលភ្នំទាំង៣៩ ដែលខ្ពស់បំផុត នៅរដ្ឋខូឡូរ៉ាដូ។ នាងថា “ខ្ញុំឡើងភ្នំ ព្រោះខ្ញុំស្រឡាញ់ភ្នំ ហើយខ្ញុំចូលចិត្តប្រកបជាមួយព្រះនៅទីនោះ”។ ក្នុងខែមករា ឆ្នាំ២០០៨ កញ្ញាឡាយហ្គុនបានបាត់បង់ជីវិត នៅក្នុងហេតុការណ៍បាក់ធ្លាក់ព្រឹលទឹកកកពីលើភ្នំ ពេលដែលនាងកំពុងឡើងភ្នំលីធល ប៊ែរ នៅភាពខាងត្បូងរដ្ឋខូឡូរ៉ាដូ ជាមួយប្អូនប្រុសរបស់នាង ឈ្មោះនីគលីស(Nicklis) ដែលបានរួចជីវិតក្នុងហេតុការណ៍នោះ។ ពេលឪពុកម្តាយរបស់នាងរកឃើញសៀវភៅកំណត់ហេតុរបស់នាង គេក៏បានដឹងថា នាងមានការប្រកបស្និទ្ធស្នាលយ៉ាងខ្លាំង ជាមួយព្រះគ្រីស្ទ ក្នុងដំណើរជីវិតរបស់ខ្លួន បានជាពួកគាត់មានការប៉ះពាល់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ ម្តាយរបស់នាងក៏បានមានប្រសាសន៍ថា “ឡាយហ្គនតែងតែបានធ្វើជាពន្លឺចែងចាំង ថ្វាយព្រះគ្រីស្ទជានិច្ច។ នាងបានពិសោធន៍នឹងការប្រកបស្និទ្ធស្នាល និងមានភាពស្មោះត្រង់ ក្នុងទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះអម្ចាស់ ដែលសូម្បីតែគ្រីស្ទបរិស័ទជើងចាស់ខ្លះក៏ចង់មានជំនឿដូចនាងផងដែរ”។ នៅក្នុងទំព័រចុងក្រោយ ដែលនាងបានសរសេរក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុ មុនពេលគ្រោះថ្នាក់នោះកើតឡើងបីថ្ងៃ នាងបានសរសេរថា “ព្រះទ្រង់ល្អ ហើយទ្រង់មានផែនការសម្រាប់ជីវិតយើង ដែលល្អប្រសើរ ហើយមានពរជាងផែនការ ដែលយើងបានជ្រើសរើសសម្រាប់ខ្លួនឯង ហើយខ្ញុំមានការដឹងគុណចំពោះទ្រង់ណាស់។ សូមអរព្រះគុណព្រះអម្ចាស់ ដែលបាននាំទូលបង្គំរហូតមកដល់ពេលនេះ និងឲ្យនៅទីកន្លែងនេះ។ ទូលបង្គំសូមថ្វាយពេលអនាគតរបស់ទូលបង្គំ នៅក្នុងព្រះហស្តទ្រង់ ហើយសូមអរព្រះគុណទ្រង់”។ កំណត់ហេតុរបស់នាង…
Read articleតើតាមបំណងចិត្តរបស់នរណា?
ពេលបុណ្យចូលឆ្នាំចិនចូលមកដល់ ជនជាតិចិនច្រើនតែជូនពរគ្នាទៅវិញទៅមកថា “សូមជូនពរឲ្យអ្វីៗបានសម្រេច ដូចបំណង”។ ទោះពាក្យជូនពរនេះពិរោះស្តាប់យ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏អ្វីៗនឹងបានសម្រេចតាមបំណងព្រះទ័យព្រះ គឺមិនមែនតាមចិត្តរបស់យើងទេ។ ប្រសិនបើមានជម្រើស លោកយ៉ូសែបមិនចង់ធ្វើជាទាសករនៅស្រុកអេស៊ីព្ទទេ(លោកុប្បត្តិ ៣៩:១)។ ប៉ុន្តែ ទោះបីជាគាត់ត្រូវជាប់ចំណងក៏ដោយ ក៏គាត់នៅតែ “ចម្រើនឡើង” ព្រោះ “ព្រះអម្ចាស់គង់នៅជាមួយគាត់”(ខ.២)។ ព្រះអម្ចាស់ថែមទាំងបានប្រទានពរ ដល់ផ្ទះរបស់ចៅហ្វាយគាត់ តាមរយៈគាត់ផងដែរ(ខ.៥)។ បើគាត់មានជម្រើស គាត់ក៏មិនចង់ជាប់គុកក្នុងនគរអេសីព្ទដែរ។ ប៉ុន្តែ គាត់បានជាប់គុក ដោយសារគេចោទបង្ខូចថា គាត់បានរំលោភប្រពន្ធរបស់ចៅហ្វាយគាត់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងឃើញថា “ព្រះអម្ចាស់គង់នៅជាមួយគាត់” ជានិច្ច(ខ.២១)។ នៅទីនោះ មេគុកបានទុកចិត្តគាត់(ខ.២២) ហើយព្រះអម្ចាស់ ប្រទានការអ្វីដែលគាត់ធ្វើ ឲ្យចម្រើនឡើងគ្រប់ជំពូក(ខ.២៣)។ ការធ្លាក់ខ្លួនជាប់គុក ក៏បានប្រែក្លាយជាការចាប់ផ្តើម នៃការឡើងធ្វើជាអ្នកដឹកនាំកំពូលនៃនគរអេស៊ីព្ទ។ មិនមានមនុស្សច្រើនទេ ដែលចង់ជ្រើសរើសយកការឡើងធ្វើធំ ដូចលោកយ៉ូសែប។ ប៉ុន្តែ លោកយ៉ូសែបបានទទួលព្រះពរពីព្រះ ទោះគាត់ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពពិបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ។ ព្រះទ្រង់បានរៀបចំឲ្យលោកយ៉ូសែបទៅនៅនគរអេស៊ីព្ទ ដោយមានគោលបំណងច្បាស់លាស់ ហើយទ្រង់ក៏បានដាក់យើង នៅកន្លែងណាមួយ ដោយមានគោលបំណងច្បាស់លាស់ផងដែរ។ យើងចង់ឲ្យអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង បានសម្រេចដូចបំណងចិត្តយើង ប៉ុន្តែ សូមយើងអធិស្ឋានដូចព្រះសង្រ្គោះយើងវិញ ដ្បិតមុនពេលទ្រង់យាងទៅឈើឆ្កាង ទ្រង់បានអធិស្ឋានថា “កុំតាមចិត្តទូលបង្គំឡើយ…
Read articleព្រះហស្តព្រះ
មានពេលមួយអង្គការណាសា ចាប់ផ្តើមប្រើកែវយឺតយក្សប្រភេទថ្មី ដែលអាចចាប់បាច់ពន្លឺខុសៗគ្នា ដើម្បីថតរូបភាពក្នុងទីអវកាសកាន់តែច្បាស់ជាងមុន។ ពេលនោះអ្នកស្រាវជ្រាវមានការភ្ញាក់ផ្អើល ចំពោះរូបថតមួយ ក្នុងចំណោមរូបថតជាច្រើនដែលកែវយឺតនោះថតបាន។ ក្នុងរូបថតនោះ គេឃើញរូបភាពដែលមើលទៅដូចម្រាមដៃ មេដៃ និងបាតដៃដែលបើកចំហរបាញ់ចេញជាបាច់ពន្លឺពណ៌ខៀវ ស្វាយ បៃតង និងពណ៌មាស។ អ្នកខ្លះបានហៅរូបភាពនោះថា “ព្រះហស្តរបស់ព្រះ”។ ព្រះគម្ពីរបាននិយាយជាញឹកញាប់ អំពីការដែលព្រះលាព្រះហស្តទ្រង់ ចុះមករកមនុស្សដែលត្រូវការជំនួយ ដែលនោះជាខ្លឹមសារដ៏សំខាន់របស់ព្រះគម្ពីរ។ គម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក៦៣ បានចែងថា “ដ្បិតទ្រង់បានធ្វើជាជំនួយដល់ទូលបង្គំ ទូលបង្គំនឹងមានចិត្តរីករាយនៅក្រោមម្លប់ស្លាបទ្រង់ ព្រលឹងទូលបង្គំតាមទ្រង់ប្រកិត ព្រះហស្តស្តាំនៃទ្រង់ក៏ទប់ទល់ទូលបង្គំ”(ខ.៧-៨)។ ត្រង់ចំណុចនេះ អ្នកនិពន្ធទំនុកដំកើងយល់ថា ជំនួយរបស់ព្រះអម្ចាស់ គឺប្រៀបបាននឹងព្រះហស្តដែលជួយទ្រទ្រង់គាត់។ គ្រូបង្រៀនព្រះគម្ពីរខ្លះយល់ថា ស្តេចដាវីឌបាននិពន្ធទំនុកមួយនេះ ក្នុងវាលរហោស្ថាន នៃនគរយូដា ក្នុងអំឡុងពេលដែលអាប់សាឡំម ព្រះបុត្រាទ្រង់បះបោរទាស់នឹងទ្រង់។ អាប់សាឡំមបានឃុបឃិតនឹងពួកមន្ត្រី ដើម្បីដណ្តើមរាជ្យស្តេចដាវីឌ ហើយដាវីឌក៏បានរត់គេចខ្លួន ទៅវាលរហោស្ថាន(២សាំយ៉ូអែល ១៥-១៦)។ សូម្បីតែក្នុងអំឡុងពេលដ៏ពិបាកនេះ ព្រះទ្រង់នៅតែគង់នៅជាមួយស្តេចដាវីឌ ហើយស្តេចដាវីឌក៏បានទុកចិត្តព្រះអម្ចាស់។ ស្តេចដាវីឌមានបន្ទូលថា “ដ្បិតសេចក្តីសប្បុរសនៃទ្រង់ នោះវិសេសជាងជីវិត បបូរមាត់ទូលបង្គំនឹងសរសើរដល់ទ្រង់”(ទំនុកដំកើង ៦៣:៣)។ ជីវិតយើងអាចមានការឈឺចាប់ នៅពេលខ្លះ តែព្រះទ្រង់ប្រទានព្រះហស្តនៃការកម្សាន្តចិត្ត ដល់យើងក្នុងពេលដ៏ពិបាកនោះ។ ដូចនេះ…
Read article