អ្នកជួយនៅតាមជញ្ចើមផ្លូវ
មានពេលមួយ មិត្តភ័ក្ររបស់ខ្ញុំម្នាក់ បានទៅបរបាញ់សត្វ ជាមួយមិត្តភ័ក្ររបស់គាត់ នៅក្បែរតំបន់ប៊លម៉ូរ៉ល ដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់ក្សត្រីនៃចក្រភពអង់គ្លេស។ ពេលពួកគេកំពុងដើរ គាត់ស្រាប់តែគ្រិចជើងយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ បានជាគាត់មិនអាចបន្តដំណើរទៅមុខទៀត ដូចនេះ គាត់ក៏បានប្រាប់មិត្តភ័ក្រគាត់ឲ្យទៅមុន ហើយគាត់នឹងអង្គុយចាំនៅតាមជញ្ជើមផ្លូវ។ ពេលគាត់កំពុងអង្គុយ មានឡានមួយគ្រឿងបានបើកតាមផ្លូវនោះ ក៏បានបន្ថយល្បឿន ឈប់នៅជិតគាត់។ ស្ត្រីដែលជាអ្នកបើកបររថយន្តនោះ ក៏បានបើកកញ្ចក់ទ្វារឡាន ហើយក៏បានសួរនាំគាត់ ក្រែងលោមានអ្វីដែលអាចជួយបាន។ គាត់បានពន្យល់ប្រាប់នាងថា គាត់កំពុងរង់ចាំមិត្តភ័ក្រគាត់ត្រឡប់មករកគាត់វិញ។ នាងក៏ប្រាប់គាត់ ឲ្យឡើងឡាន ដើម្បីឲ្យនាងជូនគាត់ទៅកន្លែងស្នាក់នៅរបស់គាត់។ គាត់ក៏បានដើរខ្ញើចជើង ទៅរកឡាន ហើយក៏បើកទ្វារឡាន។ គាត់ក៏បានដឹងថា តាមពិតស្រ្តីនោះជាក្សត្រីអេលីហ្សាបេត(Elizabeth)សោះ! បើសិនជាក្សត្រីនៃចក្រភពអង់គ្លេស មកជួយយើងដោយផ្ទាល់ដូចនេះ យើងក៏ប្រហែលជាមានការភ្ញាក់ផ្អើលផងដែរ។ តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងមានជំនួយដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលជាងនេះទៅទៀត។ ព្រះដែលបានបង្កើតចក្រវាល បានយាងចុះមកក្នុងលោកិយនេះ ព្រះអង្គបានទតឃើញទុក្ខលំបាករបស់យើង ហើយបានលះបង់ព្រះជន្មព្រះអង្គ ដើម្បីជួយសង្រ្គោះយើង ឲ្យរួចពីបាប។ គឺដូចដែលអ្នកនិពន្ធទំនុកដំកើងបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា “ព្រះទ្រង់ជាទីពឹងជ្រក ក៏ជាកំឡាំងនៃយើងខ្ញុំ ជាជំនួយដែលនៅជាប់ជាមួយក្នុងគ្រាអាសន្ន”(ទំនុកដំកើង ៤៦:១)។ ព្រះសង្រ្គោះនៃយើងជួយយើង ដោយប្រទានព្រះគុណ សម្រាប់ឲ្យយើងទ្រាំអត់ ប្រទានព្រះបន្ទូលដើម្បីទ្រទ្រង់យើង ប្រទានមិត្តភ័ក្រដើម្បីលើកទឹកចិត្ត និងអធិស្ឋានឲ្យយើង ហើយប្រទាននូវទំនុកចិត្តថា ព្រះអង្គផ្សំការទាំងអស់ សម្រាប់ជាប្រយោជន៍ខាងវិញ្ញាណរបស់យើង។…
Read articleប្រាជ្ញាមកពីស្ថានសួគ៌
ពេលអ្នកស្រីខេរ៉ា វីលម៉ត់(Kiera Wilmot) រៀននៅវិទ្យាល័យ នាងបានធ្វើការពិសោធន៍ជាតិគីមី ក្នុងការប្រឡង តែមិនបានទទួលពន្ទុះល្អទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ នាងបែរជាមានកំហុស ដែលបានធ្វើឲ្យមានបន្ទុះជាតិគីមីផ្អើលពេញសាលា។ ទោះបីជានាងមានគម្រោង ធ្វើការពិសោធន៍ ដើម្បីឲ្យបានការទទួលស្គាល់ពីគ្រូបង្រៀនរបស់នាងក៏ដោយ ក៏នាងបែរជាទៅធ្វើការពិសោធន៍ខាងក្រៅថ្នាក់រៀន តាមការជំរុញរបស់មិត្តរួមថ្នាក់របស់នាងទៅវិញ។ នាងបានលាយជាតិគីមី ក្នុងដបជ័រមួយ ហើយវាក៏ផ្ទុះឡើង ធ្វើឲ្យមិត្តរួមថ្នាក់របស់នាងមួយចំនួន មានការភ័យខ្លាច។ តែនាងមិនមានចេតនាទេ។ យ៉ាងណាមិញ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ក៏បានចែង អំពីបញ្ហាដែលកើតឡើង ពីការជំរុញរបស់មនុស្សនៅជុំវិញខ្លួនផងដែរ។ មានពេលមួយ ដាវីឌ និងគ្នីគ្នារបស់គាត់ បានទៅលាក់ខ្លួន ពីស្តេចសូល ក្នុងរូងភ្នំមួយ(១សាំយ៉ូអែល ២៤)។ ពេលស្តេចសូលចូលក្នុងរូងភ្នំនោះ គ្នីគ្នារបស់គាត់បានប្រាប់ដាវីឌថា ព្រះបានប្រគល់ស្តេចសូលមកក្នុងកណ្តាប់ដៃពួកគេហើយ ហើយពួកគេក៏បានជំរុញឲ្យដាវីឌសម្លាប់ស្តេចសូល(ខ.៤,១០)។ បើសិនជាដាវីឌធ្វើគុតស្តេចសូលនៅពេលនោះ នោះពួកគេអាចឈប់លាក់ខ្លួនទៀត ហើយដាវីឌអាចឡើងធ្វើស្តេចផង។ តែដាវីឌមិនព្រមសម្លាប់ស្តេចសូលឡើយ ព្រោះទ្រង់ជា“អ្នកដែលព្រះយេហូវ៉ាបានចាក់ប្រេងតាំង”(ខ.៦)។ ជួនកាល មានអ្នកដែលស្និទ្ធស្នាលនឹងយើង បានប្រាប់ឲ្យយើងធ្វើការអ្វីមួយ ដែលហាក់ដូចជាកិច្ចការដ៏ត្រឹមត្រូវ ឬសមហេតុផលបំផុត សម្រាប់ពេលនោះ។ ប៉ុន្តែ ប្រាជ្ញាខាងវិញ្ញាណ ខុសពីប្រាជ្ញារបស់លោកិយ(១កូរិនថូស ២:៦-៧)។ ប្រាជ្ញាដែលមកពីស្ថានលើ “នោះមុនដំបូងហៅថាបរិសុទ្ធ រួចមកមានមេត្រីចិត្ត សេចក្តីសំឡូត…
Read articleសសៃព្រះលោហិតរបស់ព្រះ
ពេលខ្ញុំទៅទស្សនាតំបន់ខុតស៍វូលដ៍ ដែលមានទេសភាពដ៏ស្រស់ស្អាត នៅប្រទេសអង់គ្លេស ខ្ញុំបានទិញពែងទឹកព័រសឺឡែនមួយចំនួន សម្រាប់ធ្វើជាវត្ថុអនុស្សាវរីយ។ ខ្ញុំបានប្រើពែងទឹកទាំងនោះយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន តែទីបំផុត ខ្ញុំបានធ្វើឲ្យពែងទឹកមួយធ្លាក់បែក ក្នុងកន្លែងលាងចាន។ ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបាននឹកគិតអំពីពែងទឹកមួយនោះ ពេលដែលខ្ញុំបានស្វែងយល់អំពីសិល្បៈនៃការជួសជុលពែងរបស់ជនជាតិជប៉ុន។ តាមធម្មតា ពេលយើងមានរបស់អ្វីមួយបែកបាក់ យើងមានចិត្តសប្បាយនឹងជួសជុលវា ល្មមនឹងអាចប្រើវាទៀត។ ប៉ុន្តែ កាលពីរាប់រយឆ្នាំមុខ មានសិល្បៈករជប៉ុនម្នាក់បានតាំងចិត្តថា គាត់នឹងជួសជុលព័រសឺឡែន ដែលបែកបាក់ ឲ្យក្លាយជាវត្ថុដ៏ស្រស់ស្អាត។ ដូច្នេះហើយ គាត់ក៏បានចាប់ផ្តើមប្រើកាវដែលមានជាតិមាស បិទបំណែកនីមួយៗឲ្យចូលគ្នាវិញ។ ការជួសជុលព័រសឺឡែនតាមវិធីសាស្រ្តនេះ បានធ្វើឲ្យព័រសឺឡែននោះមានសសៃពណ៌មាសដ៏គួរឲ្យគយគន់។ ក្នុងដើមដំបូងនៃប្រវត្តិសាស្រ្តមនុស្សជាតិ អំពើបាបបានចូលមកក្នុងលោកិយ(លោកុប្បត្តិ ៣)។ អ្នកប្រាជ្ញផ្នែកទេវវិជ្ជា បានហៅហេតុការណ៍នោះថា “ការធ្លាក់ចូលក្នុងអំពើបាប”។ ការធ្លាក់ចូលនេះបានបណ្តាលឲ្យមានការបែកបាក់ ដោយជៀសមិនរួច។ ជីវិតរបស់មនុស្សមានការឈឺចាប់ ដោយសារយើងចេះតែបន្តមានការឈឺចាប់ និងធ្វើឲ្យអ្នកដទៃមានការឈឺចាប់ ដោយបំណែកដ៏មុតស្រួចរឆេករឆូចរបស់យើង។ ប៉ុន្តែ ព្រះមិនសព្វព្រះទ័យឲ្យយើង នៅបន្តរស់ក្នុងភាពបែកបាក់នោះទៀតទេ ហើយការជួសជុលរបស់ព្រះអង្គ ធ្វើឲ្យភាពបែកបាក់របស់យើង ក្លាយជាភាពស្រស់ស្អាតវិញ។ សិល្បៈករអាចជួសជុលពែងព័រសឺឡែនដែលបែក ឲ្យប្រែក្លាយជាវត្ថុដ៏ស្រស់ស្អាត ប៉ុន្តែ ព្រះជួសជុលយើង ឲ្យមានជីវិតថ្មីឡើង ដោយប្រើព្រះលោហិតរបស់ព្រះរាជបុត្រាព្រះអង្គ ដែលមានតម្លៃលើសមាសឬប្រាក់។ ស្នាមបែករបស់យើងមិនត្រូវបានលម្អរដោយសសៃធ្វើពីមាសទេ តែបំណែកនេះត្រូវបានភ្ជាប់ចូលគ្នាវិញ…
Read articleស្អាងឡើងវិញ ដោយព្រះអម្ចាស់
អស់រយៈពេលជាច្រើនសតវត្សរ៍មកហើយ ដែលគេបានព្យាយាមជាច្រើនលើកច្រើនសារ ក្នុងការជួសជុល ស្នាដៃសិល្បៈចាស់ៗដ៏ល្អឯក ដែលបានខូច ឲ្យមានលក្ខណៈល្អដូចដើមវិញ។ កិច្ចប្រឹងប្រែងក្នុងការជួសជុលខ្លះ បានអភិរក្សស្នាដៃដើមរបស់សិល្បៈករ យ៉ាងប៉ិនប្រសប់ តែទន្ទឹមនឹងនោះ មានការជួសជុលខ្លះបានធ្វើឲ្យខូចខាតស្នាដៃសិល្បៈជាច្រើនរបស់ពួកអ្នកប្រាជ្ញ ដែលក្នុងនោះមានរូបចម្លាក់បុរាណរបស់ជនជាតិក្រិក និងយ៉ាងហោចណាស់បានធ្វើឲ្យខូចផ្ទាំងគំនូរពីរផ្ទាំងរបស់លោកដាវីនស៊ីជាដើម។ ពេលសាវ័កប៉ុលសរសេរសំបុត្រផ្ញើទៅគ្រីស្ទបរិស័ទ នៅក្រុងកូល៉ុស គាត់បានពិពណ៌នា អំពីដំណើរការនៃការស្អាងឡើងវិញខាងវិញ្ញាណ ដែលគេមិនអាចធ្វើបាន នៅក្នុងពិភពសិល្បៈឡើយ។ គឺការស្អាងរាស្រ្តរបស់ព្រះឡើងវិញ។ គឺដូចដែលសាវ័កប៉ុលបានសរសេរថា “អ្នករាល់គ្នាបានដោះមនុស្សចាស់ និងអំពើរបស់វាចោលចេញហើយ ចូរប្រដាប់ខ្លួនដោយមនុស្សថ្មីវិញ ដែលកំពុងតែកែឡើងខាងឯសេចក្តីចេះដឹង ឲ្យបានត្រូវនឹងរូបអង្គព្រះ ដែលបង្កើតមនុស្សថ្មីនោះមក”(កូល៉ុស ៣:៩-១០)។ ត្រង់ចំណុចនេះ គាត់មិនមែនកំពុងតែនិយាយ អំពីការជួសជុលស្នាដៃសិល្បៈរបស់សិល្បៈករដែលបានស្លាប់ទៅហើយទេ។ តែជាការស្អាងជីវិតរបស់កូនព្រះអង្គ ឲ្យផ្លាស់ប្រែជាថ្មីឡើង ដែលជាកិច្ចការរបស់ព្រះ ដែលបានបង្កើតយើង ហើយប្រទានឲ្យយើងមានជីវិតថ្មី ក្នុងព្រះរាជបុត្រាព្រះអង្គ ព្រះនាមយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ ការអត់ទោសបាបរបស់ព្រះអង្គ បានធ្វើឲ្យជីវិតរបស់យើងមានពណ៌ភ្លឺស្រស់ល្អឡើង ហើយទន្ទឹមនឹងនោះ ព្រះគុណរបស់ព្រះអង្គបានជួយគូសវាសខ្សែជីវិតយើង តាមបំណងព្រះទ័យព្រះអង្គ។ ផ្ទាំងគំនូរនៃជីវិតរបស់យើង គឺជាស្នាព្រះហស្តដ៏ប៉ិនប្រសប់របស់ព្រះអម្ចាស់នៃយើង ដែលបានជ្រាបថា ព្រះអង្គនឹងរចនាយើងឲ្យក្លាយមនុស្សប្រភេទណា។ ទោះបីជាយើងត្រូវអំពើបាប អាចធ្វើឲ្យខូច និងកខ្វក់យ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏យើងនៅតែមានសង្ឃឹមថា នឹងបានផ្លាស់ប្រែជាថ្មី និងបានស្អាងឡើងវិញ។ ព្រះដែលជាកំពូលសិល្បៈករ មានព្រះជន្មគង់នៅ…
Read articleថ្ងៃដែលឪពុករបស់ខ្ញុំបានទៅជួបព្រះយេស៊ូវ
ជីតា និងឪពុករបស់ខ្ញុំ ព្រមទាំងបងប្អូនប្រុសរបស់គាត់ សុទ្ធសឹងជាមនុស្សដែលមានចិត្តរឹង។ ពួកគាត់មិនឲ្យតម្លៃ អ្នកដែល “ចូលចិត្តប្រាប់ពួកគាត់ អំពីសេចក្តីជំនឿ”ឡើយ។ ពេលដែលគ្រូពេទ្យបានពិនិត្យរកឃើញថា ឪពុករបស់ខ្ញុំមានជម្ងឺមហារីក ដែលរាលដាលយ៉ាងឆាប់រហ័ស ដែលនឹងបណ្តាលឲ្យគាត់ស្លាប់ ខ្ញុំមានការបារម្ភពីគាត់ណាស់ បានជាខ្ញុំតែងតែនិយាយប្រាប់គាត់ អំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេស៊ូវ ឲ្យតែមានឱកាស។ ពេលនោះ ខ្ញុំក៏ជៀសមិនផុតពីត្រូវគាត់បញ្ចប់ការសន្ទនា ដោយពាក្យគួរសម និងម៉ឺងម៉ាត់ថា “ប៉ាដឹងហើយ កូនមិនចាំបាច់ប្រាប់ប៉ាទេ”។ ខ្ញុំក៏បានសន្យាថា នឹងមិននិយាយអំពីរឿងដដែលនោះទៀតទេ ហើយខ្ញុំក៏បានឲ្យកាតមួយឈុត ដែលមានអក្សរនិងរូបភាព ដែលនិយាយអំពីការអត់ទោសបាប ដែលព្រះបានប្រទានមក ដែលគាត់អាចអាននៅពេលណាក៏បាន។ ខ្ញុំក៏បានថ្វាយឪពុករបស់ខ្ញុំ ដាច់ដល់ព្រះអង្គ ហើយក៏បានអធិស្ឋានឲ្យគាត់។ មានមិត្តភ័ក្ររបស់ខ្ញុំម្នាក់ក៏បានទូលសូមព្រះយេស៊ូវ ឲ្យទុកជីវិតឲ្យគាត់បានរស់នៅយូរល្មម នឹងអាចស្គាល់ព្រះអង្គ។ នៅពេលរសៀលថ្ងៃមួយ គេបានទូរស័ព្ទមកប្រាប់ខ្ញុំថា ឪពុករបស់ខ្ញុំបានលាចាកលោកហើយ។ ពេលខ្ញុំទៅទទួលបងប្រុសខ្ញុំ នៅអាកាសយាន្តដ្ឋាន គាត់បានប្រាប់ខ្ញុំថា “ប៉ាបានឲ្យបងនិយាយប្រាប់ឯងថា គាត់បានទូលសូមព្រះយេស៊ូវ ឲ្យអត់ទោសបាបគាត់ហើយ”។ ខ្ញុំក៏សួរគាត់ថា “គាត់បានប្រាប់បងនៅពេលណា?” គាត់ថា “គឺនៅពេលព្រឹក ថ្ងៃដែលគាត់ទៅនៅជាមួយព្រះអង្គ”។ ដូចនេះ ព្រះបានបង្ហាញ “សេចក្តីមេត្តាករុណា” ចំពោះគាត់ ដូចដែលព្រះអង្គបានបង្ហាញចំពោះយើងដែរ(១ធីម៉ូថេ ១:១៦)។…
Read articleអ្នកដើរលឿនជាងគេ ក្នុងពិភពលោក
យោងតាមការសិក្សាមួយ ដែលបានធ្វើការវាស់ស្ទុងជំហាននៃជីវិតរបស់ប្រជាជន នៅទីក្រុង ក្នុង៣២ប្រទេស បានឲ្យដឹងថា ប្រជាជនដែលមានការប្រញាប់ប្រញាល់ជាងគេ គឺប្រជាជនដែលកំពុងរស់នៅក្នុងប្រទេសសឹង្ហបូរី។ ពួកគេដើរក្នុងល្បឿន១៨ម៉ែត្រ ក្នុងរយៈពេល១០:៥៥វិនាទី បើធៀបនឹងអ្នករស់នៅក្នុងក្រុងញូយ៉ក ដែលចំណាយពេល១២វិនាទី និងអ្នកដែលរស់នៅក្នុងទីក្រុងប្លាន់ទា ប្រទេសម៉ាឡាវី ក្នុងទ្វីបអាហ្វ្រិក ដែលបានចំណាយពេល៣១:៦០ វិនាទី។ ប៉ុន្តែ ទោះបីជាអ្នកកំពុងរស់នៅទីណាក៏ដោយ ការសិក្សាបានបង្ហាញថា ល្បឿននៃការដើររបស់មនុស្សបានកើនឡើង ១០ភាគរយ ជាមធ្យម ក្នុងរយៈពេល២០ឆ្នាំមកនេះ។ បើសិនជាល្បឿននៃការដើររបស់មនុស្ស ជាសញ្ញាបង្ហាញអំពីជំហាននៃជីវិតមនុស្ស នោះមានន័យថា មនុស្សយើងសព្វថ្ងៃ ពិតជាមានការរវល់កាន់តែខ្លាំងជាងមុន។ តើអ្នកកំពុងតែជាប់នៅក្នុងភាពរញេរញ៉ៃ នៃការរស់នៅដ៏មមាញឹកឬ? ចូរបង្អង់ឈប់សិន ហើយពិចារណាអំពីព្រះបន្ទូល ដែលព្រះយេស៊ូវបានមានមកកាន់នាងម៉ាថាថា “នាងព្រួយចិត្តខំប្រឹងរៀបចំធ្វើអីច្រើនម៉្លេះ មានសេចក្តីតែ១ទេ ដែលសម្រាប់ត្រូវការ ឯម៉ារា នាងបានរើសចំណែកយ៉ាងល្អ ដែលមិនត្រូវយកចេញពីនាងឡើយ”(លូកា ១០:៤១-៤២)។ ត្រង់ចំណុចនេះ សូមកត់សំគាល់ព្រះបន្ទូលដ៏ស្រទន់របស់ព្រះយេស៊ូវចុះ។ ព្រះអង្គមិនបានស្តីបន្ទោសឲ្យនាងម៉ាថា ដោយសារនាងចង់បម្រើភ្ញៀវឲ្យបានល្អនោះទេ តែផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គបានរំឭកនាង អំពីការអ្វីដែលនាងត្រូវយកជាអាទិភាព។ នាងម៉ាថាមានកិច្ចការដ៏ចាំបាច់ជាច្រើនដែលត្រូវធ្វើ ប៉ុន្តែ នាងបានរាប់ការនោះជាសំខាន់ពេក។ ពេលនោះ នាងក៏បានជាប់រវល់ក្នុងការធ្វើកិច្ចការល្អៗជាច្រើន បានជានាងមិនចំណាយពេលអង្គុយនៅទៀបព្រះបាទព្រះយេស៊ូវ។ ពេលដែលយើងខិតខំធ្វើការ…
Read article